(Schoon) ouders pas na bevalling bellen??

06-07-2012 15:21 69 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ergens in week 15 van mijn zwangerschap (ben vandaag 38 weken) mijn moeder gevraagd bij mijn bevalling aanwezig te zijn. Dit leek me op dat moment erg fijn. Toen wist ik nog niet dat ze zou gaan overlopen van enthousiasme met het aankomende oma-schap. Ze is helemaal blij en leeft ontzettend mee wat natuurlijk hartstikke lief is hoor, begrijp me niet verkeerd. In de tussentijd begin ik steeds meer te twijfelen of ik haar er wel bij wil hebben. Mijn man is van zichzelf rustig en ben bang dat zij "ons" moment overschaduwd met haar enthousiasme als onze dochter net is geboren. Ik gaf al wat stille hints dat ik wil kijken hoe het allemaal gaat. Zij wil dan graag met mijn vader beneden in de huiskamer wachten totdat ze geboren is en bovendien graag gebeld worden als de bevalling uberhaupt begint. Ik ben alleen zo bang dat als onze dochter voor het eerst moet huilen na de bevalling mijn moeder al meteen naast het bed zit en wij niet eerst eventjes samen, met zijn drieen, kunnen zijn. Nu zat ik te denken dat ik haar helemaal niet in wil lichten over het begin van de bevalling etc. Op die manier kunnnen mijn man en ik onze dochter straks eerst rustig bekijken, kan ik mij even lekker opfrissen en bellen we daarna mijn ouders en schoonouders dat ze opa en oma zijn geworden.



Waar ik mee zit is dat ik mijn moeder niet teleur wil stellen omdat ik de bevalling gewoon samen met mijn man wil doen. Hoe vertel ik haar dat aardig of zal ik niets laten weten (over begin bevalling, vorderingen) en bel ik haar( en mijn vader natuurlijk) pas al ze net geboren is? Wat zouden jullie doen? Alvast bedankt!
Alle reacties Link kopieren
Ik zou bevallen en achteraf bellen dat het zo heftig was dat je niet aan haar had gedacht.
Alle reacties Link kopieren
Het is jouw bevalling, maar dat is al heel vaak gezegd. Wat misschien helpt om je moeder te 'overtuigen' is dat 70 procent van de eerste bevallingen in het ziekenhuis eindigt. Wil je moeder dan nog bij jou thuis op de bank gaan zitten? Bel haar als jouw baby en jij er klaar voor zijn, is vroeg genoeg.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Vandaag nog bellen of morgen langs gaan.

Mam, ik had het niet verwacht maar ik heb me bedacht. Ik wil in alle rust bevallen. En dat is met personeel, man en ik.

Geen argumenten, dat is onderhandelingsruimte creëren.

En ik zou geen toezeggingen doen over erna. Hoe snel precies gebeld gaat worden. Niks beloven, geen punt van maken. Je ziet het wel.



Gezien je vraagstelling ook wel fijn even te checken hoe vaak en lang bezoek welkom is. Mijn moeder kwam dagelijks kort. Ik hou zielsveel van mijn moeder, was blij dat ze kwam en heel blij dat ze luisterde als man vroeg weer te gaan.

Ze kwam vaak een half uur waarvan tien min bij mij. Ik had alle tijd nodig voor eten wassen slapen borst geven poepen (!) en aanverwante zaken.



Bij de volgende bevalling weet ze hoe dan ook daar het begonnen is omdat zoon naar haar gaat.



Begrijp je moeder als ze teleurgesteld is, misschien heeft ze zich er erg op verheugd (en iedereen ingelicht). Als je jet op je hormonen gooit heeft ze goed argument ook voor de anderen. (mocht dat nodig zijn)
Ga praten met je moeder, hou de boodschap bij jezelf ('ik wil het graag samen met man doen') en het moet goed komen. Zij begrijpt dat heus wel, als jullie een goede verstandhouding hebben.
Alle reacties Link kopieren
Vriend heeft na afloop iedereen gebeld. En dat had ik vooraf al duidelijk gemaakt. Ik vond het een heel stressvol idee dat anderen zouden zitten te wachten totdat ik bevallen, zelfs al is het 100km verderop. Laat staan beneden op de bank! Wie weet wil je wel door de huiskamer heen en weer ijsberen. Of gezellige geluiden maken.



Helaas liep het hier toch niet helemaal goed. Net toen vriend mijn moeder aan de telefoon had om het goede nieuws te vertellen kreeg ik een extra bloeding en werd (voor de zekerheid, het was niet gevaarlijk) een ambulance gebeld. Vriend moest meteen ophangen en spullen pakken. Heel verward allemaal. Het duurde nog een paar uur voor hij weer terug kon bellen (hij moest met dochter in de auto naar het ziekenhuis, allerlei artsen, etc.). Mijn moeder heeft een paar hele angstige uren gehad, ze was echt bang dat ik was doodgebloed.
Ik heb mijn ouders en schoonouders gebeld toen we naar het ziekenhuis gingen. Mijn ouders wonen 300km verderop en zouden die ochtend (belde om half 4 's nachts) dan deze kant op komen. Maar dan wel naar ons huis en niet naar het ziekenhuis. Om kwart voor 5 hebben we weer gebeld dat ze er al was haha! Toen zijn ze dus naar ons huis gegaan en schoonouders ook en hebben wij lekker samen die eerste uurtjes gehad. Vond dat wel een mooie oplossing zo. Sowieso zou ik mijn moeder er niet bij willen hebben....dat mijn man het heeft gezien vind ik al erg genoeg.
Alle reacties Link kopieren
Je moeder is ooit zelf bevallen.

Ik kan me slecht voorstellen dat ze hieperdepiep gaat doen op het moment dat jij ligt te bevallen en ook niet dat ze jou en je man het eerste moment ontneemt oid.

Een beetje leuke verloskundige en / of kraamhulp zal daar ook op letten, neem ik aan.

Dat ze NU heel enthousiast is, is toch ook heel logisch?



Je moet natuurlijk doen wat jou het fijnst lijkt, maar het zal voor je moeder waarschijnlijk wel even een domper zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben afgelopen woensdag bevallen en ik kan alleen maar zeggen dat ik heel blij ben dat we vooraf duidelijk hadden aangegeven pas na de bevalling te bellen als we al een tijdje met zn drietjes waren geweest.



Mijn moeder was helemaal hyper van de aanstaande bevalling en vond het al heel moeilijk om niet iedere dag te bellen (mocht niet van mij anders zou ik expres niet opnemen )

Het geval wil alleen wel dat mijn broer woensdag nog even op de koffie wilde komen. Ik had afgesproken dat we nog even contact zouden hebben voor het doorging, en mocht dat niet lukken dat het dan niet doorging. Dus toen hij mij niet kon bereiken wist hij al wel genoeg. En omdat hij de auto van mijn ouders mee had, wist mijn moeder het ook al wel.

Die heeft spannende uurtjes gehad, want het duurde daarna echt nog wel even voor ze het lang verwachte telefoontje krijgt.



TO, gewoon aangeven dat je van gedachten bent veranderd. Tijdens de bevalling draait het om jou. En je moeder zal het vast niet leuk vinden, maar ze komt er echt wel overheen hoor!
Mijn moeder was ook bij de bevalling van onze eerste ik vond het super! Ik bedoel mijn man is een schat, maar wat weet hij nou van bevallen? Mijn moeder heeft me onzettend gesteund en ik vond het een fijn gevoel dat ze erbij was, vanwege haar ervaring, maar ook omdat zij mij het beste kent. Als mijn man het er zwaar mee had om mij pijn te zien lijden, kon zij mij helpen. Zo konden ze elkaar als het ware een beetje aflossen. En toen de baby er eenmaal was, heeft zij prachtige foto's van ons gemaakt! Bij de tweede pastte mijn moeder op de oudste, maar dan weet je ook meer wat je te wachten staat. Bovendien had ik toen een ruggenprik waardoor ik zelfs nog even kon slapen, de uiteindelijke geboorte was in een halfuur gepiept (tegenover 15 uur bij de eerste)!
Alle reacties Link kopieren
quote:romee2013 schreef op 06 juli 2012 @ 15:37:

Bedankt voor de reacties tot nu toe. Ik ben het met jullie eens dat het niet netjes is als je iets belooft en het dan niet nakomt. Daarom had ik al tegen haar gezegd dat ik haar aanwezigheid van het moment wil laten afhangen. Hier had zij absoluut begrip voor maar ze wilde dan wel graag benden in de huiskamer wachten tot het zover was. En dat zie ik nu juist niet zitten omdat ik bang ben dat zij dan meteen naast het bed zal staan en wij niet eerst samen kunnen wennen aan de kleine. En ja..je laat je ouders die beneden zitten ook niet een paar uur wachten met het bekijken van hun eerste kleinkind..Ik zou het gewoon uitleggen dat je je toch hebt bedacht en het niet relaxed vind als er mensen beneden wachten terwijl je boven ligt te bevallen. Je weet trouwens ook nooit of je naar het zkh moet, dat gebeurde mij bij de eerste. Zeker met je eigen moeder moet dit toch bespreekbaar zijn? Ik snap dat ze zich vereerd voelde en zich erop verheugde, maar jouw wensen staan in deze voorop. Ik zou daar als moeder alle begrip voor hebben!
Alle reacties Link kopieren
Ik had bij de eerste aangegeven lekker thuis, met alleen manlief en VK te willen bevallen, die bevalling eindigde in het zkh, met manlief èn mijn moeder aan mijn zij. Nadat ik na 6 uur weeen om mn moeder begon te roepen heeft mijn man haar snel gebeld.



Bij de tweede hebben ze op oudste gepast dus wisten ze uiteraard wat er gaande was. Het is echt nooit in me opgekomen ze beneden in de huiskamer te laten wachten, ik moet er niet aan denken..
Alle reacties Link kopieren
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 juli 2012 @ 20:11:

Je moeder is ooit zelf bevallen.

Ik kan me slecht voorstellen dat ze hieperdepiep gaat doen op het moment dat jij ligt te bevallen en ook niet dat ze jou en je man het eerste moment ontneemt oid.

Een beetje leuke verloskundige en / of kraamhulp zal daar ook op letten, neem ik aan.

Dat ze NU heel enthousiast is, is toch ook heel logisch?



.....Dit lijkt mij ook waarschijnlijker idd. Al ken jij je moeder zelf natuurlijk het beste.
Ik zou het vtv bespreken, hopelijk begrijpt ze het. Accepteren zal ze sowieso moeten. Dat 'opdringerige' zou ik niet noemen, zo belooft ze dat ze zich koest houdt maar als dit haar karakter is (zo is mijn moeder ook) dan gebeurt het toch hoor.



Als je het echt niet vtv wil bespreken zou ik doen alsof de bevalling vet snel is gegaan en je door de commotie niet meer kon bellen... Zeker niet erg netjes, maar als ze erg opdringerig is en zich er niet vanaf wil laten praten is het een optie.....
Zeg het eerlijk tegen je moeder,dat je van gedachten bent veranderd en je het samen met je man de bevalling wilt gaan doen.

Geef ook geen andere beloftes of wat dan ook, je moeder is teleurgesteld dat ze niet bij de bevalling mag zijn, zeg dan ook niet we bellen als het zover is.

Blijf eerlijk tegen haar.

Ik ben een diep teleurgestelde moeder van een kleinkind, die echt een meer dan een dag heeft moeten wachten op haar kleinkind te mogen zien, wees dus eerlijk.
Alle reacties Link kopieren
quote:brunetteparis schreef op 08 juli 2012 @ 20:48:

Als je het echt niet vtv wil bespreken zou ik doen alsof de bevalling vet snel is gegaan en je door de commotie niet meer kon bellen... Zeker niet erg netjes, maar als ze erg opdringerig is en zich er niet vanaf wil laten praten is het een optie.....



liegen dus, over hoe je bevalling is verlopen, tegen je moeder? Das triest.



Geef het vooraf aan, je hebt je bedacht, geen wonder, nu het dichterbij komt. Je moeder zal het toch maar te accepteren hebben, jij moet tenslotte een kind eruit zien te werken, op de manier die voor jou het beste werkt. Als dat zonder je moeder in de buurt is, dan zij het zo.



Mijn moeder had het nooit kunnen halen, die woont 150 km verderop, maar ik had nogal een bliksembevalling. Het ziekenhuis haalde ik niet eens. Overigens had ik van te voren al aangekondigd dat ik pas zou bellen na de bevalling, anders zit iedereen in de stress, ook niet nodig.
Alle reacties Link kopieren
Is toch ook niet handig om te gaan zeggen dat je bevalling zo snel ging?

Je wil toch kunnen praten over je bevalling? Dan zou je tegen je moeder altijd moeten liegen over hoe je bevalling is gegaan.



Dat moet je niet willen.



Gewoon eerlijk zijn, jouw bevalling dus jij mag weten wie je er bij wilt hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben benieuwd, wat ga je doen/heb je gedaan en hoe reageerde je moeder erop?
Alle reacties Link kopieren
Liegen over je bevalling tegen je moeder? Heel erg slecht plan. Je wilt het verhaal nog een keer of 10.000 vertellen daarna waarschijnlijk, en je moeder is vast een van de weinige die het na de 3e keer nog een keer wil aanhoren. je man is het na de 10e keer ook wel zat hoogstwaarschijnlijk.



Mama, ik vind je heel erg lief maar ik wil toch, ondanks wat ik eerder heb gezegd liever alleen bevallen. Dat zou je tegen je moeder toch wel moeten kunnen zeggen? Of je laat het erop aankomen en beslist het op dat moment. Wie weet ben je op dat moment weer van gedachten veranderd en wil je het juist wel. Of niet. Niets zo veranderlijk als een bijna bevallende vrouw.
quote:groentsoep2 schreef op 06 juli 2012 @ 18:56:

Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om te moeten bevallen terwijl mijn moeder beneden op de bank zit te wachten tot ik haar nageslacht eindelijk uitgepoept heb.Ik ook niet hoor, maar ik ken wel iemand die dat juist wel wilde. De kans bestaat dat TO's moeder het zelf destijds wel gewild zou hebben. En dat mag, natuurlijk, maar dan is het wel handig als TO voor de weeen beginnen nog even aangeeft dat ze bij nader inzien toch liever geen wachtende ouders in huis heeft.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven