Zwanger
alle pijlers
Met verlof en geen zin om sociaal te doen
donderdag 1 maart 2012 om 19:22
Sinds een week ben ik met zwangerschapsverlof. Erg fijn!
Nu zijn er veel mensen die willen langskomen of iets af willen spreken. Heel lief, maar eerlijk gezegd heb ik er geen zin in. Soms laat ik me overhalen maar dan kijk ik eigenlijk tegen de afspraak op, het voelt als een verplichting. Maar ik voel me ook schuldig als ik nee zeg.
Herkent iemand dit misschien? Is dit normaal? En gaat het weer over?
Dank alvast voor jullie reacties.
Nu zijn er veel mensen die willen langskomen of iets af willen spreken. Heel lief, maar eerlijk gezegd heb ik er geen zin in. Soms laat ik me overhalen maar dan kijk ik eigenlijk tegen de afspraak op, het voelt als een verplichting. Maar ik voel me ook schuldig als ik nee zeg.
Herkent iemand dit misschien? Is dit normaal? En gaat het weer over?
Dank alvast voor jullie reacties.
vrijdag 22 maart 2013 om 11:44
Ja, dat doe ik ook wel regelmatig bij de echt goede vrienden (die ik dus ook goed ken), daar hebben ze begrip voor. Maar bij de -voor mij- wat minder goede vrienden vind ik dit wat lastig... Misschien moet ik dit al van tevoren melden? Dan kijken ze misschien niet zo raar op als ik op een gegeven moment richting bed ga.
vrijdag 22 maart 2013 om 11:45
Ik zit nu op 29 weken en 4 dagen en ik merk dat ik dat ook al begin te krijgen hoor... Ik zit al vanaf 9 weken in de ziektewet, dus op zich qua langskomen hebben de meeste mensen al wel de tijd gehad
Maar ik merk wel dat ik wat 'kribbiger' word als ik te vaak of te veel mensen om me heen heb. Zo heb ik de afgelopen weken 3 verjaardagen gehad en staat mn moeder om de haverklap op de stoep/hangt aan de telefoon voor een onbenullige boodschap. Ik word daar een beetje bozig van. GA NOU ES WEG!
En ik heb een vriendinnengroepje (allemaal kindloos, de helft nog thuiswonend en single) dat con-ti-nu avondjes wil plannen, maar ik heb daar gewoon echt geen behoefte meer aan. 's avonds ben ik moe en wil ik op de bank hangen en vroeg naar bed omdat mn lijf gewoon op is.
Dat schijnen ze niet te snappen. Maar ik vind het idd ook moeilijk om eerlijk te zeggen dat ik daar niet zo'n zin in heb. Mede omdat ze gewoon niet schijnen te begrijpen dat je lichaam een beetje anders werkt als je zwanger bent.
Echt, als ik heel eerlijk ben, blijf ik het liefst lekker in mn eentje (of desnoods met partner ) thuis, telefoon uit, deuren op slot en babyzooi organiseren. Hooguit het huis uit om wat noodzakelijke baby-dingen te kopen. Maar verder wil ik eigenlijk, heel eigenlijk gewoon geen mensen om me heen.
En ik vrees dat dat nog veel erger gaat worden als de baby er straks eenmaal is. Dan hang ik wel een spandoek buiten met: "Ga weg, laat me met rust!"
Maar ik merk wel dat ik wat 'kribbiger' word als ik te vaak of te veel mensen om me heen heb. Zo heb ik de afgelopen weken 3 verjaardagen gehad en staat mn moeder om de haverklap op de stoep/hangt aan de telefoon voor een onbenullige boodschap. Ik word daar een beetje bozig van. GA NOU ES WEG!
En ik heb een vriendinnengroepje (allemaal kindloos, de helft nog thuiswonend en single) dat con-ti-nu avondjes wil plannen, maar ik heb daar gewoon echt geen behoefte meer aan. 's avonds ben ik moe en wil ik op de bank hangen en vroeg naar bed omdat mn lijf gewoon op is.
Dat schijnen ze niet te snappen. Maar ik vind het idd ook moeilijk om eerlijk te zeggen dat ik daar niet zo'n zin in heb. Mede omdat ze gewoon niet schijnen te begrijpen dat je lichaam een beetje anders werkt als je zwanger bent.
Echt, als ik heel eerlijk ben, blijf ik het liefst lekker in mn eentje (of desnoods met partner ) thuis, telefoon uit, deuren op slot en babyzooi organiseren. Hooguit het huis uit om wat noodzakelijke baby-dingen te kopen. Maar verder wil ik eigenlijk, heel eigenlijk gewoon geen mensen om me heen.
En ik vrees dat dat nog veel erger gaat worden als de baby er straks eenmaal is. Dan hang ik wel een spandoek buiten met: "Ga weg, laat me met rust!"
vrijdag 22 maart 2013 om 12:35
Haha Orzoo, heb inderdaad een heul flinke toeter!! 
En Kleinepien, heel herkenbaar hoor! Ik merk trouwens dat veel mannen, met name die nog geen vader zijn, echt niet schijnen te begrijpen dat ik nu gewoon meer op mezelf gericht ben. Vroeger (wat klinkt dat hè?) waren ze altijd wel welkom voor een biertje ofzo, maar nu heb ik daar gewoon geen zin meer in. Vind 't ergens wel sneu.. en ook saai van mezelf. Maar ja, dikke pech hoor
En Kleinepien, heel herkenbaar hoor! Ik merk trouwens dat veel mannen, met name die nog geen vader zijn, echt niet schijnen te begrijpen dat ik nu gewoon meer op mezelf gericht ben. Vroeger (wat klinkt dat hè?) waren ze altijd wel welkom voor een biertje ofzo, maar nu heb ik daar gewoon geen zin meer in. Vind 't ergens wel sneu.. en ook saai van mezelf. Maar ja, dikke pech hoor
