Zwanger
alle pijlers
Negatieve gedachten rondom eventueel volgende zwangerschap
woensdag 13 februari 2013 om 02:15
Nu we serieus gaan voor een tweede kind merk ik pas hoeveel indruk mijn vorige zwangerschap (blijkbaar) ook in negatieve zin op me heeft gemaakt.
Ik ben normaal gesproken een positief ingesteld mens en heb ook steeds - ondanks een deels lichamelijk & emotioneel zware 1e zwangerschap- heel goed kunnen zien en voelen hoe bijzonder het allemaal is.
Op dit moment- nu een eventueel 2e zwangerschap in beeld komt - merk ik dat er direct oud zeer boven komt, terwijl ik nog niet eens daadwerkelijk weer zwanger ben (en ook niet eens weet of een tweede zwangerschap überhaupt gaat lukken).
Het is zoiets bijzonders & moois, ik geniet enorm van onze dochter en ik wil dolgraag een tweede. Toch betrap ik mezelf voortdurend op ernstige negativiteit
Volkomen nutteloos, want al zou het weer heftig worden, dan helpt negatief zijn niet. Sterker nog, ik geloof erin dat negatief zijn alles alleen maar zwaarder maakt en vind bovendien dat ik juist enorm blij moet zijn als het nog een keer lukt een gezond kind te krijgen.
De realiteit is echter dat ik voortdurend aan het piskijken ben. Bij alle dingen die ik nu verderop in de tijd plan (etentjes, vakantie, weekendje weg) schiet direct door m'n hoofd dat ik dan misschien helemaal niet mee kan/ weinig mag eten - als ik zwanger zou zijn. (Was een groot deel van mijn eerste zwangerschap ziek en kon/mocht veel niet).
Ik vind het niet gek dat ik zo nutteloos doemdenk maar ben er wel een beetje verdrietig om
Gun mezelf juist n onbezorgd blije tweede zwangerschap en dat verpest ik nu al voor ik überhaupt zwanger ben
Ben van plan binnenkort alle negatieve gedachten en herinneringen op te schrijven, samen met man te lezen en dan weg te gooien (letterlijk & figuurlijk)
Wat wil ik met dit topic? Voornamelijk even van me af schrijven omdat ik nu wakker lig. Ben ook wel benieuwd naar of er mensen zijn die dit herkennen.
Ik ben normaal gesproken een positief ingesteld mens en heb ook steeds - ondanks een deels lichamelijk & emotioneel zware 1e zwangerschap- heel goed kunnen zien en voelen hoe bijzonder het allemaal is.
Op dit moment- nu een eventueel 2e zwangerschap in beeld komt - merk ik dat er direct oud zeer boven komt, terwijl ik nog niet eens daadwerkelijk weer zwanger ben (en ook niet eens weet of een tweede zwangerschap überhaupt gaat lukken).
Het is zoiets bijzonders & moois, ik geniet enorm van onze dochter en ik wil dolgraag een tweede. Toch betrap ik mezelf voortdurend op ernstige negativiteit
Volkomen nutteloos, want al zou het weer heftig worden, dan helpt negatief zijn niet. Sterker nog, ik geloof erin dat negatief zijn alles alleen maar zwaarder maakt en vind bovendien dat ik juist enorm blij moet zijn als het nog een keer lukt een gezond kind te krijgen.
De realiteit is echter dat ik voortdurend aan het piskijken ben. Bij alle dingen die ik nu verderop in de tijd plan (etentjes, vakantie, weekendje weg) schiet direct door m'n hoofd dat ik dan misschien helemaal niet mee kan/ weinig mag eten - als ik zwanger zou zijn. (Was een groot deel van mijn eerste zwangerschap ziek en kon/mocht veel niet).
Ik vind het niet gek dat ik zo nutteloos doemdenk maar ben er wel een beetje verdrietig om
Gun mezelf juist n onbezorgd blije tweede zwangerschap en dat verpest ik nu al voor ik überhaupt zwanger ben
Ben van plan binnenkort alle negatieve gedachten en herinneringen op te schrijven, samen met man te lezen en dan weg te gooien (letterlijk & figuurlijk)
Wat wil ik met dit topic? Voornamelijk even van me af schrijven omdat ik nu wakker lig. Ben ook wel benieuwd naar of er mensen zijn die dit herkennen.
woensdag 13 februari 2013 om 02:51
Heel herkenbaar voor mij. Wat mankeerde je tijdens je eerste zwangerschap? Ik had Hyperemsis Gravidarum. De kans dat ik dit terugkrijg is bijna 100% volgens mijn Gyn en dat geeft ook reden tot zorgen. Eigenlijk hadden mijn partner en ik al besloten het bij één te laten, maar toen ging hij er vandoor. Ondertussen ben ik zeer gelukkig met iemand anders en kriebelt het toch voor een tweede. Afgelopen zomer bleek ik zwanger, maar het ging helaas mis. Wel was ik al volop ziek en dat was niet makkelijk. We zijn nu aan het overwegen om het weer te proberen.
Geen idee of het voor jou ook geldt, maar ik heb mijn eerste zwangerschap zo goed als mogelijk verwerkt. Ik heb ook steun en (h)erkenning gevonden op een forum speciaal voor deze ziekte. Verder heb ik zoveel mogelijk info verzameld zodat het de volgende keer zo makkelijk mogelijk gaat. Ook al wordt het weer loodzwaar, dan heb ik er alles aan gedaan.
Sterkte!
Geen idee of het voor jou ook geldt, maar ik heb mijn eerste zwangerschap zo goed als mogelijk verwerkt. Ik heb ook steun en (h)erkenning gevonden op een forum speciaal voor deze ziekte. Verder heb ik zoveel mogelijk info verzameld zodat het de volgende keer zo makkelijk mogelijk gaat. Ook al wordt het weer loodzwaar, dan heb ik er alles aan gedaan.
Sterkte!
woensdag 13 februari 2013 om 06:19
Ik ben gelukkig enkel de eerste 16 weken heel erg misselijk geweest. Kon enkel in bed liggen op mijn rug van de misselijkheid. Voordat ik weer beetje terug op krachten was was ik 20 weken.
Ook ik zag ertegenop om weer zwanger te zijn, was net als jij van alles in mijn hoofd al aan het plannen en afzeggen.
En toen was ik bijna 3 jaar va vorige zwangerschap weer zwanger en was ik wel misselijk maar heb niet eens overgegeven..
Zo zonde al die stress achteraf, maar ja je weet het vantevoren niet.
Nu had ik hele andere kwaaltjes waar het bij de eerste zwangerschap na de misselijkheid echt perfect ging.
Kon nu oa vanaf week 30 niet meer normaal zitten door de rugpijn en pijn onder borsten. Was ws een pees gescheurd onder mijn borsten door een harde trap.
Het waren twee hele verschillende zwangerschappen met 2 heel verschillende dochters. Kijk ondanks alles wel positiever terug op de 2e zwangerschap.
Ook ik zag ertegenop om weer zwanger te zijn, was net als jij van alles in mijn hoofd al aan het plannen en afzeggen.
En toen was ik bijna 3 jaar va vorige zwangerschap weer zwanger en was ik wel misselijk maar heb niet eens overgegeven..
Zo zonde al die stress achteraf, maar ja je weet het vantevoren niet.
Nu had ik hele andere kwaaltjes waar het bij de eerste zwangerschap na de misselijkheid echt perfect ging.
Kon nu oa vanaf week 30 niet meer normaal zitten door de rugpijn en pijn onder borsten. Was ws een pees gescheurd onder mijn borsten door een harde trap.
Het waren twee hele verschillende zwangerschappen met 2 heel verschillende dochters. Kijk ondanks alles wel positiever terug op de 2e zwangerschap.
woensdag 13 februari 2013 om 06:52
Hai Hani
Wij zijn ook aan het nadenken over een 2e. En gaan voor we de anticonceptie stoppen een 'noodplan' maken. Dan hebben we in ieder geval de praktische dingen geregeld. (Ook hyperemesis gravidarum en 1e zwangerschap van de zwangerschapstest tot na de bevalling op de bank gehangen omdat meer niet kon en 4 (lange) ziekenhuisopnames wat met een kind toch nog lastiger wordt... En om van de somberheid en wanhoop nog maar niet te spreken)
Maar goed dat nare gevoel haal je niet weg met praktische oplossingen. Daar ben ik ook bang voor. Ik zou willen dat ik (voor jou en mij) de oplossing had. Misschien dat kleine dingen helpen (een rondlopend bewijs dat het na de zwangerschap weer beter wordt, contact met lotgenoten, een forum om te 'klagen'?)
Wij zijn ook aan het nadenken over een 2e. En gaan voor we de anticonceptie stoppen een 'noodplan' maken. Dan hebben we in ieder geval de praktische dingen geregeld. (Ook hyperemesis gravidarum en 1e zwangerschap van de zwangerschapstest tot na de bevalling op de bank gehangen omdat meer niet kon en 4 (lange) ziekenhuisopnames wat met een kind toch nog lastiger wordt... En om van de somberheid en wanhoop nog maar niet te spreken)
Maar goed dat nare gevoel haal je niet weg met praktische oplossingen. Daar ben ik ook bang voor. Ik zou willen dat ik (voor jou en mij) de oplossing had. Misschien dat kleine dingen helpen (een rondlopend bewijs dat het na de zwangerschap weer beter wordt, contact met lotgenoten, een forum om te 'klagen'?)
woensdag 13 februari 2013 om 09:22
Toch goed dat je nú al bezig bent met anticiperen op wat komen gaat. En wees niet zo streng voor jezelf..! Termen als 'verpesten'.. joh, je hebt die gedachten, daar heb je niet om gevraagd en dat is al niet leuk. Dus oordeel er niet zo hard over, sta ze toe, je hebt ze niet voor niks. Het plan om het op te schrijven en ritueel weg te doen vind ik heel goed. Ik wens je een heel fijne tweede zwangerschap.
woensdag 13 februari 2013 om 09:37
Dank voor jullie reacties!
Yvonne, hier een combinatie van 24/7 misselijkheid (eerste 4 maanden), diabetes & emoties rondom het missen van mijn ouders die jong overleden zijn. Denk dat ik nog een stukje verwerking te gaan heb gezien hoe ik me nu voel.
Het informatie zoeken hier ook in volle gang, al besef ik me terdege dat voor beide lichamelijke aandoeningen weinig vooraf te zeggen is qua verloop tijdens een volgende zwangerschap. Misselijkheid kan nog wel eens minder zijn (fijn ook van jou te horen Mirjam!) en diabetes wordt waarschijnlijk erger bij een volgende zwangerschap maar dat elke zwangerschap anders is is de meest gestelde conclusie.
Het gekke is dat ik vooral baal van mijn supersterke negatieve emoties- meer nog dan dat ik opzie tegen de eventuele lichamelijke klachten.. Die overleef ik vast, maar ik voel me nu al bijna depri en ben nog niet eens begonnen.
Chrissie jij beschrijft het precies- dat nare sombere gevoel is het ergst! Ik vind het zo erg voor je dat jij er 9 maanden last van had. Vreselijk... Petje af voor jou, zo sterk als jij je erdoorheen hebt geslagen!
Goed idee om na te denken over een soort noodplan. Misschien ga ik dat ook maar uitwerken als ik toch ga schrijven. Geeft wellicht wat rust.
Nogmaals dank voor jullie reacties, fijn herkenning.
Yvonne, hier een combinatie van 24/7 misselijkheid (eerste 4 maanden), diabetes & emoties rondom het missen van mijn ouders die jong overleden zijn. Denk dat ik nog een stukje verwerking te gaan heb gezien hoe ik me nu voel.
Het informatie zoeken hier ook in volle gang, al besef ik me terdege dat voor beide lichamelijke aandoeningen weinig vooraf te zeggen is qua verloop tijdens een volgende zwangerschap. Misselijkheid kan nog wel eens minder zijn (fijn ook van jou te horen Mirjam!) en diabetes wordt waarschijnlijk erger bij een volgende zwangerschap maar dat elke zwangerschap anders is is de meest gestelde conclusie.
Het gekke is dat ik vooral baal van mijn supersterke negatieve emoties- meer nog dan dat ik opzie tegen de eventuele lichamelijke klachten.. Die overleef ik vast, maar ik voel me nu al bijna depri en ben nog niet eens begonnen.
Chrissie jij beschrijft het precies- dat nare sombere gevoel is het ergst! Ik vind het zo erg voor je dat jij er 9 maanden last van had. Vreselijk... Petje af voor jou, zo sterk als jij je erdoorheen hebt geslagen!
Goed idee om na te denken over een soort noodplan. Misschien ga ik dat ook maar uitwerken als ik toch ga schrijven. Geeft wellicht wat rust.
Nogmaals dank voor jullie reacties, fijn herkenning.
