Zwanger
alle pijlers
Wachten duurt zó lang
zaterdag 17 mei 2014 om 12:51
Oh ik moet het gewoon even kwijt. Het lijkt wel of ik gewoon een grote rammelende eierstok ben inmiddels en dat is níét fijn!
Mijn vriend en ik gaan volgend jaar trouwen en we hebben besloten de anticonceptie er op de huwelijksnacht uit te gooien. Dat is een heel goed idee omdat:
- ik niet zwanger ben als ik ga trouwen
- we makkelijker kunnen sparen voor de bruiloft
- ik ja wil zeggen tegen hem, onze liefde samen vieren, huwelijk lijkt me weinig toevoegen als je al zwanger bent/kind hebt, dan is echt alle romantiek eruit in mijn beleving
- we nog moeten verhuizen
- mijn bachelor en wetenschappelijke stage dan zijn afgerond, dan hoef ik alleen nog mijn co-schappen te lopen
- we dan het onderzoekstraject bij de klinisch geneticus hebben doorlopen (voor mijn vriend die een niet-ernstige, maar nog onbekende erfelijke aandoening heeft --> willen graag weten wat ons kind krijgt)
- ik nog een reis die ik een aantal jaar terug door omstandigheden niet kon maken dan eindelijk heb kunnen maken
- we dan op huwelijksreis overal naar toe kunnen
- we dan 4 jaar samen zijn
- de huwelijksstress en verhuisstress voorbij is
Kortom echt álles schreeuwt: volgend jaar is echt een goed moment!!! Er is echt geen enkele reden om niet dat kleine, miezerige, minuscule, voorbijvliegende jaartje te wachten. Geen enkele. Maar mijn eierstokken schreeuwen nog harder en dat is echt heel heel heel vermoeiend.
En iedereen zegt: 'het komt wel' en 'een jaar is maar een jaar' en dat is allemaal heel erg waar en dat weet ik ook heel erg, maar wachten kan gewoon héél erg lang duren. Vorige zomer ging het nog wel, maar sinds een paar maanden is het gewoon constant aanwezig.. het is gewoon alsof alle rationaliteit uit mijn hoofd verdwenen is en vervangen door babyhormonen.
En dus baal ik van mezelf want in plaats van aan mijn thesis te werken kan ik alleen maar nadenken over hoe langlanglang het allemaal duurt (en zo duurt het natuurlijk alleen nog maar langer). Het lijkt wel alsof ik verliefd ben op mijn niet-bestaande toekomstige (hopelijk gegunde) kind.. ik kan het niet beter omschrijven.
Dus ik heb even een schop nodig naar de wereld van de werkenden in plaats van de wereld van de dromenden en tips hoe de eierstokjes te onderdrukken bestaat daar toevallig een pil voor?
Mijn vriend en ik gaan volgend jaar trouwen en we hebben besloten de anticonceptie er op de huwelijksnacht uit te gooien. Dat is een heel goed idee omdat:
- ik niet zwanger ben als ik ga trouwen
- we makkelijker kunnen sparen voor de bruiloft
- ik ja wil zeggen tegen hem, onze liefde samen vieren, huwelijk lijkt me weinig toevoegen als je al zwanger bent/kind hebt, dan is echt alle romantiek eruit in mijn beleving
- we nog moeten verhuizen
- mijn bachelor en wetenschappelijke stage dan zijn afgerond, dan hoef ik alleen nog mijn co-schappen te lopen
- we dan het onderzoekstraject bij de klinisch geneticus hebben doorlopen (voor mijn vriend die een niet-ernstige, maar nog onbekende erfelijke aandoening heeft --> willen graag weten wat ons kind krijgt)
- ik nog een reis die ik een aantal jaar terug door omstandigheden niet kon maken dan eindelijk heb kunnen maken
- we dan op huwelijksreis overal naar toe kunnen
- we dan 4 jaar samen zijn
- de huwelijksstress en verhuisstress voorbij is
Kortom echt álles schreeuwt: volgend jaar is echt een goed moment!!! Er is echt geen enkele reden om niet dat kleine, miezerige, minuscule, voorbijvliegende jaartje te wachten. Geen enkele. Maar mijn eierstokken schreeuwen nog harder en dat is echt heel heel heel vermoeiend.
En iedereen zegt: 'het komt wel' en 'een jaar is maar een jaar' en dat is allemaal heel erg waar en dat weet ik ook heel erg, maar wachten kan gewoon héél erg lang duren. Vorige zomer ging het nog wel, maar sinds een paar maanden is het gewoon constant aanwezig.. het is gewoon alsof alle rationaliteit uit mijn hoofd verdwenen is en vervangen door babyhormonen.
En dus baal ik van mezelf want in plaats van aan mijn thesis te werken kan ik alleen maar nadenken over hoe langlanglang het allemaal duurt (en zo duurt het natuurlijk alleen nog maar langer). Het lijkt wel alsof ik verliefd ben op mijn niet-bestaande toekomstige (hopelijk gegunde) kind.. ik kan het niet beter omschrijven.
Dus ik heb even een schop nodig naar de wereld van de werkenden in plaats van de wereld van de dromenden en tips hoe de eierstokjes te onderdrukken bestaat daar toevallig een pil voor?
zaterdag 17 mei 2014 om 12:57
zaterdag 17 mei 2014 om 13:02
Geen schop en geen pil om eierstokjes te onderdrukken want ik weet precies wat je bedoelt. Bij mij rammelen ze ook maar vriend is moet nog aan zijn studie beginnen. Als we na zijn studie nog bij elkaar zijn willen wij aan kinderen beginnen. We hebben nu geen tijd, geld en plaats voor een kleine dus er zit niet veel anders op dan wachten. Tot die tijd droom ik verder en zorg ik er voor dat ik bij kleine hummeltjes uit de buurt blijf. Ik ben inmiddels jaloers op elke moeder die ik tegenkom.
zaterdag 17 mei 2014 om 13:07
Ik ken het gevoel helemaal. Gelukkig kun jij ergens naartoe 'wachten' en moest ik maar afwachten wanneer man er ook klaar voor was (en ik wist niet wanneer dat zou zijn en heeft ook wel een hele tijd geduurd). Wat ik deed was tot die tijd alvast eens een beetje informatie opzoeken over het een en ander. En heel erg genieten van mijn neefjes/nichtjes/andere kinderen in de buurt.
Daarbij vind ik dat je wel hele goede redenen hebt om te wachten. Je hebt er zelfs een stuk of 4 die ik op zichzelf al genoeg zou vinden, laat staan in combinatie.
Echt waar, het gaat voorbij!
Daarbij vind ik dat je wel hele goede redenen hebt om te wachten. Je hebt er zelfs een stuk of 4 die ik op zichzelf al genoeg zou vinden, laat staan in combinatie.
Echt waar, het gaat voorbij!
.
zaterdag 17 mei 2014 om 13:09
Ik herken het. Alleen ik moet nog minstens 8/10 jaar wachten.
Ik ben er elke dag wel mee bezig en bij elk kind dat ik op straat zie moet ik even omkijken.
Maar ik moet nog een paar jaar studeren en mijn vriend is zelfs pas net begonnen aan een studie. Samenwonen gaat pas daarna gebeuren en mijn vriend wil nog minstens 10 jaar geen kinderen. Terwijl ik ze gevoelsmatig liever vandaag dan morgen heb.
Het is vervelend, maar ja, niets aan te doen. Troost je met de gedacht dat een jaar écht niet lang is en ga lekker genieten van het feit dat je gaat trouwen. Heb je iets om naar uit te kijken en mee bezig te zijn ;D
Ik ben er elke dag wel mee bezig en bij elk kind dat ik op straat zie moet ik even omkijken.
Maar ik moet nog een paar jaar studeren en mijn vriend is zelfs pas net begonnen aan een studie. Samenwonen gaat pas daarna gebeuren en mijn vriend wil nog minstens 10 jaar geen kinderen. Terwijl ik ze gevoelsmatig liever vandaag dan morgen heb.
Het is vervelend, maar ja, niets aan te doen. Troost je met de gedacht dat een jaar écht niet lang is en ga lekker genieten van het feit dat je gaat trouwen. Heb je iets om naar uit te kijken en mee bezig te zijn ;D
zaterdag 17 mei 2014 om 13:30
Miedo, ik heb een prima leven en ik wacht ook nog een jaar, maar ik vind het gewoon moeilijk om het uit mijn hoofd te zetten.
Alle andere wachters: wauw jullie moeten nog wel héél lang wachten soms,
Chocolatechip: daar heb je zó gelijk in, dat lijkt me gewoon zo heerlijk.. Zwanger zonder stress
Mandylion: wat vervelend dat je zo lang op je man hebt moeten wachten
mijn vriend was er ook nog niet klaar voor eerst, maar toen kreeg hij de trouwkriebels en opeens ook de babykriebels dus die heeft er ook helemaal zin in, maar hij kan het veel makkelijker uit zijn hoofd zetten. Toen hij het allemaal nog niet wist vond ik dat echt heel zwaar. Respect dat je dat jaren hebt volgehouden!
En ja, vooral de klinisch geneticus vind ik heel belangrijk maar we hebben binnenkort pas de eerste afspraak en dat duurt meestal wel een jaar, al die onderzoeken. Maar ook verhuizen, bachelor + stage af en huwelijk zijn voor mij gewoon belangrijke voorwaarden om het kind een goede start te kunnen geven.
Alle andere wachters: wauw jullie moeten nog wel héél lang wachten soms,
Chocolatechip: daar heb je zó gelijk in, dat lijkt me gewoon zo heerlijk.. Zwanger zonder stress
Mandylion: wat vervelend dat je zo lang op je man hebt moeten wachten
mijn vriend was er ook nog niet klaar voor eerst, maar toen kreeg hij de trouwkriebels en opeens ook de babykriebels dus die heeft er ook helemaal zin in, maar hij kan het veel makkelijker uit zijn hoofd zetten. Toen hij het allemaal nog niet wist vond ik dat echt heel zwaar. Respect dat je dat jaren hebt volgehouden! En ja, vooral de klinisch geneticus vind ik heel belangrijk maar we hebben binnenkort pas de eerste afspraak en dat duurt meestal wel een jaar, al die onderzoeken. Maar ook verhuizen, bachelor + stage af en huwelijk zijn voor mij gewoon belangrijke voorwaarden om het kind een goede start te kunnen geven.
zaterdag 17 mei 2014 om 13:36
zaterdag 17 mei 2014 om 13:42
Ik snap het wel hoor.
Als je eenmaal in je hoofd hebt dat je voor een kindje wil gaan is dat moeilijk uit je hoofd te zetten. Had ik tenminste ook, ik kon geen week meer wachten.
Ik heb ook geen tips hoe ermee om te gaan;).
Hopelijk ben je tegen die tijd snel zwanger, want als je er helemaal voor gaat duren de dagen nog langer.
Geniet nog ff van de tijd zonder kinderen
Als je eenmaal in je hoofd hebt dat je voor een kindje wil gaan is dat moeilijk uit je hoofd te zetten. Had ik tenminste ook, ik kon geen week meer wachten.
Ik heb ook geen tips hoe ermee om te gaan;).
Hopelijk ben je tegen die tijd snel zwanger, want als je er helemaal voor gaat duren de dagen nog langer.
Geniet nog ff van de tijd zonder kinderen
zaterdag 17 mei 2014 om 13:47
zaterdag 17 mei 2014 om 14:05
Ik heb net een baby gekregen. Even de feiten op een rij;
Geen tot weinig rust (heb er twee) check
Chronisch slaap te kort check
Kan geen kant meer op check
Overtollige kilo's check
Uitgezakt lijf check
Kortom wacht lekker dat jaartje en geniet van uitslapen, veel slapen veel ongestoorde sex, ongestoord poepen, je mooie lijf en lekker doen waar je zin in hebt. Met de baby erbij is het allemaal gadaan met dit soort dingen
Geen tot weinig rust (heb er twee) check
Chronisch slaap te kort check
Kan geen kant meer op check
Overtollige kilo's check
Uitgezakt lijf check
Kortom wacht lekker dat jaartje en geniet van uitslapen, veel slapen veel ongestoorde sex, ongestoord poepen, je mooie lijf en lekker doen waar je zin in hebt. Met de baby erbij is het allemaal gadaan met dit soort dingen
zaterdag 17 mei 2014 om 14:39
007washere: Ik hoor dat zo vaak, dat mensen 'klagen' dat ze nooit meer tijd hebben, dat ze niets kunnen doen. Ook veel vrouwen hier die zeggen dat je geen huishouden kunt doen met kinderen thuis. En dat zal bij bepaalde kinderen ook wel zo zijn. Maar ik herken dat dus totaal niet van mijn verschillende oppasadresjes. Ja weinig slapen herkennen die ouders wel, maar alsof je 24/7 met je baby in de arm moet lopen. Misschien bij een huilbaby, maar bij een kind wat verder normaal functioneert is dat toch niet zo?
zaterdag 17 mei 2014 om 14:55
Ik snap wel wat je bedoeld hoor, vriend en ik "moeten" via pgd en ivf kinderen krijgen en zijn nu ongeveer sinds een jaar bezig met de gesprekken en onderzoeken, zou in maart te horen krijgen of we groen licht krijgen maar ze belde toen dat ze het bloed van mijn overleden moeder willen opvragen in ziekenhuis waar ze werd behandeld om dat te onderzoeken, weer +/- 3 mnd wachten. En dat zijn dan maar 3 mnd maar het lijkt veel langer , zodra we groen licht krijgen duurt alles ook nog wel een hele tijd en kunnen we "zo" 2 jr verder zijn.
Wachten op iets wat je heel graag wilt is vervelend, mijn eierstokken rammelen ondertussen ook al zo dat ze een eigen cd kunnen uitbrengen
Maaaaar.. Geduld is een schone zaak zeggen we dan maar he :p
Wachten op iets wat je heel graag wilt is vervelend, mijn eierstokken rammelen ondertussen ook al zo dat ze een eigen cd kunnen uitbrengen
Maaaaar.. Geduld is een schone zaak zeggen we dan maar he :p
zaterdag 17 mei 2014 om 14:59
Ik wil je niet ontmoedigen maar helemaal eens met Teuntje...
Ben zelf basisarts, begin maart afgestudeerd en 31 weken zwanger van ons eerste kindje.
Coschappen moet je niet onderschatten, 50-60 uur per week stage, ook 's avonds en in weekend. Daarnaast thuis studeren, presentaties maken etc.
Ik heb een baan aangeboden gekregen toen ik net zwanger was (en nog niemand het wist), kan daar aansluitend beginnende.
Wilde ook al jaren kinderen maar ben blij dat ik gewacht heb. Nu klopt het, nu kon het, mijn carrière wordt niet gehinderd door de baby.Andere optie is eerst werken tot je meer zekerheid hebt, hier hebben mijn vriendinnen voor gekozen.
Ben zelf basisarts, begin maart afgestudeerd en 31 weken zwanger van ons eerste kindje.
Coschappen moet je niet onderschatten, 50-60 uur per week stage, ook 's avonds en in weekend. Daarnaast thuis studeren, presentaties maken etc.
Ik heb een baan aangeboden gekregen toen ik net zwanger was (en nog niemand het wist), kan daar aansluitend beginnende.
Wilde ook al jaren kinderen maar ben blij dat ik gewacht heb. Nu klopt het, nu kon het, mijn carrière wordt niet gehinderd door de baby.Andere optie is eerst werken tot je meer zekerheid hebt, hier hebben mijn vriendinnen voor gekozen.
zaterdag 17 mei 2014 om 16:06
Nova/exces: dank je ik ben helaas niet aan de pil maar inderdaad, elke keer ongesteld is toch weer sneller dan je zou willen dus het is vast zo voorbij
007washere: veel succes en plezier gewenst met de komende tijd je draai vinden van mijn slaap zal ik zeker nog even genieten haha!
Teuntje en lady: ik bedoelde dat ik dan al wat verder ben in mijn studie, maar mijn vriend en ik hebben er lang en veel over gesproken en alle opties afgewogen en dit is onze keuze, misschien onorthodox, maar welbewust, we staan er allebei volledig achter.
007washere: veel succes en plezier gewenst met de komende tijd je draai vinden van mijn slaap zal ik zeker nog even genieten haha!
Teuntje en lady: ik bedoelde dat ik dan al wat verder ben in mijn studie, maar mijn vriend en ik hebben er lang en veel over gesproken en alle opties afgewogen en dit is onze keuze, misschien onorthodox, maar welbewust, we staan er allebei volledig achter.
zaterdag 17 mei 2014 om 16:09
quote:titato schreef op 17 mei 2014 @ 14:55:
Ik snap wel wat je bedoeld hoor, vriend en ik "moeten" via pgd en ivf kinderen krijgen en zijn nu ongeveer sinds een jaar bezig met de gesprekken en onderzoeken, zou in maart te horen krijgen of we groen licht krijgen maar ze belde toen dat ze het bloed van mijn overleden moeder willen opvragen in ziekenhuis waar ze werd behandeld om dat te onderzoeken, weer +/- 3 mnd wachten. En dat zijn dan maar 3 mnd maar het lijkt veel langer , zodra we groen licht krijgen duurt alles ook nog wel een hele tijd en kunnen we "zo" 2 jr verder zijn.
Wachten op iets wat je heel graag wilt is vervelend, mijn eierstokken rammelen ondertussen ook al zo dat ze een eigen cd kunnen uitbrengen
Maaaaar.. Geduld is een schone zaak zeggen we dan maar he :p
Jeetje wat een verhaal. Heel veel sterkte de komende tijd! Ik hoop maar dat je snel groen licht zult krijgen en zwanger zult raken
Geduld is inderdaad een schone zaak!
Ik snap wel wat je bedoeld hoor, vriend en ik "moeten" via pgd en ivf kinderen krijgen en zijn nu ongeveer sinds een jaar bezig met de gesprekken en onderzoeken, zou in maart te horen krijgen of we groen licht krijgen maar ze belde toen dat ze het bloed van mijn overleden moeder willen opvragen in ziekenhuis waar ze werd behandeld om dat te onderzoeken, weer +/- 3 mnd wachten. En dat zijn dan maar 3 mnd maar het lijkt veel langer , zodra we groen licht krijgen duurt alles ook nog wel een hele tijd en kunnen we "zo" 2 jr verder zijn.
Wachten op iets wat je heel graag wilt is vervelend, mijn eierstokken rammelen ondertussen ook al zo dat ze een eigen cd kunnen uitbrengen
Maaaaar.. Geduld is een schone zaak zeggen we dan maar he :p
Jeetje wat een verhaal. Heel veel sterkte de komende tijd! Ik hoop maar dat je snel groen licht zult krijgen en zwanger zult raken
Geduld is inderdaad een schone zaak!
zaterdag 17 mei 2014 om 16:19
Ik denk dat het beste is om 'gewoon' te bedenken: nu nog niet. Iedereen wil zoveel, dat hoeft niet allemaal nu. Dus probeer actief te vergeten dat dat eraan zit te komen en richt je op het huwelijk, je studie, je vriend, vakantie, lekker eten enzo. Dat jaar is zo voorbij.
En ja, ik spreek uit ervaring. Ik was al toe aan kinderen toen ik mijn vriend leerde kennen (mijn eierstokken rammelden al jaren). Maar ik wilde onze relatie eerst helemaal laten slagen, ik wilde dat wij er beiden klaar voor waren zo goed als we dat konden zijn. Dus ik heb jaren gewacht. En ik heb echt niet voortdurend aan kinderen gedacht. En nu zijn we, al een jaar, klaar voor kinderen maar het lukt nog niet. Dus dat kan ook nog.
Je weet nooit hoe het loopt, geniet nou maar eerst van je leven en je successen en je huwelijk. Daarna is er tijd en plek voor een kindje (ik ga er gewoon van uit dat het je gegund is )!
En ja, ik spreek uit ervaring. Ik was al toe aan kinderen toen ik mijn vriend leerde kennen (mijn eierstokken rammelden al jaren). Maar ik wilde onze relatie eerst helemaal laten slagen, ik wilde dat wij er beiden klaar voor waren zo goed als we dat konden zijn. Dus ik heb jaren gewacht. En ik heb echt niet voortdurend aan kinderen gedacht. En nu zijn we, al een jaar, klaar voor kinderen maar het lukt nog niet. Dus dat kan ook nog.
Je weet nooit hoe het loopt, geniet nou maar eerst van je leven en je successen en je huwelijk. Daarna is er tijd en plek voor een kindje (ik ga er gewoon van uit dat het je gegund is )!
zaterdag 17 mei 2014 om 16:22
quote:lionlily schreef op 17 mei 2014 @ 16:19:
Ik denk dat het beste is om 'gewoon' te bedenken: nu nog niet. Iedereen wil zoveel, dat hoeft niet allemaal nu. Dus probeer actief te vergeten dat dat eraan zit te komen en richt je op het huwelijk, je studie, je vriend, vakantie, lekker eten enzo. Dat jaar is zo voorbij.
En ja, ik spreek uit ervaring. Ik was al toe aan kinderen toen ik mijn vriend leerde kennen (mijn eierstokken rammelden al jaren). Maar ik wilde onze relatie eerst helemaal laten slagen, ik wilde dat wij er beiden klaar voor waren zo goed als we dat konden zijn. Dus ik heb jaren gewacht. En ik heb echt niet voortdurend aan kinderen gedacht. En nu zijn we, al een jaar, klaar voor kinderen maar het lukt nog niet. Dus dat kan ook nog.
Je weet nooit hoe het loopt, geniet nou maar eerst van je leven en je successen en je huwelijk. Daarna is er tijd en plek voor een kindje (ik ga er gewoon van uit dat het je gegund is )!Dank je, lieve post
Ik denk dat het beste is om 'gewoon' te bedenken: nu nog niet. Iedereen wil zoveel, dat hoeft niet allemaal nu. Dus probeer actief te vergeten dat dat eraan zit te komen en richt je op het huwelijk, je studie, je vriend, vakantie, lekker eten enzo. Dat jaar is zo voorbij.
En ja, ik spreek uit ervaring. Ik was al toe aan kinderen toen ik mijn vriend leerde kennen (mijn eierstokken rammelden al jaren). Maar ik wilde onze relatie eerst helemaal laten slagen, ik wilde dat wij er beiden klaar voor waren zo goed als we dat konden zijn. Dus ik heb jaren gewacht. En ik heb echt niet voortdurend aan kinderen gedacht. En nu zijn we, al een jaar, klaar voor kinderen maar het lukt nog niet. Dus dat kan ook nog.
Je weet nooit hoe het loopt, geniet nou maar eerst van je leven en je successen en je huwelijk. Daarna is er tijd en plek voor een kindje (ik ga er gewoon van uit dat het je gegund is )!Dank je, lieve post
