Zwanger
alle pijlers
Nipt: waarschijnlijk kindje met down
zaterdag 24 februari 2024 om 22:17
Hallo allemaal,
Ik kreeg vanavond de uitslag van de Nipt test en helaas ziet het ernaar uit dat ons kindje down heeft. Er is nog zo’n 10% kans dat de afwijking alleen in mijn placenta zit.
Ik ben enigszins geschrokken omdat ik er een “goed gevoel” bij had, wat natuurlijk nergens op slaat en ik voel me schuldig omdat ik al wat ouder ben en graag nog een tweede wilde, dus het voelt als “mijn schuld”.
We vreeën al een paar jaar zonder anticonceptie en net toen ik dacht, we moeten er nu echt mee stoppen, en ik alle babyspullen weggegooid had, bleek ik zwanger. Ik ben nu 42.
Mijn eerste gedachten en angsten zijn misschien wat kort door de bocht maar ik ben alleen thuis, man is op reis, en met mijn zoon kan ik dit nog niet delen:
1. Wat betekent dit voor het kindje? Gaat hij/zij een fijn leven hebben? Want ondanks alle lieve en grappige dingen die je vaak op tv ziet, schijnt er nog heel veel bij te komen, zoals hartproblemen waar nooit over gesproken wordt.
2. Wat is de grens waarop wij gaan vinden dat het kindje nog een fijn leven kan krijgen, in hoeverre wordt duidelijk tijdens de zwangerschap hoeveel fysieke klachten het kindje krijgt en hoeveel impact dat gaan hebben op zijn/haar leven?
3. Wat betekent dit voor mijn oudste zoon. Schuif ik hiermee ook een verantwoordelijkheid in zijn schoenen op het moment dat zijn vader en ik er niet meer zijn?
4. Is mijn carrière nu voorbij?
5. Wat voor soort opvang moet ik nu gaan zoeken, gaat dit anders?
6. Kunnen wij dit? Vast wel maar het is nu vooral even eng.
Ik ken niemand met een kindje met down, helaas zou ik bijna zeggen, bij gebrek aan het beter onder woorden brengen, want op dit moment zou ik heel graag iemand willen spreken met ervaring…
Man is nu onderweg van de ene stad naar de andere (in een ander land) en belt mij wanneer hij aangekomen is.
Ik hoop dat sommige van jullie open staan voor een eerlijk gesprek hierover.
Ik kreeg vanavond de uitslag van de Nipt test en helaas ziet het ernaar uit dat ons kindje down heeft. Er is nog zo’n 10% kans dat de afwijking alleen in mijn placenta zit.
Ik ben enigszins geschrokken omdat ik er een “goed gevoel” bij had, wat natuurlijk nergens op slaat en ik voel me schuldig omdat ik al wat ouder ben en graag nog een tweede wilde, dus het voelt als “mijn schuld”.
We vreeën al een paar jaar zonder anticonceptie en net toen ik dacht, we moeten er nu echt mee stoppen, en ik alle babyspullen weggegooid had, bleek ik zwanger. Ik ben nu 42.
Mijn eerste gedachten en angsten zijn misschien wat kort door de bocht maar ik ben alleen thuis, man is op reis, en met mijn zoon kan ik dit nog niet delen:
1. Wat betekent dit voor het kindje? Gaat hij/zij een fijn leven hebben? Want ondanks alle lieve en grappige dingen die je vaak op tv ziet, schijnt er nog heel veel bij te komen, zoals hartproblemen waar nooit over gesproken wordt.
2. Wat is de grens waarop wij gaan vinden dat het kindje nog een fijn leven kan krijgen, in hoeverre wordt duidelijk tijdens de zwangerschap hoeveel fysieke klachten het kindje krijgt en hoeveel impact dat gaan hebben op zijn/haar leven?
3. Wat betekent dit voor mijn oudste zoon. Schuif ik hiermee ook een verantwoordelijkheid in zijn schoenen op het moment dat zijn vader en ik er niet meer zijn?
4. Is mijn carrière nu voorbij?
5. Wat voor soort opvang moet ik nu gaan zoeken, gaat dit anders?
6. Kunnen wij dit? Vast wel maar het is nu vooral even eng.
Ik ken niemand met een kindje met down, helaas zou ik bijna zeggen, bij gebrek aan het beter onder woorden brengen, want op dit moment zou ik heel graag iemand willen spreken met ervaring…
Man is nu onderweg van de ene stad naar de andere (in een ander land) en belt mij wanneer hij aangekomen is.
Ik hoop dat sommige van jullie open staan voor een eerlijk gesprek hierover.
vrijdag 1 maart 2024 om 14:21
Dag allemaal,
Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes.
We zijn bij de dokter geweest en we hoeven geen besluit meer te maken. Bij de echo bleek dat het hartje al was gestopt met kloppen.
We zijn verdrietig maar ook opgelucht dat het voor ons besloten is en dat hiermee ook in 1 klap duidelijk was dat het kindje echt heel erg ziek was.
Nu in afwachting van het belletje van de verloskundige om een plan te maken over het afwachten of opwekken van de miskraam.
Ik wil jullie allemaal heel hartelijk danken voor jullie ondersteuning en persoonlijke ervaringen en boven alles jullie begrip, het heeft me heel veel geholpen in de afgelopen week.
Veel liefs Elfje
Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes.
We zijn bij de dokter geweest en we hoeven geen besluit meer te maken. Bij de echo bleek dat het hartje al was gestopt met kloppen.
We zijn verdrietig maar ook opgelucht dat het voor ons besloten is en dat hiermee ook in 1 klap duidelijk was dat het kindje echt heel erg ziek was.
Nu in afwachting van het belletje van de verloskundige om een plan te maken over het afwachten of opwekken van de miskraam.
Ik wil jullie allemaal heel hartelijk danken voor jullie ondersteuning en persoonlijke ervaringen en boven alles jullie begrip, het heeft me heel veel geholpen in de afgelopen week.
Veel liefs Elfje
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
