Lentekriebels deel 2 - zwanger de herfst in!

21-08-2011 16:34 2750 berichten
Alle reacties Link kopieren
Lieve kriebeldames en meelezers,



Eind april begon het 1e topic, vanwege de lentekriebels en de daarbijbehorende zwangerschapswens. Na in eerste instantie wat misplaatste reacties van verbitterde forummers, ontstond al snel een supergezellig topic waar we samen alles (ook de details!) rondom de zwangerschapswens - maar ook hele andere zaken - delen.



Veel hebben we al geleerd:

- vaginaal slijm als rauw ei is een goed teken

- een zwangerschapstest wordt soms pas positief ruim een week na je nod

-'s ochtends je wekker zetten om je ei optimaal te benutten kan heel goed uitpakken

- je man in je hol () slepen helpt ook zeker mee!

- dagen voor de nod bestaan uit broekloeren

- voor wie toch de rode ridders is tegengekomen biedt een dekentje met chocochips troost...



We hebben samen al heel wat geweldige momenten gehad: in enkele maanden zijn er al 7 zwangeren! Helaas ook minder vrolijke momenten... Er zijn al zwangerschappen voortijdig geëindigd, soms moest de kinderwens uitgesteld worden wegens vervelende omstandigheden, bij anderen is er het verdriet omdat het nog niet lukt. Maar zowel op de goede als op de verdrietige momenten zijn er genoeg schouders om op te kloppen/uit te huilen!



Het tweede topic met als einddoel: de tabel helemaal gevuld met voordat we toe zijn aan het 3e topic!



NickLeeftijdGaan voor kindje nrStartdatumBelangrijke datum ZwangerBijzonderhedenKnorretje28302201024/01/2012 Queenfan292Aug 20114 nov-2-hoornige baarmoeder, 3-9 getrouwd!Googlette291Mei 201104/03/2012 hij/zij trappelt! Mellie198026-nog even niet...nvt-Gaat trouwen!Rammel261Mei 201121/04/2012still going strongLinda77341April 20115 nov -endometriose, enter MMMThee_graag271Mei 2011 - genetische afwijking Ajuparaplu301Juli 201103/04/2012 hormoongevoeligheid Perfectpicture291Mei 201115 nov--MissShopping311Mei 201118 nov? - testen doen 1miep1261Mei 2011??-hoog prolactine-enter MMMNic1983272Mei 2011juni 2012?PP: Designed271aug 201115/06/2012endometriose, 4-11 echo!Visils261April 201126/03/2012 en 9/11 nieuwe echo Ivetje271 Mei 201117/02/2012-Elsie26302Mei 201112 nov--Fabjetan291April 201107/05/201210 okt echoAinodis283Juli 201125 okt-meerdere x MKIndu271April 201129 okt--MadameJaenette271juli 201105/07/20121x MKBlondie29291aug 201110/06/2012-RiodeJaneiro271aug 201131 okt--
Alle reacties Link kopieren
Blijf inderdaad allemaal lekker vertellen wat er bij jullie gebeurd en wat jullie beleven. Sta elkaar bij in de kwaaltjes, fladdertjes, schopjes en in de zenuwslopende wachtbankweken...

Onze tijd komt hopelijk ooit ook weer.

X
Heel veel sterkte thee! Lijkt me vreselijk moeilijk om zoiets mee te maken. Ik leef met jullie mee! Hele dikke
Alle reacties Link kopieren
Lieve lieve Thee, ik heb een brok in mijn keel. Heel veel sterkte. Woorden schieten te kort. Ik hoop dat je steun kan vinden bij familie en vrienden.

Veel liefs
Alle reacties Link kopieren
O Thee, o arme, arme Thee, wat ontzettend naar... Krijg er helemaal kippenvel van...



Getver, ik heb zo vaak aan je gedacht, over met name wat je zelf al schreef: dat je in de loop van zo'n zwangerschap toch al heel erg gewend raakt aan het idee dat er een kindje gaat komen. Je ziet het kindje buitelingen maken op de echo, dan is het niet meer zomaar een positieve test, dan denk je niet meer 'jammer, volgende keer beter'.



Maar wat ontzettend knap ook dat jij en je man ook hebben genoten van het 13 weken papa en mama voelen. Zo is het, die kleine man is gewoon jullie eerste kindje, hoe dan ook.



Heel erg veel sterkte met de aanstaande bevalling, ik weet zeker dat je goed begeleid gaat worden. Laat het dan maar gewoon gebeuren...
Alle reacties Link kopieren
Nu neem ik als TO dan ook maar even de taak op mij om na het vreselijke nieuws van Thee weer een berichtje te schrijven over hele andere dingen. Lieve, dappere Thee schrijft ook dat we vooral moeten doorgaan met alle leuke/lieve dingen met elkaar delen, dus ik wil een beginnetje maken. Maar toch eerst maar even algemeen over ons topic.



Dit kriebel topic is al heel snel van de grond gekomen, dankzij al jullie lieve, leuke, grappige, droevige bijdrages. Het is echt uitgegroeid tot een heerlijke virtuele vriendinnenclub (Visils ), waar ruimte is voor lief en leed en waarbij iedereen enorm betrokken is, dat merk je aan de manier van schrijven.



Toch blijkt de afgelopen weken ook voor veel mensen dat het soms best lastig is, al die tegenstrijdige berichten, vrolijk en verdrietig, die elkaar afwisselen. We gunnen elkaar het beste, maar soms is het geluk van anderen ook confronterend en worden we daar zelf verdrietig van. Maar ook het verdriet van anderen is soms moeilijk om mee om te gaan, als je zelf net zo gelukkig bent en het liefst je blijdschap van de daken wilt schreeuwen.



In het echte leven is het zo dat als je een vriendin hebt die het ergens zwaar mee heeft, dat je bij die persoon ingetogen kunt zijn en je eigen blijdschap -gedeeltelijk- voor je houdt, tot betere tijden. Er zijn dan altijd andere vriendinnen of familie bij wie je wel je uitgelaten enthousiasme kunt tentoon spreiden. En vice versa: als je bijvoorbeeld verdrietig bent omdat je zelf niet zwanger bent, kun je de zwangere vriendinnen best even mijden.



Op het forum gaat dat niet, omdat alles op 'papier' staat. Je kunt moeilijk zomaar aan iemands bericht voorbij gaan, want dan lijkt het alsof je diegene negeert. Uiteindelijk is je enige optie als je even geen zin hebt in 'de blijdschap' of 'het verdriet' om dan maar niet of minder op het forum te kijken, totdat óf het gebeurde weer een beetje minder aandacht heeft, óf je er zelf meer vrede mee hebt.



En dát vind ik dan weer jammer. Want ik wil zo graag dat iedereen zijn plekje heeft, met leuke & minder leuke berichten.



Zelf heb ik even wat minder gereageerd omdat ik niet zo lekker in mijn vel zat. Er zijn geen dramatische dingen gebeurt, zoals sommigen van jullie hebben moeten meemaken, dus ik vind dat ik er niet over moet zeuren. Ik had best even willen spuien, maar het voelt zo ongepast. Of juist het verdrietige maar even vergeten, gewoon lekker luchtig ouwehoeren en even meedrijven op anderen hun roze wolk. Maar ook daar lijkt wat minder ruimte voor te zijn, omdat er nu eenmaal zoveel ellende in de wereld is.



Dus nu ben ik wel benieuwd wat jullie vinden: is het reëel om in één topic een plek te hebben waar je lief en leed deelt, waar je kunt huilen en lachen, waar je slap kunt ouwehoeren en diepzinnige gesprekken kunt voeren, waar dames genieten van hun zwangerschap en in spanning zitten om te horen of ze wel vruchtbaar zijn, waar de één het leven schenkt aan een gezond kind en de ander voortijdig afscheid moet nemen van een ziek kindje? Het is zoals het leven is, maar soms is het wel eens prettig om je ogen voor het één of het ander te kunnen sluiten.

Moet er een apart topic zijn voor de gelukkigen, verdrietigen, zwangeren en niet-zwangeren, of we kunnen we dit alles samen aan?



Ik denk dat een topic met zoveel doversiteit interessant en leerzaam is, maar ook wel wat van je vraagt. Ik ben benieuwd hoe jullie daar over denken....
Alle reacties Link kopieren
En dan toch ook nog maar even als reactie op de rest:



Visils: Je schreef een tijdje terug dat je blij was met je vrituele vriendinnetjes: lief! Ik ook! En nog gefeliciteerd met je birthday! En de baby gevoeld, wat bijzonder...



Designed: Jij ook nog gefeliciteerd met je verjaardag!



Linda77: Superspannend, a.s. dinsdag. Heel veel succes!



MissS: O, die moederopmerkingen. Moeders bedoelen het meestal goed, maar die van mij kan ook af en toe zo niet-subtiel zijn! En ik vind 't zo verdrietig voor je dat het nog niet gelukt is... En zo naar om te lezen dat je dan eerst heel zielig post en dan heel vrolijk designed feliciteert met haar verjaardag, zo tegenstrijdig...

En wat zullen we je lieve, enthousiaste, gezellige posts missen als je vaker weg bent, ik hoop dat je stiekem toch blijft komen. Maar ik vind dat je helemaal moet doen wat goed is voor jou! En goed dat je stappen hebt ondernomen, als je je echt zorgen maakt moet je gewoon je gevoel volgen en wat zaken controleren.



Ivetje: Wat een prachtige, zeer officiële babykamer! Echt mooi hoor! En hij is al helemaal af! Ik vind vooral dat strepenbehang leuk..



Google: Wat leuk dat je je babietje voelt!



Elsie: Hahaha, letterlijk ajuparaplu. Tsja... ik doe mijn naam soms eer aan



Miepie: Herken de herfstdip... Geen zorgen, je hebt alle tijd, het gaat allemaal helemaal goed komen!



@sushi: ben ook enorme sushi fan! Laatst heeft man sushi gemaakt met producten die wél mogen: tonijn (uit blik), groenten en gerookte zalm die vers is = niet vacuum verpakt. Heerlijk! Toen stiekem nog 4 slokken bier er bij genomen en avond kon niet meer stuk!



@Zin in seks: bestaat sinds 2e streepje op de test niet meer....



@Vroeg wakker: elke dag rond 6 uur...
Alle reacties Link kopieren
En voor de rest natuurlijk ook hele dikke



En dan nog even een korte samenvatting over mijzelf - edit, de samenvatting is niet kort geworden:



Ik ben hormoongevoelig. Dat wist ik altijd al. Ik heb gedurende mijn pubertijd enorm gepuberd, ik heb alles gedaan wat niet mocht en heb ook een 'donkere tijd' meegemaakt, dat ik niet goed wist wat ik met mezelf en mijn leven aanmoest. Nooit dramatisch hoor, ook nooit hulp nodig gehad of zo, maar wel allerlei soorten emoties ontdekt, zal ik maar zeggen



Toen ik de pil gebruikte werd ik daar, voor mijn gevoel, somber van. Toen ik geen pil gebruikte had ik rond mijn menstruatie echt moodswings. Dus ik dacht altijd: als ik ooit zwanger wordt zullen we wat beleven.



Nu viel me op dat ik gedurende de eerste 14 weken alleen maar lichamelijk klachten had en me psychisch juist heel stabiel voelde. Maar dat laatste is nu een beetje veranderd. Het lijkt wel of alle dingen die ergens nog een beetje verstopt zaten weer terugkomen: twijfels over mijn werk, twijfels over of ik het allemaal wel aan kan straks, wakker liggen en dan paniekerig worden door al dat soort gedachten. En soms ben ik ineens verdrietig, ik weet niet waarom. En ik wil niets liever dan veilig bij mijn ouders thuis zitten, terwijl ik al 12 jaar niet meer bij mijn ouders woon. Het lijkt wel of ik in regressie ga!



En het ergste van dit alles is niet zozeer al die gedachten en emoties, maar dat ik bang ben dat de stress die dat veroorzaakt een negatief effect heeft op mijn kind. En daarover voel ik me dan zóóóó schuldig. En dan vind ik mezelf nu al geen goede moeder.



Nou ja, ik heb dus nog het één en ander met mezelf uit te pluizen. Ik heb bedacht dat ik het allemaal maar eens op papier moet zetten, om het wat overzichtelijker te maken. En mocht het ooit een boek worden (met als titel 'de verwarde zwangere vrouw'), dan draag ik het aan jullie op! Omdat jullie toch ook een beetje mijn uitlaatklep zijn, omdat jullie steeds zo lief zijn geweest!
Alle reacties Link kopieren
En tenslotte, Thee, ik denk nog steeds aan je. Als ik aan jouw situatie denk, is al het andere zo futiel. Het is ook wel weer een eye-opener, waar draait het allemaal nou echt om?



Nogmaals heel erg veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
o mijn god, Thee.... Ik ben helemaal ondersteboven je bericht... wat erg!!! helaas kan ik niet meer dan je een ontzettend dikke en gemeende knuffel geven. Wat verschrikkelijk meid, ik vind het heel, heel erg jammer voor jullie.



Aju, je post geeft stof tot nadenken. Als ik voor mezelf spreek dan vind ik het juist fijn dat het topic alle facetten van het leven behelst, dus blijdschap én verdriet. Nu kan ik makkelijk praten, want tot nu toe ken ik alleen het eerste en ik kan me absoluut voorstellen dat het te zwaar valt als je middenin het laatste zit...
life ain't a perfect story, write it while you live it
Alle reacties Link kopieren
Thee, wat vreselijk!! Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
o aju, zie nu ineens je post staan over jezelf! Meid, jij kunt ook een hele dikke knuffel gebruiken... Ik begrijp absoluut dat je je tijd nodig hebt gehad meid...
life ain't a perfect story, write it while you live it
Alle reacties Link kopieren
Aju wat mooi geschreven! Je hebt gelijk het is heel lastig, maar ook in het echte leven moet je proberen mensen niet uit de weg te gaan. Als je zelf verdrietig bent wil je graag een luisterend oor. En natuurlijk vul je het in in gradaties, zo is wat je zelf meemaakt vaak minder erg dan als een ander hetzelfde overkomt.

Tenminste zo werkt het voor mij. Al heb ik daar soms ook wel weer moeite mee. Hier op een forum ken je vaak niet het hele verhaal. Zelf ben ik heel positief ingesteld persoon als het slecht gaat en als het goed gaat wil ik realistisch blijven en ben ik er wat norser over. Waarschijnlijk uit zelfbescherming, want de voorbeelden zijn er genoeg een ongeluk zit nu eenmaal in een klein hoekje.

Er zijn hier dames die hele vervelende dingen meemaken en mensen die hele leuke dingen meemaken. Sommige worden verdrietig van vreugdige dingen omdat zei het nog niet mogen meemaken. Heel lastig!

Toch denk ik dat het allemaal kan en moet kunnen. Misschien moeten we niet aan elkaar toelichten waarom we even niet schrijven. Je even terugtrekken als je het druk hebt of je niet happy voelt of juist te blij.. Geen probleem iedereen begrijpt dat zonder woorden ook wel. En als je er weer bent is het goed en gezellig en als je wilt klagen ga je gang. Wij geven je weer een schop onder de kont! om daarna weer te gaan met de banaan.



Dus.... Ik heb een heerlijke vakantie gehad, gister lekker zonder manlief bankgehangen. Vanmiddag komt manlief weer thuis en duiken we ons bedje weer in, want ik heb er na streep twee wel nog zin in! Hoop dat het allemaal nog blijft lukken en anders verwennen we elkaar maar op andere wijze. Sexen? Wij zitten erop :p :lol:



Verder vind ik zwanger zijn niet zo leuk, want ik houd van een wijntje in het weekend, ik zag op Facebook stappende vriendinnen, daar heb ik nu geen zin in, ik ben moe, ik pas mijn kleren niet, ik wil van alles maar lichamelijk lukt het niet, ik mag geen wedstrijden meer spelen en had ik al gezegd dat ik moe ben ;) héél moe.

Maaarrrr daar mag ik niet over klagen dus is het ook leuk want de eerste kadootjes
Alle reacties Link kopieren
Tuurlijk iPad postte al....



Kadootjes komen binnen, heb op vakantie nieuwe kleren gekocht. Draag een positie joggingbroek en die zit zo lekker!! Hoef wat minder op mijn figuur te letten, training overslaan is geen probleem, en iedereen holt voor je en is heel lief.



Zooo, ik ga de was doen als het lukt :p
Alle reacties Link kopieren
En een knuf voor aju. Het komt allemaal goed schatje, je wordt een goede moeder want straks ken je jezelf heel goed en volgens een vriendin vind je jezelf een hele stoere vrouw na een bevalling ;)
Alle reacties Link kopieren
Het was zeker een post om over na te denken, Aju. Ik denk dat ons forum een afspiegeling is van de realiteit. Het blijde maakt het sombere soms iets beter te verdragen. Al blijft de situatie van oa Thee en Knorr natuurlijk daarbuiten staan. Ook in het echte leven gebeuren dit soort situaties elkaar. Ik denk dat we door moeten gaan met lief en ook leed met elkaar te delen. we vinden hier steun, een uitlaatklep, peppen elkaar weer op, lachen met elkaar enz. Dat is bijzonder. Dat moeten we, denk ik, ook zo houden.



Aju ook voor jou een dikke knuffel. Die hormonen zijn soms zo lastig.



Ze maken het mij soms ook moeilijk hoor. Dan denk ik, reageer ik nu heel overdreven of valt het mee. Het blijft lastig. Voel me soms even niet Visils en wil dan huilen... Die hormonen die weten wat zeg..



Laten we vandaag proberen te genieten van het zonnetje. Het is een mooie herfstdag om even naar buiten te gaan en uit te waaien.
Alle reacties Link kopieren
Fab, zwanger heeft inderdaad twee kanten, maar gelukkig beschrijf je de andere kant zelf ook al. Ik verborg mijn buik altijd, maar nu mag iedereen hem zien. Heerlijk. Iedereen is lief voor je (bijna iedereen in mijn geval) en je krijgt cadeautjes. Heerlijk hè zo'n joggingbroek? Ik zou er wel in willen werken.. Als je ff een peptalk nodig hebt, horen we het wel hè? Stappen, wijn enzo komen wel weer. Je energie komt ook wel weer goed hoor..
Alle reacties Link kopieren
Thanks visils
Lieve Thee, wat verdrietig allemaal, ik zit met een brok in mn keel achter de computer en wilde je even laten weten dat ik jullie mee leef. Sterkte



Aju lange mooie post. Ik kan alleen voor mezelf spreken als ik zeg dat ik denk dat het zeker reëel is alles in een topic te hebben. Ik vind het juist erg fijn dat lief en leed hier gedeeld wordt en naast elkaar loopt. En ik denk dat als iemand meer behoefte heeft/krijgt aan “lotgenoten” ze dan sowiso ook wel in aparte “uitgerekend in 2012” of “na X maanden of langer niet zwanger” topics zullen schrijven. Dat soort topics zijn er ook genoeg.



In het echte leven is alles toch net iets “echter” en dat juist daar het gevoelsleven een grotere rol speelt, omdat je (ik iig) irl vrienden niet uit de weg gaat. Zo ging ik gister een dagje baby shoppen met mn vriendin, met wie ik samen ben begonnen in mei zwanger te worden. Zij is nu 5 maanden en bij alles wat ze over de baby zei of aan spulletjes kocht, zei ze er achteraan dat ik vast ook heel snel aan de beurt ben en dat zij en haar man het zo jammer vinden dat het bij ons nog niet is gelukt. Dat is onwijs lief en goed bedoeld, maar des te meer confronterend en kreeg het gevoel “zielig” te zijn en zij voelde zich schuldig tov mij. Daar wordt ik juist eerder verdrietig van, dan van het feit dat ik nog niet zwanger ben. (Helaas mn eigen schuld dat ik het een paar mensen heb verteld bezig te zijn).



quote:fabjetan schreef op 23 oktober 2011 @ 11:30:Toch denk ik dat het allemaal kan en moet kunnen. Misschien moeten we niet aan elkaar toelichten waarom we even niet schrijven. Tuurlijk hoeft niemand te vertellen als je even minder komt. Maar uiteraard mag je dat hier wel gewoon komen vertellen (toch?). We weten dat we hier allemaal toch zijn en zodra er verdrietig nieuws is of een positieve test, dat we dan allemaal binnen 24 uur onze steun betuigen of feliciteren. Als iemand een tijdje niet meer komt wordt er toch afgevraagd waar diegeen is en of alles wel goed zou gaan met haar. Dat ik deze week gezegd heb even wat minder actief te gaan zijn is omdat ik mezelf met mn meerdere post per dag hier best wel een actieveling vind Had het raar gevonden opeens minder van me te laten horen. Vandaar dat ik gewoon open wilde zijn dat ik op dit moment bewust probeer minder met zwanger worden bezig te zijn. Man en ik zaten sinds de dag dat mn spiraal eruit was al op een roze wolk Maar nu beseffen we dat het best kan zijn dat er over een halfjaar nog steeds niks is. En tot die tijd willen we er liever niet al teveel meer bij stil staan. En iets minder viva kan voor mij geen kwaad denk ik Heb daardoor de afgelopen week wel tijd gehad en elke dag heerlijk een uur gezwommen of gejogt. En alvast even wat conditie opbouwen voor shop till you drop in NewYork volgende maand



Aju, ook een hele dikke knuffel voor jou Fijn dat je er weer bent! Heb me de afgelopen weekjes stiekem af en toe afgevraagd of het wel goed met je zou gaan. Ik vind het heel vervelend voor je dat je je zo somber voelt en zo last van de hormonen hebt. Lijkt me niet makkelijk. Ik herken mezelf trouwens in je tekst, ben zelf ook gevoelig voor hormonen en vraag me ook weleens af hoe het zal worden bij een eventuele zwangerschap. Dus vind het heel fijn (en interessant) dat je er zo open over schrijft, want geeft toch een goede inzicht wat er bij jou gebeurt. Lijkt me allemaal lastig en snap heel goed dat je je af en toe schuldig voelt naar je kindje toe met alle stress. Maar echt, dat hoor je vast wel vaker, maar je hoeft je natuurlijk echt helemaal niet schuldig te voelen meis. Daarmee maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker. Probeer dat een beetje los te laten, want jij kan er helemaal niks aan doen hoe je je nu voelt. Het is gewoon zo hoe het is en je voelt je hoe je je voelt en het enige wat je kunt doen is er in mee gaan en extra lief zijn voor jezelf. Af en toe een lekkere voetmassage boeken, vooral veel van die lekkere gezonde sushis te blijven eten en straks helemaal los gaan bij alle babyshopping!



Fabje, ik vind het onwijs fijn te lezen dat niet alle vrouwen na een tweede streepje geen zin meer hebben En kan me heel goed voorstellen dat het af en toe echt lastig is geen wijntjes meer te kunnen drinken, minder energie te hebben, moe te zijn, niet meer te kunnen stappen en dat kleding niet meer past. Zwanger zijn lijkt me ook niet elke dag appeltje eitje En er komt vast en zeker echt gauw weer een tijd dat je weer helemaal fit bent! Enne jouw positiejogging broek klinkt echt heerlijk, die wil ik ook wel!



Aan alle andere meiden, ook allemaal aan t genieten van het weekend?!
Alle reacties Link kopieren
Lieve thee



Jammer genoeg uit ervaring weet ik dat een ziekenhuis met dit soort dingen heel erg inleven op wat de ouders meemaken. Gewoon al je angsten en vragen stellen en dingen aangeven wat je wel of juist niet wil. Ze zullen er alles aan doen om er voor jou toch een mooie herinnering van te maken.



Wat ik juist prachtig vind om te lezen is dat we allemaal zo met elkaar meeleven. Je weet dat als je mee gaat schrijven op een zwangerschapsforum er altijd mensen zijn die zo zwanger zijn en mensen die heeeeeel veel geduld moeten opbrengen (i know been there). Toen dit topic begon hadden wij net de 2e buitenbaarmoedelijke zwangerschap achter de rug en waren we in de onzekere positie of we wel door konden gaan met IUI of dat het IVF zou moeten worden. Ik reageerde in eerste instantie op de hele negatieve mensen die begonnen met "het zoveelste groepje en ja hoor ei is net geland en er is al een topic. Ik vond en vind dat iedereen die dat wil mag schrijven wat hij wil op een openbaar forum. Ik merkte dat ik in het begin vaak terug kwam om te toch te kijken wat andere mensen schreven. En door de hele fijne sfeer ben ik blijven plakken. Ik herken zeer zeker de frustratie van mensen die wel zwanger worden (en dan in de tabel komen) en dat jij er niet bij hoort. Maar toch kan zo'n topic je ook veel steun geven. Na alle ellende (5 jaar lang) heb ik toch het vooruitzicht mama te mogen worden van een heel mooi ini mini mannetje. En daarmee wil ik de andere dames hoop geven. Geef het niet zomaar op. Blijf ervoor vechten en gun jezelf de ruimte en tijd om soms ongelofelijk te balen, maar probeer er niet in te blijven hangen.



Over de ongemakken van de zwangerschap kan ik meeschrijven. Je zou toch denken na al die jaren en ellende ben ej alleen maar blij. Nou nee hoor. Soms baal ik als een stekker. De eerste 12 weken was ik doodmoe. (kwam natuurlijk doordat het een tweeling was en dan heb je de verschijnselen nog sterker) en nu voel ik mij rond en zwaar. Broeken die niet lekker zitten (lees te krap of juist de hele dag hijsen) bh's die knellen, geen winterjas die normaal dicht kan en te gierig om nog voor 2 en halve maand een winterjas te kopen, niet normaal meer kunen fietsen van de pijn in je heupen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar ondanks alle ongemakken ben ik blij!



Wij zijn maandag weer naar ziekenhuis geweest. Hebben de gyn gesproken die de ingreep heeft uitgevoerd. Verteld hoe we ons voelde en hartje geluisterd. Daarna 7 buisjes bloed afgnomen en urine om alles nogmaals te checken en afgelopen vrijdag weer een echo en de uitslagen. Bloed en urine was goed en echo ook, maar ons mannetje is wel erg klein. Bungeld op de onderste lijn, weegt 765 gram ( en daar dan ruim 11 kilo van zijn aangekomen) maar doet het verder goed. Zo geod dat we maandag terg mogen naar ons "eigen" ziekenhuis.

Kamertje is bijna af op wat planken en gordijnen na en de rust komt hier weer wat meer. Crematie is geregeld, dingen omtrent het overlijden van schoonvader nemen wat af en ga zelfs morgen weer heeeeeeel voorzichtig aan het werk.



Lieve meiden ik hoop dat we iedereen in haar waarde kunnen laten. We ons druk mogen maken over belangrijke en onbelangrijke dingen, samen kunnen lachen en huilen, we elkaar een hart onder de riem kunnen steken en elkaar kunnen motiveren. Ik ben blij met dit topic!
allereerst een kleine gedichtje voor onze lieve knor en thee



Alles waar je echt van houdt

zal je warmte blijven geven

Ook al is het niet gebleven

of geworden wat je wou

Het blijft altijd een deel van jou

en een stukje van je leven



Lieve Thee, wat fijn om even wat van je te horen want ik kan me voorstellen dat je wat anders aan je hoofd hebt dan het forum. Toch ben ik ook heel blij om te horen dat jullie dappere kleine mannetje er voor gezorgd heeft dat jullie je 13 weken papa en mama hebben gevoeld! en wat vind ik het erg dat het niet zo heeft mogen wezen!!! ik blijf aan jullie denken!



En dan Aju, fijn om ook wat van jou te horen, ook ik heb me wel afgevraagd of alles goed met je ging..en dat was dus niet helemaal zo. Wat naar dat je zoveel last van je hormonen hebt en dat dit zoveel met je doet. Ik denk zelf dat het misschien wel heel goed voor je is om dit allemaal te ervaren. er is helemaal niets mis met twijfelen en de dingen even helemaal anders te bekijken dan normaal. Zo lang je jezelf maar niet in de weg gaat zitten en er ook een soort van knop om kan. Ook behoefte hebben aan je papa en mama is volgens mij ook best heel lekker. Je beseft je nu misschien wel extra dat je zelf ook een mama wordt en dat je straks een kleintje hebt om voor te zorgen.

Zoals ik jou "ken "en inschat word jij een hele lieve moeder, juist omdat je zoveel reflecteert, goed naar jezelf kijkt maar ook zeker zoveel aan anderen denkt. Niemand weet hoe het zal zijn als zo'n kleintje er eenmaal is maar ik kan uit ervaring spreken; de liefde die je voelt doet al een heleboel!

Kun je voor jezelf niet iets vinden waardoor je rustiger wordt en de stress minder ervaart? yoga? haptonomie?



En dan jouw vraag of dit topic "werkt" op deze manier. Ik denk van wel. Ik zou er niet blijer van worden als ik alleen maar verhalen lees van anderen waarbij het ook nog niet lukt. Zoals anderen ook al schrijven, in het echt gaan die dingen ook hand in hand.

Als er weer iemand zwanger is ben ik oprecht blij, ondanks mijn eigen wens en verlangen. Dat heb ik hier, op het forum, maar ook in het echt, bij bijvoorbeeld een collega. En natuurlijk steekt het soms, bijvoorbeeld wanneer ik zelf net weer ongesteld ben geworden. Maar dat is het leven!

ik vind het heerlijk om te lezen over bewegende babies, de spanning te delen op het wachtbankje maar ook gewoon de andere dingen met elkaar te delen. Voor mij zijn jullie al een soort vriendinnen geworden (Visils ) zo kijk ik eerst op het forum na mijn nachtje dusseldorf

Het enige wat voor mij ongepast voelt (heeft gevoeld) is om na de berichten van Knor en Thee opeens weer over dagelijkse dingen te beginnen, natuurlijk hoort dat er allemaal bij, maar het eerste bericht weer plaatsen na zulk nieuws vond ik erg moeilijk...
zo, ik was toe aan deel 2 en zie dat Knor ook al weer een lap tekst heeft geplaats



dus dan ga ik daar maar even mee verder hihi,

Knor, wat fijn dat je weer over mag naar jullie eigen ziekenhuis. Heeft het goed gedaan om te vertellen hoe jullie je voelden en wat het met jullie gedaan heeft? Kan het zijn dat de jongen iets minder gegroeid is door het gebeuren van zijn zusje?

fijn dat je weer een beetje gaat werken, pas goed opjezelf he?



Fab, fijn dat jullie samen nog kunnen genieten van de seks! dan zijn jullie denk ik een klein beetje een uitzondering, heerlijk! en wat balen dat je dingen als stappen, een wijntje, etc moet missen en zo moe bent! wel fijn dat andere mensen extra lief voor je zijn en dat je weer goed in de nieuwe kleren zit!



Visils, bijzonder he wat een zwangerschap allemaal met je doet, soms gewoon even lekker huilen, al is het om niets! gewoon over je heen laten komen hoor!



MissS, goed om te horen dat je zoveel tijd over houdt dat je nu lekker kunt zwemmen of joggen , ik vind jouw posts altijd heerlijk lekker optimistisch maar ook gewoon nuchter, ik hou dr van en zou het niet willen missen. Ik kan me wel voorstellen dat iets minder voor jou soms prettiger voelt, dat herken ik, dankzij mijn iphone kan ik altijd en overal lezen, en dat doe ik dan ook 1000x per dag uhh uur.. en dat is soms wel een beetje too much..

en ik vind het ook prettig dat je dit benoemt zodat ik er niet naar hoef te gissen



Zo, nu dan ik,

Ik heb een heerlijk nachtje met mijn lief in Dusseldorf gehad, mijn rug heeft zich redelijk goed gehouden, 's middags op een terras in de zon op een loungebank gelegen om mijn rug wat rust te geven en dat ging best goed. Het was heerlijk om even samen weg te gaan en dat heeft me goed gedaan!

Ik besef me ook meer dat ik best wel heel graag een 2e kind wil maar niet koste wat het kost, niet als het me alleen maar stress en verdriet oplevert als het weer niet lukt. we hebben zo'n heerlijk kind en alles is vrij eenvoudig met z'n drietjes dat ik me besef dat dit ook zo gek nog niet is, een baby zet immers alles weer op zijn kop..

ik hoop dat ik deze rust mag behouden..



maar ik hoop ook dat jullie er voor me zijn als ik weer zit te stuiteren op het wachtbankje omdat ik nou eenmaal een ongeduldige muts ben en me knuffels geven als ik tóch verdrietig ben als het de volgende ronde weer niet is gelukt...
Alle reacties Link kopieren
Lieve thee, wat ontzettend knap dat je de kracht hebt om ons bij te praten. Heel veel sterkte de komende tijd.



Aju, wat neem je je taak als TO serieus. Wat verwoord jij het toch iedere keer prachtig en weet, jij mag ook aangeven als iets te veel wordt. Ik vind het topic zoals het nu is erg fijn. En ja, soms moet je even slikken bij een bericht, maar zo is het leven.



Knor, wat fijn dat je je weer zo goed voelt dat je langzaamaan gaat werken. Dat is een positieve ontwikkeling denk ik.



Na alle lange verhalen lijkt het alsof ik me er gemakkelijk vanaf maak. Maar, dat is echt niet zo. Ik ben meestal niet zo lang van stof, maar lees alles! Ik merk ook dat ik het gewoon heel fijn vind om hier mee te lezen en kletsen.



Voor mij komt er weer een spannende tijd aan met mij nod volgende week vrijdag/zaterdag. Dus duim met mij mee dames.
Alle reacties Link kopieren
Ik sluit me aan bij wat de dames voor mij hebben geschreven t.a.v. het topic en de diversiteit van de statussen van de verschillende meiden. Ik ben de laatste tijd wat meer teruggetrokken, maar daardoor niet minder betrokken en zeker niet minder blij dat jullie er voor me zijn wanneer ik jullie nodig heb.. Ik wens ons allemaal het grote geluk van een gezonde zwangerschap en een gezonde baby, maar we kunnen de natuur niet beinvloeden. Zolang we vertrouwen blijven houden, voor onszelf en voor elkaar, zal het goed komen.



Ik ben dol op jullie! Dikke en een fijne zondag nog voor iedereen!
Alle reacties Link kopieren
Wat een lappen tekst met mooie analyses, overpeinzingen en fijne woorden zijn er geschreven. Goed om te lezen dat we toch hetzelfde verwachten en willen in dit topic. Niemand zou zich moeten schamen of schuldig moeten voelen wanneer er gepost wordt. Volgens mij blijkt uit de reacties dat we met elkaar meeleven in goede en in slechte tijden. Verdriet en blijdschap moet naast elkaar kunnen bestaan. Als dat niet zou kunnen zou dit denk ik een verdrietig topic worden gezien de heftige dingen die gebeurd zijn.

Laten we elkaar vooral blijven steunen, gevoelens blijven delen, lachen met elkaar en eerlijk blijven. Dan blijft dit een fijne topic waar we ons thuis voelen en idd die 1000 keer per dag (of uur voor sommigen ;)) bekeken wordt.



@indu: ik vind niet dat je je er makkelijk vanaf maakt. Ook als je niet reageert is het goed. Iedereen moet doen waar die zich prettig bij voelt en als dat alleen lezen of een kort bericht is, dan moet dat kunnen toch? Maar wel leuk om wat van je te lezen!



@thee en knor: ik heb zoveel bewondering voor jullie. Zo knap hoe jullie met het verlies om gaan. Het moet zoveel pijn doen en verdriet geven. Echt, jullie zijn sterke vrouwen!



Voor iedereen die dit kan gebruiken een knuffel, omdat het nog niet is gelukt, onzeker is of het gaat lukken, zwanger zijn en heel wat lasten ervaren (er zijn nu eenmaal lusten en lasten...) of om een andere reden...



Wat betreft mij persoonlijk: heb een week lang ovulatietesten gedaan, geen eisprong gevonden helaas. Kwam 5 keer een heel licht streepje en de laatste 2 keer wat het spierwit. Ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken. Of het moet een hele vroeg eisprong geweest zijn (maken we kans deze maand), of een hele late, geen eisprong of de test was niet goed (geen kans dan...). Heb veel late diensten gewerkt afgelopen week, dus niet het hol in gedoken.

Heb volgende week maandag pas NOD en vind het dit keer ontzettend lang duren. Heb al tientallen keren opnieuw berekend of ik geen foutje had gemaakt. Wachten duur dit keer voor mij dus lang...
Rio, wat balen die onzekerheid! Voor mij was dit dus de reden om de dure digitale testen te doen, geen onduidelijkheid! Ook word vaak gezegd dat je niet met ochtend urine mag testen maar mijn zus heeft gebeld met clear blue en daar hebben ze gezegd dat het wel mag. Ik heb altijd maar 1 dag een positieve test in tegen stelling tot anderen ( onze MissS bijvoorbeeld) die meerdere dagen een positieve test heeft. Ik hoop dat je toch gewoon geluk hebt gehad!



Indu, jij bent wie je bent en dat is ok! Dat anderen ( ik bijvoorbeeld ) langer van stof zijn betekent niet dat anderen dat ook moeten..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven