Zwanger
alle pijlers
ongepland zwanger....
zondag 6 april 2014 om 17:05
Gisteren een test gedaan, omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde...
Zwanger.... is het antwoord.
Ongepland, nog niet gewenst, geen relatie. En wat nu?!
Ik zie alleen nog maar beren op de weg. Ik ben hier gewoon ongeschikt voor.
Hoe leuk kinderen (van een ander) ook kunnen zijn ik kan mij er niks bij voorstellen.
Ik moest het even van mij afschrijven.
Zwanger.... is het antwoord.
Ongepland, nog niet gewenst, geen relatie. En wat nu?!
Ik zie alleen nog maar beren op de weg. Ik ben hier gewoon ongeschikt voor.
Hoe leuk kinderen (van een ander) ook kunnen zijn ik kan mij er niks bij voorstellen.
Ik moest het even van mij afschrijven.
maandag 7 april 2014 om 22:45
Even zonder te quoten want zit mobiel.
Het is nog allemaal heel pril. 5 weken 3 dagen wordt het geschat. Nog geen hartactiviteit kunnen vinden, maar dat schijnt normaal te zijn vertelde ze. Het voelde raar om te zien dat er iets zit.
Ik heb een goed gesprek gehad. Veel info gekregen. Veel vragen kunnen stellen en echt over mijn zorgen en gevoel kunnen praten. Zonder veroordeeld te worden of dat zo te voelen.
Er is weer nieuwe chaos in mijn hoofd door alle info. Maar die chaos en info hoop ik met mijn ex wat beter te kunnen gaan structureren als hij het ook weet.
Nu nog bedenken hoe en wanneer ik t moet gaan vertellen.
@pietje: ik zou het juist fijn vinden als hij ook onderdeel wil uitmaken. Op een hoop vlakken is dat fijn. Voor hem, t kind en mij. Dat biedt iig mij en t kind meer mogelijkheden.
Het is nog allemaal heel pril. 5 weken 3 dagen wordt het geschat. Nog geen hartactiviteit kunnen vinden, maar dat schijnt normaal te zijn vertelde ze. Het voelde raar om te zien dat er iets zit.
Ik heb een goed gesprek gehad. Veel info gekregen. Veel vragen kunnen stellen en echt over mijn zorgen en gevoel kunnen praten. Zonder veroordeeld te worden of dat zo te voelen.
Er is weer nieuwe chaos in mijn hoofd door alle info. Maar die chaos en info hoop ik met mijn ex wat beter te kunnen gaan structureren als hij het ook weet.
Nu nog bedenken hoe en wanneer ik t moet gaan vertellen.
@pietje: ik zou het juist fijn vinden als hij ook onderdeel wil uitmaken. Op een hoop vlakken is dat fijn. Voor hem, t kind en mij. Dat biedt iig mij en t kind meer mogelijkheden.
dinsdag 8 april 2014 om 09:00
riannerianne: Jezelf ongeschikt vinden is iets anders dan ongeschikt zijn. Er zijn een hoop mensen die kinderen verwaarlozen en zichzelf geweldige ouders vinden en een hoop mensen die de lat voor een kind hebben hoog leggen en vinden dat als ze er niet zijn dat ze ongeschikt zijn. Zoals toektoek praat heb ik het idee dat hoe zij beredeneerd nu vanuit de shock is.
toektoek: Gun jezelf een paar dagen om het nieuws te laten bezinken en daarna alle moed verzamelen om de vader te laten weten wat weten hoe de zaken ervoor staan. Denk goed na over hoe jij de relatie met de vader in de toekomst ziet.
Succes.
toektoek: Gun jezelf een paar dagen om het nieuws te laten bezinken en daarna alle moed verzamelen om de vader te laten weten wat weten hoe de zaken ervoor staan. Denk goed na over hoe jij de relatie met de vader in de toekomst ziet.
Succes.
dinsdag 8 april 2014 om 09:16
Correct me if I'm wrong, maar ik heb het idee dat jouw ex jullie relatie heeft beëindigd tegen jouw zin? Zo ja, ga er dan niet van uit dat een kind een reden is voor hem om jullie weer samen te krijgen.
Edit: heb even loepje gebruikt. Jullie zijn dus officieel al enkele maanden uit elkaar en overwogen in februari alle contact te verbreken. Iets lijkt me dan toch niet helemaal goed gegaan
Edit: heb even loepje gebruikt. Jullie zijn dus officieel al enkele maanden uit elkaar en overwogen in februari alle contact te verbreken. Iets lijkt me dan toch niet helemaal goed gegaan
dinsdag 8 april 2014 om 09:27
Lieve TO, je wordt nu overspoeld met informatie. Dat is als een zwangerschap bewust is soms al overweldigend, en dat zal nu helemaal het geval zijn.
Ik denk dat jij het prima kunt in je eentje. En als je ex een rol wil spelen dan is dat alleen maar fijn, zeker voor het kindje.
Ik zou zelf niet te lang wachten met het vertellen. Je zou kunnen afspreken dat jullie elkaar daarna 1 of 2 weken rust gunnen zodat jullie allebei goed na kunnen denken en daarna om de tafel gaan zitten om te kijken hoe verder en of jullie daar samen op wat voor manier dan ook uit kunnen komen.
Het is jammer dat sommige mensen niet zien dat bij het openen van een topic er soms een stukje wanhoop in zit en dat iemand op dat moment met de handen in het haar zit. Als je van de ergste schrik bekomen bent en reacties hebt gehad waar je wat aan hebt dan kan er langzaam meer rust komen en ga je kansen zien ipv alleen maar beren op de weg.
Succes TO.
Ik denk dat jij het prima kunt in je eentje. En als je ex een rol wil spelen dan is dat alleen maar fijn, zeker voor het kindje.
Ik zou zelf niet te lang wachten met het vertellen. Je zou kunnen afspreken dat jullie elkaar daarna 1 of 2 weken rust gunnen zodat jullie allebei goed na kunnen denken en daarna om de tafel gaan zitten om te kijken hoe verder en of jullie daar samen op wat voor manier dan ook uit kunnen komen.
Het is jammer dat sommige mensen niet zien dat bij het openen van een topic er soms een stukje wanhoop in zit en dat iemand op dat moment met de handen in het haar zit. Als je van de ergste schrik bekomen bent en reacties hebt gehad waar je wat aan hebt dan kan er langzaam meer rust komen en ga je kansen zien ipv alleen maar beren op de weg.
Succes TO.
dinsdag 8 april 2014 om 09:36
quote:sarosie schreef op 07 april 2014 @ 16:29:
Je bent duidelijk erg geschrokken!
Veel mensen worden inderdaad zwanger ondanks condoomgebruik (heel erg jammer) toch heb je je verantwoordelijkheid genomen en condooms gebruikt.
Het dilemma: kindje houden, afstaan of een abortus ondergaan. Zelf geef je eigenlijk de hele tijd al aan geen abortus te willen. Zoals ik het lees zou je dit kindje best graag willen houden. Zou het helpen als de vader ook zegt; 'we gaan ervoor?' Dan weet je dat je er niet alleen voor staat. Je bent 34, tegen de tijd dat je een nieuwe partner vindt, samenwoont, denkt aan kinderen enz ben je zo weer 3,4,5 jaar verder! Stel dat je geen man vindt, wil je dan alsnog alleenstaande mama worden? Dan is nu de uitgelezen kans.
Het is eng, sprong in het diepe. Bedenk goed wat jij wilt. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben pro-choice. Maar denk niet dat jij zelf een abortus ziet zitten.
Sterkte
Ik heb dit zelf ondervonden. Ik was ook al halverwege de 30 toen ik mijn huidige partner tegenkwam en op mijn 37e was ik zwanger van mijn zoontje die helaas met een syndroom en zeer ernstige hartafwijking is geboren maar ondanks de vele zorgen een heerlijk jong is van 2. We zijn alweer ruim een jaar bezig voor een tweede kindje en nu de MMM in omdat het niet meer lukt. Mijn leeftijd speelt hier zeker een rol in.
Hoewel ik voordat ik zwanger werd van mijn zoontje nooit een sterke kinderwens had en me ook vaak afvroeg of het wel paste in mijn leven heb ik nu spijt dat ik er niet eerder aan begonnen ben want dan had onze weg misschien heel wat makkelijker geweest.
Je bent duidelijk erg geschrokken!
Veel mensen worden inderdaad zwanger ondanks condoomgebruik (heel erg jammer) toch heb je je verantwoordelijkheid genomen en condooms gebruikt.
Het dilemma: kindje houden, afstaan of een abortus ondergaan. Zelf geef je eigenlijk de hele tijd al aan geen abortus te willen. Zoals ik het lees zou je dit kindje best graag willen houden. Zou het helpen als de vader ook zegt; 'we gaan ervoor?' Dan weet je dat je er niet alleen voor staat. Je bent 34, tegen de tijd dat je een nieuwe partner vindt, samenwoont, denkt aan kinderen enz ben je zo weer 3,4,5 jaar verder! Stel dat je geen man vindt, wil je dan alsnog alleenstaande mama worden? Dan is nu de uitgelezen kans.
Het is eng, sprong in het diepe. Bedenk goed wat jij wilt. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben pro-choice. Maar denk niet dat jij zelf een abortus ziet zitten.
Sterkte
Ik heb dit zelf ondervonden. Ik was ook al halverwege de 30 toen ik mijn huidige partner tegenkwam en op mijn 37e was ik zwanger van mijn zoontje die helaas met een syndroom en zeer ernstige hartafwijking is geboren maar ondanks de vele zorgen een heerlijk jong is van 2. We zijn alweer ruim een jaar bezig voor een tweede kindje en nu de MMM in omdat het niet meer lukt. Mijn leeftijd speelt hier zeker een rol in.
Hoewel ik voordat ik zwanger werd van mijn zoontje nooit een sterke kinderwens had en me ook vaak afvroeg of het wel paste in mijn leven heb ik nu spijt dat ik er niet eerder aan begonnen ben want dan had onze weg misschien heel wat makkelijker geweest.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 8 april 2014 om 09:45
quote:pietje1204 schreef op 08 april 2014 @ 09:27:
Lieve TO, je wordt nu overspoeld met informatie. Dat is als een zwangerschap bewust is soms al overweldigend, en dat zal nu helemaal het geval zijn.
Ik denk dat jij het prima kunt in je eentje. En als je ex een rol wil spelen dan is dat alleen maar fijn, zeker voor het kindje.
Ik zou zelf niet te lang wachten met het vertellen. Je zou kunnen afspreken dat jullie elkaar daarna 1 of 2 weken rust gunnen zodat jullie allebei goed na kunnen denken en daarna om de tafel gaan zitten om te kijken hoe verder en of jullie daar samen op wat voor manier dan ook uit kunnen komen.
Het is jammer dat sommige mensen niet zien dat bij het openen van een topic er soms een stukje wanhoop in zit en dat iemand op dat moment met de handen in het haar zit. Als je van de ergste schrik bekomen bent en reacties hebt gehad waar je wat aan hebt dan kan er langzaam meer rust komen en ga je kansen zien ipv alleen maar beren op de weg.
Succes TO.
Dankjewel pietje! (en ook de andere 2 fijnere reacties) Met deze wat subtielere reacties en wat meer begrip vanuit hoe het bij de TO is op het moment voelt het iig niet alsof ik het nu allemaal niet meer zou weten.
Het is idd gewoon een grote schrik. Nog steeds wel. En dat zal langzaam ergens een plekje moeten krijgen.
Ik denk dat wat je zegt dat dat wel slim is, elkaar dan even wat tijd en ruimte geven als je het allebei weet. En niet verwachten dat er a la minute over gesproken moet worden. Dit is niet een onderwerp waarbij je na 2u praten een oplossing gaat hebben...
het liefst kruip ik even onder een grote steen en kom eruit als deze nare droom een goed einde gaat krijgen, op welke manier dan ook.
ik heb mij maar even ziek gemeld voor een paar dagen op kantoor.
Want er komt toch niks uit bij mij!
Lieve TO, je wordt nu overspoeld met informatie. Dat is als een zwangerschap bewust is soms al overweldigend, en dat zal nu helemaal het geval zijn.
Ik denk dat jij het prima kunt in je eentje. En als je ex een rol wil spelen dan is dat alleen maar fijn, zeker voor het kindje.
Ik zou zelf niet te lang wachten met het vertellen. Je zou kunnen afspreken dat jullie elkaar daarna 1 of 2 weken rust gunnen zodat jullie allebei goed na kunnen denken en daarna om de tafel gaan zitten om te kijken hoe verder en of jullie daar samen op wat voor manier dan ook uit kunnen komen.
Het is jammer dat sommige mensen niet zien dat bij het openen van een topic er soms een stukje wanhoop in zit en dat iemand op dat moment met de handen in het haar zit. Als je van de ergste schrik bekomen bent en reacties hebt gehad waar je wat aan hebt dan kan er langzaam meer rust komen en ga je kansen zien ipv alleen maar beren op de weg.
Succes TO.
Dankjewel pietje! (en ook de andere 2 fijnere reacties) Met deze wat subtielere reacties en wat meer begrip vanuit hoe het bij de TO is op het moment voelt het iig niet alsof ik het nu allemaal niet meer zou weten.
Het is idd gewoon een grote schrik. Nog steeds wel. En dat zal langzaam ergens een plekje moeten krijgen.
Ik denk dat wat je zegt dat dat wel slim is, elkaar dan even wat tijd en ruimte geven als je het allebei weet. En niet verwachten dat er a la minute over gesproken moet worden. Dit is niet een onderwerp waarbij je na 2u praten een oplossing gaat hebben...
het liefst kruip ik even onder een grote steen en kom eruit als deze nare droom een goed einde gaat krijgen, op welke manier dan ook.
ik heb mij maar even ziek gemeld voor een paar dagen op kantoor.
Want er komt toch niks uit bij mij!
donderdag 10 april 2014 om 11:41
Afbreken is voor jou geen optie maar je hoopt, lullig gezegd, wel op een miskraam. Is dit een schuldgevoel ding? Een vriendin vertelde me ooit waarom ze altijd zo panisch is bij een dag overtijd: ze kan het niet weg laten halen. Daar heeft ze haar redenen voor maar hoe arm ze ook is: dat kan ze niet. Ben jij bang dat je mogelijk wat misloopt wanneer je deze zwangerschap afbreekt, maar dat het woordje 'mogelijk' je angst inboezemt omdat het niet 'absoluut' is?
Wees niet bang om je geest te laten afdwalen naar een toekomst met dit kind; welke dingen worden voor jou onmogelijk? En wat krijg je dan in dat geval weer wel omdat er een kindje in jou leven is? Hoe staat de weegschaal met deze twee ladingen?
Er zit een tijdsbestek aan met dit soort vragen. Gebruik je vrije dagen dan ook even heel goed hiervoor. Pak pen en papier, en een doos tissues, en dwing jezelf even hard te zijn. Heb je vriendinnen met wie je hierover kan praten? Zo nee, dan is het echt verstandiger om fiom o.i.d te contacteren. Beter vandaag dan morgen. Ik zou dit forum ook even met rust laten, er zijn een hoop reacties die je blijkbaar liever niet wil zien. Dat zegt ook al een hoop toch? En dat zeg ik niet om lullig te doen, maar omdat ik al het hierboven genoemde mezelf ook zou adviseren als ik in jou penibele situatie had gezeten.
Wees niet bang om je geest te laten afdwalen naar een toekomst met dit kind; welke dingen worden voor jou onmogelijk? En wat krijg je dan in dat geval weer wel omdat er een kindje in jou leven is? Hoe staat de weegschaal met deze twee ladingen?
Er zit een tijdsbestek aan met dit soort vragen. Gebruik je vrije dagen dan ook even heel goed hiervoor. Pak pen en papier, en een doos tissues, en dwing jezelf even hard te zijn. Heb je vriendinnen met wie je hierover kan praten? Zo nee, dan is het echt verstandiger om fiom o.i.d te contacteren. Beter vandaag dan morgen. Ik zou dit forum ook even met rust laten, er zijn een hoop reacties die je blijkbaar liever niet wil zien. Dat zegt ook al een hoop toch? En dat zeg ik niet om lullig te doen, maar omdat ik al het hierboven genoemde mezelf ook zou adviseren als ik in jou penibele situatie had gezeten.
donderdag 10 april 2014 om 12:52
Het word steeds erger hier op het forum. Begrijp me goed, ik ben pro-choice. Als iemand abortus wil, vooral doen. Al was het maar in het belang van het kind. Maar hè, iemand een abortus aanpraten die al meerdere keren heeft aanggeven dat niet te willen. Hoe triest ben je dan.
Ik snap heel goed dat TO ergens hoopt op een miskraam (al zeg ik uit ervaring dat je als je een kinderwens hebt, dat liever niet zou moeten ervaren). Ze is overdonderd, situatie is er niet naar. Maar dan nog. Laat haar even lekker zel beslissen in plaats van zo te lopen manipuleren.
TO succes voor de komende tijd, hoe dat verder ook gaat.
Ik snap heel goed dat TO ergens hoopt op een miskraam (al zeg ik uit ervaring dat je als je een kinderwens hebt, dat liever niet zou moeten ervaren). Ze is overdonderd, situatie is er niet naar. Maar dan nog. Laat haar even lekker zel beslissen in plaats van zo te lopen manipuleren.
TO succes voor de komende tijd, hoe dat verder ook gaat.
donderdag 10 april 2014 om 13:02
Ik was 19 toen ik zwanger raakte, een abortus is geen seconde een optie geweest maar wat hoopte ik op een miskraam. En toen kreeg ik met 8 weken een miskraam, uiteindelijk deed het mij meer dan verwacht. En was hopen op een miskraam gewoon een stomme gedachte in alle paniek. Maar ik ben blij dat ik zelf geen abortus heb gedaan, dat zou psychisch veel meer met mij hebben gedaan dan ik zou hebben verwacht net als de miskraam.
Ik vind het bizar om te lezen dat mensen doen alsof een abortus niks voorstelt. Ja er zijn mensen die er vrede mee hebben en blij zijn met hun keuze, maar er zijn ook mensen die er achteraf heel erg mee zitten. En het is toch iets waar je helemaal achter moet staan en je niet aan moet worden gepraat op een forum.
Ik vind het bizar om te lezen dat mensen doen alsof een abortus niks voorstelt. Ja er zijn mensen die er vrede mee hebben en blij zijn met hun keuze, maar er zijn ook mensen die er achteraf heel erg mee zitten. En het is toch iets waar je helemaal achter moet staan en je niet aan moet worden gepraat op een forum.
donderdag 10 april 2014 om 13:04
Ik begrijp je gevoel TO, ook ik raakte ongepland zwanger toen ik pas een paar weken met mijn partner samen was. Hij wilde abortus maar ik was per se tegen. Maar ik wist ook even niet hoe verder.
Ik zei tegen mezelf dat ik hoopte op een miskraam zodat de natuur het zelf zou regelen. En tegelijkertijd wilde ik dat ook niet.
Toen ik na ruim vijf weken het hartje zag verdween bij mij alle twijfel. Met of zonder partner, ik zou er voor gaan.
En nu vier jaar verder: Nog met partner en met een heerlijk ondeugend lief mooi dochtertje. Ik had haar nooit willen missen!
Je zit nu in een nare droom, je leven staat op z'n kop en je overziet het even niet. Ik hoop dat de stukjes snel voor je op z'n plaats zullen vallen!
Ik zei tegen mezelf dat ik hoopte op een miskraam zodat de natuur het zelf zou regelen. En tegelijkertijd wilde ik dat ook niet.
Toen ik na ruim vijf weken het hartje zag verdween bij mij alle twijfel. Met of zonder partner, ik zou er voor gaan.
En nu vier jaar verder: Nog met partner en met een heerlijk ondeugend lief mooi dochtertje. Ik had haar nooit willen missen!
Je zit nu in een nare droom, je leven staat op z'n kop en je overziet het even niet. Ik hoop dat de stukjes snel voor je op z'n plaats zullen vallen!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
donderdag 10 april 2014 om 13:28
Echt he? Het is ook niet meer adviserend maar aanpraten. En dan met de subtiliteit van een krop ijsbergsla. Beetje jammer.
Abortus moet ook helemaal niet iets zijn waar je makkelijk mee omgaat. Blij dat het bestaat voor mensen die écht niet zitten te wachten op nageslacht, maar psychisch kan het je achterlaten met een enorm schuldgevoel. Ook als je niet gelovig of wat dan ook bent. Daarom zeg ik, even de weegschaal erbij pakken. Dat over het hartje Felice71, wat een lief idee. Vaak geeft dat de doorslag he, ik durf met 99% zekerheid te zeggen dat als ik dat zou hebben gezien ik overstag zou zijn. Hopelijk komt TO tot een beslissing die voor haar goed voelt!
Abortus moet ook helemaal niet iets zijn waar je makkelijk mee omgaat. Blij dat het bestaat voor mensen die écht niet zitten te wachten op nageslacht, maar psychisch kan het je achterlaten met een enorm schuldgevoel. Ook als je niet gelovig of wat dan ook bent. Daarom zeg ik, even de weegschaal erbij pakken. Dat over het hartje Felice71, wat een lief idee. Vaak geeft dat de doorslag he, ik durf met 99% zekerheid te zeggen dat als ik dat zou hebben gezien ik overstag zou zijn. Hopelijk komt TO tot een beslissing die voor haar goed voelt!
donderdag 10 april 2014 om 15:45
donderdag 10 april 2014 om 18:18
Bedankt voor de fijne berichten van vandaag.
Even kort, ik denk veel na. En alles wordt goed afgewogen. En welke beslissing ik ook neem of welke gedachte ik ook heb, uiteindelijk komt het wel goed. Alles wat onverwachts gebeurd moet even bezinken. En iets wat voor altijd impact heeft op je leven alleen maar meer.
Fijn dat anderen iig wel goed snappen dat een (natuurlijke) miskraam niet een rare gedachte is in deze situatie.
Even kort, ik denk veel na. En alles wordt goed afgewogen. En welke beslissing ik ook neem of welke gedachte ik ook heb, uiteindelijk komt het wel goed. Alles wat onverwachts gebeurd moet even bezinken. En iets wat voor altijd impact heeft op je leven alleen maar meer.
Fijn dat anderen iig wel goed snappen dat een (natuurlijke) miskraam niet een rare gedachte is in deze situatie.
donderdag 10 april 2014 om 18:43
donderdag 10 april 2014 om 21:16
Lieve TO, ik kan mij wel voorstellen dat je ergens hoopt dat de natuur het regelt. Van een abortus zou je spijt kunnen krijgen. Ook al is het volgens sommige mensen nu nog geen kindje, het is een leven wat zich in jou aan het ontwikkelen is.
Een abortus gebeurt omdat er iets in de aanleg niet goed gaat en je lichaam het vruchtje/kindje afstoot. Dat is bij een ongeplande zwangerschap misschien net iets makkelijker te accepteren (wat niet hoeft te betekenen dat het niet moeilijk is).
Ik zou je echt aanraden zsm je ex in te lichten en hem daarna even de tijd geven om na te denken. Vergeet niet dat jij inmiddels al een paar dagen weet dat je zwanger bent, hij weet van niks. Dit zal rauw op zijn dak komen.
Geef jezelf en hem de tijd om na te denken. De uiteindelijke beslissing zal (hoe moeilijk voor hem) bij jou liggen.
Sterkte, want het is en blijft gewoon heel erg moeilijk.
Een abortus gebeurt omdat er iets in de aanleg niet goed gaat en je lichaam het vruchtje/kindje afstoot. Dat is bij een ongeplande zwangerschap misschien net iets makkelijker te accepteren (wat niet hoeft te betekenen dat het niet moeilijk is).
Ik zou je echt aanraden zsm je ex in te lichten en hem daarna even de tijd geven om na te denken. Vergeet niet dat jij inmiddels al een paar dagen weet dat je zwanger bent, hij weet van niks. Dit zal rauw op zijn dak komen.
Geef jezelf en hem de tijd om na te denken. De uiteindelijke beslissing zal (hoe moeilijk voor hem) bij jou liggen.
Sterkte, want het is en blijft gewoon heel erg moeilijk.
donderdag 10 april 2014 om 22:00
Ben ik nu de 1 van de weinige die schrikt van alle abortus adviezen? Ondanks dat TO aangeeft dit niet te willen, word haar zelfs een schuldgevoel aangepraat als ze het niet zou doen?
Een kind hoeft nooit de dupe te zijn 'fouten' van ouders . Ook al gebruik je voorbehoedsmiddelen dan weet je dat je niet 100% beschermd bent..
Ook al is het van je ex.. het is ook voor de helft van jezelf..
Ook al groeit het kind op in een gebroken gezin wil niet zeggen dat het kind per definitie een slecht huis krijgt.. dat ligt toch echt aan jezelf...
Ik denk dat het altijd beangstigend is als je net zwanger bent, of je nu gepland of ongepland bent, het is een hele verantwoordelijkheid..
Sterkte met je beslissing en de verdere situatie
Een kind hoeft nooit de dupe te zijn 'fouten' van ouders . Ook al gebruik je voorbehoedsmiddelen dan weet je dat je niet 100% beschermd bent..
Ook al is het van je ex.. het is ook voor de helft van jezelf..
Ook al groeit het kind op in een gebroken gezin wil niet zeggen dat het kind per definitie een slecht huis krijgt.. dat ligt toch echt aan jezelf...
Ik denk dat het altijd beangstigend is als je net zwanger bent, of je nu gepland of ongepland bent, het is een hele verantwoordelijkheid..
Sterkte met je beslissing en de verdere situatie
donderdag 10 april 2014 om 22:08
Als het kind geboren wordt dan wordt het juist de dupe van de fout van TO. Ze zit te hopen op 'n miskraam, dan kun je dus beter ballen hebben en het zelf weg laten halen dan het kind ongewenst op de wereld te zetten. Je kunt beter spijt hebben van 'n abortus dan van 'n kind. Met 'n kind heb je wel levenslang, na 'n abortus kun je weer met 'n schone lei verder met je leven.
