Uitstelgedrag

28-06-2013 10:20 31 berichten
Alle reacties Link kopieren
Altijd heb ik "geweten" dat ik kinderen wil. Ooit.

Inmiddels ben ik 33, mijn vriend 39 en nog steeds is de drang er niet echt. Ik voel mijn klok niet tikken terwijl we biologisch gezien ook geen jaren meer kunnen wachten, natuurlijk.

We zijn het erover eens dat we het bij één kind gaan houden, als we een keuze hebben.

Beiden zijn we gesteld op onze vrijheid, rust, spontane acties.

We hebben besloten om er na de zomer voor te gaan. Maar het blije gevoel blijft eigenlijk uit, het is meer een "we moeten er nu maar eens aan gaan geloven". Het klinkt misschien wat ondankbaar, en een kinderloos bestaan, wellicht zou dat ook nog wel bij ons passen.

Toch ben ik bang later spijt te krijgen, als we het niet geprobeerd hebben.



Zijn er vrouwen die dit herkennen en die het echte verlangen naar een kindje ook niet hebben, maar er toch voor zijn gegaan?
Alle reacties Link kopieren
quote:enya29 schreef op 28 juni 2013 @ 16:26:

Herkenbaar je bericht. Ben nog wel iets jonger, bijna 30.

Wanneer is t juiste moment, dachten wij ook. Nu toch maar knoop doorgehakt en aan t proberen geslagen. Mijn partner is wel 36.



Ik denk zelf dat als t mocht lukken ik in eerste instantie niet eens heel blij ben. Wrs eerder: nu kan ik niet meer terug.

Je moet ook gewoon even aan t idee wennen en daar heb je nog voor tot na de vakantie en meestal duurt t ook nog even. Never mind. Ik word as 4 juli ongesteld of niet, voelt ook raar hoor!Oh spannend! En, wat hoop je? Dat het raak is? Of denk je, laten we nog maar een paar rondes proberen
quote:Innerchild schreef op 28 juni 2013 @ 17:55:

[...]





Haha! Dat zie ik mezelf niet doen. Ben geen planner eigenlijk, volgens mij ga ik pas lezen over de bevalling een week van tevoren.



Ik had het nodig om me echt te realiseren waar ik aan begon, soort van gevoel van controle te krijgen



Succes met je beslissing!
Op mijn 33e was ik er nog niet echt aan toe, een paar jaar later wel. Was natuurlijk wel een risico om zo lang te wachten, maar is gelukkig goedgekomen :-).
Alle reacties Link kopieren
quote:Innerchild schreef op 28 juni 2013 @ 17:50:

[...]





Omdat ik denk dat mijn vriend een hele leuke papa zou zijn (hij wil ook graag) en dat ik ook best een oké moeder ben. Denk dat wij samen een kind wel wat te bieden hebben. Als ik het niet zou doen zou dat een keuze uit angst zijn, niet uit liefde. Niet de beste keuzes meestal..Het is bijna eng maar ik dacht/denk er precies zo over!
Alle reacties Link kopieren
Paar rondes proberen is ook niet erg, en anders heb ik ook maar weer geluk denk ik.

Mijn vriend zegt dat t altijd wel goed komt. Onze basis is goed, al was ik vorig jaar of twee jaar geleden per ongeluk zwanger geraakt, was t zo gelopen.

Mijn vriend is nogal makkelijk. Ik denk stiekem ook dat hij een hele leuke papa wordt.
Alle reacties Link kopieren
Je vroeg hoe oud ik ben. Ik ben nu 31, mijn man is 36. We zijn 4 jaar bij elkaar nu, waarvan 3/4 jaar getrouwd. Succes, als het in de basis goed zit, volgt de rest vanzelf!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven