MMM: na hoe veel rondes succes of gestopt?

Ik heb zelf geen ervaring, maar zie in mijn omgeving dat de jongere stellen die grens opschuiven. Voor de dames van achterin de dertig, begin veertig ligt dat anders. Die spelen immers al zogezegd in reservetijd.

Ik zou het ook even vragen aan je behandelaar.. 4 jaar al bezig dat is lang zeg.. lijkt me erg frustrerend omdat er ook niks medisch gevonden is.. succes!

Dus je bent in staat om 2 IVF's zelf te kostigen?dat lees ik goed toch? Onze grens is eigenlijk al bereikt(geestelijk). We hebben nog 1 IVF tegoed,maar ik durf t niet meer.Heb zo veel pijn van de puncties. En telkens die teleurstelling.Ik ben in 2000 met de pil gestopt.Hebben een jaar of 7 gekeken hoe t zal lopen.In die tijd 2 miskramen gehad.Maar toen toch de stap gezet naar het ziekenhuis.Geen redenen gevonden,ook niet bij mijn man.Ze hebben hem zelfs gevraagd of hij niet wil doneren(..uhm nee eerst zelf maar een kind!). We hebben 9 IUI's gehad net hormonen.Toen een jaar pauze genomen.Bij de 1e IVF was ik zwanger,helaas miskraam.De 2e IVF mislukt en nu alweer anderhalf jaar aan het uitstellen.Mijn grens is bereikt zoals ik zei.Maar ik ben bang ,dat als ik deze poging niet pak,ik altijd blijf denken:wat als...?!.Ik ben overigens al 38,dus ook die grens is bijna bereikt.Maar we hebben van te voren afgesproken dat we niet verder gingen dan 3 pogingen of tot dat we het volhouden. Succes!

Hai Lijssie,

Zoals je weet schrijf ik ook mee als (ex-)prikbitch. Wij hebben 4 keer icsi gedaan met in totaal 11 tp's. Dat hadden we van te voren ook niet gedacht.... Na de elfde keer zou het even 'op' zijn en zouden we flink moeten sparen als we door wilden gaan. Drie dagen na tp 11 hadden we een intake in Gent. Want, als we toch verder gingen, dan maar in het buitenland. Daar gaven ze ons weinig kans..... We hadden toen helemaal geen hoop meer dat die elfde tp iets zou doen. Zes dagen later hadden we toh een positieve test! In die zes dagen hebben we wel heel wat gesprekken gehad hoor... zouden we verder gaan of toch niet?



Bij ons was vanaf dag 1 duidelijk dat het zaad van slechte kwaliteit was. Ik werd niet onderzocht, want mijn cyclus was goe d én ik had geen klachten. Daarbij zaten we in een kliniek die zelf geen onderzoeken konden doen.

Ben toen naar een ander zh gegaan voor de onderzoeken (hysteroscopie en biopt en later nog een HSG) Dit leverde -frustrerend genoeg- niets op! Ondertussen werden de mislukte pogingen op 'pech' gegooid.

Bij toeval (controle bloedonderzoek vanwege trombose in het verleden) werd een stollingsafwijking geconstateerd ondertussen. Op dat moment werd eea veranderd: prednison en ascal erbij.

Het resultaat is dat ik inmiddels 22 weken zwanger ben!



Ik wil je helemaal niks opdringen hoor, maar misschien stollingsonderzoeken? (schijnt écht vaker de oorzaak te zijn!)

quote:modepop- schreef op 06 januari 2014 @ 01:03:

Ik zou het ook even vragen aan je behandelaar.. 4 jaar al bezig dat is lang zeg.. lijkt me erg frustrerend omdat er ook niks medisch gevonden is.. succes!



Als je in MMM komt is vier jaar echt niks hoor.



Eerst een jaar zelf proberen, doorverwijzing van de huisarts en voor je eerste afspraak, ben je zo drie maanden verder. Zeker een half jaar rekenen voor alle onderzoeken. Voor iui 6 pogingen is zeker een half jaar nodig. We zitten nu al op twee en een half jaar. Maar je slaat in de mmm ook wel eens een maandje over gewoon om even rust te hebben, op vakantie te gaan etc. Dus vier jaar is zo voorbij hoor!





Man en ik hadden zelf heel goed helder, vanaf dat we de mmm ingingen dat de grens voor ons bij ivf lag, dat was het laatste, icsi was er net en wilden we niet. Verder was voor mij de grens een leeftijd van 35 jaar. Nou lukte de eerste ivf en werd dochter geboren vlak voor mijn dertigste, dus nog genoeg tijd voor tweede ivf! Op mijn 35 nog spontaan zwanger geworden van de derde.



wij zeiden dat we de grens niet zouden verleggen, maar voor die keus werden we nooit gesteld, dus zeker weten doe ik het niet. Verlangen kan zomgroot zijn!

Wat sandt zegt de tijd gaat snel in de mmm. Daarbij ligt het ook erg aan welk zkh je zit.



Hier wisten we van te voren dat IVF tot de mogelijkheden. Verder hebben we er niet over nagedacht, want bij ons zkh wordt er per behandeling ook een gesprek met de arts gehouden. In dit gesprek kan je alles vragen en je goed afvragen wat je wilt. Onze eerste uitslag was ook dat we gelijk naar IVF gingen. Bij de 2de twee bleek dat iui ook mogelijk was.

Bij mij werkte mijn schildklier te traag. Dit was een probleem wat zo was opgelost, maar niets bleek minder waar. Doordat ik anders reageerde dan de meeste. Onze 1ste iui is een miskraam geworden en in ons 2de jaar hebben we moeten stoppen met alle behandeling omdat mijn schildklier van te snel naar te traag ging. We hebben in die tijd nog een natuurlijke miskraam gehad. Na een jaar was mijn schildklier stabiel. Na nog een 4 iui's zonder resultaat. inmiddels ben ik de dag na kerst bevallen van onze zoon. Hij is er gekomen met behulp van onze eerst IVF behandeling.



Wij hebben het er trouwens wel over gehad als de eerst 3 behandelingen van IVF niet zouden slagen wat we dan zouden doen. We hebben het geld om een behandeling zelf te betalen en hadden dit waarschijnlijk ook gedaan. De hoogte van de kosten voor een ivf behandeling liggen zeer aan welke medicatie je gebruikt en of het een lang traject is. Zo heb ik de kosten van mijn behandeling opgeteld en deze kwam uit op zo'n 4500 euro, hiervan is 3/4 kosten voor medicatie. Tot wanneer wij zouden gaan weet ik niet. Wel hadden we naar Gent gegaan omdat daar ook een arts zit die gespecialiseerd is in schildklier en fertilisatie.



Het is heel moeilijk om te bepalen wanneer te stoppen succes

Wij hadden nooit gedacht aan icsi te beginnen maar tijdens het 2e gesprek in het ziekenhuis kregen we te horen dat icsi onze enige optie is. Er vol ingesprongen en uit poging 1 6 terugplaatsingen gehad zonder resultaat. De eerste terugplaatsing uit poging 2 heeft succes gehad.

Hoe lang we door zouden zijn gegaan weet ik niet. Als deze poging zou zijn mislukt zou ik een afspraak voor een second opinion in het buitenland hebben gemaakt (bij mij is nauwelijks iets onderzocht).

Wij zaten nog relatief kort in de mmm maar zoveel embryo's die steeds mislukken hakt er uiteindelijk best in, zeker omdat steeds maar gezegd werd hoe veel geluk we hadden zoveel goede embryo's (waarom bleven ze dan geen van allen plakken)

Na 6 jaar, 6 iui's, 2 IVFs en 3 ICSI's en nooit Cryos gehAd verwachten we eindelijk een kindje.

We hadden er nog 1 gedaan als deze ook niet was gelukt, ook al hadden we het zelf moeten betalen.

We waren ondertussen ook al bezig met adoptie.

Achteraf gezien was het geestelijk veel zwaarder dan verwacht, waardoor ik nu in een post partum depressie zit.

Ik vond IVF/ICSI altijd een ver van mijn bed show. In eerste instantie werd niks bij ons gevonden. Na 1,5 jaar zelf proberen mochten we met IUI beginnen, ik dacht toen dat de IUI het duwtje was wat we nodig hadden. Na 3 IUI behandelingen bleek de zaadkwaliteit van mijn man erg te wisselen en we kregen een doorverwijzing voor IVF.

Voordat we met IVF mochten beginnen werd er weer een zaadonderzoek gedaan en toen bleek het zaad 'te goed' voor IVF te zijn. Maar daar de brieven van de gyn wisten de artsen dat de kwaliteit erg wisselde.

Vlak na de punctie (ik lag nog op de uitslaapkamer) bleek de zaadhoeveelheid weer erg laag te zijn, te laag voor IVF en daarom hebben ze toen ICSI gedaan. Ik ben heel blij dat er gelijk ICSI gedaan.

Ik ben nu bijna 17 zwanger van de eerst tp van de eerste poging. We hebben nog 1 cryo in de vriezer.

Een spontane zwangerschap is zeker niet uitgesloten, maar als het moet zou ik weer voor kiezen om de MMM in te gaan.

We hadden geen idee wat ons te wachten stond, maar we waren er wel over uit om alle kansen aantegrijpen en als het nodig moest zijn zouden we 1 poging zelf gaan betalen.

Hallo lijssie_73



Hier na lymfeklierkanker en bijbehorende behandelingen direct ivf (na diverse onderzoeken). 2 x een terugplaatsing, helaas geen zwangerschap. Toen klaar voor de 3e ivf poging (viel me reuze mee), spontaan zwanger.

Ik zou denk ik heel ver zijn gegaan, zolang de financien het toe zouden laten.

Ik was nog niet klaar om mijn kinderwens op te geven.

Maar ik heb dan ook niet alle stappen voor ivf doorlopen. Dat is ook al een lang en vermoeiend/zwaar traject.

Ik ben ik 2008 met de pil gestopt en in 2012 bevallen. Bij ons bleek ICSI de enige mogelijkheid. Tijdens/na de punctie bleek dat ik overstimulatie had en er is geen 'verse' terugplaatsing gedaan (in plaats daarvan een week ziekenhuisopname met bedrust en infuus). Gelukkig hadden we 7 cryo's, dus er waren nog kansen. Eerste tp (2 cryo's) mislukt, tweede setje was niet goed ontdooid en tweede tp (derde setje dus) heeft een zwangerschap opgeleverd en een prachtige dochter. Er ligt nu dus nog 1 cryo in de vriezer.



Of we ooit voor een tweede gaan is twijfelachtig. Ten eerste heb ik meerdere chronische ziektes en brengt een zwangerschap bij mij extra risico's met zich mee. En achteraf heeft het hele traject toch meer met me gedaan dat ik op dat moment besefte. De onzekerheid, de hormonen, de stress, ik weet niet of ik dat nog een keer aankan terwijl er hier een peuter rondloopt die ook haar aandacht nodig heeft. Dat samen met de kans dat ik al vroeg in de zwangerschap plat moet of in het ziekenhuis terecht kan komen maakt de keuze nu moeilijker dan de eerste keer. We weten nu wat we er voor terug kunnen krijgen, maar we weten ook wat het kost en we beseffen ons vooral dat we heel gezegend zijn met wat we al hebben.

OH.. ik ben hier helemaal niet mee bekend sorry! Succes