Zwanger
alle pijlers
Midden in een miskraam, ben kapot!!
woensdag 12 oktober 2011 om 11:12
Hoi dames,
Vorige week zweefden wij nog op de toppen van geluk toen ik in verwachting bleek te zijn van ons tweede kindje.
Helaas was de vreugde maar van korte duur, na maandagnacht een nare droom gehad te hebben gehad waarin ik een miskraam kreeg, werd dat die avond helaas ook werkelijkheid.
Ik kreeg hevige buikpijn en voelde plots een golf vloeistof uit mn vagina komen. Ik rende naar de wc om te kijken en ja hoor bloed!
Gelijk de verloskundige gebeld zij regelde een spoedecho voor de volgende dag. De hele avond en nacht heb ik zware krampen gehad die echt wel als weeen aanvoelden en ik bleef bloeden.
De volgende ochtend tijdens de echo bleek tot mijn grote verbazing dat het kindje nog in mijn buik zat maar het zag er niet goed uit. Er waren bloedproppen in het vruchtzakje te zien en er was geen hartslag. Maar dat kwam ook omdat het kindje nog maar 5 weken was zei de verloskundige. En nu komt het, we moeten ervanuit gaan dat het mis is maar ze geeft het nog niet 100% op. Ik kreeg dus het advies om toch maar vooral mn foliumzuur te blijven slikken en gezond te blijven eten want je wist het maar nooit wat voor fratsen de natuur nog in petto kon hebben.
En dit is het dus ook precies wat het zo erg maakt, ik blijf maar bloeden en doodmoe en wordt nu ook heen en weer geslingerd tusen rouw en hoop. Want ook al is de kans minimaal, het ís toch een kans. Wat ik ook nooit heb geweten is dat zo'n miskraam wel weken kan duren.
Maandag krijgen we weer een echo en daar ben ik zo bloednerveus voor. Want er is een kleine kans dat het hartje toch klopt, maar als dit niet zo zal blijken te zijn denk ik dat de klap nog groter wordt dan hij al is.
Vorige week zweefden wij nog op de toppen van geluk toen ik in verwachting bleek te zijn van ons tweede kindje.
Helaas was de vreugde maar van korte duur, na maandagnacht een nare droom gehad te hebben gehad waarin ik een miskraam kreeg, werd dat die avond helaas ook werkelijkheid.
Ik kreeg hevige buikpijn en voelde plots een golf vloeistof uit mn vagina komen. Ik rende naar de wc om te kijken en ja hoor bloed!
Gelijk de verloskundige gebeld zij regelde een spoedecho voor de volgende dag. De hele avond en nacht heb ik zware krampen gehad die echt wel als weeen aanvoelden en ik bleef bloeden.
De volgende ochtend tijdens de echo bleek tot mijn grote verbazing dat het kindje nog in mijn buik zat maar het zag er niet goed uit. Er waren bloedproppen in het vruchtzakje te zien en er was geen hartslag. Maar dat kwam ook omdat het kindje nog maar 5 weken was zei de verloskundige. En nu komt het, we moeten ervanuit gaan dat het mis is maar ze geeft het nog niet 100% op. Ik kreeg dus het advies om toch maar vooral mn foliumzuur te blijven slikken en gezond te blijven eten want je wist het maar nooit wat voor fratsen de natuur nog in petto kon hebben.
En dit is het dus ook precies wat het zo erg maakt, ik blijf maar bloeden en doodmoe en wordt nu ook heen en weer geslingerd tusen rouw en hoop. Want ook al is de kans minimaal, het ís toch een kans. Wat ik ook nooit heb geweten is dat zo'n miskraam wel weken kan duren.
Maandag krijgen we weer een echo en daar ben ik zo bloednerveus voor. Want er is een kleine kans dat het hartje toch klopt, maar als dit niet zo zal blijken te zijn denk ik dat de klap nog groter wordt dan hij al is.
zaterdag 5 november 2011 om 22:37
Hoi meiden,
De dagen duren zo lang en er gebeurt dus he-le-maal niets in mn lichaam. Nog steeds geen bloeding, krampen of iets anders. Ook heb ik er nog niet echt veel emotie bij het lijkt net of het nog niet tot me doordringt. Ben wel vreselijk vermoeid, hang maar wat rond, ik slaap veel en heb ook nog de griep te pakken nu.
Denk dat ik na mn abortus misschien het besef ga krijgen dat het echt afgelopen is.
We willen heel graag weer proberen om snel weer zwanger te worden maar de angst dat het dan weer misgaat zit er bij mij inmiddels goed in. Morgen de lange zondag nog door en dan maar hopen dat ik na maandag snel terecht kan.
De dagen duren zo lang en er gebeurt dus he-le-maal niets in mn lichaam. Nog steeds geen bloeding, krampen of iets anders. Ook heb ik er nog niet echt veel emotie bij het lijkt net of het nog niet tot me doordringt. Ben wel vreselijk vermoeid, hang maar wat rond, ik slaap veel en heb ook nog de griep te pakken nu.
Denk dat ik na mn abortus misschien het besef ga krijgen dat het echt afgelopen is.
We willen heel graag weer proberen om snel weer zwanger te worden maar de angst dat het dan weer misgaat zit er bij mij inmiddels goed in. Morgen de lange zondag nog door en dan maar hopen dat ik na maandag snel terecht kan.
zondag 6 november 2011 om 14:12
zondag 6 november 2011 om 16:27
quote:abcdefg2009 schreef op 06 november 2011 @ 14:12:
@Schimmelteentje wat naar voor je! Je noemt het overigens abortus, maar abortus zie ik als het weg laten halen van een gezond kindje waar je niet voor kiest. In jouw geval is dat natuurlijk absoluut niet zo. Het is een curretage van een kindje wat heel erg gewenst was, maar niet gezond was.
Er is onderscheid tussen een 'spontane abortus' (=miskraam) en een opgewekte abortus. Een abortus kan opgewekt worden om verschillende redenen, bijvoorbeeld omdat de zwangerschap ongewenst is, maar ook bijvoorbeeld omdat de vrucht niet meer leeft.
@schimmelteentje: sterkte! Ik hoop voor je dat je deze nare periode snel kunt gaan afsluiten.
@Schimmelteentje wat naar voor je! Je noemt het overigens abortus, maar abortus zie ik als het weg laten halen van een gezond kindje waar je niet voor kiest. In jouw geval is dat natuurlijk absoluut niet zo. Het is een curretage van een kindje wat heel erg gewenst was, maar niet gezond was.
Er is onderscheid tussen een 'spontane abortus' (=miskraam) en een opgewekte abortus. Een abortus kan opgewekt worden om verschillende redenen, bijvoorbeeld omdat de zwangerschap ongewenst is, maar ook bijvoorbeeld omdat de vrucht niet meer leeft.
@schimmelteentje: sterkte! Ik hoop voor je dat je deze nare periode snel kunt gaan afsluiten.
woensdag 9 november 2011 om 21:13
Schimmelteentje: wat afschuwelijk dat het hartje van jouw kindje niet meer klopte. Na weken geleefd te hebben tussen hoop en vrees in weet je nu wel waar je aan toe bent. Erg jammer dat het kindje niet levensvatbaar bleek te zijn. Sterkte de komende tijd, knufffel van mij.
Een dood kindje in jouw buik in deze fase kan gezondheidstechnisch gezien voor jou geen kwaad. Het vergiftigd jou dus niet. Wel zal het kleintje verder krimpen en verkleuren of gedeeltelijk door jouw lichaam opgenomen worden, maar dat gebeurt meestal bij vroegere zwangerschapsduur. Kan me voorstellen dat je het zo snel mogelijk achter de rug wilt hebben als het dan toch niet meer leeft.
Een dood kindje in jouw buik in deze fase kan gezondheidstechnisch gezien voor jou geen kwaad. Het vergiftigd jou dus niet. Wel zal het kleintje verder krimpen en verkleuren of gedeeltelijk door jouw lichaam opgenomen worden, maar dat gebeurt meestal bij vroegere zwangerschapsduur. Kan me voorstellen dat je het zo snel mogelijk achter de rug wilt hebben als het dan toch niet meer leeft.
woensdag 9 november 2011 om 21:38
vrijdag 11 november 2011 om 22:46
quote:1001nacht schreef op 06 november 2011 @ 16:27:
[...]
Er is onderscheid tussen een 'spontane abortus' (=miskraam) en een opgewekte abortus. Een abortus kan opgewekt worden om verschillende redenen, bijvoorbeeld omdat de zwangerschap ongewenst is, maar ook bijvoorbeeld omdat de vrucht niet meer leeft.
@schimmelteentje: sterkte! Ik hoop voor je dat je deze nare periode snel kunt gaan afsluiten.
Klopt, toen ik in juni jl. op de operatietafel lag vlak voor mijn curettage, zei de gyn tegen de assistentes op de OK "zo, wij gaan nu een abortus miskraam doen, we gaan beginnen..."
Sterkte TO, hoop dat je snel weer een eisprong hebt en zwanger zal zijn.
[...]
Er is onderscheid tussen een 'spontane abortus' (=miskraam) en een opgewekte abortus. Een abortus kan opgewekt worden om verschillende redenen, bijvoorbeeld omdat de zwangerschap ongewenst is, maar ook bijvoorbeeld omdat de vrucht niet meer leeft.
@schimmelteentje: sterkte! Ik hoop voor je dat je deze nare periode snel kunt gaan afsluiten.
Klopt, toen ik in juni jl. op de operatietafel lag vlak voor mijn curettage, zei de gyn tegen de assistentes op de OK "zo, wij gaan nu een abortus miskraam doen, we gaan beginnen..."
Sterkte TO, hoop dat je snel weer een eisprong hebt en zwanger zal zijn.
zondag 13 november 2011 om 20:58
Hoi meiden,
Heel erg bedankt weer voor jullie medeleven. Ben even een tijdje niet hier geweest omdat ik me te beroerd voelde.
Afgelopen maandag ben ik bij de gyn. geweest voor de intake. Ook daar bleek op de echo dat het kindje niet meer leefde en zelfs was gekrompen. Ook zij zagen dat de grootte van het kindje niet paste bij de zwangerschapsduur (11 weken). Gezien het verloop van de miskraam hebben zij het vermoeden dat ik zwanger ben geweest van een tweeling. Dat eerst een paar weken terug het 1e kindje is gegaan en dat het nu met het 2e kindje ook is misgegaan. In elk geval waren ze het wel met me eens dat een abortus in mijn geval een verstandige keuze was, ook omdat het al zo lang duurde en ik geestelijk en emotioneel het erg zwaar had. Er was alleen 1 probleem, ik was snotverkouden dus daarom wilden ze toch een week wachten omdat ze je weigeren bij de OK als je niet gezond bent. De abortus staat nu gepland voor as donderdag.
Maar inmiddels is mn miskraam spontaan op gang gekomen, heb al een paar dagen veel bloedverlies met allemaal stolsels en weefsels. Ik heb voor as maandag een afspraak gemaakt bij mn vk voor een echo zodat zij kan kijken of alles schoon is vanbinnen. Als dit zo is dan kan ik de operatie cancelen en anders moet ik evengoed nog. Ik hoop dus dat maandag alles weg is want ik ben inmiddels echt aan het eind van mijn latijn, zowel lichamelijk als geestelijk.
Heel erg bedankt weer voor jullie medeleven. Ben even een tijdje niet hier geweest omdat ik me te beroerd voelde.
Afgelopen maandag ben ik bij de gyn. geweest voor de intake. Ook daar bleek op de echo dat het kindje niet meer leefde en zelfs was gekrompen. Ook zij zagen dat de grootte van het kindje niet paste bij de zwangerschapsduur (11 weken). Gezien het verloop van de miskraam hebben zij het vermoeden dat ik zwanger ben geweest van een tweeling. Dat eerst een paar weken terug het 1e kindje is gegaan en dat het nu met het 2e kindje ook is misgegaan. In elk geval waren ze het wel met me eens dat een abortus in mijn geval een verstandige keuze was, ook omdat het al zo lang duurde en ik geestelijk en emotioneel het erg zwaar had. Er was alleen 1 probleem, ik was snotverkouden dus daarom wilden ze toch een week wachten omdat ze je weigeren bij de OK als je niet gezond bent. De abortus staat nu gepland voor as donderdag.
Maar inmiddels is mn miskraam spontaan op gang gekomen, heb al een paar dagen veel bloedverlies met allemaal stolsels en weefsels. Ik heb voor as maandag een afspraak gemaakt bij mn vk voor een echo zodat zij kan kijken of alles schoon is vanbinnen. Als dit zo is dan kan ik de operatie cancelen en anders moet ik evengoed nog. Ik hoop dus dat maandag alles weg is want ik ben inmiddels echt aan het eind van mijn latijn, zowel lichamelijk als geestelijk.
zondag 13 november 2011 om 21:00
zondag 13 november 2011 om 22:19
Schimmelteentje,
Sterkte hiermee! Ik weet hoe verdrietig dit kan zijn. Mijn eerste zwangerschap was ook een tweeling. Het eerste kindje verloor ik in week 7. De zwangerschap verliep daarna problematisch en in week 23 verloor ik mijn dochtertje. Ze heeft nog eventjes geleefd.
Ik wil je veel sterkte toewensen de komende tijd en vooral, voor later, een gezonde zwangerschap...
Sterkte hiermee! Ik weet hoe verdrietig dit kan zijn. Mijn eerste zwangerschap was ook een tweeling. Het eerste kindje verloor ik in week 7. De zwangerschap verliep daarna problematisch en in week 23 verloor ik mijn dochtertje. Ze heeft nog eventjes geleefd.
Ik wil je veel sterkte toewensen de komende tijd en vooral, voor later, een gezonde zwangerschap...
zondag 13 november 2011 om 22:31
Oh schinmelteentje wat een naar verhaal! Ik leef zo met je mee en ik weet hoe je je voelt. Ik typ dit bericht vanuit het ziekenhuis, want ik heb vorige week bij de verloskundige bij 9 weken ook gehoord dat het vruchtje bij 6 weken gestopt was met groeien. Heb de hele week afgewacht en begon vandaag zo hard te vloeien en had zulke weeen (!) dat de huisarts me naar het ziekenhuis heeft gestuurd! Ik werd opgehaald met ambulance zelfs. Vruchtzak blijkt er nog in te zitten maar ik ben al zo ongelooflijk veel verloren en zo veel pijn geleden dat ik niet begrijp dat dat maar blijft zitten. Lig nu zwaar onder de dope en moet hier vannacht blijven...als het er morgen niet uit is word ik alsnog gecurreteerd en ben daar bang voor (algehele narcose). Bah naar toch allemaal...ik wens jou veel sterkte de komende tijd! Sorry dat het een beetje een egopost geworden is...
zondag 13 november 2011 om 23:28
maandag 14 november 2011 om 09:12
Jemig blondje, wat balen voor je en dan ook nog zo'n zware bloeding erbij. Hoop voor je dat dit snel achter de rug is en wens je vast veel sterkte met je curettage. Ik kan overigens kiezen uit een narcose of een ruggeprik. Bij een ruggeprik wordt je van onder verdoofd zodat je niets voelt en je krijgt een slaapmiddel, waar je wat suf van wordt. Ik vind een narcose ook eng en heb nu voor het laatste gekozen. Hoewel een narcose natuurlijk het voordeel heeft dat je er niets van meekrijgt dat ze je kindje weghalen. Daarom twijfel ik nog steeds, maar ik mag het tot op het laatste moment nog wijzigen.
Ik kom nu dus net van de VK en ondanks dat ik de afgelopen dagen veel zwart bloed met veel stolsels ben verloren bleek het kindje er nog steeds te zitten. Ik zal dus as donderdag op moeten komen voor de operatie. Daar baal ik behoorlijk van, had zo gehoopt dat het niet meer nodig zou zijn.
Maar goed, nog even door de zure appel bijten en dan hoop ik volgende week weer met mn normale leven te kunnen beginnen. En het belangrijkste: aan de slag om opnieuw zwanger te raken natuurlijk.
Ik kom nu dus net van de VK en ondanks dat ik de afgelopen dagen veel zwart bloed met veel stolsels ben verloren bleek het kindje er nog steeds te zitten. Ik zal dus as donderdag op moeten komen voor de operatie. Daar baal ik behoorlijk van, had zo gehoopt dat het niet meer nodig zou zijn.
Maar goed, nog even door de zure appel bijten en dan hoop ik volgende week weer met mn normale leven te kunnen beginnen. En het belangrijkste: aan de slag om opnieuw zwanger te raken natuurlijk.
maandag 14 november 2011 om 10:44
Nou bij mij heeft mijn lichaam het opgegeven, geen krampen en bloedverlies meer maar het zakje zit er nog in. Nou word het vanmiddag een handje geholpen en word ik gecurreteerd...bbrrr
Ben het met je eens schimmelteentje wb de narcose maar ik vind het toch een prettiger idee dat ik er zelf niets van meekrijg.
Veel sterkte van de week!
Ben het met je eens schimmelteentje wb de narcose maar ik vind het toch een prettiger idee dat ik er zelf niets van meekrijg.
Veel sterkte van de week!
maandag 14 november 2011 om 11:12
@Blondje, heel veel sterkte vanmiddag, weet precies hoe je je voelt. Wel fijn dat je niet zo lang hoeft te wachten, ik moet er nog 3 lange dagen tegenaan hikken. Ik hoop dat je snel herstelt van je operatie en het een plekje kunt geven. Laat je nog weten hoe het je is vergaan?
@georgette, ik weet dat een narcose weinig voorstelt. Ik heb het 3 jaar terug zelfs meegemaakt toen ik 6 weken na mn bevalling ook een curettage had omdat er nog placentadelen waren achtergebleven. Destijds was ik ook bloednerveus om onder narcose te gaan omdat ik het gewoon vreselijk eng vind om helemaal weg te zijn. Daarom heb ik vorige week gezegd doe maar een ruggeprikterwijl ik weet dat een narcose beter zou zijn. Het lijkt me eerlijk gezegd ook pure horror om bewust mee te maken dat je kind wordt weggehaald. Daarom twijfel ik nog steeds wat ik zal doen.Ik zie er hoe dan ook als een berg tegenop.
@georgette, ik weet dat een narcose weinig voorstelt. Ik heb het 3 jaar terug zelfs meegemaakt toen ik 6 weken na mn bevalling ook een curettage had omdat er nog placentadelen waren achtergebleven. Destijds was ik ook bloednerveus om onder narcose te gaan omdat ik het gewoon vreselijk eng vind om helemaal weg te zijn. Daarom heb ik vorige week gezegd doe maar een ruggeprikterwijl ik weet dat een narcose beter zou zijn. Het lijkt me eerlijk gezegd ook pure horror om bewust mee te maken dat je kind wordt weggehaald. Daarom twijfel ik nog steeds wat ik zal doen.Ik zie er hoe dan ook als een berg tegenop.
