Zwanger
alle pijlers
Naam baby & partner.
maandag 4 november 2013 om 00:40
Al voordat ik zwanger was had ik altijd al DE naam voor mijn kind.
Heel vaak veel andere namen tegengekomen, maar deze blijft de enige waarmee ik echt blij ben en die ik ook echt leuk vind.
De vader van mijn kind is niet echt meer in beeld, wel hebben we het voorheen over namen gehad, en met deze naam waren we beide blij.
Nu ontmoette ik met 16 weken zwangerschap een leuke man, maar aangezien ik zo druk was met mijn zwangerschap, was ik totaal niet bezig met een relatie of een toekomst met deze man. Echter nu 8 weken verder, begint het toch wel meer te worden en zie ik mijn toekomst al steeds meer met hem, en hij de zijne ook met mij.
Maar nu het probleem, de naam die ik in gedachten had lijkt bijna identiek op die van mijn nieuwe "relatie"
Laten we zeggen dat ik de naam Peter had , en nieuwe partner heer Pieter.
Zo ongeveer is het, beide een naam van 5 letters, alleen de middelste letter is anders.(medeklinker) Dus het klinkt ook vrijwel hetzelfde.
Nu twijfel ik zo erg wat ik hiermee moet.
Aan de ene kant denk ik, wat maakt het uit. Het is een naam die ik altijd al mooi vond en waar ik heel blij mee ben.
Maar aan de andere kant ben ik toch ook wel bang voor wat mensen gaan denken als straks het kaartje met de naam op de mat ligt en ze zien dat de naam zo lijkt op die van nieuwe partner.
Wat is wijsheid in deze?
En wat zouden jullie doen in deze situatie?
Heel vaak veel andere namen tegengekomen, maar deze blijft de enige waarmee ik echt blij ben en die ik ook echt leuk vind.
De vader van mijn kind is niet echt meer in beeld, wel hebben we het voorheen over namen gehad, en met deze naam waren we beide blij.
Nu ontmoette ik met 16 weken zwangerschap een leuke man, maar aangezien ik zo druk was met mijn zwangerschap, was ik totaal niet bezig met een relatie of een toekomst met deze man. Echter nu 8 weken verder, begint het toch wel meer te worden en zie ik mijn toekomst al steeds meer met hem, en hij de zijne ook met mij.
Maar nu het probleem, de naam die ik in gedachten had lijkt bijna identiek op die van mijn nieuwe "relatie"
Laten we zeggen dat ik de naam Peter had , en nieuwe partner heer Pieter.
Zo ongeveer is het, beide een naam van 5 letters, alleen de middelste letter is anders.(medeklinker) Dus het klinkt ook vrijwel hetzelfde.
Nu twijfel ik zo erg wat ik hiermee moet.
Aan de ene kant denk ik, wat maakt het uit. Het is een naam die ik altijd al mooi vond en waar ik heel blij mee ben.
Maar aan de andere kant ben ik toch ook wel bang voor wat mensen gaan denken als straks het kaartje met de naam op de mat ligt en ze zien dat de naam zo lijkt op die van nieuwe partner.
Wat is wijsheid in deze?
En wat zouden jullie doen in deze situatie?
maandag 4 november 2013 om 09:31
Nee ik leg uit waardoor m.i. de verwarring ontstond en daar reageer je een beetje pinnig op ik zeg niet dat ik gelijk had dat ik het verkeerd opvatte, maar waarom het voor mij logisch was om het zo op te vatten.
En TO, ik zou het kind de naam geven die je mooi vind. Als ik ooit een kind krijg vernoem ik haar heel egoistisch naar mezelf, want ja, de mooiste naam voor een meisje (m.i.) lijkt nogal op mijn eigen naam. Nouja lekker arrogant denk ik dan maar namen zijn toch nooit goed, er zullen altijd mensen zijn die er het hunne van denken. En dat doen ze dan maar lekker.
En TO, ik zou het kind de naam geven die je mooi vind. Als ik ooit een kind krijg vernoem ik haar heel egoistisch naar mezelf, want ja, de mooiste naam voor een meisje (m.i.) lijkt nogal op mijn eigen naam. Nouja lekker arrogant denk ik dan maar namen zijn toch nooit goed, er zullen altijd mensen zijn die er het hunne van denken. En dat doen ze dan maar lekker.
maandag 4 november 2013 om 09:50
Geef je kind twee namen.
Ik ken een Jan-Willem. Hij wordt Wim genoemd. Ik ken ook een Jan-Willem die Jan genoemd wordt. En eentje die echt Jan-Willem genoemd wordt. Het mag duidelijk zijn, allemaal veertig-plussers .
Je kunt ook nu alvast mensen vertellen dat, als je een zoon krijgt, de naam Jan-Willem gaat worden. Als je dan later je huidige scharrel als vaste vriend gaat voorstellen, dan was de naam van je kind al bekend en zeggen ze hooguit; he, wat grappig.
Ik ken een Jan-Willem. Hij wordt Wim genoemd. Ik ken ook een Jan-Willem die Jan genoemd wordt. En eentje die echt Jan-Willem genoemd wordt. Het mag duidelijk zijn, allemaal veertig-plussers .
Je kunt ook nu alvast mensen vertellen dat, als je een zoon krijgt, de naam Jan-Willem gaat worden. Als je dan later je huidige scharrel als vaste vriend gaat voorstellen, dan was de naam van je kind al bekend en zeggen ze hooguit; he, wat grappig.
maandag 4 november 2013 om 09:53
quote:flowerblue schreef op 04 november 2013 @ 00:55:
Nou sorry feeks.
Maar in de afgelopen 2 maanden heb ik genoeg tijd doorgebracht met deze man om hem goed genoeg te leren kennen, een toekomst met hem te kunnen zien en toch ook binnenkort wel voor te stellen als nieuwe partner.
En als over 4 maanden mijn zoon geboren wordt, dan ben ik sinds onze eerste "date" alweer 6 maanden verder met deze man. En ik vind dat ik dan toch wel kan spreken van mijn partner.
.
je raakte zwanger van je vorige partner, blijkbaar OOK de man van je leven. Misschien toch even bij ejzelf bedenken of je mensenkennis wel helemaal 100% is.
En dus gewoon je eigen plan trekken, niet laten afhangen van je huidige vriendje
Nou sorry feeks.
Maar in de afgelopen 2 maanden heb ik genoeg tijd doorgebracht met deze man om hem goed genoeg te leren kennen, een toekomst met hem te kunnen zien en toch ook binnenkort wel voor te stellen als nieuwe partner.
En als over 4 maanden mijn zoon geboren wordt, dan ben ik sinds onze eerste "date" alweer 6 maanden verder met deze man. En ik vind dat ik dan toch wel kan spreken van mijn partner.
.
je raakte zwanger van je vorige partner, blijkbaar OOK de man van je leven. Misschien toch even bij ejzelf bedenken of je mensenkennis wel helemaal 100% is.
En dus gewoon je eigen plan trekken, niet laten afhangen van je huidige vriendje
maandag 4 november 2013 om 10:10
Oja, 'we' waren nog even vergeten om in te hakken op de keus van TO's partners.
TO, doe lekker wat voor jou goed voelt, dit is DE naam, je weet nog niet of jouw vriend ook DE vriend is dus gewoon lekker doen.
Veel geluk, dit is vast niet wat je had verwacht toen je ex je belazerde, geniet van je verliefdheid en straks vooral van je zoontje.
TO, doe lekker wat voor jou goed voelt, dit is DE naam, je weet nog niet of jouw vriend ook DE vriend is dus gewoon lekker doen.
Veel geluk, dit is vast niet wat je had verwacht toen je ex je belazerde, geniet van je verliefdheid en straks vooral van je zoontje.
This is not kosher!
maandag 4 november 2013 om 10:22
Jeetje wat naar dat de vader je heeft laten zitten en wat fijn dat je een nieuw iemand hebt ontmoet.
Mijn moeder heeft in een soortgelijke situatie gezeten qua vent die er vandoor ging. Hij staat wel op mijn geboortekaartje. Gelukkig... Want ik ben daar zelf heel blij mee.
Je kunt nog niet voorspellen wat je kindje wil, maar vergeet niet dat zijn/haar biologische vader toch heel belangrijk kan zijn. Ik had geen (goede) vervangende vader, maar die garantie heb je zelf ook nog niet voor je baby.
Als je het aan kunt, zet dan wel de vader van je kindje op het geboortekaartje en kies ook voor de naam die jullie allebei wilden. Ook als de vader voor de rest van het kindjes leven uit beeld blijft, heeft hij/zij ten minste wel de wetenschap dat jullie die naam samen gekozen hebben en dat het in den beginne wél belangrijk was voor biovader.
Sterkte en succes!
(Trouwens, mocht de biovader het kindje niet erkennen, laat dat dan eerst zo. Als je nieuwe relatie idd stabiel en langdurig blijkt te zijn kan je nieuwe vlam het kind altijd nog erkennen. En stel het gaat wel uit tussen jou en nieuwe vlam, zitten er, zeker voor de toekomst, ook voordelen aan slechts 1 ouder op je geboortecertificaat. Zo kreeg ik bijvoorbeeld per direct een aanvullende beurs. )
Mijn moeder heeft in een soortgelijke situatie gezeten qua vent die er vandoor ging. Hij staat wel op mijn geboortekaartje. Gelukkig... Want ik ben daar zelf heel blij mee.
Je kunt nog niet voorspellen wat je kindje wil, maar vergeet niet dat zijn/haar biologische vader toch heel belangrijk kan zijn. Ik had geen (goede) vervangende vader, maar die garantie heb je zelf ook nog niet voor je baby.
Als je het aan kunt, zet dan wel de vader van je kindje op het geboortekaartje en kies ook voor de naam die jullie allebei wilden. Ook als de vader voor de rest van het kindjes leven uit beeld blijft, heeft hij/zij ten minste wel de wetenschap dat jullie die naam samen gekozen hebben en dat het in den beginne wél belangrijk was voor biovader.
Sterkte en succes!
(Trouwens, mocht de biovader het kindje niet erkennen, laat dat dan eerst zo. Als je nieuwe relatie idd stabiel en langdurig blijkt te zijn kan je nieuwe vlam het kind altijd nog erkennen. En stel het gaat wel uit tussen jou en nieuwe vlam, zitten er, zeker voor de toekomst, ook voordelen aan slechts 1 ouder op je geboortecertificaat. Zo kreeg ik bijvoorbeeld per direct een aanvullende beurs. )
maandag 4 november 2013 om 10:28
quote:dekleinekapitein schreef op 04 november 2013 @ 09:31:
En TO, ik zou het kind de naam geven die je mooi vind. Als ik ooit een kind krijg vernoem ik haar heel egoistisch naar mezelf, want ja, de mooiste naam voor een meisje (m.i.) lijkt nogal op mijn eigen naam. Nouja lekker arrogant denk ik dan maar namen zijn toch nooit goed, er zullen altijd mensen zijn die er het hunne van denken. En dat doen ze dan maar lekker.Ik ben idd ook een voorstander van gewoon de mooiste naam kiezen ongeacht omstandigheden (behalve Willa Christina Pot ofzo...). Sterker nog, mijn meisjes naam is ongv. de naam van de ex van een (hele leuke, knappe) exscharrel van mij .
En TO, ik zou het kind de naam geven die je mooi vind. Als ik ooit een kind krijg vernoem ik haar heel egoistisch naar mezelf, want ja, de mooiste naam voor een meisje (m.i.) lijkt nogal op mijn eigen naam. Nouja lekker arrogant denk ik dan maar namen zijn toch nooit goed, er zullen altijd mensen zijn die er het hunne van denken. En dat doen ze dan maar lekker.Ik ben idd ook een voorstander van gewoon de mooiste naam kiezen ongeacht omstandigheden (behalve Willa Christina Pot ofzo...). Sterker nog, mijn meisjes naam is ongv. de naam van de ex van een (hele leuke, knappe) exscharrel van mij .
maandag 4 november 2013 om 10:40
Wat een stel debielen schrijft hier toch op het forum. Voor de duidelijkheid: dan heb ik het NIET over Flowerblue.
Wat een stel zeikerds, zuigers en mutsen reageert hier. De normale reacties daargelaten.
Flowerblue, volgens mij pak je het prima aan als ik je laatste lange post zo lees. Geniet nog van je zwangerschap.
Wat een stel zeikerds, zuigers en mutsen reageert hier. De normale reacties daargelaten.
Flowerblue, volgens mij pak je het prima aan als ik je laatste lange post zo lees. Geniet nog van je zwangerschap.
Waar zit de any-key?
maandag 4 november 2013 om 11:30
quote:dekleinekapitein schreef op 04 november 2013 @ 09:03:
Na een half jaar heb je geen pártner, dan heb je verkering. Na een jaar of 2 kun je spreken van iets 'vasts' en na 5 jaar zou ik het wel behoorlijk serieus durven noemen.
Misschien is dat zo als je tiener of twintiger bent, maar ik woonde toch echt binnen een halfjaar samen met mijn man en binnen een jaar waren we getrouwd.
Ik ben in ieder geval blij dat we nu al (veel) langer dan vijf jaar samen zijn, anders zou ik nog gaan denken dat onze relatie niet echt serieus is.
Edit: met mijn ex woonde ik binnen drie weken samen. En dat hebben we ruim vijftien jaar volgehouden. Ook als tiener/twintiger kon ik dus prima inschatten welke 'scharrels' blijvend waren en welke niet.
Na een half jaar heb je geen pártner, dan heb je verkering. Na een jaar of 2 kun je spreken van iets 'vasts' en na 5 jaar zou ik het wel behoorlijk serieus durven noemen.
Misschien is dat zo als je tiener of twintiger bent, maar ik woonde toch echt binnen een halfjaar samen met mijn man en binnen een jaar waren we getrouwd.
Ik ben in ieder geval blij dat we nu al (veel) langer dan vijf jaar samen zijn, anders zou ik nog gaan denken dat onze relatie niet echt serieus is.
Edit: met mijn ex woonde ik binnen drie weken samen. En dat hebben we ruim vijftien jaar volgehouden. Ook als tiener/twintiger kon ik dus prima inschatten welke 'scharrels' blijvend waren en welke niet.
maandag 4 november 2013 om 12:07
@ Trotter: tja ik woon ook samen. Ik heb ook nog geen 5 jaar een relatie. Maar ik vind het te kort om te trouwen, of een kind te krijgen. Dat wíl ik wel, maar niet nú.
Mag voor jou natuurlijk anders zijn.
Mijn stelling baseer ik niet op mezelf, maar op wat ik om me heen zie. Dat jij al heel lang samen bent ontkracht mijn stelling niet. Ik geloof wel in langdurige relaties, ik geloof niet dat je na een halfjaar weet of het blijvend is. Maar die langdurige relatie moet natuurlijk ooit beginnen. Maar er stranden er meer binnen de eerste 5 jaar dan dat er 25 jaar stand houden.
Dat betekent toch niet dat je niet na 3 weken kan gaan samenwonen? Lekker doen, voor hetzelfde geld duurt je relatie tot je dood.
Ik probeer niet te stellen dat mensen geen serieuze relatie hebben... Ik zeg alleen maar dat je daar wel een paar jaar voor nodig hebt, om zo'n basis op te bouwen. Maar je moet ooit beginnen.
Of voer jij alle gesprekken over je dromen en kinderwens en normen en waarden en levensvisie in 2 weken?
Ik doe daar namelijk wel een paar jaar over. Dus als het na die paar jaar nog steeds leuk is, dan is het wel stabiel. Anders is het gewoon een leuke relatie die niet meer leuk was.
En nee beide zijn geen garantie voor de toekomst.
Ik snap niet waarom je daar nou zo overvalt. Alsof je relatie stilstaat totdat het echt een stabiele basis wordt. Alsof dat binnen een kaar gecreëerd moet zijn. Waarom zo'n haast. Ernaar toe groeien is toch net zo leuk?
Ik zal wel een bord voor m'n kop hebben maar ik snap oprecht niet wat er zo erg is aan de stelling dat je na 5 jaar wel wat meer kan zeggen over hoe de relatie verder gaat.
Duurt net zo lang als een studententijd. Korter dan het VWO. Wat is nou 5 jaar?
Mag voor jou natuurlijk anders zijn.
Mijn stelling baseer ik niet op mezelf, maar op wat ik om me heen zie. Dat jij al heel lang samen bent ontkracht mijn stelling niet. Ik geloof wel in langdurige relaties, ik geloof niet dat je na een halfjaar weet of het blijvend is. Maar die langdurige relatie moet natuurlijk ooit beginnen. Maar er stranden er meer binnen de eerste 5 jaar dan dat er 25 jaar stand houden.
Dat betekent toch niet dat je niet na 3 weken kan gaan samenwonen? Lekker doen, voor hetzelfde geld duurt je relatie tot je dood.
Ik probeer niet te stellen dat mensen geen serieuze relatie hebben... Ik zeg alleen maar dat je daar wel een paar jaar voor nodig hebt, om zo'n basis op te bouwen. Maar je moet ooit beginnen.
Of voer jij alle gesprekken over je dromen en kinderwens en normen en waarden en levensvisie in 2 weken?
Ik doe daar namelijk wel een paar jaar over. Dus als het na die paar jaar nog steeds leuk is, dan is het wel stabiel. Anders is het gewoon een leuke relatie die niet meer leuk was.
En nee beide zijn geen garantie voor de toekomst.
Ik snap niet waarom je daar nou zo overvalt. Alsof je relatie stilstaat totdat het echt een stabiele basis wordt. Alsof dat binnen een kaar gecreëerd moet zijn. Waarom zo'n haast. Ernaar toe groeien is toch net zo leuk?
Ik zal wel een bord voor m'n kop hebben maar ik snap oprecht niet wat er zo erg is aan de stelling dat je na 5 jaar wel wat meer kan zeggen over hoe de relatie verder gaat.
Duurt net zo lang als een studententijd. Korter dan het VWO. Wat is nou 5 jaar?
maandag 4 november 2013 om 12:15
Gewoon voor die mooie naam gaan TO! Fijn dat je een gevoel van toekomst hebt met je nieuwe vriend, maar een vriend kan ook een ex worden, ondanks het gevoel voor toekomst. Wanneer je dan speciaal voor hem een andere naam voor je zoontje kiest, zal je er later misschien spijt van krijgen. En daarnaast, wat maakt het uit dat die namen op elkaar lijken? Wanneer jullie er niet mee zitten; vooral doen! Wat anderen denken, mogen ze denken en je kunt het altijd nog uitleggen.
maandag 4 november 2013 om 16:37
quote:dekleinekapitein schreef op 04 november 2013 @ 12:07:
Ik geloof wel in langdurige relaties, ik geloof niet dat je na een halfjaar weet of het blijvend is. Dat weet je nooit. Ook na twintig of dertig jaar weet je niet of het blijvend is en kan je partner (of jijzelf) nog van gedachten veranderen natuurlijk. Maaar afgezien daarvan: mijn partner en ik wisten na een paar weken dat we bij elkaar zouden blijven. Daarom durfden we ook zo snel te gaan samenwonen en te trouwen.quote:Ik probeer niet te stellen dat mensen geen serieuze relatie hebben...Dat zei je wel. Je vond dat je het pas een serieuze relatie mag noemen als je minstens vijf jaar bij elkaar bent. Tot die tijd kun je elkaar geen partner noemen en pas als je twee jaar 'verkering' hebt is het iets vasts. Terwijl de serieusheid van een relatie m.i. niet afhangt van hoelang die relatie duurt, maar van de intentie van beide partners.quote:Of voer jij alle gesprekken over je dromen en kinderwens en normen en waarden en levensvisie in 2 weken?Ja, mijn partner en ik wisten binnen een paar dagen van elkaar dat we geen kinderen willen. En verder hadden we behoorlijk serieuze gesprekken die eerste weken. Zó serieus dat we toen al wisten dat dit 'voor altijd' zou zijn. Nou ja, dat wisten we natuurlijk niet zeker, dat weet je nooit, maar we hadden allebei wel het gevoel dat we elkaar niet kwijt wilden. En nee, dat was heus niet alleen die roze bril van verliefdheid.quote:Ik zal wel een bord voor m'n kop hebben maar ik snap oprecht niet wat er zo erg is aan de stelling dat je na 5 jaar wel wat meer kan zeggen over hoe de relatie verder gaat.Omdat dat niet je stelling was. Je stelling was dat je na een halfjaar nog niet van een 'partner' kunt spreken maar alleen van 'verkering', pas na twee jaar iets 'vasts' hebt en pas vanaf vijf jaar een serieuze relatie kunt hebben. Terwijl dat dus voor mij niet zo was. En ik ken zowel hier op het forum als irl nog wel meer mensen voor wie dat geldt. Maar blijkbaar kun jij voor al die mensen bepalen dat ze de eerste vijf jaar van hun relatie maar wat aangemodderd hebben, omdat je pas na jaaaaaren mag zeggen dat je een serieuze relatie hebt.
Ik geloof wel in langdurige relaties, ik geloof niet dat je na een halfjaar weet of het blijvend is. Dat weet je nooit. Ook na twintig of dertig jaar weet je niet of het blijvend is en kan je partner (of jijzelf) nog van gedachten veranderen natuurlijk. Maaar afgezien daarvan: mijn partner en ik wisten na een paar weken dat we bij elkaar zouden blijven. Daarom durfden we ook zo snel te gaan samenwonen en te trouwen.quote:Ik probeer niet te stellen dat mensen geen serieuze relatie hebben...Dat zei je wel. Je vond dat je het pas een serieuze relatie mag noemen als je minstens vijf jaar bij elkaar bent. Tot die tijd kun je elkaar geen partner noemen en pas als je twee jaar 'verkering' hebt is het iets vasts. Terwijl de serieusheid van een relatie m.i. niet afhangt van hoelang die relatie duurt, maar van de intentie van beide partners.quote:Of voer jij alle gesprekken over je dromen en kinderwens en normen en waarden en levensvisie in 2 weken?Ja, mijn partner en ik wisten binnen een paar dagen van elkaar dat we geen kinderen willen. En verder hadden we behoorlijk serieuze gesprekken die eerste weken. Zó serieus dat we toen al wisten dat dit 'voor altijd' zou zijn. Nou ja, dat wisten we natuurlijk niet zeker, dat weet je nooit, maar we hadden allebei wel het gevoel dat we elkaar niet kwijt wilden. En nee, dat was heus niet alleen die roze bril van verliefdheid.quote:Ik zal wel een bord voor m'n kop hebben maar ik snap oprecht niet wat er zo erg is aan de stelling dat je na 5 jaar wel wat meer kan zeggen over hoe de relatie verder gaat.Omdat dat niet je stelling was. Je stelling was dat je na een halfjaar nog niet van een 'partner' kunt spreken maar alleen van 'verkering', pas na twee jaar iets 'vasts' hebt en pas vanaf vijf jaar een serieuze relatie kunt hebben. Terwijl dat dus voor mij niet zo was. En ik ken zowel hier op het forum als irl nog wel meer mensen voor wie dat geldt. Maar blijkbaar kun jij voor al die mensen bepalen dat ze de eerste vijf jaar van hun relatie maar wat aangemodderd hebben, omdat je pas na jaaaaaren mag zeggen dat je een serieuze relatie hebt.
maandag 4 november 2013 om 23:55
Oke sorry, stom geformuleerd dan. Ik bedoel gegeneraliseerd, over het geheel genomen, kun je na 5 jaar wel een beetje iets zeggen over een relatie, en om de stapjes daarin aan te duiden gebruikte ik verkering, vast en serieus.
Maar laten we het dan maar noemen: prille relatie, relatie, langdurige relatie ofzo?
Het gaat mij er juist om dat je na 5 jaar wel samen redelijk ergens naartoe gegroeid bent, samen echt een stukje leven hebt opgebouwd, niet dat je dat dan pas mag doen.
En als je samen een stukje leven hebt opgebouwd, dan vind ik het serieus.
Maar goed misschien heb ik een heel vertekend beeld, maar mijn vrienden die nu zo'n beetje vijf jaar een relatie hebben begin ik ook langzamerhand een beetje als stel te zien. Mensen die 2 jaar een relatie hebben niet.
Mijn vriend en ik zijn ook wel serieus in de zin dat we toekomstplannen hebben en een stevige basis hebben, maar niet serieus in dat we er al een serieus aantal jaren op hebben zitten. Misschien moet je het meer zo opvatten hoe ik het bedoel.
Maar laten we het dan maar noemen: prille relatie, relatie, langdurige relatie ofzo?
Het gaat mij er juist om dat je na 5 jaar wel samen redelijk ergens naartoe gegroeid bent, samen echt een stukje leven hebt opgebouwd, niet dat je dat dan pas mag doen.
En als je samen een stukje leven hebt opgebouwd, dan vind ik het serieus.
Maar goed misschien heb ik een heel vertekend beeld, maar mijn vrienden die nu zo'n beetje vijf jaar een relatie hebben begin ik ook langzamerhand een beetje als stel te zien. Mensen die 2 jaar een relatie hebben niet.
Mijn vriend en ik zijn ook wel serieus in de zin dat we toekomstplannen hebben en een stevige basis hebben, maar niet serieus in dat we er al een serieus aantal jaren op hebben zitten. Misschien moet je het meer zo opvatten hoe ik het bedoel.
