Zwanger
alle pijlers
ons lieve meisje overleden bij 35 weken zwangerschap
donderdag 20 oktober 2011 om 14:11
Hoi
Ik heb heel lang getwijfeld om mijn verhaal hier te plaatsen.
Het is zo prive maar ik hoop toch op reacties waar ik moed uit kan halen. 2 maanden geleden is ons lieve kindje in mijn buik overleden. Ik was 35 weken zwanger. We waren er helemaal klaar voor eindelijk zou ze er bijna zijn... Maar toen gebeurde mijn grootste nachtmerrie,ik voelde haar neit meer bewegen.In het ziekenhuis bleek haar hartje niet meer te kloppen. Ik heb de hele zwangerschap de angst gehad adt dit ging gebeuren.Heb er zelfs over gedroomd. en toch is het gebeurd. Het is een prachtig meisje en ik mis haar zo.We hebben hele mooie foto's van haar. Alles lijkt zo onwerkelijk...Onze hele toekomst stortte in. De babykamer staat klaar de kaartjes waren uitgezocht. Ik had pas een week verlof toen dit gebeurde.
Het liefst wordt ik zo snel mogelijk weer zwanger. Geen vervanging maar een troost ik weet nu hoe het voelt om je kindje in je armen te mogen houden.
Helaas zit het ook niet mee om opnieuw te proberen. Ik heb al een tijd lage buikpijn en de gyn wil een kijkoperatie gaan doen naar mn eierstokken.Ik voel me soms moedeloos.
Ik wil vertrouwen houden in de toekomst maar dat is zo moeilijk.Mis mn meisje zo...
Ik heb heel lang getwijfeld om mijn verhaal hier te plaatsen.
Het is zo prive maar ik hoop toch op reacties waar ik moed uit kan halen. 2 maanden geleden is ons lieve kindje in mijn buik overleden. Ik was 35 weken zwanger. We waren er helemaal klaar voor eindelijk zou ze er bijna zijn... Maar toen gebeurde mijn grootste nachtmerrie,ik voelde haar neit meer bewegen.In het ziekenhuis bleek haar hartje niet meer te kloppen. Ik heb de hele zwangerschap de angst gehad adt dit ging gebeuren.Heb er zelfs over gedroomd. en toch is het gebeurd. Het is een prachtig meisje en ik mis haar zo.We hebben hele mooie foto's van haar. Alles lijkt zo onwerkelijk...Onze hele toekomst stortte in. De babykamer staat klaar de kaartjes waren uitgezocht. Ik had pas een week verlof toen dit gebeurde.
Het liefst wordt ik zo snel mogelijk weer zwanger. Geen vervanging maar een troost ik weet nu hoe het voelt om je kindje in je armen te mogen houden.
Helaas zit het ook niet mee om opnieuw te proberen. Ik heb al een tijd lage buikpijn en de gyn wil een kijkoperatie gaan doen naar mn eierstokken.Ik voel me soms moedeloos.
Ik wil vertrouwen houden in de toekomst maar dat is zo moeilijk.Mis mn meisje zo...
donderdag 20 oktober 2011 om 15:11
Fran, wat erg voor jullie dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie dochtertje.
Ik hoop dat jij en je man/vriend er samen goed over kunnen praten, en je verdriet met elkaar kunt delen, dit is zo belangrijk.
Raak elkaar niet kwijt in je verdriet, maar verwerk samen.
Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke verdrietige periode.
Ik hoop dat jij en je man/vriend er samen goed over kunnen praten, en je verdriet met elkaar kunt delen, dit is zo belangrijk.
Raak elkaar niet kwijt in je verdriet, maar verwerk samen.
Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke verdrietige periode.
donderdag 20 oktober 2011 om 15:21
donderdag 20 oktober 2011 om 15:31
quote:maya_bee schreef op 20 oktober 2011 @ 14:49:
Fran,
Mijn schoonzusje heeft 9 jaar geleden hetzelfde mee gemaakt. Ook een bloedprop in de navelstreng. Ze is inmiddels zwanger van de 3e. En heeft nu dus 2 gezonde kinderen en de derde op komst!
Dan is ze dus zwanger van de vierde, of tel je het overleden kindje niet mee?
Fran,
Mijn schoonzusje heeft 9 jaar geleden hetzelfde mee gemaakt. Ook een bloedprop in de navelstreng. Ze is inmiddels zwanger van de 3e. En heeft nu dus 2 gezonde kinderen en de derde op komst!
Dan is ze dus zwanger van de vierde, of tel je het overleden kindje niet mee?
donderdag 20 oktober 2011 om 16:02
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter!
Daarna komen helaas de condoleances... wat hebben jullie haar vroeg af moeten geven!
Wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt en ik heb erg veel aan de zelfhulpgroep lieve engeltjes gehad (te vinden op internet).
Dar klets je met moeders die hetzelfde hebben meegemaakt als jij. Aan een half woord heb je genoeg om de ander te begrijpen... misschien niet iets voor nu gelijk maar houd het in gedachten!
Voor nu wens ik je veel sterkte. Geef toe aan je gevoel, de ene dag gaat het redelijk en de andere weer helemaal niet. Laat het maar gewoon gebeuren en wees eerlijk en duidelijk over je gevoelens naar anderen.
Daarna komen helaas de condoleances... wat hebben jullie haar vroeg af moeten geven!
Wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt en ik heb erg veel aan de zelfhulpgroep lieve engeltjes gehad (te vinden op internet).
Dar klets je met moeders die hetzelfde hebben meegemaakt als jij. Aan een half woord heb je genoeg om de ander te begrijpen... misschien niet iets voor nu gelijk maar houd het in gedachten!
Voor nu wens ik je veel sterkte. Geef toe aan je gevoel, de ene dag gaat het redelijk en de andere weer helemaal niet. Laat het maar gewoon gebeuren en wees eerlijk en duidelijk over je gevoelens naar anderen.
donderdag 20 oktober 2011 om 16:15
Fran: ach vrouwke, wat erg voor je om je dochtertje te moeten verliezen nog voor ze geboren werd! Het lijkt me het ergste om te moeten meemaken als moeder (ja mamma, word je vanaf het moment dat je weet dat je een kindje verwacht). Jouw wereld is helemaal gekanteld door het sterven van je dochtertje. Waar is het nu 'goed' voor dat een kindje niet mag leven? Ik kan daar echt niet bij met mijn gevoel en verstand.
Als alles goed verlopen was had je nu een kleine meid in de wieg liggen ... maar jullie kalender stopte abrupt met 35 weken zwangerschap. Gun jezelf de tijd om te rouwen van dit rauwe verdriet. Het is toch ook verschrikkelijk wreed!
Zoek steun, als je dat wilt, bij lotgenoten en je partner. Ieder mens rouwt op zijn/haar eigen manier. Heb respect en begrip daarvoor. Gun elkaar een eigen manier om ermee om te kunnen gaan zonder elkaar uit het oog te verliezen.
Dat je graag een nieuw kindje wilt is heel begrijpelijk hoor: je armen zijn leeg maar je hart is immers vol gemis.
Ik hoop oprecht dat je wens vervuld gaat worden!
Wil je een hoekje voor je sterrenkindje maken in huis met dingetjes die van/voor haar zijn/waren? Zo blijft ze ook altijd zichtbaar in jullie midden en heb je een plekje samen voor haar.
Jouw rugklachten kunnen ook goed bij het ontzwangeren horen en het hoeft dus niet te betekenen dat er iets aan de hand is met de organen in je buik. Wel erg vervelend dat er nog een kijkoperatie voor je in het verschiet ligt.
Ik wens je heel veel kracht en liefde toe, ik leef met je mee.
Warme knuf van mij
Als alles goed verlopen was had je nu een kleine meid in de wieg liggen ... maar jullie kalender stopte abrupt met 35 weken zwangerschap. Gun jezelf de tijd om te rouwen van dit rauwe verdriet. Het is toch ook verschrikkelijk wreed!
Zoek steun, als je dat wilt, bij lotgenoten en je partner. Ieder mens rouwt op zijn/haar eigen manier. Heb respect en begrip daarvoor. Gun elkaar een eigen manier om ermee om te kunnen gaan zonder elkaar uit het oog te verliezen.
Dat je graag een nieuw kindje wilt is heel begrijpelijk hoor: je armen zijn leeg maar je hart is immers vol gemis.
Ik hoop oprecht dat je wens vervuld gaat worden!
Wil je een hoekje voor je sterrenkindje maken in huis met dingetjes die van/voor haar zijn/waren? Zo blijft ze ook altijd zichtbaar in jullie midden en heb je een plekje samen voor haar.
Jouw rugklachten kunnen ook goed bij het ontzwangeren horen en het hoeft dus niet te betekenen dat er iets aan de hand is met de organen in je buik. Wel erg vervelend dat er nog een kijkoperatie voor je in het verschiet ligt.
Ik wens je heel veel kracht en liefde toe, ik leef met je mee.
Warme knuf van mij
donderdag 20 oktober 2011 om 18:06
donderdag 20 oktober 2011 om 20:06
Och Fran, wat vreselijk . Onthou goed: je bent moeder van je meisje, al heb je haar dan niet langer dan 8 maanden bij je mogen houden. Daarmee zou ik je toch willen feliciteren 
.
Wel k@t dat ik je ook meteen moet condoleren , wat een rotzooi zeg. Ik hoop met heel mijn hart dat je dit verlies ooit een plaatsje weet te geven. Nogmaals .
. Wel k@t dat ik je ook meteen moet condoleren , wat een rotzooi zeg. Ik hoop met heel mijn hart dat je dit verlies ooit een plaatsje weet te geven. Nogmaals .
donderdag 20 oktober 2011 om 21:40
lieve fran
Ook ik ben moeder van een hele mooie lief baby die alleen mijn buik heeft gekent. Ik weet niet goed wat ik tegen je moet zeggen nu.
Ik lees je verhaal en voel direct mijn pijn. Mijn pijn is dit jaar zachter soepeler geworden.Maar het is er.Soms luid en duidelijk. Ook nu ik inmiddels weer moeder ben geworden.
Ik heb hier 7 dames gevonden die hetzelfde hebben meegemaakt. Wij schrijven met elkaar via een besloten hyvespagina. Ik hoop dat je hier zo n groep vind. Mensen ,,vergeten,,snel. Ons moederhart niet. Het verdriet haalt je soms zomaar onderuit.
dikke zoen en knuffel fener
Ook ik ben moeder van een hele mooie lief baby die alleen mijn buik heeft gekent. Ik weet niet goed wat ik tegen je moet zeggen nu.
Ik lees je verhaal en voel direct mijn pijn. Mijn pijn is dit jaar zachter soepeler geworden.Maar het is er.Soms luid en duidelijk. Ook nu ik inmiddels weer moeder ben geworden.
Ik heb hier 7 dames gevonden die hetzelfde hebben meegemaakt. Wij schrijven met elkaar via een besloten hyvespagina. Ik hoop dat je hier zo n groep vind. Mensen ,,vergeten,,snel. Ons moederhart niet. Het verdriet haalt je soms zomaar onderuit.
dikke zoen en knuffel fener
vrijdag 21 oktober 2011 om 15:04
Beste Fran,
Ik weet goed hoe jij je voelt. 2 weken geleden ben ik geheel onverwachts bevallen van een tweeling bij 23 weken en 3 dagen. Vlak voor de geboorte zijn ze beiden overleden in mijn buik, mede omdat ik een infectie had, konden ze beide baby's niet meer redden, omdat dit gevaarlijk werd voor mij. Dit had ook nog te maken met het feit dat ze voor 24 weken zwangerschap ook niets voor de baby's kunnen/mogen doen in het ziekenhuis als ze geboren worden. Heb nog een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen om de weeën proberen tegen te gaan, maar helaas is het uiteindelijk toch niet gelukt. De tweeling zagen er perfect uit na de geboorte alles erop en eraan.Je zag zelfs al op wie ze leken. En het is zo oneerlijk. Wij waren de riskante maanden eindelijk voorbij en waren van plan om echt te gaan genieten van de zwangerschap, babykamer hadden we net klaar en de box stond al in de woonkamer,omdat we er wel vanuit gingen dat de tweeling eerder zou komen en dat was alles alvast klaar...en dan gebeurd er zoiets. Je leven staat gewoon helemaal stil en ik weet soms niet hoe ik dit nog te boven moet komen.Je bent moeder geworden, maar je hebt niets in je handen. Veel spullen hebben we weer teruggebracht naar de winkel, terwijl we daar pas nog waren om e.e.a. uit te zoeken. De toekomstplannen vallen opeens in duigen van de ene op de andere dag.
Wat jij schrijft over opnieuw zwanger willen worden, dat snap ik wel. Het is zeker geen vervanging, dat kan ook niet want dit kindje vergeet je nooit meer.
Mocht je willen "praten/schrijven" met een lotgenoot, dan zou ik dat ook heel fijn vinden.
Ik weet goed hoe jij je voelt. 2 weken geleden ben ik geheel onverwachts bevallen van een tweeling bij 23 weken en 3 dagen. Vlak voor de geboorte zijn ze beiden overleden in mijn buik, mede omdat ik een infectie had, konden ze beide baby's niet meer redden, omdat dit gevaarlijk werd voor mij. Dit had ook nog te maken met het feit dat ze voor 24 weken zwangerschap ook niets voor de baby's kunnen/mogen doen in het ziekenhuis als ze geboren worden. Heb nog een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen om de weeën proberen tegen te gaan, maar helaas is het uiteindelijk toch niet gelukt. De tweeling zagen er perfect uit na de geboorte alles erop en eraan.Je zag zelfs al op wie ze leken. En het is zo oneerlijk. Wij waren de riskante maanden eindelijk voorbij en waren van plan om echt te gaan genieten van de zwangerschap, babykamer hadden we net klaar en de box stond al in de woonkamer,omdat we er wel vanuit gingen dat de tweeling eerder zou komen en dat was alles alvast klaar...en dan gebeurd er zoiets. Je leven staat gewoon helemaal stil en ik weet soms niet hoe ik dit nog te boven moet komen.Je bent moeder geworden, maar je hebt niets in je handen. Veel spullen hebben we weer teruggebracht naar de winkel, terwijl we daar pas nog waren om e.e.a. uit te zoeken. De toekomstplannen vallen opeens in duigen van de ene op de andere dag.
Wat jij schrijft over opnieuw zwanger willen worden, dat snap ik wel. Het is zeker geen vervanging, dat kan ook niet want dit kindje vergeet je nooit meer.
Mocht je willen "praten/schrijven" met een lotgenoot, dan zou ik dat ook heel fijn vinden.
