Zwanger
alle pijlers
verdrietig
donderdag 8 december 2011 om 13:22
Ik heb iets heel verdrietigs meegemaakt
3 Weken geleden is onze lieve zoon geboren na 19 weken en 4 dagen zwangerschap. Ik heb hem nog even bij me gehad, hij heeft een half uur geleefd, dat lieve dappere mannetje. Hij was zo mooi, echt sprekend z'n papa.
Er was helemaal niks aan de hand, alles zag er goed uit, helemaal geen complicaties. We hadden de week daarvoor nog een echo gehad omdat mijn man niet bij de 20 weken echo zou zijn omdat hij naar Australie ging. Hij was net een week weg toen ik me niet lekker voelde. Ik had de verloskundige gebeld, die was thuisgekomen en zag dat ik ontsluiting had. Ik moest meteen naar het ziekenhuis en daar kreeg ik het slechte nieuws te horen. Een deel van het vruchtzakje was al naar buiten gekomen. Ons kindje zou die middag of de dag erna geboren worden. Omdat ik nog niet boven de 24 weken zat konden ze helaas niks voor mij doen. Het was zo raar om te bevatten wat er ging gebeuren, ik voelde mijn kindje ook nog gewoon bewegen in mijn buik. Met hem leek niks aan de hand, zijn huisje was niet meer veilig. Nadat ik het slechte nieuws had gehoord had ik mijn man in Australie gebeld. Hij ging meteen zijn vlucht veranderen. Iedereen hoopte dat hij de geboorte nog zou meemaken, helaas was hij toch te laat.
Gelukkig was mijn moeder wel de hele tijd bij mij. Onze kindjes waren bij mijn zus, het was heel fijn dat ik daar geen zorgen om had.
Het is zo raar, de artsen begrijpen niet hoe dit heeft kunnen gebeuren, dit was mijn 3de zwangerschap, de vorige 2 waren zonder problemen verlopen. Ze denken dat het een infectie is geweest. Maar hoe en waarom dat weten ze niet.
Een week later bleek ik nog een infectie te hebben waardoor ik weer naar het ziekenhuis moest, ik moest een paar dagen blijven met een antibiotica infuus, ze waren bang dat de infectie in mijn bloed terecht zou komen wat heel gevaarlijk kan zijn.
Ik ben deze week weer begonnen met werken, sommigen vinden dat een beetje snel, maar ik voel wel de druk van mijn werkgever en mijn contract dat binnenkort wel of niet verlengd gaat worden.
Het gaat op zich wel, maar het blijft wel moeilijk. Ik beleef het elke dag weer opnieuw. Ik moet eind deze maand nog een keer naar het ziekenhuis voor controle. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik zit nog met veel vragen. Misschien hebben anderen iets soortgelijks meegemaakt? Ik neem mijn man overigens niks kwalijk dat hij er niet bij was, maar het is wel moeilijk dat ik sommige dingen niet met hem kan delen.
3 Weken geleden is onze lieve zoon geboren na 19 weken en 4 dagen zwangerschap. Ik heb hem nog even bij me gehad, hij heeft een half uur geleefd, dat lieve dappere mannetje. Hij was zo mooi, echt sprekend z'n papa.
Er was helemaal niks aan de hand, alles zag er goed uit, helemaal geen complicaties. We hadden de week daarvoor nog een echo gehad omdat mijn man niet bij de 20 weken echo zou zijn omdat hij naar Australie ging. Hij was net een week weg toen ik me niet lekker voelde. Ik had de verloskundige gebeld, die was thuisgekomen en zag dat ik ontsluiting had. Ik moest meteen naar het ziekenhuis en daar kreeg ik het slechte nieuws te horen. Een deel van het vruchtzakje was al naar buiten gekomen. Ons kindje zou die middag of de dag erna geboren worden. Omdat ik nog niet boven de 24 weken zat konden ze helaas niks voor mij doen. Het was zo raar om te bevatten wat er ging gebeuren, ik voelde mijn kindje ook nog gewoon bewegen in mijn buik. Met hem leek niks aan de hand, zijn huisje was niet meer veilig. Nadat ik het slechte nieuws had gehoord had ik mijn man in Australie gebeld. Hij ging meteen zijn vlucht veranderen. Iedereen hoopte dat hij de geboorte nog zou meemaken, helaas was hij toch te laat.
Gelukkig was mijn moeder wel de hele tijd bij mij. Onze kindjes waren bij mijn zus, het was heel fijn dat ik daar geen zorgen om had.
Het is zo raar, de artsen begrijpen niet hoe dit heeft kunnen gebeuren, dit was mijn 3de zwangerschap, de vorige 2 waren zonder problemen verlopen. Ze denken dat het een infectie is geweest. Maar hoe en waarom dat weten ze niet.
Een week later bleek ik nog een infectie te hebben waardoor ik weer naar het ziekenhuis moest, ik moest een paar dagen blijven met een antibiotica infuus, ze waren bang dat de infectie in mijn bloed terecht zou komen wat heel gevaarlijk kan zijn.
Ik ben deze week weer begonnen met werken, sommigen vinden dat een beetje snel, maar ik voel wel de druk van mijn werkgever en mijn contract dat binnenkort wel of niet verlengd gaat worden.
Het gaat op zich wel, maar het blijft wel moeilijk. Ik beleef het elke dag weer opnieuw. Ik moet eind deze maand nog een keer naar het ziekenhuis voor controle. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik zit nog met veel vragen. Misschien hebben anderen iets soortgelijks meegemaakt? Ik neem mijn man overigens niks kwalijk dat hij er niet bij was, maar het is wel moeilijk dat ik sommige dingen niet met hem kan delen.
donderdag 8 december 2011 om 22:24
quote:Banba schreef op 08 december 2011 @ 19:57:
[...]
Onmiddellijk ziek melden inderdaad. Erg beroerd dat je contract niet verlengt is, maar mijn broek zakt werkelijk af van de reactie die je van je werkgever hebt gehad. Persoonlijk zou ik er niet eens meer voor willen werken geloof ik.
Ik sta echt versteld van de reacties van sommige mensen en werkgevers. Kies echt voor jezelf, hoor! Heel veel sterkte
[...]
Onmiddellijk ziek melden inderdaad. Erg beroerd dat je contract niet verlengt is, maar mijn broek zakt werkelijk af van de reactie die je van je werkgever hebt gehad. Persoonlijk zou ik er niet eens meer voor willen werken geloof ik.
Ik sta echt versteld van de reacties van sommige mensen en werkgevers. Kies echt voor jezelf, hoor! Heel veel sterkte
donderdag 8 december 2011 om 22:25
donderdag 8 december 2011 om 22:31
quote:Bezzzz schreef op 08 december 2011 @ 22:13:
Neem alsjeblieft de tijd voor jezelf, meld je ziek. Praat als je wil praten, noem zijn naam. Als jij over hem praat, weten mensen dat ze het onderwerp niet hoeven te vermijden.
Noem absoluut zijn naam. Zet de naam op de kalender, gedenk zijn geboortedag, zet iets ter herinnering in je huis. Ik denk dat dit ook heel belangrijk is voor anderen. Zodat ze kunnen zien dat hij er nog is en niet vergeten mag worden!
Bezzz: wat schrijf je mooi en lief over dat hij nog zo heeft gevochten om kennis te maken met zijn mama. En dat TO trots op hem zal zijn! Super! Ook een voor jou!
Neem alsjeblieft de tijd voor jezelf, meld je ziek. Praat als je wil praten, noem zijn naam. Als jij over hem praat, weten mensen dat ze het onderwerp niet hoeven te vermijden.
Noem absoluut zijn naam. Zet de naam op de kalender, gedenk zijn geboortedag, zet iets ter herinnering in je huis. Ik denk dat dit ook heel belangrijk is voor anderen. Zodat ze kunnen zien dat hij er nog is en niet vergeten mag worden!
Bezzz: wat schrijf je mooi en lief over dat hij nog zo heeft gevochten om kennis te maken met zijn mama. En dat TO trots op hem zal zijn! Super! Ook een voor jou!
vrijdag 9 december 2011 om 09:05
quote:blogbabe schreef op 08 december 2011 @ 22:22:
[...]
Jeetje, welke hork zegt nou zoiets?
Ik kreeg toen dingen te horen als: 'je weet in elk geval dat je zwanger kan worden', of 'weet je wat pas erg is, wanneer je 9 maanden zwanger bent, en je kindje dan komt te overlijden'. tja....
Tiptel; hoe is het nu met jou en je man? Kunnen jullie er samen een beetje over praten? Ik kan me voorstellen dat het voor jullie extra moeilijk is dat hij er niet bij was. Heeft hij jullie zoon wel kunnen zien? Australië is nu ook niet bepaald naast de deur, dus je bent niet zomaar terug.
[...]
Jeetje, welke hork zegt nou zoiets?
Ik kreeg toen dingen te horen als: 'je weet in elk geval dat je zwanger kan worden', of 'weet je wat pas erg is, wanneer je 9 maanden zwanger bent, en je kindje dan komt te overlijden'. tja....
Tiptel; hoe is het nu met jou en je man? Kunnen jullie er samen een beetje over praten? Ik kan me voorstellen dat het voor jullie extra moeilijk is dat hij er niet bij was. Heeft hij jullie zoon wel kunnen zien? Australië is nu ook niet bepaald naast de deur, dus je bent niet zomaar terug.
