Uitgerekend ergens in de komende 9 maanden: Het Bezem-topic

quote:Rabida schreef op 29 januari 2014 @ 13:02:



Wij hadden het er gisteren nog over dat ik die momenten samen in bed en dan fantaseren over hoe het zal zijn en uitkijken naar wel zal gaan missen. Maar daarvoor zijn we waarschijnlijk dan veelte druk



Zal ik je vertellen wat hiervoor in de plaats komt? Dat je voor je naar bed gaat, samen naar het wiegje van je kind loopt en met de armen om elkaar heen elkaar vertelt dat je wat daar ligt wel op kan vreten...

Of dat je, als kind eindelijk slaapt, nog de hele avond samen de foto's en filmpjes van die dag zit te bekijken...







quote:En ik las dat jij zwanger zijn fijn vond. Ik vind het bijzonder, maar met die extreme vermoeidheid vind ik er geen bal aan. Laat die baby maar komen! Ik hoop wel inde toekomst nog (minstens) een kindje te mogen krijgen en heb daarbij weer hetzelfde idee: zwanger zijn is nodig om en kindje te krijgen. Een bijzondere tijd maar dat hoeft niet te betekenen dat alles geweldig is.Mijn eerste zwangerschap was een ramp. Nooit meer een tweede dacht ik. Maar ja, we wilden toch graag een broertje of zusje voor Kazjongen dus het moest wel. En nu ben ik er zo een die keihard roept 'Iedere zwangerschap is anders!!'. Ok, ik vind het nog steeds niet zwaar genieten, maar het is zo veel fijner en makkelijker dan de eerste keer, dat ik nog wel een derde zou willen (grapje!!!!).

Kennen wij elkaar toevallig kastanjez?



Hier nog steeds ziek, nu bijholteonsteking erbij. Dus antibioticakuurtje en weer naar bed.. Verschrikkelijk. De vk begint zich nu zorgen te maken vanwege de mate van uitputting zo aan het eind. Heb nu slaappillen van de huisarts om aan te kunnen sterken. Overigens ligt zoon nog steeds in stuit, hij gaat wrs niet zelf draaien, ik moet over twee wk komen voor een versie.



Zucht..

Kas, dankjewel! Mooi bericht. Zowel over de baby als over de zwangerschap.



Ik kijk ook heel erg uit naar kneuterige "gezinsdingen". Gewoon met z'n drieën bij opa op de koffie ofzo. En inderdaad, samen in het wiegje kijken en genieten van je eigen kindje is vast heel bijzonder,



Wij willen allebei graag meer dan 1 kind. Hoeveel zijn we nog niet over uit. Vriend wil graag 2 kinderen, ik 3. Voorlopigheid afspraak: eerst maar eens zien hoe het met een kindje gaat.

Eh Tjoek, serieus?? Ik heb in mijn omgeving verder geen zwangere vrouwen die half maart uitgerekend zijn (of je moet in Engeland wonen...??) [zit nu heel nieuwsgierig te wezen, maar waarschijnlijk doel je ergens anders op...]

Lijkt me inderdaad best pittig dat borstvoeden en werken. Hoop dat je wat aan de bijeenkomst hebt Hertje. En dat het je maar goed mag lukken! We horen de tips graag straks Ik ben heel erg van alles zo natuurlijk mogelijk doen en daar hoort borstvoeding zeker bij. Ik was voor ik zwanger was al van de maffia dus Kaz Maar meer als in dat ik het niet zo goed begrijp als vrouwen het echt niet willen (ik ben toch geen koe o.i.d. ). Als het gewoon niet gaat, of heel moeilijk, is het wat anders natuurlijk. Moeten we hier ook maar zien.



Rabida een voor jou. Volgens mij ben je het hartstikke zat. Ik hoop dat je kleintje snel indaalt en dat je hem of haar snel mag zien.



Tjoek, fijn dat de vk op je let, maar beter als het niet nodig zou zijn Zie je de versie een beetje zitten trouwens?



Hij was er nog gisteren Echt zo blij, voelt echt als een mijlpaal. Durf stiekem ook te fantaseren over hoe het gaat zijn straks. Krijg er heel veel zin in! Nu op naar maandag... Als de combi goed is ga ik echt shoppen, want au, mijn broeken willen echt niet meer.

quote:so_87 schreef op 30 januari 2014 @ 08:57:

Ik ben heel erg van alles zo natuurlijk mogelijk doen en daar hoort borstvoeding zeker bij. Ik was voor ik zwanger was al van de maffia dus Kaz Maar meer als in dat ik het niet zo goed begrijp als vrouwen het echt niet willen (ik ben toch geen koe o.i.d. ). Als het gewoon niet gaat, of heel moeilijk, is het wat anders natuurlijk. Moeten we hier ook maar zien.



Hierin ben ik het helemaal met je eens hoor, en ook altijd met je eens geweest Ik heb in mijn omgeving echter té veel vrouwen gezien die bijna kapot gingen aan de BV, zich gedwongen voelden of 'gedwongen' werden (vooral mentaal/emotioneel, wat erg makkelijk is in de labiele periode na je zwangerschap0 door kraamzorg, verloskundige, goedbedoelende buurvrouwen, wie dan ook, om maar door te blijven gaan en nog éven dit of éven dat te proberen.

En dat vind ik erg. Er lijkt in sommige plekken geen ruimte te zijn om te zeggen "ik doe het niet (meer), want ik denk dat dat beter is voor mij (en dus voor mijn kind) of mijn kind".



Dat wou ik graag ff kwijt

Bedankt Kaz; dit is min of meer hoe ik me momenteel voel. Ik ben zó moe, het breekt me echt op. Ik voel me labiel, slaap slecht, alleen maar janken. Kind is ws ook te moe; in ieder geval kan ik hem niet meer zo goed 'lezen' als toen de kraamzorg er nog wel was. Ik heb pijn aan mijn tepels en snachts valt t me allemaal nog zwaarder. Heb echt al een paar keer snachts gedacht; dit trek ik niet. Ik ga nu het boek over inbakeren en regelmaat proberen en hoop echt dat de jubelverhalen daarover kloppen, zodat ik zelf ook weer een beetje op krachten kom. Van een roze wolk is momenteel echt geen sprake.



Sorry voor deze dramapost, ik hoop dat ik anderen er niet mee afschrik, maar dit is even wat t nu is voor mij.

Oh dapperedoda even een voor jou.

Het valt ook allemaal niet mee. Je bent net moeder, je (jullie) wereld staat op z'n kop. Zo'n klein mensje waar het dag en nacht om draait. En dan komen je hormonen en lichamelijke ongemakken (zere borsten, hechtingen?), opeens een huge verantwoordingsgevoel en ' dat je blij moet zijn' om de hoek kijken.

Wees lief voor jezelf.

Je hoeft nu even helemaal niks, alleen moeder zijn.

Blijf de hele dag lekker in bed. Zeg bezoek af, geluid van je telefoon uit, pak slaap als baby ook even slaapt en wees alleen moeder.

Echt, het wordt allemaal beter, dit is tijdelijk (al geloof je dat nu misschien niet).

Ik hoop dat je je snel wat beter voelt!

Dapperedodo, is het een idee om voor de nacht de kleine tussen jullie in te leggen? Evt op een aankleed kussen, hoog in bed. Of je hebt ook van die snuggle matrasjes (Google). Probeer je niet te veel vast te houden aan "de regels' iedere baby is anders en vooral in het hele begin willen ze vooral veel mama aandacht.

Misschien lekker in een draagdoek? En inbakeren heeft bij mijn zoontje veel geholpen omdat hij nogal wild met zn handjes was en zich daarom wakker sloeg. En inbakeren geeft ook wat geborgenheid.

Alleen het boek waar jij het over hebt, kkreeg ik jeuk van en vond sommige dingen (zoals laten huilen) gewoon zielig.

Maar het is voor iedereen weer anders.

Lekker op verzoek voeden (en dat mag ook op jouw verzoek zijn)

Zet m op! Je wolk gaat echt wel weer roze worden maar h re t is eemmaal zo dat hij niet altijd roze is, zeker in het begin!

Fijn so dat het hartje er nog was!!

Doda, gooi het er maar uit!!!



Echt, zeker de vrouwen die al een kind hebben zal het niet verbazen. Het is ook bizar, zo'n baby de eerste tijd. Als je alleen al uitrekent hoe veel uur je kwijt bent met voeding en verschonen (beter niet doen!! )... Je eet, leeft en ademt baby en dat is gewoon niet alleen maar leuk.

Is je man nog vrij? Heb je andere hulp in de buurt, (schoon)moeder ofzo? Probeer daar ook op te leunen, voor zover dat kan. En kun je nog slaapjes pakken op andere momenten dan 's nachts, of zit je nu helemaal in een niet-kunnen-slapen modus?



Ach, misschien zit je wel helemaal niet te wachten op advies. Hou je taai, het wordt beter!!!!

Ach Doda, even een dikke voor jou!

Het beeld dat jij nu schetst zie ik voor me bij mezelf over een paar maanden, al sinds ik zwanger ben...

Maar hoewel ik er natuurlijk geen ervaring mee heb, weet ik wel dat het heus weer voorbij gaat! Dat maakt het nu niet makkelijker, maar toch...

Ik hoop dat het gauw beter gaat!

Doda, het lijkt soms ook wel of iedereen na de geboorte van een kind op een roze wolk moet zitten. En dat is natuurlijk niet altijd het geval. Probeer jullie eigen behoeftes op de eerste plek te zetten! Als er dan een keer een kraambezoek afgezegd moet worden dan is dat maar zo.

Veel sterkte! En doe vooral wat voor jou / jullie goed voelt.

Doda, de meiden (met en zonder ervaring) hebben al zo veel goede dingen gezegd.

Even snel een voor Doda. Het is ook hartstikke zwaar, die eerste periode. Een vriendin stuurde me het volgende citaat door, vond hem zelf wel heel erg treffend: " De eerste paar weken (met een kleintje) zijn net een regenboog. Je weet dat het heel mooi is en bijzonder maar je kunt er niet bij".



Wees niet te hard voor jezelf. Als het borstvoeden pijnlijk is, schakel hulp in als je met de bv door wil gaan of schakel over naar kv. Jouw kindje heeft er niks aan als je er zelf aan onderdoor gaat! Ik hoor ook altijd van mensen; 'borstvoeding geven is zo makkelijk'. Nou, ik heb dat tot nu toe niet zo ervaren. Het aanhappen, de goede houding vinden, met kussens slepen, het niet weten hoeveel melk dochter binnenkrijgt, bang zijn voor kloven/een borstontsteking, het altijd moeten klaarstaan etc. - ik vind het maar lastig en kolf nu alles af (omdat dochter dus onvoldoende binnenkrijgt). Dus deels zeker herkenning hier. Hang in there!

Dank je wel lieve meiden voor jullie steun. Gisteren was een waar dieptepunt. Man heeft me vannacht zoveel mogelijk ontzien waardoor ik wat extra slaap kon pakken en vandaag daardoor gelukkig niet meer zo labiel was. Ik heb t vandaag zowaar de hele dag droog gehouden!

Vandaag is ook iemand geweest voor intake van het cb, heb haar ook mijn vragen kunnen stellen zodat ik weer wat meer houvast heb. Ben begonnen met het lezen van dat boek maar was eigenlijk ook te moe om het op te nemen. Morgen nog maar eens kijken.

Even een snelle post van mij, ik ben gister middag bevallen van een prachtige dochter!! We liggen nog in het ziekenhuis, niks ernstigst. Later meer details!!

Pindakaas, wat leuk - gefeliciteerd met je dochter! Ben benieuwd naar je verhaal maar dat komt nog wel.



Doda, bizar wat slaap - of een gebrek aan - voor invloed kan hebben hè? Fijn dat gisteren alweer een betere dag was.

Kastanjez, ik vergis me je verhaal leek zo bekend!



Doda, ronduit klote hè, herkenbaar voor mij. Heb niet alles gelezen, dus als het dubbel is excuus. Las dat je zere tepels hebt. Is er een lactatiekundige geweest? Mijn zoon heeft een half jaar gekrijst, zonder aantoonbare reden.. Ik liet hem bij ons op bed slapen op een schuimrubber kussen met opstaande randen. Wel onder eigen deken. Maar man man, wat was het verschrikkelijk. Blij dat je ff hebt kunnen bijtanken.



Hier nog steeds ziek. Al bijna twee weken. Totaal geen conditie meer. Baby ligt nog steeds in stuit. Probeer niet aan de versie te denken, hopelijk lukt het, kans is 50%.

Verder algehele malaise, man ook ziek, verbouwing nog steeds niet klaar, vluchtkoffer niet gepakt, wieg en wagen niet schoongemaakt en volgende week moet ik mijn hond van 17 jaar laten inslapen, omdat het niet meer gaat. Daarnaast is mijn zoon weer helemaal opgeknapt, maar krijgt te weinig aandacht en beweging, dus wil niet gaan slapen s nachts. Vanmiddag komt er een nichtje langs, denk dat ik zoon ff een tijdje naar buiten stuur onder haar supervisie, vindt ze ook leuk. Dan kan ik ff lekker niksen.



Ik zit er dus flink doorheen. Maar heb nog steeds goede hoop op een vaginale bevalling.

Oh gefeliciteerd pindakaas!!!

Nog even over de borstvoeding. Voor mij gold ook: alle begin is moeilijk. Maar ik ben dus heel blij dat mijn kraamhulp heeft doorgezet en een lactatiekundige heeft laten komen. Zij heeft de tongriem van mijn zoon doorgeknipt. Zoon was 12% van zijn lichaamsgewicht kwijt en situatie werd zorgelijk. Uiteindelijk heb ik 6 maanden volledige borstvoeding gegeven en kon ik het ook overal en in elke houding.



Je kind wordt er ook handiger in hè, naarmate ze ouder worden.



Hoewel je niet alles moet riskeren om borstvoeding te geven, moet je ook echt niet te snel opgeven!

Jaaa Pindakaaaaas! Gefeliciteeeerd!!

Doe maar lekker rustig aan, wij wachten wel!



En So, wat fijn dat het hartje nog lekker fanatiek klopt!

@ pindakaas, whoehoe gefeliciteerd!! Al het gerommel was dus niet voor niets!



@ tjoek, jeetje meid, je klinkt er aardig doorheen! Ben je al bij een ha geweest? Is er niemand anders die even voor je zoontje kan zorgen? Of misschien dat hij een nachtje uit logeren kan?

En dan ook je hond nog in laten slapen...

Sterkte meid! Ik hoop dat je snel weer wat op knapt!



@ dodo, misschien is het boek oei ik groei ook iets voor je? Dan kan je zien dat onverklaarbaar gedrag van baby soms ineens te verklaren is doordat ze rond die tijd een regeldag hebben of sprong.

Heb je al aan een laktatie kundige gedacht?

Jaaaaaaa Pindakaas. Van harte!

Wauw wat komt er veel op je af zeg, en waar blijft de tijd! Alles gaat zo snel, we zijn al dag 3! Ik ben helemaal verliefd op mijn mooie kleine meisje maar ik heb er wel even wat voor moeten doen hoor. Poeh die bevalling was niet niks maar toch sneller dan verwacht.



Om 01.00 werd ik wakker van gebroken vliezen, iets wat ik totaal niet had verwacht. Ik denk mijn bevalling begint vast met weeën. Maar ineens had ik een nat bed, toen ik op stond drupte het er uit. Ben naar de wc geweest en daar stroomde het vruchtwater mij tegemoet. Meteen m'n vriend geroepen, schat mijn vliezen zijn gebroken. Hihi vond ik stiekem best leuk om te zeggen. Dus mijn vriend bellen naar het ziekenhuis en we mochten die kant wel opkomen. Rond 01.45 waren we in het ziekenhuis, even aan de ctg gelegen maar mevrouwtje wou niet bewegen dus wouden ze graag dat ik bleef. Prima, geen probleem. Maar goed ook want ze zeiden ga maar lekker slapen en pak je rust nog even. Die rust kwam niet want om 03.00 begonnen mijn weeën. Auw dat was niet fijn. Om 05.00 werden ze ineens zo heftig dat ik dacht ' oke als ik dit nog 24 uur moet doen ga ik kapot'. Dus heb ik om pijnbestrijding via een infuus gevraagd. Die kreeg ik uiteindelijk rond 05.30 en dat haalde de scherpe kantjes er vanaf. Daar was ik erg blij mee.

Tot 5 cm ging het erg goed. Daarna zat er teveel tijd tussen de weeën dus kreeg ik een extra infuus met daarin weeënopwekkers. Dat hielp goed en de weeën kwamen steeds regelmatiger. Dit werd steeds een beetje omhoog gezet en ook de pijnbestrijding is twee keer verhoogd. Mijn vriend was echt fantastisch, wist precies wat hij moest zeggen en wat hij moest doen. Zonder hem had ik het echt zwaar gehad. En de verloskundige en verpleegkundige die de bevalling hebben gedaan waren ook echt fantastisch, daar heb ik het heel erg mee getroffen.

Rond 11.30 waren de weeën het heftigst en kwam het steeds meer doorzetten, de ontsluiting ging ook goed. De pijnbestrijding stond al op z'n hoogst en hielp eigenlijk niet meer. Echt even doorbijten dus. En dat deed ik. Mijn vriend zei " je kunt dit, wij kunnen dit, nog even doorzetten". Ik wist dat ik nog heel even moest wachten en dan mijn meisje kon zien.

Om 14.10 was het zo ver, ik mocht gaan persen. Ineens was ik bang en dat zag de verloskundige. Ze vroeg wat er was en ik zei dat ik bang was om te persen. Ze gingen uitleggen wat ik moest doen en dat het allemaal goed kwam. Ze kreeg mij weer rustig. Nou daar ging ik dan eindelijk. De kracht haalde ik uit mijn tenen en ik probeerde rustig te blijven. Bij elke wee kon ik drie keer persen. Het ging heel erg goed maar ik kreeg haar hoofdje er niet door. Ik kreeg een verdoving en er werd een knip gezet, helemaal niks van gevoeld. En floep daar was ineens haar hoofdje. Maar daarna komen de schouders en die zaten vast. Dit was het meest heftige moment van allemaal. Ik moest mijn benen recht doen en daarna in mijn nek gooien en alle kracht geven die ik nog in mij had. Heel even heeft het hele ziekenhuis geweten dat ik daar lag te bevallen. Jemig wat deed dat een pijn en wat was dat heftig.

Maar na 10 sec had ik daar eindelijk mijn mooie meisje op mijn buik en stroomden de tranen bij mij en mijn vriend. Ons meisje wou echter niet huilen,die moest echt even bijkomen en keek meteen helder uit haar oogjes. Ze is om 15.04 geboren. 3275 gram en 54 cm.



Daarna mocht mijn vriend de navelstreng door knippen en heeft ze heerlijk bij mij gelegen op mijn borst. Wel een uur lang, heerlijk vond ik dat. Daarna werd ze gecontroleerd en gingen ze van alles doen. In de tussentijd kon ik gehecht worden. Door een nieuwe verloskundige want die andere had einde dienst. Ook deze verloskundige was erg lief en had gelukkig goede humor. Ze heeft mij keurig gehecht en ik heb niks gevoeld.

Ik kreeg heerlijk een beschuit met muisjes, o wat had ik daar een zin in zeg!

Toen heb ik geprobeerd om haar aan te leggen aan de borst, ze wist niet zo goed was ze er mee moest en heeft alleen maar even gesabbeld. Ze moesten haar ook even prikken om te kijken hoe het met haar bloedsuiker was. Die was iets te laag dus over een uurtje moest ze weer geprikt.

We werden naar de kamer gebracht, heerlijke vierpersoonskamer voor ons drietjes. Ook mocht ik eindelijk naar de wc. Ik was alleen erg duizelig en moest dus op een wcstoel. Ik moest plassen maar tot mijn verbazing kwam daar toch echt ontlasting en dat ging super goed moet ik zeggen. Ben nog nooit zo blij geweest dat ik moest poepen hahahahaha.



Toen ik nog bezig was op mijn wcstoel zeiden ze dat ze haar even gingen prikken en zo weer zouden komen. Ze kwamen terug maar zonder mijn meisje. Haar suiker was te laag en ze moest op de kinderafdeling blijven. Kind gebaard en ineens kind weg! Zo gek en zo raar gedaan. Daar lag ik dan in bed zonder mijn kind, vreselijk. Dit was rond 17.00/17.30.

Pas om 20.30 mocht ik naar haar toe. In de tussentijd heb ik visite gehad van mijn ouders en schoonouders. Zij mochten met mijn vriend mee kijken naar mijn dochter. En ik mocht niet. Zo raar.

Gelukkig waren haar suikers goed en bleef ze stabiel. Eindelijk mocht ik haar zien en jemig wat moest ik huilen. Mijn meisje.

Ze wouden haar houden op de kinderafdeling zodat ze elke drie uur konden prikken en konden voeden. ( ik had nog steeds geen borstvoeding gegeven!!!!)





Oke ja dat is dan zo, dus wij weer terug naar de kamer. Daar kreeg ik een ontzettende nare verpleegkundige en ik moest maar even gaan kolven. Meteen dubbelzijdig want dat was wel zo makkelijk en snel. Daar zat ik dan met twee kolven aan mijn borsten helemaal beduust. Nou echt niet dat daar borstvoeding uit ging komen hoor. Daarna ben ik lekker gaan slapen.

Om 01.00 wakker geweest en mijn vriend heeft mij geholpen naar de wc. Om 03.00 even wakker geweest en daarna om 06.15 was ik wakker. Om 07.30 kregen wij ontbijt en moest ik nog kolven. Weer zonder resultaat. Om 10.00 kregen we goed nieuws, de kinderarts had gezegd dat ons meisje naar huis mocht!



Wauw wat was ik blij, ze kwam al heel snel beneden en we mochten gewoon naar huis!! Om 11.30 waren we eindelijk zo ver en gingen we in de auto naar huis. Heerlijk eindelijk thuis in ons huis met ons meisje.

De kraamhulp kwam om 13.30 en toen kwam alle informatie.

Dat ga ik even kort houden, komt er op neer dat ons meisje de kunstvoeding van het ziekenhuis erg lekker vind en ik geen polonaise aan mijn lijf wil wat betreft kolven wat totaal niet wil, tepels die zeer doen en mega stress die ik er van krijg. Dus vandaag besloten om geen borstvoeding te geven, beter voor mij en uiteindelijk ook beter voor ons meisje. Want aan een stress moeder heeft zij helemaal niks. Nu ik dat besloten heb ben ik heerlijk ontspannen. Het is mijn lichaam, mijn kraamtijd en ik weet wat nu het beste is voor mij en mijn meisje. En wat doet ze het goed met het flesje en wat slaapt ze heerlijk. Wat een heerlijk kindje is het



Zo wat een verhaal haha! Heerlijk om daar even de tijd voor te hebben zeg! Nu ga ik even lekker wat eten en drinken. En om 17.30 mijn meisje voor het eerst de echte fles geven