Zwanger
alle pijlers
Met verlof en geen zin om sociaal te doen
donderdag 1 maart 2012 om 19:22
Sinds een week ben ik met zwangerschapsverlof. Erg fijn!
Nu zijn er veel mensen die willen langskomen of iets af willen spreken. Heel lief, maar eerlijk gezegd heb ik er geen zin in. Soms laat ik me overhalen maar dan kijk ik eigenlijk tegen de afspraak op, het voelt als een verplichting. Maar ik voel me ook schuldig als ik nee zeg.
Herkent iemand dit misschien? Is dit normaal? En gaat het weer over?
Dank alvast voor jullie reacties.
Nu zijn er veel mensen die willen langskomen of iets af willen spreken. Heel lief, maar eerlijk gezegd heb ik er geen zin in. Soms laat ik me overhalen maar dan kijk ik eigenlijk tegen de afspraak op, het voelt als een verplichting. Maar ik voel me ook schuldig als ik nee zeg.
Herkent iemand dit misschien? Is dit normaal? En gaat het weer over?
Dank alvast voor jullie reacties.
donderdag 1 maart 2012 om 19:24
donderdag 1 maart 2012 om 19:26
donderdag 1 maart 2012 om 19:26
Dat had ik ook, maar vooral aan het einde van mijn verlof. In het begin vond ik het nog wel gezellig en fijn voor de afwisseling. Vanaf week 38 raakte ik als ware in coconnetje, alsof ik me mentaal aan het voorbereiden was op de bevalling. Zal ook wel met die ellendige hormonen en afnemende energie te maken hebben. Na de bevalling had ik het ook nog een week of twee, daarna had ik er wel meer zin in.
Succes met de bevalling straks!
Succes met de bevalling straks!
donderdag 1 maart 2012 om 19:30
Oh wat herkenbaar ben blij dat ik niet de enige ben.
Morgen ben ik 38 weken en ook geen zin in gedoe. Zo af en toe wel leuk hoor maar mijn dagen vol proppen heb ik ook totaal geen zin in.
Vandaag vroeg mijn vader aan mij of ik nog wel wat aanspraak had, voel ik me gelijk schuldig dat ik daar geen zin in heb.
Morgen ben ik 38 weken en ook geen zin in gedoe. Zo af en toe wel leuk hoor maar mijn dagen vol proppen heb ik ook totaal geen zin in.
Vandaag vroeg mijn vader aan mij of ik nog wel wat aanspraak had, voel ik me gelijk schuldig dat ik daar geen zin in heb.
donderdag 1 maart 2012 om 19:38
Dat is normaal. Je trekt je terug in jezelf. Ik merkte met 32 of 33 weken al dat autorijden me echt moeite kostte. Ik droomde als het ware weg en moest dus echt zorgen dat ik me concentreerde. Ook op mijn werk zakte ik helemaal weg als het ware. En dan zat ik voor een klas met 30 pubers die steeds luidruchtiger werden
donderdag 1 maart 2012 om 19:40
donderdag 1 maart 2012 om 19:45
Je bent toch niet met verlof zodat je nu veel tijd hebt om sociale dingen te doen? Je bent met verlof omdat je lichaam en je geest rust nodig hebben. Ik vind het zelfs een beetje ondoordacht van je vrienden dat ze het als een mooie gelegenheid zien om af te spreken. Zelfs al was je niet zwanger: Je hebt gewoon het recht (en nu ook een heel goede reden) om af te bellen.
donderdag 1 maart 2012 om 20:04
Bezoek als je er echt geen zin in lijkt me niet leuk.
Ik had wisselende dagen en gelukkig vielen de actieve dagen goed.
Na de bevalling gaat het feest door, dezelfde mensen willen graag langs komen. Een dan heerlijk uitgebreid. Bij mij was de eerste maand de dag meer dan vol met eten, drinken, slapen, wassen en wc. Dus weinig bezoek en duidelijk aangegeven dat het kort (half uur) zou duren.
Ik was de mensen die daar gewoon aan meededen erg dankbaar. (of waarbij ik gewoon iets voor mezelf kon doen terwijl ze baby bewonderden).
Maar ik was achteraf echt wel gammel. Ik dacht dat het erbij hoorde.
Ik had wisselende dagen en gelukkig vielen de actieve dagen goed.
Na de bevalling gaat het feest door, dezelfde mensen willen graag langs komen. Een dan heerlijk uitgebreid. Bij mij was de eerste maand de dag meer dan vol met eten, drinken, slapen, wassen en wc. Dus weinig bezoek en duidelijk aangegeven dat het kort (half uur) zou duren.
Ik was de mensen die daar gewoon aan meededen erg dankbaar. (of waarbij ik gewoon iets voor mezelf kon doen terwijl ze baby bewonderden).
Maar ik was achteraf echt wel gammel. Ik dacht dat het erbij hoorde.
donderdag 1 maart 2012 om 20:09
Verlof is er ook om NIKS te doen. Moet je echt doen hoor. Ik herken het zeker van mijn vorige zw schap. Duurde overigens wel tot na de bevalling, toen de kleine er was wilde ik ook niet al die drukte aan mijn bed....
Over 2 wk ga ik weer met verlof en ik kijk er nu al naar uit lekker thuis te zitten, mijn eigen gang te gaan.
Gewoon eerlijk in zijn als je niet wil afspreken...
Over 2 wk ga ik weer met verlof en ik kijk er nu al naar uit lekker thuis te zitten, mijn eigen gang te gaan.
Gewoon eerlijk in zijn als je niet wil afspreken...
donderdag 1 maart 2012 om 20:41
donderdag 1 maart 2012 om 20:47
Ik had precies hetzelfde. Geen zin in gezellig doen, alleen met een paar vriendinnen wat afspreken omdat ik daar niet gezellig hoefde te doen. Even lekker zitten was genoeg. Je keert steeds meer in jezelf om je voor te bereiden op wat komen gaat. Nu (zoon is 7 weken en het loopt hier nog niet echt lekker) hetzelfde weer. Geen zin in verplicht kraambezoek, maar gewoon wat theeleuten met vriendinnen wel. Op het laatst had ik nergens meer zin in. Zelfs de wasmachine vullen en 2 trappen op moeten was al teveel de laatste weken. Gewoon lekker jezelf terug trekken in je bedje, bank of bad. Telefoon en gsm uit en lekker coconnen
zaterdag 3 maart 2012 om 18:43
geen herkenning vond het heerlijk al het bezoek voor en na die tijd, heb ook echt niet op het kaartje gezet van we rusten tussen bla bla bla vond ik zon onzin...
maar je moet idd doen wat jij lekker wilt dus gewoon kijken wie er belt en anders lekker niet opnemen of gewoon zeggen dat je te moe bent voor bezoek
maar je moet idd doen wat jij lekker wilt dus gewoon kijken wie er belt en anders lekker niet opnemen of gewoon zeggen dat je te moe bent voor bezoek
vrijdag 22 maart 2013 om 11:25
Heeel herkenbaar!!! Hoe doen jullie dat dan met de vrienden van partner? Ik heb niet zoveel vrienden, ben sowieso niet zo extreem sociaal ingesteld en vind de contacten met collega's (en ook regelmatig buiten werk) eigenlijk wel voldoende. Mijn vriend heeft wel veel meer vrienden en ook omdat we recent verhuisd zijn en veel van hen geholpen hebben tijdens de verhuizing, willen ze graag langskomen om het eindresultaat te bekijken en vriend vind het dan ook wel fair om ze dan ook uit te nodigen om mee te eten en voor een paar drankjes. Ik snap dit wel, ze hebben geholpen, dus dan wil je ook waardering laten blijken. Maar ik heb gewoon helemaal geen zin in mensen over de vloer! Het huis is nog niet eens helemaal "klaar", er komen nog een aantal mannen over de vloer om bepaalde klussen af te ronden, de babykamer is zelfs nog niet op orde en ik ben alleen maar aan het poetsen omdat 't huis telkens weer zo snel een zooitje is. Vriend snapt het deels, overlegt altijd netjes als hij mensen wil uitnodigen of als mensen zichzelf uitnodigen. Maar voel me dan zo'n contactgestoorde en geïsoleerde muts...
