Zwanger
alle pijlers
Relativeren t/m januari 2012 en verder
zaterdag 18 juni 2011 om 18:01
Het oorspronkelijke januaritopic schijnt te druk te zijn, dus dan maar een nw topic openen 
.
Sinds afgelopen donderdag mocht ik van mijzelf eindelijk plaatsnemen op de roze wolk. 234 Testen later, weken in spanning te hebben gezeten, zou ik nou wel of niet, nu eindelijk het bewijs gezien. Er zit leven in mijn buik!!!
*Even een BB-moment, want ik mag van mijzelf even uitgebreid kirren*
Jemig!!! Het geluid van het hartje!! Wat ontzettend gaaf om te horen, maar ook zo onwerkelijk!
*BB-moment uit*
Ik ben nu in mijn achtste week en 27 januari uitgerekend. Ik kan niet beloven dat ik een ultramoeder word die heel trouw elke seconde van de zwangerschap hier zal noteren, maar ik zou het wel heel leuk vinden om met 'collegazwangeren' de hele zwangerschap te kunnen relativeren.
.Sinds afgelopen donderdag mocht ik van mijzelf eindelijk plaatsnemen op de roze wolk. 234 Testen later, weken in spanning te hebben gezeten, zou ik nou wel of niet, nu eindelijk het bewijs gezien. Er zit leven in mijn buik!!!
*Even een BB-moment, want ik mag van mijzelf even uitgebreid kirren*
Jemig!!! Het geluid van het hartje!! Wat ontzettend gaaf om te horen, maar ook zo onwerkelijk!
*BB-moment uit*
Ik ben nu in mijn achtste week en 27 januari uitgerekend. Ik kan niet beloven dat ik een ultramoeder word die heel trouw elke seconde van de zwangerschap hier zal noteren, maar ik zou het wel heel leuk vinden om met 'collegazwangeren' de hele zwangerschap te kunnen relativeren.
zondag 19 juni 2011 om 17:25
Ja, ook ik weet eigenlijk nauwelijks hoe het bij een verloskundige gaat. Thuisbevalling, ook zoiets. Bij de eerste had ik dat graag gewild, maar inmiddels vind ik het eigenlijk prima om in het ziekenhuis te bevallen. Dat ik daar al mee bezig ben trouwens... eerst maar eens echo e.d.
En mijn werk een beetje goed blijven doen. Ik ben heel moe, slaap slecht, misselijk af en toe... en niemand weet waarom!
En mijn werk een beetje goed blijven doen. Ik ben heel moe, slaap slecht, misselijk af en toe... en niemand weet waarom!
zondag 19 juni 2011 om 20:42
quote:1001nacht schreef op 19 juni 2011 @ 17:25:
Ja, ook ik weet eigenlijk nauwelijks hoe het bij een verloskundige gaat. Thuisbevalling, ook zoiets. Bij de eerste had ik dat graag gewild, maar inmiddels vind ik het eigenlijk prima om in het ziekenhuis te bevallen. Dat ik daar al mee bezig ben trouwens... eerst maar eens echo e.d.
En mijn werk een beetje goed blijven doen. Ik ben heel moe, slaap slecht, misselijk af en toe... en niemand weet waarom!
Dit komt me wel bekend voor. Zeker je laatste zin..... "en niemand weet waarom". Dat vind ik dus ook heel moeilijk. Ik ben kapot op mn werk maar probeer het heel goed te verbergen.
Maar.......we hebben het zojuist aan mijn ouders, broer en schoonzus verteld en dat voelt heerlijk. Iedereen helemaal verbaasd (oke, schoonzus had vermoedens ) maar mijn ouders waren helemaal perplex. Echt zo lief. Maar die gingen er helemaal vanuit (net als wij zelf) dat er eerst hele hormoonbehandelingen aan vooraf moesten gaan en nu dit nieuws. Zo lief die reacties! Natuurlijk ook bezorgdheid. Morgen ga ik het op mn werk vertellen......dat vind ik echt heel, heel spannend. Ik weet niet precies waarom.
Bedankt voor jullie lieve woorden!!! Uiteraard houd ik jullie op de hoogte!
Ja, ook ik weet eigenlijk nauwelijks hoe het bij een verloskundige gaat. Thuisbevalling, ook zoiets. Bij de eerste had ik dat graag gewild, maar inmiddels vind ik het eigenlijk prima om in het ziekenhuis te bevallen. Dat ik daar al mee bezig ben trouwens... eerst maar eens echo e.d.
En mijn werk een beetje goed blijven doen. Ik ben heel moe, slaap slecht, misselijk af en toe... en niemand weet waarom!
Dit komt me wel bekend voor. Zeker je laatste zin..... "en niemand weet waarom". Dat vind ik dus ook heel moeilijk. Ik ben kapot op mn werk maar probeer het heel goed te verbergen.
Maar.......we hebben het zojuist aan mijn ouders, broer en schoonzus verteld en dat voelt heerlijk. Iedereen helemaal verbaasd (oke, schoonzus had vermoedens
) maar mijn ouders waren helemaal perplex. Echt zo lief. Maar die gingen er helemaal vanuit (net als wij zelf) dat er eerst hele hormoonbehandelingen aan vooraf moesten gaan en nu dit nieuws. Zo lief die reacties! Natuurlijk ook bezorgdheid. Morgen ga ik het op mn werk vertellen......dat vind ik echt heel, heel spannend. Ik weet niet precies waarom.Bedankt voor jullie lieve woorden!!! Uiteraard houd ik jullie op de hoogte!
woensdag 22 juni 2011 om 22:46
Het is inderdaad niet goed, een 'missed abortion'. Het vruchtje was al na 5 weken gestopt met groeien. Ik voel me echt bedrogen... zo lang denken zwanger te zijn, terwijl er al geen leven meer is. Ik wacht een paar dagen af of de miskraam op gang komt en anders wordt het een curettage na het weekend.
We zijn behoorlijk aangeslagen, terwijl we natuurlijk wisten dat er nog van alles fout kon gaan. Raar hoe je dat wel weet, maar er toch ook niet echt rekening mee houdt.
We gaan, als buik en hoofd weer opgeruimd zijn, op voor de volgende kans. Ik wens jullie een hele goede zwangerschap en gezonde kindjes toe. Zal hier vast nog wel eens meelezen. Blijf relativeren, maar geniet ook vooral!
We zijn behoorlijk aangeslagen, terwijl we natuurlijk wisten dat er nog van alles fout kon gaan. Raar hoe je dat wel weet, maar er toch ook niet echt rekening mee houdt.
We gaan, als buik en hoofd weer opgeruimd zijn, op voor de volgende kans. Ik wens jullie een hele goede zwangerschap en gezonde kindjes toe. Zal hier vast nog wel eens meelezen. Blijf relativeren, maar geniet ook vooral!
donderdag 23 juni 2011 om 12:37
donderdag 23 juni 2011 om 18:12
Oh lieve 1001, wat ongelooflijk rot!!!. Weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve dan dat jouw gevoel nu zo ontzettend verdrietig moet zijn. Alleen wat heb jij eraan als ik ga benadrukken hoe ontzettend oneerlijk dit alles is??? Je hebt er ook niets aan als ik nu heel zweverig ga vertellen dat jouw kindje er nog niet klaar voor was of dat de ma een teken is waar je lering uit moet halen
Voor nu een hele dikke knuffel en ik hoop weer iets van je te lezen als je het een plek hebt weten te geven. Sterkte!
Voor nu een hele dikke knuffel en ik hoop weer iets van je te lezen als je het een plek hebt weten te geven. Sterkte!
donderdag 23 juni 2011 om 20:16
@Pompiedoe Het is inderdaad mijn eerste en ik heb best wel even een aantal weken in shock gezeten en aan het idee moeten wennen. Mijn vriend was echter al meteen super enthousiast! Maar aangezien we nog niet eens samenwonen kwam er nogal veel op me af dus het is een beetje een emotionele achtbaan geweest (mede ook door de hormonen ) maar inmiddels ben ik grotendeels aan het idee gewend en kan ik er van gaan genieten.
Had je al een echo gehad Pompiedoe?
@1001nacht Heel veel sterkte!
Had je al een echo gehad Pompiedoe?
@1001nacht Heel veel sterkte!
donderdag 23 juni 2011 om 21:38
He mommy2bc, bij mij was het andersom. Heb even een minuut in shock gezeten, maar daarna heel zeker van mijn zaak dat ik het wil houden. Mijn partner (waar ik overigens ook niet mee samenwoon) heeft een paar weken in shock gezeten. Raakte ook een beetje in paniek. Maar goed de eerste echo hebben wij vorige week gehad (hij is meegegaan) en ik weet niet wat met hem is gebeurd, maar hij is 180 graden gedraaid! Daar moet ik dan nu weer aan wennen.
Maar goed tot zover gaat alles goed en zijn we op een rustige manier aan het uitzoeken wat het handigst is. Samenwonen of niet, en zoja waar, etc. Inmiddels ook onze eerste grote beslissing samen gemaakt (combinatietest en wat wij gaan doen bij een verhoogd risico). Het lijkt het erop dat ipv de vaak gehoorde verwijdering wij juist dichterbij elkaar komen en dat voelt heel fijn aan.
Heb jij je eerste echo al gehad? En wanneer ben jij uitgerekend? Moet eerlijk zeggen dat ik nog wel heel erg moet wennen aan de controles bij de verloskundige, echo's, bloedafname. Ik weet dat het voor een goede zaak is, maar jemig ik moet voor alle afspraken telkens weg van het werk. Vind het ook wel vervelend voor mijn collega's dat ik zo vaak weg moet. Probeer dus alles zo veel mogelijk tijdens de lunch te plannen, maar dat is ook niet ideaal (kom meestal gehaast terug op kantoor om dan alsnog snel achter mijn bureau een broodje te eten).
Maar goed tot zover gaat alles goed en zijn we op een rustige manier aan het uitzoeken wat het handigst is. Samenwonen of niet, en zoja waar, etc. Inmiddels ook onze eerste grote beslissing samen gemaakt (combinatietest en wat wij gaan doen bij een verhoogd risico). Het lijkt het erop dat ipv de vaak gehoorde verwijdering wij juist dichterbij elkaar komen en dat voelt heel fijn aan.
Heb jij je eerste echo al gehad? En wanneer ben jij uitgerekend? Moet eerlijk zeggen dat ik nog wel heel erg moet wennen aan de controles bij de verloskundige, echo's, bloedafname. Ik weet dat het voor een goede zaak is, maar jemig ik moet voor alle afspraken telkens weg van het werk. Vind het ook wel vervelend voor mijn collega's dat ik zo vaak weg moet. Probeer dus alles zo veel mogelijk tijdens de lunch te plannen, maar dat is ook niet ideaal (kom meestal gehaast terug op kantoor om dan alsnog snel achter mijn bureau een broodje te eten).
donderdag 23 juni 2011 om 22:24
quote:Pompiedoe schreef op 23 juni 2011 @ 21:38:
He mommy2bc, bij mij was het andersom. Heb even een minuut in shock gezeten, maar daarna heel zeker van mijn zaak dat ik het wil houden. Mijn partner (waar ik overigens ook niet mee samenwoon) heeft een paar weken in shock gezeten. Raakte ook een beetje in paniek. Maar goed de eerste echo hebben wij vorige week gehad (hij is meegegaan) en ik weet niet wat met hem is gebeurd, maar hij is 180 graden gedraaid! Daar moet ik dan nu weer aan wennen.
Maar goed tot zover gaat alles goed en zijn we op een rustige manier aan het uitzoeken wat het handigst is. Samenwonen of niet, en zoja waar, etc. Inmiddels ook onze eerste grote beslissing samen gemaakt (combinatietest en wat wij gaan doen bij een verhoogd risico). Het lijkt het erop dat ipv de vaak gehoorde verwijdering wij juist dichterbij elkaar komen en dat voelt heel fijn aan.
Heb jij je eerste echo al gehad? En wanneer ben jij uitgerekend? Moet eerlijk zeggen dat ik nog wel heel erg moet wennen aan de controles bij de verloskundige, echo's, bloedafname. Ik weet dat het voor een goede zaak is, maar jemig ik moet voor alle afspraken telkens weg van het werk. Vind het ook wel vervelend voor mijn collega's dat ik zo vaak weg moet. Probeer dus alles zo veel mogelijk tijdens de lunch te plannen, maar dat is ook niet ideaal (kom meestal gehaast terug op kantoor om dan alsnog snel achter mijn bureau een broodje te eten).
@ Pompiedoe
Jouw situatie lijkt dus nogal sterk op de mijne! Ik heb vorige week donderdag de eerste echo gehad en in ben uitgerekend op 10 januari, vandaag ben ik dus precies 11 weken en 2 dagen. Wij gaan ook voor de combinatietest de aanstaande papa wil graag zoveel mogelijk zekerheid, alhoewel ik er nog een beetje mijn twijfels bij heb omdat het juist ook voor veel onnodige onrust kan zorgen aangezien het slechts een kansberekening is. Maar goed, de afspraak staat al gepland voor 6 juli. Wil jij ook weten wat het wordt? Ik lees net namelijk dat er al met 14 weken door sommige echo-bureau;s ( heet dat zo?) een geslachtbepaling kan worden gedaan, Dan zou ik het dus al over 3 weken kunnen weten, dat voelt al net zo onwerkelijk als het hele zwanger zijn
Zouden jullie wel graag willen samenwonen of zijn jullie er nog niet aan toe? Ik vind dat ook best lastig dat deze beslissingen allemaal in een stroomversnelling komen net op het moment dat er zoveel op je afkomt. Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat mijn vriend het soms flink te verduren heeft onder de hormonen
He mommy2bc, bij mij was het andersom. Heb even een minuut in shock gezeten, maar daarna heel zeker van mijn zaak dat ik het wil houden. Mijn partner (waar ik overigens ook niet mee samenwoon) heeft een paar weken in shock gezeten. Raakte ook een beetje in paniek. Maar goed de eerste echo hebben wij vorige week gehad (hij is meegegaan) en ik weet niet wat met hem is gebeurd, maar hij is 180 graden gedraaid! Daar moet ik dan nu weer aan wennen.
Maar goed tot zover gaat alles goed en zijn we op een rustige manier aan het uitzoeken wat het handigst is. Samenwonen of niet, en zoja waar, etc. Inmiddels ook onze eerste grote beslissing samen gemaakt (combinatietest en wat wij gaan doen bij een verhoogd risico). Het lijkt het erop dat ipv de vaak gehoorde verwijdering wij juist dichterbij elkaar komen en dat voelt heel fijn aan.
Heb jij je eerste echo al gehad? En wanneer ben jij uitgerekend? Moet eerlijk zeggen dat ik nog wel heel erg moet wennen aan de controles bij de verloskundige, echo's, bloedafname. Ik weet dat het voor een goede zaak is, maar jemig ik moet voor alle afspraken telkens weg van het werk. Vind het ook wel vervelend voor mijn collega's dat ik zo vaak weg moet. Probeer dus alles zo veel mogelijk tijdens de lunch te plannen, maar dat is ook niet ideaal (kom meestal gehaast terug op kantoor om dan alsnog snel achter mijn bureau een broodje te eten).
@ Pompiedoe
Jouw situatie lijkt dus nogal sterk op de mijne! Ik heb vorige week donderdag de eerste echo gehad en in ben uitgerekend op 10 januari, vandaag ben ik dus precies 11 weken en 2 dagen. Wij gaan ook voor de combinatietest de aanstaande papa wil graag zoveel mogelijk zekerheid, alhoewel ik er nog een beetje mijn twijfels bij heb omdat het juist ook voor veel onnodige onrust kan zorgen aangezien het slechts een kansberekening is. Maar goed, de afspraak staat al gepland voor 6 juli. Wil jij ook weten wat het wordt? Ik lees net namelijk dat er al met 14 weken door sommige echo-bureau;s ( heet dat zo?) een geslachtbepaling kan worden gedaan, Dan zou ik het dus al over 3 weken kunnen weten, dat voelt al net zo onwerkelijk als het hele zwanger zijn
Zouden jullie wel graag willen samenwonen of zijn jullie er nog niet aan toe? Ik vind dat ook best lastig dat deze beslissingen allemaal in een stroomversnelling komen net op het moment dat er zoveel op je afkomt. Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat mijn vriend het soms flink te verduren heeft onder de hormonen
zondag 26 juni 2011 om 09:06
He hoe is met iedereen? Bigbang, hoe was de echo? Hoop zo voor je op goed nieuws!
@mommy2cb Tja dat samenwonen, dat is een beslissing dat niet zo snel 1,2,3 is genomen. Het is bij ons denk ik ook niet de beslissing of wij gaan samenwonen, maar meer waar.
Mijn partner woont vanwege zijn werk in het midden van het land en ik woon in het westen vanwege dat van mij. Daarbij mijn ouders wonen in mijn buurt en hebben al aangegeven dat zij 2 dagen willen oppassen (hoe reageerden jouw ouders eigenlijk? Mijn moeder reageerde eerst teleurgesteld omdat de relatie nog kort is, maar is inmiddels helemaal bijgedraaid. Mijn vader en zusje waren meteen al enthousiast). Vooral dat aanbod van oppassen is aantrekkelijk met al die stijgende kinderopvangkosten. Daarbij vind het ik nog steeds een minder idee om zo'n kleintje van nog geen 3 maanden, 4 hele dagen naar de opvang te brengen. Als het wat ouder is, geen probleem, maar zo jong!! Pffft elk vezeltje in mijn lijf zegt nee daartegen.
En dan hebben we nog de optie het buitenland. Mijn partner heeft altijd gezegd, dat hij zijn kinderen niet in Nld wil op laten groeien. Azië zou een optie zijn (China of Taiwan, lijkt mij ook helemaal geweldig) of elders in Europa (wij waren al over uit om junior multilinguaal op te voeden, we hebben alleen nog een discussie over de hoeveelheid talen).
Dus ja de beslissing om samen te wonen is voorlopig nog niet snel gemaakt.
De enige beslissing die ik wel heb genomen is om niet tijdens de zwangerschap te gaan verhuizen; heb geen zin om stress op mijn hals te halen.
@all hebben jullie inmiddels al wat dingen gekocht? Ik had 1,5 week geleden mijn 1e echo en had mijzelf beloofd dat als alles goed zou zijn, dat ik dan plaats mag nemen op die roze wolk. Het stomme is, dat lukt nog niet helemaal. Sterker nog ik begin steeds meer gewend te raken aan dat hele zwanger zijn en doe gewoon mijn ding. Wat ik wel mooi vind is mijn veranderende lichaam. Stoor mij niet aan het voller worden; zit eigenlijk elke dag met verwondering in de spiegel te kijken van goh dat lichaam is in progress .
Maar goed, verder lijkt het wel of ik op 1 of andere manier niet durf/mij niet zwanger genoeg voel om te denken aan babyspul, -kamer, etc. Ik stond gister in zo grote babyzaak, beetje te turen naar dat hele gebeuren en gewoon geen drang om wat te kopen!! Liep na 4 minuten ook weer vrolijk de winkel uit. Het enige wat ik wel heb gedaan, was bij een kleine kinderwinkel wat spullen van Koeka gekocht. Er was sales en toen kwam de drang om zo goedkoop mogelijk te scoren naar boven. Heb op 220E, 60E korting gekregen! Maar nu zijn die spullen netjes opgeborgen in een kist onder mijn bed. Gewoon geen behoefte om naar te kijken en in mijn achterhoofd houdend, dat ik het spul altijd nog kan doorverkopen mocht ik het toch niet nodig hebben.
Vandaag ga ik alleen nog even de stad in. Moet een nw sportbh hebben. Ze beginnen nu allemaal te strak te zitten aan de zijkanten en met een normale bh heb ik mij toch een stel uiers zitten!!! Geen gezicht! En dan meteen ook maar wat nw kleding kopen. Mijn huidige garderobe begint qua fatsoenlijke mogelijkheden een beetje uitgedund te raken.
@mommy2cb Tja dat samenwonen, dat is een beslissing dat niet zo snel 1,2,3 is genomen. Het is bij ons denk ik ook niet de beslissing of wij gaan samenwonen, maar meer waar.
Mijn partner woont vanwege zijn werk in het midden van het land en ik woon in het westen vanwege dat van mij. Daarbij mijn ouders wonen in mijn buurt en hebben al aangegeven dat zij 2 dagen willen oppassen (hoe reageerden jouw ouders eigenlijk? Mijn moeder reageerde eerst teleurgesteld omdat de relatie nog kort is, maar is inmiddels helemaal bijgedraaid. Mijn vader en zusje waren meteen al enthousiast). Vooral dat aanbod van oppassen is aantrekkelijk met al die stijgende kinderopvangkosten. Daarbij vind het ik nog steeds een minder idee om zo'n kleintje van nog geen 3 maanden, 4 hele dagen naar de opvang te brengen. Als het wat ouder is, geen probleem, maar zo jong!! Pffft elk vezeltje in mijn lijf zegt nee daartegen.
En dan hebben we nog de optie het buitenland. Mijn partner heeft altijd gezegd, dat hij zijn kinderen niet in Nld wil op laten groeien. Azië zou een optie zijn (China of Taiwan, lijkt mij ook helemaal geweldig) of elders in Europa (wij waren al over uit om junior multilinguaal op te voeden, we hebben alleen nog een discussie over de hoeveelheid talen).
Dus ja de beslissing om samen te wonen is voorlopig nog niet snel gemaakt.
De enige beslissing die ik wel heb genomen is om niet tijdens de zwangerschap te gaan verhuizen; heb geen zin om stress op mijn hals te halen.
@all hebben jullie inmiddels al wat dingen gekocht? Ik had 1,5 week geleden mijn 1e echo en had mijzelf beloofd dat als alles goed zou zijn, dat ik dan plaats mag nemen op die roze wolk. Het stomme is, dat lukt nog niet helemaal. Sterker nog ik begin steeds meer gewend te raken aan dat hele zwanger zijn en doe gewoon mijn ding. Wat ik wel mooi vind is mijn veranderende lichaam. Stoor mij niet aan het voller worden; zit eigenlijk elke dag met verwondering in de spiegel te kijken van goh dat lichaam is in progress .
Maar goed, verder lijkt het wel of ik op 1 of andere manier niet durf/mij niet zwanger genoeg voel om te denken aan babyspul, -kamer, etc. Ik stond gister in zo grote babyzaak, beetje te turen naar dat hele gebeuren en gewoon geen drang om wat te kopen!! Liep na 4 minuten ook weer vrolijk de winkel uit. Het enige wat ik wel heb gedaan, was bij een kleine kinderwinkel wat spullen van Koeka gekocht. Er was sales en toen kwam de drang om zo goedkoop mogelijk te scoren naar boven. Heb op 220E, 60E korting gekregen! Maar nu zijn die spullen netjes opgeborgen in een kist onder mijn bed. Gewoon geen behoefte om naar te kijken en in mijn achterhoofd houdend, dat ik het spul altijd nog kan doorverkopen mocht ik het toch niet nodig hebben.
Vandaag ga ik alleen nog even de stad in. Moet een nw sportbh hebben. Ze beginnen nu allemaal te strak te zitten aan de zijkanten en met een normale bh heb ik mij toch een stel uiers zitten!!! Geen gezicht! En dan meteen ook maar wat nw kleding kopen. Mijn huidige garderobe begint qua fatsoenlijke mogelijkheden een beetje uitgedund te raken.
zondag 26 juni 2011 om 12:15
@ thebigbang net je vorige posts gelezen en heb begrepen dat het allemaal nog vrij spannend is dus hopelijk is het nog steeds allemaal goed gegaan bij de echo!
@ pompiedoe lastig inderdaad als je niet echt 'om de hoek'' bij elkaar woont. Het is inderdaad wel zo handig als je opvangmogelijkheden dicht in de buurt hebt, de opvang schijnt tegenwoordig echt bakken met geld te kosten. Ook wij hebben overigens nog maar kort een relatie, weer een overeenkomst Wij wonen zo'n 25 km bij elkaar vandaan dus dat is opzich wel goed te doen. Zijn werk is redelijk dichtbij mijn woonplaats maar zijn huis is weer groter. Maar het hele idee van samenwonen vind ik toch soms nog wat eng.. er moeten opeens zoveel keuzes gemaakt worden in stroomversnelling
Wel erg gaaf als je een kleintje meertalig zou kunnen laten opgroeien! Zijn jullie zelf ook meertalig?
Mijn ouders zijn vanaf dag 1 al direct enthousiast geweest, net als iedereen om ons heen eigenlijk dus dat is wel fijn. Volgens mij ben ikzelf de enige geweest die er veel moeite mee heeft gehad en die beren op de weg zag. Heb jij het al op je werk verteld? Ik wil dat het liefst zo lang mogelijk uitstellen omdat ik er toch een beetje tegenop zie. Maar dinsdag ben ik alweer 12 weken dus ik denk ook niet dat ik te lang kan wachten. Ga jij 1 dag minder werken? Ik werk er op dit moment 5 en ga sowieso naar de 4 en als het even haalbaar is zou ik ook wel graag 3 om 4 willen werken.
Qua kleding red ik het nog wel even, ik ben vorig jaar ruim 10 kilo afgevallen (en daar gaat nu mn slanke lijntje ) en heb nog al mijn kleding die ik toen ook gewoon droeg en dan zijn voornamelijk ook tuniekjes en leggings dus daar kan ik wel weer even in meegroeien. Ik merk wel dat ik mijn spijkerbroeken minder lekker vind zitten en voel me gewoon algeheel zwaarder. Mn buik voelt wat vadsiger zeg maar maar dan heb ik nog wel het idee dat het vooral door het eten komen Ik let nu namelijk niet meer op de lijn en eet dus wanneer ik er zin in heb, ik probeer er alleen nog wel een heel klein beetje op te letten dat ik niet opeens voor 2 ga eten want dat schijnt echt niet nodig te zijn. De borsten zijn inderdaad al bijna 2 maten gegroeid! Gelukkig heb ik ook nog wat oude bh's uit mijn vollere tijd alleen zitten die in de omvang nog wat groot. Dus ik denk dat ik binnenkort ook maar even ga shoppen, alleen verwacht ik wel dat ze nog aardig wat groter zullen worden.
Het jij al bepaalde trek in dingen? Ik drink tegenwoordig echt liters melk in de week terwijl ik die het afgelopen jaar eigenlijk zoveel mogelijk heb laten staan. Ik snak naar een broodje filet american (mag natuurlijk niet ) en ga regelmatig een blokje om voor de nieuwe haring! In de eerste weken heb ik me een paarkeer tegoed gedaan aan een zak patat omdat ik zo'n zin in klodders mayo had maar die drang is gelukkig een beetje afgezakt.
Wij hebben de afgelopen week 2 pakjes kado gehad en dat waren toevallig dezelfde pakjes Dus we hebben er eentje moeten ruilen en hebben toen ook maar meteen zelf nog een stuk of 6 pakjes erbij gekocht. Ik vind ze wel leuk om aan anderen te laten zien maar ik vind het nog moeilijk om te beseffen dat daar strak mijn babietje in komt te liggen.. lijkt me wel een heerlijk idee overigens! De babykamer is nog wat lastig omdat we nog niet weten waar die komt te staan. Ik denk dat ik sowieso eerst een wiegje haal want mocht ik besluiteloos blijven dan heeft de kleine sowieso een bedje voor op de slaapkamer. Ben jij met het kiezen van een verloskundige er wel vanuit gegaan dat je in je eigen woonplaats blijft?
Wanneer staat jouw volgende echo gepland?
@ pompiedoe lastig inderdaad als je niet echt 'om de hoek'' bij elkaar woont. Het is inderdaad wel zo handig als je opvangmogelijkheden dicht in de buurt hebt, de opvang schijnt tegenwoordig echt bakken met geld te kosten. Ook wij hebben overigens nog maar kort een relatie, weer een overeenkomst Wij wonen zo'n 25 km bij elkaar vandaan dus dat is opzich wel goed te doen. Zijn werk is redelijk dichtbij mijn woonplaats maar zijn huis is weer groter. Maar het hele idee van samenwonen vind ik toch soms nog wat eng.. er moeten opeens zoveel keuzes gemaakt worden in stroomversnelling
Wel erg gaaf als je een kleintje meertalig zou kunnen laten opgroeien! Zijn jullie zelf ook meertalig?
Mijn ouders zijn vanaf dag 1 al direct enthousiast geweest, net als iedereen om ons heen eigenlijk dus dat is wel fijn. Volgens mij ben ikzelf de enige geweest die er veel moeite mee heeft gehad en die beren op de weg zag. Heb jij het al op je werk verteld? Ik wil dat het liefst zo lang mogelijk uitstellen omdat ik er toch een beetje tegenop zie. Maar dinsdag ben ik alweer 12 weken dus ik denk ook niet dat ik te lang kan wachten. Ga jij 1 dag minder werken? Ik werk er op dit moment 5 en ga sowieso naar de 4 en als het even haalbaar is zou ik ook wel graag 3 om 4 willen werken.
Qua kleding red ik het nog wel even, ik ben vorig jaar ruim 10 kilo afgevallen (en daar gaat nu mn slanke lijntje ) en heb nog al mijn kleding die ik toen ook gewoon droeg en dan zijn voornamelijk ook tuniekjes en leggings dus daar kan ik wel weer even in meegroeien. Ik merk wel dat ik mijn spijkerbroeken minder lekker vind zitten en voel me gewoon algeheel zwaarder. Mn buik voelt wat vadsiger zeg maar maar dan heb ik nog wel het idee dat het vooral door het eten komen Ik let nu namelijk niet meer op de lijn en eet dus wanneer ik er zin in heb, ik probeer er alleen nog wel een heel klein beetje op te letten dat ik niet opeens voor 2 ga eten want dat schijnt echt niet nodig te zijn. De borsten zijn inderdaad al bijna 2 maten gegroeid! Gelukkig heb ik ook nog wat oude bh's uit mijn vollere tijd alleen zitten die in de omvang nog wat groot. Dus ik denk dat ik binnenkort ook maar even ga shoppen, alleen verwacht ik wel dat ze nog aardig wat groter zullen worden.
Het jij al bepaalde trek in dingen? Ik drink tegenwoordig echt liters melk in de week terwijl ik die het afgelopen jaar eigenlijk zoveel mogelijk heb laten staan. Ik snak naar een broodje filet american (mag natuurlijk niet ) en ga regelmatig een blokje om voor de nieuwe haring! In de eerste weken heb ik me een paarkeer tegoed gedaan aan een zak patat omdat ik zo'n zin in klodders mayo had maar die drang is gelukkig een beetje afgezakt.
Wij hebben de afgelopen week 2 pakjes kado gehad en dat waren toevallig dezelfde pakjes Dus we hebben er eentje moeten ruilen en hebben toen ook maar meteen zelf nog een stuk of 6 pakjes erbij gekocht. Ik vind ze wel leuk om aan anderen te laten zien maar ik vind het nog moeilijk om te beseffen dat daar strak mijn babietje in komt te liggen.. lijkt me wel een heerlijk idee overigens! De babykamer is nog wat lastig omdat we nog niet weten waar die komt te staan. Ik denk dat ik sowieso eerst een wiegje haal want mocht ik besluiteloos blijven dan heeft de kleine sowieso een bedje voor op de slaapkamer. Ben jij met het kiezen van een verloskundige er wel vanuit gegaan dat je in je eigen woonplaats blijft?
Wanneer staat jouw volgende echo gepland?
zondag 26 juni 2011 om 17:58
@mommycb He weer een overeenkomst. Ook ik ben fors afgevallen, 13 kilo!! Ik heb wel wat grotere maat kleding over, alleen dat is gewoon te groot (heb lang als een hobbezak rondgelopen omdat ik het zonde vond om tussenmaatkleding te kopen), bovendien het staat ook raar en trekt aan alle kanten. Toen ik forser was had ik het geluk dat alles gelijkmatig was verdeeld. Nu ik zwanger ben zijn het vooral mijn buik en bovenbenen waar ik ben aangekomen. Aan de bovenkant heb ik dus best wat ruimte over en dat is geen gezicht! Qua vrije tijdskleding gaat het nog wel, maar zakelijk, helaas te erg voor woorden. Gelukkig dat ik mijn baan heb opgezegd en ik hoogstwaarschijnlijk bij een minder formele club ga werken .
Op werk heb ik het meteen al verteld. Heeft ook te maken dat ik een omgeving zit waar veel druk op mensen wordt gelegd. Als je niets zegt, houden ze ook geen rekening met je. Vooral die eerste paar weken waren voor mij een roller coaster aan emoties en indrukken. Ik kon absoluut niet performen op mijn normale niveau en heb ook vorige maand geen omzet gedraaid (heb een commerciële functie). Gelukkig deze maand weer wel; die nul achter je naam ziet er zo vervelend uit.
Qua samenwonen kan ik mij jouw gevoel wel voorstellen. Zo'n belangrijke beslissing nemen terwijl je er nog niet op een natuurlijk manier naar heb kunnen groeien. Ik heb er zelf ook een beetje last van, misschien dat ik daarom geen haast mee maak. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben blij hoe alles verloopt, maar het gaat allemaal zo snel en alsof mijn gevoel achterloopt op de realiteit.
Multinlinguaal ben ik absoluut niet, maar vriend spreekt iets van 7 talen en waarvan 4 of 5 vloeiend. De discussie hebben we ook over het Fries, hij zou junior dat graag willen leren en ik heb zoiets van "Tja is het wel nodig...".
De verloskundigepraktijk heb ik gewoon in mijn eigen woonplaats gekozen. Eentje genomen die verbonden is met het ziekenhuis waar ik graag wil bevallen. Ik word niet heel warm of koud van ze. Het blijft voor hun natuurlijk lopende bandwerk.
Ik heb niet specifiek trek in dingen. Wel dat ik tussen de middag lekker vind om warm te eten. Ik nuttig iets meer zuivel dan normaal en oja ik vind appelsap tegenwoordig superlekker.
De volgende echo heb ik 14 juli, dan ben ik over de 12 weken en ik denk dat ik een week later de echo voor de combinatietest laat inplannen. Jij hebt hem deze week?
Op werk heb ik het meteen al verteld. Heeft ook te maken dat ik een omgeving zit waar veel druk op mensen wordt gelegd. Als je niets zegt, houden ze ook geen rekening met je. Vooral die eerste paar weken waren voor mij een roller coaster aan emoties en indrukken. Ik kon absoluut niet performen op mijn normale niveau en heb ook vorige maand geen omzet gedraaid (heb een commerciële functie). Gelukkig deze maand weer wel; die nul achter je naam ziet er zo vervelend uit.
Qua samenwonen kan ik mij jouw gevoel wel voorstellen. Zo'n belangrijke beslissing nemen terwijl je er nog niet op een natuurlijk manier naar heb kunnen groeien. Ik heb er zelf ook een beetje last van, misschien dat ik daarom geen haast mee maak. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben blij hoe alles verloopt, maar het gaat allemaal zo snel en alsof mijn gevoel achterloopt op de realiteit.
Multinlinguaal ben ik absoluut niet, maar vriend spreekt iets van 7 talen en waarvan 4 of 5 vloeiend. De discussie hebben we ook over het Fries, hij zou junior dat graag willen leren en ik heb zoiets van "Tja is het wel nodig...".
De verloskundigepraktijk heb ik gewoon in mijn eigen woonplaats gekozen. Eentje genomen die verbonden is met het ziekenhuis waar ik graag wil bevallen. Ik word niet heel warm of koud van ze. Het blijft voor hun natuurlijk lopende bandwerk.
Ik heb niet specifiek trek in dingen. Wel dat ik tussen de middag lekker vind om warm te eten. Ik nuttig iets meer zuivel dan normaal en oja ik vind appelsap tegenwoordig superlekker.
De volgende echo heb ik 14 juli, dan ben ik over de 12 weken en ik denk dat ik een week later de echo voor de combinatietest laat inplannen. Jij hebt hem deze week?
woensdag 29 juni 2011 om 09:29
we hebben helaas nog niet een heel druk lopend topic he! Hopelijk schuiven er snel nog wat dames bij aan en ik ben ook wel erg benieuwd hoe het gaat met de eerdere meeschrijvers.
Ik begin nu eindelijk te merken dat het echt mn buikje is dat groeit en niet mijn alleen mijn algehele omvang vanwege met toch iets meer snoepen dat ik doe. Maar mn kleding begint nu ook minder lekker te zitten, van de week heb ik nog een paar keer wat straks aangehad maar ik denk dat dat voorlopig naar de achterkant van de kast verbannen wordt.
Kleine kinderen pakken die vreemde talen erg makkelijk op schijnt als het maar met regelmaat tegen ze gesproken wordt. Het nadeel is dan wel dat jij ook steeds naar een onverstaanbaar taaltje moet luisteren als je vriend met de kleine aan het communiceren is
Ik herken het heel erg wat je zegt, dat je gevoel achterloopt op de realiteit! Ik ben ook erg wisselvallig in mijn stemmingen, de ene keer denk ik overal heel luchtig over en op het andere moment slaat de paniek weer toe. Hoe gaat het eigenlijk met jouw hormonen? Heeft je omgeving er al onder te lijden?
Wij hebben op 6 juli de cominatietest, hiermee vervalt ook de 12 weken echo. Wil jij trouwens het geslacht van de baby weten of laat je je verassen?
Heb je tussen je 2 banen in nog wat vrije tijd? Dat zou wel erg lekker zijn! Ik merk ook dat ik nu al steeds meer tegen de full time weken begin op te kijken.. Ik had nog erg veel vrije dagen waarvan ik steeds een paar heb opgenomen om de weken een beetje te doorbreken maar nu ik weet dat ik zwanger ben wil ik eigenlijk zoveel mogelijk van mijn dagen bewaren om later voor of na mijn verlof eraan te plakken.
Ik begin nu eindelijk te merken dat het echt mn buikje is dat groeit en niet mijn alleen mijn algehele omvang vanwege met toch iets meer snoepen dat ik doe. Maar mn kleding begint nu ook minder lekker te zitten, van de week heb ik nog een paar keer wat straks aangehad maar ik denk dat dat voorlopig naar de achterkant van de kast verbannen wordt.
Kleine kinderen pakken die vreemde talen erg makkelijk op schijnt als het maar met regelmaat tegen ze gesproken wordt. Het nadeel is dan wel dat jij ook steeds naar een onverstaanbaar taaltje moet luisteren als je vriend met de kleine aan het communiceren is
Ik herken het heel erg wat je zegt, dat je gevoel achterloopt op de realiteit! Ik ben ook erg wisselvallig in mijn stemmingen, de ene keer denk ik overal heel luchtig over en op het andere moment slaat de paniek weer toe. Hoe gaat het eigenlijk met jouw hormonen? Heeft je omgeving er al onder te lijden?
Wij hebben op 6 juli de cominatietest, hiermee vervalt ook de 12 weken echo. Wil jij trouwens het geslacht van de baby weten of laat je je verassen?
Heb je tussen je 2 banen in nog wat vrije tijd? Dat zou wel erg lekker zijn! Ik merk ook dat ik nu al steeds meer tegen de full time weken begin op te kijken.. Ik had nog erg veel vrije dagen waarvan ik steeds een paar heb opgenomen om de weken een beetje te doorbreken maar nu ik weet dat ik zwanger ben wil ik eigenlijk zoveel mogelijk van mijn dagen bewaren om later voor of na mijn verlof eraan te plakken.
zaterdag 2 juli 2011 om 11:16
Hoi Mommy, nee idd geen goed lopende topic dit . Ach c'est la vie. Vind het voor nu ook wel prettig. Ben denk ik van de roze wolk afgedonderd en zit er klein beetje doorheen. Komt dus wel goed uit, dat dit niet zo'n druk topic is.
Rondschietende hormonen, check! Heb mijn baan met een maand eerder opgezegd, zodat ik even rust in mijn hoofd heb en fris met de nw job kan beginnen.
Voor de rest twijfel ik enorm over de relatie. Door de hormonen vat ik waarschijnlijk de dingen zwaarder op, maar ik begin steeds meer te geloven dat mijn partner en ik niet geschikt zijn om een relatie te hebben. De paniek over de toekomst slaat dan soms toe, maar desondanks heb ik het vertrouwen dat ik het ook alleen kan. Dus niet echte paniek. Aan de andere kant vorige week zag ik het nog allemaal zonnig in. Gevoelens zijn op het moment erg wisselvallig. Gelukkig gaat vriend nu voor een lange rondreis naar de andere kant van de wereld, kan ik weer rustig worden zonder hem lastig mee te vallen.
Ik heb 14 juli de 12 weken echo, vivavriendinnetje, die ook de rol van aankomende troeteltante op zich neemt, gaat dan met mij mee. Heb er zin in! 18 Juli heb ik de combinatietest in 1 keer (kon geen tijd vrijmaken voor 2 afspraken, maar nu ik toch vrij ben ga ik het wel proberen om het alsnog in 2 keer te doen). In ieder geval, ik ga dan met mijn moeder. Als alles in 1 keer wordt gedaan, dan is het een echo van ongeveer 45 minuten en bloedprikken. Uitslag bloed krijg ik dan de week daarna nog.
Ja ik wil graag weten wat het is. Denk ook dat het mij helpt om mij voor te bereiden op na de bevalling. Ik merk dat ca 2 weken na een echo de hele situatie een beetje ongrijpbaar voor mij wordt, Ik heb geen last van verschijnselen, hoogstens dat de kat niet bij mij weg te slaan is. Mijn buik lijkt geslonken, ik pas nog steeds in mijn oude kleding al heb ik wel een 'buikje', maar is het gewoon niet noemenswaardig te noemen. Mijn borsten doen geen pijn en zijn niet gegroeid, eerder geslonken. Ik had een tic voor appelsap, maar dat is nu ook weg. De vermoeidheid is vele malen minder geworden. De neiging om hele verhalen tegen mijn buik te vertellen ontbreekt ook. Ik voel mij gewoon niet optimaal zwanger .
Maar goed dat was even een enorm egopost. Voor de rest hoe gaat het met jullie? Bigbang hoe was jouw echo? En 1001-nacht kan ik nog iets voor jou doen, dan enkel virtuele toesturen?
Rondschietende hormonen, check! Heb mijn baan met een maand eerder opgezegd, zodat ik even rust in mijn hoofd heb en fris met de nw job kan beginnen.
Voor de rest twijfel ik enorm over de relatie. Door de hormonen vat ik waarschijnlijk de dingen zwaarder op, maar ik begin steeds meer te geloven dat mijn partner en ik niet geschikt zijn om een relatie te hebben. De paniek over de toekomst slaat dan soms toe, maar desondanks heb ik het vertrouwen dat ik het ook alleen kan. Dus niet echte paniek. Aan de andere kant vorige week zag ik het nog allemaal zonnig in. Gevoelens zijn op het moment erg wisselvallig. Gelukkig gaat vriend nu voor een lange rondreis naar de andere kant van de wereld, kan ik weer rustig worden zonder hem lastig mee te vallen.
Ik heb 14 juli de 12 weken echo, vivavriendinnetje, die ook de rol van aankomende troeteltante op zich neemt, gaat dan met mij mee. Heb er zin in! 18 Juli heb ik de combinatietest in 1 keer (kon geen tijd vrijmaken voor 2 afspraken, maar nu ik toch vrij ben ga ik het wel proberen om het alsnog in 2 keer te doen). In ieder geval, ik ga dan met mijn moeder. Als alles in 1 keer wordt gedaan, dan is het een echo van ongeveer 45 minuten en bloedprikken. Uitslag bloed krijg ik dan de week daarna nog.
Ja ik wil graag weten wat het is. Denk ook dat het mij helpt om mij voor te bereiden op na de bevalling. Ik merk dat ca 2 weken na een echo de hele situatie een beetje ongrijpbaar voor mij wordt, Ik heb geen last van verschijnselen, hoogstens dat de kat niet bij mij weg te slaan is. Mijn buik lijkt geslonken, ik pas nog steeds in mijn oude kleding al heb ik wel een 'buikje', maar is het gewoon niet noemenswaardig te noemen. Mijn borsten doen geen pijn en zijn niet gegroeid, eerder geslonken. Ik had een tic voor appelsap, maar dat is nu ook weg. De vermoeidheid is vele malen minder geworden. De neiging om hele verhalen tegen mijn buik te vertellen ontbreekt ook. Ik voel mij gewoon niet optimaal zwanger .
Maar goed dat was even een enorm egopost. Voor de rest hoe gaat het met jullie? Bigbang hoe was jouw echo? En 1001-nacht kan ik nog iets voor jou doen, dan enkel virtuele toesturen?
maandag 4 juli 2011 om 15:23
Dat wisselvallige humeur herken ik ontzettend! Bij mij verschilt het toekomstbeeld het ook met de dag, er hoeft maar iets heeeel kleins te gebeuren en ik kijk alweer met angst naar de toekomst, overigens is er ook maar weer iets heel kleins voor nodig om mij van dat tegendeel te overtuigen.. ik denk dus inderdaad dat het de hormonen zijn Ik probeer om het allemaal met de dag te nemen en me niet al te druk ga maken over de toekomst, die kan je toch niet voorspellen en je weet nooit hoe het zal lopen. Ik hoop dat jullie er ook nog uitkomen, het is toch zoveel fijner om met zijn 2tjes te doen. En het helpt om het soms allemaal even te relativeren (zie topictitel 
). Ik merk dat ik de laatste tijd ook vooral heel erg met mijzelf bezig ben en wat ik wil en en wat ik niet wil.. Daarbij vergeet ik soms helemaal dat er nog een 2e partij bij betrokken is, die misschien niet zo strak staat van de hormonen, maar bij wie de impact misschien wel net zo groot is. Dus soms moet even die knop om en het besef komen dat ik niet de enige ben die soms wat geruststelling en lieve woorden nodig heeft, maar het blijft lastig! Hoelang blijft je vriend weg? Misschien is die adempauze juist ook wel fijn voor jullie, dan kan je alles even rustig op een rijtje zetten en waarschijnlijk gaan jullie elkaar ontzettend missen en dan kunnen jullie weer samen op de roze wolk klimmen als hij terug is
Dus over een kleine 2 weken je volgende echo, spannend! Ik kijk ook wel erg uit naar de volgende echo, die is woensdag al. Dan wordt ook de combinatietest gedaan. Ik verheug me er wel op om een echt mensje te zien, zodat het inderdaad allemaal wat 'tastbaarder' wordt. Want ik begrijp precies wat je bedoelt met het onwerkelijke gevoel. Wij maken er ook weleens grapjes over hoelang het zal duren voordat het kwartje valt en het besef er volledig is, hopelijk tegen de tijd dat je het voelt bewegen, maar anders toch echt wel met de geboorte en in het uiterste geval zo tegen de tijd dat het naar school gaat
Ik geloof ook niet dat we de enige daarin zijn, ik heb in de afgelopen 13 weken (9 weken sinds ik het weet) nog geen 1 keer op de roze wolk mogen plaatsnemen, als het nog komt zou het fijn zijn maar anders ben ik er van overtuigd dat bij de geboorte alles wel weer goedgemaakt wordt qua gevoelens.
En de symptomen schijnen inderdaad iets af te nemen zo tegen het 2e trimester, de moeheid gaat voor een groot deel over (gelukkig!) en dat merk ik nu ook wel. Ben jij verder misselijk geweest de eerste weken? Ik niet noemenswaardig, dus de 'echte' zwangerschapskwaaltjes slaan we misschien een beetje over maar dat maakt je echt niet minder zwanger hoor! Op sommige dagen kan ik de hele dag het internet afspeuren naar allerlei informatie over de zwangerschap, maar op genoeg dagen wil ik het er gewoon eigenlijk even helemaal niet over hebben of over na denken. Ik wacht dus nog maar even op het echte werk, als straks bekend is of we een jongetje of meisje krijgen dan kunnen we beginnen met het kamertje en kan het kastje gevuld worden en het wiegje aangekleed. Op 18 juli kunnen ze misschien al zien wat het wordt dus dat is voorlopig even de datum waar ik het meest naar uitkijk.
Hoe zijn de reacties uit jouw omgeving eigenlijk? Mijn relatie is ook nog vrij pril dus ik had daar wat meer commentaar over verwacht en vandaar dat ik ook een beetje terughoudend ben met het grote nieuws verspreiden (terwijl we nu al op de 'veilige' 3 maandengrens zitten) maar nog niemand die daar iets over heeft gezegd, alleen maar leuke reacties!
Een vriendin van me in vorige week bevallen en als je zo'n hummeltje ziet dan is het echt bijna onvoorstelbaar dat er ook ziets binnenin je aan het groeien is en dan heb ik toch wel echt van die kriebel momentjes!
En egoposten zijn meer dan welkom hoor! Dan is juist het fijne aan zo'n forum, lekker anoniem alle frustraties spuien
knuffel! (geen idee hoe ik die smiley krijg)
). Ik merk dat ik de laatste tijd ook vooral heel erg met mijzelf bezig ben en wat ik wil en en wat ik niet wil.. Daarbij vergeet ik soms helemaal dat er nog een 2e partij bij betrokken is, die misschien niet zo strak staat van de hormonen, maar bij wie de impact misschien wel net zo groot is. Dus soms moet even die knop om en het besef komen dat ik niet de enige ben die soms wat geruststelling en lieve woorden nodig heeft, maar het blijft lastig! Hoelang blijft je vriend weg? Misschien is die adempauze juist ook wel fijn voor jullie, dan kan je alles even rustig op een rijtje zetten en waarschijnlijk gaan jullie elkaar ontzettend missen en dan kunnen jullie weer samen op de roze wolk klimmen als hij terug is Dus over een kleine 2 weken je volgende echo, spannend! Ik kijk ook wel erg uit naar de volgende echo, die is woensdag al. Dan wordt ook de combinatietest gedaan. Ik verheug me er wel op om een echt mensje te zien, zodat het inderdaad allemaal wat 'tastbaarder' wordt. Want ik begrijp precies wat je bedoelt met het onwerkelijke gevoel. Wij maken er ook weleens grapjes over hoelang het zal duren voordat het kwartje valt en het besef er volledig is, hopelijk tegen de tijd dat je het voelt bewegen, maar anders toch echt wel met de geboorte en in het uiterste geval zo tegen de tijd dat het naar school gaat
Ik geloof ook niet dat we de enige daarin zijn, ik heb in de afgelopen 13 weken (9 weken sinds ik het weet) nog geen 1 keer op de roze wolk mogen plaatsnemen, als het nog komt zou het fijn zijn maar anders ben ik er van overtuigd dat bij de geboorte alles wel weer goedgemaakt wordt qua gevoelens.
En de symptomen schijnen inderdaad iets af te nemen zo tegen het 2e trimester, de moeheid gaat voor een groot deel over (gelukkig!) en dat merk ik nu ook wel. Ben jij verder misselijk geweest de eerste weken? Ik niet noemenswaardig, dus de 'echte' zwangerschapskwaaltjes slaan we misschien een beetje over maar dat maakt je echt niet minder zwanger hoor! Op sommige dagen kan ik de hele dag het internet afspeuren naar allerlei informatie over de zwangerschap, maar op genoeg dagen wil ik het er gewoon eigenlijk even helemaal niet over hebben of over na denken. Ik wacht dus nog maar even op het echte werk, als straks bekend is of we een jongetje of meisje krijgen dan kunnen we beginnen met het kamertje en kan het kastje gevuld worden en het wiegje aangekleed. Op 18 juli kunnen ze misschien al zien wat het wordt dus dat is voorlopig even de datum waar ik het meest naar uitkijk.
Hoe zijn de reacties uit jouw omgeving eigenlijk? Mijn relatie is ook nog vrij pril dus ik had daar wat meer commentaar over verwacht en vandaar dat ik ook een beetje terughoudend ben met het grote nieuws verspreiden (terwijl we nu al op de 'veilige' 3 maandengrens zitten) maar nog niemand die daar iets over heeft gezegd, alleen maar leuke reacties!
Een vriendin van me in vorige week bevallen en als je zo'n hummeltje ziet dan is het echt bijna onvoorstelbaar dat er ook ziets binnenin je aan het groeien is en dan heb ik toch wel echt van die kriebel momentjes!
En egoposten zijn meer dan welkom hoor! Dan is juist het fijne aan zo'n forum, lekker anoniem alle frustraties spuien
knuffel! (geen idee hoe ik die smiley krijg
)
