Zwanger
alle pijlers
Na een miskraam
donderdag 13 oktober 2011 om 19:34
Helaas heb ik met 10 weken een miskraam gehad. Ben er met vlagen echt superverdrietig en down over, maar wel blij dat ik lichamelijk weer wat opknap.
Volgens de gyn en de vk hoef ik mij geen zorgen te maken dat het een volgende keer weer zo verloopt. Dat 'geen zorgen maken' is natuurlijk prima bedoeld, maar dat werkt in de praktijk niet echt he.
Voor degene die een miskraam hebben gehad;
Hoe ging het daarna? Had je meteen weer behoefte aan sex? Wilde je daarna weer snel zwanger worden? Heb je het juist uitgesteld? Waarom?
Was je snel weer in verwachting?
Volgens de gyn en de vk hoef ik mij geen zorgen te maken dat het een volgende keer weer zo verloopt. Dat 'geen zorgen maken' is natuurlijk prima bedoeld, maar dat werkt in de praktijk niet echt he.
Voor degene die een miskraam hebben gehad;
Hoe ging het daarna? Had je meteen weer behoefte aan sex? Wilde je daarna weer snel zwanger worden? Heb je het juist uitgesteld? Waarom?
Was je snel weer in verwachting?
vrijdag 14 oktober 2011 om 08:55
Ook ik heb een spontane miskraam gehad met 8 weken, vruchtje bleek al dood te zijn met 6 weken.
Omdat ik al ouder was (39) dacht ik inderdaad dat 't nu wel heel moeilijk zou worden.
Wij hebben de periode na de miskraam 1 x seks gehad, ja dat weet ik nog precies, ik had er verder geen zin in.
Twee weken na de miskraam moest ik op nacontrole en toen dachten ze iets van vocht te zien.
Als ik na 4 weken nog niet ongesteld was geworden dan moest ik langskomen, dan zou ik een injectie krijgen om de hormonen weer op gang te brengen, dit gezien mijn leeftijd.
Ik werd inderdaad niet ongesteld en voelde me heel raar. Zei nog tegen mijn vriend, voel me zwanger.
Toen ik terugkwam in 't ziekenhuis (bij de fertiliteitsarts) zei ik dat ik me zo voelde.
Hij heeft een inwendige echo gedaan en zei meteen dat ik hartstikke zwanger was.
ik heb dus helemaal geen gewone cyclus gehad.
ik was wel tijdens deze zwangerschap voortdurend bang dat er toch weer iets zou gebeuren maar alles is gelukkig goed gegaan en zoon is nu 6 maanden!
Omdat ik al ouder was (39) dacht ik inderdaad dat 't nu wel heel moeilijk zou worden.
Wij hebben de periode na de miskraam 1 x seks gehad, ja dat weet ik nog precies, ik had er verder geen zin in.
Twee weken na de miskraam moest ik op nacontrole en toen dachten ze iets van vocht te zien.
Als ik na 4 weken nog niet ongesteld was geworden dan moest ik langskomen, dan zou ik een injectie krijgen om de hormonen weer op gang te brengen, dit gezien mijn leeftijd.
Ik werd inderdaad niet ongesteld en voelde me heel raar. Zei nog tegen mijn vriend, voel me zwanger.
Toen ik terugkwam in 't ziekenhuis (bij de fertiliteitsarts) zei ik dat ik me zo voelde.
Hij heeft een inwendige echo gedaan en zei meteen dat ik hartstikke zwanger was.
ik heb dus helemaal geen gewone cyclus gehad.
ik was wel tijdens deze zwangerschap voortdurend bang dat er toch weer iets zou gebeuren maar alles is gelukkig goed gegaan en zoon is nu 6 maanden!
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
vrijdag 14 oktober 2011 om 09:05
Wat verdrietig dat het mis gegaan is.
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar een van mijn beste vriendinnen heeft een miskraam gehad. het was haar eerste zwangerschap. Ze heeft er veel verdriet van gehad en was ook bang dat het weer mis zou gaan bij een volgende zwangerschap, zeker omdat het een tijd heeft geduurd voordat ze zwanger was.
4 maanden na de mk was ze weer zwanger, en dat ging goed. Ze heeft inmiddels een prachtige dochter van 6 maanden.
Veel sterkte, en dat het maar snel weer raak mag zijn en het goed blijft gaan
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar een van mijn beste vriendinnen heeft een miskraam gehad. het was haar eerste zwangerschap. Ze heeft er veel verdriet van gehad en was ook bang dat het weer mis zou gaan bij een volgende zwangerschap, zeker omdat het een tijd heeft geduurd voordat ze zwanger was.
4 maanden na de mk was ze weer zwanger, en dat ging goed. Ze heeft inmiddels een prachtige dochter van 6 maanden.
Veel sterkte, en dat het maar snel weer raak mag zijn en het goed blijft gaan
vrijdag 14 oktober 2011 om 11:45
Enkele weken geleden heb ik ook een (vroege) miskraam gehad. Daar waar ik normaal gesproken nooit mijn mond ergens over kan houden, wilde ik het dit keer per se pas vertellen na de 12 weken echo dat ik zwanger was. Een voorgevoel? Maar ver voor de 12 weken echo ging het al mis.
De hormonen waren snel uit mijn lijf, dus na een paar dagen intens verdriet, was het allemaal over.
Nu is het afwachten op mijn eerste menstruatie, ik ben erg benieuwd wanneer dat is!
Mijn cyclus is was voor de miskraam erg regelmatig maar ook erg lang. Ik hoop stiekem dat hij nu korter wordt...
De hormonen waren snel uit mijn lijf, dus na een paar dagen intens verdriet, was het allemaal over.
Nu is het afwachten op mijn eerste menstruatie, ik ben erg benieuwd wanneer dat is!
Mijn cyclus is was voor de miskraam erg regelmatig maar ook erg lang. Ik hoop stiekem dat hij nu korter wordt...
maandag 7 november 2011 om 19:17
Hi,
Zijn jullie nog actief op dit topic? Zo ja, dan wil ik graag meeschrijven.
Ik heb 4,5 week geleden een miskraam gehad. Met 9,5 week een goede echo gehad met een kloppend hartje, maar een week later begon ik opeens te bloeden. In het ziekenhuis bleek het hartje niet meer te kloppen. Ik ben de volgende dag gecurreteerd.
Gisteren ben ik weer ongesteld geworden. Mijn man en ik willen er nu graag weer voor gaan, maar ik vind het best eng. Mijn cyclus was voor de miskraam erg regelmatig, altijd 29 dagen.
We hebben overigens al een zoontje van 12 maanden.
Zijn jullie nog actief op dit topic? Zo ja, dan wil ik graag meeschrijven.
Ik heb 4,5 week geleden een miskraam gehad. Met 9,5 week een goede echo gehad met een kloppend hartje, maar een week later begon ik opeens te bloeden. In het ziekenhuis bleek het hartje niet meer te kloppen. Ik ben de volgende dag gecurreteerd.
Gisteren ben ik weer ongesteld geworden. Mijn man en ik willen er nu graag weer voor gaan, maar ik vind het best eng. Mijn cyclus was voor de miskraam erg regelmatig, altijd 29 dagen.
We hebben overigens al een zoontje van 12 maanden.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 8 november 2011 om 00:03
dinsdag 8 november 2011 om 00:11
Ja, voornamelijk de gedachte dat het weer mis kan gaan. Rationeel weet ik wel dat de kans op nog een miskraam in principe niet groter is geworden, maar toch. De zwangerschap van mijn zoon verliep helemaal zonder problemen, had nergens last van. Het feit dat mijn lichaam het deze keer niet 'heeft gekund' vind ik moeilijk te begrijpen, al weet ik wel dat dat eigenlijk nergens op slaat.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
dinsdag 8 november 2011 om 00:19
dinsdag 8 november 2011 om 00:20
dinsdag 8 november 2011 om 15:03
Ik ben nu zwanger na een miskraam en ik kan je vertellen: mocht je weer zwanger raken, dan krijg je echt wel weer een mooie tijd! Oké, de eerste 12 weken waren zenuwslopend en daarna blijft het natuurlijk nog steeds spannend. Maar.. ik heb nu de 20 weken-echo achter de rug, alles gaat goed, ik voel me goed, ik voel het kindje bewegen.... Het is echt wel weer een mooie tijd, hoor! Ik vond/vind zwanger raken veel moeilijker en vervelender dan zwanger zijn! (wij hebben in de medische molen gezeten, vandaar!)
dinsdag 8 november 2011 om 16:19
Hoi Chryssa, helaas zie ik dit topic in de actieve lijst staan en helaas schrijf ik ( in antwoord op je vraag) maar weer actief mee. Eerder in dit topic schreef ik kort over de mk, 2 mnd geleden. Naar alle waarschijnlijkheid heb ik momenteel een hele vroege miskraam. Was pas iets meer dan 4 weken dus ik ben eigenlijk "verlaat ongesteld". Zo probeer ik er ook naar te kijken, al is dat niet elk moment even gemakkelijk.
Je ziet op tegen de eerste spanning van de volgende zwangerschap, dat kan ik helemaal invoelen! Je zult waarschijnlijk nooit meer zo onbevangen zwanger zijn als je eerst was.
Het is zo raar, vorige week wist ik dat ik zwanger was en nu alweer niet meer. Merk dat nu de tweede keer mentaal toch een hele harde knal is.
Heb je de eerste mk goed kunnen verwerken? Met 9.5w is niet niks.
Veel succes iig nu met de nieuwe pogingen
Je ziet op tegen de eerste spanning van de volgende zwangerschap, dat kan ik helemaal invoelen! Je zult waarschijnlijk nooit meer zo onbevangen zwanger zijn als je eerst was.
Het is zo raar, vorige week wist ik dat ik zwanger was en nu alweer niet meer. Merk dat nu de tweede keer mentaal toch een hele harde knal is.
Heb je de eerste mk goed kunnen verwerken? Met 9.5w is niet niks.
Veel succes iig nu met de nieuwe pogingen
Computer says nooooo
dinsdag 8 november 2011 om 16:42
@summer73
Jouw reactie maakt dat ik toch ook maar even meeschrijf in dit topic. Een jaar geleden was ik stralend zwanger, alles ging goed en ik voelde me geweldig. Eerste kindje voor mijn man, ik heb al drie grote dochters met ex. In januari gingen we voor de 20 weken echo en zoals we al verwachten, bleken we een zoon te krijgen. Top. Alleen, tijdens de 20 weken echo zag de echoscopiste iets dat niet klopte. De lijn tussen zijn hersenhelften was niet recht.....na een achtbaan van onderzoeken bleek er "iets" in zijn hoofdje te zitten, waardoor hij oa een waterhoofd had. De hesenen werden er zo erg door verdrukt dat een normaal leven niet mogelijk zou zijn.....
Mijn zwangerschap is afgebroken, de zwaarste beslissing in mijn leven....mijn zoontje was 23,5 weken oud. Hij bleek later een tumor in zijn hersenen te hebben, en is nooit levensvatbaar geweest (ook niet als hij langer in mijn buik was blijven zitten)
We hebben afscheid van hem genomen en wilden graag opnieuw proberen een kindje te krijgen. In augustus was ik weer zwanger....na vijf weken kreeg ik een miskraam. En nu in oktober ben ik weer zwanger geweest, en weer is het met vijf weken misgegaan.....
Je hebt gelijk, het wordt steeds moeilijker, maar de definitieve beslissing om niet meer te proberen, doet me nu nog meer pijn dan de angst dat het nog eens fout zal kunnen gaan. We blijven het proberen. En om op de vraag van to terug te komen, ja wij zijn wel aan sex blijven doen, ten eerste omdat ik daar ook wel weer zij in had, maar ook omdat wij gezien mijn leeftijd niet zo veel tijd hebben om rustig aan te doen.....ik denk als je het prettiger vind om het een poosje niet te doen, dat je dat dan ook gewoon moet gunnen aan jezelf.
Dikke knuffel voor summer, voor to en voor iedereen die helaas in dit forum mee kan praten.....
Jouw reactie maakt dat ik toch ook maar even meeschrijf in dit topic. Een jaar geleden was ik stralend zwanger, alles ging goed en ik voelde me geweldig. Eerste kindje voor mijn man, ik heb al drie grote dochters met ex. In januari gingen we voor de 20 weken echo en zoals we al verwachten, bleken we een zoon te krijgen. Top. Alleen, tijdens de 20 weken echo zag de echoscopiste iets dat niet klopte. De lijn tussen zijn hersenhelften was niet recht.....na een achtbaan van onderzoeken bleek er "iets" in zijn hoofdje te zitten, waardoor hij oa een waterhoofd had. De hesenen werden er zo erg door verdrukt dat een normaal leven niet mogelijk zou zijn.....
Mijn zwangerschap is afgebroken, de zwaarste beslissing in mijn leven....mijn zoontje was 23,5 weken oud. Hij bleek later een tumor in zijn hersenen te hebben, en is nooit levensvatbaar geweest (ook niet als hij langer in mijn buik was blijven zitten)
We hebben afscheid van hem genomen en wilden graag opnieuw proberen een kindje te krijgen. In augustus was ik weer zwanger....na vijf weken kreeg ik een miskraam. En nu in oktober ben ik weer zwanger geweest, en weer is het met vijf weken misgegaan.....
Je hebt gelijk, het wordt steeds moeilijker, maar de definitieve beslissing om niet meer te proberen, doet me nu nog meer pijn dan de angst dat het nog eens fout zal kunnen gaan. We blijven het proberen. En om op de vraag van to terug te komen, ja wij zijn wel aan sex blijven doen, ten eerste omdat ik daar ook wel weer zij in had, maar ook omdat wij gezien mijn leeftijd niet zo veel tijd hebben om rustig aan te doen.....ik denk als je het prettiger vind om het een poosje niet te doen, dat je dat dan ook gewoon moet gunnen aan jezelf.
Dikke knuffel voor summer, voor to en voor iedereen die helaas in dit forum mee kan praten.....
dinsdag 8 november 2011 om 16:49
Ach lieve annali ... wat vreselijk je zoontje met 23.5 weken en dan nogeens 2 miskramen. Wat een gat zal zich dan in je hart geslagen hebben...
Ik herken erg wat je zegt mbt leeftijd. Wij hebben het nog max 1 jaar gegeven. Ik merk ook dat ik er niet heel goed in ben dit soort verdriet 'in mijn leven te verweven', oid. Alles gaat zo'n beetje half. Dat kan niet onbeperkt.
Ik herken erg wat je zegt mbt leeftijd. Wij hebben het nog max 1 jaar gegeven. Ik merk ook dat ik er niet heel goed in ben dit soort verdriet 'in mijn leven te verweven', oid. Alles gaat zo'n beetje half. Dat kan niet onbeperkt.
Computer says nooooo
dinsdag 8 november 2011 om 17:34
Dag allemaal,
Ik heb ook een missed abortion gehad. Het was mijn eerste zwangerschap en tijdens de eerste echo was er geen hartactie en bleek ik veel minder ver dan gedacht.
Twee weken later bleek dat het vruchtje inderdaad niet meer leefde. (6w3d) Ik heb het met pillen opgewekt en dat viel me zwaar tegen. Lichamelijk dan.
Nu vier maanden later ben ik nog niet zwanger, maar mijn cyclus is dan ook niet goed te peilen. Dus dan is het iets moeilijker raak schieten, zeg maar.
Wat ik merk is dat hoe langer het duurt, hoe moeilijker ik het ermee krijg. In het begin had ik er eigenlijk helemaal niet zoveel last van, omdat ik de nuchterheid had om te denken: het was gewoon niet goed.
Twee vriendinnen hadden vlak voor mij ook een miskraam gehad en zijn beiden weer zwanger. Dat gaat goed. Ik merk dat ik daarom ook wel graag wil.
Verder merk ik dat ik soms boos ben omdat ik niet meer 'onbevangen' een nieuwe zwangerschap in zal gaan. Wat een stress zal dat zijn en wat heb ik een hekel aan echo's!
Ook heb ik zo nu en dan de angstige gedachte dat ik of: nooit meer zwanger kan worden of: alleen maar miskramen krijg.
Als iemand dan ook schrijft dat je een grotere kans hebt op miskramen als je al een hebt gehad dan is dat geen geruststellende gedachte. Van zo'n bericht kan ik bijvoorbeeld heel verdrietig worden.
Ik ben wat ongeduldig, maar zie er ook weer tegenop. Als ik dat eerste trimester maar door ben, de kans is dan toch kleiner dat het mis gaat.
Oh ja; wat zijn er ontzettend veel mensen die een miskraam krijgen! Dat heeft me nog het meest verbaasd. Als je er open over spreekt, bedoel ik dan he?
Ik heb ook een missed abortion gehad. Het was mijn eerste zwangerschap en tijdens de eerste echo was er geen hartactie en bleek ik veel minder ver dan gedacht.
Twee weken later bleek dat het vruchtje inderdaad niet meer leefde. (6w3d) Ik heb het met pillen opgewekt en dat viel me zwaar tegen. Lichamelijk dan.
Nu vier maanden later ben ik nog niet zwanger, maar mijn cyclus is dan ook niet goed te peilen. Dus dan is het iets moeilijker raak schieten, zeg maar.
Wat ik merk is dat hoe langer het duurt, hoe moeilijker ik het ermee krijg. In het begin had ik er eigenlijk helemaal niet zoveel last van, omdat ik de nuchterheid had om te denken: het was gewoon niet goed.
Twee vriendinnen hadden vlak voor mij ook een miskraam gehad en zijn beiden weer zwanger. Dat gaat goed. Ik merk dat ik daarom ook wel graag wil.
Verder merk ik dat ik soms boos ben omdat ik niet meer 'onbevangen' een nieuwe zwangerschap in zal gaan. Wat een stress zal dat zijn en wat heb ik een hekel aan echo's!
Ook heb ik zo nu en dan de angstige gedachte dat ik of: nooit meer zwanger kan worden of: alleen maar miskramen krijg.
Als iemand dan ook schrijft dat je een grotere kans hebt op miskramen als je al een hebt gehad dan is dat geen geruststellende gedachte. Van zo'n bericht kan ik bijvoorbeeld heel verdrietig worden.
Ik ben wat ongeduldig, maar zie er ook weer tegenop. Als ik dat eerste trimester maar door ben, de kans is dan toch kleiner dat het mis gaat.
Oh ja; wat zijn er ontzettend veel mensen die een miskraam krijgen! Dat heeft me nog het meest verbaasd. Als je er open over spreekt, bedoel ik dan he?
dinsdag 8 november 2011 om 17:45
Joella, wat akelig voor je.
Ik snap je ongeduldigheid.
Wist je dat 90% van alle zwangerschap op een miskraam uitloopt? Heel vaak merk je het niet eens, dan lijkt het alsof je ongesteld wordt.
Misschien kan ik je een hart onder de riem steken? Ik kreeg na 4 miskramen een prachtige dochter. Het duurde ongeveer anderhalf jaar voor er een vruchtje besloot te blijven zitten.
Nu zijn we bezig met de tweede. Vorige maand een miskraam gehad en inmiddels ben ik weer zwanger.
Mijn gynaecoloog zei dat in de meeste gevallen ook herhaalde miskramen pure pech zijn. Af en toe is er wel sprake van bijvoorbeeld een chromosoomafwijking of stollingsaandoening.
Ik heb me daarmee getroost. En inderdaad, ik ben gewoon vruchtbaar, maar dus wel met een verhoogd risico op een miskraam.
Ik hoop dat jij en alle andere lieve vrouwen op dit topic over een tijdje zwanger zullen zijn én blijven.
Ik snap je ongeduldigheid.
Wist je dat 90% van alle zwangerschap op een miskraam uitloopt? Heel vaak merk je het niet eens, dan lijkt het alsof je ongesteld wordt.
Misschien kan ik je een hart onder de riem steken? Ik kreeg na 4 miskramen een prachtige dochter. Het duurde ongeveer anderhalf jaar voor er een vruchtje besloot te blijven zitten.
Nu zijn we bezig met de tweede. Vorige maand een miskraam gehad en inmiddels ben ik weer zwanger.
Mijn gynaecoloog zei dat in de meeste gevallen ook herhaalde miskramen pure pech zijn. Af en toe is er wel sprake van bijvoorbeeld een chromosoomafwijking of stollingsaandoening.
Ik heb me daarmee getroost. En inderdaad, ik ben gewoon vruchtbaar, maar dus wel met een verhoogd risico op een miskraam.
Ik hoop dat jij en alle andere lieve vrouwen op dit topic over een tijdje zwanger zullen zijn én blijven.
dinsdag 8 november 2011 om 18:22
Joella, ik herken zowel je angsten als je ongeduld. Heb je nog even dr tijd, biologisch gezien, of ben je mss ook al wat ouder? Ik kan me ook voor stellen dat het misschien nog weer wat anders voelt als het je eerste is.
Ik probeer me, net als Helene schrijft, toch ook zo positief mogelijk te houden. Ik hoor gelukkig ook heel veel verhalen om me heen van vrouwen die na herhaalde miskramen toch nog een gezonde, voldragen zwangerschap mogen mee maken. De gyn waar ik was vorige mk, zei het heel helder: "hoe vreselijk rot dit ook is, nu is het wel het beste. Het was niet goed en je lichaam heeft het goed aangevoeld. Soms blijft zo'n vruchtje wel zitten, met alle gevolgen van dien." Daar houdt ik me aan vast. Anders is het ook niet te doen, vind ik.
Ik probeer er dus zo positief mogelijk in te staan en naar de toekomst te kijken. Ik ben me ook wel aan het orienteren over bep. Voeding en supplementen ed. Zo heb ik bv eens gelezen dat melatonine een heel positieve invloed op de vruchtbaarheid heeft. wie weet ...
Ik probeer me, net als Helene schrijft, toch ook zo positief mogelijk te houden. Ik hoor gelukkig ook heel veel verhalen om me heen van vrouwen die na herhaalde miskramen toch nog een gezonde, voldragen zwangerschap mogen mee maken. De gyn waar ik was vorige mk, zei het heel helder: "hoe vreselijk rot dit ook is, nu is het wel het beste. Het was niet goed en je lichaam heeft het goed aangevoeld. Soms blijft zo'n vruchtje wel zitten, met alle gevolgen van dien." Daar houdt ik me aan vast. Anders is het ook niet te doen, vind ik.
Ik probeer er dus zo positief mogelijk in te staan en naar de toekomst te kijken. Ik ben me ook wel aan het orienteren over bep. Voeding en supplementen ed. Zo heb ik bv eens gelezen dat melatonine een heel positieve invloed op de vruchtbaarheid heeft. wie weet ...
Computer says nooooo
dinsdag 8 november 2011 om 18:26
Wat een nare verhalen allemaal!
Annali, wat afschuwelijk dat je na 23 weken je zoontje hebt verloren. En dan ook nog twee vroege miskramen er achteraan. Vreselijk.
summer, Wat naar dat je nu weer in een vroege miskraam zit! Zo oneerlijk dat het dan weer mis gaat.
Joella, ik herken wel wat je zegt, dat het moeilijker wordt, naarmate het langer duurt. Ik heb na de curretage twee dagen gehuild en in bed gelegen, maar daarna ging het wel weer. Er was iets niet goed met het kindje, het was beter zo, dat zei ik tegen mezelf. Is ook zo, maar nu ook weer ongesteld ben en dus echt weer terug bij af, merk ik wel dat ik steeds denk: ik had nu al vier maanden zwanger moeten zijn.
Een week na de curretage kreeg ik de resultaten van mijn bloedtesten terug die gedaan waren toen ik nog zwanger was. Daaruit is gebleken dat ik drager ben van het cystic fibrosis gen. Mijn man heeft zich toen meteen ook laten testen, maar we hebben zijn uitslag nog niet terug. Als hij ook drager is, hebben we 25% kans op een kind met CF en moet onze zoon bovendien uitgebreid getest worden. Dat kwam er dus ook nog eens bij.
Ik wil ontzettend graag weer zwanger worden, maar ik ben ergens ook bang voor als het daadwerkelijk gebeurt. Dat we dan weer wekenlang moeten wachten voor een eerste echo en als die dan goed is, zegt het nog niks. Vorige keer hebben we tenslotte ook een kloppend hartje gezien en een week later was het kindje dood. Dus voor mijn gevoel heb je toch geen zekerheid.
Annali, wat afschuwelijk dat je na 23 weken je zoontje hebt verloren. En dan ook nog twee vroege miskramen er achteraan. Vreselijk.
summer, Wat naar dat je nu weer in een vroege miskraam zit! Zo oneerlijk dat het dan weer mis gaat.
Joella, ik herken wel wat je zegt, dat het moeilijker wordt, naarmate het langer duurt. Ik heb na de curretage twee dagen gehuild en in bed gelegen, maar daarna ging het wel weer. Er was iets niet goed met het kindje, het was beter zo, dat zei ik tegen mezelf. Is ook zo, maar nu ook weer ongesteld ben en dus echt weer terug bij af, merk ik wel dat ik steeds denk: ik had nu al vier maanden zwanger moeten zijn.
Een week na de curretage kreeg ik de resultaten van mijn bloedtesten terug die gedaan waren toen ik nog zwanger was. Daaruit is gebleken dat ik drager ben van het cystic fibrosis gen. Mijn man heeft zich toen meteen ook laten testen, maar we hebben zijn uitslag nog niet terug. Als hij ook drager is, hebben we 25% kans op een kind met CF en moet onze zoon bovendien uitgebreid getest worden. Dat kwam er dus ook nog eens bij.
Ik wil ontzettend graag weer zwanger worden, maar ik ben ergens ook bang voor als het daadwerkelijk gebeurt. Dat we dan weer wekenlang moeten wachten voor een eerste echo en als die dan goed is, zegt het nog niks. Vorige keer hebben we tenslotte ook een kloppend hartje gezien en een week later was het kindje dood. Dus voor mijn gevoel heb je toch geen zekerheid.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
woensdag 9 november 2011 om 13:18
Een vraagje van mij tussendoor. Vorige week heb ik een vroege miskraam (5w3d). Maandag heb ik een echo gehad, er was niets meer van een zwangerschap te zien.
Vandaag heb ik een zwangerschapstest gedaan om te kijken of ik nog HCG in mijn lijf had. De test is negatief, dus ik vermoed dat mijn gewone cyclus weer op gang komt. Klopt dat? Ik zou deze maand graag weer proberen.
Vandaag heb ik een zwangerschapstest gedaan om te kijken of ik nog HCG in mijn lijf had. De test is negatief, dus ik vermoed dat mijn gewone cyclus weer op gang komt. Klopt dat? Ik zou deze maand graag weer proberen.
woensdag 9 november 2011 om 15:32
