Zwanger
alle pijlers
Uitgerekend december 2011
woensdag 30 maart 2011 om 11:30
ZWANGER!
Al onze kleintjes zijn geboren!!
De eerste babies in november 2011, het meerendeel in december 2011 en de laatsten in januari 2012.
NaamLeeftijdKindjeUitgerekendForumnaam_babiesMevrouwtjuh262e17-11-2011 geboren!!! Milan! Rhona301e04-11- 2011 geboren!!! Chloë! Missschaap301e 07-12-2011 geboren!!! Schaapje! Luaska332e 02-12-2011 geboren!!! Muba! Rouge1234301e 08-12-2011 geboren!!! Rougefils! Bolletje84271e 06-12-2011 geboren!!! Bollie! Kipzus281e25-12-2011 geboren!! Kippie! Hanimuk321e17-12-2011 geboren!!! Minimuk! Pink85261e 13-12-2011 geboren!!! Pinkie! Vergeetmenietje301e 06-01-2012 geboren!!! Minivgm! Leliemeisje241e 07-01-2012 geboren!!! Minilelie!
Afgeschermd forum:
December 2011 (besloten forum)
Al onze kleintjes zijn geboren!!
De eerste babies in november 2011, het meerendeel in december 2011 en de laatsten in januari 2012.
NaamLeeftijdKindjeUitgerekendForumnaam_babiesMevrouwtjuh262e17-11-2011 geboren!!! Milan! Rhona301e04-11- 2011 geboren!!! Chloë! Missschaap301e 07-12-2011 geboren!!! Schaapje! Luaska332e 02-12-2011 geboren!!! Muba! Rouge1234301e 08-12-2011 geboren!!! Rougefils! Bolletje84271e 06-12-2011 geboren!!! Bollie! Kipzus281e25-12-2011 geboren!! Kippie! Hanimuk321e17-12-2011 geboren!!! Minimuk! Pink85261e 13-12-2011 geboren!!! Pinkie! Vergeetmenietje301e 06-01-2012 geboren!!! Minivgm! Leliemeisje241e 07-01-2012 geboren!!! Minilelie!
Afgeschermd forum:
December 2011 (besloten forum)
vrijdag 2 september 2011 om 09:03
Heej meiden, ben ik weer. Thnx voor de knuffels!
Het gaat alweer ietsje beter met me. Ik heb vanacht tenminste weer bijna aan een stuk door geslapen, dat is al een hele verademing kan ik je vertellen!
We praten veel, en huilen veel, en doen zoveel mogelijk samen als we thuis zijn. Dat is echt even nodig... het is ook heel dubbel, want DE persoon waar ik altijd steun bij zoek als ik ergens mee zit, is nu juist de oorzaak. Een enorm haat-liefde gevoel... Maar ik hou van hem en ik kan dat niet zomaar stoppen (al heb ik de afgelopen dagen veel gewild dat ik dat wel kon!).
Ik kies nu voor hem. En ik weet dat ik het pas net weet. Dus ik geef mezelf die tijd wel om er goed over na te denken. En heb hem ook gewaarschuwd dat ik graag voor ons wil kiezen en vechten (mits hij dat voor minimaal 300% ook doet uiteraard), maar dat ik gewoon nog niet weet hoe ik er over 10 minuten tegenaan kijk, of over een dag, een week of een maand. Het vertrouwen is weg en mijn hart is behoorlijk aan stukken gescheurd, als dat niet goed kan komen heeft een relatie simpelweg geen zin. Ik probeer nu bij de dag te leven en vooral veel na te denken en te voelen en uit te vinden wat IK nou eigenlijk wil.
@Rouge hij heeft het idd onveilig gedaan. Een van de eerste dingen waar ik naar vroeg. Ik ben ontzettend boos op hem daarvoor, omdat hij hier 2 mensen heel veel ellende mee kan bezorgen!! Niet alleen mij, maar ook de baby. Aan de andere kant, en dit klinkt vast heel erg raar, maar is het soort van een geruststelling dat hij op het moment zelf hier niet bij na heeft gedacht. Want als hij wel stil gestaan had bij het feit dat een condoom slimmer was geweest, dan was hij in mijn ogen sowieso genoeg bij zinnen om er accuut een punt achter te zetten. Dan is zou het veel meer een weloverwogen daad zijn... klinkt dat ergens logisch?
Bovendien werk ik op het lab waar deze tests gedaan worden, dus hij kan er met geen mogelijkheid onderuit om zich te laten testen, want ik zoek zelf de resultaten wel op!
Over eventuele gevolgen wil ik nog niet nadenken trouwens... een SOA, of misschien nog veel erger; dat zij ook zwanger is....... Als ik dat wel doe wordt ik accuut heel heel misselijk... dus mocht dit zo zijn, dan deal ik er dan wel mee..
@Luaska, ik doelde meer op mijn jeugd. Maar dat zijn oude koeien hoor! Dat heeft natuurlijk iedereen en bovendien heb ik dat ook al lang achter me gelaten en verwerkt enzo! De enige tik die ik er jaren lang aan over heb gehouden is dat ik altijd het gevoel heb gehouden dat iets heel moois dus nooit heel lang goed kan blijven. In de eerste jaren van onze relatie was alles zo goed en perfect! Eng gewoon... en daarmee heb ik ook jaren lang rekening gehouden met een genadeklap. Niet omdat ik hem niet vertrouwde, maar meer omdat ik het leven niet vertrouwde. Alleen na een jaar of 4 is dat vertrouwen in het leven langzaam bijgetrokken en stond ik er steeds minder bij stil dat het ook wel eens fout kon gaan. Onze relatie was tenslotte nog steeds zo perfect! Dus nu, na 6 jaar, is de klap nogal onverwacht en heb ik het gevoel weer met beide voeten op deze koude &%(!@#** wereld terecht te zijn gekomen, een wereld die ik bijna vergeten was.... *zucht*
En dat mannen vaker vreemdgaan bij zwangerschap... dat heb ik idd wel eens gehoord... vreemde situatie... ik dacht dat hormonen bij de man er toch voor zorgden dat ze iets vrouwlijkere trekjes kregen, maar niets is kennelijk minder waar als ze zich het liefst accuut nog eens willen voortplanten.
Goed... meiden, veel te veel getypt alweer. Sorry voor alle ellende, maar ik ben blij dat ik het hier kwijt kan. Dat helpt.
Even iets heel anders; lag gister in bed en kreeg ineens een enorme steek in mijn buik! Echt pijnlijk, geen harde buik, maar meer als een steek in je zij. Zwakte na een half minuutje wel af... maar was echt niet grappig! Nou weet ik niet hoe een wee voelt... maar moest daar wel aan denken.. was niet grappig! Maar gelukkig wel eenmalig. Iemand enig idee wat dat kon zijn?
Het gaat alweer ietsje beter met me. Ik heb vanacht tenminste weer bijna aan een stuk door geslapen, dat is al een hele verademing kan ik je vertellen!
We praten veel, en huilen veel, en doen zoveel mogelijk samen als we thuis zijn. Dat is echt even nodig... het is ook heel dubbel, want DE persoon waar ik altijd steun bij zoek als ik ergens mee zit, is nu juist de oorzaak. Een enorm haat-liefde gevoel... Maar ik hou van hem en ik kan dat niet zomaar stoppen (al heb ik de afgelopen dagen veel gewild dat ik dat wel kon!).
Ik kies nu voor hem. En ik weet dat ik het pas net weet. Dus ik geef mezelf die tijd wel om er goed over na te denken. En heb hem ook gewaarschuwd dat ik graag voor ons wil kiezen en vechten (mits hij dat voor minimaal 300% ook doet uiteraard), maar dat ik gewoon nog niet weet hoe ik er over 10 minuten tegenaan kijk, of over een dag, een week of een maand. Het vertrouwen is weg en mijn hart is behoorlijk aan stukken gescheurd, als dat niet goed kan komen heeft een relatie simpelweg geen zin. Ik probeer nu bij de dag te leven en vooral veel na te denken en te voelen en uit te vinden wat IK nou eigenlijk wil.
@Rouge hij heeft het idd onveilig gedaan. Een van de eerste dingen waar ik naar vroeg. Ik ben ontzettend boos op hem daarvoor, omdat hij hier 2 mensen heel veel ellende mee kan bezorgen!! Niet alleen mij, maar ook de baby. Aan de andere kant, en dit klinkt vast heel erg raar, maar is het soort van een geruststelling dat hij op het moment zelf hier niet bij na heeft gedacht. Want als hij wel stil gestaan had bij het feit dat een condoom slimmer was geweest, dan was hij in mijn ogen sowieso genoeg bij zinnen om er accuut een punt achter te zetten. Dan is zou het veel meer een weloverwogen daad zijn... klinkt dat ergens logisch?
Bovendien werk ik op het lab waar deze tests gedaan worden, dus hij kan er met geen mogelijkheid onderuit om zich te laten testen, want ik zoek zelf de resultaten wel op!
Over eventuele gevolgen wil ik nog niet nadenken trouwens... een SOA, of misschien nog veel erger; dat zij ook zwanger is....... Als ik dat wel doe wordt ik accuut heel heel misselijk... dus mocht dit zo zijn, dan deal ik er dan wel mee..
@Luaska, ik doelde meer op mijn jeugd. Maar dat zijn oude koeien hoor! Dat heeft natuurlijk iedereen en bovendien heb ik dat ook al lang achter me gelaten en verwerkt enzo! De enige tik die ik er jaren lang aan over heb gehouden is dat ik altijd het gevoel heb gehouden dat iets heel moois dus nooit heel lang goed kan blijven. In de eerste jaren van onze relatie was alles zo goed en perfect! Eng gewoon... en daarmee heb ik ook jaren lang rekening gehouden met een genadeklap. Niet omdat ik hem niet vertrouwde, maar meer omdat ik het leven niet vertrouwde. Alleen na een jaar of 4 is dat vertrouwen in het leven langzaam bijgetrokken en stond ik er steeds minder bij stil dat het ook wel eens fout kon gaan. Onze relatie was tenslotte nog steeds zo perfect! Dus nu, na 6 jaar, is de klap nogal onverwacht en heb ik het gevoel weer met beide voeten op deze koude &%(!@#** wereld terecht te zijn gekomen, een wereld die ik bijna vergeten was.... *zucht*
En dat mannen vaker vreemdgaan bij zwangerschap... dat heb ik idd wel eens gehoord... vreemde situatie... ik dacht dat hormonen bij de man er toch voor zorgden dat ze iets vrouwlijkere trekjes kregen, maar niets is kennelijk minder waar als ze zich het liefst accuut nog eens willen voortplanten.
Goed... meiden, veel te veel getypt alweer. Sorry voor alle ellende, maar ik ben blij dat ik het hier kwijt kan. Dat helpt.
Even iets heel anders; lag gister in bed en kreeg ineens een enorme steek in mijn buik! Echt pijnlijk, geen harde buik, maar meer als een steek in je zij. Zwakte na een half minuutje wel af... maar was echt niet grappig! Nou weet ik niet hoe een wee voelt... maar moest daar wel aan denken.. was niet grappig! Maar gelukkig wel eenmalig. Iemand enig idee wat dat kon zijn?
vrijdag 2 september 2011 om 13:32
Schaap, fijn van je te horen en fijn dat je vannacht weer wat beter hebt geslapen.
Moest veel aan je denken gisteren, lijkt mij heel unreal om zoiets te horen te krijgen van, stel ik me dan voor, mijn partner. Een nachtmerrie. Heb je er vertrouwen in (in zoverre dat je dat nu kan of iig aanneemt van hem), dat hij bereid is om voor 300% voor jullie te gaan?
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt met dat wanneer alles een aantal jaar goed gaat, dat er vast ergens een moment moet komen dat er weer iets ellendigs gebeurt. Nou weet ik niet wat voor nare dingen er in het verleden zijn gebeurt, maar ik denk wel dat je leven nooit 100% volkomen zonder tegenslagen kan zijn. Voor niemand. Hoe ellendigheid zich verdeelt kan wel verschillen per persoonlijk leven.
Niet teveel nadenken over stomme nare dingen als; wat als zij zwanger is! Dat is echt een misselijkmakende gedachte ja... helpt jou helemaal niks en als dat zo is, kun je daar sowieso al geen invloed op uitoefenen. Probeer bij het hier en nu te zijn ipv verder te denken aan dat soort scenario's. Levert jou alleen maar stress op en dat heb je al genoeg, lijkt mij. Maar moeilijk is dat wel, ik (en andere mensen wellicht ook) zou ook geneigd zijn om daar aan te denken. Plus, dat het vaak natuurlijk zo'n flard is die ineens door je heen schiet (what if....)
Wat betreft die steek; een wee bouwt zich ook langzaam op, die is niet ineens heel fel intens. Dus ik vermoed dat dat het niet zal zijn geweest. Ik heb soms ook harde steken, maar dat is meestal wanneer ik iets te abrupt opsta. Of van mijn vorige zwangerschap weet ik nog dat mijn oudste zoon soms op mijn beenzenuw ging liggen met zijn schouder (op het eind, toen ie al was ingedaald), dat deed ook enorm zeer, plus ik zakte door mijn been op dat moment. Maargoed, je hebt het over je buik. Ik denk dat als het eenmalig was en je daarna verder geen last van hebt, het niets ernstigs zal zijn. Voel je je kleine gewoon weer bewegen nu?
Moest veel aan je denken gisteren, lijkt mij heel unreal om zoiets te horen te krijgen van, stel ik me dan voor, mijn partner. Een nachtmerrie. Heb je er vertrouwen in (in zoverre dat je dat nu kan of iig aanneemt van hem), dat hij bereid is om voor 300% voor jullie te gaan?
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt met dat wanneer alles een aantal jaar goed gaat, dat er vast ergens een moment moet komen dat er weer iets ellendigs gebeurt. Nou weet ik niet wat voor nare dingen er in het verleden zijn gebeurt, maar ik denk wel dat je leven nooit 100% volkomen zonder tegenslagen kan zijn. Voor niemand. Hoe ellendigheid zich verdeelt kan wel verschillen per persoonlijk leven.
Niet teveel nadenken over stomme nare dingen als; wat als zij zwanger is! Dat is echt een misselijkmakende gedachte ja... helpt jou helemaal niks en als dat zo is, kun je daar sowieso al geen invloed op uitoefenen. Probeer bij het hier en nu te zijn ipv verder te denken aan dat soort scenario's. Levert jou alleen maar stress op en dat heb je al genoeg, lijkt mij. Maar moeilijk is dat wel, ik (en andere mensen wellicht ook) zou ook geneigd zijn om daar aan te denken. Plus, dat het vaak natuurlijk zo'n flard is die ineens door je heen schiet (what if....)
Wat betreft die steek; een wee bouwt zich ook langzaam op, die is niet ineens heel fel intens. Dus ik vermoed dat dat het niet zal zijn geweest. Ik heb soms ook harde steken, maar dat is meestal wanneer ik iets te abrupt opsta. Of van mijn vorige zwangerschap weet ik nog dat mijn oudste zoon soms op mijn beenzenuw ging liggen met zijn schouder (op het eind, toen ie al was ingedaald), dat deed ook enorm zeer, plus ik zakte door mijn been op dat moment. Maargoed, je hebt het over je buik. Ik denk dat als het eenmalig was en je daarna verder geen last van hebt, het niets ernstigs zal zijn. Voel je je kleine gewoon weer bewegen nu?
zaterdag 3 september 2011 om 16:14
Schaap, ook ik denk aan je!! Ik wil je nog even zeggen dat ik veel bewondering voor je houding heb, wow! Herkenbaar wat je zegt over je eigen welzijn. Ik heb dat ook wel een beetje. Geen hele fijne jeugd gehad, veel moeten verwerken. Het gaat nu eindelijk al een aantal jaar goed. Zoveel kilo's kwijt, zwanger van mijn 1e kindje, een leuke baan, een lieve/leuke/aantrekkelijke vriend, leuke/lieve vrienden. Dan vraag je je weleens af wanneer komt die doodssteek?
Ik heb deze week de 3D echo gehad,dat was heel erg leuk! Kindje bewoog lekker, ik voelde hem trappen en zag dat een paar seconden later ook op beeld.
Hoe gaat het met de rest?
Ik heb deze week de 3D echo gehad,dat was heel erg leuk! Kindje bewoog lekker, ik voelde hem trappen en zag dat een paar seconden later ook op beeld.
Hoe gaat het met de rest?
zaterdag 3 september 2011 om 19:20
Hier alles prima! Merk wel dat ik het wat rustiger aan moet doen. Werk veel door het hele land en al dat reizen wordt wat vermoeiender. In het weekend doe ik dus lekker zo min mogelijk ; )
Bijtje (was het toch?) ik met 7 maanden op het stadhuis, zin in!!
Gister ff schrikken, bij huisarts voor urinecheck (rare buikpijn in zij gehad) & bloeddruk. Urine goed maar bloeddruk -bovendruk- ineens veel hoger (145 ipv 115/120). De assistente (m'n dok was er niet) vond dat wel erg hoog dus ben ik 's middags langs VK geweest. Die zei dat ik onnodig wat aan het schrikken ben gemaakt. Bovendruk maakt weinig uit & zelfs de onderdruk mag variëren. Hij was ook alweer gedaald.
Gelijk ff checkup ghad nu ik er toch was & alles he-le-maal prima
Soms nu echt krachtige schopjes in m'n buik, vertederend maar niet altijd een fijn gevoel.
Fijn weekend nog en schaapje ik hoop dat je steeds beter voelt wat goed voor jou en baby is.
Hani
Bijtje (was het toch?) ik met 7 maanden op het stadhuis, zin in!!
Gister ff schrikken, bij huisarts voor urinecheck (rare buikpijn in zij gehad) & bloeddruk. Urine goed maar bloeddruk -bovendruk- ineens veel hoger (145 ipv 115/120). De assistente (m'n dok was er niet) vond dat wel erg hoog dus ben ik 's middags langs VK geweest. Die zei dat ik onnodig wat aan het schrikken ben gemaakt. Bovendruk maakt weinig uit & zelfs de onderdruk mag variëren. Hij was ook alweer gedaald.
Gelijk ff checkup ghad nu ik er toch was & alles he-le-maal prima
Soms nu echt krachtige schopjes in m'n buik, vertederend maar niet altijd een fijn gevoel.
Fijn weekend nog en schaapje ik hoop dat je steeds beter voelt wat goed voor jou en baby is.
Hani
dinsdag 6 september 2011 om 10:26
heej meiden,
hoest met iedereen? tis weer ff stil geweest. allemaal onder de indruk van misschaap der verhaal?
anyway, vanmorgen bloed mogen prikken voor het 2e semestger onderzoek en het bloedsuiker onderzoek. was in orde gelukkig.
ben wel hartstikke ziek!!! vreselijk!! echt griep...nou dat is echt lang geleden dat ik dat gehad heb
ook al werk ik in het onderwijs. helaas kan ik deze week echt niet thuis blijven.....heb echt zoveel te doen en de mensen die me met van alles hielpen zijn op vakantie 
nou ja...hoop dat jullie gezelliger nieuws hebben.
knuffels
hoest met iedereen? tis weer ff stil geweest. allemaal onder de indruk van misschaap der verhaal?
anyway, vanmorgen bloed mogen prikken voor het 2e semestger onderzoek en het bloedsuiker onderzoek. was in orde gelukkig.
ben wel hartstikke ziek!!! vreselijk!! echt griep...nou dat is echt lang geleden dat ik dat gehad heb
ook al werk ik in het onderwijs. helaas kan ik deze week echt niet thuis blijven.....heb echt zoveel te doen en de mensen die me met van alles hielpen zijn op vakantie nou ja...hoop dat jullie gezelliger nieuws hebben.
knuffels
dinsdag 6 september 2011 om 10:59
Jee balen Rhona dat je zó ziek bent en niet eens thuis kan blijven!! Fijn dat al je waardes goed bleken te zijn!
Ben vanmorgen bij de verloskundige geweest. hartje weer gehoord, fijn en de bloeddruk was ook zeer netjes.
Verder zat de kleine man weer rechtop. Totaal niet verrassend voor mij, want hij zit áltijd rechtop met opgetrokken knietjes.
Ik weet niet of ik dat hier had geschreven maar een paar dagen geleden draaide hij zich ineens om, met zijn hoofd naar beneden. Dat was voor het allereerst dat ik dat voelde en voelde ook heel gek. Zelfs onprettig gevoel. Waarschijnlijk ligt die placenta nog steeds voor de uitgang? Nja. Ik heb gewoon een voorgevoel dat deze man niet ondersteboven gaat liggen.
Over 5 weken heb ik de localisatie echo en dan weet ik of de placenta ver genoeg van de baarmoedermond is weggetrokken. Net nog met een gyn uit mijn ziekenhuis gesproken hierover (werken ook in het bedrijf waar ik werk) en als de placenta bij deze 32 weken echo niet weggetrokken is, is het meteen een medische indicatie voor een sectio. Deze sectio wordt dan meteen ingepland voor week 39.
Bizar...maar realiseer me nu dat ik dus over 5 weken weet of het eventueel een sectio wordt en zoja wanneer ik dan dus ga bevallen!
Mooiste scenario is dat 1) de placenta omhoog is getrokken en 2) die kleine gaat draaien.... dan is de weg tenminste vrij voor een vaginale bevalling en dat heeft toch wel mijn voorkeur.
Mocht ie alsnog niet draaien en een stuit worden...dan weet ik het nog steeds niet. Ik denk niet dat ik een vaginale stuitbevalling ga doen.
Ben vanmorgen bij de verloskundige geweest. hartje weer gehoord, fijn en de bloeddruk was ook zeer netjes.
Verder zat de kleine man weer rechtop. Totaal niet verrassend voor mij, want hij zit áltijd rechtop met opgetrokken knietjes.
Ik weet niet of ik dat hier had geschreven maar een paar dagen geleden draaide hij zich ineens om, met zijn hoofd naar beneden. Dat was voor het allereerst dat ik dat voelde en voelde ook heel gek. Zelfs onprettig gevoel. Waarschijnlijk ligt die placenta nog steeds voor de uitgang? Nja. Ik heb gewoon een voorgevoel dat deze man niet ondersteboven gaat liggen.
Over 5 weken heb ik de localisatie echo en dan weet ik of de placenta ver genoeg van de baarmoedermond is weggetrokken. Net nog met een gyn uit mijn ziekenhuis gesproken hierover (werken ook in het bedrijf waar ik werk) en als de placenta bij deze 32 weken echo niet weggetrokken is, is het meteen een medische indicatie voor een sectio. Deze sectio wordt dan meteen ingepland voor week 39.
Bizar...maar realiseer me nu dat ik dus over 5 weken weet of het eventueel een sectio wordt en zoja wanneer ik dan dus ga bevallen!
Mooiste scenario is dat 1) de placenta omhoog is getrokken en 2) die kleine gaat draaien.... dan is de weg tenminste vrij voor een vaginale bevalling en dat heeft toch wel mijn voorkeur.
Mocht ie alsnog niet draaien en een stuit worden...dan weet ik het nog steeds niet. Ik denk niet dat ik een vaginale stuitbevalling ga doen.
dinsdag 6 september 2011 om 15:14
haaj meiden
Jeetje Rhona, wat klote zeg! Veel sterkte meis! En hoera voor de goede uitslag!
Luaska, bizar dat je misschien al zo snel en zo duidelijk weet hoe je kindje ter wereld gaat komen?! En misschien natuurlijk ook helemaal niet! Lijkt me zo maf...
Hani, raar dat de assistente je zo heeft laten schrikken zeg. Ze zal het beste wel met je voor hebben gehad, maar leuk is anders! Fijn te horen dat alles weer ok is.
Hier gaat het langzaam maar wel elke dag ietsje beter. Praat er veel over met vriendinnen, gister een gezamelijke vriendin van ons gesproken die zich in de vriendengroep bevindt waarin er meer mensen zijn die het weten, waarbinnen het zich ook heeft afgespeeld. Heeft me goed gedaan om te horen dat deze actie ook binnen de groep niet zachtzinnig wordt opgepakt, en dat iedereen aan 'mijn kant' staat, ook al kennen ze vooral mijn vriend, en mij veel minder. Ook thuis praten we nog steeds heel veel en we hebben beiden de hoop dat het goed gaat komen. Het vertrouwen dat het ook goed gaat komen is nog aan het groeien.
Heb vandaag een reading gehad bij een kennis en goede vriendin van mijn moeder. Ben wel vaker bij haar langs geweest en ook dit keer weer was het erg bijzonder. En even alle zweverigheid daargelaten; ik heb ook hier veel aan gehad en heb het idee gekregen de situatie iets beter te begrijpen. Bovendien heb ik bevestigd gekregen wat ik zelf ook voel, dus dat geeft me het vertrouwen en de kracht om hier zelf weer mee verder te gaan.
Wel slaap ik nog steeds slecht. Er zijn ook goede nachten hoor!! Maar vanacht was weer puinhoop en heb alleen maar naar het plafond liggen staren. Ben dus nu ook kapot... heb me vanmorgen ziek gemeld. Maar ga zo wel naar de training... eerste van het seizoen! Wil graag even het water in al ga ik ervan uit dat ik niet meer kan dan alleen dobberen.
De kleine is trouwens weer rustiger. Hij leek de eerste 2-3 dagen nadat ik het wist wat in paniek en was heel wild, maar nu is alles weer terug naar gewoon. En hij heeft de neiging om met zijn voetjes te trappelen tegen de binnenkant van mijn heupbot. Zo schattig, maar het kietelt enorm!! Tot grote hilariteit van mijn vriend overigens...
Jeetje Rhona, wat klote zeg! Veel sterkte meis! En hoera voor de goede uitslag!
Luaska, bizar dat je misschien al zo snel en zo duidelijk weet hoe je kindje ter wereld gaat komen?! En misschien natuurlijk ook helemaal niet! Lijkt me zo maf...
Hani, raar dat de assistente je zo heeft laten schrikken zeg. Ze zal het beste wel met je voor hebben gehad, maar leuk is anders! Fijn te horen dat alles weer ok is.
Hier gaat het langzaam maar wel elke dag ietsje beter. Praat er veel over met vriendinnen, gister een gezamelijke vriendin van ons gesproken die zich in de vriendengroep bevindt waarin er meer mensen zijn die het weten, waarbinnen het zich ook heeft afgespeeld. Heeft me goed gedaan om te horen dat deze actie ook binnen de groep niet zachtzinnig wordt opgepakt, en dat iedereen aan 'mijn kant' staat, ook al kennen ze vooral mijn vriend, en mij veel minder. Ook thuis praten we nog steeds heel veel en we hebben beiden de hoop dat het goed gaat komen. Het vertrouwen dat het ook goed gaat komen is nog aan het groeien.
Heb vandaag een reading gehad bij een kennis en goede vriendin van mijn moeder. Ben wel vaker bij haar langs geweest en ook dit keer weer was het erg bijzonder. En even alle zweverigheid daargelaten; ik heb ook hier veel aan gehad en heb het idee gekregen de situatie iets beter te begrijpen. Bovendien heb ik bevestigd gekregen wat ik zelf ook voel, dus dat geeft me het vertrouwen en de kracht om hier zelf weer mee verder te gaan.
Wel slaap ik nog steeds slecht. Er zijn ook goede nachten hoor!! Maar vanacht was weer puinhoop en heb alleen maar naar het plafond liggen staren. Ben dus nu ook kapot... heb me vanmorgen ziek gemeld. Maar ga zo wel naar de training... eerste van het seizoen! Wil graag even het water in al ga ik ervan uit dat ik niet meer kan dan alleen dobberen.
De kleine is trouwens weer rustiger. Hij leek de eerste 2-3 dagen nadat ik het wist wat in paniek en was heel wild, maar nu is alles weer terug naar gewoon. En hij heeft de neiging om met zijn voetjes te trappelen tegen de binnenkant van mijn heupbot. Zo schattig, maar het kietelt enorm!! Tot grote hilariteit van mijn vriend overigens...
woensdag 7 september 2011 om 13:27
Hoi meiden,
@misschaap; ik vind het zo stoer van je dat je er zo in staat! Ik kan me goed voorstellen dat je je vriend niet wil laten gaan, maar gemakkelijk is het zeker niet! Fijn dat je vriendinnen het zo goed begrijpen.
Laatst had ik ook 'iets' (wat mijn vriend deed, wil het er verder niet over hebben), waardoor ik besefte dat het niet vanzelfsprekend is... Ik kan me een (ietsiepietsie) klein beetje indenken hoe jij je nu moet voelen! Ik heb er veel respect voor dat je er zo in staat! En fijn dat je je verhaal hier kwijt kan, moet je ook vooral blijven doen hoor!!!
Je zegt dat je niet zo veel vertrouwen hebt in het leven, en zo voel ik dat ook wel eens; wanneer gaat er iets mis. We hebben een gezond kind, en een (voorzover bekend) gezonde baby op komst, alles verloopt soepel en makkelijk, allebei in goede gezondheid, leuke baan etc. wanneer gaat het eens mis??? Misschien spelen de hormonen hier ook wel een versterkende rol in
Over hormonen gesproken; ik boen mijn huis inmiddels dagelijks. Gister heb ik de slaapkamer onder handen genomen en heb tot 1 uur in de nacht staan stofzuigen en dweilen, beetje absurd, maar ben er wel blij mee...
Vriendlief is nu in het buitenland voor zaken, en ik moet zeggen dat ik het best zwaar vind, een kind alleen de hele dag en zwanger. Maar goed, morgen weer een dag werken, en dan is hij er al weer.....
Zojuist heb ik gebeld voor een afspraak in het ziekenhuis. 12 oktober kan ik terecht, dan ben ik al weer 35 weken. Een intake met een verpleegkundige en daarna met een gynaecoloog. Ben benieuwd, ben nu erg in dubio, moet ik op safe gaan en toch kiezen voor een geplande keizersnee of toch zelf proberen?
@Luaska, ik begrijp je heel goed, en hoop voor jou dat je placenta genoeg is verschoven! Anders kun je er niets meer aan doen dan je er bij neer leggen en er vrede mee hebben.
@rhona, al weer wat beter? Als je echt ziek bent, ook uitzieken hoor, vooral nu je zwanger bent!
Nog even klagen: Ik had vannacht zo'n kramp in mn benen , ik kon er niet van slapen, maar het ging ook helemaal niet over, pffff.... hopelijk valt het komende nacht weer mee, was echt geen pretje. Verder niet veel te klagen
@misschaap; ik vind het zo stoer van je dat je er zo in staat! Ik kan me goed voorstellen dat je je vriend niet wil laten gaan, maar gemakkelijk is het zeker niet! Fijn dat je vriendinnen het zo goed begrijpen.
Laatst had ik ook 'iets' (wat mijn vriend deed, wil het er verder niet over hebben), waardoor ik besefte dat het niet vanzelfsprekend is... Ik kan me een (ietsiepietsie) klein beetje indenken hoe jij je nu moet voelen! Ik heb er veel respect voor dat je er zo in staat! En fijn dat je je verhaal hier kwijt kan, moet je ook vooral blijven doen hoor!!!
Je zegt dat je niet zo veel vertrouwen hebt in het leven, en zo voel ik dat ook wel eens; wanneer gaat er iets mis. We hebben een gezond kind, en een (voorzover bekend) gezonde baby op komst, alles verloopt soepel en makkelijk, allebei in goede gezondheid, leuke baan etc. wanneer gaat het eens mis??? Misschien spelen de hormonen hier ook wel een versterkende rol in
Over hormonen gesproken; ik boen mijn huis inmiddels dagelijks. Gister heb ik de slaapkamer onder handen genomen en heb tot 1 uur in de nacht staan stofzuigen en dweilen, beetje absurd, maar ben er wel blij mee...
Vriendlief is nu in het buitenland voor zaken, en ik moet zeggen dat ik het best zwaar vind, een kind alleen de hele dag en zwanger. Maar goed, morgen weer een dag werken, en dan is hij er al weer.....
Zojuist heb ik gebeld voor een afspraak in het ziekenhuis. 12 oktober kan ik terecht, dan ben ik al weer 35 weken. Een intake met een verpleegkundige en daarna met een gynaecoloog. Ben benieuwd, ben nu erg in dubio, moet ik op safe gaan en toch kiezen voor een geplande keizersnee of toch zelf proberen?
@Luaska, ik begrijp je heel goed, en hoop voor jou dat je placenta genoeg is verschoven! Anders kun je er niets meer aan doen dan je er bij neer leggen en er vrede mee hebben.
@rhona, al weer wat beter? Als je echt ziek bent, ook uitzieken hoor, vooral nu je zwanger bent!
Nog even klagen: Ik had vannacht zo'n kramp in mn benen , ik kon er niet van slapen, maar het ging ook helemaal niet over, pffff.... hopelijk valt het komende nacht weer mee, was echt geen pretje. Verder niet veel te klagen
woensdag 7 september 2011 om 13:40
Hallo meiden,
Ik ben nieuw en vraag me af of ik nog met jullie mee mag schrijven. Ik zal me even voorstellen.
Ik ben 32 en moeder van een zoontje die vorige week 3 jaar is geworden. Ik ben nu eindelijk zwanger van de tweede en heb bij de 20 weken echo te horen gekregen dat het een meisje wordt en dat het er allemaal gezond uit ziet!
Ik heb mijn eerste kindje gekregen via IUI en nu de tweede via IVF ofwel ICSI. Waarom ik niet via de natuurlijke manier zwanger kon raken weten we nog steeds niet maar we zijn dolgelukkig dat ons gezinnetje bijna compleet is!
Ik heb sinds kort mijn baan opgezegd omdat ik veel te veel stress had en niet meer naar mijn zin was. In maart wil ik weer gaan werken, weet nog niet precies wat maar voorlopig wil ik rust..
Oja, 30 december ben ik uitgerekend! Op het randje..Haha!
Ik ken jullie nog niet zo goed, maar heb wel stiekem al een klein beetje meegelezen met jullie verhalen. Lijkt me leuk om mijn zwangerschap op deze manier met jullie te delen.
Ik ben nieuw en vraag me af of ik nog met jullie mee mag schrijven. Ik zal me even voorstellen.
Ik ben 32 en moeder van een zoontje die vorige week 3 jaar is geworden. Ik ben nu eindelijk zwanger van de tweede en heb bij de 20 weken echo te horen gekregen dat het een meisje wordt en dat het er allemaal gezond uit ziet!
Ik heb mijn eerste kindje gekregen via IUI en nu de tweede via IVF ofwel ICSI. Waarom ik niet via de natuurlijke manier zwanger kon raken weten we nog steeds niet maar we zijn dolgelukkig dat ons gezinnetje bijna compleet is!
Ik heb sinds kort mijn baan opgezegd omdat ik veel te veel stress had en niet meer naar mijn zin was. In maart wil ik weer gaan werken, weet nog niet precies wat maar voorlopig wil ik rust..
Oja, 30 december ben ik uitgerekend! Op het randje..Haha!
Ik ken jullie nog niet zo goed, maar heb wel stiekem al een klein beetje meegelezen met jullie verhalen. Lijkt me leuk om mijn zwangerschap op deze manier met jullie te delen.
woensdag 7 september 2011 om 13:45
@misschaap
Knuffel voor jou en heel veel respect dat jullie er voor blijven vechten;)
@hienepientje
Bagger he zo'n nacht ik voel met je mee:(
Ik had vannacht zo'n pijn in m'n onderrug dat door trok naar rechter bil en allebei m'n heupen en harde buik. Bijna niet geslapen, wat rond gelopen weer geprobeerd enz bah wat was dat naar zeg heb me ziek gemeld en uitgelegd aan manager en collega's en deze waren meteen bezorgd want heb nog helemaal nergens last van gehad, ze merken soms niet eens dat ik zwanger ben zo fijn voel ik me en doe ik m'n werk.
Denk gister toch teveel gelopen in de stad en dat mijn lichaam even de rem erop gooit.
Vandaag veel op de bank liggen en beetje lopen voor de spieren maar rusten. Voelde de kleine niet veel maar nu weer wel gelukkig dus waren wel beetje bezorgd vriend en ik.
@luaska
Pfff mijn placenta ligt ook aan de voorkant maar hebben nog niks gezegd, ik vraag het wel even met de 30 weken echo die ik in mijn 31e zwangerschapsweek heb hoe dat zit of ie niet in de weg zit. Lijkt me idd een vervelend idd maar meid...alles voor de kleine en jou'n gezondheid toch?
Knuffel voor jou en heel veel respect dat jullie er voor blijven vechten;)
@hienepientje
Bagger he zo'n nacht ik voel met je mee:(
Ik had vannacht zo'n pijn in m'n onderrug dat door trok naar rechter bil en allebei m'n heupen en harde buik. Bijna niet geslapen, wat rond gelopen weer geprobeerd enz bah wat was dat naar zeg
heb me ziek gemeld en uitgelegd aan manager en collega's en deze waren meteen bezorgd want heb nog helemaal nergens last van gehad, ze merken soms niet eens dat ik zwanger ben zo fijn voel ik me en doe ik m'n werk.Denk gister toch teveel gelopen in de stad en dat mijn lichaam even de rem erop gooit.
Vandaag veel op de bank liggen en beetje lopen voor de spieren maar rusten. Voelde de kleine niet veel maar nu weer wel gelukkig dus waren wel beetje bezorgd vriend en ik.
@luaska
Pfff mijn placenta ligt ook aan de voorkant maar hebben nog niks gezegd, ik vraag het wel even met de 30 weken echo die ik in mijn 31e zwangerschapsweek heb hoe dat zit of ie niet in de weg zit. Lijkt me idd een vervelend idd maar meid...alles voor de kleine en jou'n gezondheid toch?
woensdag 7 september 2011 om 16:13
Hani, dat is even schrikken! Balen dat het voor niets was.
Rhona, beterschap!! Voel je je al iets beter? Ook ik ben bijna nooit ziek tussen al die pubers.
Luaska, dat komt dan wel even aan als je je dat opeens realiseert. Blijf vertrouwen hebben!
Schaap, ik ben blij dat het iets beter bij je gaat. Wat fijn dat de kleine wat rustiger is.
Hiepientje, hahahaha, dat boenen heb ik nog niet. Dat zie ik mijn vriend wel doen trouwens. Fijn dat hij dat kwaaltje van me overneemt, ik heb die behoefte niet zo
Oef, je moet wel een moeilijke beslissing maken zeg. Ik denk dat ik voor safe zou gaan.
Kiara, welkom! Nou, dat is inderdaad op het randje. Ik dacht eind april dat ik 31 december uitgerekend was, maar dat bleek 5 december te zijn.
Bol, wat vervelend van je rug. Bij mij beginnen die ongemakken ook een beetje.
Hier alles goed. Ik ben maandag weer begonnen met werken, was weer heel leuk! Dinsdag een deel van mijn klassen ontmoet. Aankomende maandag zie ik de laatste klassen voor het eerst. Heb alweer super mooie opmerkingen gehad van mijn leerlingen: "mevrouw, ik hoop dat het een jongetje is, want dan kan ik hem leren voetballen", "mevrouw, hier is mijn tel. nummer, dan kan ik op HAAR (!!) passen", "mevrouw, mogen we op bezoek komen?" Geweldig..
Ik moet wel uitkijken dat ik niet te veel wil. Rende de trap op en toen ik op de helft was besefte ik me dat ik dat niet meer zo goed trek. Ook schopt kind als ik aan het lesgeven ben, dat vind ik wel heel erg grappig.
Rhona, beterschap!! Voel je je al iets beter? Ook ik ben bijna nooit ziek tussen al die pubers.
Luaska, dat komt dan wel even aan als je je dat opeens realiseert. Blijf vertrouwen hebben!
Schaap, ik ben blij dat het iets beter bij je gaat. Wat fijn dat de kleine wat rustiger is.
Hiepientje, hahahaha, dat boenen heb ik nog niet. Dat zie ik mijn vriend wel doen trouwens. Fijn dat hij dat kwaaltje van me overneemt, ik heb die behoefte niet zo
Oef, je moet wel een moeilijke beslissing maken zeg. Ik denk dat ik voor safe zou gaan.
Kiara, welkom! Nou, dat is inderdaad op het randje. Ik dacht eind april dat ik 31 december uitgerekend was, maar dat bleek 5 december te zijn.
Bol, wat vervelend van je rug. Bij mij beginnen die ongemakken ook een beetje.
Hier alles goed. Ik ben maandag weer begonnen met werken, was weer heel leuk! Dinsdag een deel van mijn klassen ontmoet. Aankomende maandag zie ik de laatste klassen voor het eerst. Heb alweer super mooie opmerkingen gehad van mijn leerlingen: "mevrouw, ik hoop dat het een jongetje is, want dan kan ik hem leren voetballen", "mevrouw, hier is mijn tel. nummer, dan kan ik op HAAR (!!) passen", "mevrouw, mogen we op bezoek komen?" Geweldig..
Ik moet wel uitkijken dat ik niet te veel wil. Rende de trap op en toen ik op de helft was besefte ik me dat ik dat niet meer zo goed trek. Ook schopt kind als ik aan het lesgeven ben, dat vind ik wel heel erg grappig.
vrijdag 9 september 2011 om 19:52
@kiara welkom! Nooit te laat om mee te doen, toch?! En wat fantastisch om te horen dat je, mede dankzij de huidige technologien, je gezinnetje bijna compleet hebt!
@rouge hilarisch die opmerkingen!
@kwaaltjes de kramp begint bij mij ook iets toe te nemen, maar meestal word ik er alleen heel licht wakker van, flex ik mijn voeten en slaap weer verder. Dus daar kom ik wel overheen. Schoonmaken zou een handige kwaal zijn... Maar daar heb ik afgelopen weken even helemaal geen zin in gehad door de hele situatie! Betwijfel sowieso of die zin er ooit echt gaat komen, heb er altijd een hekel aan gehad en kan me niet voorstellen dat zelfs mijn hormonen daar iets aan kunnen doen!
@buik ik krijg nu steeds vaker complimentjes over mijn buik! Mensen vinden vooral dat ik een lief en schattig buikje heb! Zo leuk om te horen En ook al hebben mensen geen idee, dat doet me op dit moment echt enorm goed! En kennelijk is mijn buik lang niet zo groot als dat ik het zelf ervaar want dat ik alweer bijna 28 weken ben verbaast iedereen enorm! Zo zie je maar weer...
@rouge hilarisch die opmerkingen!
@kwaaltjes de kramp begint bij mij ook iets toe te nemen, maar meestal word ik er alleen heel licht wakker van, flex ik mijn voeten en slaap weer verder. Dus daar kom ik wel overheen. Schoonmaken zou een handige kwaal zijn... Maar daar heb ik afgelopen weken even helemaal geen zin in gehad door de hele situatie! Betwijfel sowieso of die zin er ooit echt gaat komen, heb er altijd een hekel aan gehad en kan me niet voorstellen dat zelfs mijn hormonen daar iets aan kunnen doen!
@buik ik krijg nu steeds vaker complimentjes over mijn buik! Mensen vinden vooral dat ik een lief en schattig buikje heb! Zo leuk om te horen En ook al hebben mensen geen idee, dat doet me op dit moment echt enorm goed! En kennelijk is mijn buik lang niet zo groot als dat ik het zelf ervaar want dat ik alweer bijna 28 weken ben verbaast iedereen enorm! Zo zie je maar weer...
vrijdag 9 september 2011 om 23:21
Hallo dames;)
Hier 27 weken en vanavond naar het ziekenhuis geweest vanwege veel en aanhouden de harde buiken.
Ctg gehad,bloeddruk, in en uitwendig onderzoek en echo's en uit eindelijk na opmeting baarmoedermond was de conclusie dat alles prima was en de harde buiken geen invloed hebben gelukkig. Maandag de gewone controle.
Dus nu gewoon veeel meer rust nemen en maybe zelfs minder werken vanwege de vele harde buiken.
Nu lekker met mannetje op de bank, arme hij die was ook al paar dagen heel bezorgd.
Hier 27 weken en vanavond naar het ziekenhuis geweest vanwege veel en aanhouden de harde buiken.
Ctg gehad,bloeddruk, in en uitwendig onderzoek en echo's en uit eindelijk na opmeting baarmoedermond was de conclusie dat alles prima was en de harde buiken geen invloed hebben gelukkig. Maandag de gewone controle.
Dus nu gewoon veeel meer rust nemen en maybe zelfs minder werken vanwege de vele harde buiken.
Nu lekker met mannetje op de bank, arme hij die was ook al paar dagen heel bezorgd.
zaterdag 10 september 2011 om 10:54
zaterdag 10 september 2011 om 11:56
@misschaap
Ja idd en realiseer me het ook nu na deze dagen van onzekerheid. Ik had zelden harde buiken tot nu toe dus vond dit zo raar en ziekenhuis zelf ook dus voor de zekerheid maar even gekeken;)
Maja 27 weken he ik moet me maar eens gaan realiseren dat het dichterbij gaat komen dus alles gaat veel groeien deze periode;)
Ja idd en realiseer me het ook nu na deze dagen van onzekerheid. Ik had zelden harde buiken tot nu toe dus vond dit zo raar en ziekenhuis zelf ook dus voor de zekerheid maar even gekeken;)
Maja 27 weken he ik moet me maar eens gaan realiseren dat het dichterbij gaat komen dus alles gaat veel groeien deze periode;)
zaterdag 10 september 2011 om 15:24
@kiara, gefeliciteerd! Fijn dat je zwanger bent! Het lijkt me best pittig om de medische molen in te gaan, maar fijn dat het nu voor de tweede keer goed uit pakt!
@bolletje, jeetje dat is even schrikken zeg, take it easy hoor meid! Luister naar je lichaam Wel zo prettig dat de baby er waarschijnlijk geen last van heeft gehad.
@bolletje, jeetje dat is even schrikken zeg, take it easy hoor meid! Luister naar je lichaam
Wel zo prettig dat de baby er waarschijnlijk geen last van heeft gehad.
zondag 11 september 2011 om 11:18
Ik kom mij weer even melden maar heb weinig nieuws.
Nog steeds misselijk en braken, wel gelukkig al een stuk minder dan dat het was. Ook begint mn buik steeds meer in de weg te zitten en slaap ik daardoor slecht.
Gelukkig tot nu toe nog nooit bandenpijn gehad, geen last van bekkeninstabiliteit en geen harde buiken.
Babykamer is helemaal klaar! Intake met kraamzorg ook gehad.
Van mij mag het al zo ver zijn hoor, ik kijk uit naar de bevalling over een paar maandjes. Ik vind die hele zwangerschap geen zak aan, kijk des te meer uit naar mijn kleine knulletje.
Nog steeds misselijk en braken, wel gelukkig al een stuk minder dan dat het was. Ook begint mn buik steeds meer in de weg te zitten en slaap ik daardoor slecht.
Gelukkig tot nu toe nog nooit bandenpijn gehad, geen last van bekkeninstabiliteit en geen harde buiken.
Babykamer is helemaal klaar! Intake met kraamzorg ook gehad.
Van mij mag het al zo ver zijn hoor, ik kijk uit naar de bevalling over een paar maandjes. Ik vind die hele zwangerschap geen zak aan, kijk des te meer uit naar mijn kleine knulletje.
zondag 11 september 2011 om 11:58
@vmn
Meid hele dikke knuffel voor jou!!
@alle
Gister een super surprice babyshower gehad!
Ik was met manlief naar de stad (deze zat in het complot) en toen we thuis kwamen waren de dames al binnen geweest en hadden hele huis versiert en hele tafel gedekt met gourmet stellen en een stoel met slingers en ballonnen....ik doe de deur open en denk enkele sec?? Wat is dit? En doe een stap naar binnen en klinkt een heel hard surprice! En al m'n vriendinnen moeder en zusje komen de hoek om haha ik wist niet hoe ik het had!! Maar was zo leuk!! Kadootjes uitgepakt gaan eten en daarna chocolade fondeu in de tuin met spelletjes! Heerlijk zal het nooit vergeten!!
Meid hele dikke knuffel voor jou!!
@alle
Gister een super surprice babyshower gehad!
Ik was met manlief naar de stad (deze zat in het complot) en toen we thuis kwamen waren de dames al binnen geweest en hadden hele huis versiert en hele tafel gedekt met gourmet stellen en een stoel met slingers en ballonnen....ik doe de deur open en denk enkele sec?? Wat is dit? En doe een stap naar binnen en klinkt een heel hard surprice! En al m'n vriendinnen moeder en zusje komen de hoek om haha ik wist niet hoe ik het had!! Maar was zo leuk!! Kadootjes uitgepakt gaan eten en daarna chocolade fondeu in de tuin met spelletjes! Heerlijk zal het nooit vergeten!!
zondag 11 september 2011 om 15:18
Bol, jeetje! Rustig aan doen dus! Je hebt wel een super leuk feestje gehad, wat lief van je vriendinnen!
Misschaap, ja kramp, s' morgens, heel irritant! Ik vraag me inderdaad ook af of ik dat schoonmaken ooit fijn ga vinden. Ik heb wel last van opruimweggooi woede. Dus toch wel nesteldrang? Hier ook steeds meer complimentjes over buikje, zit nog niet echt in de weg met 28 weken. Ik merk wel dat het zwaarder wordt en dat ik eerder mijn rust moet pakken.
VGM, wat onwijs #&(*A&(*^)^&*)(&* (duidelijk wat ik bedoel? ) dat je nog zo last hebt van misselijkheid en braken. Wat fijn dat het kamertje af is!
Wij zijn nog druk bezig met het kamertje.
Hier alles oké, wel wat meer pijntjes en kindje is druk aan het schoppen en zo, ben me aan het voorbereiden op mijn feestje (ik ben komende week geen twintiger meer ), heel veel zin in! Ook meteen maar even goed laatste verjaardag zonder kindje vieren..
Misschaap, ja kramp, s' morgens, heel irritant! Ik vraag me inderdaad ook af of ik dat schoonmaken ooit fijn ga vinden. Ik heb wel last van opruimweggooi woede. Dus toch wel nesteldrang? Hier ook steeds meer complimentjes over buikje, zit nog niet echt in de weg met 28 weken. Ik merk wel dat het zwaarder wordt en dat ik eerder mijn rust moet pakken.
VGM, wat onwijs #&(*A&(*^)^&*)(&* (duidelijk wat ik bedoel? ) dat je nog zo last hebt van misselijkheid en braken. Wat fijn dat het kamertje af is!
Wij zijn nog druk bezig met het kamertje.
Hier alles oké, wel wat meer pijntjes en kindje is druk aan het schoppen en zo, ben me aan het voorbereiden op mijn feestje (ik ben komende week geen twintiger meer ), heel veel zin in! Ook meteen maar even goed laatste verjaardag zonder kindje vieren..
maandag 12 september 2011 om 11:18
heej meiden,
even afwezig geweest....ik heb deze week de schrik van m`n leven gehad.
dinsdag ben ik met griepverschijnselen vanuit mijn werk naar huis gegaan. met de gedachte een paar dagen uit te zieken en dan weer lekker aan de slag te kunnen.
de hele dag voelde ik me zo niet lekker, dat ik me totaal niet bewust was van de stilte in mijn buik.
tegen de avond mertke ik dat mijn koorts steeds verder opliep en nu begon ik me ook te beseffen dat het kleine madammeke ook roerloos was. omdat mijn koorts richting de 40 graden ging (ondanks de paracetemol) ben ik naar de noodarts gegaan en had verwacht dat hij zou zeggen: "jij hebt koorts, je kind heeft het daardoor ook extra warm, maar ik hoor een goed hartslag en je kan weer naar huis."
im plaats hiervan kreeg ik te horen: "uhm, hmm, ja...en geen last van benauwdheid?, nog een keer goed luisteren hoor....hmmm...ja...."
je kunt je voorstellen dat dit me niet geruststelde en dat mijn hartslag naar 140 vloog en mijn bloeddruk naar 185/80.
de arts stuurde me door naar het ziekenhuis.
daar werd ik meteen aangesloten op een ctg machine en kwamen we er al snel achter dat er een hartslag was, maar een die veel te hoog was! van wel 180!! ze had het dus echt moeilijk met mijn koorts. ook op de echo was duidelijk dat ze niet bewoog.
de verloskundige besloot mij op te laten nemen i.v.m. de kleine meid.
de volgende ochtend was mijn koorts iets gezakt, maar viel me op dat ik een rood en dik been had. er werden andere artsen bij gehaald en de conclusie was een infectie (wondroos) en daar zou ik antibiotica voor krijgen. ondertussen was madammeke weer steeds meer aanwezig en was mijn koorts zodanig gezakt dat ook haar hartslag weer rustiger werd. gedurende de dag werd mijn temperatuur weer normaal, deed madammeke ook weer wat ze allemaal moest doen en met een mooie hartslag. en mocht ik weer naar huis.
al met al heb ik nooit geen griep gehad en waren alle aanwezige symptomen van het geinfecteerde been. inmiddels zakt de infectie, ben ik al het hele weekend koortsvrij en doet de keine het fantastisch, maar zit nu dus wel aan de antibiotica......
@bolletje: leuk!! ik wil ook een babyshower!!! en wat vreselijk he? om zo naar het ziekenhuis te gaan, niet wetende hoe of wat daarbinnen.....
@vmnje: echt heel vervelend dat je nog steeds misselijk bent enzo....knuffel.
@kiara: welkom bij de club! wat fijn dat icsi vruchten heeft afgeworpen. ook mijn kleine buikbewoner is via isci 'ontstaan'. bij ons was de slechte zaadkwaliteit de boosdoener. maar ook bij ons mocht het uiteindelijk lukken.
@rouge: leuk hoor die reacties op je werk!!!
@ kramp: ja ik begin ook af en toe een beetje kramp te krijgen. op de bank of in bed. gelukkig ben ik iedere keer net op tijd met het aanspannen van m`n tenen en kan ik erger voorkomen. ben nu ook als een gek melk naar binnen aan het werken (gelukkig helpt het ook tegen de maagzuur, dus sla ik 2 vliegen in 1 klap).
nou dit was het weer even van mij.
knuffels.
even afwezig geweest....ik heb deze week de schrik van m`n leven gehad.
dinsdag ben ik met griepverschijnselen vanuit mijn werk naar huis gegaan. met de gedachte een paar dagen uit te zieken en dan weer lekker aan de slag te kunnen.
de hele dag voelde ik me zo niet lekker, dat ik me totaal niet bewust was van de stilte in mijn buik.
tegen de avond mertke ik dat mijn koorts steeds verder opliep en nu begon ik me ook te beseffen dat het kleine madammeke ook roerloos was. omdat mijn koorts richting de 40 graden ging (ondanks de paracetemol) ben ik naar de noodarts gegaan en had verwacht dat hij zou zeggen: "jij hebt koorts, je kind heeft het daardoor ook extra warm, maar ik hoor een goed hartslag en je kan weer naar huis."
im plaats hiervan kreeg ik te horen: "uhm, hmm, ja...en geen last van benauwdheid?, nog een keer goed luisteren hoor....hmmm...ja...."
je kunt je voorstellen dat dit me niet geruststelde en dat mijn hartslag naar 140 vloog en mijn bloeddruk naar 185/80.
de arts stuurde me door naar het ziekenhuis.
daar werd ik meteen aangesloten op een ctg machine en kwamen we er al snel achter dat er een hartslag was, maar een die veel te hoog was! van wel 180!! ze had het dus echt moeilijk met mijn koorts. ook op de echo was duidelijk dat ze niet bewoog.
de verloskundige besloot mij op te laten nemen i.v.m. de kleine meid.
de volgende ochtend was mijn koorts iets gezakt, maar viel me op dat ik een rood en dik been had. er werden andere artsen bij gehaald en de conclusie was een infectie (wondroos) en daar zou ik antibiotica voor krijgen. ondertussen was madammeke weer steeds meer aanwezig en was mijn koorts zodanig gezakt dat ook haar hartslag weer rustiger werd. gedurende de dag werd mijn temperatuur weer normaal, deed madammeke ook weer wat ze allemaal moest doen en met een mooie hartslag. en mocht ik weer naar huis.
al met al heb ik nooit geen griep gehad en waren alle aanwezige symptomen van het geinfecteerde been. inmiddels zakt de infectie, ben ik al het hele weekend koortsvrij en doet de keine het fantastisch, maar zit nu dus wel aan de antibiotica......
@bolletje: leuk!! ik wil ook een babyshower!!! en wat vreselijk he? om zo naar het ziekenhuis te gaan, niet wetende hoe of wat daarbinnen.....
@vmnje: echt heel vervelend dat je nog steeds misselijk bent enzo....knuffel.
@kiara: welkom bij de club! wat fijn dat icsi vruchten heeft afgeworpen. ook mijn kleine buikbewoner is via isci 'ontstaan'. bij ons was de slechte zaadkwaliteit de boosdoener. maar ook bij ons mocht het uiteindelijk lukken.
@rouge: leuk hoor die reacties op je werk!!!
@ kramp: ja ik begin ook af en toe een beetje kramp te krijgen. op de bank of in bed. gelukkig ben ik iedere keer net op tijd met het aanspannen van m`n tenen en kan ik erger voorkomen. ben nu ook als een gek melk naar binnen aan het werken (gelukkig helpt het ook tegen de maagzuur, dus sla ik 2 vliegen in 1 klap).
nou dit was het weer even van mij.
knuffels.
maandag 12 september 2011 om 14:51
@Rhona
Pfff meid dat is echt schrikken zeg! En ik was al zo angst vallig aan het kijken naar de ctg bang dat er al voor weeen te zien waren. En als jou'n kleine meid het moeilijk heeft en je ziet dat kan ik me voorstellen dat je je kapot schrikt! Gelukkig was je er optijd bij en is alles goed gekomen!
@alle
Ik denk dat we in deze periodes toch maar eens goed op ons zelf moeten letten want in de laatste maanden wordt ons lichaam toch kwetsbaarder.
Vandaag controle gehad en alles was goed. Ze gaven me wel mee om minder te werken want waren toch bang dat als ik harde buiken bleef krijgen regelmatig en aanhoudend dat de kleine eerder zou komen en dat willen we niet. Aangezien ik na 1,5 uurtje in de stad al een mega harde buik krijg en deze niet weg zakt tenzij ik de rest van de dag plat lig... De gyn zei al toen ik vertelde dat ik gister geen harde buiken heb gehad maar ook de hele dag heb gehangen op de bank: zo mevrouw dan weet u wat u moet doen he;) (liggen dus en vooral niet teveel lopen inspannen en stress) ja dat gaat fijn op m'n werk! Haha maar donderdag als ik ga werken toch echt bespreken en afspraken maken om minder te werken voor de 7 weken dat ik nog moet;)
Pfff meid dat is echt schrikken zeg! En ik was al zo angst vallig aan het kijken naar de ctg bang dat er al voor weeen te zien waren. En als jou'n kleine meid het moeilijk heeft en je ziet dat kan ik me voorstellen dat je je kapot schrikt! Gelukkig was je er optijd bij en is alles goed gekomen!
@alle
Ik denk dat we in deze periodes toch maar eens goed op ons zelf moeten letten want in de laatste maanden wordt ons lichaam toch kwetsbaarder.
Vandaag controle gehad en alles was goed. Ze gaven me wel mee om minder te werken want waren toch bang dat als ik harde buiken bleef krijgen regelmatig en aanhoudend dat de kleine eerder zou komen en dat willen we niet. Aangezien ik na 1,5 uurtje in de stad al een mega harde buik krijg en deze niet weg zakt tenzij ik de rest van de dag plat lig... De gyn zei al toen ik vertelde dat ik gister geen harde buiken heb gehad maar ook de hele dag heb gehangen op de bank: zo mevrouw dan weet u wat u moet doen he;) (liggen dus en vooral niet teveel lopen inspannen en stress) ja dat gaat fijn op m'n werk! Haha maar donderdag als ik ga werken toch echt bespreken en afspraken maken om minder te werken voor de 7 weken dat ik nog moet;)
maandag 12 september 2011 om 18:25
@Rhona, jemig meid!! Das niet niks zeg... kan me goed voorstellen dat je je kapotgeschrokken bent. Helemaal als je ook letterlijk kan zien dat je kleine meid er stil van is.. Dit doet me wel realiseren hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn.
@Bol @Alle we moeten idd zuinig aan gaan doen met ons lichaam! Aangezien we daar een nieuw maar wel volwaardig extra persoon in meedragen!!
Sjee... ben wel even stil van je verhaal hoor Rhona. Blijf rustig aan doen en neem de tijd om samen weer volledig op krachten te komen.
@Bol, zo herkenbaar van die harde buiken! Dat had ik dus ook en uiteindelijk zijn wij op halve dagen uitgekomen, dat ik werk. Zo kan ik mijn middag dutje doen en blijven de harde buiken binnen de perken, al nemen ze inmiddels wel weer toe... Als ik jou was zou ik echt iets regelen met je werk. Qua kosten hoeven ze iig niet moelijk te doen want ziek zijn door zwangerschap wordt ze volledig vergoed. Maar goed... werk moet natuurlijk wel gedaan worden en dat is niet altijd makkelijk opgelost. Toch ligt die verantwoordelijkheid bij je baas en niet bij jou, dus probeer je er niet te druk om te maken.
Ik zit hier een beetje in een dipje... het gaat absoluut weer een stuk beter thuis! En we hebben denk ik alles wat er te zeggen viel al minstens 2 keer besproken samen.. maar hoe nu dan verder? Op dat punt zit ik een beetje... vraag me ineens heftig af wat vertrouwen nou eigenlijk is. Heb me nooit ten volle gerealiseerd hoe vluchtig vertrouwen eigenlijk is. Je denkt iemand volledig te vertrouwen. En dan niet eens het vertrouwen hebben dat iemand eerlijk tegen je is, want dat was MrSchaap wel, hij heeft tenslotte alles verteld. Maar het vertrouwen dat je volledig op iemand kan rekenen, dat iemand jou steunt, er voor je is... zodat jij er ook voor die ander kan zijn... dat is behoorlijk kapot geslagen merk ik nu. Want hij zat in zijn eigen crisis en liet me niet voldoende binnen zodat we het samen konden oplossen. Maar was ondertussen wel vatbaar voor een avontuurtje, aandacht van iemand die zich voor zijn voeten wierp.
Dit is natuurlijk iets wat tijd nodig heeft. En toegegeven, MrSchaap doet er echt alles aan om dat vertrouwen weer terug te winnen. Om er weer echt voor mij te zijn. Hij geniet weer van de zwangerschap en van mijn buik. Ik kan ook echt genieten van zijn aanwezigheid! Maar ik moet nog even op zoek naar dat punt om echt te kunnen zeggen; ik vergeef het je, we gaan vanaf hier weer samen verder.
Pff.... zo, dat was mijn enigzins filosofische uitspatting van de week wel weer denk ik... verwacht geen antwoorden hoor Maar moest het even kwijt.
@Bol @Alle we moeten idd zuinig aan gaan doen met ons lichaam! Aangezien we daar een nieuw maar wel volwaardig extra persoon in meedragen!!
Sjee... ben wel even stil van je verhaal hoor Rhona. Blijf rustig aan doen en neem de tijd om samen weer volledig op krachten te komen.
@Bol, zo herkenbaar van die harde buiken! Dat had ik dus ook en uiteindelijk zijn wij op halve dagen uitgekomen, dat ik werk. Zo kan ik mijn middag dutje doen en blijven de harde buiken binnen de perken, al nemen ze inmiddels wel weer toe... Als ik jou was zou ik echt iets regelen met je werk. Qua kosten hoeven ze iig niet moelijk te doen want ziek zijn door zwangerschap wordt ze volledig vergoed. Maar goed... werk moet natuurlijk wel gedaan worden en dat is niet altijd makkelijk opgelost. Toch ligt die verantwoordelijkheid bij je baas en niet bij jou, dus probeer je er niet te druk om te maken.
Ik zit hier een beetje in een dipje... het gaat absoluut weer een stuk beter thuis! En we hebben denk ik alles wat er te zeggen viel al minstens 2 keer besproken samen.. maar hoe nu dan verder? Op dat punt zit ik een beetje... vraag me ineens heftig af wat vertrouwen nou eigenlijk is. Heb me nooit ten volle gerealiseerd hoe vluchtig vertrouwen eigenlijk is. Je denkt iemand volledig te vertrouwen. En dan niet eens het vertrouwen hebben dat iemand eerlijk tegen je is, want dat was MrSchaap wel, hij heeft tenslotte alles verteld. Maar het vertrouwen dat je volledig op iemand kan rekenen, dat iemand jou steunt, er voor je is... zodat jij er ook voor die ander kan zijn... dat is behoorlijk kapot geslagen merk ik nu. Want hij zat in zijn eigen crisis en liet me niet voldoende binnen zodat we het samen konden oplossen. Maar was ondertussen wel vatbaar voor een avontuurtje, aandacht van iemand die zich voor zijn voeten wierp.
Dit is natuurlijk iets wat tijd nodig heeft. En toegegeven, MrSchaap doet er echt alles aan om dat vertrouwen weer terug te winnen. Om er weer echt voor mij te zijn. Hij geniet weer van de zwangerschap en van mijn buik. Ik kan ook echt genieten van zijn aanwezigheid! Maar ik moet nog even op zoek naar dat punt om echt te kunnen zeggen; ik vergeef het je, we gaan vanaf hier weer samen verder.
Pff.... zo, dat was mijn enigzins filosofische uitspatting van de week wel weer denk ik... verwacht geen antwoorden hoor Maar moest het even kwijt.
maandag 12 september 2011 om 20:14
Hi meisjes!
Ik was even weg (naar de USA) om daar een presentatie te geven voor 60 wetenschappers. Ging supergoed, maar nu is het klaar qua drukte en stress vind ik. Wekenlang hier naartoe gewerkt, en na de presentatie had ik een ontzettend pijnlijke buik met flinke pijn scheuten erin. gelukkig voel ik de kleine nog goed, en die pijn scheuten waren alleen die dag. Dus zal wel weer goed gaan nu. Vast allemaal stress.
Heb nu een fijne week vakantie en dan nog maar 4,5 week werken! En dan alweer met verlof!
Ik heb even vluchtig bijgelezen, ben reuze moe (jetlag) dus maak het ook niet te lang.
Kiari, welkom! Ik zet je er snel bij!
Rhona, man man man Warren schrik zeg! Lijkt me heel eng! En inderdaad, wij en zij zijn heel kwetsbaar. Gelukkig gaat nu weer alles goed.
Schaapje, tja en dan ineens sta je op dat punt. En dan? Als ik het zo lees is jouw partner hard bezig met zich in te zetten, lijkt mij heel belangrijk. Denk trouwens niet dat er nu echt een concrete stap te zetten is. Althans, die is er wel, maar die is misschien niet zo duidelijk zichtbaar en aanraakbaar. Hij zal je weer moeten overtuigen, en dat is niet zo gepiept, dat vertrouwen moet weert groeien en dat zal een lange tijd nodig hebben.
Ik was even weg (naar de USA) om daar een presentatie te geven voor 60 wetenschappers. Ging supergoed, maar nu is het klaar qua drukte en stress vind ik. Wekenlang hier naartoe gewerkt, en na de presentatie had ik een ontzettend pijnlijke buik met flinke pijn scheuten erin. gelukkig voel ik de kleine nog goed, en die pijn scheuten waren alleen die dag. Dus zal wel weer goed gaan nu. Vast allemaal stress.
Heb nu een fijne week vakantie en dan nog maar 4,5 week werken! En dan alweer met verlof!
Ik heb even vluchtig bijgelezen, ben reuze moe (jetlag) dus maak het ook niet te lang.
Kiari, welkom! Ik zet je er snel bij!
Rhona, man man man Warren schrik zeg! Lijkt me heel eng! En inderdaad, wij en zij zijn heel kwetsbaar. Gelukkig gaat nu weer alles goed.
Schaapje, tja en dan ineens sta je op dat punt. En dan? Als ik het zo lees is jouw partner hard bezig met zich in te zetten, lijkt mij heel belangrijk. Denk trouwens niet dat er nu echt een concrete stap te zetten is. Althans, die is er wel, maar die is misschien niet zo duidelijk zichtbaar en aanraakbaar. Hij zal je weer moeten overtuigen, en dat is niet zo gepiept, dat vertrouwen moet weert groeien en dat zal een lange tijd nodig hebben.
