Zwanger
alle pijlers
Vriend heeft geen kinderwens...
zaterdag 23 juli 2011 om 11:46
Hallo allemaal,
er is iets waar ik mee zit, en waar ik jullie ervaringen over wil horen.
Ik heb een leuke, lieve vriend.
Bij mij wordt de kinderwens steeds groter. Wellicht logisch, want ik ben al midden 30.
Mijn vriend heeft al eens aangegeven dat hij niet perse een kind zou hoeven. Alleen als ik dat heel graag zou willen.
Hij ziet vooral de nadelen ervan. (De zorgen die je erbij krijgt, de verantwoordelijkheid, de vrijheid die dan weg is volgens hem etc). Kortom, hij ziet er weinig toegevoegde waarde in. (Nou moet ik zeggen dat hij niet iemand is die van verandering houdt, dat zal ook meespelen. Z'n vertrouwde leventje opgeven).
Hebben jullie hier ervaring mee?
Ik wil graag weten hoe het is gegaan als je toch besluit om een kind te willen samen.
Kijkt hij er anders tegenaan als het is geboren?
Of is het vaak van "jij wilde toch zo graag een kind?"
Even voor de goede orde: ik ga m'n zin niet doordrijven bij hem, dat gaat uiteindelijk toch mis. Het moet van 2 kanten komen.
Maar als mijn kinderwens zo sterk blijft, en hij wil uiteindelijk zeker geen kinderen, dan zit er niks anders op dan of mijn kinderwens op te geven, of de relatie....
Moeilijk........
Meinona
er is iets waar ik mee zit, en waar ik jullie ervaringen over wil horen.
Ik heb een leuke, lieve vriend.
Bij mij wordt de kinderwens steeds groter. Wellicht logisch, want ik ben al midden 30.
Mijn vriend heeft al eens aangegeven dat hij niet perse een kind zou hoeven. Alleen als ik dat heel graag zou willen.
Hij ziet vooral de nadelen ervan. (De zorgen die je erbij krijgt, de verantwoordelijkheid, de vrijheid die dan weg is volgens hem etc). Kortom, hij ziet er weinig toegevoegde waarde in. (Nou moet ik zeggen dat hij niet iemand is die van verandering houdt, dat zal ook meespelen. Z'n vertrouwde leventje opgeven).
Hebben jullie hier ervaring mee?
Ik wil graag weten hoe het is gegaan als je toch besluit om een kind te willen samen.
Kijkt hij er anders tegenaan als het is geboren?
Of is het vaak van "jij wilde toch zo graag een kind?"
Even voor de goede orde: ik ga m'n zin niet doordrijven bij hem, dat gaat uiteindelijk toch mis. Het moet van 2 kanten komen.
Maar als mijn kinderwens zo sterk blijft, en hij wil uiteindelijk zeker geen kinderen, dan zit er niks anders op dan of mijn kinderwens op te geven, of de relatie....
Moeilijk........
Meinona
zaterdag 23 juli 2011 om 11:58
quote:baby_ernie80 schreef op 23 juli 2011 @ 11:50:
Hoe bedoel je "kijkt hij er anders tegenaan als het geboren is?". Hij wil geen kind, dus waarom er dan toch eentje maken tegen beter weten in? Daar help je je relatie niet mee en het kind is er nog het minste bij gebaat....Ken anders echt wel een paar mannen die hun kind toch erg leuk vinden nu het eenmaal is geboren en hele leuke vaders zijn. Terwijl ze er niet om zaten te springen.
Hoe bedoel je "kijkt hij er anders tegenaan als het geboren is?". Hij wil geen kind, dus waarom er dan toch eentje maken tegen beter weten in? Daar help je je relatie niet mee en het kind is er nog het minste bij gebaat....Ken anders echt wel een paar mannen die hun kind toch erg leuk vinden nu het eenmaal is geboren en hele leuke vaders zijn. Terwijl ze er niet om zaten te springen.
zaterdag 23 juli 2011 om 12:01
quote:hgjb schreef op 23 juli 2011 @ 11:58:
[...]
Ken anders echt wel een paar mannen die hun kind toch erg leuk vinden nu het eenmaal is geboren en hele leuke vaders zijn. Terwijl ze er niet om zaten te springen.En er gaan ook genoeg stellen uit elkaar omdat het inderdaad niet leuk bleek.
[...]
Ken anders echt wel een paar mannen die hun kind toch erg leuk vinden nu het eenmaal is geboren en hele leuke vaders zijn. Terwijl ze er niet om zaten te springen.En er gaan ook genoeg stellen uit elkaar omdat het inderdaad niet leuk bleek.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 23 juli 2011 om 12:02
quote:Meinonaliam schreef op 23 juli 2011 @ 11:46:
Maar als mijn kinderwens zo sterk blijft, en hij wil uiteindelijk zeker geen kinderen, dan zit er niks anders op dan of mijn kinderwens op te geven, of de relatie....
Moeilijk........
Dat dus. En dat is alleen een keuze die jij kunt maken.
(er zijn al diverse topics over dergelijke dilemma's)
Sterkte.
Maar als mijn kinderwens zo sterk blijft, en hij wil uiteindelijk zeker geen kinderen, dan zit er niks anders op dan of mijn kinderwens op te geven, of de relatie....
Moeilijk........
Dat dus. En dat is alleen een keuze die jij kunt maken.
(er zijn al diverse topics over dergelijke dilemma's)
Sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 23 juli 2011 om 12:02
Er zit natuurlijk een verschil tussen 'niet willen' en 'niet perse hoeven'. In het laatste geval, wat voor hem geldt, geeft hij aan dat hij het voor jou wel zou willen doen.
Ik heb in ieder geval bij meerdere vrienden gezien dat zij heel graag kinderen wilde, en dat het hem niet zoveel kon schelen, dus het eigenlijk meer voor haar deed.
Maar in alle gevallen was hij na de geboorte stapelverliefd op de kleine en had hij niet gedacht dat hij het zo leuk zou vinden!
Maar ja, dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen op te gaan.
Ik heb zelf 9jr geleden mn relatie verbroken omdat mijn kinderwens te hevig was en mn toenmalige vriend niet wist of hij ooit kinderen zou willen. Gek genoeg heeft hij inmiddels een vriendin met een kind (niet het zijne dus) waar hij gek op is, en ben ik nu pas aan het proberen zwanger te worden met mn huidige vriend. Hopelijk nog op tijd, want ik ben inmiddels 38.
Oftewel, ook als je weggaat bij hem krijg je geen garanties dat je kinderwens met een ander alsnog in vervulling zal gaan. Maar bij mij was die wens groot genoeg (en de relatie achteraf slecht genoeg) om die sprong te wagen.
Ik heb in ieder geval bij meerdere vrienden gezien dat zij heel graag kinderen wilde, en dat het hem niet zoveel kon schelen, dus het eigenlijk meer voor haar deed.
Maar in alle gevallen was hij na de geboorte stapelverliefd op de kleine en had hij niet gedacht dat hij het zo leuk zou vinden!
Maar ja, dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen op te gaan.
Ik heb zelf 9jr geleden mn relatie verbroken omdat mijn kinderwens te hevig was en mn toenmalige vriend niet wist of hij ooit kinderen zou willen. Gek genoeg heeft hij inmiddels een vriendin met een kind (niet het zijne dus) waar hij gek op is, en ben ik nu pas aan het proberen zwanger te worden met mn huidige vriend. Hopelijk nog op tijd, want ik ben inmiddels 38.
Oftewel, ook als je weggaat bij hem krijg je geen garanties dat je kinderwens met een ander alsnog in vervulling zal gaan. Maar bij mij was die wens groot genoeg (en de relatie achteraf slecht genoeg) om die sprong te wagen.
zaterdag 23 juli 2011 om 12:02
Het is een van de redenen waarom ik mijn relatie verbroken heb onlangs...
Wij waren een maand of 10 bij elkaar
We hebben het er dus al redelijk in het begin van onze relatie over gehad
Wij wilden beide geen kinderen.
Maar na een aantal maanden wilde hij ze toch wel
Aangezien ik echt niet wilde ging dat steeds meer tussen ons instaan
Ik heb uiteindelijk de relatie verbroken.
Was overigens niet de enige reden maar het speelde wel degelijk een grote rol in het hele verhaal
Wij waren een maand of 10 bij elkaar
We hebben het er dus al redelijk in het begin van onze relatie over gehad
Wij wilden beide geen kinderen.
Maar na een aantal maanden wilde hij ze toch wel
Aangezien ik echt niet wilde ging dat steeds meer tussen ons instaan
Ik heb uiteindelijk de relatie verbroken.
Was overigens niet de enige reden maar het speelde wel degelijk een grote rol in het hele verhaal
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 23 juli 2011 om 12:03
Mijn vriend hoefde niet zo nodig kinderen en ik al helemaal niet. 5 jaar later ben ik toch gepland zwanger en zijn we er allebei heel blij mee en hebben heel erg zin in een leven met dit kind.
Dus tja, het kan nog wel een verkeren. Blijf met elkaar praten en dwing elkaar nergens toe. Probeer hem het leven te gunnen dat hij wil en andersom natuurlijk en neem de consequenties zoals ze zijn. Als dat betekent dat jij je kinderwens niet wil opgeven dan zit er niets anders op dan te gaan voor iemand die dat wel wil.
Persoonlijk zou ik geen ongeboren kinderen boven mijn relatie plaatsen. Maar jij kunt doen waar jij behoefte aan hebt.
Succes en sterkte.
Dus tja, het kan nog wel een verkeren. Blijf met elkaar praten en dwing elkaar nergens toe. Probeer hem het leven te gunnen dat hij wil en andersom natuurlijk en neem de consequenties zoals ze zijn. Als dat betekent dat jij je kinderwens niet wil opgeven dan zit er niets anders op dan te gaan voor iemand die dat wel wil.
Persoonlijk zou ik geen ongeboren kinderen boven mijn relatie plaatsen. Maar jij kunt doen waar jij behoefte aan hebt.
Succes en sterkte.
zaterdag 23 juli 2011 om 12:05
quote:Meinonaliam schreef op 23 juli 2011 @ 11:46:
Hallo allemaal,
er is iets waar ik mee zit, en waar ik jullie ervaringen over wil horen.
Ik heb een leuke, lieve vriend.
Bij mij wordt de kinderwens steeds groter. Wellicht logisch, want ik ben al midden 30.
Mijn vriend heeft al eens aangegeven dat hij niet perse een kind zou hoeven. Alleen als ik dat heel graag zou willen.
Hij ziet vooral de nadelen ervan. (De zorgen die je erbij krijgt, de verantwoordelijkheid, de vrijheid die dan weg is volgens hem etc). Kortom, hij ziet er weinig toegevoegde waarde in. (Nou moet ik zeggen dat hij niet iemand is die van verandering houdt, dat zal ook meespelen. Z'n vertrouwde leventje opgeven).
Hebben jullie hier ervaring mee?
Ik wil graag weten hoe het is gegaan als je toch besluit om een kind te willen samen.
Kijkt hij er anders tegenaan als het is geboren?
Of is het vaak van "jij wilde toch zo graag een kind?"
Ik heb hier ervaring mee, mijn vriend wilde nooit kinderen.
Ik ben onverwachts zwanger geworden en we hebben toen samen besloten ervoor te gaan. Wel was het zo dat ik het zeker wilde houden en vriend in eerste instantie niet, later toch wel (gelukkig!)
Hij is een super lieve vader, en heel blij met onze zoon.
Hij heeft nooit geroepen dat ik het zo nodig wilde. Wel maakt hij af en toe een grapje als zoon dwars is en veel huilt, dan kijkt mijn vriend me aan en zegt "héérlijk hè, een baby
" maar dat is echt een grapje want we zijn heel gelukkig samen.
Tijdens de zwangerschap was hij minder betrokken, voelde er vrij weinig bij, zeker de eerst paar maanden.
Ik had (ondanks dat ik nu enorm blij ben met hem) veel liever samen voor een kindje gekozen (vooraf bedoel ik), nu waren we de eerste maanden zo aan het wennen, en kwam het allemaal erg op ons af.
Ik kan het niemand aanraden om zwanger te zijn terwijl de vader er niet 100% achter staat.
Even voor de goede orde: ik ga m'n zin niet doordrijven bij hem, dat gaat uiteindelijk toch mis. Het moet van 2 kanten komen.
Nee, heel goed van je! Het zal denk ik je relatie niet veel goed doen om te blijven 'zeuren'.
Maar als mijn kinderwens zo sterk blijft, en hij wil uiteindelijk zeker geen kinderen, dan zit er niks anders op dan of mijn kinderwens op te geven, of de relatie....
Moeilijk........
Heel moeilijk lijkt me!! Hoe kies je nu tussen je lief en je kinderwens, het blijft altijd moeilijk en onzeker. Als je bij je vriend weggaat neem je een grote gok, want vind je wel (op tijd) iemand waarmee je kinderen wil, en hij ook.. Maar anderzijds ga je je vriend het misschien stiekem kwalijk nemen als je hierdoor (ongewenst) kinderloos blijft?
Pfff, wat een beslissing! Veel serkte TO!
Meinona
Hallo allemaal,
er is iets waar ik mee zit, en waar ik jullie ervaringen over wil horen.
Ik heb een leuke, lieve vriend.
Bij mij wordt de kinderwens steeds groter. Wellicht logisch, want ik ben al midden 30.
Mijn vriend heeft al eens aangegeven dat hij niet perse een kind zou hoeven. Alleen als ik dat heel graag zou willen.
Hij ziet vooral de nadelen ervan. (De zorgen die je erbij krijgt, de verantwoordelijkheid, de vrijheid die dan weg is volgens hem etc). Kortom, hij ziet er weinig toegevoegde waarde in. (Nou moet ik zeggen dat hij niet iemand is die van verandering houdt, dat zal ook meespelen. Z'n vertrouwde leventje opgeven).
Hebben jullie hier ervaring mee?
Ik wil graag weten hoe het is gegaan als je toch besluit om een kind te willen samen.
Kijkt hij er anders tegenaan als het is geboren?
Of is het vaak van "jij wilde toch zo graag een kind?"
Ik heb hier ervaring mee, mijn vriend wilde nooit kinderen.
Ik ben onverwachts zwanger geworden en we hebben toen samen besloten ervoor te gaan. Wel was het zo dat ik het zeker wilde houden en vriend in eerste instantie niet, later toch wel (gelukkig!)
Hij is een super lieve vader, en heel blij met onze zoon.
Hij heeft nooit geroepen dat ik het zo nodig wilde. Wel maakt hij af en toe een grapje als zoon dwars is en veel huilt, dan kijkt mijn vriend me aan en zegt "héérlijk hè, een baby
" maar dat is echt een grapje want we zijn heel gelukkig samen.Tijdens de zwangerschap was hij minder betrokken, voelde er vrij weinig bij, zeker de eerst paar maanden.
Ik had (ondanks dat ik nu enorm blij ben met hem) veel liever samen voor een kindje gekozen (vooraf bedoel ik), nu waren we de eerste maanden zo aan het wennen, en kwam het allemaal erg op ons af.
Ik kan het niemand aanraden om zwanger te zijn terwijl de vader er niet 100% achter staat.
Even voor de goede orde: ik ga m'n zin niet doordrijven bij hem, dat gaat uiteindelijk toch mis. Het moet van 2 kanten komen.
Nee, heel goed van je! Het zal denk ik je relatie niet veel goed doen om te blijven 'zeuren'.
Maar als mijn kinderwens zo sterk blijft, en hij wil uiteindelijk zeker geen kinderen, dan zit er niks anders op dan of mijn kinderwens op te geven, of de relatie....
Moeilijk........
Heel moeilijk lijkt me!! Hoe kies je nu tussen je lief en je kinderwens, het blijft altijd moeilijk en onzeker. Als je bij je vriend weggaat neem je een grote gok, want vind je wel (op tijd) iemand waarmee je kinderen wil, en hij ook.. Maar anderzijds ga je je vriend het misschien stiekem kwalijk nemen als je hierdoor (ongewenst) kinderloos blijft?
Pfff, wat een beslissing! Veel serkte TO!
Meinona
zaterdag 23 juli 2011 om 12:07
quote:driewieler schreef op 23 juli 2011 @ 12:03:
Mijn vriend hoefde niet zo nodig kinderen en ik al helemaal niet. 5 jaar later ben ik toch gepland zwanger en zijn we er allebei heel blij mee en hebben heel erg zin in een leven met dit kind.
Dus tja, het kan nog wel een verkeren. Blijf met elkaar praten en dwing elkaar nergens toe. Probeer hem het leven te gunnen dat hij wil en andersom natuurlijk en neem de consequenties zoals ze zijn. Als dat betekent dat jij je kinderwens niet wil opgeven dan zit er niets anders op dan te gaan voor iemand die dat wel wil.
Persoonlijk zou ik geen ongeboren kinderen boven mijn relatie plaatsen. Maar jij kunt doen waar jij behoefte aan hebt.
Succes en sterkte.Goed advies!
Mijn vriend hoefde niet zo nodig kinderen en ik al helemaal niet. 5 jaar later ben ik toch gepland zwanger en zijn we er allebei heel blij mee en hebben heel erg zin in een leven met dit kind.
Dus tja, het kan nog wel een verkeren. Blijf met elkaar praten en dwing elkaar nergens toe. Probeer hem het leven te gunnen dat hij wil en andersom natuurlijk en neem de consequenties zoals ze zijn. Als dat betekent dat jij je kinderwens niet wil opgeven dan zit er niets anders op dan te gaan voor iemand die dat wel wil.
Persoonlijk zou ik geen ongeboren kinderen boven mijn relatie plaatsen. Maar jij kunt doen waar jij behoefte aan hebt.
Succes en sterkte.Goed advies!
zaterdag 23 juli 2011 om 12:16
quote:hgjb schreef op 23 juli 2011 @ 12:11:
Ik zou nooit mijn kinderwens opgeven voor een man. Maar ja, ik wilde dan ook heel graag kinderen.Same here.. En nee, geen zekerheid dat je daarna een man vindt met wie je een fijne stabiele relatie opbouwt.. Maar dan zou ik het in mijn uppie doen... Het is mijn moeder immers ook gelukt.
Ik zou nooit mijn kinderwens opgeven voor een man. Maar ja, ik wilde dan ook heel graag kinderen.Same here.. En nee, geen zekerheid dat je daarna een man vindt met wie je een fijne stabiele relatie opbouwt.. Maar dan zou ik het in mijn uppie doen... Het is mijn moeder immers ook gelukt.
zaterdag 23 juli 2011 om 12:22
Wow, wat veel reacties al. Thanks!
Even voor de duidelijkheid: het is niet zo dat mijn vriend absoluut geen kinderen wilt, het hoeft voor hem gewoon niet zo nodig. Dat is net iets anders.
Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat na een geboorte je hele leven verandert. Mijn vriend is niet zo van de veranderingen. Samenwonen was al een hele stap.
Natuurlijk hebben we het er al vaker over gehad. Hij ziet de situatie bij vrienden met kinderen. Die zijn beperkter in dingen ondernemen. Tuurlijk, dat hoort erbij. (Je krijgt er ook wat voor terug, zeggen ze).
En dan de verantwoordelijkheid die je erbij krijgt. De zorgen.
Dat is ook zo. Maar ik zeg dan, waarom zouden de meeste mensen dan meer dan 1 kind hebben? Waarom hielden ze het dan niet bij 1 kind, als het zoveel zorgen geeft? Daar weet ie dan niks op te zeggen.
Ik weet dat ik zelf moet kiezen. Maar dat is zo verdomd moeilijk.....
Even voor de duidelijkheid: het is niet zo dat mijn vriend absoluut geen kinderen wilt, het hoeft voor hem gewoon niet zo nodig. Dat is net iets anders.
Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat na een geboorte je hele leven verandert. Mijn vriend is niet zo van de veranderingen. Samenwonen was al een hele stap.
Natuurlijk hebben we het er al vaker over gehad. Hij ziet de situatie bij vrienden met kinderen. Die zijn beperkter in dingen ondernemen. Tuurlijk, dat hoort erbij. (Je krijgt er ook wat voor terug, zeggen ze).
En dan de verantwoordelijkheid die je erbij krijgt. De zorgen.
Dat is ook zo. Maar ik zeg dan, waarom zouden de meeste mensen dan meer dan 1 kind hebben? Waarom hielden ze het dan niet bij 1 kind, als het zoveel zorgen geeft? Daar weet ie dan niks op te zeggen.
Ik weet dat ik zelf moet kiezen. Maar dat is zo verdomd moeilijk.....
