Zwanger
alle pijlers
Waar wil jij bevallen?
maandag 31 juli 2023 om 14:46
Ik zag net een filmpje van een vrouw die bevallen is in zee 
De weeën dienden zich aan op het ritme van de golven, het was echt prachtig om te zien. Ze pakte haar eigen kindje aan.
Hierdoor werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld: waar ben jij bevallen? En ben je daar tevreden mee? Wil je (bij een eventueel volgende kindje) ergens anders bevallen, en zo ja, waar?
Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen.
De weeën dienden zich aan op het ritme van de golven, het was echt prachtig om te zien. Ze pakte haar eigen kindje aan. Hierdoor werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld: waar ben jij bevallen? En ben je daar tevreden mee? Wil je (bij een eventueel volgende kindje) ergens anders bevallen, en zo ja, waar?
Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen.
vrijdag 4 augustus 2023 om 08:14
Jeetje, dan snap ik dat je de CTG's als onnodig hebt ervaren. Heftig. Zeker omdat ze maar zo klein was toen ze geboren werdshala91 schreef: ↑01-08-2023 09:55De spanning van te voren en dat er niet naar mijn gevoel werd geluisterd vond ik vreselijk.
Traumatisch was het niet, maar wel onnodig.
Ik zou een Hele Grote baby krijgen, groter nog dan mijn oudste die met een keurige 40 weken op de uitgerekende datum geboren is.
Deze was Zo Groot dat ze haar gingen halen met 37 weken. Eindresultaat: een navelstrengprolaps (ik wilde niet ingeleid worden en ik wilde mijn vliezen niet gebroken hebben omdat ze niet ingedaald was, maar ze deden het toch), een spoedkeizersnede onder volledige narcose want zuurstoftekort, en dochter was een krappe 42 centimeter en 2700 gram. 10 centimeter kleiner en een ruime kilo lichter dan haar zus.
Ze is dus eigenlijk veel te vroeg uit je buik gerukt, waar ze nog lekker een paar weekjes warm had kunnen zitten. Het lijkt me vooral naar dat er niet naar je geluisterd is.
vrijdag 4 augustus 2023 om 08:19
Ja, en toch zijn er vrouwen die dat allemaal moeiteloos doen.
Gisteren zag ik nog op Facebook dat een pas bevallen kennis haar vorige kinderen (ook nog een tweeling) 3 jaar bv heeft gegeven en dat met haar jongste ook weer wil doen. Het gaat haar allemaal zo natuurlijk en makkelijk af op dat gebied. Hartstikke fijn voor haar en haar kindjes, maar ik kan me dan niet aan de gedachte onttrekken dat zij beter is dan ik. En nee, dat projecteer ik niet op andere vrouwen.
Ik heb ook vriendinnen die gewoon direct voor flesvoeding gekozen hebben, en bv niet eens wilden proberen. Daar vind ik dan weer niets van, hun keuze.
vrijdag 4 augustus 2023 om 08:20
Godsklere zeg, kun je dat niet anders verwoorden? Niks geleerd van je ban?PrettyBrave schreef: ↑04-08-2023 08:14Jeetje, dan snap ik dat je de CTG's als onnodig hebt ervaren. Heftig. Zeker omdat ze maar zo klein was toen ze geboren werd
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 4 augustus 2023 om 08:34
Ben jij dezelfde vrouw die zich schuldig voelde terwijl ze al een jaar kolfde? Dan kan ik je één ding zeggen: zij is zeker niet beter dan jij.PrettyBrave schreef: ↑04-08-2023 08:19Ja, en toch zijn er vrouwen die dat allemaal moeiteloos doen.
Gisteren zag ik nog op Facebook dat een pas bevallen kennis haar vorige kinderen (ook nog een tweeling) 3 jaar bv heeft gegeven en dat met haar jongste ook weer wil doen. Het gaat haar allemaal zo natuurlijk en makkelijk af op dat gebied. Hartstikke fijn voor haar en haar kindjes, maar ik kan me dan niet aan de gedachte onttrekken dat zij beter is dan ik. En nee, dat projecteer ik niet op andere vrouwen.
Ik heb ook vriendinnen die gewoon direct voor flesvoeding gekozen hebben, en bv niet eens wilden proberen. Daar vind ik dan weer niets van, hun keuze.
En sowieso denk ik er heel anders over. Mijn ervaring: Het enige lastige van borstvoeding waren de eerste 6 weken. Want nee, het gaat bij niemand van een leien dakje, het is aanpoten. Het duurt wel ff voor het gewoon goed gaat. En toen dat punt er eenmaal was vond ik stoppen lastiger dan doorgaan. Hoe stop je überhaupt als je tieten vol zijn en je kind nog wil? Ik kon dus ook niks met mensen die zeiden:"wat knap dat je kolft op werk/al zo lang bv geeft/enz." Helemaal niet knap, als ik het niet doe gaan mn tieten lekken en heb ik pijn. En het is mooi makkelijk met je kind troosten, hoe het anders moet als je niet steeds een fles mag maken zou ik niet weten.
Uiteindelijk 10 maanden gedaan (dus niet te vergelijken met 3 jaar, dat had ik echt nooit gedaan), maar daarvoor moest ik actief stoppen en de knoop doorhakken en vond dat niet makkelijk.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
vrijdag 4 augustus 2023 om 08:44
Klopt, dat was ik. Ik heb uiteindelijk 14 maanden fulltime gekolfd.Aviendha schreef: ↑04-08-2023 08:34Ben jij dezelfde vrouw die zich schuldig voelde terwijl ze al een jaar kolfde? Dan kan ik je één ding zeggen: zij is zeker niet beter dan jij.
En sowieso denk ik er heel anders over. Mijn ervaring: Het enige lastige van borstvoeding waren de eerste 6 weken. Want nee, het gaat bij niemand van een leien dakje, het is aanpoten. Het duurt wel ff voor het gewoon goed gaat. En toen dat punt er eenmaal was vond ik stoppen lastiger dan doorgaan. Hoe stop je überhaupt als je tieten vol zijn en je kind nog wil? Ik kon dus ook niks met mensen die zeiden:"wat knap dat je kolft op werk/al zo lang bv geeft/enz." Helemaal niet knap, als ik het niet doe gaan mn tieten lekken en heb ik pijn. En het is mooi makkelijk met je kind troosten, hoe het anders moet als je niet steeds een fles mag maken zou ik niet weten.
Uiteindelijk 10 maanden gedaan (dus niet te vergelijken met 3 jaar, dat had ik echt nooit gedaan), maar daarvoor moest ik actief stoppen en de knoop doorhakken en vond dat niet makkelijk.
Het is zeker zo dat het aanpoten is. Het moet goed op gang gebracht worden en dat kan alleen met zeer regelmatig aanleggen of kolven. Hier ging het met aanleggen al mis: dochter wilde niet drinken en viel in de eerste week te veel af, waardoor ze weer opgenomen moest worden en een sonde kreeg. Toen ben ik gaan kolven en ook echt ontzettend goed geholpen in het ziekenhuis met aanleggen.
Uiteindelijk kreeg ik oxytocine neusspray en daarna Domperidon om de boel goed op gang te brengen. Toen dronk dochter alleen met een tepelhoedje, ook prima, maar de bv liep terug dus ik moest ook blijven kolven. Na een heel gesteggel en 3 lactatiekundigen verder besloten om maar fulltime te gaan kolven. Maar ik schaamde me altijd als ik mijn dochter ergens een flesje gaf.
Dat stuwing (dat bedoel je toch?) heb ik nooit ervaren. Ik denk dat ik gewoon te weinig geproduceerd heb of zo? Ik heb de eerste tijd nog gebruik gemaakt van donor moedermelk, tot het bij mezelf goed genoeg op gang was om mijn dochter gewoon volledig zelf te voeden. Maar ik heb het wel gezien bij collega's, wat stuwing kan doen. Ontzettend pijnlijk lijkt me dat. Ze móesten dan gewoon kolven om verlichting te krijgen, of gingen lekken en zo.
vrijdag 4 augustus 2023 om 08:52
"Te vroeg uit je buik gerukt" is normaal om te zeggen? Over artsen die de gezondheid van moeder en kind op 1 hebben, die alleen overgaan op een bepaalde ingreep omdat het naar hun inschatting het best is?
Ik mag hopen dat artsen tot conclusies komen op basis van onderzoeken en niet omdat de moeder een bepaald gevoel heeft. Het zou eens wat zijn....
vrijdag 4 augustus 2023 om 09:01
Hear hear. Eens met elk woord.Jufjoke schreef: ↑31-07-2023 16:19Natuurlijk. Maar ik neem wel aanstoot aan het feit dat er zo veel vrouwen zijn die met zulke meningen elkaar (onbedoeld wellicht) van alles aanpraten. Kijk maar naar jezelf. Een keizersnede is geen falen. Idem voor met pijnstilling/in het ziekenhuis bevallen. Of voor flesvoeding geven. Er zijn nog te veel vrouwen die elkaar complexen aanpraten om dit soort dingen, en daar maak ik me boos over. Dat is niet specifiek op jou gericht, natuurlijk, maar je ziet er in jouw reactie wel een voorbeeld van. Je voelt je nú pas meetellen, nu pas 'zo'n vrouw '.
Waarom voel je dat zo? Omdat veel vrouwen elkaar dat aanpraten. Daar heb ik moeite mee.
vrijdag 4 augustus 2023 om 09:06
kataravrouw schreef: ↑03-08-2023 19:29Daarom geloof ik het ook niet, ondanks dat filmpje. Je laat je baby toch niet in zout water geboren worden?
Dit, hoe goor is de zee wel niet?
Mal gedoe allemaal. En wat een gezweef over iets wat doodnormaal is.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 4 augustus 2023 om 09:07
Misschien wat sterk verwoordt, maar dat is wel hoe ik (achteraf zinloos) inleiden zou omschrijven. Ik snap dat de artsen op dat moment dachten dat ze het beste deden hoor, en ik zeg ook zeker niet dat er een beter alternatief was, maar kan me voorstellen dat het zo voelt.wanderlust schreef: ↑04-08-2023 08:52"Te vroeg uit je buik gerukt" is normaal om te zeggen? Over artsen die de gezondheid van moeder en kind op 1 hebben, die alleen overgaan op een bepaalde ingreep omdat het naar hun inschatting het best is?
Ik mag hopen dat artsen tot conclusies komen op basis van onderzoeken en niet omdat de moeder een bepaald gevoel heeft. Het zou eens wat zijn....
vrijdag 4 augustus 2023 om 09:37
Ik ben de eerste keer met een spoedkeizersnede bevallen wegens foetale nood. De tweede keer daardoor medische indicatie en uiteindelijk na inleiding vaginaal bevallen in het ziekenhuis.
De eerste bevalling was traumatisch. Dit had niet zoveel te maken met de feitelijke gebeurtenissen, maar wel met het grote gebrek aan communicatie en het gevoel compleet ondergeschikt te zijn aan de situatie. Iedereen deed maar wat zij goed achten zonder overleg. Ik heb tijdens de bevalling gedacht dat mijn kind (bijna) dood was, was volledig in paniek. En hoorde pas bij de nacontrole dat baby gewoon niet goed herstelde na elke wee en dat op dat moment de ok vrij was en de gyn beschikbaar en dat het dus een keizersnede werd, maar dat kind nooit in levensgevaar is geweest. Dat hele verhaal heeft mij wel het vertrouwen in artsen deels doen verliezen, vooral dat ze zéggen dat ze niks doen zonder jouw toestemming, maar dat in de praktijk dus wel doen.
Toen bij kind 2 was ik doodsbang voor de bevalling, heel duidelijk aangegeven dat ik wilde dat er gecommuniceerd zou worden met mij. Dit ging gelukkig veel beter en ik kijk goed terug op die bevalling. Desondanks achteraf achter dingen gekomen die me toch weer het gevoel geven dat artsen niet eerlijk waren. De inleiding is me bijvoorbeeld een beetje opgedrongen, omdat baby te klein zou zijn en het echt veel beter zou zijn als ze gehaald zou worden (kind was helemaal niet klein) maar de nadelen daarvan (en die zijn er zeker na een keizersnede) heeft niemand benoemd, dat vind ik erg oneerlijk.
En nu moet ik binnenkort gaan bevallen van nummer 3. Misschien ben ik beïnvloed door al die influencers enzo, maar ik heb nu wel echt een heel ander plan gemaakt. Ondanks medische indicatie ga ik nu poliklinisch bevallen. Ik ben hiervoor overgestapt naar een andere verloskundige. Mijn ervaring is immers dat ik twee keer medischer behandeld ben dan noodzakelijk was. Ik herken heel erg dat als je eenmaal één interventie hebt gehad, die wordt gevolgd door de volgende en de volgende en de volgende. Ik ben dan ook van mening dat er te vaak gedaan wordt alsof een bevalling levensgevaarlijk is. In de meeste gevallen is dat gewoon echt niet waar en worden je toch dingen opgedrongen die niet per se nodig waren geweest. Als er wel echt sprake is van levensgevaar, is het natuurlijk heel fijn dat er goede zorg beschikbaar is in Nederland. Door alle horrorverhalen die natuurlijk echt vreselijk zijn, vergeet je soms dat het overgrote deel echt zonder problemen verloopt.
Overigens sta ik nu ook totaal anders tegenover pijnstilling en dergelijke. Bij de eerste wilde ik het per se allemaal zelf doen zonder pijnstilling. Nu denk ik, waarom zou je jezelf dat zo opdringen? Als het goed gaat, geweldig! Als het niet lukt en je raakt compleet in paniek, wat fijn dat er dan pijnstilling bestaat en dat maakt je echt niet minder.
De eerste bevalling was traumatisch. Dit had niet zoveel te maken met de feitelijke gebeurtenissen, maar wel met het grote gebrek aan communicatie en het gevoel compleet ondergeschikt te zijn aan de situatie. Iedereen deed maar wat zij goed achten zonder overleg. Ik heb tijdens de bevalling gedacht dat mijn kind (bijna) dood was, was volledig in paniek. En hoorde pas bij de nacontrole dat baby gewoon niet goed herstelde na elke wee en dat op dat moment de ok vrij was en de gyn beschikbaar en dat het dus een keizersnede werd, maar dat kind nooit in levensgevaar is geweest. Dat hele verhaal heeft mij wel het vertrouwen in artsen deels doen verliezen, vooral dat ze zéggen dat ze niks doen zonder jouw toestemming, maar dat in de praktijk dus wel doen.
Toen bij kind 2 was ik doodsbang voor de bevalling, heel duidelijk aangegeven dat ik wilde dat er gecommuniceerd zou worden met mij. Dit ging gelukkig veel beter en ik kijk goed terug op die bevalling. Desondanks achteraf achter dingen gekomen die me toch weer het gevoel geven dat artsen niet eerlijk waren. De inleiding is me bijvoorbeeld een beetje opgedrongen, omdat baby te klein zou zijn en het echt veel beter zou zijn als ze gehaald zou worden (kind was helemaal niet klein) maar de nadelen daarvan (en die zijn er zeker na een keizersnede) heeft niemand benoemd, dat vind ik erg oneerlijk.
En nu moet ik binnenkort gaan bevallen van nummer 3. Misschien ben ik beïnvloed door al die influencers enzo, maar ik heb nu wel echt een heel ander plan gemaakt. Ondanks medische indicatie ga ik nu poliklinisch bevallen. Ik ben hiervoor overgestapt naar een andere verloskundige. Mijn ervaring is immers dat ik twee keer medischer behandeld ben dan noodzakelijk was. Ik herken heel erg dat als je eenmaal één interventie hebt gehad, die wordt gevolgd door de volgende en de volgende en de volgende. Ik ben dan ook van mening dat er te vaak gedaan wordt alsof een bevalling levensgevaarlijk is. In de meeste gevallen is dat gewoon echt niet waar en worden je toch dingen opgedrongen die niet per se nodig waren geweest. Als er wel echt sprake is van levensgevaar, is het natuurlijk heel fijn dat er goede zorg beschikbaar is in Nederland. Door alle horrorverhalen die natuurlijk echt vreselijk zijn, vergeet je soms dat het overgrote deel echt zonder problemen verloopt.
Overigens sta ik nu ook totaal anders tegenover pijnstilling en dergelijke. Bij de eerste wilde ik het per se allemaal zelf doen zonder pijnstilling. Nu denk ik, waarom zou je jezelf dat zo opdringen? Als het goed gaat, geweldig! Als het niet lukt en je raakt compleet in paniek, wat fijn dat er dan pijnstilling bestaat en dat maakt je echt niet minder.
vrijdag 4 augustus 2023 om 11:35
Hier werd ook aangedrongen op inleiden met 38 weken omdat Baby Green heel groot zou zijn op basis van 1 echo. Daar heb ik voor bedankt, maar dan 'moest' ik wel met 40 weken naar de gyneacoloog om opnieuw te praten over inleiden.
Ze kwam gelukkig precies met 40 weken en zo groot was ze helemaal niet.
Ik vind dat inleiden op basis van grootte zoiets raars, ze kunnen dat helemaal niet goed inschatten.
Ze kwam gelukkig precies met 40 weken en zo groot was ze helemaal niet.
Ik vind dat inleiden op basis van grootte zoiets raars, ze kunnen dat helemaal niet goed inschatten.
vrijdag 4 augustus 2023 om 12:03
Ik ben ook ingeleid omdat de baby te klein zou zijn, achteraf viel dat wel mee (hij was p14 i.p.v. de geschatte p7, met 40+2).
Ze kunnen het inderdaad lastig inschatten, zeker als het pas later in de zwangerschap wordt geconstateerd/vermoed. Maar als de baby echt te klein is, levert langer laten zitten wel een risico op dus hebben ze de neiging op safe te spelen. Ik vond ook dat de artsen de risico's van een inleiding wel wat wegwuifden. Ze zijn imo heel erg gericht op het voorkomen van weinig voorkomende maar heel ernstige complicaties - wat ook heel belangrijk is natuurlijk - en vaker voorkomende maar minder ernstige uitkomsten spelen voor hen dan een ondergeschikte rol. Het blijft een lastige afweging, voor mij persoonlijk speelde ook mee dat ikzelf groeiachterstand had ivm niet functionerende placenta die pas na de bevalling is opgemerkt en daardoor heb ik als baby een slechte start gehad. Dat risico wilde ik met mijn eigen kind niet lopen.
Wat slecht dat ze na een eerdere keizersnede bij jou zo snel over de risico's van inleiden heenstapten, Minik. Heel triest dat er zo weinig is gecommuniceerd en niet is stil gestaan bij jouw ervaring. Ik blijf dat een verbazingwekkend iets vinden, dat zo veel zorgverleners en niet bij stil staan hoe kwetsbaar je bent als patiënt, niet alleen medisch maar ook psychisch. Ik hoop voor je dat er bij je derde bevalling goed naar je geluisterd wordt en dat alles goed verloopt
Ze kunnen het inderdaad lastig inschatten, zeker als het pas later in de zwangerschap wordt geconstateerd/vermoed. Maar als de baby echt te klein is, levert langer laten zitten wel een risico op dus hebben ze de neiging op safe te spelen. Ik vond ook dat de artsen de risico's van een inleiding wel wat wegwuifden. Ze zijn imo heel erg gericht op het voorkomen van weinig voorkomende maar heel ernstige complicaties - wat ook heel belangrijk is natuurlijk - en vaker voorkomende maar minder ernstige uitkomsten spelen voor hen dan een ondergeschikte rol. Het blijft een lastige afweging, voor mij persoonlijk speelde ook mee dat ikzelf groeiachterstand had ivm niet functionerende placenta die pas na de bevalling is opgemerkt en daardoor heb ik als baby een slechte start gehad. Dat risico wilde ik met mijn eigen kind niet lopen.
Wat slecht dat ze na een eerdere keizersnede bij jou zo snel over de risico's van inleiden heenstapten, Minik. Heel triest dat er zo weinig is gecommuniceerd en niet is stil gestaan bij jouw ervaring. Ik blijf dat een verbazingwekkend iets vinden, dat zo veel zorgverleners en niet bij stil staan hoe kwetsbaar je bent als patiënt, niet alleen medisch maar ook psychisch. Ik hoop voor je dat er bij je derde bevalling goed naar je geluisterd wordt en dat alles goed verloopt
vrijdag 4 augustus 2023 om 12:11
Ach, dat is ook maar hoe het loopt, hè. Ik heb mijn oudste 2 ook zo lang gevoed, ik wilde borstvoeding best proberen en het liep gewoon heel erg vanzelf. Bij de 3e kreeg ik spruw, tepelkloven, een borstontsteking en na 4 weken viel hij ook nog eens af, en toen ben ik acuut overgestapt op de fles.PrettyBrave schreef: ↑04-08-2023 08:19Ja, en toch zijn er vrouwen die dat allemaal moeiteloos doen.
Gisteren zag ik nog op Facebook dat een pas bevallen kennis haar vorige kinderen (ook nog een tweeling) 3 jaar bv heeft gegeven en dat met haar jongste ook weer wil doen. Het gaat haar allemaal zo natuurlijk en makkelijk af op dat gebied. Hartstikke fijn voor haar en haar kindjes, maar ik kan me dan niet aan de gedachte onttrekken dat zij beter is dan ik. En nee, dat projecteer ik niet op andere vrouwen.
Ik heb ook vriendinnen die gewoon direct voor flesvoeding gekozen hebben, en bv niet eens wilden proberen. Daar vind ik dan weer niets van, hun keuze.
vrijdag 4 augustus 2023 om 13:02
Je bent in ieder geval goed in jezelf kwellen.PrettyBrave schreef: ↑04-08-2023 09:07Misschien wat sterk verwoordt, maar dat is wel hoe ik (achteraf zinloos) inleiden zou omschrijven. Ik snap dat de artsen op dat moment dachten dat ze het beste deden hoor, en ik zeg ook zeker niet dat er een beter alternatief was, maar kan me voorstellen dat het zo voelt.
- een mooie natuurlijke bevalling zonder pijnstilling beschouwen als er “goed” in zijn (terwijl je er zelf geen invloed op hebt)
- je vriendin die 3 jaar borstvoeding geeft beter vinden dan jij
- 14 maanden fulltime kolven.
Ben dan toch wel opgelucht dat ik geen last heb van zulke scrupules
Mijn kind werd met 38 weken uit m’n buik gerukt. Heeft ie niks aan overgehouden. Daarna heb ik 9 maanden heerlijk live aan de borst gevoed. En toen het moeilijk werd heb ik meteen de handdoek in de ring gegooid en ben ik overgestapt op kunstvoeding
En ik ben een heel gelukkige moeder
vrijdag 4 augustus 2023 om 13:19
vrijdag 4 augustus 2023 om 13:26
Misschien is het een idee om niet op Facebook of instagram te gaan lezen als je zo onzeker en makkelijk beïnvloedbaar bent ?PrettyBrave schreef: ↑04-08-2023 08:19Ja, en toch zijn er vrouwen die dat allemaal moeiteloos doen.
Gisteren zag ik nog op Facebook
Waarom dat vergelijken met andere vrouwen, is het een wedstrijd of zo ?
vrijdag 4 augustus 2023 om 13:38
vrijdag 4 augustus 2023 om 13:39
En dan is dat vergelijken, zeker als het om sociale media gaat, nog vergelijken met iets wat niet eens écht is, ook! Je krijgt via sociale media echt geen realistisch beeld van hoe het leven van die mensen werkelijk is, hoor. Het is allemaal nep, gefilterd, gefotoshopt en door een roze bril gezien. Het is niet het echte leven. Bovendien is het niet verstandig om aan dingen als bevallingen, medische hulp en borstvoeding een waardeoordeel te hangen. Het is inderdaad geen wedstrijd, en het gaat er helemaal niet om of het één beter is dan het ander.
vrijdag 4 augustus 2023 om 14:43
Dit is gewoon iemand die ik in het dagelijks leven ken. En zeker geen gefilterd of gefotoshopte vrouw, integendeel. Ze is heel naturel en geeft weinig om uiterlijk vertoon.Jufjoke schreef: ↑04-08-2023 13:39En dan is dat vergelijken, zeker als het om sociale media gaat, nog vergelijken met iets wat niet eens écht is, ook! Je krijgt via sociale media echt geen realistisch beeld van hoe het leven van die mensen werkelijk is, hoor. Het is allemaal nep, gefilterd, gefotoshopt en door een roze bril gezien. Het is niet het echte leven. Bovendien is het niet verstandig om aan dingen als bevallingen, medische hulp en borstvoeding een waardeoordeel te hangen. Het is inderdaad geen wedstrijd, en het gaat er helemaal niet om of het één beter is dan het ander.
Het is ook geen wedstrijd en ik weet dat wetenschappelijk gezien, moedermelk maar een klein beetje beter schijnt te zijn dan flesvoeding. Het is, nogmaals, gewoon een gevoel vanuit mijzelf.
zaterdag 5 augustus 2023 om 00:54
Wat vervelend dat je zo'n nare ervaring hebt gehad, zeker bij je eerste.Minik schreef: ↑04-08-2023 09:37Ik ben de eerste keer met een spoedkeizersnede bevallen wegens foetale nood. De tweede keer daardoor medische indicatie en uiteindelijk na inleiding vaginaal bevallen in het ziekenhuis.
De eerste bevalling was traumatisch. Dit had niet zoveel te maken met de feitelijke gebeurtenissen, maar wel met het grote gebrek aan communicatie en het gevoel compleet ondergeschikt te zijn aan de situatie. Iedereen deed maar wat zij goed achten zonder overleg. Ik heb tijdens de bevalling gedacht dat mijn kind (bijna) dood was, was volledig in paniek. En hoorde pas bij de nacontrole dat baby gewoon niet goed herstelde na elke wee en dat op dat moment de ok vrij was en de gyn beschikbaar en dat het dus een keizersnede werd, maar dat kind nooit in levensgevaar is geweest. Dat hele verhaal heeft mij wel het vertrouwen in artsen deels doen verliezen, vooral dat ze zéggen dat ze niks doen zonder jouw toestemming, maar dat in de praktijk dus wel doen.
Toen bij kind 2 was ik doodsbang voor de bevalling, heel duidelijk aangegeven dat ik wilde dat er gecommuniceerd zou worden met mij. Dit ging gelukkig veel beter en ik kijk goed terug op die bevalling. Desondanks achteraf achter dingen gekomen die me toch weer het gevoel geven dat artsen niet eerlijk waren. De inleiding is me bijvoorbeeld een beetje opgedrongen, omdat baby te klein zou zijn en het echt veel beter zou zijn als ze gehaald zou worden (kind was helemaal niet klein) maar de nadelen daarvan (en die zijn er zeker na een keizersnede) heeft niemand benoemd, dat vind ik erg oneerlijk.
En nu moet ik binnenkort gaan bevallen van nummer 3. Misschien ben ik beïnvloed door al die influencers enzo, maar ik heb nu wel echt een heel ander plan gemaakt. Ondanks medische indicatie ga ik nu poliklinisch bevallen. Ik ben hiervoor overgestapt naar een andere verloskundige. Mijn ervaring is immers dat ik twee keer medischer behandeld ben dan noodzakelijk was. Ik herken heel erg dat als je eenmaal één interventie hebt gehad, die wordt gevolgd door de volgende en de volgende en de volgende. Ik ben dan ook van mening dat er te vaak gedaan wordt alsof een bevalling levensgevaarlijk is. In de meeste gevallen is dat gewoon echt niet waar en worden je toch dingen opgedrongen die niet per se nodig waren geweest. Als er wel echt sprake is van levensgevaar, is het natuurlijk heel fijn dat er goede zorg beschikbaar is in Nederland. Door alle horrorverhalen die natuurlijk echt vreselijk zijn, vergeet je soms dat het overgrote deel echt zonder problemen verloopt.
Overigens sta ik nu ook totaal anders tegenover pijnstilling en dergelijke. Bij de eerste wilde ik het per se allemaal zelf doen zonder pijnstilling. Nu denk ik, waarom zou je jezelf dat zo opdringen? Als het goed gaat, geweldig! Als het niet lukt en je raakt compleet in paniek, wat fijn dat er dan pijnstilling bestaat en dat maakt je echt niet minder.
Ik snap alleen niet dat je zegt blij te zijn met de goede zorg in Nederland, terwijl je verhaal juist een betoog is tégen die goede zorg. Is dat niet juist omdat ze een keizersnede hebben gedaan? Hebben ze letterlijk gezegd dat de keizersnede bij je 1e onnodig was? Dat je kind (nog) niet in levensgevaar was op het moment dat ze overgingen tot een keizersnede, wil natuurlijk niet zeggen dat er niet op een later moment wél een levensbedreigende situatie op zou kunnen treden.
Misschien helpt mijn verhaal je om het wat genuanceerder te zien en minder negatief tegenover je eerste bevalling te staan: Mijn oudste herstelde ook slecht van de weeën, maar ik was al aan het persen waardoor een knip mogelijk was. Mij is (voor- en achteraf, niet tijdens) uitgelegd dat 10 minuten een lage hartslag van bijv. 60/min voor een baby al genoeg is om blijvende schade over te houden aan zuurstoftekort. En dat het ze zeker 10 minuten zou kosten om van de bevalkamer naar de OK te gaan en een spoedkeizersnede te doen, als er al een OK vrij zou zijn. Ik zou zelf dus echt niet hebben willen wachten tot mijn kind echt in levensgevaar was...
Overigens verbaas ik me er ook wel over dat je niet wist dat er risico's zitten aan een vaginale bevalling (= doel van de inleiding) na een keizersnede. Dat kwam bij mij in de bevalcursus langs en ik hoor iedereen die bij de 1e een keizersnede heeft gehad over de keuze tussen geplande keizersnede en vaginaal bevallen. Net als dat iedereen die ik ken met een 'te groot kind' geïnformeerd wordt over de voor- en nadelen van eerder inleiden of afwachten. Heel bijzonder dat dit helemaal nergens aan bod gekomen is.
Ik heb dit verhaal overigens niet getypt om jou te bashen ofzo, maar om wat nuance aan te brengen. Zodat vrouwen die voor het eerst gaan bevallen en informatie zoeken op fora niet alleen al die verhalen lezen waarin artsen het gewicht verkeerd ingeschat hadden en de medische indicatie achteraf(!) 'onnodig' leek, maar ook begrijpen waarom artsen je vooraf een inleiding of keizersnede opdringen aanraden. Ik hoop dat je 3e bevalling probleemloos verloopt en je er een fijne ervaring aan overhoudt!
Overigens laat de hele discussie hier naar mijn mening vooral zien dat er op het gebied van voorlichting, verwachtingsmanagement en communicatie nog veel te winnen valt.
amaryllis wijzigde dit bericht op 05-08-2023 01:10
Reden: Andere toon
Reden: Andere toon
19.39% gewijzigd
zaterdag 5 augustus 2023 om 01:06
Ik snap dat je een bepaald punt wil maken maar waarom je juist mijn post verknipt om daar dat punt aan vast te knopen is mij even ontgaan. Het punt dat ik maakte had geen zak met bovenstaande van doen. Niemand krijgt een medaille of heldenverering als je ‘bijna puur natuur zoals die spreekwoordelijke Afrikaanse vrouwen even in de bosjes bevalt tussen het oogsten en onkruid wieden door’ kunt bevallen. Het maakt je niet meer vrouw. En het maakt je ook niet minder vrouw als je ‘hands off’ toestanden niet verantwoord zijn in de eigen situatie.GreenLadyFern schreef: ↑03-08-2023 22:16Mwoah, ik vind dat het aantal vrouwen dat ptss overhoudt aan hun bevalling veel te hoog. Het aantal vrouwen met een pnd ook - een traumatische bevalling kan hieraan bijdragen. Hoe je bevalt is dus echt wel belangrijk. Zeker het gevoel de regie kwijt te zijn -machteloosheid- kan bijdragen aan ptss. Een goede voorbereiding kan daar zeker bij helpen, ook al loopt het niet zoals gepland.
Ik vond mijn bevalling wel mooi, emotioneel ja, pijnlijk viel wel mee. Persfase heb ik lachend gedaan, blij dat de kleine zo dichtbij was. En het is echt niet allemaal vlekkeloos gegaan en ik ben wel medisch geworden, maar heb er ontzettend mooie herinneringen aan en dat is voor mij heel waardevol.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
