Zwanger
alle pijlers
Schildklier en zwangerschapswens
maandag 14 juni 2021 om 16:16
Eind 2018 raakte ik na 1 ronde zwanger. Helaas werd dit een miskraam met 6 weken en tot op heden is het niet gelukt om opnieuw zwanger te worden. Inmiddels heb ik 4x IUI gehad. Niet gelukt.
Ik heb daarnaast al jaren een chronisch pijnsyndroom. Ooit fibromyalgie genoemd, omdat ze niet konden vinden wat het was. Altijd vermoeid, spier- en gewrichtspijn, gewichtstoename, moeite met sporten, prikkelbare darm waardoor elke dag buikpijn, gekke allergische reacties van mijn huid, concentratieproblemen, stressgevoelens.
Afgelopen week heb ik mijn schildklierwaarden laten onderzoeken.
TSH: 5.2
FT4: 13
T3: 1.76
Diagnose van de huisarts: subklinisch traagwerkende schildklier. Hier gaan we niks mee doen. Eet maar wat meer voeding met jodium erin. (Hij noemde zelfs nog dat veel mensen medicatie ingrijpend vonden, want dat moet je een halfuur voor het ontbijt innemen. Ik heb toen gezegd dat ik nu elke dag hormonen spuit en dat dat ook best ingrijpend is
)
Aanstaande vrijdag heb ik een gesprek met mijn gynaecoloog waarin ik een verwijzing naar de internist/endocrinoloog wil vragen, maar ik ben heel bang dat ik niet serieus genomen word.
Ik hoop dat ik op deze manier meer informatie krijg.
Hebben jullie tips voor mij? Waar moet ik naar vragen? Welke informatie kan ik meenemen? En in het uiterste geval; welk ziekenhuis of specialist kan ik nog raadplegen?
Ik heb daarnaast al jaren een chronisch pijnsyndroom. Ooit fibromyalgie genoemd, omdat ze niet konden vinden wat het was. Altijd vermoeid, spier- en gewrichtspijn, gewichtstoename, moeite met sporten, prikkelbare darm waardoor elke dag buikpijn, gekke allergische reacties van mijn huid, concentratieproblemen, stressgevoelens.
Afgelopen week heb ik mijn schildklierwaarden laten onderzoeken.
TSH: 5.2
FT4: 13
T3: 1.76
Diagnose van de huisarts: subklinisch traagwerkende schildklier. Hier gaan we niks mee doen. Eet maar wat meer voeding met jodium erin. (Hij noemde zelfs nog dat veel mensen medicatie ingrijpend vonden, want dat moet je een halfuur voor het ontbijt innemen. Ik heb toen gezegd dat ik nu elke dag hormonen spuit en dat dat ook best ingrijpend is
)Aanstaande vrijdag heb ik een gesprek met mijn gynaecoloog waarin ik een verwijzing naar de internist/endocrinoloog wil vragen, maar ik ben heel bang dat ik niet serieus genomen word.
Ik hoop dat ik op deze manier meer informatie krijg.
Hebben jullie tips voor mij? Waar moet ik naar vragen? Welke informatie kan ik meenemen? En in het uiterste geval; welk ziekenhuis of specialist kan ik nog raadplegen?
woensdag 30 juni 2021 om 20:02
Huisartsen moeten van veel ziektebeelden de basis weten. Mijn ervaring is dat ze niet altijd goed op de hoogte zijn van behandelprotocollen. Je kunt de NHG standaard voor een probleem (in dit geval traagwerkende schildklier én fertiliteit problemen) opzoeken op internet en meenemen. Mijn huisarts was verbaasd dat ik die had gevonden en hem wees op het geldende behandelprotocol.
De afgelopen jaren is de behandeling ook wat veranderd: waar eerst de waarden leidend waren is het nu 'behandelen tot iemand zich goed voelt'. Mijn vorige huisarts had daar lak aan. Overstap naar een andere gaf oplossing
De afgelopen jaren is de behandeling ook wat veranderd: waar eerst de waarden leidend waren is het nu 'behandelen tot iemand zich goed voelt'. Mijn vorige huisarts had daar lak aan. Overstap naar een andere gaf oplossing
vrijdag 20 augustus 2021 om 13:37
Hierbij een update van mij:
Toen ik zwanger bleek te zijn kreeg ik urgentie om naar de internist te gaan. Ik vond het een ontzettende hork. Hij vond de bloedonderzoeken niet zo interessant en noemde dat mijn klachten daar niet vandaan zouden kunnen komen (bijzonder, want hij heeft niet naar mijn klachten gevraagd) Als ik erop zou staan dan zou hij nog wel even met een collega overleggen die gespecialiseerd is in de schildklier. Dat heeft hij inderdaad gedaan en op zijn advies heb ik medicatie gekregen. Maar, noemde de internist, dat is meer als ondersteuning voor jouw gevoel en na de zwangerschap moet je er gelijk mee stoppen. Hij wilde nog wel mijn antistoffen testen en 6 weken later moest ik nogmaals mijn TSH laten controleren.
Inmiddels ben ik 11 weken (goede termijnecho gehad!) en heb ik afgelopen week contact gehad met de assistente van de internist. De medicatie slaat aan, TSH is nu 1,52. Maar mijn antistoffen zijn extreem verhoogd waardoor de ziekte van Hashimoto is aangetoond. Een auto-immuun ziekte waarbij mijn lichaam mijn schildklier aanvalt. Dit betekent dat ik ook na de zwangerschap de medicatie moet blijven gebruiken. Alle klachten die ik al jaren lang heb kunnen daardoor verklaard worden. Bizar dat er nooit een arts is geweest die hieraan heeft gedacht. Dat had mij misschien zoveel ellende kunnen besparen.
Maar.... ik ben wel blij dat ik zelf heb doorgepakt, want misschien heb ik mede daardoor nu een gezonde baby in mijn buik.
Toen ik zwanger bleek te zijn kreeg ik urgentie om naar de internist te gaan. Ik vond het een ontzettende hork. Hij vond de bloedonderzoeken niet zo interessant en noemde dat mijn klachten daar niet vandaan zouden kunnen komen (bijzonder, want hij heeft niet naar mijn klachten gevraagd) Als ik erop zou staan dan zou hij nog wel even met een collega overleggen die gespecialiseerd is in de schildklier. Dat heeft hij inderdaad gedaan en op zijn advies heb ik medicatie gekregen. Maar, noemde de internist, dat is meer als ondersteuning voor jouw gevoel en na de zwangerschap moet je er gelijk mee stoppen. Hij wilde nog wel mijn antistoffen testen en 6 weken later moest ik nogmaals mijn TSH laten controleren.
Inmiddels ben ik 11 weken (goede termijnecho gehad!) en heb ik afgelopen week contact gehad met de assistente van de internist. De medicatie slaat aan, TSH is nu 1,52. Maar mijn antistoffen zijn extreem verhoogd waardoor de ziekte van Hashimoto is aangetoond. Een auto-immuun ziekte waarbij mijn lichaam mijn schildklier aanvalt. Dit betekent dat ik ook na de zwangerschap de medicatie moet blijven gebruiken. Alle klachten die ik al jaren lang heb kunnen daardoor verklaard worden. Bizar dat er nooit een arts is geweest die hieraan heeft gedacht. Dat had mij misschien zoveel ellende kunnen besparen.
Maar.... ik ben wel blij dat ik zelf heb doorgepakt, want misschien heb ik mede daardoor nu een gezonde baby in mijn buik.
