Zwanger
alle pijlers
Onverwacht zwanger, blij en onzeker
dinsdag 14 februari 2012 om 12:18
Hallo allemaal,
Ik zal me even voorstellen; ik ben 'kneippje', 42 jaar oud, en afgelopen vrijdag zijn mijn man en ik erachter gekomen dat ik in verwachting ben. Wat een verrassing!!
Volgens onderzoeken die we jaren geleden hebben laten doen, was het ons niet gegeven om via de natuurlijke weg zwanger te raken en zouden we niet te lang moeten wachten met het beginnen van een behandeling.
Dit was voor ons, ook gezien mijn persoonlijke situatie (ik ben veel ziek en moet daarvoor veel medicijnen slikken), de reden om ons er bij neer te leggen dat we kinderloos door het leven zouden gaan.
We hadden inmiddels onze draai gevonden, mijn man was wat minder gaan werken, en samen konden we de boel aardig draaiende houden, hoewel het niet altijd makkelijk was/is.
Nu krijgen we plotseling een geschenk uit de hemel: toch nog een kindje!! Mijn hart loopt over van geluk, en dat van mijn man ook, maar ik ben toch zo bang voor hoe het zal moeten strakjes!!
Ik ben gestopt met roken en het grootste deel van mijn medicatie, maar ik zal nooit helemaal zonder kunnen.
Ik maak me heel veel zorgen over 'hoe moet het straks in Hemelsnaam als het nu al zo vaak misgaat...?'
Ik hoop echt dat er iemand is die hetzelfde heeft of heeft meegemaakt! Doe mijn uiterste best om zo gezond mogelijk te eten iig, want mijn grootste zorg is natuurlijk een gezond kindje ter wereld brengen.
Lieve groetjes,
Kneippje
Ik zal me even voorstellen; ik ben 'kneippje', 42 jaar oud, en afgelopen vrijdag zijn mijn man en ik erachter gekomen dat ik in verwachting ben. Wat een verrassing!!
Volgens onderzoeken die we jaren geleden hebben laten doen, was het ons niet gegeven om via de natuurlijke weg zwanger te raken en zouden we niet te lang moeten wachten met het beginnen van een behandeling.
Dit was voor ons, ook gezien mijn persoonlijke situatie (ik ben veel ziek en moet daarvoor veel medicijnen slikken), de reden om ons er bij neer te leggen dat we kinderloos door het leven zouden gaan.
We hadden inmiddels onze draai gevonden, mijn man was wat minder gaan werken, en samen konden we de boel aardig draaiende houden, hoewel het niet altijd makkelijk was/is.
Nu krijgen we plotseling een geschenk uit de hemel: toch nog een kindje!! Mijn hart loopt over van geluk, en dat van mijn man ook, maar ik ben toch zo bang voor hoe het zal moeten strakjes!!
Ik ben gestopt met roken en het grootste deel van mijn medicatie, maar ik zal nooit helemaal zonder kunnen.
Ik maak me heel veel zorgen over 'hoe moet het straks in Hemelsnaam als het nu al zo vaak misgaat...?'
Ik hoop echt dat er iemand is die hetzelfde heeft of heeft meegemaakt! Doe mijn uiterste best om zo gezond mogelijk te eten iig, want mijn grootste zorg is natuurlijk een gezond kindje ter wereld brengen.
Lieve groetjes,
Kneippje
dinsdag 14 februari 2012 om 12:30
Dag Kneippje,
Allereerst van harte gefeliciteerd meid! Jouw verhaal is in kleine mate bekend bij mij. Ik heb kort geleden te horen gekregen dat ik in de overgang (34 jaar) ben en dat de kans op moederschap erg klein was. We zouden 31 december starten met IVF (ook die kans van slagen was heel erg klein volgens het ziekenhuis) maar dat bleek gelukkig niet nodig omdat ik onverwacht toch natuurlijk zwanger ben geraakt. Het gouden ei was gesprongen zeg maar . In grote lijnen dus niet zo'n pijnlijke geschiedenis als jullie maar wel een kleine geschiedenis dus ik herken je gevoel. Dat overweldigende geluk HET toch mee te maken en die ontzettende angst om HET kwijt te raken. Het voelt als je enige en laatste kans he.
Toen ik zwanger bleek, moesten heel veel mensen mij wijzen op wat allemaal fout kon gaan! Ik heb me daar eerst heel erg door laten beinvloeden. Dat was niet tof. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik de knop omgezet met het idee. Ik geniet van deze zwangerschap zo lang het kan. Dat is zo veel leuker!!! Wel heel makkelijk gezegd maar ja wat kun je anders. Als mensen weer over alles wat mis kon gaan begonnen, heb ik vriendelijk gezegd dat ik daar echt wel van bewust was maar niet steeds hoef te horen omdat ik wil genieten zo lang het mag duren en ik hoop 40 weken.
Mag je misschien vanwege je medische achtergrond eerder een echo dan andere dames? Ik had er bij 6 weken en een paar dagen 1. Joh dat is zo fantastisch! Het hartje knipperde en dan schept dat stiekem toch wel wat vertrouwen.
Heel belangrijk, laat die peuken echt liggen........voor het goede doel he.
Nogmaals geniet en heel veel succes en plezier gewenst!
P.s. ik heb ook een behoorlijk medisch dossier vandaar dat ik me een beetje spiegel aan jou.
Allereerst van harte gefeliciteerd meid! Jouw verhaal is in kleine mate bekend bij mij. Ik heb kort geleden te horen gekregen dat ik in de overgang (34 jaar) ben en dat de kans op moederschap erg klein was. We zouden 31 december starten met IVF (ook die kans van slagen was heel erg klein volgens het ziekenhuis) maar dat bleek gelukkig niet nodig omdat ik onverwacht toch natuurlijk zwanger ben geraakt. Het gouden ei was gesprongen zeg maar . In grote lijnen dus niet zo'n pijnlijke geschiedenis als jullie maar wel een kleine geschiedenis dus ik herken je gevoel. Dat overweldigende geluk HET toch mee te maken en die ontzettende angst om HET kwijt te raken. Het voelt als je enige en laatste kans he.
Toen ik zwanger bleek, moesten heel veel mensen mij wijzen op wat allemaal fout kon gaan! Ik heb me daar eerst heel erg door laten beinvloeden. Dat was niet tof. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik de knop omgezet met het idee. Ik geniet van deze zwangerschap zo lang het kan. Dat is zo veel leuker!!! Wel heel makkelijk gezegd maar ja wat kun je anders. Als mensen weer over alles wat mis kon gaan begonnen, heb ik vriendelijk gezegd dat ik daar echt wel van bewust was maar niet steeds hoef te horen omdat ik wil genieten zo lang het mag duren en ik hoop 40 weken.
Mag je misschien vanwege je medische achtergrond eerder een echo dan andere dames? Ik had er bij 6 weken en een paar dagen 1. Joh dat is zo fantastisch! Het hartje knipperde en dan schept dat stiekem toch wel wat vertrouwen.
Heel belangrijk, laat die peuken echt liggen........voor het goede doel he.
Nogmaals geniet en heel veel succes en plezier gewenst!
P.s. ik heb ook een behoorlijk medisch dossier vandaar dat ik me een beetje spiegel aan jou.
dinsdag 14 februari 2012 om 12:34
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Het is heel herkenbaar dat je je onzeker voelt omwille van je gezondheid. Maar dat heeft deels te maken met je hormoon huishouding. Een zwangerschap zet namelijk je hele hormonen toestand op zn kop. Zelf ben ik ook zwanger en ik moet nog 2 maand. en hoewel eigenlijk alles goed gaat zit ik ook continue te twijfelen en komen er van allerlei angstige gedachten in me op. Over de toekomst van mijn ongeboren baby Of ie wel gezond ter wereld komt of erger nog, of ie uberhaupt wel ter wereld komt. ( leven dan he?!) Echt dat soort dingen kan ik me allemaal in mijn kop halen. Helemaal fout want je moet juist genieten van een zwangerschap.
Uit ervaring weet ik gelukkig dat zodra je kind er eenmaal is, het eigenlijk automatisch wel allemaal weer op zn pootjes terecht komt. Natuurlijk ben je de eerste maanden van slag af.( gebroken nachten , kraamstress, kraamtranen dat soort dingen) En je hebt ook echt wel even de tijd nodig om weer een ritme te vinden in je leven. Maar uit eindelijk weet je gewoon niet beter meer dan dat je een kind hebt en een regelmaat. En dan vind alles vaak wel weer zijn eigen weg.
Uit ervaring weet ik gelukkig dat zodra je kind er eenmaal is, het eigenlijk automatisch wel allemaal weer op zn pootjes terecht komt. Natuurlijk ben je de eerste maanden van slag af.( gebroken nachten , kraamstress, kraamtranen dat soort dingen) En je hebt ook echt wel even de tijd nodig om weer een ritme te vinden in je leven. Maar uit eindelijk weet je gewoon niet beter meer dan dat je een kind hebt en een regelmaat. En dan vind alles vaak wel weer zijn eigen weg.
dinsdag 14 februari 2012 om 12:53
Ooooh, neem me niet kwalijk, ik heb idd al eerder een topic met dit verhaal gepost! Maar.......ik ben niet zo thuis in forums 1) en behoorlijk de kluts kwijt 2) dus ik had geen idee hoe ik dit aan moest pakken. Wat kan ik nu dan het beste doen?
De essentie zit m eigenlijk in mijn gezondheid en alles wat daarmee mis is (reuma, ernstige vorm en migraine, ook frequent). Ik kan niet 100% zonder medicatie, de buikpijn die er constant is 'voel' ik als het ware niet omdat ik zo'n pijn heb op andere plaatsen,
Het is een beetje in radeloosheid dat ik dit heb gepost; ik dacht dat het andere topic niet zo geënt was op mij als persoon, maar meer op de zwangerschap. Iig SORRY! En iedereen bedankt voor de reacties. Zo fijn om te kunnen delen. Hoop idd dat ik snel een echo krijg @Linda!
Liefs kneippje
De essentie zit m eigenlijk in mijn gezondheid en alles wat daarmee mis is (reuma, ernstige vorm en migraine, ook frequent). Ik kan niet 100% zonder medicatie, de buikpijn die er constant is 'voel' ik als het ware niet omdat ik zo'n pijn heb op andere plaatsen,
Het is een beetje in radeloosheid dat ik dit heb gepost; ik dacht dat het andere topic niet zo geënt was op mij als persoon, maar meer op de zwangerschap. Iig SORRY! En iedereen bedankt voor de reacties. Zo fijn om te kunnen delen. Hoop idd dat ik snel een echo krijg @Linda!
Liefs kneippje
dinsdag 14 februari 2012 om 13:00
Het is niet heel erg hoor Kneippje.
Als je bij jouw bericht kijkt, zie je een vergrootglaasje. Als je daarop klikt, kun je alle onderwerpen zien waar jij een reactie in hebt geplaatst.
Misschien handig voor de volgende keer.
Succes met je zwangerschap! Heb je je al aangesloten bij het maandtopic of wil je dat niet?
Als je bij jouw bericht kijkt, zie je een vergrootglaasje. Als je daarop klikt, kun je alle onderwerpen zien waar jij een reactie in hebt geplaatst.
Misschien handig voor de volgende keer.
Succes met je zwangerschap! Heb je je al aangesloten bij het maandtopic of wil je dat niet?
dinsdag 14 februari 2012 om 13:10
dinsdag 14 februari 2012 om 13:18
(oh wat ben ik toch aan het prutsen!)..... Vergeten: @Linda, heb zojuist je verhaal nog eens gelezen (kwam door de Posts voor de jouwe waardoor ik geschrokken was). Dat moet er ook eentje uit duizenden zijn! Wat ontzettend fijn voor jullie dat het toch nog zo mocht lukken! Hoe ver ben jij nu inmiddels?
En @Cherryoncream: dankjewel voor je verhaal, het kalmeert me enigszins doordat dit jouw tweede zwangerschap is. Wat spannend voor jullie, nog twee maandjes!!
Liefs kneippje
En @Cherryoncream: dankjewel voor je verhaal, het kalmeert me enigszins doordat dit jouw tweede zwangerschap is. Wat spannend voor jullie, nog twee maandjes!!
Liefs kneippje
dinsdag 14 februari 2012 om 13:21
dinsdag 14 februari 2012 om 13:23
dinsdag 14 februari 2012 om 13:34
Ook kan het zijn dat je reuma minder wordt tijdens de zwangerschap. Vaak is de medicatie die je slikt voor reuma niet echt heel goed voor je kind. Maar daarvoor zul je toch echt naar de huisarts moeten. Ik heb wel vaker mee gemaakt dat vrouwen met een chronische ziekte (o.a. crohn) minder last hadden van de symptomen tijdens zwangerschap(pen)
Ik hoop dat het voor jou een ongecompliceerde zwangerschap mag worden, laat jezelf in ieder geval goed begeleiden en als je twijfelt over iets: bel liever de verloskundige/gyn/huisarts een keer teveel, dan een keer te weinig.
Oh ja, en gefeliciteerd!
Ik hoop dat het voor jou een ongecompliceerde zwangerschap mag worden, laat jezelf in ieder geval goed begeleiden en als je twijfelt over iets: bel liever de verloskundige/gyn/huisarts een keer teveel, dan een keer te weinig.
Oh ja, en gefeliciteerd!
anoniem_110125 wijzigde dit bericht op 14-02-2012 16:08
Reden: onduidelijke zin :-)
Reden: onduidelijke zin :-)
% gewijzigd
dinsdag 14 februari 2012 om 14:20
Als eerste van harte gefeliciteerd!
Zou wel als ik jou was zo snel mogelijk een afspraak maken met je huisarts om te praten over je medicijnen. Eigenlijk zou je met alles moeten stoppen. Ik mocht in ieder geval niets slikken.
Als je de pijn van de reuma wilt verminderen kun je ook denken aan: stoppen met het eten van varkensvlees, zorgen dat je niet te veel zout in neemt (geen zoute chips etc).
Veel succes met je zwangerschap en mijn ervaring is dat de pijn van de reuma tijdens de zwangerschap inderdaad afneemt.
Zou wel als ik jou was zo snel mogelijk een afspraak maken met je huisarts om te praten over je medicijnen. Eigenlijk zou je met alles moeten stoppen. Ik mocht in ieder geval niets slikken.
Als je de pijn van de reuma wilt verminderen kun je ook denken aan: stoppen met het eten van varkensvlees, zorgen dat je niet te veel zout in neemt (geen zoute chips etc).
Veel succes met je zwangerschap en mijn ervaring is dat de pijn van de reuma tijdens de zwangerschap inderdaad afneemt.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
woensdag 15 februari 2012 om 10:03
Hoi,
Bedankt voor alle reacties! Ik heb vanochtend mijn huisarts gesproken en nadat ze bijgekomen was van het nieuws hebben we een plan gemaakt tav de medicatie. Ik ga het doen met alleen paracetamol en oxazepam wordt afgebouwd. Dit betekent dat er zo'n 8 middelen de prullenmand in mogen.
Ivm mijn leeftijd is niet direct een afspraak gemaakt met gynaecoloog; er zou nog te weinig zichtbaar zijn en ik heb een verhoogde kans op een miskraam. Ze wil me in feite beschermen voor overenthousiasme en dat is een slimme zet -gezien de omstandigheden.
Nu ga ik over 2-3 weken terug en kijken we hoe het dan gaat. Ze maakt dan een spoedafspraak bij de gynaecoloog voor mij /ons. Op dat moment ben ik hopelijk van alle afkicktoestanden af en wie weet 'pijnvrij'. Kan wel wat hebben, dus dat gaat wel lukken.
Dit was de update (en daar moet u het mee doen -iemand de rijdende rechter gezien last night
Bedankt voor alle reacties! Ik heb vanochtend mijn huisarts gesproken en nadat ze bijgekomen was van het nieuws hebben we een plan gemaakt tav de medicatie. Ik ga het doen met alleen paracetamol en oxazepam wordt afgebouwd. Dit betekent dat er zo'n 8 middelen de prullenmand in mogen.
Ivm mijn leeftijd is niet direct een afspraak gemaakt met gynaecoloog; er zou nog te weinig zichtbaar zijn en ik heb een verhoogde kans op een miskraam. Ze wil me in feite beschermen voor overenthousiasme en dat is een slimme zet -gezien de omstandigheden.
Nu ga ik over 2-3 weken terug en kijken we hoe het dan gaat. Ze maakt dan een spoedafspraak bij de gynaecoloog voor mij /ons. Op dat moment ben ik hopelijk van alle afkicktoestanden af en wie weet 'pijnvrij'. Kan wel wat hebben, dus dat gaat wel lukken.
Dit was de update (en daar moet u het mee doen -iemand de rijdende rechter gezien last night
