Zwanger
alle pijlers
Waarom niet adopteren?
dinsdag 21 januari 2014 om 22:29
Ik vraag me af voor hen die al jaren in de IVF molen zitten waarom ze niet een kind willen adopteren?
De kindertehuizen in Europa zitten vol met kinderen die liefde en een fijn thuis nodig hebben...
Niet helemaal te vergelijken maar hoor vaak dierenliefhebsters hier ook pleiten voor n kat uit t asiel die uitpuilen, t asiel dus;)
Waarom dan een eigen nestje willen als er zoveel katten zijn die het aan liefde, warmte en genegenheid ontbeert?
Ik zal me wel niet populair maken maar vroeg het me oprecht af, zeker als ik soms wel eens zie hoeveel stress, ellende en relatiespanning dit traject teweeg kan brengen??
De kindertehuizen in Europa zitten vol met kinderen die liefde en een fijn thuis nodig hebben...
Niet helemaal te vergelijken maar hoor vaak dierenliefhebsters hier ook pleiten voor n kat uit t asiel die uitpuilen, t asiel dus;)
Waarom dan een eigen nestje willen als er zoveel katten zijn die het aan liefde, warmte en genegenheid ontbeert?
Ik zal me wel niet populair maken maar vroeg het me oprecht af, zeker als ik soms wel eens zie hoeveel stress, ellende en relatiespanning dit traject teweeg kan brengen??
woensdag 22 januari 2014 om 17:14
woensdag 22 januari 2014 om 17:25
quote:Frizz schreef op 22 januari 2014 @ 17:14:
Die mensen kunnen zich totaal niet inleven in het meisje. Ze zien haar niet eens als een kind, ze zien haar als iemand die problemen komt maken en gebroken moet worden. Wat een verschrikking. Arme arme kinderen. Die worden gewoon kapotgemaakt voor het leven.
En dan zo'n hulpverlener erbij, die ook nog es benadrukt dat dat kind in Ethiopië natuurlijk zo geworden is, omdat haar ouders te zoek waren om voor haar te zorgen. En dat die Deense moeder echt geweldig is.
Die organisatie in Ethiopië is ook dramatisch zeg.
Die mensen kunnen zich totaal niet inleven in het meisje. Ze zien haar niet eens als een kind, ze zien haar als iemand die problemen komt maken en gebroken moet worden. Wat een verschrikking. Arme arme kinderen. Die worden gewoon kapotgemaakt voor het leven.
En dan zo'n hulpverlener erbij, die ook nog es benadrukt dat dat kind in Ethiopië natuurlijk zo geworden is, omdat haar ouders te zoek waren om voor haar te zorgen. En dat die Deense moeder echt geweldig is.
Die organisatie in Ethiopië is ook dramatisch zeg.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 22 januari 2014 om 17:30
Ja werkelijk waar onvoorstelbaar. Moet je je ook voorstellen, je bent zomaar ineens je ouders kwijt, je verstaat helemaal niemand meer, alles ruikt anders en ziet er anders uit, mensen gedragen zich anders om je heen en dan gaat je omgeving zich ook nog eens koud en kil opstellen. En de strijd met je aan. Om je te breken. Je ziet haar veranderen van een stralende meid in een somber kind.
En het erge is ook nog: men denkt goed te doen.
Ik kan er gewoon niet over uit. Ik ben een hoop gewend, ook vanuit mijn werk, maar dit... Ik word er woest van.
En het erge is ook nog: men denkt goed te doen.
Ik kan er gewoon niet over uit. Ik ben een hoop gewend, ook vanuit mijn werk, maar dit... Ik word er woest van.
•
woensdag 22 januari 2014 om 17:32
quote:Frizz schreef op 22 januari 2014 @ 17:30:
Ja werkelijk waar onvoorstelbaar. Moet je je ook voorstellen, je bent zomaar ineens je ouders kwijt, je verstaat helemaal niemand meer, alles ruikt anders en ziet er anders uit, mensen gedragen zich anders om je heen en dan gaat je omgeving zich ook nog eens koud en kil opstellen. En de strijd met je aan. Om je te breken. Je ziet haar veranderen van een stralende meid in een somber kind.
En het erge is ook nog: men denkt goed te doen.
Ik kan er gewoon niet over uit. Ik ben een hoop gewend, ook vanuit mijn werk, maar dit... Ik word er woest van.+ 1 ik ben er gewoon misselijk van
Ja werkelijk waar onvoorstelbaar. Moet je je ook voorstellen, je bent zomaar ineens je ouders kwijt, je verstaat helemaal niemand meer, alles ruikt anders en ziet er anders uit, mensen gedragen zich anders om je heen en dan gaat je omgeving zich ook nog eens koud en kil opstellen. En de strijd met je aan. Om je te breken. Je ziet haar veranderen van een stralende meid in een somber kind.
En het erge is ook nog: men denkt goed te doen.
Ik kan er gewoon niet over uit. Ik ben een hoop gewend, ook vanuit mijn werk, maar dit... Ik word er woest van.+ 1 ik ben er gewoon misselijk van
woensdag 22 januari 2014 om 17:33
quote:Frizz schreef op 22 januari 2014 @ 17:30:
Ja werkelijk waar onvoorstelbaar. Moet je je ook voorstellen, je bent zomaar ineens je ouders kwijt, je verstaat helemaal niemand meer, alles ruikt anders en ziet er anders uit, mensen gedragen zich anders om je heen en dan gaat je omgeving zich ook nog eens koud en kil opstellen. En de strijd met je aan. Om je te breken. Je ziet haar veranderen van een stralende meid in een somber kind.
En het erge is ook nog: men denkt goed te doen.
Ik kan er gewoon niet over uit. Ik ben een hoop gewend, ook vanuit mijn werk, maar dit... Ik word er woest van.
Die scene aan tafel, waarbij ze boos worden omdat dat meisje een bepaalde beweging maakt, terwijl dat kind volgens mij amper weet waar het over gaat.
Echt, zo ben ik opgevoed, dus ik kreeg er kippenvel van, maar mijn hemel, die mensen zijn dus uitgebreid gescreend en geschikt bevonden.
Ja werkelijk waar onvoorstelbaar. Moet je je ook voorstellen, je bent zomaar ineens je ouders kwijt, je verstaat helemaal niemand meer, alles ruikt anders en ziet er anders uit, mensen gedragen zich anders om je heen en dan gaat je omgeving zich ook nog eens koud en kil opstellen. En de strijd met je aan. Om je te breken. Je ziet haar veranderen van een stralende meid in een somber kind.
En het erge is ook nog: men denkt goed te doen.
Ik kan er gewoon niet over uit. Ik ben een hoop gewend, ook vanuit mijn werk, maar dit... Ik word er woest van.
Die scene aan tafel, waarbij ze boos worden omdat dat meisje een bepaalde beweging maakt, terwijl dat kind volgens mij amper weet waar het over gaat.
Echt, zo ben ik opgevoed, dus ik kreeg er kippenvel van, maar mijn hemel, die mensen zijn dus uitgebreid gescreend en geschikt bevonden.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 22 januari 2014 om 17:36
De belangrijkste reden dat ik dit niet wil heeft te maken met de biologische moeder, zij heeft een kind afgestaan en je zult nooit helemaal zeker weten of dit 100% haar keuze was. Enkele jaren terug is een vrouw in India een rechtszaak begonnen, haar kind was ten onrechte van haar afgenomen en ter adoptie afgestaan. Hij was geloof ik in Groot-Brittannië terecht gekomen. Hij was zeven op het moment dat hij weer opgespoord werd. En dan, wat beslis je dan? Stel dat jóuw kind onterecht van je was afgepakt en in het buitenland terecht gekomen?
Daarnaast zou ik heel erg opzien tegen het moment dat het kind zijn biologische ouders wil ontmoeten. Natuurlijk zou ik daarin alle ondersteuning en begeleiding geven, want dat een kind dat wil begrijp ik. Ik zou alleen bang zijn dat ze hem of haar (of ons als adoptieouders) proberen op te zadelen met een financiële last. Wij zijn immers rijk, kunnen best opleidingen en materiële zaken betalen etc. Dat je elke week een bedelbrief krijgt...
Daarnaast ook wel de angst op een kind met problematiek.
Eigen genen doorgeven, mezelf willen herkennen/terugzien, dat heb ik dan weer totaal niet. Doordat ik een lesbische relatie heb en mijn vrouw degene is die ons kind heeft gebaard, ben ik juridisch trouwens alsnog een adoptieouder maar buitenlandse adoptie is voor ons nooit een optie geweest.
Daarnaast zou ik heel erg opzien tegen het moment dat het kind zijn biologische ouders wil ontmoeten. Natuurlijk zou ik daarin alle ondersteuning en begeleiding geven, want dat een kind dat wil begrijp ik. Ik zou alleen bang zijn dat ze hem of haar (of ons als adoptieouders) proberen op te zadelen met een financiële last. Wij zijn immers rijk, kunnen best opleidingen en materiële zaken betalen etc. Dat je elke week een bedelbrief krijgt...
Daarnaast ook wel de angst op een kind met problematiek.
Eigen genen doorgeven, mezelf willen herkennen/terugzien, dat heb ik dan weer totaal niet. Doordat ik een lesbische relatie heb en mijn vrouw degene is die ons kind heeft gebaard, ben ik juridisch trouwens alsnog een adoptieouder maar buitenlandse adoptie is voor ons nooit een optie geweest.
woensdag 22 januari 2014 om 17:41
quote:Solomio schreef op 22 januari 2014 @ 17:33:
[...]
Die scene aan tafel, waarbij ze boos worden omdat dat meisje een bepaalde beweging maakt, terwijl dat kind volgens mij amper weet waar het over gaat.
Echt, zo ben ik opgevoed, dus ik kreeg er kippenvel van, maar mijn hemel, die mensen zijn dus uitgebreid gescreend en geschikt bevonden.Misschien hadden ze nog liever echt boos kunnen worden. Ik vond die moeder daarin net de boze stiefmoeder uit een gemeen sprookje. Dat verschrikkelijk nare en kille gedrag. En dat meisje maakt die beweging waarschijnlijk uit pure nervositeit. Als ze met haar praten lijkt ze alleen te denken: "Wat willen ze nu horen?".
[...]
Die scene aan tafel, waarbij ze boos worden omdat dat meisje een bepaalde beweging maakt, terwijl dat kind volgens mij amper weet waar het over gaat.
Echt, zo ben ik opgevoed, dus ik kreeg er kippenvel van, maar mijn hemel, die mensen zijn dus uitgebreid gescreend en geschikt bevonden.Misschien hadden ze nog liever echt boos kunnen worden. Ik vond die moeder daarin net de boze stiefmoeder uit een gemeen sprookje. Dat verschrikkelijk nare en kille gedrag. En dat meisje maakt die beweging waarschijnlijk uit pure nervositeit. Als ze met haar praten lijkt ze alleen te denken: "Wat willen ze nu horen?".
•
woensdag 22 januari 2014 om 17:44
Als ze zo graag een Ethiopische familie hadden willen redden dan hadden ze hen kunnen sponsoren. Bijvoorbeeld door mee te denken en mee te betalen aan de medische zorg. En als ze zo graag kindjes wilden helpen dan hadden ze zich op kunnen geven als pleeggezin. Het was puur hun eigen kinderwens. En dat snap ik heel goed, die kinderwens, maar ik snap niet dat je je ogen sluit voor de andere zijde daarvan. Niet nadat er al zoveel bekend is geworden over de rare gang van adoptie-bedrijven.
•
woensdag 22 januari 2014 om 17:45
In mijn zoektocht over of de Deens regering met een reactie gekomen is vond ik dit:
http://mamaababaandwoosha ... y-ethiopian-adoption.html
Goed geschreven vind ik, en ik ga nu even kijken wat de documentairemaakster nog te zeggen heeft.
http://mamaababaandwoosha ... y-ethiopian-adoption.html
Goed geschreven vind ik, en ik ga nu even kijken wat de documentairemaakster nog te zeggen heeft.
•
woensdag 22 januari 2014 om 17:56
quote:Frizz schreef op 22 januari 2014 @ 17:45:
In mijn zoektocht over of de Deens regering met een reactie gekomen is vond ik dit:
http://mamaababaandwoosha ... y-ethiopian-adoption.html
Goed geschreven vind ik, en ik ga nu even kijken wat de documentairemaakster nog te zeggen heeft.
Goed stuk.
Ik moet even eten koken en ga daarna dat interview met die documentairemaakster kijken.
In mijn zoektocht over of de Deens regering met een reactie gekomen is vond ik dit:
http://mamaababaandwoosha ... y-ethiopian-adoption.html
Goed geschreven vind ik, en ik ga nu even kijken wat de documentairemaakster nog te zeggen heeft.
Goed stuk.
Ik moet even eten koken en ga daarna dat interview met die documentairemaakster kijken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 22 januari 2014 om 18:05
Overigens ben ik zelf erg benieuwd wat men hier vindt over homo's (mannen dus) met een kinderwens. En dan niet zozeer het hele stuk wat we allemaal wel kennen zoals of mannen dat kunnen, of het wel of niet natuurlijk is en al die andere blabla, maar meer: wat zou dan voor twee mannen samen de meest ethische/beste manier zijn om de kinderwens te vervullen?
•
woensdag 22 januari 2014 om 18:05
Adoptie is ontzettend mooi maar adoptie komt altijd voor uit verdriet verlies. Want het kind is geboren bij een moeder die om wat voor reden dan ook niet langer voor haar kind kan of wil zorgen. Dat is een heel belangrijk gegeven. Het is niet alleen mooi maar het is ook verdrietig en moeilijk.
Een kind adopteren kan zeker een goede keuze zijn maar zal dat zeker niet voor iedereen zijn. Het is juist goed dat potentiele adoptie ouders goed nadenken voordat ze overgaan tot deze beslissing.
Daarnaast is adoptie vanuit Nederland ook nog eens moeilijk, duur, ingewikkeld en duurt lang. Ook komt niet iedereen in aanmerking. Praktisch is het dus ook niet altijd de mogelijkheid.
Hechtingsproblematiek is een lastig onderwerp omdat er nog heel veel over onbekend is en de neiging bestaat om elk probleem dat een adoptiekind vertoont toe te schrijven aan slechte hechting. Het komt zeker voor maar natuurlijk heeft niet elk adoptiekind er last van.
Adopteren van special needs kinderen snap ik heel goed. Juist deze kinderen hebben in hun geboorteland vaak geen goede kans. Niet omdat er niet genoeg geld en liefde is maar omdat het aan de juiste infrastructuur voor zorg ontbreekt.
Een van mijn broers heeft drie geadopteerde kinderen met alle drie een handicap. Het is zeker zwaar maar ook heel mooi natuurlijk. Maar het is zeker niet de makkelijkste weg.
Mijn man en ik zouden zelf ook wel willen adopteren maar het langdurige en proces houdt ons tegen (wij hebben overigens ook biologische kinderen) Misschien dat we in de toekomst kiezen voor pleegkinderen (daar is in Nederland veel meer behoefte aan). echter pleegouderschap is natuurlijk fundamenteel heel anders. Dat is in principe tijdelijk.
Een kind adopteren kan zeker een goede keuze zijn maar zal dat zeker niet voor iedereen zijn. Het is juist goed dat potentiele adoptie ouders goed nadenken voordat ze overgaan tot deze beslissing.
Daarnaast is adoptie vanuit Nederland ook nog eens moeilijk, duur, ingewikkeld en duurt lang. Ook komt niet iedereen in aanmerking. Praktisch is het dus ook niet altijd de mogelijkheid.
Hechtingsproblematiek is een lastig onderwerp omdat er nog heel veel over onbekend is en de neiging bestaat om elk probleem dat een adoptiekind vertoont toe te schrijven aan slechte hechting. Het komt zeker voor maar natuurlijk heeft niet elk adoptiekind er last van.
Adopteren van special needs kinderen snap ik heel goed. Juist deze kinderen hebben in hun geboorteland vaak geen goede kans. Niet omdat er niet genoeg geld en liefde is maar omdat het aan de juiste infrastructuur voor zorg ontbreekt.
Een van mijn broers heeft drie geadopteerde kinderen met alle drie een handicap. Het is zeker zwaar maar ook heel mooi natuurlijk. Maar het is zeker niet de makkelijkste weg.
Mijn man en ik zouden zelf ook wel willen adopteren maar het langdurige en proces houdt ons tegen (wij hebben overigens ook biologische kinderen) Misschien dat we in de toekomst kiezen voor pleegkinderen (daar is in Nederland veel meer behoefte aan). echter pleegouderschap is natuurlijk fundamenteel heel anders. Dat is in principe tijdelijk.
woensdag 22 januari 2014 om 18:08
Als je de cultuur en biologische familie van je adoptie kind afwijst dan wijs je ook het kind zelf af. Door te adopteren uit een ander land ga je ook een band aan met een andere cultuur en misschien ook wel met een andere familie die ook jouw familie wordt. Ben je daar niet toe bereid dan is adopteren niet de juiste oplossing.
woensdag 22 januari 2014 om 18:12
Is ethisch adopteren überhaupt mogelijk? Zolang arme gezinnen denken dat hun kind een ge-wel-di-ge toekomst tegemoet gaat als ze het afstaan zullen zij kinderen naar weeshuizen brengen of te vondeling leggen. En dat adoptiebureau verdient er ook gewoon geld aan, dat kan niet anders als je het mij vraagt. Dus volgens mij moet je het volledig verbieden. Alhoewel ik er misschien anders tegenaan kijk bij ernstig zieke of gehandicapte kinderen.
•
woensdag 22 januari 2014 om 18:18
quote:Frizz schreef op 22 januari 2014 @ 18:05:
Overigens ben ik zelf erg benieuwd wat men hier vindt over homo's (mannen dus) met een kinderwens. En dan niet zozeer het hele stuk wat we allemaal wel kennen zoals of mannen dat kunnen, of het wel of niet natuurlijk is en al die andere blabla, maar meer: wat zou dan voor twee mannen samen de meest ethische/beste manier zijn om de kinderwens te vervullen?
Ik vond de twee (Amsterdamse) mannen uit de serie Draagmoeder gezocht heel weloverwogen te werk gaan. Kindje van een draagmoeder, biologisch verwant aan een van de adoptievaders en een zeer goede vriendin van het stel. Met zowel de biologische moeder als de draagmoeder werd nauw contact onderhouden, ook voor de kinderen.
Maar ideaal voor het kind is dit natuurlijk ook niet, al denk ik wel dat het het minst van alle kwaden is. (Bij een kind 'delen' met bijvoorbeeld een single vrouw ga je slepen met een jong kind, van meet af aan.)
Overigens ben ik zelf erg benieuwd wat men hier vindt over homo's (mannen dus) met een kinderwens. En dan niet zozeer het hele stuk wat we allemaal wel kennen zoals of mannen dat kunnen, of het wel of niet natuurlijk is en al die andere blabla, maar meer: wat zou dan voor twee mannen samen de meest ethische/beste manier zijn om de kinderwens te vervullen?
Ik vond de twee (Amsterdamse) mannen uit de serie Draagmoeder gezocht heel weloverwogen te werk gaan. Kindje van een draagmoeder, biologisch verwant aan een van de adoptievaders en een zeer goede vriendin van het stel. Met zowel de biologische moeder als de draagmoeder werd nauw contact onderhouden, ook voor de kinderen.
Maar ideaal voor het kind is dit natuurlijk ook niet, al denk ik wel dat het het minst van alle kwaden is. (Bij een kind 'delen' met bijvoorbeeld een single vrouw ga je slepen met een jong kind, van meet af aan.)
woensdag 22 januari 2014 om 18:24
quote:Frizz schreef op 22 januari 2014 @ 18:12:
Is ethisch adopteren überhaupt mogelijk? Zolang arme gezinnen denken dat hun kind een ge-wel-di-ge toekomst tegemoet gaat als ze het afstaan zullen zij kinderen naar weeshuizen brengen of te vondeling leggen. En dat adoptiebureau verdient er ook gewoon geld aan, dat kan niet anders als je het mij vraagt. Dus volgens mij moet je het volledig verbieden. Alhoewel ik er misschien anders tegenaan kijk bij ernstig zieke of gehandicapte kinderen.
Het is wel mogelijk IMHO maar het verschilt erg per land. Afrika is inderdaad lastig vanwege de enorme welvaartsverschillen met het westen. Daarnaast bestaat er in veel Afrikaanse landen wel een cultuur van voor elkaars kinderen zorgen en het is jammer als dit kapot wordt getrokken door onrealistische verwachtingen die gewekt worden door internationale adopties. Vaak wordt ook gedacht door de biologische ouders dat het kind als het eenmaal volwassen is voor de biologische familie zal gaan zorgen.
Adopteer je uit landen waar er veel minder welvaartsverschil is met Nederland is het anders. In Oost Europa is ook veel corruptie maar de reden van dat kinderen af worden gestaan heeft vaak echt te maken met onmacht om zelf voor de kinderen te zorgen en veel minder met de hoop voor internationale adoptie. Daar zitten ook vooral kinderen in tehuizen met handicaps. Daarnaast is de corruptie ook minder, er wordt veel meer moeite gedaan de biologische familie op te speuren en die moeten sowieso hun toestemming geven voor de adoptie (ook tantes en ooms en dergelijke)
Het blijft lastig inderdaad. In veel Oost Europese landen blijven kinderen tot hun 16de in een tehuis en daarna moeten ze het maar zelf zien te redden. Geen wonder dat een groot deel van deze kinderen aan de drugs gaat, zwerft, de prostitutie of criminaliteit ingaat en dat de zelfmoordcijfers onder voormalige tehuiskinderen enorm hoog zijn. Veel van deze kinderen hebben inderdaad ook FAS waardoor het leven na het tehuis al helemaal gedoemd is te mislukken.
Internationale adoptie is voor deze kinderen niet perse de beste oplossing maar zolang er in deze landen nog geen goede infrastructuur is om de kinderen binnen het land op te vangen (en dat heeft meer met politieke onwil te maken dan met gebrek aan geld in het geval van Oost Europa) is het misschien wel de minst slechte oplossing.
Uit veel landen worden tegenwoordig alleen maar special needs kinderen aangeboden en voor die kinderen is adoptie vaak wel een goede oplossing omdat ze gewoon niet de hulp kunnen krijgen die ze nodig hebben in hun eigen land.
Je hebt natuurlijk ook nog echte wezen die echt geen biologische familie hebben en dan is het ook weer een ander verhaal of ouders die hun kind echt afstaan wegens niet willen (en niet wegens niet kunnen). Een vriend van mij is geadopteerd en heeft zijn moeder weten op te sporen. Die wilde nog steeds niks met hem te maken hebben. Het was ook geen armoede geweest waarom ze hem had afgestaan maar geen kind willen. Maar ja hoe je dat onderscheid maakt dat is zo lastig.
Is ethisch adopteren überhaupt mogelijk? Zolang arme gezinnen denken dat hun kind een ge-wel-di-ge toekomst tegemoet gaat als ze het afstaan zullen zij kinderen naar weeshuizen brengen of te vondeling leggen. En dat adoptiebureau verdient er ook gewoon geld aan, dat kan niet anders als je het mij vraagt. Dus volgens mij moet je het volledig verbieden. Alhoewel ik er misschien anders tegenaan kijk bij ernstig zieke of gehandicapte kinderen.
Het is wel mogelijk IMHO maar het verschilt erg per land. Afrika is inderdaad lastig vanwege de enorme welvaartsverschillen met het westen. Daarnaast bestaat er in veel Afrikaanse landen wel een cultuur van voor elkaars kinderen zorgen en het is jammer als dit kapot wordt getrokken door onrealistische verwachtingen die gewekt worden door internationale adopties. Vaak wordt ook gedacht door de biologische ouders dat het kind als het eenmaal volwassen is voor de biologische familie zal gaan zorgen.
Adopteer je uit landen waar er veel minder welvaartsverschil is met Nederland is het anders. In Oost Europa is ook veel corruptie maar de reden van dat kinderen af worden gestaan heeft vaak echt te maken met onmacht om zelf voor de kinderen te zorgen en veel minder met de hoop voor internationale adoptie. Daar zitten ook vooral kinderen in tehuizen met handicaps. Daarnaast is de corruptie ook minder, er wordt veel meer moeite gedaan de biologische familie op te speuren en die moeten sowieso hun toestemming geven voor de adoptie (ook tantes en ooms en dergelijke)
Het blijft lastig inderdaad. In veel Oost Europese landen blijven kinderen tot hun 16de in een tehuis en daarna moeten ze het maar zelf zien te redden. Geen wonder dat een groot deel van deze kinderen aan de drugs gaat, zwerft, de prostitutie of criminaliteit ingaat en dat de zelfmoordcijfers onder voormalige tehuiskinderen enorm hoog zijn. Veel van deze kinderen hebben inderdaad ook FAS waardoor het leven na het tehuis al helemaal gedoemd is te mislukken.
Internationale adoptie is voor deze kinderen niet perse de beste oplossing maar zolang er in deze landen nog geen goede infrastructuur is om de kinderen binnen het land op te vangen (en dat heeft meer met politieke onwil te maken dan met gebrek aan geld in het geval van Oost Europa) is het misschien wel de minst slechte oplossing.
Uit veel landen worden tegenwoordig alleen maar special needs kinderen aangeboden en voor die kinderen is adoptie vaak wel een goede oplossing omdat ze gewoon niet de hulp kunnen krijgen die ze nodig hebben in hun eigen land.
Je hebt natuurlijk ook nog echte wezen die echt geen biologische familie hebben en dan is het ook weer een ander verhaal of ouders die hun kind echt afstaan wegens niet willen (en niet wegens niet kunnen). Een vriend van mij is geadopteerd en heeft zijn moeder weten op te sporen. Die wilde nog steeds niks met hem te maken hebben. Het was ook geen armoede geweest waarom ze hem had afgestaan maar geen kind willen. Maar ja hoe je dat onderscheid maakt dat is zo lastig.
woensdag 22 januari 2014 om 18:26
quote:wendy7474 schreef op 22 januari 2014 @ 18:18:
[...]
Ik vond de twee (Amsterdamse) mannen uit de serie Draagmoeder gezocht heel weloverwogen te werk gaan. Kindje van een draagmoeder, biologisch verwant aan een van de adoptievaders en een zeer goede vriendin van het stel. Met zowel de biologische moeder als de draagmoeder werd nauw contact onderhouden, ook voor de kinderen.
Maar ideaal voor het kind is dit natuurlijk ook niet, al denk ik wel dat het het minst van alle kwaden is. (Bij een kind 'delen' met bijvoorbeeld een single vrouw ga je slepen met een jong kind, van meet af aan.)Ik heb dat zelf nooit gezien, maar er wel meer mensen over gehoord. Natuurlijk ideaal als je inderdaad zo'n vriendin/vrouw in je omgeving hebt. Maar wat nu als je die niet hebt?
[...]
Ik vond de twee (Amsterdamse) mannen uit de serie Draagmoeder gezocht heel weloverwogen te werk gaan. Kindje van een draagmoeder, biologisch verwant aan een van de adoptievaders en een zeer goede vriendin van het stel. Met zowel de biologische moeder als de draagmoeder werd nauw contact onderhouden, ook voor de kinderen.
Maar ideaal voor het kind is dit natuurlijk ook niet, al denk ik wel dat het het minst van alle kwaden is. (Bij een kind 'delen' met bijvoorbeeld een single vrouw ga je slepen met een jong kind, van meet af aan.)Ik heb dat zelf nooit gezien, maar er wel meer mensen over gehoord. Natuurlijk ideaal als je inderdaad zo'n vriendin/vrouw in je omgeving hebt. Maar wat nu als je die niet hebt?
•
woensdag 22 januari 2014 om 18:28
