Wachten, wachten, wachten, deel 2

Wat goed! Gefeliciteerd!!!! Wat gaat er nu precies gebeuren?

@Chocochip 3 zware gesprekken en 2 cursusavonden. En hopen in de tussentijd dat we niet afgekeurd worden. (Je zou er bijna gaan nagelbijten)

.

@ tafelkleed:

@tafelkleed: Gefeliciteerd! Wat fijn! Ik hoop voor jullie dat jullie de gesprekken etc. ook goed doorkomen.

@ephina: welkom terug! (Uit je post begrijp ik dat je al eerder meeschreef?) Zo steeds met kinderen, zwangerschap, etc. geconfronteerd worden lijkt me niet gemakkelijk. Echt ontlopen op sommige momenten is dan lastig.



@tafelkleed: gefeliciteerd! En succes met het vervolgtraject.

@Ephina; welkom!

@werk/_geenwerk: Ik ben ook nog erg aan het worstelen met de vraag: "Wat wil ik nou?" Voorlopig solliciteer ik even op alles wat leuk lijkt en ondertussen heb ik een opdracht van de loopbaanadviseur om uit te zoeken welke elementen er voor mij in een volgende baan moeten zitten.. Ik hoop dat ik straks een wat beter beeld heb dus en op basis daarvan een actieplan kan maken.



@tafelkleed; gefeliciteerd!

Wat fijn tafelkleed!!!

Wat fijn tafelkleed Gefeliciteerd!



@Ephina: lang verhaal, niet alleen de praktische bezwaren, maar die spelen wel mee.

Ik heb net echt zin om het weer uit te leggen, en dus de korte versie:

Het komt erop neer dat we nogal klein wonen, mijn vriend tijdelijk werk heeft, en vriend nog niet toe is aan een tweede. Hij houdt vast rust en tijd voor zichzelf, en van genoeg slaap.

Ik daarentegen hou van kinderen en vind slaap niet zo belangrijk

@ Tafelkleed: Wat fijn! Gefeliciteerd



@ Tara: mijn vriend heeft dat ook. Hij heeft inmiddels wel een studie afgemaakt (rechten) maar ik geloof niet dat het hem bijster veel interesseerde. Maar ja hij moest 'iets' doen... Dat zal stom klinken in de oren van je vriend. Toch weet hij nu ook wel wat dingen te noemen die hem aanspreken en als hij binnenkort aan het werk gaat (zijn eerste sollicitatiegesprek is een feit, spannennnnnd!) vindt hij het misschien wel leuk... Maar niet zó leuk. Het is 'gewoon' een baan. Hij heeft dan weliswaar wel een richting gekozen, maar puur omdat hij eigenlijk bang is voor het bungelen zeg maar. En het pakt niet slecht uit, maar ook niet vreselijk goed.

Ik begrijp daar helemaal niets van. Ik denk, dan ga je toch geneeskunde studeren, hoe kan dat ooit iets anders worden dan je passie? Haha. Omdat ik zo'n verwend nest ben (wat dat betreft) dat op haar vierde riep: ik word later dokter hoor! En dat ook wordt.

Tja wat hij nu moet... Lastig. Als rechten zijn droom is zou ik het gaan doen. Ik volg er ook een vak van een master rechten naast op dit moment en mijn rechtenstudiegenootjes zeggen dat ze maar 6u college per week hebben en die zijn echt niet de hele dag aan het lezen hoor. Die werken er allemaal 25uur per week bij.

En zijn er nog mogelijkheden voor stufi, lenen, etc?

Mijn vriend had in de masterfase echt 1x in de 2 weken college zelfs. Dus in het begin misschien in deeltijd dan en dan die master er ff doorheen knallen. Ik bedoel, geneeskunde staat bekend om zijn vele colleges maar ik heb opzich nog best veel vrij. Alleen dan geen zin meer om te werken. Maar meestal ben ik wel 1 of 2 dagen per week vrij, bij rechten zijn al mijn vrienden dat.



Maar ja dat ligt er ook gewoon heel erg aan hoeveel studietijd je nodig hebt en erin WIL steken, want in principe staat er natuurlijk 40u voor maar ik ben gewoon lui en doe minimale input en dan een week mezelf doodleren voor tentamen haha. Maar voor mij was het de afgelopen jaren chillen voor het leven 7 weken lang en dan een week lijden.

Nu niet meer helaas door al die extracurriculaire dingen dus



@ Ephina: welkom terug en wat klote dat je zo rammelt. Doe je nu kinder, dat je zo met kindjes wordt doodgegooid? Laat me weten hoe het is coschappen, ik ben derdejaars. Wij kennen elkaar al, maar ik heb van nick gewisseld. Even denken hoe leg ik dat uit... Ohja je reageerde in mijn topic over dat ik niet wist of ik nog wel arts wilde worden. Ik ben niet heel veel veranderd, ik was toen ook al klein met een K.



@ Noodles: nou als er al wordt nagedacht over een nickname voor het broertje of zusje van Mihoentje... Gaat de goeie kant op toch Wanneer komt dat boek eigenlijk uit? Dan kan ik Mihoen eindelijk ontmoeten ik ben zo benieuwd naar hem want hij ziet er zo schattig uit (nee dat boek is geen excuus om Mihoen te leren kennen maar ik wil het ook écht graag lezen)



@ iedereen: hebben jullie ook dat jullie de fb smileys en de forumsmileys steeds door elkaar halen..? Vermoeiend



@ hier: dik verloren met basketbal en een of andere trut sprong bovenop me bij een sprongbal en in plaats van aan de bal te trekken pakt ze m'n vinger en duwt die om totdat ik schreeuw: "AUW (#@*$&(*# (= heel slecht woord)". Werd dus een sprongbal dus ik was pissed en toen zei ze: "oh sorry ik dacht dat ik aan de bal trok hoor." JA VAST. Want vingers voelen inderdaad NET als ballen. Inmiddels wel, want mijn vinger is helemaal dik En nu kan ik niet meer goed typen.

Verder tentamenstress ik snap al die stomme röntgenfoto's echt niet en ik moet steeds het verschil weten tussen allerlei ziekten die gewrichtsontsteking geven en dan weet ik het niet en het is zo saai.



Ik blijf maar bij MDL en Kinder. Orthopeed of reumatoloog of (god verhoede het) radioloog word ik zeker niet



Verder... Vriend dus sollicitatiegesprek, zijn eerste, dus we zijn heel zenuwachtig allebei en de sterfdag van mijn papa komt er weer aan en ik merk dat ik dat elk jaar toch weer lastig vind (elk jaar, dit is het tweede jaar maar goed). Gisteren reed ik door de straat waar we woonden met hij en Zusje en ik en ik kon wel janken, want het was altijd zo gezellig en nu kan ik nooit meer naar dat huis en het liefst zou ik gewoon weer daar gaan wonen.

Al zou ik dan wel vriend en mijn liefste katjes mee willen.

Met ene kat was ik gisteren naar de DA en hij zat zo tegen haar te slijmen. Stil zitten toen hij vaccinatie kreeg, kopjes geven, braaf pilletje eten dat ze voor hem neerlegt en vet rustig op zijn rug liggen om haar te laten luisteren. Op de terugweg gaat ie in de tram liggen spinnen.... Gestoord beest. Maar wel heel lief



Oké ik ga weer studeren! Wish me luck! (en sorry iedereen die ik vergeten ben volgende keer komen jullie aan de beurt)

@ tafelkleed: GEFELICITEERD, wat fijn! Op naar de volgende stap!



@ werken/passie: Herken jullie verhalen. Niet van mezelf maar ik ken veel jonge mensen in mijn omgeving die zoekende zijn. Switchen van studie, door problemen noodgedwongen gestopt en dan opeens beseffen dat je niet meer de leeftijd hebt om nog te willen "zweven". Kan me de druk om iets goeds en leuks te vinden erg goed voorstellen. Ik ben erg dankbaar dat zowel ik als vriend beide hierover zeker zijn. Dan is het alleen nog een kwestie van hard zoeken naar een bijpassende baan.



@ kleine kapitein: leuke lange post om te lezen. Klinkt als een super schattig katje.. Oooh ik zou ook graag huisdier willen! Succes verder met studeren!!!



@ hier: ik heb een weekje vakantie (herfstvakantie hier in de regio). Heeeeeerlijk! Ga veel leuke dingen doen met vriendinnen. En vooral lekker relaxen. Heb het mega druk op mijn werk en maak momenteel meer dan 40 uur per week.



@ paddle: wat jij zegt over werk herken ik wel. Dat het behoorlijke druk op je legt en dat je thuis deze druk eigenlijk pas los kan laten. Ik heb dat ook. Ik hou echt van mijn werk, maar uiteindelijk ben je op het werk toch in een werk-rol. Ik merk dat als ik dit 5 dagen in de week doe, het toch wel zwaar valt. Hoop dat ik volgend jaar een baan kan vinden waarin ik 28-32 uur kan werken. Dat lijkt mij ideaal.



Fijn weekend meiden! Hebben jullie leuke plannen?

Kleinekapitein: heb je wel verdiend (sterfdag, zere vinger en sollicitatiegesprek vriend)

@Kapitein Héél veel succes voor je vriends solicitatie gesprek. Een veel sterke en beterschap voor jou! Ik hoop dat je de dag een beetje door kunt komen.

@passie, soms ben ik ook wel zoekende. Ik vind het heerlijk om huisvrouw te spelen. Koken schoonmaken en voor kinderen zorgen maar dat is in deze tijd net zo taboe als werken in de jaren 50.



@Kapitein, sterkte! Wat triest dat je je vader verloren bent. Succes met de sollicitatie van je vriend, spannend!



Hier een beetje een k weekend. Er moet heel veel geregeld worden voor het oude en het nieuwe huis en man werkt nu 12 uur per dag dus alles komt bij mij en dan nog hebben mijn schoonouders altijd iets om te zeuren. Het is nooit genoeg, ja ik moet het van me af laten glijden maar dat lukt me zo slecht.

@ passie: Nou ik kan het met goed voorstellen choco: ik vind koken en in het huis rommelen ook heerlijk. Toch zou ik niet helemaal niet willen werken. Niet omdat ik het not done/taboe vind, wel omdat je nooit weet wat de toekomst brengt en financieel niet afhankelijk wil zijn (een tante van mij moest na overlijden man na een paar jaar toch echt aan het werk na geruime tijd huisvrouw te zijn geweest). Daarnaast is mijn werk ook mijn passie: dus beide half om half zou ik top vinden.



Sterkte choco met alle drukte rondom verhuizing en gedoe met schoonfam. Blijft altijd lastig he!! Tegen mijn eigen ouders durf ik sneller er iets over te zeggen dan tegenover schoonfam. Succes met "af laten glijden"!!

Even een voor iedereen die het nodig heeft en een zwaai!



Ik ben het weekend veel aan het werk, gisteren 12 uur gewerkt en vandaag weer. Dus reageer later uitgebreider!

@ Huisvrouw: oooh ik ben echt totaal geen huisvrouwerig typ. Ik besteed het liefst al het schoonmaak, kook en waswerk uit aan iemand anders.

Maar ik wil later wel tijd maken voor mijn kinderen, niet zo'n working mom worden en dat de kinderen liever bij de au pair zijn dan bij mij. Dus ik wil geen au pair.

Ik dacht: Vriend 4 dagen, ik 4 dagen en dan kinderen 3 dagen opvang en 4 dagen met papa en/of mama.



@ Tafelkleed en choco: thanks! Datum zeg ik maar niet want da's wel erg herkenbaar maar de dag komt nu best wel dichtbij. Maar ik merk gewoon dat het rottig is. De sterfdag van de moeder van mijn vriend komt er ook weer aan (zit 2 dagen na elkaar) alleen dan vieren we het nooit maar dat vind ik ook altijd een moeilijke dag omdat ik niet weet of hij er misschien wel wat aan wil doen maar het zelf niet wil organiseren ofzo.

Maar ik heb zijn moeder ook nooit gekend dus dat is lastig. Hij was allang 'uit' de rouw (hoe zeg je dat?) toen we elkaar ontmoetten.



@ Choco: ik heb gelukkig een hele lieve schoonvader maar ik snap dat je soms gillend gek kan worden Misschien tijd om vanavond iets lekker ontspannends voor jezelf te doen?

@Chocochip Verhuizen is altijd een enorm gedoe. En als je dan nog bekritiseerd wordt is het dubbel vervelend. Maar jij moet straks in het nieuwe huis wonen dus doe het vooral zoals jij het wil, en bedenk maar dat je straks met je man lekker samen in je nieuwe huisje zit zonder je schoonouders.



@Huisvrouw Ik ben huisvrouw tegen wil en dank. Het is niet dat ik het nou vreselijk vind maar het is zo saai en oninteligent/oninteresant werk. Zeker als de enige met wie je overdag nog een beetje intelligente conversatie houd de kat is.

Hihi tafelkleed. Ik vind mijn katten juist hele intelligente gesprekspartners. Dan vraag ik: 'denken jullie ook niet dat jicht een bijwerking kan zijn van cytostatica omdat doordat er regressie van de tumor optreedt er meer urinezuur wordt geproduceerd, dat niet renaal geëxcreteerd kan worden, waardoor kristalvorming optreedt?' (dit was een tentamenvraag).

En dan kijken ze me aan en dan knijpen ze zo een paar keer sloom hun ogen dicht van: 'Ja, dat is precies wat wij denken.' En dan blijkt dat het goede antwoord te zijn.



Supergoeie studiematen die katten van mij

Ik ben eerlijk gezegd best wel goed in huisvrouw zijn

@ Tafelkleed: gefeliciteerd! Het blijft dus nog wel even spannend.



@ Paddle: dat gevoel heeft hij inderdaad ook. Dat alle puzzelstukjes voor anderen zomaar op hun plek vallen, maar dat het voor hem altijd een soort gevecht is.



@ kapitein: een studie kiezen omdat je nou eenmaal iets moet doen klinkt hem niet zo raar in de oren hoor. Zijn laatste studie keuze kwam ook daar uit voort. Achteraf een slechte keuze. Gisteren kwam weer naar voren dat rechten toch echt zijn droom is en ik heb aan jullie wijze woorden gedacht. Via de open universiteit het halen is niet echt zijn ding, dus zijn we nu aan het kijken naar gewoon deeltijd. Binnen kort is er een opendag waar we heen willen. Deze universiteit bied de deeltijd in de zelfde tijd aan als voltijd. Dus na 5 jaar heeft hij dan zijn master. Het sprak ons erg aan. Hij heeft het er ook voor over om dan weer de zelfde baan te gaan doen al tijdens zijn andere studie. Dan wel fulltime. We hebben ook afgesproken dat als we deze weg op gaan er geen zijwegen meer zijn. Totale focus dus. Ik ga deze week door rekenen of dat financieel te doen is en hij gaat verder solliciteren. Ik heb nog wel gevraagd hoe hij het voor zich zag met kinderen, maar voor hem staat volgend jaar zomer beginnen nog steeds. Het zal erg druk worden met werken, studeren en een kind, maar dat komt wel goed.



Nog een paar knuffels voor je kapitein.



@ Choco: aan schoonmaken beleef in niet zo veel lol, meer aan het moment dat het gedaan is. Ik vind het wel heerlijk om een beetje in de keuken te rommelen en dan iets lekkers op tafel te zetten als mijn vriend thuis komt. Helaas komt dat dus haast nooit voor. Ik vind dat iedereen moet kunnen kiezen. Alleen moet je hele goede afspraken maken met je partner als je thuis blijft zodat je niet ineens met lege handen achter blijft ofzo. Bij ons zou het ook gewoon niet kunnen. Ik ben de kostwinner.



@ kapitein: op de sterfdag van mijn schoonvader gaan we meestal even naar zijn moeder toe om haar op te vrolijken. Hij was ook al jaren dood toen ik mijn vriend leerde kennen.



@ hier: ik heb een wat minder weekend gehad. Ik was sowieso behoorlijk humeurig, wat ook bleek te komen omdat ik ongesteld werd. We waren al op elkaar aan het mopperen en toen kwam mijn schoonmoeder langs gefietst. Heel gezellig, maar ook het onderwerp trouwen kwam aan bod en 2 vrienden van ons blijken ook trouwplannen te hebben en mijn schoonzusje is al naar jurken aan het kijken. Het feit dat dus niemand weet van onze trouwplannen zat me ineens heel erg dwars. Het idee dat mensen straks misschien denken dat we ook maar trouwen omdat iedereen dat doet. Nou heeft mijn vriend gelijk dat ik me daar niks van aan moet trekken, maar sommige momenten is dat lastig. Verder wel goede gesprekken gehad over werk en studie. We gaan nu uitzoeken of dat gaat lukken, maar ik ben positief. We hebben ook een plan van aanpak gemaakt.

- Vriend solliciteert naar baan waar hij veel ervaring in heeft.

- We zetten zo veel mogelijk geld opzij.

- We maken het huis af

- vriend begint in september studie

- hopelijk houd hij dan een jaar later een baby en universitaire P vast.

Tara ik dacht dat de universitaire P niet meer bestond? Bij ons iig niet.



Wat was ook alweer de reden dat jullie niemand willen vertellen over de trouwplannen?

@ Mattie: Misschien denk ik te veel als een hbo-er . Ik bedoel iedergeval dat hij dan zijn eerste jaar heeft afgerond.



Wat trouwen betreft. Eerst was het idee om het iedereen tegelijk te vertellen, met kerst. Toen kwam zijn zusje met het nieuws dat ze door haar vriend was gevraagt, maar dat ze dus pas over 2 jaar trouwen. We wilde op dat moment niets zeggen, omdat het haar moment was. Nu lijkt het er gewoon niet van te komen om het te vertellen. Laatst kwam een vriend er ook nog mee dat hij zijn vriendin waarschijnlijk gaat vragen. En zaterdag versprak een ander vriend zich dat ze trouwplannen hebben. Ik heb spijt dat ik niet gewoon iedereen gebeld heb met het nieuws toen we terug kwamen van vakantie. De drempel word gevoelsmatig steeds hoger. Ik wil juist iedereen om hulp kunnen vragen om een leuk niet zo duur feest te kunnen geven.

@tara, gewoon gaan vertellen hoor want op deze manier is het voor jullie ook niet leuk! Op sommige momenten in je leven gaan veel mensen verhuizen/trouwen/kinderen krijgen, gewoon toevallig. Dus ik zou me geen zorgen maken over dat trouwen omdat anderen trouwen.



@katten, ik ben gek op onze kat! We hebben een Ragdoll die zo lekker zacht ik om mee te knuffelen. Ze kan ook heel stout zijn en ze maakt ons graag wakker als ze zicht verveelt.



Gister 12 uur gewerkt, staand. Nu lekker ff niks en wat kleine dingetjes inpakken en opruimen. Mijn schoonouders zijn super lief maar heel anders dan mijn ouders en nogal gepassioneerd. Denk aan de italiaanse families van tv maar dan niet italiaans...

Nou dames iets later als beloofd, maar ik kom even mijn afwezigheid van de laatste tijd uitleggen. Ik ben nu alweer bijna 3 maanden terug aan dacht ik een hele leuke nieuwe uitdaging qua werk begonnen. Nou dat valt dus vies tegen, mijn werkgever kan ons niet meer betalen en ik zit nu al 1,5 week thuis! Ontzettende kl*te situatie en ben ook behoorlijk gefrustreerd en boos, omdat hij mij heeft aangenomen met allemaal mooie toezeggingen en 2 maanden later kan hij het allemaal niet meer betalen. Daar heb ik dan mijn vaste baan voor opgezegd Even heel weinig energie gehad om hier te reageren daardoor. Maar ik ga mijn best doen om weer wat actiever te worden. Sorry maar ik ga de komende tijd wel even alles terug lezen, maar zal nu even alleen reageren op het meest recente.



@Tafelkleed! Gefeliciteerd.



@Ephina: Kom hier maar weer lekker van je afschrijven. Zal vast lastig worden als je er in je studie zo erg mee geconfronteerd gaat worden.



@Tara: Fijn dat jullie een plan hebben. Wat jullie trouwplannen betreft; eis gewoon jouw moment op en vertel het! Het is toch een fantastisch voornemen en dat moet je toch gewoon van de daken schreeuwen.



@Huisvrouw: Zo niet mijn ding. Ik ben nu al 1,5 week de huisvrouw aan het uithangen en ik vind het vreselijk. Maar vriend is er ook geen ster in en doet het ook het liefst niet, wij zijn niet echt een goed team wat dat betreft.



@Choco: Verhuizen is stom. Er komt altijd teveel stress bij kijken. Gewoon van je af proberen te zetten, verstand op 0 en zorgen dat het zo snel mogelijk klaar is.



@Katten: Volgens mij heb ik hier mijn mening over huisdieren al eens geuit, ik ben er niet zo'n fan van.



En over huisvrouwen gesproken, ik moet echt aan het schoonmaken maar ik heb geen zin