Nipt: waarschijnlijk kindje met down

elfje26 zaterdag 24 februari 2024 om 22:17

Hallo allemaal,

Ik kreeg vanavond de uitslag van de Nipt test en helaas ziet het ernaar uit dat ons kindje down heeft. Er is nog zo’n 10% kans dat de afwijking alleen in mijn placenta zit.

Ik ben enigszins geschrokken omdat ik er een “goed gevoel” bij had, wat natuurlijk nergens op slaat en ik voel me schuldig omdat ik al wat ouder ben en graag nog een tweede wilde, dus het voelt als “mijn schuld”.
We vreeën al een paar jaar zonder anticonceptie en net toen ik dacht, we moeten er nu echt mee stoppen, en ik alle babyspullen weggegooid had, bleek ik zwanger. Ik ben nu 42.

Mijn eerste gedachten en angsten zijn misschien wat kort door de bocht maar ik ben alleen thuis, man is op reis, en met mijn zoon kan ik dit nog niet delen:

1. Wat betekent dit voor het kindje? Gaat hij/zij een fijn leven hebben? Want ondanks alle lieve en grappige dingen die je vaak op tv ziet, schijnt er nog heel veel bij te komen, zoals hartproblemen waar nooit over gesproken wordt.

2. Wat is de grens waarop wij gaan vinden dat het kindje nog een fijn leven kan krijgen, in hoeverre wordt duidelijk tijdens de zwangerschap hoeveel fysieke klachten het kindje krijgt en hoeveel impact dat gaan hebben op zijn/haar leven?

3. Wat betekent dit voor mijn oudste zoon. Schuif ik hiermee ook een verantwoordelijkheid in zijn schoenen op het moment dat zijn vader en ik er niet meer zijn?

4. Is mijn carrière nu voorbij?

5. Wat voor soort opvang moet ik nu gaan zoeken, gaat dit anders?

6. Kunnen wij dit? Vast wel maar het is nu vooral even eng.

Ik ken niemand met een kindje met down, helaas zou ik bijna zeggen, bij gebrek aan het beter onder woorden brengen, want op dit moment zou ik heel graag iemand willen spreken met ervaring…

Man is nu onderweg van de ene stad naar de andere (in een ander land) en belt mij wanneer hij aangekomen is.

Ik hoop dat sommige van jullie open staan voor een eerlijk gesprek hierover.

kastella vrijdag 1 maart 2024 om 15:51

Nu was je zelf al in een bepaalde richting aan het denken, maar ik denk dat je nog dankbaar zult zijn dat de natuur je een handje heeft geholpen. Maar anders had je waarschijnlijk ook besloten om de zwangerschap te beëindigen en ik denk simpelweg dat dat een heel verstandig besluit geweest zou zijn.

Maar desondanks hakt zo'n gebeurtenis er wel in.

Zou je graag nog een extra kindje gehad willen hebben? Ik begrijp dat je er geen rekening mee mee had gehouden (al is 42 natuurlijk nog niet extreem oud) maar was een nakomertje een aangename verrassing geweest?

Het zal wel lastig zijn om je zoon duidelijk te maken dat het kindje dood geboren gaat worden en dat er geen broertje of zusje meer bijkomt.

Sterkte.

Anoniem_670413391a543 vrijdag 1 maart 2024 om 16:56

Lieve TO, Gecondoleerd met het verlies van jullie kindje. Heel veel sterkte toegewenst met de bevalling, met de verwerking en met het vertellen aan je zoon. Zoals iemand hier zo mooi zei: verdriet en opluchting kunnen naast elkaar bestaan. Ik hoop dat je het verdriet een plekje kan geven, mettertijd.

Anoniem_674ed0c627c3f vrijdag 1 maart 2024 om 18:24

Heel veel sterkte

Eowyn6 vrijdag 1 maart 2024 om 18:51

Heel veel sterkte. Wat 'fijn' dat de keuze voor jullie is gemaakt. Ondanks dat het zo verdrietig is ben ik het heel erg met je eens. Dit kindje was heel ziek

heel veel sterkte de komende tijd!

stokbootje vrijdag 1 maart 2024 om 19:00

Heel veel sterkte, ook aan je man.
Jullie kindje was te ziek om levend geboren te worden, dat zeg je mooi vind ik. Ik hoop dat het je inderdaad comfort geeft, om te weten dat het zo moest zijn. Maar ik kan me voorstellen dat je tegelijk ook verdriet hebt om het loslaten van het beeld dat je ongetwijfeld al gevormd had, van een gezin van vier. Rouwen niet alleen om het verlies van je kindje, maar ook om wat had kunnen zijn.

herfst100 vrijdag 1 maart 2024 om 19:36

Heel veel sterkte gewenst

canis-felis vrijdag 1 maart 2024 om 20:08

Veel sterkte, TO

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

huisduif vrijdag 1 maart 2024 om 20:42

Ik hoop dat je veel steun hebt aan je partner en wens je veel kracht toe.

Ik twijfel om dit te posten, ik weet niet zo goed of je hier wat aan hebt of dat het compleet tegen jullie gevoel en wensen ingaat. Jullie weten nu misschien zelf ook nog niet hoe het verder gaat. Stichting Still of Stichting earlybirds werken met fotografen die straks na de geboorte als vrijwilligers foto's kunnen maken van jullie kleinste kindje (kan vanaf 12 weken zwangerschap) en jullie gezin. Ik weet niet of het bij jullie past maar weet dat het bestaat.

-Rosings- vrijdag 1 maart 2024 om 20:59

Aansluitend op huisdruif: als jullie er behoefte aan hebben, kleine babietjes kunnen opgebaard worden in water en daarmee langer 'bij' jullie zijn.

Dit hangt allemaal af van hoeveel weken jullie kindje is/was en hoe het kindje verder gevormd is.

Excuus als het nog te vroeg is voor 'praktisch', maar t kan maar 1 keer natuurlijk...

Azalea747 vrijdag 1 maart 2024 om 21:05

Ach Elfje. Wat veel emoties zo in één week. Heel veel sterkte met alles waar jullie nog doorheen gaan de komende tijd. Ik hoop dat jullie het samen goed kunnen verwerken.
Dikke knuffel

Summertje vrijdag 1 maart 2024 om 21:58

sterkte

elfje26 vrijdag 1 maart 2024 om 23:31

Zoontje was uiteraard emotioneel en erg verdrietig. We hebben aangegeven dat we zelf ook nog hopen op een broertje of zusje voor hem maar dat we helaas niet weten of het ons nog gegund is, de tijd zal het leren.
Ondertussen ben ik iets van oud bloed met wat stolsel verloren (heel weinig) dus het lijkt erop dat het misschien al vanzelf begint.
Volgens de echo is het baby’tje al een tijdje overleden met ongeveer tien weken, dus dat zou dan net na onze laatste echo geweest moeten zijn en dus inmiddels al twee weken geleden.
We wachten het weekend maar af.
In elk geval te klein voor foto’s etc hoewel ik ook niet echt weet hoe ik me daarbij voel. Ik zei net wel tegen man, wat als het er toch heel uitkomt? Moeten we het dan gewoon in de prullenbak gooien? Dat is toch ook bizar??

Anoniem_65e9b0826cfac zaterdag 2 maart 2024 om 07:30

Goed dat jullie het daar over hebben. Want het zou natuurlijk realiteit kunnen zijn. Ik denk dat het goed is om daar nu bij stil te staan. Misschien krijg je wat input om over na te denken via het forum.

Poke-girl zaterdag 2 maart 2024 om 07:34

Heel veel sterkte

debuurvrouw zaterdag 2 maart 2024 om 11:13

Heel veel sterkte to.
Kan me voorstellen dat je je kindje niet zomaar weg wil laten gaan als het in zijn geheel geboren wordt.
Ik heb dit ook meegemaakt en het begraven op een dierbaar plekje.
Misschien dat dat voor jullie ook een optie is?

flatverkopen zaterdag 2 maart 2024 om 11:31

Ik heb zelf een miskraam gehad bij 12 weken, groei was bij 8 weken al wel gestopt. Bij ons zat het helemaal 'verpakt' in weefsel, we hebben ervoor gekozen om dat niet open te maken maar het in zijn geheel in onze achtertuin te begraven. Veel sterkte, zowel emotioneel als met de lichamelijke 'last'.

miepmans zaterdag 2 maart 2024 om 11:37

Hier ook een stille meelezer. Heel erg veel sterkte

Krulliebollie73 zaterdag 2 maart 2024 om 11:38

Sterkte

ach.. ik doe ook maar wat..

elfje26 zondag 3 maart 2024 om 16:55

Nou helaas gebeurd er nog niks. Ben bang dat ik dan straks de miskraam zal moeten gaan opwekken.
We zetten nu op beide mogelijkheden in en het ziekenhuis zal me waarschijnlijk morgen bellen voor een afspraak.

Assiral zondag 3 maart 2024 om 17:38

elfje26 schreef: ↑
03-03-2024 16:55
Nou helaas gebeurd er nog niks. Ben bang dat ik dan straks de miskraam zal moeten gaan opwekken.
We zetten nu op beide mogelijkheden in en het ziekenhuis zal me waarschijnlijk morgen bellen voor een afspraak.

Wat naar..
Uit ervaring weet ik dat het weken kan duren voor je lichaam er klaar voor is om los te laten. Ik heb destijds gekozen om het op te wekken met pilletjes die ik vaginaal moest inbrengen.
Dat vond ik persoonlijk fijner dan een curretage.
Na een flinke boswandeling kwam het los.
Sterkte met afwachten