Maximale leeftijd om zwanger te worden?

Anoniem_6475a3ea475f9 maandag 28 november 2022 om 11:27

Wat is volgens jullie zo’n beetje de maximale leeftijd om nog op een verantwoorde manier zwanger te worden? De reden dat ik dit vraag is omdat ik recent een verhaal las van een vrouw van 50 die zwanger was en daarom niet al te leuke reacties kreeg. De dame zelf was er overigens dolblij mee.

Ik ben er toen over gaan nadenken. Zelf heb ik heel jong mijn eerste gekregen en op “oudere” leeftijd de tweede. Ik vond persoonlijk aan het jonge moederschap meer nadelen kleven. Ik had minder geduld en was meer met mezelf bezig dan nu.

Qua nadelen aan het oudere moederschap denk ik dan dat het vooral jammer is dat ik doodga als mijn jongste relatief jonge is. Verder zie ik eigenlijk alleen maar voordelen.

Als ik voor mezelf spreek zou ik 45 als maximale grens noemen om nog verantwoord zwanger te worden. Maar als iemand ouder is en zelf het risico wil nemen, waarom niet?

Wat me ook opvalt is dat we op oudere moeders vaak kritiek hebben, terwijl mannen tot ruim in de 50 nog kinderen krijgen en niemand daarnaar kraait.

royon maandag 28 november 2022 om 17:39

Ik wou vroeger liefst op mijn 30e mijn gezin compleet hebben. Maar mijn partner was daar helemaal niet klaar voor toen we halverwege/eind 20 waren, dus nu ben ik 30 en zwanger van ons eerste kind. Voor mij klopt het dus wat hier al door anderen gezegd is: je grens schuift op. Daarbij klonk 30 of 35 of laat staan 40 gewoon ook redelijk oud toen ik zelf nog jonger was en dat 'niet ouder dan 30' idee had, terwijl ik dat nu helemaal niet zo ervaar.

Voor mij is er dus geen leeftijdgrens, al helemaal niet een die ik voor anderen zou 'opleggen'.

Anoniem_644b5c223f66b maandag 28 november 2022 om 17:43

Ik vind 32 echt de max.

Baggal maandag 28 november 2022 om 17:58

Dreamglasses schreef: ↑
28-11-2022 16:29
Ik denk toch echt dat het ook een verschil is in persoon/ persoonlijkheid.
Ik wilde heel graag nog een kind, na de eerste. Ik was 35 toen we gingen proberen. Werd pas zwanger op mijn 38e.
Gelukkig is alles goed gegaan, maar ik zat best in de stress over of het goed zou gaan.

Ik had mijn grens gesteld op voor mijn 40e. Na mijn 40e zou ik er verder van afzien. Ook al was de wens voor een kindje nog zo groot. Ik durfde dat echt niet aan.

Dat snap ik en herken de wens van destijds ook. Maar het verschil is wel dat je reeds hebt mogen ervaren hoe het is om moeder te zijn. Dan is het, althans dat is mijn ervaring, toch net iets makkelijker om de wens voor een tweede, derde, vierde te laten varen. Waarbij ik absoluut niet schrijf dat ik mensen die een andere afweging maken na kind 1 niet begrijp, integendeel.

Ik had na de komst van onze dochter ook de wens om nog eens een zwangerschap te mogen ervaren en een kind op te laten groeien. Onze dochter was embryo 8 (terugplaatsing 4). Alleen was het gelet op onze achtergrond geen vanzelfsprekendheid dat het wederom zou lukken, zou dit inhouden dat wij opnieuw de medische molen in zouden gaan (met alle gevolgen van dien: emotionele implicaties, financiële implicaties (wij hebben onze behandeling zelf betaald, want wonen niet in NL), en mijn man zat al ver boven zijn eigen cut off leeftijd en wilde niet dat ons leven weer in het teken stond van trajecten. Daarnaast was ik ook bang op een gehandicapt kind gelet op de DNA fragmentatie. Ik heb het daar heus even moeilijk mee gehad, maar tegelijk besef(te) ik mij maar al te goed dat het liefste dat ik ooit wilde, ook daadwerkelijk gekomen is in de vorm van een gezond kind. Dat laatste is en was nl. geen vanzelfsprekendheid (voor niemand niet - ook niet voor jongere stellen al is de kans statistisch kleiner). Als onze dochter destijds niet gekomen was had ik mijn grenzen destijds wel verschoven, ook de paternal leeftijdsgrens vermoed ik.

baggal wijzigde dit bericht op 28-11-2022 18:07

0.15% gewijzigd

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Wickedwitch maandag 28 november 2022 om 18:01

Ik ben oud moeder geworden, was net 40 toen m’n zoon geboren werd. Ik was veel liever vroeger moeder geworden, maar had veel te lang een relatie met iemand die beslist geen kinderen wilde. Lichamelijk heb ik het heel zwaar gevonden. Ik had prima zwangerschap maar flink heftige bevalling en de gebroken nachten daarna en het feit dat ik werkende alleenstaande moeder was hebben me enorm uitgeput. Ik was heel veel ziek zwak en misselijk. Denk toch dat het verstandiger is om vroeg kinderen te krijgen. Als de omstandigheden verder ook kloppen. Als je ijzeren conditie hebt is het ander verhaal.

suzyqfive maandag 28 november 2022 om 18:20

Ik werd op mijn 18e moeder. Op mijn twintigste had ik twee kinderen. Ik vond toen voor mijzelf echt dat ik na mijn dertigste geen kinderen meer wilde. Mijn hele leven in de kinderen leek mij wat minder handig. En ik miste natuurlijk wel een fase in mijn leven van ontdekken, reizen enz. Vanaf mijn 18e was mijn leven nooit meer echt onbekommerd.
Ik verloor een kindje, veel miskramen en kreeg nog drie kinderen De jongste is op mijn dertigste geboren.

Maar waar mijn oudste twee kinderen echt opgegroeid zijn met een zeer actieve moeder moeten mijn jongsten het doen met een moeder die chronisch ziek is. Ik kan niet meer alles doen. En dat heb je gewoon niet in de hand

.

Maar die 30 was echt voor mijzelf. Ik vind dat iedereen voor zichzelf moet bepalen waar de grens ligt.

Wel heb ik regelmatig leerlingen met oudere ouders en die vinden dat echt niet leuk. Hun ouders vinden ze wel leuk hoor

. Maar niet dat ze ‘oud’ zijn.
Ik heb nu twee leerlingen (15jr) waarvan de ouders nu tegen de zestig zijn. Ze vinden dat soms gewoon lastig.

Zelfs bij mijn jongste (net 11) in de klas ben ik (41) een van de jongste ouders. Vinden ze heel leuk.

Maar het leven is nu eenmaal niet maakbaar en ik besef hoe gezegend ik ben met mijn rijke kinderschare. Je kan nog zo een bepaald beeld hebben van hoe het zou moeten, als je niet de juist partner hebt of zwanger worden lukt niet dan ben je gewoon heel blij als je later wel kinderen krijgt, ook al was dat niet op je ideale leeftijd.

Waar ik wel wat van vind is mensen die al meerdere kinderen hebben en die koste wat het kost nog een draagmoeder zoeken om nog een kind te krijgen en dan zelfs je moeder van 60 laat opdraven om zich te laten bezwangeren in Italië… (geen TLC verhaaltje, ik ken diegene persoonlijk…).

De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.

Baggal maandag 28 november 2022 om 18:22

Wickedwitch schreef: ↑
28-11-2022 18:01
Ik ben oud moeder geworden, was net 40 toen m’n zoon geboren werd. Ik was veel liever vroeger moeder geworden, maar had veel te lang een relatie met iemand die beslist geen kinderen wilde. Lichamelijk heb ik het heel zwaar gevonden. Ik had prima zwangerschap maar flink heftige bevalling en de gebroken nachten daarna en het feit dat ik werkende alleenstaande moeder was hebben me enorm uitgeput. Ik was heel veel ziek zwak en misselijk. Denk toch dat het verstandiger is om vroeg kinderen te krijgen. Als de omstandigheden verder ook kloppen. Als je ijzeren conditie hebt is het ander verhaal.

Inderdaad. Als de omstandigheden kloppen is het raadzaam om voor je 40e ouder(s) te worden. Al is het maar omdat je, als je tegen problemen aanloopt op het gebied van vruchtbaarheid, ook iets meer tijd hebt om dit via kunstgrepen te fixen. IUI, IVF, ICSI neemt nl. de leeftijdsfactor niet weg als je met eigen materiaal werkt.

Ik heb de overtuiging dat bij oudere ouders er vaak een andere reden(en) ten grondslag ligt waardoor het langer heeft geduurd: niet de juiste partner tegen gekomen, onderliggende trajecten, tweede leg situaties, etc. En dan heb je ook de situaties waardoor een gewenste zwangerschap überhaupt uitblijft. En dat je dan ook kijkt naar andere opties (waaronder donor materiaal) snap ik ook. Al denk ik niet dat het ethisch verantwoord is om, zoals de arts in Italië, vrouwen van 65 of zo te bezwangeren (ja - daar vind ik heel stiekem toch wel iets van als ik er zo over nadenk dus kennelijk heb ik ergens wel een cut off), maar dit soort extreme gevallen daargelaten, snap ik wensouders ook.

In een ideale wereld was mijn man 20-25 jaar jonger en had ik zonder al te veel moeite mijn eerste kind op mijn 30e gekregen. Het liep domweg anders. Maar ik ben meer dan tevreden met wat ik heb

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Baggal maandag 28 november 2022 om 18:26

suzyqfive schreef: ↑
28-11-2022 18:20
[…]

Waar ik wel wat van vind is mensen die al meerdere kinderen hebben en die koste wat het kost nog een draagmoeder zoeken om nog een kind te krijgen en dan zelfs je moeder van 60 laat opdraven om zich te laten bezwangeren in Italië… (geen TLC verhaaltje, ik ken diegene persoonlijk…).

Volledig eens. Daar kan ik weinig begrip en sympathie voor opbrengen. Ik denk alleen maar WAAROM? Snap de draagmoeder in zo’n geval ook niet - ook niet als het om je eigen zoon/dochter gaat die je een dergelijk verzoek doet.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Avage maandag 28 november 2022 om 19:12

ClumsyNinja schreef: ↑
28-11-2022 17:14

Het onverantwoord noemen vind ik een te groot oordeel. Het project kind vind ik zó groot dat wanneer ik er objectief over nadenk, ik het op iedere leeftijd volstrekt onverantwoord vind. Of dus juist op geen een leeftijd.

Mooi gezegd!

Pergamon maandag 28 november 2022 om 20:08

Baggal schreef: ↑
28-11-2022 18:26
Volledig eens. Daar kan ik weinig begrip en sympathie voor opbrengen. Ik denk alleen maar WAAROM? Snap de draagmoeder in zo’n geval ook niet - ook niet als het om je eigen zoon/dochter gaat die je een dergelijk verzoek doet.

Ik merk dat er toch ook een ethische component gaat meespelen. Wat is goed voor het toekomstige kind? Met 40 ga je, statistisch gezien, de diplomering van je kind nog meemaken. Met 50 ga je dan al richting de 70. Bij zulke kunstgrepen gaat het volgens mij alleen nog maar om de wens van de aanstaande moeder en (te) weinig over het toekomstige kind.

KamilleT maandag 28 november 2022 om 20:15

Sommigen noemen echt een jonge leeftijd als maximum. Toen ik zwanger was op mijn 26e was ik verreweg de jongste op de zwangerschapsgym en op mijn 32e bij lange na niet de oudste. Het ging me beide keren niet makkelijk af, al die (bijna) veertigers huppelden veel vrolijker door de zwangerschap.

Pergamon maandag 28 november 2022 om 20:24

KamilleT schreef: ↑
28-11-2022 20:15
Sommigen noemen echt een jonge leeftijd als maximum. Toen ik zwanger was op mijn 26e was ik verreweg de jongste op de zwangerschapsgym en op mijn 32e bij lange na niet de oudste. Het ging me beide keren niet makkelijk af, al die (bijna) veertigers huppelden veel vrolijker door de zwangerschap.

Vrolijk was ik niet (zwangerschapsdepressie) maar ik heb 2x een fysiek zorgeloze zwangerschap gehad en 2x een zeer makkelijke bevalling. De jongste (op mijn 37ste) was er in 2 uur en een kwartier, zonder hechtingen of wat dan ook. In de kraamweek kwam een lactatiekundige vanwege bv-problemen. Ik deed de deur open, zij zei vriendelijk hallo, vroeg naar de kraamhulp (die kende zij al goed) en liep me straal voorbij. Die had niet in de gaten dat ik de kraamvrouw was.

zwembad84 maandag 28 november 2022 om 20:50

Lila-Linda schreef: ↑
28-11-2022 17:34
juist bij sporten, vind ik het verschil zo duidelijk
Ik doe aan Crossfit, en dan merk ik zo duidelijk, dat mijn lichaam van 52, echt anders is, dan die van mijn medesporters van 42, laat staan 32 of 22
En dan sport ik echt 5a6x in de week. En ik weet (metingen) dat mijn lichaam veel gezonder, veerkrachtiger etcetc is, dan van mijn leeftijdsgenoten (ook zonder meten, zie je dat). Maar alsnog onvergelijkbaar met iemand die 20 jaar jonger is
Bij clubkampioenschappen winnen de mensen van 25, niet die van 52

Je ziet jezelf dan wel in vergelijking met 20 jaar jongere mensen die net zo actief zijn als jij. Dat is logische dat ze vitaler zijn, je kan leeftijd niet uitwissen. Je hebt echter ook genoeg 20 jaar jongere mensen die minder vitaal zijn, die komen niet bij crossfit.

On topic: ik ben met 37 voor het eerst moeder geworden. Ik was 34 (bijna 35) toen we begonnen en het ging niet vanzelf. Ik had graag eerder moeder geworden. De kriebels begonnen met 28 maar toen was ik net klaar met mn studie en mn vriend studeerde nog. Met 31 wilde ik wel echt maar mn vriend nog niet. Uiteindelijk werd het dus eind 34. Ik heb vriendinnen die ook graag moeder willen worden maar hun relaties gingen begin 30 over en we zijn nu jaren verder. Net als wat hier staat, je hebt er niet alles over te zeggen. Voor mij is na mn 40e nu de max maar ik weet niet of ik een 2e wil. De moeilijke jaren hebben er ingehakt en ik ben blij met hoe we nu zijn. Als ik 1 ding heb geleerd van alles rondom kinderen is dat je beter niet teveel kunt vinden van keuzes van anderen. Je kent de verhalen niet.

Baggal maandag 28 november 2022 om 20:59

Pergamon schreef: ↑
28-11-2022 20:08
Ik merk dat er toch ook een ethische component gaat meespelen. Wat is goed voor het toekomstige kind? Met 40 ga je, statistisch gezien, de diplomering van je kind nog meemaken. Met 50 ga je dan al richting de 70. Bij zulke kunstgrepen gaat het volgens mij alleen nog maar om de wens van de aanstaande moeder en (te) weinig over het toekomstige kind.

Dat zou voor een fertiliteitsarts een goede grond kunnen zijn een behandeling te weigeren.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

aikidoka maandag 28 november 2022 om 21:05

Tja, ik was blijvend zwanger op mijn 39e en baarde mijn kind 2 maanden voor ik 40 werd. Een stuitbevalling van een kind van 4.5 kilo, maar daar was ik snel van hersteld. Ik was wel moe en misselijk gedurende de zwangerschap, maar ik bleef wel zeer mobiel en heb 3 weken voor de bevalling nog staan dansen op de bruiloft van vrienden. Dus fysiek ging dat prima.

Ik had geen kinderwens tot ik mijn man ontmoette en toen was ik 34. 36 toen we gingen proberen en na 2 miskramen dus op mijn 39e blijvend zwanger.

Anoniem_6576f0ab9b250 maandag 28 november 2022 om 21:10

Ik vind er niks van. Er zijn zoveel factoren die meespelen en die mij als buitenstaander niet aangaan.

dinkiedoodle maandag 28 november 2022 om 21:15

Tot halverwege de 40 vind ik voor beide ouders kunnen. Daarboven moet je wel gaan nadenken of het nog verstandig is om een kind te krijgen. Ik maak geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. Vaders die boven hun 45ste nog een kind krijgen vind ik ook niet direct verstandig.

Anoniem_655bb33b3d61a maandag 28 november 2022 om 21:50

Ik probeer meestal niet te veel te oordelen, maar merk met dit onderwerp dat ik ook maar een mens ben. Iedereen vindt wel wat over onverantwoorde keuzes als er kinderen bij betrokken zijn. Ik vind het gevoelsmatig toch wel onverantwoord om na je 45e nog een kind op de wereld te zetten, aangezien je bij voorbaat weet dat je kind jong zonder ouders zit. Dan hoef je als ouder niet eens te overlijden, de rollen draaien ook gewoon sneller om.
Ik zie dit dus bij mijn man (ouders waren goed in de 40), die heeft het er vaak moeilijk mee gehad dat zijn ouders een stuk ouder waren. Ook nu wij een kindje krijgen (wij zijn rond de 30) is het verschil heel duidelijk. Mijn ouders kunnen nog oppassen, terwijl de rollen bij mijn schoonouders zijn omgedraaid en mantelzorg niet ver weg meer is.

Enigme dinsdag 29 november 2022 om 07:37

Poeh... lastige vraag.. voordat in de fertiliteit zorg werkte vond ik 38 wel een grens.. maar nu vind ik een 45+ moeder weliswaar wat oud.. maar gun ik iemand die (spontane) zwangerschap van harte. Na het 50ste jaar vind ik het ethisch gezien lastig worden.. Ik ben wel voor de grens tm 42 jaar om fertiliteit behandelingen te vergoeden.

Baggal dinsdag 29 november 2022 om 08:25

Enigme schreef: ↑
29-11-2022 07:37
Poeh... lastige vraag.. voordat in de fertiliteit zorg werkte vond ik 38 wel een grens.. maar nu vind ik een 45+ moeder weliswaar wat oud.. maar gun ik iemand die (spontane) zwangerschap van harte. Na het 50ste jaar vind ik het ethisch gezien lastig worden.. Ik ben wel voor de grens tm 42 jaar om fertiliteit behandelingen te vergoeden.

Maar behandelingen tot en met 42 (vrouw) worden in Nederland toch ook vergoed? Ik dacht, maar ik kan mij vergissen, dat het na 43 niet meer vergoed werd, ook omdat de slagingspercentages significant afnemen. Een IVF behandeling na 45 is over het algemeen zo goed als kansloos, uitzonderingen daargelaten.

Een van mijn beste vriendinnen is (bijna) gynaecoloog en vertelde dat zij in een ziekenhuis werkte waarin een ICSI behandeling voor een koppel geweigerd werd waarbij weliswaar de vrouw nog geen 42 was, maar haar partner 79 of zelfs 80. Ik snap de overweging van zo’n artsen team om niet tot behandeling over te gaan. Uiteindelijk is dit koppel in een ander ziekenhuis wel geholpen, omdat de arts daar wel de overtuiging had dat het paar in een duurzame liefdesrelatie zat.

baggal wijzigde dit bericht op 29-11-2022 13:03

0.21% gewijzigd

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Enigme dinsdag 29 november 2022 om 13:01

Bedoel ook dat ik het eens ben met die grens van t/m 42

Lolainthebigcity dinsdag 29 november 2022 om 19:32

Als ervaringsdeskundige, kind van een moeder ten tijde van de bevalling 50 jaar en vader 55 jaar kan ik zeggen dat zeker de relatie van ouders en kind (en met zusters en broeders, neven en nichten, ooms en tantes enz.) heel anders is.

Ik ging naar de brugklas , mijn vader met pensioen.
Mijn moeder heeft slechts voor haar trouwen gewerkt en was altijd thuis. Vanaf mijn middelbare schooltijd waren beide ouders altijd thuis en ja , die genoten van hun tijd maar waren wel gebonden aan schoolvakanties en al hun vrienden, kennissen en familie van hun leeftijd waren allang uit de kleine kinderen.
Het was voor hun ontzettend zwaar om naast vader en moeder ook nog oma en opa te worden/zijn.

Alle familie is ook veel ouder, achterneven en achternichten hadden soms mijn leeftijd.
Mijn ouders waren ook de jongste van hun gezin dus er waren al ooms en tantes overleden voor mijn geboorte. Heb ook nooit geen opa of oma gekend van ouders zijde.

Tot slot wil ik wel zeggen dat het geen bewuste zwangerschap, verre van, zelfs de dokter dacht aan overgangsklachten...maar he dat was ik.
Daardoor ook complicaties omdat als je ouder bent spieren enz ook minder kracht hebben om de bevalling natuurlijk te laten verlopen..
Tevens was het toen een ontzettend warme zomer en was het gewoon ontzettend zwaar allemaal.

Tot slot wilde ik zeggen, als kind zijn je zorgen en zorgen voor je ouders totaal anders.
Je bezoekt dan een bejaardenflat voor je ouders en niet voor opa en oma.
En je regelt bijvoorbeeld vanaf jongsafaan bepaalde zaken die andere jongere ouders zeker zelf doen.
Nu moet ik zeggen dat mijn ouders niet met een computer overweg kunnen en dat mijn vader het wel probeerd afgelopen jaren maar het is zo lastig.
Heb ook nooit met mijn moeder of vader gesport, wel gewandeld of stukjes gefietst.
Je merkt dat de wereld voor hun te snel gaat en daarover kan ik niet met hun praten of dingen delen.

Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.

blijfgewoonbianca dinsdag 29 november 2022 om 19:57

Wissewis schreef: ↑
28-11-2022 17:29
Ik vind er dan weer niets verkeerds aan om eerst wat zekerheid in je leven op te bouwen en zekerheid te hebben qua partner.
In plaats van binnen de 2 jaar hurry hurry aan kinderen te beginnen om dan vast te stellen dat er te weinig geld is, geen huisvesting en dat je relatie er een jaar later op zit omdat jullie toch niet blijken te matchen.

En tja ... wereldreizen maken met (kleine) kinderen lijkt mij nu ook éénmaal 3 keer niets.
En eens ze 4 à 5 zijn niet meer realistisch want ze moeten naar school.
Dat doe je dus ook maar beter voor ze geboren zijn. En tegelijk heb je er wel het geld voor nodig, dus moet je wel eerst een paar jaar afgestudeerd zijn en werken.

(Fijn overigens als het voor sommigen wél werkt om op hun 25ste en met een relatie van 2 jaar aan een kind te beginnen.
En / of om 3 maanden te reizen met een peuter van 2.
Maar het is dus niet mijn ideale scenario.)

Die hurry hurry zoals jij dat noemt is meestal wanneer vrouwen denken zonder kinderen te blijven ; gevalletje nu of nooit.

En waarom moet je reizen voor je kinderen geboren zijn ? Ze kunnen of mee, of je gaat als ze zelfstandig zijn weer eens een verre reis maken. Je ( leuke ) leven stopt niet als je kinderen krijgt, hoor.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Actieve topics