Zwanger
alle pijlers
Twijfels relatie en zwanger
maandag 22 april 2024 om 11:34
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw begin 30 en heb eerder een lange relatie gehad waarbij kinderen krijgen niet lukte. Het ziekenhuis bevestigde dat de kans erg klein zal zijn om zwanger te worden. Uiteindelijk bleek ook mijn ex-man zijn zaad niet goed te zijn. De relatie is uit gegaan en al snel kreeg ik contact met een oude bekende.
Hij wist van mijn kinderwens en samen erover gesproken mocht het gebeuren, dan gebeurt het. Omdat de kans al heel klein was en ik sowieso niet lang meer te tijd zal hebben. Meteen na ronde 1 was het al raak. We waren/zijn ontzettend blij met een positieve zwangerschapstest! Alleen gaat alles veel te snel in mijn hoofd, wat ik natuurlijk ook zelf veroorzaakt heb.
Mijn nieuwe vriend is erg trots en praat telkens over de zwangerschap. Alleen zijn het maar woorden… Hij heeft geen werk en doet weinig in zijn huishouden, gamed veel. Hij leeft dus van een gemeente uitkering. Zelf werk ik in de zorg. Regelmatig praat ik erover dat hij hier wat mee moet doen als hij samen een gezin wil zijn. Ik kan niet met mijn parttime job voor een gezin zorgen en dat wil ik ook helemaal niet. Voor mij voelt dit als een enorme afknapper en krijg mijn twijfels als er niks veranderd.
Daarnaast ben ik heel erg misselijk en spelen mijn hormonen ook een grote rol waardoor ik erg moe en chagrijnig ben. Ik begin zelfs te twijfelen over mijn zwangerschap, en vind dit erg gemeen dat ik zo kan denken? (Sorry voor de dames die heel graag een kind willen, wil jullie niet kwetsen, het is mijn gevoel!). Altijd wilde ik moeder worden en nu twijfel ik door de hele situatie. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan en hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby? Ik voel me zo onzeker… zijn er dames die dit hebben mee gemaakt of hebben jullie tips? Ik wil graag gewoon ook even van me afschrijven omdat ik mij zo ellendig voel.
Ik ben een vrouw begin 30 en heb eerder een lange relatie gehad waarbij kinderen krijgen niet lukte. Het ziekenhuis bevestigde dat de kans erg klein zal zijn om zwanger te worden. Uiteindelijk bleek ook mijn ex-man zijn zaad niet goed te zijn. De relatie is uit gegaan en al snel kreeg ik contact met een oude bekende.
Hij wist van mijn kinderwens en samen erover gesproken mocht het gebeuren, dan gebeurt het. Omdat de kans al heel klein was en ik sowieso niet lang meer te tijd zal hebben. Meteen na ronde 1 was het al raak. We waren/zijn ontzettend blij met een positieve zwangerschapstest! Alleen gaat alles veel te snel in mijn hoofd, wat ik natuurlijk ook zelf veroorzaakt heb.
Mijn nieuwe vriend is erg trots en praat telkens over de zwangerschap. Alleen zijn het maar woorden… Hij heeft geen werk en doet weinig in zijn huishouden, gamed veel. Hij leeft dus van een gemeente uitkering. Zelf werk ik in de zorg. Regelmatig praat ik erover dat hij hier wat mee moet doen als hij samen een gezin wil zijn. Ik kan niet met mijn parttime job voor een gezin zorgen en dat wil ik ook helemaal niet. Voor mij voelt dit als een enorme afknapper en krijg mijn twijfels als er niks veranderd.
Daarnaast ben ik heel erg misselijk en spelen mijn hormonen ook een grote rol waardoor ik erg moe en chagrijnig ben. Ik begin zelfs te twijfelen over mijn zwangerschap, en vind dit erg gemeen dat ik zo kan denken? (Sorry voor de dames die heel graag een kind willen, wil jullie niet kwetsen, het is mijn gevoel!). Altijd wilde ik moeder worden en nu twijfel ik door de hele situatie. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan en hoe kan ik werk in de zorg/onregelmatigheid combineren met een baby? Ik voel me zo onzeker… zijn er dames die dit hebben mee gemaakt of hebben jullie tips? Ik wil graag gewoon ook even van me afschrijven omdat ik mij zo ellendig voel.
woensdag 24 april 2024 om 12:54
tja dat VIND jijAssiral schreef: ↑24-04-2024 12:01Wat is dit voor onzin? Ik vind dat op het moment je er bewust voor kiest om voor kinderen te gaan, je per direct je verantwoordelijkheid al hoort te nemen. Iniedergeval in het vinden van een baan zodat je je kind kunt onderhouden.
Dat lijkt bij hem nou niet echt binnen te komen.
Maar zolang jij niet betrokken bent bij dit kind, maakt het niet zoveel uit wat jij vindt
Deze man is gewoon de vader
Ik zou hem niet uitgekozen hebben als de papa, maar tja TO wel
woensdag 24 april 2024 om 13:20
Best wel harde reacties dat je het niet goed hebt aangepakt en dat je vriend geen relatiemateriaal is. Maar ik snap je wel. Je verwachtte het gewoon niet.Snoezellampje schreef: ↑22-04-2024 14:35Ik weet hoe stom ik ben geweest om hier niet goed over na te denken, misschien was mijn kinderwens dan toch te groot en was ik te impulsief en verwachtte ik het niet? Aangezien de kans nog maar klein was om kinderen te krijgen. Ik kan de situatie niet meer terug draaien en wil vooruit kijken.. wat er wel mogelijk is? Ik wil hem niet constant pushen want dat werkt toch averechts. Ik heb wel duidelijk gezegd veranderd het niet, dan kan dit niet zo verder gaan. Het plan was samen te gaan wonen bij hem. Huis opknappen en hij werk zoeken.. Maar het gaat in mini stapjes, waar ik me aan erger want ik ben wel een aanpakker.
Toch moet ik denk ik maar stilstaan bij het feit dat ik er waarsch alleen voor kom te staan. Maar hoe? Ik heb wel vriendinnen en ouders maar die werken ook allemaal. Ik vind mijn werk erg leuk maar die onregelmatigheid is erg lastig met een baby.
Maar nu moeten er wel dingen aangepakt worden.
Ik vind het voorbarig om je vriend op straat te zetten voordat hij de kans heeft gehad zich als vader te gedragen. Voor sommige mannen blijft een zwangerschap abstract. Zou eerst afwachten om te zien hoe hij het doet als het kind er is. Wel met hem in gesprek gaan dat hij werk moet zoeken.
Zelf nagaan of je in je eentje het kind zou kunnen onderhouden, zo niet: je eigen werkuren ophogen. Op zoek gaan naar een regelmatige baan. Dat is best mogelijk in de zorg.
Alvast je netwerk onder de loep nemen wie je kan helpen met de baby.
Alvast inschrijven voor kinderopvang en kraamzorg. Het kan best goed komen.
Oh en ondanks een vruchtbaarheidstraject kan het toch zo zijn dat je gemengde gevoelens hebt bij het kindje, dat maakt je niet slecht. Een baby en moeder worden is erg intensief
woensdag 24 april 2024 om 13:43
Maar dat is dan toch ook zo?
Meest logische lijkt mij nu: to en vriend samen wonen in zijn huis, zodat ze zelfstandig wonen. TO werkt en verdient het inkomen, hij is thuis en kan voor het kind zorgen.
Indien haar inkomen niet genoeg is: samen op zoek naar meer werk.
Heel vreemd dat ik hier veel adviezen lees dat ze bij haar vriend weg moet gaan, dan is hij niet ineens niet de vader.
woensdag 24 april 2024 om 16:33
TO werkt volgens mij 28 uur maar er is gewist dus kan me vergissen en verwacht snel een sociale huurwoning toegewezen te krijgen. Dan weet je toch al hoe dit gaat lopen? Het hele gezin gaat via een uitkering en toeslagen onderhouden worden. Waarom zou die man dan gaan werken? Dat doet hij al jaren niet en rondkomen doet hij blijkbaar prima. En TO voelt de bui al hangen want zodra ze intrekt bij hem valt zijn uitkering weg en is zij verantwoordelijk voor het gezinsinkomen.Assiral schreef: ↑24-04-2024 12:08Hij heeft een woning, die blijkbaar opgeknapt moet worden.
Hij werkt niet, maar de psychische problemen waren volgens TO al een tijd stabiel, dus hij had allang een baan kunnen hebben. Hij zoekt naar excuses om niet te hoeven werken zoals eerst beginnen met vrijwilligerswerk. Beste man, je krijgt een kind en je hebt nu per direct een betaalde baan nodig. Hij doet niks in het huishouden en ja dat vind ik lui als je alle dagen thuis zit. Vreselijk lui zelfs.
Ik heb het gevoel dat hij het allemaal wel makkelijk vind, leven van een uitkering en de hele dag gamen. Dat soort types heb ik vaak genoeg in m’n leven voorbij zien komen en de meesten daarvan gaan echt niet veranderen, ook niet als er een kind komt.
Al hoop ik voor TO en het kind dat dat wel het geval gaat zijn.
Voordeel is dan wel dat ze allebei zich volledig kunnen richten op het ouderschap. En dat hij graag gamed maakt hem dan niet opeens een donor.
woensdag 24 april 2024 om 21:47
Er wordt wel snel richting het verbreken van een relatie geschreven. Ze zitten beiden niet in een ideale situatie voor een kind, TO omdat ze geen woonruimte heeft, hij omdat hij geen baan heeft, en beiden omdat ze elkaar en hun relatie eigenlijk nog amper kennen.
TO heeft haar leven niet in een week zo veranderd dat haar praktische problemen zijn opgelost, en vriend heeft dat ook niet. Beiden zijn wellicht op hun eigen manier in shock en daardoor een beetje bevroren in hun daden.
Ik zou de dingen aanpakken waar je zelf invloed op hebt, maar ze wel zo regelen dat je op jezelf kunt terugvallen als de relatie strandt. Ik zou vriend de kans geven zich te laten zien en ontwikkelen als vader. Sommige mannen realiseren het zich pas echt als ze de baby vasthouden. Maar als jullie toch uit elkaar gaan omdat de relatie te pril was, of jullie je niet beiden inzetten voor het gezin qua zorg en inkomen, dan is het fijn als je je eigen huis/baan zonder onregelmatigheid/achternaam hebt geregeld. Je zult altijd met elkaar verbonden blijven door kind, dus geef het een eerlijke kans.
TO heeft haar leven niet in een week zo veranderd dat haar praktische problemen zijn opgelost, en vriend heeft dat ook niet. Beiden zijn wellicht op hun eigen manier in shock en daardoor een beetje bevroren in hun daden.
Ik zou de dingen aanpakken waar je zelf invloed op hebt, maar ze wel zo regelen dat je op jezelf kunt terugvallen als de relatie strandt. Ik zou vriend de kans geven zich te laten zien en ontwikkelen als vader. Sommige mannen realiseren het zich pas echt als ze de baby vasthouden. Maar als jullie toch uit elkaar gaan omdat de relatie te pril was, of jullie je niet beiden inzetten voor het gezin qua zorg en inkomen, dan is het fijn als je je eigen huis/baan zonder onregelmatigheid/achternaam hebt geregeld. Je zult altijd met elkaar verbonden blijven door kind, dus geef het een eerlijke kans.
woensdag 24 april 2024 om 22:17
Alleen lijkt het er niet echt op dat TO bewust voor kinderen heeft gekozen. Laat staan die vent.Assiral schreef: ↑24-04-2024 12:01Wat is dit voor onzin? Ik vind dat op het moment je er bewust voor kiest om voor kinderen te gaan, je per direct je verantwoordelijkheid al hoort te nemen. Iniedergeval in het vinden van een baan zodat je je kind kunt onderhouden.
Dat lijkt bij hem nou niet echt binnen te komen.
Ik ben het met je eens dat hij als de bliksem een baan moet gaan zoeken, maar op dit moment weet hij nog niet eens of TO dat kind wel wil houden (als we sommige adviezen hier mogen geloven), en of TO überhaupt wel echt met hem een gezin wil starten, met hem wil trouwen, samenwonen, een leven samen, etc.
Vandaar mijn vraag aan TO: wat is de situatie nu werkelijk tussen jullie twee? Maar goed, ik denk dat TO haar antwoord al heeft van dit forum.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
