Zwanger
alle pijlers
Somber door zwangerschapsmisselijkheid
maandag 17 februari 2014 om 12:46
Heb een nieuw account aangemaakt omdat nog bijna niemand weet dat ik zwanger ben. Super-super-superblij met de zwangerschap, maar het wordt nu toch een beetje overschaduwd door de misselijkheid.
Dacht even dat ik geluk zou hebben en dat de misselijkheid aan mij voorbij zou gaan. Maar nu, in week 7/8, is het toch in alle hevigheid toegeslagen. Overgeven lukt niet. Misschien fijn, maar aan de andere kant zou dat misschien verlichting geven. Mijn omgeving weet nog niet dat ik zwanger ben dus kan het niet delen. Verder ben ik iemand die - normaal gesproken - erg van lekker eten houdt en iemand die blij wordt van sporten. En dat gaat nu allebei niet! Kan nergens van genieten. Zelfs de zwangerschap jaagt me nu eerder angst aan dan vreugde. (terwijl ik er wel heel blij mee ben, maar doordat ik me zo beroerd voel zie ik het allemaal niet goed zitten.)
Wie herkent dit en wie heeft tips?
Alvast bedankt, liefs Verle
Dacht even dat ik geluk zou hebben en dat de misselijkheid aan mij voorbij zou gaan. Maar nu, in week 7/8, is het toch in alle hevigheid toegeslagen. Overgeven lukt niet. Misschien fijn, maar aan de andere kant zou dat misschien verlichting geven. Mijn omgeving weet nog niet dat ik zwanger ben dus kan het niet delen. Verder ben ik iemand die - normaal gesproken - erg van lekker eten houdt en iemand die blij wordt van sporten. En dat gaat nu allebei niet! Kan nergens van genieten. Zelfs de zwangerschap jaagt me nu eerder angst aan dan vreugde. (terwijl ik er wel heel blij mee ben, maar doordat ik me zo beroerd voel zie ik het allemaal niet goed zitten.)
Wie herkent dit en wie heeft tips?
Alvast bedankt, liefs Verle
maandag 17 februari 2014 om 12:49
maandag 17 februari 2014 om 12:58
Ik ben met mijn problemen gewoon naar de huis arts gegaan. Een beetje misselijkheid oke maar wanneer dat overslaat in continue misselijk zijn zodat je haast niet meer in staat bent normaal te functioneren das niet de bedoeling. Ik kreeg zetpillen. Primperan en die hebben mij echt door de eerste 5 moeilijke maanden gesleept.
maandag 17 februari 2014 om 13:44
ik ben nu 32 weken zwanger en nog dagelijks aan het overgeven jammer genoeg. Bij de VK in het begin aangegeven en die zei, tja.. sommige vrouwen hebben hier gewoon 9 maanden last van.. uiteindelijk toen ik bloed ging overgeven toch maar naar de HA geweest en daar kreeg ik de emmesafenne zetpillen.. dit was niks.. daarna de tabletjes gehad.. en dat zorgde er wel voor dat ik niet hoefde over te geven, maar de rest van de dag was ik een vaatdoekje
Wat bij mij tegen de aanhoudende misselijkheid hielp was hele kleine beetjes de hele dag door eten en ik hoorde pas op de pufcursus dat vanille vla ook zou helpen.. ook nam ik vaak een waterijsje of een kopje bouillion.. hier werd m'n maag ook wat rustiger van en je gewoon proberen over te geven aan waar jij op dat moment wel of geen behoefte aan hebt qua eten. Ga vooral niet geforceerd je bord boerenkool eten als het je echt niet aanstaat maar eet dan maar iets wat je wel wilt. En slik je multivitamine.. krijg je tenminste die dingen nog binnen
Succes / sterkte hoop dat het snel over is bij je!
En gefeliciteerd natuurlijk!!
Wat bij mij tegen de aanhoudende misselijkheid hielp was hele kleine beetjes de hele dag door eten en ik hoorde pas op de pufcursus dat vanille vla ook zou helpen.. ook nam ik vaak een waterijsje of een kopje bouillion.. hier werd m'n maag ook wat rustiger van en je gewoon proberen over te geven aan waar jij op dat moment wel of geen behoefte aan hebt qua eten. Ga vooral niet geforceerd je bord boerenkool eten als het je echt niet aanstaat maar eet dan maar iets wat je wel wilt. En slik je multivitamine.. krijg je tenminste die dingen nog binnen
Succes / sterkte hoop dat het snel over is bij je!
En gefeliciteerd natuurlijk!!
maandag 17 februari 2014 om 14:44
Dankjulliewel alvast.
Jeetje, dat het ook zo lang kan duren, studentjeuitdenhaag (handige naam
). Heftig dat je zelfs bloed moest overgeven! Pfff...!
Soms lust ik ineens weer wel wat. M'n vriend heeft net eieren gekookt, die smaakten me goed! Maar het volgende moment kan ik al over m'n nek gaan van een kopje thee.
Vanillevla ga ik proberen. Medicijnen probeer ik zolang mogelijk te voorkomen.
Zie nu al op tegen het avondeten. Nog even geen idee wat.
Jeetje, dat het ook zo lang kan duren, studentjeuitdenhaag (handige naam
). Heftig dat je zelfs bloed moest overgeven! Pfff...! Soms lust ik ineens weer wel wat. M'n vriend heeft net eieren gekookt, die smaakten me goed! Maar het volgende moment kan ik al over m'n nek gaan van een kopje thee.
Vanillevla ga ik proberen. Medicijnen probeer ik zolang mogelijk te voorkomen.
Zie nu al op tegen het avondeten. Nog even geen idee wat.
maandag 17 februari 2014 om 15:00
gewoon op het moment kijken waar je trek in heb.. is dat pizza.. prima.. alleen een appel ook prima.. iets wat je niet in je koelkast hebt? nou dan ga je naar de winkel.. leg er niet teveel druk op en probeer je niet te veel aan het geplande te houden als daar je hoofd niet naar staat.. daar wordt het alleen maar erger van.
ik schijn wel een uitzondering te zijn hoor.. normaal gesproken houdt het op na 12/16 weken ga daar maar gewoon van uit
oja.. wat ook hielp tegen de misselijkheid waren smintjes.. en ik had elke maand wel een ander soort meeneemkoek wat mijn aandacht had.. eerst van die liga's toen van die prince koeken, toen weer rijstwafels.. of droge crackertjes.. had gewoon altijd wat in m'n tas.. want een hongergevoel verergert de misselijkheid gewoon enorm
ik schijn wel een uitzondering te zijn hoor.. normaal gesproken houdt het op na 12/16 weken ga daar maar gewoon van uit
oja.. wat ook hielp tegen de misselijkheid waren smintjes.. en ik had elke maand wel een ander soort meeneemkoek wat mijn aandacht had.. eerst van die liga's toen van die prince koeken, toen weer rijstwafels.. of droge crackertjes.. had gewoon altijd wat in m'n tas.. want een hongergevoel verergert de misselijkheid gewoon enorm
maandag 17 februari 2014 om 15:06
Herkenbaar TO en het is vreselijk. Ik was 24 uur per dag misselijk. Zelfs in m'n slaap. En opeens, ergens in week 13 was het over! Van het ene op het andere moment!
Ik kreeg ook emesafene. Hielp wel maar ik werd er heel moe van.
Je moet er gewoon doorheen vrees ik. Ik heb me toentertijd ook suf gegoogled naar een oplossing maar niets hielp.
Ohja crackers op je nachtkastje leggen en voordat je beweegt / opstaat die eten vond ik wel prettig.
Sterkte!
En gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik kreeg ook emesafene. Hielp wel maar ik werd er heel moe van.
Je moet er gewoon doorheen vrees ik. Ik heb me toentertijd ook suf gegoogled naar een oplossing maar niets hielp.
Ohja crackers op je nachtkastje leggen en voordat je beweegt / opstaat die eten vond ik wel prettig.
Sterkte!
En gefeliciteerd met je zwangerschap!
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
maandag 17 februari 2014 om 15:26
Ik weet hoe je je voelt helaas. Ben 10 weken ongeveer, en voel me de hele tijd slecht. Ook alleen misselijk, maar hoef niet over te geven. Ik eet vaak kleinere beetjes en waar ik zin in heb, probeer ook allemaal andere dingen maar niks lijkt te helpen.
Succes hopelijk voel je je snel beter en ik lees mee voor hopelijk nog een goede tip.
Succes hopelijk voel je je snel beter en ik lees mee voor hopelijk nog een goede tip.
maandag 17 februari 2014 om 16:01
Bij mij na 12 weken langzaam minder geworden (toen ook medicatie afgebouwd). En inmiddels kan ik ook weer genieten van eten en start ik weer met sporten.
Ik wilde ook lange tijd geen medicatie. Hoefde niet veel over te geven maar kon door de misselijkheid niet veel eten en drinken. Hongergevoel maakte het bij mij ook niet erger. Uiteindelijk bijna in het ziekenhuis beland vanwege uitdroging, toen er met 9 weken wel veel overgeven bij kwam. Was zo blij toen met medicatie! En wat een ellendige dagen had ik kunnen voorkomen door eerder maar de huisarts te gaan. Tip dus: Let op signalen van uitdroging!
Heb het collega's ook al vroeg verteld en dat hielp ook echt. Als het niet ging, kon ik dat tenminste ook zeggen. En ze hebben wat taken overgenomen als ik het qua werk niet redde.
En wat mij mentaal erg hielp: vroege echo bij 8 weken. Ik zag de baby eb dat het daar goed mee ging. Heb nog vaak naar die foto gekeken op momenten dat ik weer even doorheen zat.
Het is overleven, succes en sterkte! (Ga niet zeggen geniet ervan, ik kon wel janken als iemand dat tegen me zei)
Ik wilde ook lange tijd geen medicatie. Hoefde niet veel over te geven maar kon door de misselijkheid niet veel eten en drinken. Hongergevoel maakte het bij mij ook niet erger. Uiteindelijk bijna in het ziekenhuis beland vanwege uitdroging, toen er met 9 weken wel veel overgeven bij kwam. Was zo blij toen met medicatie! En wat een ellendige dagen had ik kunnen voorkomen door eerder maar de huisarts te gaan. Tip dus: Let op signalen van uitdroging!
Heb het collega's ook al vroeg verteld en dat hielp ook echt. Als het niet ging, kon ik dat tenminste ook zeggen. En ze hebben wat taken overgenomen als ik het qua werk niet redde.
En wat mij mentaal erg hielp: vroege echo bij 8 weken. Ik zag de baby eb dat het daar goed mee ging. Heb nog vaak naar die foto gekeken op momenten dat ik weer even doorheen zat.
Het is overleven, succes en sterkte! (Ga niet zeggen geniet ervan, ik kon wel janken als iemand dat tegen me zei)
maandag 17 februari 2014 om 16:08
En eens met de tip van studentje: eet waar je zin in hebt. In mijn geval: 5 dagen per week pasta als avondeten (arme vriend). En op de dag dat ik bijna in het ziekenhuis kwam: pizza. Maagvriendelijk eten als witte rijst en crackers werd ik misselijk van, terwijl je dat normaal wel zou pakken bij bv een buikgriep.
Mijn vk zei, de baby heeft nog niet veel nodig en pakt wat nodig is gewoon bij jou. Volg jij maar je instinct qua eten, zolang je foliumzuur blijft gebruiken. Hielp wel voor mijn ik-zorg-niet-goed-voor-de-baby-schuldgevoel. Laat je partner het huishouden en koken overnemen als je dat niet trekt. Mijn vriend spurtte voor me naar de supermarkt als ik ineens even trek had in die ene specifieke soort yoghurt die we dan weer net niet in huis hadden (die was blij iets te kunnen doen voor me, voelde zich best machteloos)
Mijn vk zei, de baby heeft nog niet veel nodig en pakt wat nodig is gewoon bij jou. Volg jij maar je instinct qua eten, zolang je foliumzuur blijft gebruiken. Hielp wel voor mijn ik-zorg-niet-goed-voor-de-baby-schuldgevoel. Laat je partner het huishouden en koken overnemen als je dat niet trekt. Mijn vriend spurtte voor me naar de supermarkt als ik ineens even trek had in die ene specifieke soort yoghurt die we dan weer net niet in huis hadden (die was blij iets te kunnen doen voor me, voelde zich best machteloos)
maandag 17 februari 2014 om 19:31
Volg gewoon je gevoel,
ik ben ook de hele dag licht misselijk en soms gooi ik zomaar alles eruit, kan na een kop thee zijn of als ik wijn ruik of bij het tandenpoetsen......
Ik merk wel dat ik minder in één keer moet eten, maar wel vaker.
Te veel eten maakt het slechter, maar een lege maag is ook funest
Iemand noemt hier smintjes, nou voor mij is alles met munt/mint echt een no go, bij mij helpt af en toe een dropje tegen dat nare gevoel in mijn maag.
Verder eet ik gewoon waar ik op dat moment zin in heb, en soms is dat dus een appel terwijl ik rijst met groenten had gepland.....
En zuivel kan ik 's ochtends wel hebben, maar later op de dag wordt ik er spuugmisselijk van.
Dus het beste is gewoon goed luisteren naar je lijf en je maag en eten en drinken waar je zin in hebt. Probeer je multi-vitamines voor mama te slikken om in ieder geval de belangrijkste stoffen voor je kleintje binnen te krijgen
En als je echt zoveel gaat overgeven dat je bijna niks binnen krijgt/houdt trek dan aan de bel bij je huisarts/vk, dan moet er echt ingegrepen worden. Zolang dat niet zo is, pas je aan aan waar je zin in hebt en duim dat het na week twaalf (of zestien) weer beter wordt...... Dat laatste doe ik ook!
ik ben ook de hele dag licht misselijk en soms gooi ik zomaar alles eruit, kan na een kop thee zijn of als ik wijn ruik of bij het tandenpoetsen......
Ik merk wel dat ik minder in één keer moet eten, maar wel vaker.
Te veel eten maakt het slechter, maar een lege maag is ook funest
Iemand noemt hier smintjes, nou voor mij is alles met munt/mint echt een no go, bij mij helpt af en toe een dropje tegen dat nare gevoel in mijn maag.
Verder eet ik gewoon waar ik op dat moment zin in heb, en soms is dat dus een appel terwijl ik rijst met groenten had gepland.....
En zuivel kan ik 's ochtends wel hebben, maar later op de dag wordt ik er spuugmisselijk van.
Dus het beste is gewoon goed luisteren naar je lijf en je maag en eten en drinken waar je zin in hebt. Probeer je multi-vitamines voor mama te slikken om in ieder geval de belangrijkste stoffen voor je kleintje binnen te krijgen
En als je echt zoveel gaat overgeven dat je bijna niks binnen krijgt/houdt trek dan aan de bel bij je huisarts/vk, dan moet er echt ingegrepen worden. Zolang dat niet zo is, pas je aan aan waar je zin in hebt en duim dat het na week twaalf (of zestien) weer beter wordt...... Dat laatste doe ik ook!
vrijdag 21 februari 2014 om 08:42
Even een update. Het misselijke gevoel heb ik nu best wel onder controle, mede door jullie tips (regelmatig kleine beetjes eten en eten waar ik op dat moment zin in heb). De gedachte aan bepaald eten kan me acuut weer misselijk maken, maar goed daar probeer ik dan maar niet aan te denken.
Ben helaas helemaal niet blij. Het tegenovergestelde: ik ben ontzettend somber. Herken dat totaal niet van mezelf. Eigenlijk zie ik altijd in elke situatie wel een lichtpuntje en nu zie ik alleen maar beren op de weg en voel ik me gedeprimeerd. Het is zelfs zo erg dat ik soms wilde dat ik niet zwanger was. Terwijl ik een week geleden bij wijze van spreken de wereld aankon. En: terwijl ik het zoooo graag wilde. Gelukkig is m'n vriend heel begripvol. De afspraak met de verloskundige duurt nog even. Weet niet zo goed wat ik nu moet
Ben helaas helemaal niet blij. Het tegenovergestelde: ik ben ontzettend somber. Herken dat totaal niet van mezelf. Eigenlijk zie ik altijd in elke situatie wel een lichtpuntje en nu zie ik alleen maar beren op de weg en voel ik me gedeprimeerd. Het is zelfs zo erg dat ik soms wilde dat ik niet zwanger was. Terwijl ik een week geleden bij wijze van spreken de wereld aankon. En: terwijl ik het zoooo graag wilde. Gelukkig is m'n vriend heel begripvol. De afspraak met de verloskundige duurt nog even. Weet niet zo goed wat ik nu moet
vrijdag 21 februari 2014 om 08:49
Wat bedoel je met beren op de weg? De "oh my god er komt een baby, kan ik dit wel????" gedachten? Of iets anders?
Hou t wel in de gaten en trek zonodig aan de bel bij je huisarts als het niet binnen 2 weken een stuk minder is!
Ik heb die paniek momenten ook gehad en mijn vriend ook. En die hormonen doen echt nasty dingen met je de eerste weken
Hou t wel in de gaten en trek zonodig aan de bel bij je huisarts als het niet binnen 2 weken een stuk minder is!
Ik heb die paniek momenten ook gehad en mijn vriend ook. En die hormonen doen echt nasty dingen met je de eerste weken
vrijdag 21 februari 2014 om 08:51
Herkenbaar verle, heb dat depressievige gevoel bij allebei de zwangerschappen gehad. Had een kort lontje en voelde me overwegend somber. Daarbij misselijk en weinig energie.
Direct na de bevalling was het over. Maar het is wel uitzitten geweest. Wat voor mij een beetje werkte, was het héél rustig aan doen. Geen uitstapjes, niet te veel hooi op m'n vork. En het liefst flink op tijd naar bed. Ik weet nog dat ik tegen de verloskundige zei: "Ik ben echt niet gezellig". Zij zei toen dat dat echt heel normaal was.
Op een gegeven moment werkte ik ook maximaal vier uur per dag (eerste zwangerschap) en max. 6,5 uur per dag (tweede zwangerschap), maar had bij de laatste zwangerschap de laatste 12 weken vrij
Heel veel sterkte!
Direct na de bevalling was het over. Maar het is wel uitzitten geweest. Wat voor mij een beetje werkte, was het héél rustig aan doen. Geen uitstapjes, niet te veel hooi op m'n vork. En het liefst flink op tijd naar bed. Ik weet nog dat ik tegen de verloskundige zei: "Ik ben echt niet gezellig". Zij zei toen dat dat echt heel normaal was.
Op een gegeven moment werkte ik ook maximaal vier uur per dag (eerste zwangerschap) en max. 6,5 uur per dag (tweede zwangerschap), maar had bij de laatste zwangerschap de laatste 12 weken vrij
Heel veel sterkte!
vrijdag 21 februari 2014 om 09:01
Dank voor jullie reacties... Fijn dat er ook herkenning is... Hoop dat dat voor mij ook geldt Nelladella, dat het na de bevalling over is (eerder zou ook fijn zijn, maar oké).
Gisteren heb ik pas mijn gevoelens echt met mijn vriend gedeeld en hij reageerde zo fijn: dat ik het moest proberen te accepteren dat ik me zo voel en dat ik me niet schuldig moest voelen.
Mijn beren op de weg: oh jee dan ben ik nooit meer alleen, kan ik nooit meer iets voor mezelf gaan doen, m'n lijf is straks helemaal naar de filistijnen, herstelt dat wel, kan ik ooit nog écht lekker fietsen (ik fiets normaal enorm graag), straks is er iets met de baby, kan ik er dan wel van houden, ga ik ooit weer zin krijgen in lekker eten........... Dat soort dingen. Tot een week geleden dacht ik bij alles: komt goed! En nu
Zit nu op m'n werk en hoop echt dat er geen collega's vervelende dingen gaan zeggen of de druk opvoeren... Pfff dan voorzie ik een enorme huilbui.
Dank voor jullie berichtjes.
Gisteren heb ik pas mijn gevoelens echt met mijn vriend gedeeld en hij reageerde zo fijn: dat ik het moest proberen te accepteren dat ik me zo voel en dat ik me niet schuldig moest voelen.
Mijn beren op de weg: oh jee dan ben ik nooit meer alleen, kan ik nooit meer iets voor mezelf gaan doen, m'n lijf is straks helemaal naar de filistijnen, herstelt dat wel, kan ik ooit nog écht lekker fietsen (ik fiets normaal enorm graag), straks is er iets met de baby, kan ik er dan wel van houden, ga ik ooit weer zin krijgen in lekker eten........... Dat soort dingen. Tot een week geleden dacht ik bij alles: komt goed! En nu
Zit nu op m'n werk en hoop echt dat er geen collega's vervelende dingen gaan zeggen of de druk opvoeren... Pfff dan voorzie ik een enorme huilbui.
Dank voor jullie berichtjes.
vrijdag 21 februari 2014 om 09:18
Gelukkig heerste hier buikgriep, dus ik heb dat maar opgegooid als excuus. Het lijkt qua symptomen natuurlijk ook op elkaar.
Ik herken het van de topfitte eerste weken en de enorme omslag van de ene op de andere dag ergens in week 7. Ik voelde me ook echt Ziek, moe en slap. Was al uitgeput als ik naar de supermarkt om de hoek ging.
Nu is het aan het wegtrekken. Wat goed hielp was inderdaad vanilleyoghurt of vruchtenyoghurt ( waar ik dan wat all bran in gooi om toch iets van substantie binnen te krijgen). Dit dempte enorm en maakte de misselijkheid wat minder.
Ik herken het van de topfitte eerste weken en de enorme omslag van de ene op de andere dag ergens in week 7. Ik voelde me ook echt Ziek, moe en slap. Was al uitgeput als ik naar de supermarkt om de hoek ging.
Nu is het aan het wegtrekken. Wat goed hielp was inderdaad vanilleyoghurt of vruchtenyoghurt ( waar ik dan wat all bran in gooi om toch iets van substantie binnen te krijgen). Dit dempte enorm en maakte de misselijkheid wat minder.
vrijdag 21 februari 2014 om 09:46
Dat zijn echt geen gekke gedachtes en ik denk dat bijna iedere zwangere die in meerdere of mindere mate heeft
Ja, er haast heel veel veranderen. Ik hou mezelf altijd voor: als x en x het kunnen, dan kan ik t zeker (vul in wie je wil, bv barbie en michael). Gelukkig in mn omgeving gezien dat je leven niet hoeft te stoppen. En die roze wolk, dat ze die ergens naar toe verbannen zeg! Het is echt niet alleen maar genieten vind ik. En dat accepteer ik ook van mezelf, dat ik er soms even van baal. Dat ik nu niet lekker kan hockeyen. Dat ik dat ene super leuke nieuwe rokje (gekocht vlak voor positieve test) maar 1x heb kunnen dragen voordat het niet meer lekker zat. Dat ik al 3 weken zin heb in carpaccio maar nog een half jaar moet wachten. Dat ik nep champagne en cassis zal drinken op mn eigen bruiloft.
Maar ook hele leuke momenten: mijn vriend die ook mijn buik kust als hij thuis komt, de eerste keer de baby voelen, tijdens een verjaardag mijn vriend op de achtergrond trots horen vertellen dat ik een buikje krijg en dat hij dat zo leuk vind.
Ja, er haast heel veel veranderen. Ik hou mezelf altijd voor: als x en x het kunnen, dan kan ik t zeker (vul in wie je wil, bv barbie en michael). Gelukkig in mn omgeving gezien dat je leven niet hoeft te stoppen. En die roze wolk, dat ze die ergens naar toe verbannen zeg! Het is echt niet alleen maar genieten vind ik. En dat accepteer ik ook van mezelf, dat ik er soms even van baal. Dat ik nu niet lekker kan hockeyen. Dat ik dat ene super leuke nieuwe rokje (gekocht vlak voor positieve test) maar 1x heb kunnen dragen voordat het niet meer lekker zat. Dat ik al 3 weken zin heb in carpaccio maar nog een half jaar moet wachten. Dat ik nep champagne en cassis zal drinken op mn eigen bruiloft.
Maar ook hele leuke momenten: mijn vriend die ook mijn buik kust als hij thuis komt, de eerste keer de baby voelen, tijdens een verjaardag mijn vriend op de achtergrond trots horen vertellen dat ik een buikje krijg en dat hij dat zo leuk vind.
vrijdag 21 februari 2014 om 10:05
Wat vervelend TO dat je zo misselijk bent en ook wat eenzaam..ik ken het gevoel heel goed. 11 weken lang dag en nacht misselijk.
Ik moest om de 2 uur eten, en nee geen liga of crackers, koolhydraten! Zelfs snachts moest ik eten. Pasta, bananen, brood etc. Warm eten hielp het beste.
Zo heeft iedereen een andere misselijkheid. Kijk wat voor jou helpt en neem iemand invertrouwen om het leuke nieuws te delen. Na 11 weken was de misselijkheid plots weg. Nu 23 weken en weet geeneens meer hoe ik me de eerste weken voelde. Hopelijk wordt het snelbeter
Ik moest om de 2 uur eten, en nee geen liga of crackers, koolhydraten! Zelfs snachts moest ik eten. Pasta, bananen, brood etc. Warm eten hielp het beste.
Zo heeft iedereen een andere misselijkheid. Kijk wat voor jou helpt en neem iemand invertrouwen om het leuke nieuws te delen. Na 11 weken was de misselijkheid plots weg. Nu 23 weken en weet geeneens meer hoe ik me de eerste weken voelde. Hopelijk wordt het snelbeter
