Zwanger
alle pijlers
Vreemd soort jaloezie
vrijdag 6 april 2012 om 12:49
Ik ben een vrouw van 33 en in relatie met een vrouw. Zoals sommigen misschien hebben opgemerkt op het forum (of nog niet, dus bij deze ) hebben wij een kinderwens. Eerst gaan er echter een aantal belangrijke zaken voor (vast contract werk, koopwoning) en dan hebben we natuurlijk nog de vraag 'hoe' we dit willen doen, via een anonieme donor, donor via internet, een bekende donor etc.
Bij mijn familie of vriendinnen (die vaste relaties hebben en alles goed op orde) of zelfs bij het lezen van verhalen/ervaringen op bijv. dit forum, voel ik alleen maar een groot en warm enthousiasme als ze een zwangerschap aankondigen. Geen last van jaloezie ofzo.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
Bij mijn familie of vriendinnen (die vaste relaties hebben en alles goed op orde) of zelfs bij het lezen van verhalen/ervaringen op bijv. dit forum, voel ik alleen maar een groot en warm enthousiasme als ze een zwangerschap aankondigen. Geen last van jaloezie ofzo.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
vrijdag 6 april 2012 om 19:31
Ik voel me wel een beetje aangesproken over de opmerking "alleenstaande en een krappe tweekamerflat". Ik ben zelf alleenstaand met een grote kinderwens. Ik ga deze maand beginnen met KID en sta daar 100% achter. Ik weet niet wat er mis is met een tweekamerflat? Mijn (hopelijk) toekomstige kind komt fijn bij mij op de slaapkamer. Daar is helemaal niks mis mee.
Ik leef niet van een uitkering, maar heb een leuke baan waar ik prima van rond kom.
Ik leef niet van een uitkering, maar heb een leuke baan waar ik prima van rond kom.
vrijdag 6 april 2012 om 21:04
@ emma: Het spijt me als je je aangesproken voelde. Ik doelde meer op iemand in mijn persoonlijke omgeving die al jaren van een uitkering leeft en ook op haar kleine flatje aan een kindje wil beginnen. En aan de ene kant ben ik dan jaloers (waarom "durft" zij wel gewoon) en aan de andere kant vind ik het toch ook belangrijk om de dingen die ik op orde wil hebben, ook op orde te krijgen. Kan daar misschien wel iets losser in proberen te worden, maar het lijkt net alsof andere mensen veel minder remmingen hebben.
Misschien komt het omdat ik als lesbische vrouw met een kinderwens sowieso al veel moet 'nadenken' over hoe wij het willen waarmaken? Ik bedoel het kan me niet spontaan gebeuren.
Misschien komt het omdat ik als lesbische vrouw met een kinderwens sowieso al veel moet 'nadenken' over hoe wij het willen waarmaken? Ik bedoel het kan me niet spontaan gebeuren.
vrijdag 6 april 2012 om 21:10
NYC, het is denk ik ook gewoon persoon-eigen hoor. Ik heb zelf ook veel behoefte aan zekerheid en zaken op orde hebben. Dat is op zich niet erg, zolang je je maar realiseert dat elke zekerheid maar beperkt is.
Ik kan me ook enorm veel zorgen maken over de werkloosheid van manlief (zeker omdat zijn kansen op werk niet heel erg goed zijn). Manlief zelf baalt er ook wel van, maar zit er veel nuchterder in. Soms kan het wel goed zijn te proberen zaken wat los te laten (al is dat moeilijk als het niet in je zit).
Ik kan me ook enorm veel zorgen maken over de werkloosheid van manlief (zeker omdat zijn kansen op werk niet heel erg goed zijn). Manlief zelf baalt er ook wel van, maar zit er veel nuchterder in. Soms kan het wel goed zijn te proberen zaken wat los te laten (al is dat moeilijk als het niet in je zit).
vrijdag 6 april 2012 om 21:51
Ik herken het gevoel maar al te goed. Ik wil al een tijdje moeder worden, maar ja ons huis was niet geschikt en mijn vriend verdiende nog niet genoeg. Dus we zijn al een hele tijd verstandig terwijl er steeds meer mensen om ons heen zijn die het gewoon doen. Misschien zijn we te verstandig en daar baal ik op sommige momenten zeker van. Maar het moment dat het mijn beurt is komt steeds dichterbij. Maar ik zal het gevoel nog wel even houden.
vrijdag 6 april 2012 om 21:57
quote:limon2012 schreef op 06 april 2012 @ 18:16:
[...]
Terwijl ik dit type zit ik met tranen in mijn ogen naar m'n schat te kijken, verstoppertje spelen met de hond hoe verzint ze het. Niet gepland zwanger(21jr), geen vaste contract nog parttime studerend en in een huurhuis.
Maar mijn meisje kent het verschil tussen huur en koop niet. En ook niet tussen een 6 maanden en een vast contract. Wat ze wel kent is mijn onvoorwaardelijke liefde voor haar. En dat zij dezelfde kansen heeft als een ieder ander kindje.
Yup alleenstaand ben ik ook niet bewust voor gekozen, so be it.
Maar ik had dit voor geen goud willen missen, of willen uitstellen tot ''Alles op orde is''. Ik groei mee met mn kind, en ik vind het fantastisch. Dit is mijn Succes verhaal.
Wat ik wil zeggen is, er is geen juist moment of juiste manier. Of op orde hebben bestaat niet. Alles kan veranderen.En ik heb nou dus juist bij iemand als jij dat gevoel. Want mij is dat nooit overkomen, zwanger worden zonder dat dat op dat moment de bedoeling was. Maar in al die jaren is het me ook nooit gelukt de situatie te creëren waarbij alles in orde was om gepland zwanger te worden. Was het me overkomen was ik er vast net zo dolgelukkig mee geweest als jij.
[...]
Terwijl ik dit type zit ik met tranen in mijn ogen naar m'n schat te kijken, verstoppertje spelen met de hond hoe verzint ze het. Niet gepland zwanger(21jr), geen vaste contract nog parttime studerend en in een huurhuis.
Maar mijn meisje kent het verschil tussen huur en koop niet. En ook niet tussen een 6 maanden en een vast contract. Wat ze wel kent is mijn onvoorwaardelijke liefde voor haar. En dat zij dezelfde kansen heeft als een ieder ander kindje.
Yup alleenstaand ben ik ook niet bewust voor gekozen, so be it.
Maar ik had dit voor geen goud willen missen, of willen uitstellen tot ''Alles op orde is''. Ik groei mee met mn kind, en ik vind het fantastisch. Dit is mijn Succes verhaal.
Wat ik wil zeggen is, er is geen juist moment of juiste manier. Of op orde hebben bestaat niet. Alles kan veranderen.En ik heb nou dus juist bij iemand als jij dat gevoel. Want mij is dat nooit overkomen, zwanger worden zonder dat dat op dat moment de bedoeling was. Maar in al die jaren is het me ook nooit gelukt de situatie te creëren waarbij alles in orde was om gepland zwanger te worden. Was het me overkomen was ik er vast net zo dolgelukkig mee geweest als jij.
vrijdag 6 april 2012 om 21:58
Weet je wat het misschien ook wel is? Dat wat ik in eerste instantie 'niet zo'n succesverhaal' noemde (met de voorbeelden waarin ik sommigen misschien geraakt heb), toch eigenlijk best wel succesverhalen kunnen worden, maar dat ik in werkelijkheid bang ben dat mijn verhaal dan niet zo'n succesverhaal wordt... maar ja, in zekere zin is kinderen krijgen altijd een vorm van risico, ook met koopwoningen en vaste contracten.
vrijdag 6 april 2012 om 22:03
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 21:58:
Weet je wat het misschien ook wel is? Dat wat ik in eerste instantie 'niet zo'n succesverhaal' noemde (met de voorbeelden waarin ik sommigen misschien geraakt heb), toch eigenlijk best wel succesverhalen kunnen worden, maar dat ik in werkelijkheid bang ben dat mijn verhaal dan niet zo'n succesverhaal wordt... maar ja, in zekere zin is kinderen krijgen altijd een vorm van risico, ook met koopwoningen en vaste contracten. Dat als er iets niet helemaal top gaat wanneer je een gezinnetje hebt en dat het dan jouw schuld is omdat je niet hebt gezorgd voor een vast contract en een koophuis?
Weet je wat het misschien ook wel is? Dat wat ik in eerste instantie 'niet zo'n succesverhaal' noemde (met de voorbeelden waarin ik sommigen misschien geraakt heb), toch eigenlijk best wel succesverhalen kunnen worden, maar dat ik in werkelijkheid bang ben dat mijn verhaal dan niet zo'n succesverhaal wordt... maar ja, in zekere zin is kinderen krijgen altijd een vorm van risico, ook met koopwoningen en vaste contracten. Dat als er iets niet helemaal top gaat wanneer je een gezinnetje hebt en dat het dan jouw schuld is omdat je niet hebt gezorgd voor een vast contract en een koophuis?
vrijdag 6 april 2012 om 22:13
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 21:04:
die al jaren van een uitkering leeft en ook op haar kleine flatje aan een kindje wil beginnen. En aan de ene kant ben ik dan jaloers (waarom "durft" zij wel gewoon) en aan de andere kant vind ik het toch ook belangrijk om de dingen die ik op orde wil hebben, ook op orde te krijgen.
Een kind geeft er niks om of moeder van een uitkering leeft of een vast arbeidscontract heeft. En ook een koopwoning of huurflatje zeggen een kind niks. Als je zelf kunt invoelen dat het daar allemaal niet om draait, kun je er ook makkelijker in staan.
Jij hebt voor jezelf een set 'regels' in gedachten (alles moet 'in orde' zijn) en dan ook nog in een vaste volgorde (eerst alles op orde, dan pas een kind). Een kinderwens komt voort uit een niet-rationeel gevoel, een gevoel dat je in staat bent om te volgen als je vertrouwen hebt en erkenning geeft aan dat stuk van jezelf, dat niet verstandelijk te beredeneren is.
Ik krijg de indruk dat dit gevoel er bij jou ook wel is, maar dat je ratio steeds voor ruis op de lijn zorgt, waardoor je gevoel vertroebeld en je gaat twijfelen en het vertrouwen verliest in jezelf, je intuïtie en je eigen kracht..
die al jaren van een uitkering leeft en ook op haar kleine flatje aan een kindje wil beginnen. En aan de ene kant ben ik dan jaloers (waarom "durft" zij wel gewoon) en aan de andere kant vind ik het toch ook belangrijk om de dingen die ik op orde wil hebben, ook op orde te krijgen.
Een kind geeft er niks om of moeder van een uitkering leeft of een vast arbeidscontract heeft. En ook een koopwoning of huurflatje zeggen een kind niks. Als je zelf kunt invoelen dat het daar allemaal niet om draait, kun je er ook makkelijker in staan.
Jij hebt voor jezelf een set 'regels' in gedachten (alles moet 'in orde' zijn) en dan ook nog in een vaste volgorde (eerst alles op orde, dan pas een kind). Een kinderwens komt voort uit een niet-rationeel gevoel, een gevoel dat je in staat bent om te volgen als je vertrouwen hebt en erkenning geeft aan dat stuk van jezelf, dat niet verstandelijk te beredeneren is.
Ik krijg de indruk dat dit gevoel er bij jou ook wel is, maar dat je ratio steeds voor ruis op de lijn zorgt, waardoor je gevoel vertroebeld en je gaat twijfelen en het vertrouwen verliest in jezelf, je intuïtie en je eigen kracht..
vrijdag 6 april 2012 om 22:14
Weet het niet precies. Ik vind dat ik het niet beter of slechter doe dan iemand die gemakkelijker over materiële of financiële zaken heen kan stappen. Het punt is dat ik me geremd voel.
(Overigens ben ik het er volkomen mee eens dat een huurwoning een kind net zo veel kan bieden als een koopwoning. Noemde het in één adem met vast contract, omdat het vaste contract ons direct de mogelijkheid geeft tot het kopen van een huis. Niets ten nadele bedoeld van mensen die huren!)
(Overigens ben ik het er volkomen mee eens dat een huurwoning een kind net zo veel kan bieden als een koopwoning. Noemde het in één adem met vast contract, omdat het vaste contract ons direct de mogelijkheid geeft tot het kopen van een huis. Niets ten nadele bedoeld van mensen die huren!)
vrijdag 6 april 2012 om 22:20
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 12:49:
Ik ben een vrouw van 33 en in relatie met een vrouw. Zoals sommigen misschien hebben opgemerkt op het forum (of nog niet, dus bij deze ) hebben wij een kinderwens. Eerst gaan er echter een aantal belangrijke zaken voor (vast contract werk, koopwoning) en dan hebben we natuurlijk nog de vraag 'hoe' we dit willen doen, via een anonieme donor, donor via internet, een bekende donor etc.
Bij mijn familie of vriendinnen (die vaste relaties hebben en alles goed op orde) of zelfs bij het lezen van verhalen/ervaringen op bijv. dit forum, voel ik alleen maar een groot en warm enthousiasme als ze een zwangerschap aankondigen. Geen last van jaloezie ofzo.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
Lieve schat, je bent 33 en je wilt een kind en dat kan niet samen met je partner...ga gewoon alvast op zoek naar een donor, laat je op een lijst zetten maar ga iets DOEN i.p.v. huisje regelen.
(ik denk dat je gevoel dat zegt, het kan jaaaaren duren voordat je de juiste donor vindt en dan ben je nog niet eens zwanger).
Ik ben een vrouw van 33 en in relatie met een vrouw. Zoals sommigen misschien hebben opgemerkt op het forum (of nog niet, dus bij deze ) hebben wij een kinderwens. Eerst gaan er echter een aantal belangrijke zaken voor (vast contract werk, koopwoning) en dan hebben we natuurlijk nog de vraag 'hoe' we dit willen doen, via een anonieme donor, donor via internet, een bekende donor etc.
Bij mijn familie of vriendinnen (die vaste relaties hebben en alles goed op orde) of zelfs bij het lezen van verhalen/ervaringen op bijv. dit forum, voel ik alleen maar een groot en warm enthousiasme als ze een zwangerschap aankondigen. Geen last van jaloezie ofzo.
Maar bij het lezen van 'niet zulke succesverhalen', als tienermoeders, per ongeluk zwanger van vakantieliefde, of alleenstaanden met een uitkering op een krappe tweekamerflat, gaan me de haren recht overeind staan. Hoewel ik zéker niet met hun situatie wil ruilen merk ik toch dat ik juist dán een vreemd soort jaloezie voel. Alsof ze dapperder zijn dan ik terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Herkent iemand dit?
Lieve schat, je bent 33 en je wilt een kind en dat kan niet samen met je partner...ga gewoon alvast op zoek naar een donor, laat je op een lijst zetten maar ga iets DOEN i.p.v. huisje regelen.
(ik denk dat je gevoel dat zegt, het kan jaaaaren duren voordat je de juiste donor vindt en dan ben je nog niet eens zwanger).
vrijdag 6 april 2012 om 22:22
quote:frizzy schreef op 06 april 2012 @ 22:03:
[...]
Dat als er iets niet helemaal top gaat wanneer je een gezinnetje hebt en dat het dan jouw schuld is omdat je niet hebt gezorgd voor een vast contract en een koophuis?In deze tijd is een koophuis juist weer spannender dan een huurwoning of je moet het huis alleen op jouw inkomen kopen.
[...]
Dat als er iets niet helemaal top gaat wanneer je een gezinnetje hebt en dat het dan jouw schuld is omdat je niet hebt gezorgd voor een vast contract en een koophuis?In deze tijd is een koophuis juist weer spannender dan een huurwoning of je moet het huis alleen op jouw inkomen kopen.
vrijdag 6 april 2012 om 22:26
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 22:14:
Het punt is dat ik me geremd voel.
Omdat je met je verstand iets probeert te controleren wat zich op gevoelsniveau afspeelt. Je durft je niet over te geven aan dat gevoel, omdat je (vermoed ik) meer vertrouwen hebt in je ratio dan je gevoel/impuls/instinct.
Je voelt je geremd. Die 'jij' die zich geremd voelt, is je gevoel.
Je ratio, die wil controleren, is de rem op je gevoel en het vertrouwen in je eigen innerlijke kracht.
Het punt is dat ik me geremd voel.
Omdat je met je verstand iets probeert te controleren wat zich op gevoelsniveau afspeelt. Je durft je niet over te geven aan dat gevoel, omdat je (vermoed ik) meer vertrouwen hebt in je ratio dan je gevoel/impuls/instinct.
Je voelt je geremd. Die 'jij' die zich geremd voelt, is je gevoel.
Je ratio, die wil controleren, is de rem op je gevoel en het vertrouwen in je eigen innerlijke kracht.
vrijdag 6 april 2012 om 22:27
Ik ben jaloers op moeders die wel normaal zijn en dus geen psychische problemen hebben, zoals ik waardoor een kindje er (nog) niet inzit. Die wel alles op orde hebben. Een man, beide vaste full-time baan, goed salaris, koophuis, geen schulden, allebei een kinderwens en die er dus met een gerust hart voor kunnen gaan.
Ik wil het ook zooo graag.
Zo graag, dat ik kinderen inmiddels haat, puur om het verdriet van zo graag een kindje willen maar niet te voelen.
Ik wil het ook zooo graag.
Zo graag, dat ik kinderen inmiddels haat, puur om het verdriet van zo graag een kindje willen maar niet te voelen.
vrijdag 6 april 2012 om 22:30
quote:truffelmaffia schreef op 06 april 2012 @ 22:27:
Ik ben jaloers op moeders die wel normaal zijn en dus geen psychische problemen hebben, zoals ik waardoor een kindje er (nog) niet inzit. Die wel alles op orde hebben. Een man, beide vaste full-time baan, goed salaris, koophuis, geen schulden, allebei een kinderwens en die er dus met een gerust hart voor kunnen gaan.
Ik wil het ook zooo graag.
Zo graag, dat ik kinderen inmiddels haat, puur om het verdriet van zo graag een kindje willen maar niet te voelen.Dat zijn nogal wat voorwaarden. Dat heb ik allemaal niet hoor, en toch zijn we er mee bezig. Denk je echt dat alle mama's in spe een vaste full-time baan, goed salaris en koophuis hebben? Echt niet hoor.
Ik ben jaloers op moeders die wel normaal zijn en dus geen psychische problemen hebben, zoals ik waardoor een kindje er (nog) niet inzit. Die wel alles op orde hebben. Een man, beide vaste full-time baan, goed salaris, koophuis, geen schulden, allebei een kinderwens en die er dus met een gerust hart voor kunnen gaan.
Ik wil het ook zooo graag.
Zo graag, dat ik kinderen inmiddels haat, puur om het verdriet van zo graag een kindje willen maar niet te voelen.Dat zijn nogal wat voorwaarden. Dat heb ik allemaal niet hoor, en toch zijn we er mee bezig. Denk je echt dat alle mama's in spe een vaste full-time baan, goed salaris en koophuis hebben? Echt niet hoor.
vrijdag 6 april 2012 om 22:32
quote:NYC schreef op 06 april 2012 @ 22:24:
Helene, overkwam je zwangerschap je of heb je je op een gegeven moment bij bepaalde zaken kunnen neerleggen?
Ik raakte ongepland zwanger tijdens mijn studie, dat bracht alles in een stroomversnelling. Die zwangerschap eindigde in een miskraam, daarna nog drie keer. Uiteindelijk zwanger geraakt en bevallen van een gezond kind, maar daardoor dusdanig arbeidsongeschikt dat ik mijn studie moest opgeven.
Dus het kan soms raar lopen. Toch had ik het niet anders willen doen, ik kan mijn dochter niet meer missen.
Helene, overkwam je zwangerschap je of heb je je op een gegeven moment bij bepaalde zaken kunnen neerleggen?
Ik raakte ongepland zwanger tijdens mijn studie, dat bracht alles in een stroomversnelling. Die zwangerschap eindigde in een miskraam, daarna nog drie keer. Uiteindelijk zwanger geraakt en bevallen van een gezond kind, maar daardoor dusdanig arbeidsongeschikt dat ik mijn studie moest opgeven.
Dus het kan soms raar lopen. Toch had ik het niet anders willen doen, ik kan mijn dochter niet meer missen.
vrijdag 6 april 2012 om 22:33
vrijdag 6 april 2012 om 22:33
vrijdag 6 april 2012 om 22:41
Helene, dat kan ik me voorstellen! En eigenlijk zijn dat juist wel bij uitstek succesverhalen in plaats van 'alles eerst op orde krijgen en dan pas een kind krijgen'.
Maar het verschil is (denk ik?) dat ik er over kan/moet nadenken, dat heeft voordelen, maar ook nadelen.
En ik denk ook echt niet dat ik er een betere mama door zal worden, maar ik voel me (als degene die niet zwanger gaat worden) misschien wel extra verantwoordelijk voor het zakelijke gedeelte.
Maar het verschil is (denk ik?) dat ik er over kan/moet nadenken, dat heeft voordelen, maar ook nadelen.
En ik denk ook echt niet dat ik er een betere mama door zal worden, maar ik voel me (als degene die niet zwanger gaat worden) misschien wel extra verantwoordelijk voor het zakelijke gedeelte.
vrijdag 6 april 2012 om 22:50
Niet herkenbaar.
Maar volgens mij is dit soort jaloezie onder vrouwen vrij normaal en komt het vaak voor.
Gelukkig heb ik er zelf geen last van, nooit. Ik heb zoals iedereen wensen en dromen en ook tegenslagen gehad.
Maar nooit zou ik jaloezie voelen t.o.v. andermans situatie. Jaloers zijn op een ander, dat gevoel ken ik sowieso niet
Ik merk aan sommige vriendinnen met hele sterke kinderwens dat zij het naar mij toe hebben. Omdat ik inderdaad ongepland zwanger geworden ben destijds en inmiddels gepland zwanger ben van de tweede.
Wat overigens niet betekent dat alles maar is komen aanwaaien. Wat zijn wij door diepe dalen gegaan en wat hebben wij moeten vechten om er uit te komen zoals we er nu zijn. Jammer dat ze dat niet zien.
Maar volgens mij is dit soort jaloezie onder vrouwen vrij normaal en komt het vaak voor.
Gelukkig heb ik er zelf geen last van, nooit. Ik heb zoals iedereen wensen en dromen en ook tegenslagen gehad.
Maar nooit zou ik jaloezie voelen t.o.v. andermans situatie. Jaloers zijn op een ander, dat gevoel ken ik sowieso niet
Ik merk aan sommige vriendinnen met hele sterke kinderwens dat zij het naar mij toe hebben. Omdat ik inderdaad ongepland zwanger geworden ben destijds en inmiddels gepland zwanger ben van de tweede.
Wat overigens niet betekent dat alles maar is komen aanwaaien. Wat zijn wij door diepe dalen gegaan en wat hebben wij moeten vechten om er uit te komen zoals we er nu zijn. Jammer dat ze dat niet zien.
vrijdag 6 april 2012 om 22:54
Truffelmaffia, wat erg en verdrietig voor jou.
Een vriendin van mij wil ook niks met mijn kind te maken hebben omdat ze zo graag kinderen wil maar het wil haar maar niet lukken om een vaste relatie te krijgen.
Ik heb respect voor hoe zij denkt en probeer hier echt rekening mee te houden. Maar het doet me wel pijn.
Een vriendin van mij wil ook niks met mijn kind te maken hebben omdat ze zo graag kinderen wil maar het wil haar maar niet lukken om een vaste relatie te krijgen.
Ik heb respect voor hoe zij denkt en probeer hier echt rekening mee te houden. Maar het doet me wel pijn.
vrijdag 6 april 2012 om 23:44
Hoi NYC,
Dat is ook wel begrijpelijk. Jij denkt meer op lange termijn en wil alles eerst goed geregeld hebben, dus heb je geduld nodig. Dan zie je om je heen andere mensen, die het anders aan pakken en waar het soms nog blijkt goed te gaan ook. Dan kan je gaan twijfelen over je eigen ideen / opvattingen. Maar ik denk dat je juist moet doen wat bij je past. Sommige mensen worden er niet gelukkig van alles te plannen, andere niet om bij de dag te leven en worden ongepland (maar mss wel gewenst) zwanger.
Overigens zit ik er hetzelfde in als jij: eerst goede omgeving (huisje), vaste baan of in ieder geval uitzicht op verlenging en dan pas beginnen aan het verwezenlijken van je kinderwens.
Alleszins: succes ermee en ik zou er niet te veel over inzitten. Het lijkt me normaal om om je heen te kijken naar anderen, maar blijf ondertussen je eigen plan uit te stippelen. En ja, van kijken naar anderen kan je jaloers worden, maar zij waarschijnlijk ook op jou...
Dat is ook wel begrijpelijk. Jij denkt meer op lange termijn en wil alles eerst goed geregeld hebben, dus heb je geduld nodig. Dan zie je om je heen andere mensen, die het anders aan pakken en waar het soms nog blijkt goed te gaan ook. Dan kan je gaan twijfelen over je eigen ideen / opvattingen. Maar ik denk dat je juist moet doen wat bij je past. Sommige mensen worden er niet gelukkig van alles te plannen, andere niet om bij de dag te leven en worden ongepland (maar mss wel gewenst) zwanger.
Overigens zit ik er hetzelfde in als jij: eerst goede omgeving (huisje), vaste baan of in ieder geval uitzicht op verlenging en dan pas beginnen aan het verwezenlijken van je kinderwens.
Alleszins: succes ermee en ik zou er niet te veel over inzitten. Het lijkt me normaal om om je heen te kijken naar anderen, maar blijf ondertussen je eigen plan uit te stippelen. En ja, van kijken naar anderen kan je jaloers worden, maar zij waarschijnlijk ook op jou...
