Zwanger
alle pijlers
Pril zwanger: rustig aan doen is not my cup of tea
dinsdag 15 oktober 2013 om 07:05
Goedemorgen ladies,
Na geruime tijd afwezig te zijn geweest op het forum ben ik terug met een nieuwe nick.
Ik zit momenteel in mijn zesde week van mijn zwangerschap, die tot stand is gekomen via IVF. Gelukkig is de eerste poging gelukt en we zijn natuurlijk hartstikke blij!
De klachten zijn al enkele weken aanwezig, het moe zijn, misselijk in de ochtend, grote en pijnlijke borsten, niet goed naar het toilet kunnen. Allemaal niet zo erg, het hoort er eenmaal bij. Maar het vraagt wel een aanpassing in mijn dagelijkse bezigheden en dat is net waar ik moeite mee heb. Ik voel me al enkele dagen enkel een broedmachine en vind ik toegeven aan de rust erg moeilijk.
Voor onze IVF poging was ik actief aan het sporten (4x per week fitness, graag zware krachttraining en 3x per week hardlopen) en schreef ik graag. Nu doe ik in de plaats van sporten 1x per week zwemmen en volg ik wat zwangerschapsfitness op Youtube. Maar dat vaak enkel in het weekend omdat ik er gedurende week er geen energie voor heb. Vind ik moeilijk te accepteren en zeker als ik een herhaling zie van Family Guy op TV, kan ik er echt mee janken.
Ik kon op mijn tijd lekker lui zijn, maar van op de bank hangen wordt ik echt heel erg ongelukkig. Ik zie dan nu ook al heel erg op tegen mijn verlof van 4 tot 6 weken.
Nu heb ik enkel kunnen bedenken dat ik weer eens vaker naar mijn muziekcollectie kan luisteren, maar ik weet verder niet goed iets te bedenken wat ik thuis zou kunnen doen wat ik echt leuk vind. Misschien weten jullie wel tips, maar voornamelijk zou ik weten hoe om te gaan met dit onrustige gevoel en mijzelf de rust te gunnen die ik eigenlijk nodig heb.
Mijn vriend heb ik hier gisteravond (lekker jankend, charming) ook over gesproken en we gaan de komende tijd eens wat vaker iets leuks doen (weekendje weg e.d.), maar thuis, als hij er niet is, voel ik mij erg op mijzelf aangewezen en beland ik uiteindelijk maar op de bank omdat ik zo moe-hoe ben. Maar leuk vind ik dat dus helemaal niet. Ik vond uitslapen voorheen best lekker, maar nu merk ik dat als mijn oogleden zwaar worden, ik er echt tegen vecht. Slapen geeft gewoon geen voldoening meer!
Wie heeft er tips?
Alvast bedankt!
Na geruime tijd afwezig te zijn geweest op het forum ben ik terug met een nieuwe nick.
Ik zit momenteel in mijn zesde week van mijn zwangerschap, die tot stand is gekomen via IVF. Gelukkig is de eerste poging gelukt en we zijn natuurlijk hartstikke blij!
De klachten zijn al enkele weken aanwezig, het moe zijn, misselijk in de ochtend, grote en pijnlijke borsten, niet goed naar het toilet kunnen. Allemaal niet zo erg, het hoort er eenmaal bij. Maar het vraagt wel een aanpassing in mijn dagelijkse bezigheden en dat is net waar ik moeite mee heb. Ik voel me al enkele dagen enkel een broedmachine en vind ik toegeven aan de rust erg moeilijk.
Voor onze IVF poging was ik actief aan het sporten (4x per week fitness, graag zware krachttraining en 3x per week hardlopen) en schreef ik graag. Nu doe ik in de plaats van sporten 1x per week zwemmen en volg ik wat zwangerschapsfitness op Youtube. Maar dat vaak enkel in het weekend omdat ik er gedurende week er geen energie voor heb. Vind ik moeilijk te accepteren en zeker als ik een herhaling zie van Family Guy op TV, kan ik er echt mee janken.
Ik kon op mijn tijd lekker lui zijn, maar van op de bank hangen wordt ik echt heel erg ongelukkig. Ik zie dan nu ook al heel erg op tegen mijn verlof van 4 tot 6 weken.
Nu heb ik enkel kunnen bedenken dat ik weer eens vaker naar mijn muziekcollectie kan luisteren, maar ik weet verder niet goed iets te bedenken wat ik thuis zou kunnen doen wat ik echt leuk vind. Misschien weten jullie wel tips, maar voornamelijk zou ik weten hoe om te gaan met dit onrustige gevoel en mijzelf de rust te gunnen die ik eigenlijk nodig heb.
Mijn vriend heb ik hier gisteravond (lekker jankend, charming) ook over gesproken en we gaan de komende tijd eens wat vaker iets leuks doen (weekendje weg e.d.), maar thuis, als hij er niet is, voel ik mij erg op mijzelf aangewezen en beland ik uiteindelijk maar op de bank omdat ik zo moe-hoe ben. Maar leuk vind ik dat dus helemaal niet. Ik vond uitslapen voorheen best lekker, maar nu merk ik dat als mijn oogleden zwaar worden, ik er echt tegen vecht. Slapen geeft gewoon geen voldoening meer!
Wie heeft er tips?
Alvast bedankt!
dinsdag 15 oktober 2013 om 09:35
Misschien heb je wel hetzelfde als ik had bij mijn eerste zwangerschap: Hoe dom en naief misschien ook, ik voelde me vre-se-lijk overvallen door het gevoel dat mijn leven ineens in het teken van Mijn Kind stond. Ik had me daar wel op voorbereid (dacht ik...) maar het duurde heel lang voor ik me realiseerde dat dat niet pas NA de geboorte kwam, maar eigenlijk vanaf het moment van bevruchting.
Ik denk (achteraf) dat dat een van de redenen was waarom ik de zwangerschap als vreselijk heb ervaren.
Daarnaast was ik extreem moe (ik kon na het eten mijn hoofd op tafel leggen en voor ik het wist viel ik een half uur in slaap...) en had ik nergens zin meer in.
Volgens mij heb jij nog best zin in dingen, dus ik zou (voorzichtig en rustig aan) zeker iets meer gaan sporten. Je kunt toch lekker 2x per week gaan zwemmen? En misschien kun je 's avonds met je partner een wandelingetje maken ofzo (ja, ik weet het, heeeeel suf... )
Ik denk (achteraf) dat dat een van de redenen was waarom ik de zwangerschap als vreselijk heb ervaren.
Daarnaast was ik extreem moe (ik kon na het eten mijn hoofd op tafel leggen en voor ik het wist viel ik een half uur in slaap...) en had ik nergens zin meer in.
Volgens mij heb jij nog best zin in dingen, dus ik zou (voorzichtig en rustig aan) zeker iets meer gaan sporten. Je kunt toch lekker 2x per week gaan zwemmen? En misschien kun je 's avonds met je partner een wandelingetje maken ofzo (ja, ik weet het, heeeeel suf... )
dinsdag 15 oktober 2013 om 09:41
Jeetje, ik vind ook dat je je (een beetje) aanstelt! Je lichaam is keihard aan het werk. Wees blij dat je niet heel erg beroerd bent en luister verder gewoon naar je lichaam. Ik was er echt doodziek van (bijna in het ziekenhuis terecht gekomen wegens uitdroging door het vele overgeven) maar mijn kindje is overleden en ik ben met 17 weken bevallen (3,5 weken geleden). Wil je niet van slag maken maar misschien is het een eye opener want in mijn oren klinkt dit natuurlijk echt als gezanik.
Tel je zegeningen, stel je niet aan en hoop op de bekende stoot energie in het tweede trimester!
En gefeliciteerd natuurlijk!
Tel je zegeningen, stel je niet aan en hoop op de bekende stoot energie in het tweede trimester!
En gefeliciteerd natuurlijk!
Ik denk dat we in Nederland een onderwerpenprobleem hebben
dinsdag 15 oktober 2013 om 09:42
quote:lilalinda schreef op 15 oktober 2013 @ 09:15:
[...]
je verveelt je niet, maar ik vond het wel saaaaaaaiIk ook en heb me ook echt weleens verveeld hoor, zeker omdat ik weinig mensen met kleine kinderen in mijn omgeving heb en dus op mijn vrije dagen vaak alleen zit. Mijn ouders wonen ook nog eens ver weg, dus daar kan ik ook niet heen. Nu ze wat ouder is ondernemen we meer, maar in het begin kwam dat wandelen elke dag ook mijn neus wel uit na een tijdje
[...]
je verveelt je niet, maar ik vond het wel saaaaaaaiIk ook en heb me ook echt weleens verveeld hoor, zeker omdat ik weinig mensen met kleine kinderen in mijn omgeving heb en dus op mijn vrije dagen vaak alleen zit. Mijn ouders wonen ook nog eens ver weg, dus daar kan ik ook niet heen. Nu ze wat ouder is ondernemen we meer, maar in het begin kwam dat wandelen elke dag ook mijn neus wel uit na een tijdje
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:01
Geen zorgen maken, die ergste vermoeidheid neemt af na 12 weken en dan kun je ook gewoon weer sporten. En een zwangerschap is maar tijdelijk hè. Ik vond zwanger zijn helemaal niet leuk, maar ik beschouwde het alleen maar als een middel om kinderen te krijgen (wat ik wél leuk vond). Die 9 maanden is gewoon even doorzetten en daarna heb je je eigen lichaam weer terug.
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:03
Ik denk dat je je er gewoon niet zo tegen moet verzetten.. dat kost veel energie. Ff accepteren dat het zo is.. na 12-14 wkn wordt het hopelijk beter.
Herken het hoor, want ben nu zelf bijna 11 wkn zwanger.. en ik herkende mezelf niet de laatste weken. Het hoort erbij.. klaar.. ik klaag gewoon lekker en verder laat ik het maar op me afkomen
Herken het hoor, want ben nu zelf bijna 11 wkn zwanger.. en ik herkende mezelf niet de laatste weken. Het hoort erbij.. klaar.. ik klaag gewoon lekker en verder laat ik het maar op me afkomen
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:13
Kaarsvet, ik vind het echt rot voor je wat je is overkomen. Ik vind het echter jammer, dat je TO veroordeelt op hoe zij zich voelt. Ik voelde me tijdens mijn zwangerschap zo vreselijk depressief, dat ik zelfmoordneigingen heb gehad. Dat werd niet beter tijdens het tweede trimester en ook niet tijdens het derde. Doordat iedereen maar bleef roepen 'geniet ervan!!!' heb ik het allemaal over me heen laten komen en geen hulp gezocht. Achteraf gezien vreselijk dom, ik zou dat bij een nieuwe zwangerschap zeker wel doen.
Fysiek was ik 'alleen maar moe' en vond ik zelf eigenlijk ook dat ik me niet moest aanstellen. Dat je echter serieus overweegt om van de brug te rijden, lijkt me nou niet iets waarvan je te makkelijk moet zeggen 'stel je niet aan'. En dat je 16 uur slaapt op een etmaal (en dat wekenlang ieder weekend) ook niet.
Voor de goede orde: zodra Kazkind geboren was, was het helemaal over. Ik heb zowel daarvoor als daarna nog nooit depressieve klachten gehad.
Fysiek was ik 'alleen maar moe' en vond ik zelf eigenlijk ook dat ik me niet moest aanstellen. Dat je echter serieus overweegt om van de brug te rijden, lijkt me nou niet iets waarvan je te makkelijk moet zeggen 'stel je niet aan'. En dat je 16 uur slaapt op een etmaal (en dat wekenlang ieder weekend) ook niet.
Voor de goede orde: zodra Kazkind geboren was, was het helemaal over. Ik heb zowel daarvoor als daarna nog nooit depressieve klachten gehad.
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:16
Ik voelde me veel beter als ik wel gewoon sportte. Ook in die beginfase. Het kostte wel moeite om me ertoe te zetten, maar ik sliep veel beter als ik fysiek actief geweest was en ik weet van mezelf dat ik me gewoon beter voel als ik regelmatig beweeg.
Als rustig aan niet jouw cup of tea is, doe je dat dus gewoon niet.
Als rustig aan niet jouw cup of tea is, doe je dat dus gewoon niet.
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:18
Kastanjez, ik snap wat je bedoelt hoor. Ik wil juist niet veroordelen maar ik dacht misschien is het een eye opener. Als ik me rot voel (gewoon om kleine dingetjes in het leven) helpt het mij altijd om te denken aan mensen die het slechter hebben dan ik dus ik dacht misschien helpt dit voor TO ook. Vond het gewaagd terwijl ik het typte, maar heb er toch voor gekozen het te doen.
Ik denk dat we in Nederland een onderwerpenprobleem hebben
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:20
Allereerst: gefeliciteerd met je zwangerschap.
Natuurlijk is het niet alleen maar leuk en natuurlijk is er nu veel aan het veranderen in je lijf. Maar neem je rust als het nodig is en doe iets leuks wanneer je dat kan.
Hier 10 weken zwanger na icsi. En ondanks dat ik maar een paar uur werk (hartziekte en lichamelijke handicap) gaat de tijd hier best snel. Wel vermoeidheid en misselijkheid, maar had het me heel erg voorgesteld.. Op de momenten dat het effe minder gaat kruip ik op de bank met een dvd-box friends of greys anatomy en een pot thee.
Misschien cliché, en misschien krijg ik nu een hoop gezeik over me heen.. Maar: probeer te genieten van de dingen die je wél kan. En probeer je te bedenken dat je ook bij die groep vrouwen had kunnen behoren die deze kwaaltjes graag meegemaakt hadden, maar ondanks ivf (of icsi, of welk traject dan ook) niet zwanger zijn geworden.
Voor Kaarsvet: dikke knuffel en heel veel sterkte!!
Natuurlijk is het niet alleen maar leuk en natuurlijk is er nu veel aan het veranderen in je lijf. Maar neem je rust als het nodig is en doe iets leuks wanneer je dat kan.
Hier 10 weken zwanger na icsi. En ondanks dat ik maar een paar uur werk (hartziekte en lichamelijke handicap) gaat de tijd hier best snel. Wel vermoeidheid en misselijkheid, maar had het me heel erg voorgesteld.. Op de momenten dat het effe minder gaat kruip ik op de bank met een dvd-box friends of greys anatomy en een pot thee.
Misschien cliché, en misschien krijg ik nu een hoop gezeik over me heen.. Maar: probeer te genieten van de dingen die je wél kan. En probeer je te bedenken dat je ook bij die groep vrouwen had kunnen behoren die deze kwaaltjes graag meegemaakt hadden, maar ondanks ivf (of icsi, of welk traject dan ook) niet zwanger zijn geworden.
Voor Kaarsvet: dikke knuffel en heel veel sterkte!!
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:21
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:23
Exces, hardlopen afbouwen met het oog op tijdgebrek straks? Hardlopen is nou net wél te combineren met een baby. Als je kind slaapt, kun je binnen vijf minuten de deur uit om een rondje te gaan rennen (terwijl je partner thuis is bij de baby.)
En TO, zwangerschapsfitness in de zesde week? Zo vroeg in de zwangerschap is het echt niet nodig om vanalles al aan te passen.
Met hardlopen zou ik zeker proberen door te gaan. Bij de eerste deed ik dat niet, en toen ik bij 14 weken weer meer energie kreeg, viel het niet mee het weer op te pakken. Als je gewoon (eventueel wat rustiger) doorloopt, kun je dat tot heel ver in hè zwangerschap blijven doen als het meezit.
Edit
Bij mij hielp het ook geweldig tegen obstipatie, hardlopen. Gegarandeerd dat ik op het verste punt van mijn rondje naar de wc moest
En TO, zwangerschapsfitness in de zesde week? Zo vroeg in de zwangerschap is het echt niet nodig om vanalles al aan te passen.
Met hardlopen zou ik zeker proberen door te gaan. Bij de eerste deed ik dat niet, en toen ik bij 14 weken weer meer energie kreeg, viel het niet mee het weer op te pakken. Als je gewoon (eventueel wat rustiger) doorloopt, kun je dat tot heel ver in hè zwangerschap blijven doen als het meezit.
Edit
Bij mij hielp het ook geweldig tegen obstipatie, hardlopen. Gegarandeerd dat ik op het verste punt van mijn rondje naar de wc moest
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:25
@Kastanjez: met mijn bovenstaande berichtje (met woorden als 'kwaaltjes') bedoel ik natuurlijk niet de vrouwen die serieus ernstige klachten hebben tijdens hun zwangerschap (zoals jij dat gehad hebt). Want ik besef donders goed dat er te pas en te onpas geroepen wordt dat je maar moet genieten. En dat veel mensen (gelukkig) geen weet hebben van ernstige complicaties!
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:26
Ok Kaarsvet, het is al goed hoor!
Jij hebt net zo goed gelijk, wie weet is TO wel een grote aanstellert, dat kunnen wij natuurlijk helemaal niet weten.
Het is ook een beetje mijn pijnpunt, ik reageer nogal fel op mensen die in mijn ogen te makkelijk of te kort door de bocht dingen roepen als 'het hoort erbij', het duurt maar negen maanden, enzovoort.
Jij hebt net zo goed gelijk, wie weet is TO wel een grote aanstellert, dat kunnen wij natuurlijk helemaal niet weten.
Het is ook een beetje mijn pijnpunt, ik reageer nogal fel op mensen die in mijn ogen te makkelijk of te kort door de bocht dingen roepen als 'het hoort erbij', het duurt maar negen maanden, enzovoort.
dinsdag 15 oktober 2013 om 10:39
quote:-kuuk- schreef op 15 oktober 2013 @ 10:20:
En probeer je te bedenken dat je ook bij die groep vrouwen had kunnen behoren die deze kwaaltjes graag meegemaakt hadden, maar ondanks ivf (of icsi, of welk traject dan ook) niet zwanger zijn geworden.
Dit dus...
Ik krijg echt de kriebels van je OP. Je begint de post dat je blij bent met je zwangerschap, maar vervolgens maak je je alleen maar druk over sporten en je eigen gang kunnen gaan. Je bent net zwanger! Meid, je leven gaat nu eenmaal veranderen, wen er maar aan.
En probeer je te bedenken dat je ook bij die groep vrouwen had kunnen behoren die deze kwaaltjes graag meegemaakt hadden, maar ondanks ivf (of icsi, of welk traject dan ook) niet zwanger zijn geworden.
Dit dus...
Ik krijg echt de kriebels van je OP. Je begint de post dat je blij bent met je zwangerschap, maar vervolgens maak je je alleen maar druk over sporten en je eigen gang kunnen gaan. Je bent net zwanger! Meid, je leven gaat nu eenmaal veranderen, wen er maar aan.
dinsdag 15 oktober 2013 om 11:24
Sorry, maar wat een gemiep zeg! Dus je kan niet meer 3 x p.w. gaan sporten met gewichten.. boehoe.
Ik ben ook zwanger, veel verder dan jij, ben nog steeds moe. Dus ik slaap meer en doe minder. Guttegut, wat erg. Iedereen die voor je zorgt, iedereen die aardig en geinteresseert is, speciale parkeerplaatsen, speciale kassa's, niets meer hoeven tillen.. ja het leven is zwaar als zwangere!
Als je nou per se wilt gaan sporten, ga dan gewoon zwemmen.
P.S. Niet van toepassing voor vrouwen met complicaties natuurlijk!
Ik ben ook zwanger, veel verder dan jij, ben nog steeds moe. Dus ik slaap meer en doe minder. Guttegut, wat erg. Iedereen die voor je zorgt, iedereen die aardig en geinteresseert is, speciale parkeerplaatsen, speciale kassa's, niets meer hoeven tillen.. ja het leven is zwaar als zwangere!
Als je nou per se wilt gaan sporten, ga dan gewoon zwemmen.
P.S. Niet van toepassing voor vrouwen met complicaties natuurlijk!
dinsdag 15 oktober 2013 om 11:27
Joh...dat anderen 10x erger meemaken betekent toch niet dat TO zich niet gewoon rot mag voelen omdat ze last heeft van kwaaltjes? Als jantje zijn vinger breekt en pijn heeft zeg je toch ook niet dat hij zich aanstelt want pietje heeft zijn been gebroken en dat is veel erger. Dat neemt de pijn in jantje's vinger niet weg. Hoewel jantje natuurlijk zelf ook wel weet dat een been breken waarschijnlijk pijnlijker is dan een vinger breken en daarmee zijn vinger kan relativeren. betekent niet dat hij helemaal niet meer mag balen van zijn vinger.
dinsdag 15 oktober 2013 om 11:37
TO heeft het toch niet over zelfmoordneigingen of van een brug afrijden of heb ik een post gemist? In dat geval zou ik zeker wel hulp zoeken en dit tegen gyn/vk zeggen.
Als het gewoon even zeuren is omdat het nu even niet lukt om 7x in de week te sporten ja dan vind ik dat je je aanstelt (een beetje). Want het is ook wel ff lekker om daarover te zeuren. Daarna mag iemand je ook weer met beide benen op de grond zetten.
Als het gewoon even zeuren is omdat het nu even niet lukt om 7x in de week te sporten ja dan vind ik dat je je aanstelt (een beetje). Want het is ook wel ff lekker om daarover te zeuren. Daarna mag iemand je ook weer met beide benen op de grond zetten.
dinsdag 15 oktober 2013 om 12:04
quote:hanZie schreef op 15 oktober 2013 @ 11:37:
TO heeft het toch niet over zelfmoordneigingen of van een brug afrijden of heb ik een post gemist? In dat geval zou ik zeker wel hulp zoeken en dit tegen gyn/vk zeggen.
Als het gewoon even zeuren is omdat het nu even niet lukt om 7x in de week te sporten ja dan vind ik dat je je aanstelt (een beetje). Want het is ook wel ff lekker om daarover te zeuren. Daarna mag iemand je ook weer met beide benen op de grond zetten.
Precies. Tuurlijk mag je zeuren als je een vinger breekt. maar dit is meer een gevalletje, vinger gestoten qua perspectief.
Ze is namelijk nog niet lang zwanger, dus de klachten duren nog niet lang en in ook niet zo'n heftige vorm.
Ze kan nog gewoon functioneren, maar (oh nee!) moet wat minder sporten. Tja, dan vind ik dat je wel even bij jezelf mag nadenken en je situatie in perspectief zien ja!
TO heeft het toch niet over zelfmoordneigingen of van een brug afrijden of heb ik een post gemist? In dat geval zou ik zeker wel hulp zoeken en dit tegen gyn/vk zeggen.
Als het gewoon even zeuren is omdat het nu even niet lukt om 7x in de week te sporten ja dan vind ik dat je je aanstelt (een beetje). Want het is ook wel ff lekker om daarover te zeuren. Daarna mag iemand je ook weer met beide benen op de grond zetten.
Precies. Tuurlijk mag je zeuren als je een vinger breekt. maar dit is meer een gevalletje, vinger gestoten qua perspectief.
Ze is namelijk nog niet lang zwanger, dus de klachten duren nog niet lang en in ook niet zo'n heftige vorm.
Ze kan nog gewoon functioneren, maar (oh nee!) moet wat minder sporten. Tja, dan vind ik dat je wel even bij jezelf mag nadenken en je situatie in perspectief zien ja!
dinsdag 15 oktober 2013 om 12:06
LaNeerlandaise... 'Iedereen die voor je zorgt, speciale kassa's en parkeerplaatsen...'
Geen idee waar jij woont hoor, maar ik krijg echt geen speciale behandeling. Zou het best willen...
En TO, als jij het even heel zwaar vindt, dan mag je dat best uiten hoor. Ook al zeggen meerdere mensen dat je je aanstelt. Jij voelt je nu zo, en dat is gewoonweg kut.
Net als Kaztanjes schrijft: ik realiseerde me pas toen ik zwanger was dat dat al best veel aanpassingen van je vraagt en dat het niet pas begint na de bevalling. Ik heb me daar snel bij kunnen neerleggen, maar dat is voor iedereen anders.
Ik vertelde laatst aan een collega dat ik af-en-toe best baal van het zwanger-zijn. Dat vond ze heel verhelderend, omdat veel mensen in haar omgeving alleen maar jubelen hoe leuk het is. Nou, niet kunnen slapen s nachts door maagzuur of bekkenpijn is geen lolletje. Daar ga ik niet van jubelen.
Maar goed, zoals ik eerder al zei, ik heb mijn beperkingen maar kan daar nu goed mee omgaan. En hormonaal word ik zo aangestuurd dat ik wil nestelen.
Laat je lijf het maar regelen, je kan je er niet tegen verzetten.
Geen idee waar jij woont hoor, maar ik krijg echt geen speciale behandeling. Zou het best willen...
En TO, als jij het even heel zwaar vindt, dan mag je dat best uiten hoor. Ook al zeggen meerdere mensen dat je je aanstelt. Jij voelt je nu zo, en dat is gewoonweg kut.
Net als Kaztanjes schrijft: ik realiseerde me pas toen ik zwanger was dat dat al best veel aanpassingen van je vraagt en dat het niet pas begint na de bevalling. Ik heb me daar snel bij kunnen neerleggen, maar dat is voor iedereen anders.
Ik vertelde laatst aan een collega dat ik af-en-toe best baal van het zwanger-zijn. Dat vond ze heel verhelderend, omdat veel mensen in haar omgeving alleen maar jubelen hoe leuk het is. Nou, niet kunnen slapen s nachts door maagzuur of bekkenpijn is geen lolletje. Daar ga ik niet van jubelen.
Maar goed, zoals ik eerder al zei, ik heb mijn beperkingen maar kan daar nu goed mee omgaan. En hormonaal word ik zo aangestuurd dat ik wil nestelen.
Laat je lijf het maar regelen, je kan je er niet tegen verzetten.
dinsdag 15 oktober 2013 om 12:19
dinsdag 15 oktober 2013 om 12:25
Kop op TO, natuurlijk vergt een zwangerschap (en straks een kind) aanpassingen, wat had je dan gedacht? En die vermoeidheid is (meestal) tijdelijk. Ik kon de eerste weken weinig, maar ben blijven tennissen en dat heb ik volgehouden tot week 28. Leg je er bij neer dat het nu even niet "kan" of zet je eroverheen. Je zult nog wel vaker tegen obstakels oplopen in het (aanstaande) moederschap.
