Zwanger
alle pijlers
Vreemd soort jaloezie
vrijdag 6 april 2012 om 12:49
Ik ben een vrouw van 33 en in relatie met een vrouw. Zoals sommigen misschien hebben opgemerkt op het forum (of nog niet, dus bij deze ) hebben wij een kinderwens. Eerst gaan er echter een aantal belangrijke zaken voor (vast contract werk, koopwoning) en dan hebben we natuurlijk nog de vraag 'hoe' we dit willen doen, via een anonieme donor, donor via internet, een bekende donor etc.
Bij mijn familie of vriendinnen (die vaste relaties hebben en alles goed op orde) of zelfs bij het lezen van verhalen/ervaringen op bijv. dit forum, voel ik alleen maar een groot en warm enthousiasme als ze een zwangerschap aankondigen. Geen last van jaloezie ofzo.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
Bij mijn familie of vriendinnen (die vaste relaties hebben en alles goed op orde) of zelfs bij het lezen van verhalen/ervaringen op bijv. dit forum, voel ik alleen maar een groot en warm enthousiasme als ze een zwangerschap aankondigen. Geen last van jaloezie ofzo.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
vrijdag 6 april 2012 om 13:06
@ _xxx_: Ik weet het niet. Ik vind het eigenlijk juist goed dat ik zoveel bezig ben met die zakelijke dingen. En het zijn toch geen dingen die overdreven zijn. Ik neem het mezelf hooguit kwalijk dat ik dergelijke dingen niet al véél eerder op orde heb kunnen maken.
En we spreken wel over de omstandigheden waarin een nieuw mens moet worden grootgebracht, dus het is niet eens in de eerste plaats dat ik dat voor mijzelf allemaal geregeld moet hebben.
Misschien is het meer in het algemeen de 'nonchalance', het gemak waarmee mensen (die onverantwoord aan kinderen beginnen in mijn ogen) zelf in het leven staan? Lijkt alsof ze zichzelf meer gunnen. Het is uiteraard maar de vraag of dat uiteindelijk het kindje ten goede komt...
En we spreken wel over de omstandigheden waarin een nieuw mens moet worden grootgebracht, dus het is niet eens in de eerste plaats dat ik dat voor mijzelf allemaal geregeld moet hebben.
Misschien is het meer in het algemeen de 'nonchalance', het gemak waarmee mensen (die onverantwoord aan kinderen beginnen in mijn ogen) zelf in het leven staan? Lijkt alsof ze zichzelf meer gunnen. Het is uiteraard maar de vraag of dat uiteindelijk het kindje ten goede komt...
vrijdag 6 april 2012 om 13:14
Ja, ik had een zelfde soort gevoel met relaties. Ik ben pas op mijn 33e mijn man tegengekomen; daarvoor jaren alleen geweest. Vooral op het laatst was ik er zó aan toe, alles op orde, meer dan de juiste leeftijd... en als ik dan hoorde van mensen die veel jonger waren, of nog maar kort alleen, of als een kip zonder kop door het leven gingen en die dan wél iemand aan de haak sloegen.
Kon ik ook niet uitstaan. Vond dat ik het meer verdiende. Terwijl ik inderdaad meer mijn best deed om verstandige beslissingen te nemen, niet onbezonnen een nieuwe relatie in te stappen e.d. Totaal onzinnig natuurlijk, maar dat gevoel had ik toch.
Het leven is soms gewoon oneerlijk verdeeld. Daar mag je ook best je gevoelens over hebben.
En mensen maken heel verschillende keuzes. Misschien zegt het je ook, dat je best ietsje losser in het leven mag staan, meer risico's kunt nemen. Niet zo erg als de situaties die je beschrijft, maar misschien ben je wat te gefocust om alles maar super voor elkaar te hebben, i.p.v. in het diepe te springen.
Ik hoop dat jullie binnenkort een zwangerschap mogen meemaken en wens je alle goeds.
Kon ik ook niet uitstaan. Vond dat ik het meer verdiende. Terwijl ik inderdaad meer mijn best deed om verstandige beslissingen te nemen, niet onbezonnen een nieuwe relatie in te stappen e.d. Totaal onzinnig natuurlijk, maar dat gevoel had ik toch.
Het leven is soms gewoon oneerlijk verdeeld. Daar mag je ook best je gevoelens over hebben.
En mensen maken heel verschillende keuzes. Misschien zegt het je ook, dat je best ietsje losser in het leven mag staan, meer risico's kunt nemen. Niet zo erg als de situaties die je beschrijft, maar misschien ben je wat te gefocust om alles maar super voor elkaar te hebben, i.p.v. in het diepe te springen.
Ik hoop dat jullie binnenkort een zwangerschap mogen meemaken en wens je alle goeds.
vrijdag 6 april 2012 om 13:17
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 13:06:
@ _xxx_: Ik weet het niet. Ik vind het eigenlijk juist goed dat ik zoveel bezig ben met die zakelijke dingen. En het zijn toch geen dingen die overdreven zijn. Ik neem het mezelf hooguit kwalijk dat ik dergelijke dingen niet al véél eerder op orde heb kunnen maken.
En we spreken wel over de omstandigheden waarin een nieuw mens moet worden grootgebracht, dus het is niet eens in de eerste plaats dat ik dat voor mijzelf allemaal geregeld moet hebben.
Misschien is het meer in het algemeen de 'nonchalance', het gemak waarmee mensen (die onverantwoord aan kinderen beginnen in mijn ogen) zelf in het leven staan? Lijkt alsof ze zichzelf meer gunnen. Het is uiteraard maar de vraag of dat uiteindelijk het kindje ten goede komt...
Denk zeker niet dat je overdreven met dingen bezig bent hoor, juist heel goed dat je zo bewust bent van de omstandigheden waarin je een kindje op de wereld laat komen.
Er zijn natuurlijk wel dingen te onderscheiden die voor ons als volwassenen wellicht belangrijker zijn dan voor een kindje ... een koopwoning bijvoorbeeld. Denk dat een kindje net zo gelukkig groot kan worden in een 'huurhuisje', vooral als ze echt nog klein zijn hoeft het ook geen groot huis te zijn
. Dus misschien kun je kijken of je daar nog onderscheid kunt maken in de dingen die je zelf op orde wil hebben.
@ _xxx_: Ik weet het niet. Ik vind het eigenlijk juist goed dat ik zoveel bezig ben met die zakelijke dingen. En het zijn toch geen dingen die overdreven zijn. Ik neem het mezelf hooguit kwalijk dat ik dergelijke dingen niet al véél eerder op orde heb kunnen maken.
En we spreken wel over de omstandigheden waarin een nieuw mens moet worden grootgebracht, dus het is niet eens in de eerste plaats dat ik dat voor mijzelf allemaal geregeld moet hebben.
Misschien is het meer in het algemeen de 'nonchalance', het gemak waarmee mensen (die onverantwoord aan kinderen beginnen in mijn ogen) zelf in het leven staan? Lijkt alsof ze zichzelf meer gunnen. Het is uiteraard maar de vraag of dat uiteindelijk het kindje ten goede komt...
Denk zeker niet dat je overdreven met dingen bezig bent hoor, juist heel goed dat je zo bewust bent van de omstandigheden waarin je een kindje op de wereld laat komen.
Er zijn natuurlijk wel dingen te onderscheiden die voor ons als volwassenen wellicht belangrijker zijn dan voor een kindje ... een koopwoning bijvoorbeeld. Denk dat een kindje net zo gelukkig groot kan worden in een 'huurhuisje', vooral als ze echt nog klein zijn hoeft het ook geen groot huis te zijn
. Dus misschien kun je kijken of je daar nog onderscheid kunt maken in de dingen die je zelf op orde wil hebben.
vrijdag 6 april 2012 om 13:22
Ik herken wel wat je zegt, 'baal' ook altijd van die verhalen dat mensen zwanger worden terwijl ze in een niet al te beste situatie zitten of zomaar tussen de pil door zwanger worden en het kindje niet willen.. Nu ik zelf zo probeer zwanger te worden is dit erger dan daarvoor. Wij hebben bewust gewacht met stoppen van de pil tot we alles in zoverre op orde hadden, en nu is het nog steeds niet gelukt.
In mijn naaste omgeving zit ook zo'n stel, antibioticakuur tijdens pilgebruik 'oh kan ik dan zwanger worden?' ja dus, kindje niet gewenst maar abortus doe je niet. Binnen een jaar de 2de, want baby's zijn zo schattig. Ze geloven niet meer in de pil dus voor het zingen de kerk uit is het veiligst,, ziehier baby 3. Geen geld, geen verstand en nu boeten ze ervoor (en wij ook, wij mogen alles oplossen) kids met gedragsproblemen, luisteren nergens naar, slaan mekaar de hersens in. Is het 'eerste hulp bij opvoeden' programma bekend, nou zoiets dus.
In mijn naaste omgeving zit ook zo'n stel, antibioticakuur tijdens pilgebruik 'oh kan ik dan zwanger worden?' ja dus, kindje niet gewenst maar abortus doe je niet. Binnen een jaar de 2de, want baby's zijn zo schattig. Ze geloven niet meer in de pil dus voor het zingen de kerk uit is het veiligst,, ziehier baby 3. Geen geld, geen verstand en nu boeten ze ervoor (en wij ook, wij mogen alles oplossen) kids met gedragsproblemen, luisteren nergens naar, slaan mekaar de hersens in. Is het 'eerste hulp bij opvoeden' programma bekend, nou zoiets dus.
vrijdag 6 april 2012 om 13:28
Waarom zijn tienermoeders, alleenstaanden met een uitkering op klein flatje of vrouwen zwanger van een vakantieliefde 'niet zulke succesverhalen'? Wat bedoel je precies met succesverhalen?
Is het nodig om minimaal een vast contract en een koophuis te hebben voordat je aan kinderen begint? Want alleen als je aan deze 'basis'dingen voldoet kan je kind gezond en zo goed mogelijk gelukkig worden? Tuurlijk, dat je voor jezelf beslist wat je nodig hebt om een stabiele basis te hebben, fair enough. Maar misschien heeft niet iedereen dit per sè nodig.
Uiteindelijk zijn de twee dingen die je noemt puur materieel en stuken minder ´zeker´ dan je nu verwacht. Zou je niet liever wat eerder beginnen aan het hele proces dat jullie ingaan? Of vind je dat echt te onverantwoord? Want ook ik proef een beetje dat je dit graag zou willen maar dat je verstandigheidsstemmetje heeft besloten dat je eerst koophuis en vast contract binnen moet hebben.
Is het nodig om minimaal een vast contract en een koophuis te hebben voordat je aan kinderen begint? Want alleen als je aan deze 'basis'dingen voldoet kan je kind gezond en zo goed mogelijk gelukkig worden? Tuurlijk, dat je voor jezelf beslist wat je nodig hebt om een stabiele basis te hebben, fair enough. Maar misschien heeft niet iedereen dit per sè nodig.
Uiteindelijk zijn de twee dingen die je noemt puur materieel en stuken minder ´zeker´ dan je nu verwacht. Zou je niet liever wat eerder beginnen aan het hele proces dat jullie ingaan? Of vind je dat echt te onverantwoord? Want ook ik proef een beetje dat je dit graag zou willen maar dat je verstandigheidsstemmetje heeft besloten dat je eerst koophuis en vast contract binnen moet hebben.
vrijdag 6 april 2012 om 13:30
quote:cookie28 schreef op 06 april 2012 @ 13:22:
Ik herken wel wat je zegt, 'baal' ook altijd van die verhalen dat mensen zwanger worden terwijl ze in een niet al te beste situatie zitten of zomaar tussen de pil door zwanger worden en het kindje niet willen.. Nu ik zelf zo probeer zwanger te worden is dit erger dan daarvoor. Wij hebben bewust gewacht met stoppen van de pil tot we alles in zoverre op orde hadden, en nu is het nog steeds niet gelukt.
In mijn naaste omgeving zit ook zo'n stel, antibioticakuur tijdens pilgebruik 'oh kan ik dan zwanger worden?' ja dus, kindje niet gewenst maar abortus doe je niet. Binnen een jaar de 2de, want baby's zijn zo schattig. Ze geloven niet meer in de pil dus voor het zingen de kerk uit is het veiligst,, ziehier baby 3. Geen geld, geen verstand en nu boeten ze ervoor (en wij ook, wij mogen alles oplossen) kids met gedragsproblemen, luisteren nergens naar, slaan mekaar de hersens in. Is het 'eerste hulp bij opvoeden' programma bekend, nou zoiets dus.Maar dat is nog geeneens waar TO op doelt, volgens mij. Het is meer degenen die 'makkelijker' aan kinderen beginnen, niet die situaties waarbij totaal niet nagedacht wordt.
Ik herken wel wat je zegt, 'baal' ook altijd van die verhalen dat mensen zwanger worden terwijl ze in een niet al te beste situatie zitten of zomaar tussen de pil door zwanger worden en het kindje niet willen.. Nu ik zelf zo probeer zwanger te worden is dit erger dan daarvoor. Wij hebben bewust gewacht met stoppen van de pil tot we alles in zoverre op orde hadden, en nu is het nog steeds niet gelukt.
In mijn naaste omgeving zit ook zo'n stel, antibioticakuur tijdens pilgebruik 'oh kan ik dan zwanger worden?' ja dus, kindje niet gewenst maar abortus doe je niet. Binnen een jaar de 2de, want baby's zijn zo schattig. Ze geloven niet meer in de pil dus voor het zingen de kerk uit is het veiligst,, ziehier baby 3. Geen geld, geen verstand en nu boeten ze ervoor (en wij ook, wij mogen alles oplossen) kids met gedragsproblemen, luisteren nergens naar, slaan mekaar de hersens in. Is het 'eerste hulp bij opvoeden' programma bekend, nou zoiets dus.Maar dat is nog geeneens waar TO op doelt, volgens mij. Het is meer degenen die 'makkelijker' aan kinderen beginnen, niet die situaties waarbij totaal niet nagedacht wordt.
vrijdag 6 april 2012 om 13:33
quote:Friezin71 schreef op 06 april 2012 @ 13:28:
Waarom zijn tienermoeders, alleenstaanden met een uitkering op klein flatje of vrouwen zwanger van een vakantieliefde 'niet zulke succesverhalen'? Wat bedoel je precies met succesverhalen?
Is het nodig om minimaal een vast contract en een koophuis te hebben voordat je aan kinderen begint? Want alleen als je aan deze 'basis'dingen voldoet kan je kind gezond en zo goed mogelijk gelukkig worden? Tuurlijk, dat je voor jezelf beslist wat je nodig hebt om een stabiele basis te hebben, fair enough. Maar misschien heeft niet iedereen dit per sè nodig.
Uiteindelijk zijn de twee dingen die je noemt puur materieel en stuken minder ´zeker´ dan je nu verwacht. Zou je niet liever wat eerder beginnen aan het hele proces dat jullie ingaan? Of vind je dat echt te onverantwoord? Want ook ik proef een beetje dat je dit graag zou willen maar dat je verstandigheidsstemmetje heeft besloten dat je eerst koophuis en vast contract binnen moet hebben.Mooie nuancering ...
Waarom zijn tienermoeders, alleenstaanden met een uitkering op klein flatje of vrouwen zwanger van een vakantieliefde 'niet zulke succesverhalen'? Wat bedoel je precies met succesverhalen?
Is het nodig om minimaal een vast contract en een koophuis te hebben voordat je aan kinderen begint? Want alleen als je aan deze 'basis'dingen voldoet kan je kind gezond en zo goed mogelijk gelukkig worden? Tuurlijk, dat je voor jezelf beslist wat je nodig hebt om een stabiele basis te hebben, fair enough. Maar misschien heeft niet iedereen dit per sè nodig.
Uiteindelijk zijn de twee dingen die je noemt puur materieel en stuken minder ´zeker´ dan je nu verwacht. Zou je niet liever wat eerder beginnen aan het hele proces dat jullie ingaan? Of vind je dat echt te onverantwoord? Want ook ik proef een beetje dat je dit graag zou willen maar dat je verstandigheidsstemmetje heeft besloten dat je eerst koophuis en vast contract binnen moet hebben.Mooie nuancering ...
vrijdag 6 april 2012 om 13:40
Hear hear Friezin1.
Ik begrijp dat het pijnlijk kan zijn als je die verhalen om je heen hoort.
Ik hoorde ze ook toen ik zwanger was. Alleenstaand, huurhuis, geen diploma. "Mijn zus wil al jaren kinderen en het lukt niet en jij wordt zomaar ongepland zwanger."
Geloof me, dat doet ook pijn.
(En je hebt meteen een stempel he, zeker als het zo te lezen is en je er geen gezicht bij ziet)
Maar omdat de omstandigheden anders zijn wordt er hier niet minder van dochterlief gehouden, is ze niet meer of minder gewenst dan andere kinderen. Wat ik hierbover al eens las, om een kind gelukkig te maken heb je niet perse een koopwoning nodig.
Ik begrijp dat het pijnlijk kan zijn als je die verhalen om je heen hoort.
Ik hoorde ze ook toen ik zwanger was. Alleenstaand, huurhuis, geen diploma. "Mijn zus wil al jaren kinderen en het lukt niet en jij wordt zomaar ongepland zwanger."
Geloof me, dat doet ook pijn.
(En je hebt meteen een stempel he, zeker als het zo te lezen is en je er geen gezicht bij ziet)
Maar omdat de omstandigheden anders zijn wordt er hier niet minder van dochterlief gehouden, is ze niet meer of minder gewenst dan andere kinderen. Wat ik hierbover al eens las, om een kind gelukkig te maken heb je niet perse een koopwoning nodig.
vrijdag 6 april 2012 om 13:47
Ik denk dat ik het snap. Zoiets van zelf er heel bewust in staan, dingen afwegen, en dan geconfronteerd worden met de zorgeloosheid van anderen?
Ik denk dat er voor beide iets te zeggen valt. Het is goed om ruimte en geld voor een kind te hebben maar tegelijkertijd hoeft het niet perfect en ideaal. Mijn bescheiden mening natuurlijk.
Ik denk dat er voor beide iets te zeggen valt. Het is goed om ruimte en geld voor een kind te hebben maar tegelijkertijd hoeft het niet perfect en ideaal. Mijn bescheiden mening natuurlijk.
vrijdag 6 april 2012 om 13:54
Ik herken het ook een beetje. Ik had het toen ik zelf naar het ziekenhuis moest, omdat zwanger worden niet vanzelf ging. Terwijl ik naar binnen liep, zag ik een hoogzwangere vrouw buiten komen, en meteen een peuk opsteken. Dat vond ik ook niet leuk. Toen was ik ook jaloers. Waarom zij wel en ik niet zwanger?
Home is where your wifi connects automatically.
vrijdag 6 april 2012 om 13:56
Excuses als ik er helemaal naast zit, maar dit waren mijn eerste gedachten nadat ik je OP las:
Jij en je vriendin, (of vrouw?), kunnen niet natuurlijk zwanger worden. Dat moet via andere wegen. Onzekere wegen. Ben je bang voor de toekomst? Dat het niet lukt?
En dan zie je mensen om je heen die zo plots klaps zwanger worden. Mensen die er niet zo hun best voor hoeven te doen. Ik kan me voorstellen dat dat pijnlijk is en een gevoel van jaloezie op roept.
Al die materie die je perse op orde moet hebben, is dat bedoeld als financiele garantie, of ben je bang voor de toekomst en is dit dan wel handig om het mee uit te stellen?
Jij en je vriendin, (of vrouw?), kunnen niet natuurlijk zwanger worden. Dat moet via andere wegen. Onzekere wegen. Ben je bang voor de toekomst? Dat het niet lukt?
En dan zie je mensen om je heen die zo plots klaps zwanger worden. Mensen die er niet zo hun best voor hoeven te doen. Ik kan me voorstellen dat dat pijnlijk is en een gevoel van jaloezie op roept.
Al die materie die je perse op orde moet hebben, is dat bedoeld als financiele garantie, of ben je bang voor de toekomst en is dit dan wel handig om het mee uit te stellen?
vrijdag 6 april 2012 om 15:05
Je vreemde soort jaloezie herken ik maar al te goed. Denk wel dat je je moet beseffen, dat het wel/niet zwanger raken van anderen eigenlijk totaal niets met jou te maken heeft. Hoe anderen hun leven, al dan niet, plannen of organiseren heeft niets met jou te maken.
Jij kiest toch bewust voor het leven met een vrouw?
Hoe wil je dan zwanger worden? Als je daarop een antwoord weet voor jezelf kun je (jullie) starten met proberen. Leef daarin je eigen leven en wees blij met de keuzes die je maakt!
Dit klinkt heel zakelijk misschien, maar bij mij heeft dit besef 100% geholpen. Ik ben nu bewust alleenstaand zwanger van mijn eerste kindje. Zwanger zijn voelt niet altijd makkelijk en dat zal mama zijn ook niet zijn. Net als dat het in een relatie niet zo zal zijn, al dan niet gepland... Maar ik ben zelf zo gelukkig met mijn keuze. Dit is wat ik wil. Soms denk ik wel eens, dit is wat ik jaren eerder had moeten doen, maar toen was ik hier misschien niet klaar voor geweest......de jaloerse gevoelens die ik eerder had, hielpen me daar in ieder geval niet bij. Het besef mijn eigen leven te leven en zo mogelijk te coördineren maakt mij wel heel gelukkig.
Jij kiest toch bewust voor het leven met een vrouw?
Hoe wil je dan zwanger worden? Als je daarop een antwoord weet voor jezelf kun je (jullie) starten met proberen. Leef daarin je eigen leven en wees blij met de keuzes die je maakt!
Dit klinkt heel zakelijk misschien, maar bij mij heeft dit besef 100% geholpen. Ik ben nu bewust alleenstaand zwanger van mijn eerste kindje. Zwanger zijn voelt niet altijd makkelijk en dat zal mama zijn ook niet zijn. Net als dat het in een relatie niet zo zal zijn, al dan niet gepland... Maar ik ben zelf zo gelukkig met mijn keuze. Dit is wat ik wil. Soms denk ik wel eens, dit is wat ik jaren eerder had moeten doen, maar toen was ik hier misschien niet klaar voor geweest......de jaloerse gevoelens die ik eerder had, hielpen me daar in ieder geval niet bij. Het besef mijn eigen leven te leven en zo mogelijk te coördineren maakt mij wel heel gelukkig.
vrijdag 6 april 2012 om 15:16
Zeg dit maar niet tegen mijn man. Hij kan geen kinderen krijgen en ik heb endometriose, dus geen goede combi om het uberhaupt te willen gaan proberen voor die hoogstens 10-20% kans dat het gaat lukken.
Mijn 2 schoonzusjes hebben net een babytje gekregen via een donor. Mijn man zei, als het bij de ene niet wil dan kan de andere het tenminste nog proberen. Zij hebben veel meer kansen dan wij. Dat vond hij in zijn gedachtengang een beetje oneerlijk (ook al gunt hij het zijn zusje van ganzer harte natuurlijk).
Tja, jullie zijn 2 dames met dus meer kansen dan wij, gun het een ander ook een beetje ook al is die in jouw ogen minder bedeeld dan jij.
Mijn 2 schoonzusjes hebben net een babytje gekregen via een donor. Mijn man zei, als het bij de ene niet wil dan kan de andere het tenminste nog proberen. Zij hebben veel meer kansen dan wij. Dat vond hij in zijn gedachtengang een beetje oneerlijk (ook al gunt hij het zijn zusje van ganzer harte natuurlijk).
Tja, jullie zijn 2 dames met dus meer kansen dan wij, gun het een ander ook een beetje ook al is die in jouw ogen minder bedeeld dan jij.
vrijdag 6 april 2012 om 15:20
quote:zoeter schreef op 06 april 2012 @ 15:05:
Je vreemde soort jaloezie herken ik maar al te goed. Denk wel dat je je moet beseffen, dat het wel/niet zwanger raken van anderen eigenlijk totaal niets met jou te maken heeft. Hoe anderen hun leven, al dan niet, plannen of organiseren heeft niets met jou te maken.
Jij kiest toch bewust voor het leven met een vrouw?
Hoe wil je dan zwanger worden? Als je daarop een antwoord weet voor jezelf kun je (jullie) starten met proberen. Leef daarin je eigen leven en wees blij met de keuzes die je maakt!
Dit klinkt heel zakelijk misschien, maar bij mij heeft dit besef 100% geholpen. Ik ben nu bewust alleenstaand zwanger van mijn eerste kindje. Zwanger zijn voelt niet altijd makkelijk en dat zal mama zijn ook niet zijn. Net als dat het in een relatie niet zo zal zijn, al dan niet gepland... Maar ik ben zelf zo gelukkig met mijn keuze. Dit is wat ik wil. Soms denk ik wel eens, dit is wat ik jaren eerder had moeten doen, maar toen was ik hier misschien niet klaar voor geweest......de jaloerse gevoelens die ik eerder had, hielpen me daar in ieder geval niet bij. Het besef mijn eigen leven te leven en zo mogelijk te coördineren maakt mij wel heel gelukkig.Wat een mooi, positief stuk. Wat je zegt, over dat wat anderen doen niets met jou te maken heeft, is zó waar. En het zegt al helemaal niets over je kansen in het leven. Jij hebt echt het heft in eigen hand genomen! Ik wens je heel veel geluk als mama.
Je vreemde soort jaloezie herken ik maar al te goed. Denk wel dat je je moet beseffen, dat het wel/niet zwanger raken van anderen eigenlijk totaal niets met jou te maken heeft. Hoe anderen hun leven, al dan niet, plannen of organiseren heeft niets met jou te maken.
Jij kiest toch bewust voor het leven met een vrouw?
Hoe wil je dan zwanger worden? Als je daarop een antwoord weet voor jezelf kun je (jullie) starten met proberen. Leef daarin je eigen leven en wees blij met de keuzes die je maakt!
Dit klinkt heel zakelijk misschien, maar bij mij heeft dit besef 100% geholpen. Ik ben nu bewust alleenstaand zwanger van mijn eerste kindje. Zwanger zijn voelt niet altijd makkelijk en dat zal mama zijn ook niet zijn. Net als dat het in een relatie niet zo zal zijn, al dan niet gepland... Maar ik ben zelf zo gelukkig met mijn keuze. Dit is wat ik wil. Soms denk ik wel eens, dit is wat ik jaren eerder had moeten doen, maar toen was ik hier misschien niet klaar voor geweest......de jaloerse gevoelens die ik eerder had, hielpen me daar in ieder geval niet bij. Het besef mijn eigen leven te leven en zo mogelijk te coördineren maakt mij wel heel gelukkig.Wat een mooi, positief stuk. Wat je zegt, over dat wat anderen doen niets met jou te maken heeft, is zó waar. En het zegt al helemaal niets over je kansen in het leven. Jij hebt echt het heft in eigen hand genomen! Ik wens je heel veel geluk als mama.
vrijdag 6 april 2012 om 15:36
Ik herken je gevoel een beetje. Ik wilde ook wachten tot we een vast contract en een koophuis hadden. Maar in tegenstelling tot jou vond ik dat geen probleem (gezien mijn leeftijd vond ik dat we ook nog tijd zat hadden). En ik had dus niet zozeer jaloezie als anderen zwanger werden.
Je hebt die gevoelens en dat maakt niet uit. Het is meer wat je ermee doet en hoeveel energie je erin steekt. Ik vind de bijdrage van zoeter dan ook een erg goede. Probeer daar iets uit te halen.
En ik sluit me aan bij wat anderen ook al zeggen: bedenk goed of de zekerheden die je eerst wilt wel zo nodig zijn. Ik vond het achteraf eigenlijk maar onzinredenen dat we erom gewacht hebben. Nu hadden wij het geluk dat ik 2x heel snel zwanger was (we wilden/willen graag 2 kindjes kort op elkaar). Maar als dit lang geduurd had zou ik denk ik spijt gekregen hebben van het uitstellen. En zekerheid heb je nooit. Ik ben nu hoogzwanger van nr2 en manlief zijn werkgever is vorige maand failliet gegaan. Heeft je vaste contract 0,0 waarde hoor.
Je hebt die gevoelens en dat maakt niet uit. Het is meer wat je ermee doet en hoeveel energie je erin steekt. Ik vind de bijdrage van zoeter dan ook een erg goede. Probeer daar iets uit te halen.
En ik sluit me aan bij wat anderen ook al zeggen: bedenk goed of de zekerheden die je eerst wilt wel zo nodig zijn. Ik vond het achteraf eigenlijk maar onzinredenen dat we erom gewacht hebben. Nu hadden wij het geluk dat ik 2x heel snel zwanger was (we wilden/willen graag 2 kindjes kort op elkaar). Maar als dit lang geduurd had zou ik denk ik spijt gekregen hebben van het uitstellen. En zekerheid heb je nooit. Ik ben nu hoogzwanger van nr2 en manlief zijn werkgever is vorige maand failliet gegaan. Heeft je vaste contract 0,0 waarde hoor.
vrijdag 6 april 2012 om 18:16
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 12:49:
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
Terwijl ik dit type zit ik met tranen in mijn ogen naar m'n schat te kijken, verstoppertje spelen met de hond hoe verzint ze het. Niet gepland zwanger(21jr), geen vaste contract nog parttime studerend en in een huurhuis.
Maar mijn meisje kent het verschil tussen huur en koop niet. En ook niet tussen een 6 maanden en een vast contract. Wat ze wel kent is mijn onvoorwaardelijke liefde voor haar. En dat zij dezelfde kansen heeft als een ieder ander kindje.
Yup alleenstaand ben ik ook niet bewust voor gekozen, so be it.
Maar ik had dit voor geen goud willen missen, of willen uitstellen tot ''Alles op orde is''. Ik groei mee met mn kind, en ik vind het fantastisch. Dit is mijn Succes verhaal.
Wat ik wil zeggen is, er is geen juist moment of juiste manier. Of op orde hebben bestaat niet. Alles kan veranderen.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
Terwijl ik dit type zit ik met tranen in mijn ogen naar m'n schat te kijken, verstoppertje spelen met de hond hoe verzint ze het. Niet gepland zwanger(21jr), geen vaste contract nog parttime studerend en in een huurhuis.
Maar mijn meisje kent het verschil tussen huur en koop niet. En ook niet tussen een 6 maanden en een vast contract. Wat ze wel kent is mijn onvoorwaardelijke liefde voor haar. En dat zij dezelfde kansen heeft als een ieder ander kindje.
Yup alleenstaand ben ik ook niet bewust voor gekozen, so be it.
Maar ik had dit voor geen goud willen missen, of willen uitstellen tot ''Alles op orde is''. Ik groei mee met mn kind, en ik vind het fantastisch. Dit is mijn Succes verhaal.
Wat ik wil zeggen is, er is geen juist moment of juiste manier. Of op orde hebben bestaat niet. Alles kan veranderen.
