Zwanger
alle pijlers
Somber door zwangerschapsmisselijkheid
maandag 17 februari 2014 om 12:46
Heb een nieuw account aangemaakt omdat nog bijna niemand weet dat ik zwanger ben. Super-super-superblij met de zwangerschap, maar het wordt nu toch een beetje overschaduwd door de misselijkheid.
Dacht even dat ik geluk zou hebben en dat de misselijkheid aan mij voorbij zou gaan. Maar nu, in week 7/8, is het toch in alle hevigheid toegeslagen. Overgeven lukt niet. Misschien fijn, maar aan de andere kant zou dat misschien verlichting geven. Mijn omgeving weet nog niet dat ik zwanger ben dus kan het niet delen. Verder ben ik iemand die - normaal gesproken - erg van lekker eten houdt en iemand die blij wordt van sporten. En dat gaat nu allebei niet! Kan nergens van genieten. Zelfs de zwangerschap jaagt me nu eerder angst aan dan vreugde. (terwijl ik er wel heel blij mee ben, maar doordat ik me zo beroerd voel zie ik het allemaal niet goed zitten.)
Wie herkent dit en wie heeft tips?
Alvast bedankt, liefs Verle
Dacht even dat ik geluk zou hebben en dat de misselijkheid aan mij voorbij zou gaan. Maar nu, in week 7/8, is het toch in alle hevigheid toegeslagen. Overgeven lukt niet. Misschien fijn, maar aan de andere kant zou dat misschien verlichting geven. Mijn omgeving weet nog niet dat ik zwanger ben dus kan het niet delen. Verder ben ik iemand die - normaal gesproken - erg van lekker eten houdt en iemand die blij wordt van sporten. En dat gaat nu allebei niet! Kan nergens van genieten. Zelfs de zwangerschap jaagt me nu eerder angst aan dan vreugde. (terwijl ik er wel heel blij mee ben, maar doordat ik me zo beroerd voel zie ik het allemaal niet goed zitten.)
Wie herkent dit en wie heeft tips?
Alvast bedankt, liefs Verle
vrijdag 21 februari 2014 om 13:55
vrijdag 21 februari 2014 om 15:42
Ik had het ook tot een week of 12. Me zooo slecht voelen, geen enkele tip had me toen eigenlijk kunnen helpen. Ik was moe, slechtgezind, niet echt blij met de zwangerschap, snel geïrriteerd, àlles was me te veel. Het was niet enkel het misselijk zijn, ik was echt mezelf niet meer!
Gelukkig is dat nu hélemaal voorbij. Ben weer happy, kan de wereld aan en kijk uit naar de geboorte van ons tweede wondertje!
Dus het enige wat ik kan zeggen, hou vol, en weet dat dit ook voorbij gaat. Trek je vooral niks aan van je huishouden dat blijft liggen, laat je maar lekker gaan. Komt echt goed
Gelukkig is dat nu hélemaal voorbij. Ben weer happy, kan de wereld aan en kijk uit naar de geboorte van ons tweede wondertje!
Dus het enige wat ik kan zeggen, hou vol, en weet dat dit ook voorbij gaat. Trek je vooral niks aan van je huishouden dat blijft liggen, laat je maar lekker gaan. Komt echt goed
vrijdag 21 februari 2014 om 16:12
Dat stelt me wel weer een beetje gerust, akioli. Hoop ook dat het na week 12 weer oké voelt. Er schieten nu zulke nare gedachtes door m'n hoofd. Klinkt misschien wat té dramatisch, maar zo hoeft het zwanger-zijn van mij niet Klinkt zooo erg t.o. vrouwen die niet of moeilijk zwanger kunnen worden. Dit lijkt wel een depressie. Nooit depressief geweest overigens, maar volgens mij is nergens zin in hebben / nergens van kunnen genieten wel een duidelijk symptoom. Hoop maar dat het door de hormonen komt. En dat 't overgaat.
vrijdag 21 februari 2014 om 20:08
Ik ben zwanger geworden door IVF, net als bij de eerste. Hoe je zwanger geraakt heeft hier weinig mee te maken, je voelt je nu eenmaal zo.
Bij de eerste ook nooit de minste klacht gehad tijdens de zwangerschap, dus dit was nieuw voor me.
Doordat ik me zo beroerd voelde had ik zelfs spijt, want hoe ging ik alles redden met een kleuter en een baby... Ik voelde me nú al zo slecht, wat zou het worden eens de baby er is? Maar die gedachten waren er enkel omdat ik me zo slecht voelde.
Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen Verle, zodat je kan genieten van het leven in je buik. Ik kijk er nu zooo naar uit, ben benieuwd of het een jongen of meisje is, wil de kamer gaan inrichten, wil kleertjes kopen, wil hem/haar leren kennen. Dat komt bij jou ook wel dik in orde!
Bij de eerste ook nooit de minste klacht gehad tijdens de zwangerschap, dus dit was nieuw voor me.
Doordat ik me zo beroerd voelde had ik zelfs spijt, want hoe ging ik alles redden met een kleuter en een baby... Ik voelde me nú al zo slecht, wat zou het worden eens de baby er is? Maar die gedachten waren er enkel omdat ik me zo slecht voelde.
Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen Verle, zodat je kan genieten van het leven in je buik. Ik kijk er nu zooo naar uit, ben benieuwd of het een jongen of meisje is, wil de kamer gaan inrichten, wil kleertjes kopen, wil hem/haar leren kennen. Dat komt bij jou ook wel dik in orde!
zaterdag 22 februari 2014 om 10:39
Ik ben vanaf 9 wkn aan het overgeven en nog steeds nu met 24 wkn. Al sla ik nu gelukkig wel regelmatig een dagje over. Ik loop al weken in de ziektewet omdat ik gewoonweg niet meer kon... Ik was zoooo moe. Bij mijn eerste zwangerschap had ik dat ook, maar toen ben ik door blijven werken, wat resulteerde in harde buiken met 24wkn die leidden tot een dreigende vroeggeboorte. (Dat is overigens niet gebeurd, dochter werd zelfs na UD geboren.) Dit keer heb ik dus eerder aan de rem getrokken, maar de harde buiken kwamen toch. (Mijn bmh wordt nu heel goed in de gaten gehouden)
Ik ben niet zo goed in zwanger worden (dit keer 2 en half jaar over gedaan), niet in zwanger blijven (2 miskramen gehad) en zwanger zijn is dus ook niet zo mijn ding. Maar... Ik vind mezelf wel een goede moeder (zelfs nu ik eigenlijk niet voor haar kan zorgen spelen we wel spelletjes, lees ik boekjes voor, vertel ik verhalen of kijken we samen een film) en tsja... Om moeder te worden moet je (als geen adoptie kinderen hebt) toch echt door die zwangerschap heen. Maar het is het meer dan waard.
Ik ben niet zo goed in zwanger worden (dit keer 2 en half jaar over gedaan), niet in zwanger blijven (2 miskramen gehad) en zwanger zijn is dus ook niet zo mijn ding. Maar... Ik vind mezelf wel een goede moeder (zelfs nu ik eigenlijk niet voor haar kan zorgen spelen we wel spelletjes, lees ik boekjes voor, vertel ik verhalen of kijken we samen een film) en tsja... Om moeder te worden moet je (als geen adoptie kinderen hebt) toch echt door die zwangerschap heen. Maar het is het meer dan waard.
