Zwanger
alle pijlers
Klote hormonen
woensdag 18 juni 2014 om 10:03
Qua misselijkheid ben ik er grotendeels doorheen geglipt, maar mentaal hebben de hormonen me in hun greep.
In het begin van mijn zwangerschap door angst, de laatste weken vooral door enorme huilbuien om helemaal niks. Een foto van Roy Donders (waarover ik daarvoor nog nog nooit van had gehoord), en net om David Beckham.
Morgen gaat mijn vriend - zonder mij - nog even bijna twee weken op vakantie. Op zich vind ik dat prima, maar nu heb ik het gevoel dat mijn wereld instort. Ik erken de dramatiek daarvan, weet dat het allemaal meevalt, maar de tranen blijven maar komen.
Zijn er meer huilebalken sinds de zwangerschap?
In het begin van mijn zwangerschap door angst, de laatste weken vooral door enorme huilbuien om helemaal niks. Een foto van Roy Donders (waarover ik daarvoor nog nog nooit van had gehoord), en net om David Beckham.
Morgen gaat mijn vriend - zonder mij - nog even bijna twee weken op vakantie. Op zich vind ik dat prima, maar nu heb ik het gevoel dat mijn wereld instort. Ik erken de dramatiek daarvan, weet dat het allemaal meevalt, maar de tranen blijven maar komen.
Zijn er meer huilebalken sinds de zwangerschap?
woensdag 18 juni 2014 om 10:13
Haha, hier tranen met tuiten om het gevoelige liedje "Altijd nog bij jou" van dat wereldberoemde duo...Woezel en Pip...
Vorige zwangerschap stootte man een spuuglelijk (maar helaas wel financieel interessant) Maria-beeldje om. Dat leverde ook niagara-falls op. Begeleid met "Het kindeke is stuhuhuk, 't arme kindeke is stuhuk". Alsof mijn eigen kindje daar in 2 stukken lag. Vervolgens kreeg ik wel de slappe lach, om zowel mijn eigen reactie als om de gezichtsuitdrukking van mijn man die echt helemaal perplex stond en geen idee had wat hij met de situatie aan moest.
Vorige zwangerschap stootte man een spuuglelijk (maar helaas wel financieel interessant) Maria-beeldje om. Dat leverde ook niagara-falls op. Begeleid met "Het kindeke is stuhuhuk, 't arme kindeke is stuhuk". Alsof mijn eigen kindje daar in 2 stukken lag. Vervolgens kreeg ik wel de slappe lach, om zowel mijn eigen reactie als om de gezichtsuitdrukking van mijn man die echt helemaal perplex stond en geen idee had wat hij met de situatie aan moest.
beetje handige huisvrouw slaat een stel drukknopen in het kruis
woensdag 18 juni 2014 om 10:32
Sorry, echt... Ook wel een beetje herkenbaar. Toen ik zwanger was van mijn zoon zat ik ieder reclameblok te brullen bij de Merci-reclame.
Ik heb ook staan janken, wel een kwartier overstuur geweest, omdat er een microscopisch klein hoekje uit het laminaat was dat we net hadden gelegd. Dat stukje ligt midden onder het bed, dus ik zou het nooit meer zien, maar "Ik weeheet toch dat het er zihit"
Arme man heeft heel wat moeten verduren. Naderhand heb ik er ook flink om gelachen hoor.
Een jaar na de bevalling was het wel weer over met het huilen
woensdag 18 juni 2014 om 10:33
Hier nog 1
Om zielige stukjes op op tv waar ik normaal nooit een traan om moest laten en soms uit het niets met geen enkele reden.
Laatst nog in de auto onderweg naar het ziekenhuis. Zegt mijn vriend; ben je nou aan het huilen?? Maar hij troostte me wel heel lief.
Moest ik met mijn huilhoofd in de wachtkamer zitten. Verschrikkelijk
Om zielige stukjes op op tv waar ik normaal nooit een traan om moest laten en soms uit het niets met geen enkele reden.
Laatst nog in de auto onderweg naar het ziekenhuis. Zegt mijn vriend; ben je nou aan het huilen?? Maar hij troostte me wel heel lief.
Moest ik met mijn huilhoofd in de wachtkamer zitten. Verschrikkelijk
woensdag 18 juni 2014 om 10:33
Die foto's zijn wel ernstig Dat je het lastig vindt dat je vriend weg gaat vind ik dan weer helemaal niet gek. Heb gemerkt dat ik sinds ik zwanger ben hem ook gewoon veel harder nodig heb ofzo. Van die zelfstandige vrouw is niks meer over Daarvoor gewoon een knuffel dus Heb je goede plannen gemaakt voor zolang hij weg is?
woensdag 18 juni 2014 om 10:42
Ach het hoort er allemaal bij. Ik heb heel erg gehuild om groentesoep (!) was met Lief winkelen in de Stad en ik had opeens zo'n zin in groente soep (midden in de zomer en dan vooral die van mijn Beppe) nergens soep te vinden en ik heb me toch staan janken midden op de Grote Markt......en het stomme was, ik wist dat het ontzettend onredelijk was, maar ik kon gewoon niet stoppen.
Nu 8 jaar later ben ik nog steeds meer emotioneel incontinent dan voor de zwangerschap(pen) maar kan het nu wat meer binnen de perken houden.
Komt wel goed schatje.
Nu 8 jaar later ben ik nog steeds meer emotioneel incontinent dan voor de zwangerschap(pen) maar kan het nu wat meer binnen de perken houden.
Komt wel goed schatje.
woensdag 18 juni 2014 om 10:46
Herkenbaar! Ik was emotioneel ook een wrak tijdens de zwangerschap.....dochter is nu 8 maanden en het word weer steeds beter.
Het huilen om je vriend die op vakantie gaat kan ik me wel voorstellen trouwens . De rest is inderdaad lachwekkend, maar dat zie je zelf ook wel in gelukkig .
Ik heb in mijn zwangerschap een keer een hele avond 'ruzie gezocht' met vriendlief, omdat hij goulash had gemaakt, terwijl ik me al de hele dag had verheugd op macaroni. Dat was zo'n domper toen ik thuiskwam uit het werk dat ik al dat drama echt echt echt niet overdreven vond...... . Uiteindelijk heeft de schat ook nog macaroni voor me gemaakt terwijl ik in bad lag te huilen om dit vreselijke voorval te verwerken
Het huilen om je vriend die op vakantie gaat kan ik me wel voorstellen trouwens . De rest is inderdaad lachwekkend, maar dat zie je zelf ook wel in gelukkig .
Ik heb in mijn zwangerschap een keer een hele avond 'ruzie gezocht' met vriendlief, omdat hij goulash had gemaakt, terwijl ik me al de hele dag had verheugd op macaroni. Dat was zo'n domper toen ik thuiskwam uit het werk dat ik al dat drama echt echt echt niet overdreven vond...... . Uiteindelijk heeft de schat ook nog macaroni voor me gemaakt terwijl ik in bad lag te huilen om dit vreselijke voorval te verwerken
woensdag 18 juni 2014 om 10:49
Ja, present! Ik heb weken tegen die tranen gevochten, zo hard dat het op den duur omsloeg in fysieke klachten (hartkloppingen, pijn op de borst). Die kreeg ik dan in het weekend, terwijl ik door de week doorrende en collega's zelfs zeiden 'goh, dat is waar ook. Jij bent ook zwanger. We zouden het helemaal vergeten'. Met 26 weken ben ik daarom al gestopt met werken. Vreselijk vond ik dat! Nu (34 wk) kan ik zeggen dat dat goed is geweest. Wel denk ik dat als ik eerder naar mijn hormonen had geluisterd en meer rust had gepakt het allemaal niet zo erg had hoeven worden en ik ook niet volledig uit was gevallen op mijn werk. Gelukkig ben ik niet een depressie ingeschoten, daar was ik natuurlijk wel bang voor.
Wat ik ook vervelend vond is dat er zo weinig over bekend is; iedereen kent bekkenklachten en heeft daar begrip voor, maar dat die hormonale incontinentie je hele functioneren op de kop kan gooien is toch minder bekend. Zelfs de bedrijfsarts was verbaasd ('daar heb ik nou nog nooit van gehoord' (ik nog harder huilen)).
Nog even en dan hoop ik weer lekker mezelf te worden.
Enne; paniek omdat je vriend twee weken weggaat; zou ik ook heel beroerd vinden! Snapt hij het en kan je goede afspraken maken over bellen/appen?
Wat ik ook vervelend vond is dat er zo weinig over bekend is; iedereen kent bekkenklachten en heeft daar begrip voor, maar dat die hormonale incontinentie je hele functioneren op de kop kan gooien is toch minder bekend. Zelfs de bedrijfsarts was verbaasd ('daar heb ik nou nog nooit van gehoord' (ik nog harder huilen)).
Nog even en dan hoop ik weer lekker mezelf te worden.
Enne; paniek omdat je vriend twee weken weggaat; zou ik ook heel beroerd vinden! Snapt hij het en kan je goede afspraken maken over bellen/appen?
woensdag 18 juni 2014 om 11:08
quote:Noah_ schreef op 18 juni 2014 @ 10:34:
Haha fancypants
Hoe ver ben jij?
Ach om Roy Donders en David Beckham kan ik lachen, maar dat van mij. Vriend voelt verschrikkelijk. Ik ben zo bang dat ik hem nooit meer zie (irreëel). Om drama te voorkomen ga ik niet eens mee naar Schiphol.
Oohh wat een geruststelling om te lezen zeg!! Voor mij dan,..
mijn vriend is juist vertrokken voor een paar dagen (werk) en normaal is dat geen enkel probleem, we zijn het gewend.. maar ik heb gisteren de ogen uit mn kop liggen janken omdat ik zo sterk geloofde dat ik hem nooit meer terug zal zien!
Verder kan ik ook ineens in janken uitbarsten om niks, of vrij weinig.. vreselijk! Sommige situaties vermijd ik gewoon, haha. Ben nooit zo'n makkelijke jankert geweest, dus dit is helemaal nieuw voor me, haha!
Haha fancypants
Hoe ver ben jij?
Ach om Roy Donders en David Beckham kan ik lachen, maar dat van mij. Vriend voelt verschrikkelijk. Ik ben zo bang dat ik hem nooit meer zie (irreëel). Om drama te voorkomen ga ik niet eens mee naar Schiphol.
Oohh wat een geruststelling om te lezen zeg!! Voor mij dan,..
mijn vriend is juist vertrokken voor een paar dagen (werk) en normaal is dat geen enkel probleem, we zijn het gewend.. maar ik heb gisteren de ogen uit mn kop liggen janken omdat ik zo sterk geloofde dat ik hem nooit meer terug zal zien!
Verder kan ik ook ineens in janken uitbarsten om niks, of vrij weinig.. vreselijk! Sommige situaties vermijd ik gewoon, haha. Ben nooit zo'n makkelijke jankert geweest, dus dit is helemaal nieuw voor me, haha!
woensdag 18 juni 2014 om 11:20
Ik ben nu 17 wk zwanger en moest pas naar de tandarts, waar ik al bang voor ben... toen bleek dat mijn vaste tandarts er niet was. Ik had dus de keuze, een andere tandarts, of naar huis gaan. Ik besloot stoer te zijn en door te zetten, maar toen ik in de stoel zat en de assistente vroeg hoe het ging barstte ik in huilen uit....
Het stomme is, toen de tandarts er was kon ik ophouden en stond ik binnen 5 minuten goedgekeurd buiten..
Het stomme is, toen de tandarts er was kon ik ophouden en stond ik binnen 5 minuten goedgekeurd buiten..
woensdag 18 juni 2014 om 11:32
Heel herkenbaar......
Als de schurk in een detective sterft zit ik te janken, als ik die lieve eendjes zie in de sloot hiernaast lopen de tranen over mijn wangen, en toen mijn man aankwam met een voorstel voor een tekst op het geboortekaartje eergisteren bleven de tranen wel een uur stromen. En als hij vraagt of hij die zware tas niet even zal tillen dan heb ik al weer de tranen in mijn ogen.
En de helft van de tijd zegt er een stemmetje in mijn achterhoofd: "kom op zeg, wat een overdreven gedoe......"
De zakdoekjes vliegen er hier doorheen.
En in jou geval kan ik het me helemaal voor stellen, ik zou ook echt helemaal ondersteboven zijn als manlief nu twee weken weg zou moeten......
Als de schurk in een detective sterft zit ik te janken, als ik die lieve eendjes zie in de sloot hiernaast lopen de tranen over mijn wangen, en toen mijn man aankwam met een voorstel voor een tekst op het geboortekaartje eergisteren bleven de tranen wel een uur stromen. En als hij vraagt of hij die zware tas niet even zal tillen dan heb ik al weer de tranen in mijn ogen.
En de helft van de tijd zegt er een stemmetje in mijn achterhoofd: "kom op zeg, wat een overdreven gedoe......"
De zakdoekjes vliegen er hier doorheen.
En in jou geval kan ik het me helemaal voor stellen, ik zou ook echt helemaal ondersteboven zijn als manlief nu twee weken weg zou moeten......
woensdag 18 juni 2014 om 12:12
Ik heb in ieder geval tranen met tuiten gelachen om dit topic. Hilarische verhalen, maar dan vooral achteraf natuurlijk...Blijf ze vooral delen zou ik zeggen
Ik ben benieuwd hoe ver het bij mij gaat komen, ben nog niet zo lang zwanger.
Mijn man moest vorige week ook een paar dagen weg voor werk en ik vond het verschrikkelijk. Normaal gesproken niks aan de hand, maar ook ik had echt het gevoel dat ik "verlaten" werd. Ook toen hij op bestemming maar een paar minuten de tijd had om te bellen, was ik daar totaal niet over te spreken haha. Normaal geen enkel probleem. Hopelijk gaat het wel wennen, want tja, het hoort nou eenmaal bij zijn werk.
Ik ben benieuwd hoe ver het bij mij gaat komen, ben nog niet zo lang zwanger.
Mijn man moest vorige week ook een paar dagen weg voor werk en ik vond het verschrikkelijk. Normaal gesproken niks aan de hand, maar ook ik had echt het gevoel dat ik "verlaten" werd. Ook toen hij op bestemming maar een paar minuten de tijd had om te bellen, was ik daar totaal niet over te spreken haha. Normaal geen enkel probleem. Hopelijk gaat het wel wennen, want tja, het hoort nou eenmaal bij zijn werk.
woensdag 18 juni 2014 om 12:48
Ok Jules, jij wint. Huilen om een lievelingswasknijper echt, ik kom niet meer bij!!
Helaas heb ik zelf niet zo'n hilarisch voorbeeld maar ik herken het huilen wel. Zocht het vaak ook op, om het nog een beetje onder controle houden (heerlijk, mierzoete 'proposal' filmpjes op Youtube...), dan was ik het maar vast kwijt!
Helaas heb ik zelf niet zo'n hilarisch voorbeeld maar ik herken het huilen wel. Zocht het vaak ook op, om het nog een beetje onder controle houden (heerlijk, mierzoete 'proposal' filmpjes op Youtube...), dan was ik het maar vast kwijt!
