Zwanger
alle pijlers
Midden in een miskraam, ben kapot!!
woensdag 12 oktober 2011 om 11:12
Hoi dames,
Vorige week zweefden wij nog op de toppen van geluk toen ik in verwachting bleek te zijn van ons tweede kindje.
Helaas was de vreugde maar van korte duur, na maandagnacht een nare droom gehad te hebben gehad waarin ik een miskraam kreeg, werd dat die avond helaas ook werkelijkheid.
Ik kreeg hevige buikpijn en voelde plots een golf vloeistof uit mn vagina komen. Ik rende naar de wc om te kijken en ja hoor bloed!
Gelijk de verloskundige gebeld zij regelde een spoedecho voor de volgende dag. De hele avond en nacht heb ik zware krampen gehad die echt wel als weeen aanvoelden en ik bleef bloeden.
De volgende ochtend tijdens de echo bleek tot mijn grote verbazing dat het kindje nog in mijn buik zat maar het zag er niet goed uit. Er waren bloedproppen in het vruchtzakje te zien en er was geen hartslag. Maar dat kwam ook omdat het kindje nog maar 5 weken was zei de verloskundige. En nu komt het, we moeten ervanuit gaan dat het mis is maar ze geeft het nog niet 100% op. Ik kreeg dus het advies om toch maar vooral mn foliumzuur te blijven slikken en gezond te blijven eten want je wist het maar nooit wat voor fratsen de natuur nog in petto kon hebben.
En dit is het dus ook precies wat het zo erg maakt, ik blijf maar bloeden en doodmoe en wordt nu ook heen en weer geslingerd tusen rouw en hoop. Want ook al is de kans minimaal, het ís toch een kans. Wat ik ook nooit heb geweten is dat zo'n miskraam wel weken kan duren.
Maandag krijgen we weer een echo en daar ben ik zo bloednerveus voor. Want er is een kleine kans dat het hartje toch klopt, maar als dit niet zo zal blijken te zijn denk ik dat de klap nog groter wordt dan hij al is.
Vorige week zweefden wij nog op de toppen van geluk toen ik in verwachting bleek te zijn van ons tweede kindje.
Helaas was de vreugde maar van korte duur, na maandagnacht een nare droom gehad te hebben gehad waarin ik een miskraam kreeg, werd dat die avond helaas ook werkelijkheid.
Ik kreeg hevige buikpijn en voelde plots een golf vloeistof uit mn vagina komen. Ik rende naar de wc om te kijken en ja hoor bloed!
Gelijk de verloskundige gebeld zij regelde een spoedecho voor de volgende dag. De hele avond en nacht heb ik zware krampen gehad die echt wel als weeen aanvoelden en ik bleef bloeden.
De volgende ochtend tijdens de echo bleek tot mijn grote verbazing dat het kindje nog in mijn buik zat maar het zag er niet goed uit. Er waren bloedproppen in het vruchtzakje te zien en er was geen hartslag. Maar dat kwam ook omdat het kindje nog maar 5 weken was zei de verloskundige. En nu komt het, we moeten ervanuit gaan dat het mis is maar ze geeft het nog niet 100% op. Ik kreeg dus het advies om toch maar vooral mn foliumzuur te blijven slikken en gezond te blijven eten want je wist het maar nooit wat voor fratsen de natuur nog in petto kon hebben.
En dit is het dus ook precies wat het zo erg maakt, ik blijf maar bloeden en doodmoe en wordt nu ook heen en weer geslingerd tusen rouw en hoop. Want ook al is de kans minimaal, het ís toch een kans. Wat ik ook nooit heb geweten is dat zo'n miskraam wel weken kan duren.
Maandag krijgen we weer een echo en daar ben ik zo bloednerveus voor. Want er is een kleine kans dat het hartje toch klopt, maar als dit niet zo zal blijken te zijn denk ik dat de klap nog groter wordt dan hij al is.
maandag 17 oktober 2011 om 15:48
Gefeliciteerd!
Heel herkenbaar jouw verhaal: ik ook enorm bloedverlies, bijna zeker van een miskraam, een echo om te kijken of mijn baarmoeder schoon was: bleek er een kloppend hartje te zien te zijn. Nog wel een paar keer gebloed tijdens de zwangerschap maar ik heb nu een prachtige dochter van een jaar
Heel veel succes en geniet van je zwangerschap!
Heel herkenbaar jouw verhaal: ik ook enorm bloedverlies, bijna zeker van een miskraam, een echo om te kijken of mijn baarmoeder schoon was: bleek er een kloppend hartje te zien te zijn. Nog wel een paar keer gebloed tijdens de zwangerschap maar ik heb nu een prachtige dochter van een jaar
Heel veel succes en geniet van je zwangerschap!
dinsdag 18 oktober 2011 om 16:41
donderdag 3 november 2011 om 13:03
Hoi meiden,
Na 2 redelijke echo's bleek vanmorgen tijdens de echo dat ons kindje alsnog is overleden. Maandag ga ik naar het ziekenhuis voor een intakegesprek voor een curettage. Ik vind het te dramatisch om nu ook nog eens op mn uitgestelde miskraam te gaan wachten. Helaas mocht het toch niet zo zijn. Ik hoop dat mn volgende zwangerschap positiever afloopt.
Na 2 redelijke echo's bleek vanmorgen tijdens de echo dat ons kindje alsnog is overleden. Maandag ga ik naar het ziekenhuis voor een intakegesprek voor een curettage. Ik vind het te dramatisch om nu ook nog eens op mn uitgestelde miskraam te gaan wachten. Helaas mocht het toch niet zo zijn. Ik hoop dat mn volgende zwangerschap positiever afloopt.
donderdag 3 november 2011 om 16:56
Oh Schimmelteentje, wat ontzettend verdrietig zeg, dit verloop. Hopelijk kan je snel een curettage krijgen zodat het lichamelijke gedeelte snel achter de rug is.
(Ik had ook een keer een goede echo met acht weken en de echo met tien weken bleek niet meer goed. We zouden de dag erna met vakantie gaan, daarom was de gynaecoloog erg coulant, ook omdat het mijn tweede miskraam was en heeft me die volgende ochtend gelijk geholpen. Ik hoop voor je dat het bij jou ook zo kan.)
(Ik had ook een keer een goede echo met acht weken en de echo met tien weken bleek niet meer goed. We zouden de dag erna met vakantie gaan, daarom was de gynaecoloog erg coulant, ook omdat het mijn tweede miskraam was en heeft me die volgende ochtend gelijk geholpen. Ik hoop voor je dat het bij jou ook zo kan.)
Sterkte.
vrijdag 4 november 2011 om 17:23
Hoi meiden,
Bedankt voor jullie medeleven, zit nu thuis in de ziektewet. Mn baas wil me niet op het werk zien tot alles achter de rug is. Wachten op maandag duurt erg lang zo en dat is dan nog maar de intake. Ben zo heen en weer geslingerd in mn emoties de laatste weken dat ik er gister in eerste instantie niet eens wat bij voelde toen de vk geen hartje meer kon vinden.
Maar om eerlijk te zijn kwam het toch niet als een complete verrassing omdat de grootte van het kindje nooit overeen is gekomen met de zwangerschapssduur ik was al minstens 3 weken verder dan wat de echo aangaf, ook toen het kindje nog leefde. Het was toen nl maar 5.7 mm terwijl ik al 9 weken was! Dan hoort het al een paar cm te zijn. Daarom ben ik me toch altijd zorgen blijven maken over de zwangerschap. Ookgister op de echo was het kindje nauwelijks gegroeid. En dat terwijl ik al 10 weken ben. Mn dochter was destijds al bijna 5 cm. Ik heb dus absoluut geen hoop meer dat het met deze zwangerschap nog goed kan komen en hoop dat ik na maandag zo snel mogelijk een abortus kan krijgen zodat we ons op een nieuwe zwangerschap kunnen richten.
Maar ow, wat duurt het wachten lang nu. Ook lichamelijk gebeurt er gewoon niets, geen krampen, geen bloed. Terwijl je lichaam toch normaal gesproken een dood kindje zou moeten afstoten. Dat het allemaal zo lang duurt maakt het allemaal nog het ergst, ik kan het niet afsluiten en blijf er maar mee bezig. Bovendien vraag ik me ook af hoe (on)gezond het eigenlijk voor je is om zo lang met een dood kindje in je lijf te lopen. Ik hoop echt dat ik die abortus zo snel mogelijk krijg.
Bedankt voor jullie medeleven, zit nu thuis in de ziektewet. Mn baas wil me niet op het werk zien tot alles achter de rug is. Wachten op maandag duurt erg lang zo en dat is dan nog maar de intake. Ben zo heen en weer geslingerd in mn emoties de laatste weken dat ik er gister in eerste instantie niet eens wat bij voelde toen de vk geen hartje meer kon vinden.
Maar om eerlijk te zijn kwam het toch niet als een complete verrassing omdat de grootte van het kindje nooit overeen is gekomen met de zwangerschapssduur ik was al minstens 3 weken verder dan wat de echo aangaf, ook toen het kindje nog leefde. Het was toen nl maar 5.7 mm terwijl ik al 9 weken was! Dan hoort het al een paar cm te zijn. Daarom ben ik me toch altijd zorgen blijven maken over de zwangerschap. Ookgister op de echo was het kindje nauwelijks gegroeid. En dat terwijl ik al 10 weken ben. Mn dochter was destijds al bijna 5 cm. Ik heb dus absoluut geen hoop meer dat het met deze zwangerschap nog goed kan komen en hoop dat ik na maandag zo snel mogelijk een abortus kan krijgen zodat we ons op een nieuwe zwangerschap kunnen richten.
Maar ow, wat duurt het wachten lang nu. Ook lichamelijk gebeurt er gewoon niets, geen krampen, geen bloed. Terwijl je lichaam toch normaal gesproken een dood kindje zou moeten afstoten. Dat het allemaal zo lang duurt maakt het allemaal nog het ergst, ik kan het niet afsluiten en blijf er maar mee bezig. Bovendien vraag ik me ook af hoe (on)gezond het eigenlijk voor je is om zo lang met een dood kindje in je lijf te lopen. Ik hoop echt dat ik die abortus zo snel mogelijk krijg.
vrijdag 4 november 2011 om 17:34
Schimmelteentje, wat moeilijk voor jullie dat je het met je gevoel toch goed had... Ik denk echt dat het geen kwaad kan dat je het embryootje nog bij je hebt. Anders zouden ze je niet laten wachten. Soms wordt er ook de keuze gegeven om af te wachten en dat kan dan weken duren voor het los komt. Dus daar hoef je je echt geen zorgen om te maken. Ik kan me wel indenken dat je de ingreep graag achter de rug wilt hebben en weer verder wilt met de toekomst
