Zwanger
alle pijlers
Kinderwens, maar het kan nog niet
zondag 4 december 2011 om 23:00
Dat ik (ooit) kinderen wil, is voor mij al jaren duidelijk. Natuurlijk heb ik een aantal 'eisen' waaraan mijn leven moet voldoen voordat het zover is, zoals een woning met genoeg ruimte en financiele stabiliteit. Ook niet onbelangrijk is dat mijn vriend er klaar voor moet zijn (hij heeft gelukkig wel al aangegeven kinderen te willen, in de toekomst). Er zijn nog maar weinig eisen die op dit moment waarheid zijn, dus het wordt nog even wachten.
Nu beginnen in mijn omgeving de eerste vriendinnen/kennissen zwanger te raken en hoor ik via via ook steeds meer namen van oud klasgenoten die al kinderen hebben of in verwachting zijn.
Mijn verstand weet dat ons leven er nog niet klaar voor is, maar mijn gevoel... *zucht* Ik weet dat ik nog tijd genoeg heb (ik ben 26), maar toch vind ik het moeilijk dat sommige leeftijdsgenoten blijkbaar wel al zover zijn, en ik nog niet.
Nu beginnen in mijn omgeving de eerste vriendinnen/kennissen zwanger te raken en hoor ik via via ook steeds meer namen van oud klasgenoten die al kinderen hebben of in verwachting zijn.
Mijn verstand weet dat ons leven er nog niet klaar voor is, maar mijn gevoel... *zucht* Ik weet dat ik nog tijd genoeg heb (ik ben 26), maar toch vind ik het moeilijk dat sommige leeftijdsgenoten blijkbaar wel al zover zijn, en ik nog niet.
zondag 1 januari 2012 om 11:47
Vanacht met de jaarwisseling is even de gedachten dat we dit jaar misschien gaan proberen om zwanger te raken, door me heen gegaan.
Maar in mijn achterhoofd word ik meteen door de realiteit geroepen of het financieel allemaal wel haalbaar is.
Bah, die twijfel daarover. Zal dat ooit weg gaan?
Maar in mijn achterhoofd word ik meteen door de realiteit geroepen of het financieel allemaal wel haalbaar is.
Bah, die twijfel daarover. Zal dat ooit weg gaan?
Alles weten maakt niet gelukkig...
zondag 1 januari 2012 om 13:54
Ik heb ook heel lang twijfels gehad en had allerlei lijstjes met wat ik allemaal nog gedaan wilde hebben en een bedrag in mijn hoofd wat er minimaal op de spaarrekening moest staan etc.
Bij mij zijn de twijfels nu (bijna) helemaal weg. En dat is een heerlijk gevoel! We hebben het niet super ruim maar we gaan het wel redden.
Ik ben gestopt met de pil en ga de uitdaging aan! Ik hoop dat et een vruchtbaar 2012 wordt voor mij en iedereen die er ook voor gaat!
Bij mij zijn de twijfels nu (bijna) helemaal weg. En dat is een heerlijk gevoel! We hebben het niet super ruim maar we gaan het wel redden.
Ik ben gestopt met de pil en ga de uitdaging aan! Ik hoop dat et een vruchtbaar 2012 wordt voor mij en iedereen die er ook voor gaat!
zondag 1 januari 2012 om 14:25
@lauren Spannend!! veel succes, hopelijk lukt het snel!
Als het alleen aan mij zou liggen zou ik zeker dit jaar stoppen met de pil. Er zijn wel dingen die ik eigenlijk eerst zou willen bereiken (vooral op financieel gebied) maar dat zou het toch afleggen tegen het sterke gevoel.
Maaarr het ligt natuurlijk niet alleen aan mij. Vriend wil het nu nog niet, die wil eerst nog ietsje ouder zijn en wat meer financiële buffer hebben.
Ik probeer dan maar te denken dat als we ervoor gaan, ik dan zo blij zal zijn en zonder (praktische) zorgen.
Soms lukt het relativeren redelijk, maar sinds de feestdagen kan ik het gevoel weer moeilijk onder drukken.
Als het alleen aan mij zou liggen zou ik zeker dit jaar stoppen met de pil. Er zijn wel dingen die ik eigenlijk eerst zou willen bereiken (vooral op financieel gebied) maar dat zou het toch afleggen tegen het sterke gevoel.
Maaarr het ligt natuurlijk niet alleen aan mij. Vriend wil het nu nog niet, die wil eerst nog ietsje ouder zijn en wat meer financiële buffer hebben.
Ik probeer dan maar te denken dat als we ervoor gaan, ik dan zo blij zal zijn en zonder (praktische) zorgen.
Soms lukt het relativeren redelijk, maar sinds de feestdagen kan ik het gevoel weer moeilijk onder drukken.
zondag 1 januari 2012 om 23:36
Goh, dat dit topic nog zo springlevend is! Ik was het al op pagina 17 aan het terugzoeken...
Bij mij zijn de ergste kriebels voorbij. Niet weg, maar zo erg als toen ik het topic opende is het gelukkig niet meer. Ik wil nog steeds heeeeeel erg graag, maar heb intussen een aantal goede gesprekken met vriend gehad. Hierdoor zijn mijn ik-wil-ook-gevoelens niet meer zo extreem wanneer ik weer eens hoor dat er iemand zwanger is. Mijn vriend en ik hebben 'de te nemen stappen' eens op een rijtje gezet en al wat concretere plannen voor de eerste stap (huis; we wonen nu in een veel te klein appartementje; daar passen we met z'n tweeen nauwelijks in).
Bij mij zijn de ergste kriebels voorbij. Niet weg, maar zo erg als toen ik het topic opende is het gelukkig niet meer. Ik wil nog steeds heeeeeel erg graag, maar heb intussen een aantal goede gesprekken met vriend gehad. Hierdoor zijn mijn ik-wil-ook-gevoelens niet meer zo extreem wanneer ik weer eens hoor dat er iemand zwanger is. Mijn vriend en ik hebben 'de te nemen stappen' eens op een rijtje gezet en al wat concretere plannen voor de eerste stap (huis; we wonen nu in een veel te klein appartementje; daar passen we met z'n tweeen nauwelijks in).
zondag 1 januari 2012 om 23:37
maandag 2 januari 2012 om 11:21
maandag 2 januari 2012 om 16:05
Het komt bij mij ook in vlagen, maar toch merk ik dat ik heel veel op het forum zit om vanalles te lezen over baby's en meiden die hetzelfde voelen als ik.
Wij zijn ook nog niet concreet bezig, ik heb het er thuis ook extra niet te vaak over. Ik vind het heerlijk om hier mijn gedachtes te wisselen!
Ik denk dat het gevoel bij mij ook uit de situatie komt waar ik nu in zit. Met één vriendin heb ik gebroken en voor de rest heb ik het gevoel dat andere mensen/vrienden om me heen erg met zichzelf bezig zijn. (niet met mij, wat ik graag meer zal willen) Dus dat ik daardoor misschien wel de behoefte krijg om het thuis en voor mezelf zo fijn mogelijk te maken. Een eigen gezin stichten, een fijn mooi wereldje creeëren.
Maar daarentegen ben ik wel realistisch. Het gevoel ik wil een kindje, is bij mij eigenlijk heel onverwachts gekomen, ik schrok van mezelf. haha!
Wij zijn ook nog niet concreet bezig, ik heb het er thuis ook extra niet te vaak over. Ik vind het heerlijk om hier mijn gedachtes te wisselen!
Ik denk dat het gevoel bij mij ook uit de situatie komt waar ik nu in zit. Met één vriendin heb ik gebroken en voor de rest heb ik het gevoel dat andere mensen/vrienden om me heen erg met zichzelf bezig zijn. (niet met mij, wat ik graag meer zal willen) Dus dat ik daardoor misschien wel de behoefte krijg om het thuis en voor mezelf zo fijn mogelijk te maken. Een eigen gezin stichten, een fijn mooi wereldje creeëren.
Maar daarentegen ben ik wel realistisch. Het gevoel ik wil een kindje, is bij mij eigenlijk heel onverwachts gekomen, ik schrok van mezelf. haha!
Alles weten maakt niet gelukkig...
maandag 2 januari 2012 om 19:10
Hoi allemaal,
Wat herkenbaar en fijn/goed om te lezen dat er meerdere zijn met deze gevoelens.
Ik ben sinds een aantal maanden toe aan kinderen. We wonen samen(2jr. Samen)beide goede baan, alleen heb ik in 2011 besloten te stoppen bij mijn huidige werkgever en de opleiding te willen gaan doen die ik altijd graag heb willen doen. Tijdens de bbl opleiding is het mogelijk om kinderen te krijgen, wordt goed begeleid. Ik ben aangenomen en het start in aug. Dat is 5mnd grotendeels theorie en daarna krijg je de leer-arbeidsovereenkomst en bij slagen 100% vaste baan garantie.
Als je het theoretisch bekijkt zou dan eind 2012 een 'goed' moment zijn. Maar vind dit persoonlijk erg lang. M'n vriend vind het belangrijk dat ik eerst eens wen aan de nieuwe situatie (ook wij samen)
Hij heeft daarin denk ik wel gelijk en hij is er momenteel ook nog niet aan toe.
Wat zouden jullie doen of hoe denken jullie erover?
Liefs
Wat herkenbaar en fijn/goed om te lezen dat er meerdere zijn met deze gevoelens.
Ik ben sinds een aantal maanden toe aan kinderen. We wonen samen(2jr. Samen)beide goede baan, alleen heb ik in 2011 besloten te stoppen bij mijn huidige werkgever en de opleiding te willen gaan doen die ik altijd graag heb willen doen. Tijdens de bbl opleiding is het mogelijk om kinderen te krijgen, wordt goed begeleid. Ik ben aangenomen en het start in aug. Dat is 5mnd grotendeels theorie en daarna krijg je de leer-arbeidsovereenkomst en bij slagen 100% vaste baan garantie.
Als je het theoretisch bekijkt zou dan eind 2012 een 'goed' moment zijn. Maar vind dit persoonlijk erg lang. M'n vriend vind het belangrijk dat ik eerst eens wen aan de nieuwe situatie (ook wij samen)
Hij heeft daarin denk ik wel gelijk en hij is er momenteel ook nog niet aan toe.
Wat zouden jullie doen of hoe denken jullie erover?
Liefs
maandag 2 januari 2012 om 19:17
Ik zou toch nog wachten. Dat doe ik ook. Ik moet ook nog leren. En leren en werken kost veel energie en tijd. Als ik dat achter de rug heb, wil ik ervoor gaan (als dat op dat moment goed voelt). Omdat ik dan die tijd en energie aan mijn kindje kan geven.
Dan heb je dat 'gedoe' achter de rug zegmaar.
Dan heb je dat 'gedoe' achter de rug zegmaar.
Alles weten maakt niet gelukkig...
maandag 2 januari 2012 om 19:23
maandag 2 januari 2012 om 19:25
quote:kimmik88 schreef op 02 januari 2012 @ 19:17:
Ik zou toch nog wachten. Dat doe ik ook. Ik moet ook nog leren. En leren en werken kost veel energie en tijd. Als ik dat achter de rug heb, wil ik ervoor gaan (als dat op dat moment goed voelt). Omdat ik dan die tijd en energie aan mijn kindje kan geven.
Dan heb je dat 'gedoe' achter de rug zegmaar.Huh? Ik heb 2 studies afgerond met kleine kinderen hangend aan mijn rokken
Ik zou toch nog wachten. Dat doe ik ook. Ik moet ook nog leren. En leren en werken kost veel energie en tijd. Als ik dat achter de rug heb, wil ik ervoor gaan (als dat op dat moment goed voelt). Omdat ik dan die tijd en energie aan mijn kindje kan geven.
Dan heb je dat 'gedoe' achter de rug zegmaar.Huh? Ik heb 2 studies afgerond met kleine kinderen hangend aan mijn rokken
maandag 2 januari 2012 om 19:32
We willen ook niet 4 jaar wachten. Ik heb ook van de opleidingsfunctionaris vernomen dat er meerdere dames zwanger worden tijdens de opleiding. En heb idd wat ervaringen van dames gelezen die tijdens de studie kinderen krijgen en kijk eens naar vrouwen die al moeder zijn en aan een studie beginnen.
In mijn geval weet ik dat die 5 mnd theorie belangrijk zijn en ook die overeenkomst daarna..
Ach ja wat je zegt, zoiets kun je ook nooit echt plannen maar er overna denken is natuurlijk altijd goed.
Goed om je ervaring te lezen
In mijn geval weet ik dat die 5 mnd theorie belangrijk zijn en ook die overeenkomst daarna..
Ach ja wat je zegt, zoiets kun je ook nooit echt plannen maar er overna denken is natuurlijk altijd goed.
Goed om je ervaring te lezen
maandag 2 januari 2012 om 19:35
Ik herken het niet. Wist wel dat ik ooit kinderen wilde maar op mijn 21ste en al zwanger raken terwijl we nog niet eens samenwoonden dat was nooit in me op gekomen !
Door de verkeerde pil te gebruiken ben ik in verwachting geraakt, mijn man (toen nog vriend) was pas 3 maanden bij mij in mijn kleine flatje getrokken en we waren nog flink aan de weg aan het timmeren. Hij was net gestopt met een eigen zzp bedrijfje en ik was bezig met mijn MBOopleiding en werkte in de horeca. Niet ideaal dus.
Maar toen ik eenmaal die handjes en die voetjes op de echo voor me zag, wist ik het. Dit is mijn doel in het leven. Heb mijn hele zwangerschap ontzettend hard gewerkt met allerlei bijbaantjes, vooruit gewerkt bij mijn opleiding, manlief heeft een (vaste)baan gezocht en samen zijn we in een eensgezinswoning getrokken.
Nu is onze zoon al een jaar. Wonen we in een leuke (koop)woning, rijden beiden een leuk autootje en ben ik komend jaar klaar met mijn opleiding. Wil hierna nog een hbo opleiding gaan volgen.
Het zal niet altijd gemakkelijk zijn, maar soms moet je je eisen bijstellen om te doen wat je hart je ingeeft.
Door de verkeerde pil te gebruiken ben ik in verwachting geraakt, mijn man (toen nog vriend) was pas 3 maanden bij mij in mijn kleine flatje getrokken en we waren nog flink aan de weg aan het timmeren. Hij was net gestopt met een eigen zzp bedrijfje en ik was bezig met mijn MBOopleiding en werkte in de horeca. Niet ideaal dus.
Maar toen ik eenmaal die handjes en die voetjes op de echo voor me zag, wist ik het. Dit is mijn doel in het leven. Heb mijn hele zwangerschap ontzettend hard gewerkt met allerlei bijbaantjes, vooruit gewerkt bij mijn opleiding, manlief heeft een (vaste)baan gezocht en samen zijn we in een eensgezinswoning getrokken.
Nu is onze zoon al een jaar. Wonen we in een leuke (koop)woning, rijden beiden een leuk autootje en ben ik komend jaar klaar met mijn opleiding. Wil hierna nog een hbo opleiding gaan volgen.
Het zal niet altijd gemakkelijk zijn, maar soms moet je je eisen bijstellen om te doen wat je hart je ingeeft.
maandag 2 januari 2012 om 19:48
Je moet ook doen wat jezelf prettig vind.
Zowieso heb je het in het leven niet voor het zeggen, mijn plaatje hoeft ook echt niet perfect te zijn als ik aan kinderen wil beginnen.
bubbeltje84, ik krijg intern nog een cursus van een half jaar. Dat is heel wat anders dan een 4-jarige opleiding.
Ik zal zelf de combi kinderen en 4 jaar studeren niet zien zitten.
Succes met je keus
Zowieso heb je het in het leven niet voor het zeggen, mijn plaatje hoeft ook echt niet perfect te zijn als ik aan kinderen wil beginnen.
bubbeltje84, ik krijg intern nog een cursus van een half jaar. Dat is heel wat anders dan een 4-jarige opleiding.
Ik zal zelf de combi kinderen en 4 jaar studeren niet zien zitten.
Succes met je keus
Alles weten maakt niet gelukkig...
donderdag 5 januari 2012 om 11:06
bubbeltje84, ik zit in dezelfde situatie. ben nu met een 1jarige opleiding bezig, ga straks nog een bachelor volgen van 4 jaar en wil eigenlijk NU kinderen! behalve de opleidingen en een goede baan staan er ook nog een aantal reizen op mijn to do lijstje voordat ik aan kinderen wil beginnen. soms weet ik niet waar ik het geduld vandaan moet halen, de andere keer gaat het me makkelijker af ivm drukte! ik had trouwens altijd gedacht dat ik jong moeder zou worden, maar hoe het nu gaat, ben ik met een beetje geluk op m'n 33ste zwanger. als ik studievertraging oploop ben ik nog ouder...
donderdag 5 januari 2012 om 14:00
wat ik wel het meest frustrerende vind is dat we 28 en 29 zijn, 3 jaar samen, allebei een goede baan hebben en net verhuisd zijn naar een eengezinswoning. eigenlijk geen reden om het niet te doen toch? maar mijn vriend wil nog niet, hij wil eerst zijn master halen en daardoor ga ik ook maar studeren om de tijd te doden (oke, ook om mezelf te ontwikkelen bla bla) maar toch!
donderdag 5 januari 2012 om 14:57
Ik had ook een aantal eisen waaraan we moesten voldoen voordat we beginnen aan kinderen. Eén daarvan is een eengezinswoning. Nu de huizenmarkt zo slecht is op het moment, krijgen wij met geen mogelijkheid onze koopflat verkocht zonder dat we er een schuld aan overhouden.
Besloten om gewoon aan kinderen te beginnen in de flat, ookal is het ongunstig. Maar ja, ik vrees dat ik 30 ben als we ons huis eindelijk verkocht hebben en tot die leeftijd wil ik niet wachten.
Getrouwd ben ik al, alleen geen groot huis....
Besloten om gewoon aan kinderen te beginnen in de flat, ookal is het ongunstig. Maar ja, ik vrees dat ik 30 ben als we ons huis eindelijk verkocht hebben en tot die leeftijd wil ik niet wachten.
Getrouwd ben ik al, alleen geen groot huis....
donderdag 5 januari 2012 om 19:43
quote:kippebout schreef op 05 januari 2012 @ 11:06:
ben ik met een beetje geluk op m'n 33ste zwanger. als ik studievertraging oploop ben ik nog ouder...
En als je dan niet meteen zwanger raakt? En misschien wel een tweede wil, maar er dan eigenlijk al te oud voor bent?
Ik snap dat je niet tijdens de studie aan kinderen wil beginnen, maar stel dat het straks niet lukt. Dan word je daar toch dood ongelukkig van? Vooral omdat je nu al die wens hebt!
ben ik met een beetje geluk op m'n 33ste zwanger. als ik studievertraging oploop ben ik nog ouder...
En als je dan niet meteen zwanger raakt? En misschien wel een tweede wil, maar er dan eigenlijk al te oud voor bent?
Ik snap dat je niet tijdens de studie aan kinderen wil beginnen, maar stel dat het straks niet lukt. Dan word je daar toch dood ongelukkig van? Vooral omdat je nu al die wens hebt!
Alles weten maakt niet gelukkig...
