Zwanger
alle pijlers
Naam kindje al bedacht, toch vader laten meebeslissen?
dinsdag 1 mei 2012 om 23:10
Ben druk bezig met geboortekaartje en het defintieve ontwerp vandaag ontvangen.
Maar...Vanaf het begin van mijn zwangerschap heb ik gedacht dat ik alleenstaande moeder zou worden. Mijn vriend wilde het kindje niet, omdat het niet gepland was, maar sinds kort hebben we weer contact. Het voelt goed, hij heeft spijt, ik heb spijt en we vinden elkaar nog steeds heel leuk en lief. Nu helpt ie me zo goed mogelijk bij alle dingen die moeten gebeuren.
Uiteraard heb ik nog steeds een beetje mijn reserves en blijf ik voorlopig dezelfde uitgangspunten hanteren: ik heb kinderopvang geregeld (dus op hem wil ik niet rekenen vooralsnog), het kindje krijgt mijn achternaam, erkennen kan altijd nog en ik draag alle kosten. Mocht het helemaal goed komen tussen ons dan zal dat dus de komende maanden moeten gaan blijken. En kunnen er met terugwerkende kracht andere afspraken worden gemaakt. Klinkt zakelijk, bedoel ik niet zo maar er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Ook met dank aan de hormonen en veel miscommunicatie.
Over het geboortekaartje; ik heb ooit eerder tegen hem gezegd dat als hij een naam wist voor het kindje dat hij dit in de ideeenbus kon stoppen. Dit was in een vroeg stadium van de zwangerschap. Daarna heb ik een naam bedacht en daar ben ik heel blij mee. Lang gedubt enzo.
Vinden jullie dat ik hem toch ook deze naam moet voorleggen? En als hij het niets vindt dat we dan alsnog een naam moeten bedenken samen? Mijn gevoel zegt van wel (het is ook zijn kind en deze naam zal hij ook altijd gaan uitspreken etc.) maar mijn verstand zegt dat ik hem niet moet betrekken. Ik zou het naar vinden als hij de naam niets zou vinden.
Lang verhaal, korte vraag uiteindelijk. Wat jullie? Alvast dank!
Maar...Vanaf het begin van mijn zwangerschap heb ik gedacht dat ik alleenstaande moeder zou worden. Mijn vriend wilde het kindje niet, omdat het niet gepland was, maar sinds kort hebben we weer contact. Het voelt goed, hij heeft spijt, ik heb spijt en we vinden elkaar nog steeds heel leuk en lief. Nu helpt ie me zo goed mogelijk bij alle dingen die moeten gebeuren.
Uiteraard heb ik nog steeds een beetje mijn reserves en blijf ik voorlopig dezelfde uitgangspunten hanteren: ik heb kinderopvang geregeld (dus op hem wil ik niet rekenen vooralsnog), het kindje krijgt mijn achternaam, erkennen kan altijd nog en ik draag alle kosten. Mocht het helemaal goed komen tussen ons dan zal dat dus de komende maanden moeten gaan blijken. En kunnen er met terugwerkende kracht andere afspraken worden gemaakt. Klinkt zakelijk, bedoel ik niet zo maar er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Ook met dank aan de hormonen en veel miscommunicatie.
Over het geboortekaartje; ik heb ooit eerder tegen hem gezegd dat als hij een naam wist voor het kindje dat hij dit in de ideeenbus kon stoppen. Dit was in een vroeg stadium van de zwangerschap. Daarna heb ik een naam bedacht en daar ben ik heel blij mee. Lang gedubt enzo.
Vinden jullie dat ik hem toch ook deze naam moet voorleggen? En als hij het niets vindt dat we dan alsnog een naam moeten bedenken samen? Mijn gevoel zegt van wel (het is ook zijn kind en deze naam zal hij ook altijd gaan uitspreken etc.) maar mijn verstand zegt dat ik hem niet moet betrekken. Ik zou het naar vinden als hij de naam niets zou vinden.
Lang verhaal, korte vraag uiteindelijk. Wat jullie? Alvast dank!
dinsdag 1 mei 2012 om 23:59
Ik zou zeker nog zelf beslissen. Het gaat toch vooral om de emotionele band van vader en kind.
De naam, de kleuren van de babykamer, hoe je opvang hebt geregeld etc. staat daar buiten.
Mocht het allemaal redelijk goed komen, en jullie gaan allebei je leven afstemmen op het kind, dan is het weer wat anders.
De naam, de kleuren van de babykamer, hoe je opvang hebt geregeld etc. staat daar buiten.
Mocht het allemaal redelijk goed komen, en jullie gaan allebei je leven afstemmen op het kind, dan is het weer wat anders.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 2 mei 2012 om 00:01
Hoi Sara1981, Hmm, het liefst zou ik wel huisje, boompje, beestje met hem samen willen wonen op den duur als alles goed blijft gaan. Ik was en ben heel verliefd, maar ook heel gekwetst, dat kan blijkbaar samen gaan. Ik heb ook nooit gezegd dat mijn kindje niet zijn vader mag zien. Ook al waren we definitief uit elkaar een tijdje. Ik vind zeker dat het recht heeft op zijn vader. Ik ben zelf dol op mijn vader!
Alleen heb ik natuurlijk veel kracht moeten halen uit mezelf om ook alles goed vooraf te regelen er vanuit gaande dat ik alles alleen moest gaan doen. Ik ben verhuisd, ben dicht bij mijn ouders gaan wonen en ben van baan gewisseld waardoor ik wat flexibeler zou in mijn eentje. En vind ik het bij tijd en wijle lastig om dingen met hem te delen.
Alleen heb ik natuurlijk veel kracht moeten halen uit mezelf om ook alles goed vooraf te regelen er vanuit gaande dat ik alles alleen moest gaan doen. Ik ben verhuisd, ben dicht bij mijn ouders gaan wonen en ben van baan gewisseld waardoor ik wat flexibeler zou in mijn eentje. En vind ik het bij tijd en wijle lastig om dingen met hem te delen.
woensdag 2 mei 2012 om 00:13
quote:plof75 schreef op 01 mei 2012 @ 23:48:
Hoi sara1981, in principe heb je helemaal gelijk. Maar in de praktijk werkt dat toch wat anders helaas. Ik ben ook grote voorstander van het poldermodel. Maar als er veel kwetsende dingen zijn gebeurd, dan moet je door en moet je knopen doorhakken.
Ik probeer er ook zorgvuldig mee om te gaan, maar het is toch heel anders gelopen. Uiteraard heb ik hem zoveel mogelijk betrokken maar als iemand (in eerste instantie) abortus voorstelt, dan is dat toch gevoelsmatig wat lastig.
Ik ben het absoluut niet eens met sara1981. Ik neem aan dat jullie nog niet zolang een relatie hadden toen je zwanger werd? Dus eigenlijk moeten jullie nog heel erg groeien in de relatie. Zeker nu jullie een tijd uit elkaar zijn geweest en dus min of meer van elkaar vervreemd zijn geraakt. En dat wordt 'gecompliceerd' doordat er een kind op komst is. Maar dat wil niet zeggen dat je nu al volledig vadertje en moedertje moet en kunt gaan spelen. Als je nu in een keer gaat doen alsof alles koek en ei is en volop voor het gezamenlijke ouderschap gaat, sla je een aantal fundamentele dingen in de opbouw van een relatie op.
Uiteindelijk, als alles goed gaat, zal hij meer inspraak hebben, maar op dit moment zit het kind in jouw buik en heb jij er zeggenschap over (netzoals jij besloot om niet voor een abortus te kiezen). Natuurlijk moet je je kind niet bij hem weghouden, maar ik zie niet in waarom je een min of meer vreemde (want je hebt elkaar maandenlang niet gesproken blijkbaar) overal in zou moeten gaan betrekken, puur om het feit dat hij de biologische vader is. Want jullie hebben (nog) geen volwaardige relatie. Ik zou persoonlijk misschien nog niet eens de naam vertellen. Als hij er heel negatief over doet, werpt dat meteen een smet op de naam. Misschien begint hij er zelf binnenkort over. Dan zou je kunnen zeggen dat je een naam bedacht hebt, dat je die naam graag houdt en dat hij de naam alleen mag weten als hij die voor zich houdt. Maar je zou hem ook kunnen verrassen na de geboorte :p
Overigens ga je het nooit met je kind bespreken later dat papa zijn/haar naam niet mooi vond natuurlijk.
Hoi sara1981, in principe heb je helemaal gelijk. Maar in de praktijk werkt dat toch wat anders helaas. Ik ben ook grote voorstander van het poldermodel. Maar als er veel kwetsende dingen zijn gebeurd, dan moet je door en moet je knopen doorhakken.
Ik probeer er ook zorgvuldig mee om te gaan, maar het is toch heel anders gelopen. Uiteraard heb ik hem zoveel mogelijk betrokken maar als iemand (in eerste instantie) abortus voorstelt, dan is dat toch gevoelsmatig wat lastig.
Ik ben het absoluut niet eens met sara1981. Ik neem aan dat jullie nog niet zolang een relatie hadden toen je zwanger werd? Dus eigenlijk moeten jullie nog heel erg groeien in de relatie. Zeker nu jullie een tijd uit elkaar zijn geweest en dus min of meer van elkaar vervreemd zijn geraakt. En dat wordt 'gecompliceerd' doordat er een kind op komst is. Maar dat wil niet zeggen dat je nu al volledig vadertje en moedertje moet en kunt gaan spelen. Als je nu in een keer gaat doen alsof alles koek en ei is en volop voor het gezamenlijke ouderschap gaat, sla je een aantal fundamentele dingen in de opbouw van een relatie op.
Uiteindelijk, als alles goed gaat, zal hij meer inspraak hebben, maar op dit moment zit het kind in jouw buik en heb jij er zeggenschap over (netzoals jij besloot om niet voor een abortus te kiezen). Natuurlijk moet je je kind niet bij hem weghouden, maar ik zie niet in waarom je een min of meer vreemde (want je hebt elkaar maandenlang niet gesproken blijkbaar) overal in zou moeten gaan betrekken, puur om het feit dat hij de biologische vader is. Want jullie hebben (nog) geen volwaardige relatie. Ik zou persoonlijk misschien nog niet eens de naam vertellen. Als hij er heel negatief over doet, werpt dat meteen een smet op de naam. Misschien begint hij er zelf binnenkort over. Dan zou je kunnen zeggen dat je een naam bedacht hebt, dat je die naam graag houdt en dat hij de naam alleen mag weten als hij die voor zich houdt. Maar je zou hem ook kunnen verrassen na de geboorte :p
Overigens ga je het nooit met je kind bespreken later dat papa zijn/haar naam niet mooi vond natuurlijk.
Occam's razor
woensdag 2 mei 2012 om 00:15
quote:plof75 schreef op 01 mei 2012 @ 23:48:
Hoi sara1981, in principe heb je helemaal gelijk. Maar in de praktijk werkt dat toch wat anders helaas. Ik ben ook grote voorstander van het poldermodel. Maar als er veel kwetsende dingen zijn gebeurd, dan moet je door en moet je knopen doorhakken.
Ik probeer er ook zorgvuldig mee om te gaan, maar het is toch heel anders gelopen. Uiteraard heb ik hem zoveel mogelijk betrokken maar als iemand (in eerste instantie) abortus voorstelt, dan is dat toch gevoelsmatig wat lastig.Ik vind het niet raar dat iemand een abortus voorstelt als jullie niet hadden afgesproken voor kinderen te gaan en hij het niet wil. Abortus is dan gewoon een optie. Dat jij het als kwetsend ervaart is jouw verantwoordelijkheid. Je zegt zelf dat jullie weer contact hebben. Mooi dat is voor het kind beter. Ik vind het dan wel vreemd dat er geen fatsoenlijke afspraken worden gemaakt en de vader niet meer mag dan "een briefje in de ideenbus deponeren" . Belachelijk gewoon. Hou op met die kinderachtigheid: er gaat een kind komen. Vader heeft in het leven van een kind, hoe je het ook wendt of keert een grote rol, net zo'n grote rol als een moeder. Dus maak afspraken en betrek de vader bij alles. Misschien wil hij niet, maar dat kan hij dan aangeven. Het gaat erom dat hij de keuze heeft zijn verantwoordelijkheid te nemen. Dat is jouw verantwoordelijheid als moeder. Wat er gebeurd is, doet er niet toe. Jullie worden ouders for god's sake!!
Hoi sara1981, in principe heb je helemaal gelijk. Maar in de praktijk werkt dat toch wat anders helaas. Ik ben ook grote voorstander van het poldermodel. Maar als er veel kwetsende dingen zijn gebeurd, dan moet je door en moet je knopen doorhakken.
Ik probeer er ook zorgvuldig mee om te gaan, maar het is toch heel anders gelopen. Uiteraard heb ik hem zoveel mogelijk betrokken maar als iemand (in eerste instantie) abortus voorstelt, dan is dat toch gevoelsmatig wat lastig.Ik vind het niet raar dat iemand een abortus voorstelt als jullie niet hadden afgesproken voor kinderen te gaan en hij het niet wil. Abortus is dan gewoon een optie. Dat jij het als kwetsend ervaart is jouw verantwoordelijkheid. Je zegt zelf dat jullie weer contact hebben. Mooi dat is voor het kind beter. Ik vind het dan wel vreemd dat er geen fatsoenlijke afspraken worden gemaakt en de vader niet meer mag dan "een briefje in de ideenbus deponeren" . Belachelijk gewoon. Hou op met die kinderachtigheid: er gaat een kind komen. Vader heeft in het leven van een kind, hoe je het ook wendt of keert een grote rol, net zo'n grote rol als een moeder. Dus maak afspraken en betrek de vader bij alles. Misschien wil hij niet, maar dat kan hij dan aangeven. Het gaat erom dat hij de keuze heeft zijn verantwoordelijkheid te nemen. Dat is jouw verantwoordelijheid als moeder. Wat er gebeurd is, doet er niet toe. Jullie worden ouders for god's sake!!
woensdag 2 mei 2012 om 00:20
Ik zou hem gewoon eerst de naam vertellen en kijken wat hij er van vind maar eerlijk als het voor mij de naam was dan bleef ik daarbij, 2de naam mag hij dan wel bedenken.
3de naam zal hij wel mee accoord gaan ga ik zo vanuit.
Mijn moeder heeft de namen van mijn broer en mij ook bedacht godzijdank want anders had ik mijn naam afschuwelijk gevonden en mijn broer ook.
En dat veranderd echt niks aan de band met mijn vader hoor...
3de naam zal hij wel mee accoord gaan ga ik zo vanuit.
Mijn moeder heeft de namen van mijn broer en mij ook bedacht godzijdank want anders had ik mijn naam afschuwelijk gevonden en mijn broer ook.
En dat veranderd echt niks aan de band met mijn vader hoor...
woensdag 2 mei 2012 om 00:22
Ik denk zelfs dat het voor de relatie misschien wel heel slecht is als je in alles toe gaat geven. Het zegt iets over hoever je anderen over je grenzen laat gaan en hoe goed je in staat bent zelf dingen op te lossen. Niet dat ik het idee heb dat jij op dit moment over je grenzen laat gaan, plof75, integendeel, ik denk dat je het heel zorgvuldig aanpakt.
Maar stel je voor dat er geen kind was: je vriend maakt het uit om een lullige reden (hij is eigenlijk gewoon weggerend voor zijn verantwoordelijkheden. Dat kan natuurlijk de angst van het moment zijn en allerlei omstandigheden, dus dat betekent niet dat je de rest van je leven boos op m moet blijven als hij later toch tot inkeer komt.) Na een aantal maanden staat hij toch weer op de stoep omdat hij je niet kan missen.
Gezond verstand zegt dat je dan eerst de kat uit de boom kijkt. Je gaat niet van vreugde meteen samenwonen en trouwplannen maken. Want dat zegt: Ik heb verlatingsangst en ben tevreden met iedere kruimel die me toegeworpen wordt/ik ben niet zoveel waard als ik alles geef aan iemand die mij niet gaf wat ik nodig had op het moment dat dat nodig was/je kunt over mij best heenlopen, want ik vergeef het je toch meteen.
Ik snap dat dit best zwart-wit klinkt, maar in de liefde werkt het nu eenmaal zo dat te gretig niet lustopwekkend is. (Te afstandelijk trouwens ook niet. Maar zoals ik zei: ik heb het idee dat je nu een mooie balans hebt gevonden)
Maar stel je voor dat er geen kind was: je vriend maakt het uit om een lullige reden (hij is eigenlijk gewoon weggerend voor zijn verantwoordelijkheden. Dat kan natuurlijk de angst van het moment zijn en allerlei omstandigheden, dus dat betekent niet dat je de rest van je leven boos op m moet blijven als hij later toch tot inkeer komt.) Na een aantal maanden staat hij toch weer op de stoep omdat hij je niet kan missen.
Gezond verstand zegt dat je dan eerst de kat uit de boom kijkt. Je gaat niet van vreugde meteen samenwonen en trouwplannen maken. Want dat zegt: Ik heb verlatingsangst en ben tevreden met iedere kruimel die me toegeworpen wordt/ik ben niet zoveel waard als ik alles geef aan iemand die mij niet gaf wat ik nodig had op het moment dat dat nodig was/je kunt over mij best heenlopen, want ik vergeef het je toch meteen.
Ik snap dat dit best zwart-wit klinkt, maar in de liefde werkt het nu eenmaal zo dat te gretig niet lustopwekkend is. (Te afstandelijk trouwens ook niet. Maar zoals ik zei: ik heb het idee dat je nu een mooie balans hebt gevonden)
Occam's razor
woensdag 2 mei 2012 om 00:27
quote:aambij schreef op 02 mei 2012 @ 00:15:
[...]
Ik vind het niet raar dat iemand een abortus voorstelt als jullie niet hadden afgesproken voor kinderen te gaan en hij het niet wil. Abortus is dan gewoon een optie. Dat jij het als kwetsend ervaart is jouw verantwoordelijkheid.
Het zal zo wel niet gegaan zijn he. Zij heeft gezegd dat ze het kind wil houden. Hij houdt voet bij stuk en zegt dat ze het moet aborteren, omdat ie het anders uitmaakt.
Met zo'n 'steun en toeverlaat' zou ik ook niet heel blij zijn. Ze zijn geen gezin op dit moment, hun situatie is anders. Dus hoeven ze zich ook niet te gaan gedragen naar de mores van een gezin. Dus ja: papa krijgt wel contact met het kind. Maar nee, mama bedenkt welke kleur de kinderkamer krijgt en hoe het kind gaat heten, want dat zijn zaken die geen invloed hebben op de ouder-kind relatie. Zo simpel is het.
En als papa en mama ooit gaan samenwonen en papa de kinderkamer toch liever groen in plaats van geel heeft, dan kun je altijd nog de verfroller tevoorschijn halen. Jammergenoeg geldt dat niet voor de voornaam, maar dat had hij maar eerder moeten bedenken toen ie het hazenpad koos...
[...]
Ik vind het niet raar dat iemand een abortus voorstelt als jullie niet hadden afgesproken voor kinderen te gaan en hij het niet wil. Abortus is dan gewoon een optie. Dat jij het als kwetsend ervaart is jouw verantwoordelijkheid.
Het zal zo wel niet gegaan zijn he. Zij heeft gezegd dat ze het kind wil houden. Hij houdt voet bij stuk en zegt dat ze het moet aborteren, omdat ie het anders uitmaakt.
Met zo'n 'steun en toeverlaat' zou ik ook niet heel blij zijn. Ze zijn geen gezin op dit moment, hun situatie is anders. Dus hoeven ze zich ook niet te gaan gedragen naar de mores van een gezin. Dus ja: papa krijgt wel contact met het kind. Maar nee, mama bedenkt welke kleur de kinderkamer krijgt en hoe het kind gaat heten, want dat zijn zaken die geen invloed hebben op de ouder-kind relatie. Zo simpel is het.
En als papa en mama ooit gaan samenwonen en papa de kinderkamer toch liever groen in plaats van geel heeft, dan kun je altijd nog de verfroller tevoorschijn halen. Jammergenoeg geldt dat niet voor de voornaam, maar dat had hij maar eerder moeten bedenken toen ie het hazenpad koos...
Occam's razor
woensdag 2 mei 2012 om 00:37
quote:Debora schreef op 02 mei 2012 @ 00:27:
[...]
Het zal zo wel niet gegaan zijn he. Zij heeft gezegd dat ze het kind wil houden. Hij houdt voet bij stuk en zegt dat ze het moet aborteren, omdat ie het anders uitmaakt.
Met zo'n 'steun en toeverlaat' zou ik ook niet heel blij zijn. Ze zijn geen gezin op dit moment, hun situatie is anders. Dus hoeven ze zich ook niet te gaan gedragen naar de mores van een gezin. Dus ja: papa krijgt wel contact met het kind. Maar nee, mama bedenkt welke kleur de kinderkamer krijgt en hoe het kind gaat heten, want dat zijn zaken die geen invloed hebben op de ouder-kind relatie. Zo simpel is het.
En als papa en mama ooit gaan samenwonen en papa de kinderkamer toch liever groen in plaats van geel heeft, dan kun je altijd nog de verfroller tevoorschijn halen. Jammergenoeg geldt dat niet voor de voornaam, maar dat had hij maar eerder moeten bedenken toen ie het hazenpad koos...
Beetje overtrokken lijkt me. Hij wilde geen papa worden, maar hij wordt het toch. Hij had geen keuze, zij wel. Dan rest hem nog maar 1 ding en dat is het uitmaken. Niet leuk, maar wel fair.
Maar goed papa wordt papa en heeft straks net zo veel te vertellen over het kind als mama lijkt me. Wat hij eerder gezegd heeft is helemaal niet relevant, toen was er nog geen kind. Nu is dat kind bijna klaar en telt er maar 1 belang en dat is dat van het kind. Uiteraard moet je daar goede afspraken over maken, ook over erkenning en ouderschap. Ook als je geen relatie hebt.
[...]
Het zal zo wel niet gegaan zijn he. Zij heeft gezegd dat ze het kind wil houden. Hij houdt voet bij stuk en zegt dat ze het moet aborteren, omdat ie het anders uitmaakt.
Met zo'n 'steun en toeverlaat' zou ik ook niet heel blij zijn. Ze zijn geen gezin op dit moment, hun situatie is anders. Dus hoeven ze zich ook niet te gaan gedragen naar de mores van een gezin. Dus ja: papa krijgt wel contact met het kind. Maar nee, mama bedenkt welke kleur de kinderkamer krijgt en hoe het kind gaat heten, want dat zijn zaken die geen invloed hebben op de ouder-kind relatie. Zo simpel is het.
En als papa en mama ooit gaan samenwonen en papa de kinderkamer toch liever groen in plaats van geel heeft, dan kun je altijd nog de verfroller tevoorschijn halen. Jammergenoeg geldt dat niet voor de voornaam, maar dat had hij maar eerder moeten bedenken toen ie het hazenpad koos...
Beetje overtrokken lijkt me. Hij wilde geen papa worden, maar hij wordt het toch. Hij had geen keuze, zij wel. Dan rest hem nog maar 1 ding en dat is het uitmaken. Niet leuk, maar wel fair.
Maar goed papa wordt papa en heeft straks net zo veel te vertellen over het kind als mama lijkt me. Wat hij eerder gezegd heeft is helemaal niet relevant, toen was er nog geen kind. Nu is dat kind bijna klaar en telt er maar 1 belang en dat is dat van het kind. Uiteraard moet je daar goede afspraken over maken, ook over erkenning en ouderschap. Ook als je geen relatie hebt.
woensdag 2 mei 2012 om 06:29
quote:sara1981 schreef op 01 mei 2012 @ 23:55:
Dat hij abortus heeft voorgesteld vind ik schandalig en ik snap dat je daar boos over bent.
Als je niet bewust samen voor 'n kind neukt, vind ik abortus de meest voor de hand liggende oplossing voor dit probleem. Dat TO haar zin heeft doorgedrukt is juist schandalig naar die man toe, al heeft ze het recht het te doen. Kan ze net zo goed ook zelf die naam kiezen, de man had toch al niks te vertellen en de kans zit er in dat de relatie daar uiteindelijk toch wel weer op stuk loopt.
Dat hij abortus heeft voorgesteld vind ik schandalig en ik snap dat je daar boos over bent.
Als je niet bewust samen voor 'n kind neukt, vind ik abortus de meest voor de hand liggende oplossing voor dit probleem. Dat TO haar zin heeft doorgedrukt is juist schandalig naar die man toe, al heeft ze het recht het te doen. Kan ze net zo goed ook zelf die naam kiezen, de man had toch al niks te vertellen en de kans zit er in dat de relatie daar uiteindelijk toch wel weer op stuk loopt.
woensdag 2 mei 2012 om 07:55
woensdag 2 mei 2012 om 08:33
woensdag 2 mei 2012 om 08:45
quote:Sugarbaby schreef op 01 mei 2012 @ 23:57:
Ik zou alleen wel even kijken of de naam goed past bij de achternaam van je vriend. Voor het geval de baby ooit zijn achternaam krijgt...
Het kind krijgt haar achternaam, staat in de OP. Het is niet heel waarschijnlijk dat die naam ooit nog zal veranderen, dus het lijkt me onzin om daar rekening mee te houden.
Ik zou ook gewoon gaan voor de naam die je zelf in gedachten hebt. Hij zou wat mij betreft zijn rechten om mee te beslissen over een naam verspeeld hebben op het moment dat hij je in de steek liet omdat je zwanger bent.
En wat al eerder is gezegd: wat als het niet meer lukt tussen jullie? Dan zitten je kind en jij wel de rest van zijn of haar leven wel aan een naam vast die jij zelf niet als eerste keus had.
Ik zou alleen wel even kijken of de naam goed past bij de achternaam van je vriend. Voor het geval de baby ooit zijn achternaam krijgt...
Het kind krijgt haar achternaam, staat in de OP. Het is niet heel waarschijnlijk dat die naam ooit nog zal veranderen, dus het lijkt me onzin om daar rekening mee te houden.
Ik zou ook gewoon gaan voor de naam die je zelf in gedachten hebt. Hij zou wat mij betreft zijn rechten om mee te beslissen over een naam verspeeld hebben op het moment dat hij je in de steek liet omdat je zwanger bent.
En wat al eerder is gezegd: wat als het niet meer lukt tussen jullie? Dan zitten je kind en jij wel de rest van zijn of haar leven wel aan een naam vast die jij zelf niet als eerste keus had.
woensdag 2 mei 2012 om 08:45
Volgens mij hoeft het niet zo zwart wit te zijn van wél of geen inspraak. Jullie proberen samen een relatie op te bouwen en hopelijk een toekomstig gezinsleven. In dat geval lijkt het me logisch dat je keuzes maakt die op harmonie en 'samen' gericht zijn.
Hem de naam laten weten die jij gekozen hebt, lijkt me daarbinnen passen. Als hij een beetje fatsoen heeft en ook echt graag voor jullie relatie wil gaan, zal hij, lijkt mij, nooit reageren met 'getverderrie, wat een rotnaam!!!'.
Mocht hij de naam al niet mooi vinden, dan zal hij daar genuanceerd misschien wat over zeggen (en laten we wel wezen, als hij inderdaad een pornoster kent die zo heet, wil jij die naam ook niet meer toch?? ). Dan kun je altijd nog bepalen of je je poot stijf houdt voor de zekerheid, of dat jullie samen nog even doorbomen over andere namen.
Hem de naam laten weten die jij gekozen hebt, lijkt me daarbinnen passen. Als hij een beetje fatsoen heeft en ook echt graag voor jullie relatie wil gaan, zal hij, lijkt mij, nooit reageren met 'getverderrie, wat een rotnaam!!!'.
Mocht hij de naam al niet mooi vinden, dan zal hij daar genuanceerd misschien wat over zeggen (en laten we wel wezen, als hij inderdaad een pornoster kent die zo heet, wil jij die naam ook niet meer toch?? ). Dan kun je altijd nog bepalen of je je poot stijf houdt voor de zekerheid, of dat jullie samen nog even doorbomen over andere namen.
woensdag 2 mei 2012 om 08:47
Meneer liet je oorspronkelijk in de steek dus nadat je zwanger werd? Pff, wat eleine zegt, tweede naam bedenken of meedenken mag hij al blij mee zijn. Had hij maar geen koude voeten moeten krijgen maar als je gevoel zegt dat hij het moet mogen moet je het mss doen, of je laat verstand zegevieren. keuze kan uiteindelijk alleen jij maken en een foute bestaat daarin niet.
woensdag 2 mei 2012 om 08:52
quote:schreeuwlelijk schreef op 02 mei 2012 @ 08:47:
Meneer liet je oorspronkelijk in de steek dus nadat je zwanger werd? Pff, wat eleine zegt, tweede naam bedenken of meedenken mag hij al blij mee zijn. Had hij maar geen koude voeten moeten krijgen maar als je gevoel zegt dat hij het moet mogen moet je het mss doen, of je laat verstand zegevieren. keuze kan uiteindelijk alleen jij maken en een foute bestaat daarin niet.Hij liet haar in de steek omdat zij hem ongewenst 'n kind door de strot duwt. Nog heel coulant van hem dat ie toch nog terug is gekomen en zelfs mee wil helpen...
Meneer liet je oorspronkelijk in de steek dus nadat je zwanger werd? Pff, wat eleine zegt, tweede naam bedenken of meedenken mag hij al blij mee zijn. Had hij maar geen koude voeten moeten krijgen maar als je gevoel zegt dat hij het moet mogen moet je het mss doen, of je laat verstand zegevieren. keuze kan uiteindelijk alleen jij maken en een foute bestaat daarin niet.Hij liet haar in de steek omdat zij hem ongewenst 'n kind door de strot duwt. Nog heel coulant van hem dat ie toch nog terug is gekomen en zelfs mee wil helpen...
woensdag 2 mei 2012 om 08:55
Off topic: Yvon, zijn we nu zo eensgezind geworden dat we precies op dezelfde tijd posten??
@Elninjoo, meestal vermijd ik te reageren op jouw anti kind reacties, maar heb je van dit forum nou nóg niet geleerd dat er mensen zijn die daadwerkelijk voor een kind willen kiezen? Die het (ok, in dit geval met enige vertraging) een geweldig idee vinden dat er uit hun liefde een nieuw leven ontstaat waar ze graag samen voor willen zorgen? Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je hoeft het toch ook niet steeds in het ridicule te trekken?
@Elninjoo, meestal vermijd ik te reageren op jouw anti kind reacties, maar heb je van dit forum nou nóg niet geleerd dat er mensen zijn die daadwerkelijk voor een kind willen kiezen? Die het (ok, in dit geval met enige vertraging) een geweldig idee vinden dat er uit hun liefde een nieuw leven ontstaat waar ze graag samen voor willen zorgen? Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je hoeft het toch ook niet steeds in het ridicule te trekken?
woensdag 2 mei 2012 om 09:01
dat doet ze alleen om te provoceren. En volgens mij heeft ze een programmaatje geïnstalleerd dat een alarm af doet gaan als er ergens 'abortus' geschreven wordt, want dan is EN er als de kippen bij. Of ze struint hele dag het forum af op zoek naar dat woord natuurlijk, maar dat zou wel een tikje sneu zijn.
woensdag 2 mei 2012 om 09:05
quote:elninjoo schreef op 02 mei 2012 @ 08:52:
[...]
Hij liet haar in de steek omdat zij hem ongewenst 'n kind door de strot duwt. Nog heel coulant van hem dat ie toch nog terug is gekomen en zelfs mee wil helpen...
Tja hij had ook gewoon een kapotje erom heen kunnen doen als hij echt geen kind had gewillen
En als hij echt niet had gewillen dan was hij gewoon weggebleven, daar is TO ook van uitgegaan.
Vriendin van mij ook ongepland zwanger van haar vriend toen ze een klein jaartje samen waren.
Hij wilde een abortus en heeft zelfs tegen haar gezegd als je nu een abortus laat doen dan gaan we volgend jaar als onze relatie nog zo goed gaat alsnog voor een kindje.
Uhm het zijn geen paar schoenen die je wegdoet!
Uiteindelijk is zij toch voor het kindje gegaan, hij niet en is ook weggebleven.
[...]
Hij liet haar in de steek omdat zij hem ongewenst 'n kind door de strot duwt. Nog heel coulant van hem dat ie toch nog terug is gekomen en zelfs mee wil helpen...
Tja hij had ook gewoon een kapotje erom heen kunnen doen als hij echt geen kind had gewillen
En als hij echt niet had gewillen dan was hij gewoon weggebleven, daar is TO ook van uitgegaan.
Vriendin van mij ook ongepland zwanger van haar vriend toen ze een klein jaartje samen waren.
Hij wilde een abortus en heeft zelfs tegen haar gezegd als je nu een abortus laat doen dan gaan we volgend jaar als onze relatie nog zo goed gaat alsnog voor een kindje.
Uhm het zijn geen paar schoenen die je wegdoet!
Uiteindelijk is zij toch voor het kindje gegaan, hij niet en is ook weggebleven.
woensdag 2 mei 2012 om 09:05
quote:Kastanjez schreef op 02 mei 2012 @ 08:55:
@Elninjoo, meestal vermijd ik te reageren op jouw anti kind reacties, maar heb je van dit forum nou nóg niet geleerd dat er mensen zijn die daadwerkelijk voor een kind willen kiezen? Die het (ok, in dit geval met enige vertraging) een geweldig idee vinden dat er uit hun liefde een nieuw leven ontstaat waar ze graag samen voor willen zorgen? Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je hoeft het toch ook niet steeds in het ridicule te trekken?Als ze er idd samen voor kiezen, prima! Maar in dit geval was het 'n ongelukje (het is toch triest gesteld met de hedendaagse anticonceptie dat je hier meermaal daags over al die 'ongelukjes' kunt lezen...) De man van deze TO wilde helemaal geen kind, die heeft hier niet voor gekozen, die krijgt het gewoon door de strot geduwt. Denk dat je daar meer schuldgevoel over mag hebben dan over wat voor naam je het kind gaat geven.
@Elninjoo, meestal vermijd ik te reageren op jouw anti kind reacties, maar heb je van dit forum nou nóg niet geleerd dat er mensen zijn die daadwerkelijk voor een kind willen kiezen? Die het (ok, in dit geval met enige vertraging) een geweldig idee vinden dat er uit hun liefde een nieuw leven ontstaat waar ze graag samen voor willen zorgen? Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je hoeft het toch ook niet steeds in het ridicule te trekken?Als ze er idd samen voor kiezen, prima! Maar in dit geval was het 'n ongelukje (het is toch triest gesteld met de hedendaagse anticonceptie dat je hier meermaal daags over al die 'ongelukjes' kunt lezen...) De man van deze TO wilde helemaal geen kind, die heeft hier niet voor gekozen, die krijgt het gewoon door de strot geduwt. Denk dat je daar meer schuldgevoel over mag hebben dan over wat voor naam je het kind gaat geven.
woensdag 2 mei 2012 om 09:12
quote:elninjoo schreef op 02 mei 2012 @ 08:52:
[...]
Hij liet haar in de steek omdat zij hem ongewenst 'n kind door de strot duwt. Nog heel coulant van hem dat ie toch nog terug is gekomen en zelfs mee wil helpen...
Ik heb de afgelopen maanden veel dit forum gevolgd (om een afgewogen keuze te maken) en uiteraard ben ik Elninjoo eerder tegengekomen
Ik weet van mezelf (en dat weet hij ook) dat ik hem echt niet een kind door zijn strot geduwd heb, en dat hij zeker het recht heeft om abortus voor te stellen. Tis alleen onrechtvaardig voor een man dat hij dan niet uiteindelijk kan beslissen. Dat zie ik ook in.
Ik heb nu wel de verantwoordelijkheid op me genomen om dit kindje te krijgen. Dit betekent dus niet dat ik op alleenmacht uit ben, wel vind ik dat ik in de eerste plaats nu verantwoordelijk ben voor het (welbevinden van) het kind. Maar wens ik ook de vader er steeds meer bij te betrekken omdat hij nu laat zien dat het welkom is, maar ik ben nog niet volledig overtuigd. Ik denk dat die derde of tweede naam een mooi compromis is, en dat ik zijn naam vermeld als zoon van (als hij dit wil, want hij heeft nog niet aan iedereen laten weten dat hij een kind krijgt, slik) op het geboortekaartje. Dat zijn misschien nog belangrijkere dingen om aan te geven dat ik ook serieuze bedoelingen heb.
[...]
Hij liet haar in de steek omdat zij hem ongewenst 'n kind door de strot duwt. Nog heel coulant van hem dat ie toch nog terug is gekomen en zelfs mee wil helpen...
Ik heb de afgelopen maanden veel dit forum gevolgd (om een afgewogen keuze te maken) en uiteraard ben ik Elninjoo eerder tegengekomen
Ik weet van mezelf (en dat weet hij ook) dat ik hem echt niet een kind door zijn strot geduwd heb, en dat hij zeker het recht heeft om abortus voor te stellen. Tis alleen onrechtvaardig voor een man dat hij dan niet uiteindelijk kan beslissen. Dat zie ik ook in.
Ik heb nu wel de verantwoordelijkheid op me genomen om dit kindje te krijgen. Dit betekent dus niet dat ik op alleenmacht uit ben, wel vind ik dat ik in de eerste plaats nu verantwoordelijk ben voor het (welbevinden van) het kind. Maar wens ik ook de vader er steeds meer bij te betrekken omdat hij nu laat zien dat het welkom is, maar ik ben nog niet volledig overtuigd. Ik denk dat die derde of tweede naam een mooi compromis is, en dat ik zijn naam vermeld als zoon van (als hij dit wil, want hij heeft nog niet aan iedereen laten weten dat hij een kind krijgt, slik) op het geboortekaartje. Dat zijn misschien nog belangrijkere dingen om aan te geven dat ik ook serieuze bedoelingen heb.
