Zwanger
alle pijlers
Twijfels relatie en zwanger
maandag 22 april 2024 om 11:34
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw begin 30 en heb eerder een lange relatie gehad waarbij kinderen krijgen niet lukte. Het ziekenhuis bevestigde dat de kans erg klein zal zijn om zwanger te worden. Uiteindelijk bleek ook mijn ex-man zijn zaad niet goed te zijn. De relatie is uit gegaan en al snel kreeg ik contact met een oude bekende.
Hij wist van mijn kinderwens en samen erover gesproken mocht het gebeuren, dan gebeurt het. Omdat de kans al heel klein was en ik sowieso niet lang meer te tijd zal hebben. Meteen na ronde 1 was het al raak. We waren/zijn ontzettend blij met een positieve zwangerschapstest! Alleen gaat alles veel te snel in mijn hoofd, wat ik natuurlijk ook zelf veroorzaakt heb.
Mijn nieuwe vriend is erg trots en praat telkens over de zwangerschap. Alleen zijn het maar woorden… Hij heeft geen werk en doet weinig in zijn huishouden, gamed veel. Hij leeft dus van een gemeente uitkering. Zelf werk ik in de zorg. Regelmatig praat ik erover dat hij hier wat mee moet doen als hij samen een gezin wil zijn. Ik kan niet met mijn parttime job voor een gezin zorgen en dat wil ik ook helemaal niet. Voor mij voelt dit als een enorme afknapper en krijg mijn twijfels als er niks veranderd.
Daarnaast ben ik heel erg misselijk en spelen mijn hormonen ook een grote rol waardoor ik erg moe en chagrijnig ben. Ik begin zelfs te twijfelen over mijn zwangerschap, en vind dit erg gemeen dat ik zo kan denken? (Sorry voor de dames die heel graag een kind willen, wil jullie niet kwetsen, het is mijn gevoel!). Altijd wilde ik moeder worden en nu twijfel ik door de hele situatie. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan en hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby? Ik voel me zo onzeker… zijn er dames die dit hebben mee gemaakt of hebben jullie tips? Ik wil graag gewoon ook even van me afschrijven omdat ik mij zo ellendig voel.
Ik ben een vrouw begin 30 en heb eerder een lange relatie gehad waarbij kinderen krijgen niet lukte. Het ziekenhuis bevestigde dat de kans erg klein zal zijn om zwanger te worden. Uiteindelijk bleek ook mijn ex-man zijn zaad niet goed te zijn. De relatie is uit gegaan en al snel kreeg ik contact met een oude bekende.
Hij wist van mijn kinderwens en samen erover gesproken mocht het gebeuren, dan gebeurt het. Omdat de kans al heel klein was en ik sowieso niet lang meer te tijd zal hebben. Meteen na ronde 1 was het al raak. We waren/zijn ontzettend blij met een positieve zwangerschapstest! Alleen gaat alles veel te snel in mijn hoofd, wat ik natuurlijk ook zelf veroorzaakt heb.
Mijn nieuwe vriend is erg trots en praat telkens over de zwangerschap. Alleen zijn het maar woorden… Hij heeft geen werk en doet weinig in zijn huishouden, gamed veel. Hij leeft dus van een gemeente uitkering. Zelf werk ik in de zorg. Regelmatig praat ik erover dat hij hier wat mee moet doen als hij samen een gezin wil zijn. Ik kan niet met mijn parttime job voor een gezin zorgen en dat wil ik ook helemaal niet. Voor mij voelt dit als een enorme afknapper en krijg mijn twijfels als er niks veranderd.
Daarnaast ben ik heel erg misselijk en spelen mijn hormonen ook een grote rol waardoor ik erg moe en chagrijnig ben. Ik begin zelfs te twijfelen over mijn zwangerschap, en vind dit erg gemeen dat ik zo kan denken? (Sorry voor de dames die heel graag een kind willen, wil jullie niet kwetsen, het is mijn gevoel!). Altijd wilde ik moeder worden en nu twijfel ik door de hele situatie. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan en hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby? Ik voel me zo onzeker… zijn er dames die dit hebben mee gemaakt of hebben jullie tips? Ik wil graag gewoon ook even van me afschrijven omdat ik mij zo ellendig voel.
maandag 22 april 2024 om 15:26
Het kind is gewenst. De situatie is misschien wat ondoordacht, maar:
-er is voorlopig stabiel onderdak
-TO heeft een goede baan
-TO heeft een weliswaar druk maar goed vangnet
-de zaaddonor in kwestie kan eigenlijk alleen maar groeien in zijn rol, of hij dat doet is een tweede
-het kind was gewenst en gepland, ook al was het plan wat magertjes
maandag 22 april 2024 om 15:28
Dat begrijp ik, maar ik vind die posts niet per se 'heftig'. Ik vraag me af waarom die forummer die dat schrijft dit soort adviezen heftig vindt.Fairway schreef: ↑22-04-2024 15:26Het kind is gewenst. De situatie is misschien wat ondoordacht, maar:
-er is voorlopig stabiel onderdak
-TO heeft een goede baan
-TO heeft een weliswaar druk maar goed vangnet
-de zaaddonor in kwestie kan eigenlijk alleen maar groeien in zijn rol, of hij dat doet is een tweede
-het kind was gewenst en gepland, ook al was het plan wat magertjes
Honey, you should see me in a crown
maandag 22 april 2024 om 15:39
Ook zonder hormonen blijft hij een gamende nietsnut en jij een parttimer die bij haar ouders woont. Geen goede basis hoor.Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 15:14Dat klopt, die twijfels komen met name ook door de hormonen ben ik bang. Ik had het gewoon totaal niet verwacht aangezien de kans op zwangerschap zo klein was, diep van binnen ben ik natuurlijk echt mega blij, maar niet met de situatie.
maandag 22 april 2024 om 15:46
Bedenk je ook dat wanneer jij en je vriend gaan samenwonen zijn inkomen naar alle waarschijnlijkheid (deels) weg zal vallen. Jij moet ook hem dan financieel onderhouden. Niet slim als er een baby op komst is, ook niet de meest goedkope situatie zeg maar.
Ik zou lekker zsm voor jezelf en jullie kind een huisje regelen. Op jouw naam. Hij houdt dan zijn woonplek en eigen inkomen en kan dan komen vaderen zoveel hij wil, maar als hem dat niet lukt zit jij niet in een shitty situatie of op straat. Hij moet zelf verantwoordelijkheid willen nemen, dit kun jij niet voor hem doen. Als jullie een jaartje (of wat) verder zijn kunnen jullie altijd de officiële stap nog zetten.
Verder zou ik inderdaad nu alvast bezig gaan met de babygebonden praktische zaken. Opvang. Financiën. Etc. Wellicht kunnen je ouders ook wat betekenen in de (gratis) opvang bijv.
Ik zou lekker zsm voor jezelf en jullie kind een huisje regelen. Op jouw naam. Hij houdt dan zijn woonplek en eigen inkomen en kan dan komen vaderen zoveel hij wil, maar als hem dat niet lukt zit jij niet in een shitty situatie of op straat. Hij moet zelf verantwoordelijkheid willen nemen, dit kun jij niet voor hem doen. Als jullie een jaartje (of wat) verder zijn kunnen jullie altijd de officiële stap nog zetten.
Verder zou ik inderdaad nu alvast bezig gaan met de babygebonden praktische zaken. Opvang. Financiën. Etc. Wellicht kunnen je ouders ook wat betekenen in de (gratis) opvang bijv.
maandag 22 april 2024 om 15:49
Dat is niet zo’n goed idee.Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 14:35Ik weet hoe stom ik ben geweest om hier niet goed over na te denken, misschien was mijn kinderwens dan toch te groot en was ik te impulsief en verwachtte ik het niet? Aangezien de kans nog maar klein was om kinderen te krijgen. Ik kan de situatie niet meer terug draaien en wil vooruit kijken.. wat er wel mogelijk is? Ik wil hem niet constant pushen want dat werkt toch averechts. Ik heb wel duidelijk gezegd veranderd het niet, dan kan dit niet zo verder gaan. Het plan was samen te gaan wonen bij hem. Huis opknappen en hij werk zoeken.. Maar het gaat in mini stapjes, waar ik me aan erger want ik ben wel een aanpakker.
Toch moet ik denk ik maar stilstaan bij het feit dat ik er waarsch alleen voor kom te staan. Maar hoe? Ik heb wel vriendinnen en ouders maar die werken ook allemaal. Ik vind mijn werk erg leuk maar die onregelmatigheid is erg lastig met een baby.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
maandag 22 april 2024 om 16:09
Wat vreselijk onaardig.
To, ik was in de 30 met een stabiele man, en we waren jaren samen bezig om zwanger te worden. Tijdens de zwangerschap was hij niet bijster geïnteresseerd.
De bevalling was pas het moment dat hij een beetje wakker werd.
Na de bevalling (kindje was te vroeg, ik lag in het ziekenhuis) rende hij van hot naar her, ging ineens kritisch doen over de aankopen die ik had gedaan 'is dat wel veilig' en was dolverliefd op de baby.
De jaren erna van baan gewisseld omdat hij geen minuut van de baby wilde missen.
Mannen hebben de zwangerschap niet en voor sommigen wordt het pas echt als er daadwerkelijk een baby is.
Ik zie het niet zo somber in hoor.
Een kleine baby heeft niet zoveel nodig en dan kan het heel fijn zijn om bij je ouders te wonen.
Je hebt grote kans dat hij helemaal wakker wordt als de baby er is of na de eerste echo. En dat gamen kwam mij wel goed uit, kon ik even lekker slapen terwijl hij 'nachtdienst' had haha.
Echt, laat je niet gek maken door die hormonen.
Liever een gamende lieve vader dan sommige oetlullen die ik zie met goede banen.
maandag 22 april 2024 om 16:14
maandag 22 april 2024 om 16:18
En op wélk moment precies leek het dan een goed idee om een kind te gaan maken? Je had verwacht dat het lang ging duren, maar deze fijne vriend was toch al in precies dezelfde staat als nu?!Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 14:57Het probleem is… ik had een koopwoning met mijn ex-man die we helaas moesten verkopen tijdens de scheiding. Nu woon ik weer bij mijn ouders, gelukkig staan hun altijd achter mij en staan hier 2 kamers leeg dus desnoods blijf ik hier nog een tijdje wonen. Ik sta al wel meer dan 2 jaar ingeschreven bij een woningstichting en hoop dat ik snel in aanmerking kom voor een woning, zoals ik nu op woningen reageer verwacht ik binnen 3-5 maanden een woning!
maandag 22 april 2024 om 16:23
Jeetje TO, wat een zooitje. Maar goed, je bent een aanpakker, dus tijd om actie te ondernemen. Ik zou een fulltime baan gaan zoeken. Daarna op zoek naar een huis. Tijd om op eigen benen te gaan staan. Van je vriend zou ik niet al te veel verwachten verder, want het klinkt nou niet bepaald alsof je hem voor zijn persoonlijkheid hebt uitgekozen.
Tijd om de consequenties van je eigen keuzes te accepteren en er naar te handelen.
Tijd om de consequenties van je eigen keuzes te accepteren en er naar te handelen.
maandag 22 april 2024 om 16:39
Als je de zwangerschap wil voortzetten, moet je alvast beginnen met nadenken over je mogelijkheden binnen de kaders die je nu voor jezelf geschetst hebt:
1. Houd je huis! Absoluut niet gaan samenwonen, ook niet op het moment dat hij je het beeld van het perfecte gezinnetje voorhoudt om jou over te halen. Hij bedoelt het wellicht niet kwaad, maar het komt op me over alsof hij nog geen aardappel kan schillen. Jouw huis is een van de belangrijkste dingen waarmee je je kindje een veilige, stabiele omgeving kan bieden, onafhankelijk van de slagingskans van je relatie. Dat is goud waard.
2. Je hebt nog 7 a 8 maanden tot het zwangerschapsverlof in gaat. Perfecte periode om spullen te verzamelen en een kamer in te richten.
3. Praat nu alvast met mensen uit je netwerk (ouders, vriendinnen, etc). Je moet naar de komende tijd kijken alsof je het alleen gaat doen. Verwacht niks van je vriend en dek jezelf alvast in. Kunnen vrienden of familie bijspringen met opvang? Structureel of incidenteel?
Mocht je vriend toch iets voor je betekenen, dan is dat een mooie meevaller. Blijft hij op de bank zitten gamen, dan is het wat het is. Maar dan kun jij verder. Bespaar jezelf verdere frustratie en teleurstelling door verwachtingen van hem te hebben, hoe moeilijk dat ook is.
4. Afhankelijk van de mensen in je netwerk, kun je inschatten of je je huidige baan kunt blijven doen na de bevalling. Heb je voldoende opvangmogelijkheden of opa en oma in de buurt? Top.
Gaat het niet lukken, orienteer je dan op een andere baan om in te starten na afloop van je bevallingsverlof.
Wat is daarbij belangrijk voor jou? Dichterbij huis, vaste uren, welke dagen, minimum wat je moet verdienen om rond te komen? Bij een lager inkomen kom je misschien in aanmerking voor (hogere) toeslagen.
5. Indien het mogelijk is op jouw werk, kun je proberen om aansluitend aan je bevallingsverlof ouderschapsverlof op te nemen om jezelf meer tijd te gunnen (26 weken totaal, 9 weken betaald tegen 70% van je salaris, 17 weken onbetaald). Dit hoef niet in 1 keer maar mag ook in gedeeltes of losse dagen. Indien je inkomen het toe laat, kun je alvast een beetje proberen te sparen om het lagere of geen salaris tijdens ouderschapsverlof op te vangen.
6. Het kan zijn dat je relatie met deze man alsnog slaagt. Of niet.
Is hij dan voor rede vatbaar genoeg om op een constructieve manier in het leven van zijn kind betrokken te blijven? Of, als hij dat niet wil, jou dan ook echt met rust te laten?
Het laatste wat je wil, is een of andere halve pychopaat die wekelijks bakstenen door je ramen gooit of constant overal rechtzaken over aanspant.
Het zal even flink doorbijten worden, maar als het een beetje te doen is, zou ik (nog) geen abortus overwegen. Je hebt een duidelijke kinderwens, je bent 30 dus je hebt nog tijd om een nieuwe relatie op de bouwen met een man die wat meer te bieden heeft, maar garantie op een volgende zwangerschap is er niet. In jouw geval kan het zelfs lastig worden. Een garantie op een langdurige succesvolle relatie met een volgende man is ook niet, hoe goed je iemand ook leert kennen.
1. Houd je huis! Absoluut niet gaan samenwonen, ook niet op het moment dat hij je het beeld van het perfecte gezinnetje voorhoudt om jou over te halen. Hij bedoelt het wellicht niet kwaad, maar het komt op me over alsof hij nog geen aardappel kan schillen. Jouw huis is een van de belangrijkste dingen waarmee je je kindje een veilige, stabiele omgeving kan bieden, onafhankelijk van de slagingskans van je relatie. Dat is goud waard.
2. Je hebt nog 7 a 8 maanden tot het zwangerschapsverlof in gaat. Perfecte periode om spullen te verzamelen en een kamer in te richten.
3. Praat nu alvast met mensen uit je netwerk (ouders, vriendinnen, etc). Je moet naar de komende tijd kijken alsof je het alleen gaat doen. Verwacht niks van je vriend en dek jezelf alvast in. Kunnen vrienden of familie bijspringen met opvang? Structureel of incidenteel?
Mocht je vriend toch iets voor je betekenen, dan is dat een mooie meevaller. Blijft hij op de bank zitten gamen, dan is het wat het is. Maar dan kun jij verder. Bespaar jezelf verdere frustratie en teleurstelling door verwachtingen van hem te hebben, hoe moeilijk dat ook is.
4. Afhankelijk van de mensen in je netwerk, kun je inschatten of je je huidige baan kunt blijven doen na de bevalling. Heb je voldoende opvangmogelijkheden of opa en oma in de buurt? Top.
Gaat het niet lukken, orienteer je dan op een andere baan om in te starten na afloop van je bevallingsverlof.
Wat is daarbij belangrijk voor jou? Dichterbij huis, vaste uren, welke dagen, minimum wat je moet verdienen om rond te komen? Bij een lager inkomen kom je misschien in aanmerking voor (hogere) toeslagen.
5. Indien het mogelijk is op jouw werk, kun je proberen om aansluitend aan je bevallingsverlof ouderschapsverlof op te nemen om jezelf meer tijd te gunnen (26 weken totaal, 9 weken betaald tegen 70% van je salaris, 17 weken onbetaald). Dit hoef niet in 1 keer maar mag ook in gedeeltes of losse dagen. Indien je inkomen het toe laat, kun je alvast een beetje proberen te sparen om het lagere of geen salaris tijdens ouderschapsverlof op te vangen.
6. Het kan zijn dat je relatie met deze man alsnog slaagt. Of niet.
Is hij dan voor rede vatbaar genoeg om op een constructieve manier in het leven van zijn kind betrokken te blijven? Of, als hij dat niet wil, jou dan ook echt met rust te laten?
Het laatste wat je wil, is een of andere halve pychopaat die wekelijks bakstenen door je ramen gooit of constant overal rechtzaken over aanspant.
Het zal even flink doorbijten worden, maar als het een beetje te doen is, zou ik (nog) geen abortus overwegen. Je hebt een duidelijke kinderwens, je bent 30 dus je hebt nog tijd om een nieuwe relatie op de bouwen met een man die wat meer te bieden heeft, maar garantie op een volgende zwangerschap is er niet. In jouw geval kan het zelfs lastig worden. Een garantie op een langdurige succesvolle relatie met een volgende man is ook niet, hoe goed je iemand ook leert kennen.
carmine wijzigde dit bericht op 22-04-2024 16:41
Reden: Spelling
Reden: Spelling
0.05% gewijzigd
maandag 22 april 2024 om 16:46
Ik denk dat ik zijn rol al met al iets positiever omschrijf dan jij hierboven, er is ruimte zat voor verbetering zeg maar. Of dat samen met TO is, dat is een andere vraag.
maandag 22 april 2024 om 16:56
maandag 22 april 2024 om 17:04
Ik heb altijd op eigen benen gestaan, 9 jaar lang. En dat hoop ik zsm weer te kunnen doen!dweedledee schreef: ↑22-04-2024 16:23Jeetje TO, wat een zooitje. Maar goed, je bent een aanpakker, dus tijd om actie te ondernemen. Ik zou een fulltime baan gaan zoeken. Daarna op zoek naar een huis. Tijd om op eigen benen te gaan staan. Van je vriend zou ik niet al te veel verwachten verder, want het klinkt nou niet bepaald alsof je hem voor zijn persoonlijkheid hebt uitgekozen.
Tijd om de consequenties van je eigen keuzes te accepteren en er naar te handelen.
maandag 22 april 2024 om 17:07
Ik heb zonet nog met hem gesproken en het besef is er bij hem nog niet helemaal, deze week hebben we de echo. Hij beseft zich maar al te goed dat we veel moeten aanpakken. Ik hoop dat we er samen aan kunnen werken, maar ik zal ook beseffen dat er een kans in zit dat ik er alleen voor kom te staan. Heel erg bedankt voor de tips die al gegeven zijn!
maandag 22 april 2024 om 17:11
Weet je waarom hij in de bijstand zit? Hoef je hier niet te melden, maar vind je het legitiem dat hij zijn leven zo leeft? En is er kans op verandering naar jouw idee?
En de hele dag gamen en verder niet veel doen, doet mij ook gewoon maar vragen of hij ook blowt?
En de hele dag gamen en verder niet veel doen, doet mij ook gewoon maar vragen of hij ook blowt?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 22 april 2024 om 17:13
Ik vind je een beetje ontwijkend reageren.
Meerdere mensen vragen waarom hij een uitkering heeft en hoe het perspectief is op een nieuwe baan. Redelijk belangrijke info, lijkt me maar je gaat er niet op in.
Dat mag, maar dan blijf je opmerkingen krijgen waartegen je je (zoals nu) gaat verdedigen.
Wat maakt deze man een leuke partner? En is deze man ook een geschikte opvoeder?
Meerdere mensen vragen waarom hij een uitkering heeft en hoe het perspectief is op een nieuwe baan. Redelijk belangrijke info, lijkt me maar je gaat er niet op in.
Dat mag, maar dan blijf je opmerkingen krijgen waartegen je je (zoals nu) gaat verdedigen.
Wat maakt deze man een leuke partner? En is deze man ook een geschikte opvoeder?
maandag 22 april 2024 om 17:28
Jullie zijn nog niet lang samen blijkbaar.
Dan hoor je dolverliefd te zijn en "de beste versie van jezelf" te tonen.
De beste versie van hemzelf is dus een werkloze gamende man die geen barst in het huishouden doet.
Ik zou niet vragen te veranderen want dat houdt hij toch niet lang vol en gooit hij je ooit in je gezicht tijdens een ruzie. Het had al veel eerder uit zichzelf moeten komen.
(Je weet overigens niet eens of hij uberhaupt wel een job kan houden. Kan best zijn dat het een type is dat nooit langer dan 2 weken ergens werkt.)
Ik zou dus ook helemaal niet gaan samenwonen. Hij kan langskomen, jij kan langsgaan, maar je gaat niet je eigen stek opgeven voor een onstabiel bestaan met een onstabiele op dit moment werkloze man.
Stel dat hij ineens verandert naar een model-vader, model-partner en model-werknemer kan je over 2, 3 of 5 jaar nog altijd anders beslissen.
En ik zou stevig gaan incalculeren dat als je dit kind wil je er grotendeels alleen voor staat.
Dan hoor je dolverliefd te zijn en "de beste versie van jezelf" te tonen.
De beste versie van hemzelf is dus een werkloze gamende man die geen barst in het huishouden doet.
Ik zou niet vragen te veranderen want dat houdt hij toch niet lang vol en gooit hij je ooit in je gezicht tijdens een ruzie. Het had al veel eerder uit zichzelf moeten komen.
(Je weet overigens niet eens of hij uberhaupt wel een job kan houden. Kan best zijn dat het een type is dat nooit langer dan 2 weken ergens werkt.)
Ik zou dus ook helemaal niet gaan samenwonen. Hij kan langskomen, jij kan langsgaan, maar je gaat niet je eigen stek opgeven voor een onstabiel bestaan met een onstabiele op dit moment werkloze man.
Stel dat hij ineens verandert naar een model-vader, model-partner en model-werknemer kan je over 2, 3 of 5 jaar nog altijd anders beslissen.
En ik zou stevig gaan incalculeren dat als je dit kind wil je er grotendeels alleen voor staat.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 22 april 2024 om 18:33
Ik weet waarvoor hij in de bijstand zit/zat maar die situatie is niet echt meer van belang dus ik vind dat hij prima kan werken, desnoods parttime. Hij vind zelf dat hij met vrijw werk moet beginnen met opbouwen maar ook hier komt weinig verandering in. Laatst heeft hij hierover een gesprek gehad maar al 3 weken niks meer gehoord en hij belt er zelf niet achteraan. Hij wil van de week de echo zien en hoopt dat het besef dan meer komt. In het verleden heeft hij wel gewoon altijd gewerkt en heeft ook gewoon diploma’s.
En nee gelukkig blowt hij niet!
maandag 22 april 2024 om 18:37
Hij is in de coronatijd gestopt omdat er geen werk meer was en kreeg erge last van paniekaanvallen, ik heb dit zelf ook jarenlang gehad dus ik begrijp hem daarin. Gelukkig is dit nu stabiel geworden en zijn er bijna geen paniekaanvallen meer. En ik begrijp dat het een hele grote stap voor hem is naar werk toe, maar ik verwacht ook niet dat hij meteen fulltime gaat werken.Zeemeermin84 schreef: ↑22-04-2024 17:13Ik vind je een beetje ontwijkend reageren.
Meerdere mensen vragen waarom hij een uitkering heeft en hoe het perspectief is op een nieuwe baan. Redelijk belangrijke info, lijkt me maar je gaat er niet op in.
Dat mag, maar dan blijf je opmerkingen krijgen waartegen je je (zoals nu) gaat verdedigen.
Wat maakt deze man een leuke partner? En is deze man ook een geschikte opvoeder?
maandag 22 april 2024 om 18:40
Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 18:37Hij is in de coronatijd gestopt omdat er geen werk meer was en kreeg erge last van paniekaanvallen, ik heb dit zelf ook jarenlang gehad dus ik begrijp hem daarin. Gelukkig is dit nu stabiel geworden en zijn er bijna geen paniekaanvallen meer. En ik begrijp dat het een hele grote stap voor hem is naar werk toe, maar ik verwacht ook niet dat hij meteen fulltime gaat werken. Het gaat mij erom dat we zorgen voor een inkomen en een stabiele situatie voor het kind.
maandag 22 april 2024 om 18:49
Hij heeft geen werk [...] kZelf werk ik in de zorg. [...] hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby?
Hij kan toch voor kind zorgen als jij werkt? Zo gaat het in heel veel gezinnen nog hoor, de een werkt fulltime (en kan probleemloos onregelmatig want) de ander zorgt voor de kinderen.
maandag 22 april 2024 om 18:54
Je denkt dat het nog gaat komen. Maar corona ligt echt alweer een hele tijd achter ons.
Ik vind het te prijzen dat je denkt dat hij weer aan het werk gaat, maar ik denk dat als hij dat had gekund of gewild, hij dat ook al had gedaan. Als hij intrinsiek gemotiveerd was geweest.
Ik zou er niet achteraan gaan, niet helpen, niet hoop hebben. Misschien verrast hij jou hooguit, maar denk niet dat hij zomaar 4 jaar bijstand kan omturnen naar een totaal andere levensstijl.
Ik vind het te prijzen dat je denkt dat hij weer aan het werk gaat, maar ik denk dat als hij dat had gekund of gewild, hij dat ook al had gedaan. Als hij intrinsiek gemotiveerd was geweest.
Ik zou er niet achteraan gaan, niet helpen, niet hoop hebben. Misschien verrast hij jou hooguit, maar denk niet dat hij zomaar 4 jaar bijstand kan omturnen naar een totaal andere levensstijl.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 22 april 2024 om 18:55
Weet je wat je kans is op een woning in de vrije sector?Yildizlar2 schreef: ↑22-04-2024 15:09Waarom werk je niet fulltime om eerder aan woonruimte te komen bv vrije sector ?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
