Zwanger
alle pijlers
Wat doen al die beren op mijn weg?
dinsdag 21 januari 2014 om 20:17
Waarschuwing: zeurverhaal.
(Ik moet eigenlijk een trap onder m'n kont hebben, maar oh wat is het lekker om dit even van me af te schrijven!)
Mijn vriend en ik willen graag een kindje en vanaf deze maand gaan we er ook echt voor. Ik vind het ontzettend, leuk, spannend en kijk er echt naar na uit (mocht het ons gegund zijn) zo'n klein wondertje van ons samen groot te brengen. Maar... wat doen al die beren toch op mijn weg? Is het de spanning van het nieuwe en het 'het zelf niet in de hand hebben'?
Want naast dat ik volop fantaseer over al het leuks wat er bij een zwangerschap en kindje komt kijken kan ik soms ook ontzettend doemdenken. Niet dat het onrealistische gedachten zijn, maar wel negatieve...
Want het spookt regelmatig door mijn hoofd:
Als het ons al gegund is zwanger te worden, kan ik dan wel een gezond kindje op de wereld zetten? Kan ik überhaupt wel zorgen voor zo'n klein hummeltje? Ik ben doodsbang voor de bevalling. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Die negativiteit komt ergens vandaan. Bij de meeste van mijn vriendinnen is de zwangerschap niet van een leien dakje gegaan. Van miskramen tot vroeggeboortes met dodelijke afloop tot onvruchtbaarheid aan toe. En ik heb gezien wat dat met ze heeft gedaan... In mijn naaste omgeving is een vrouw overleden (doorgebloed in haar kraambed) vlak nadat ze een (gezond) kindje op de wereld heeft gezet. Zo'n situatie gun je niemand!
En dat alles betrek ik nu op mezelf. Ik probeer die negatieve gedachten altijd gauw weer van me af te zetten, maar toch komen ze keer op keer terug. En zoals ik al zei, het zijn geen onrealistische gedachten, ik word er alleen zo moe van dat ik me hier voor die tijd soms al zo druk over kan maken! Normaal ben ik iemand die handelt met de problemen als ze er daadwerkelijk zijn, maar nu... ik zie overal beren...
(Ik moet eigenlijk een trap onder m'n kont hebben, maar oh wat is het lekker om dit even van me af te schrijven!)
Mijn vriend en ik willen graag een kindje en vanaf deze maand gaan we er ook echt voor. Ik vind het ontzettend, leuk, spannend en kijk er echt naar na uit (mocht het ons gegund zijn) zo'n klein wondertje van ons samen groot te brengen. Maar... wat doen al die beren toch op mijn weg? Is het de spanning van het nieuwe en het 'het zelf niet in de hand hebben'?
Want naast dat ik volop fantaseer over al het leuks wat er bij een zwangerschap en kindje komt kijken kan ik soms ook ontzettend doemdenken. Niet dat het onrealistische gedachten zijn, maar wel negatieve...
Want het spookt regelmatig door mijn hoofd:
Als het ons al gegund is zwanger te worden, kan ik dan wel een gezond kindje op de wereld zetten? Kan ik überhaupt wel zorgen voor zo'n klein hummeltje? Ik ben doodsbang voor de bevalling. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Die negativiteit komt ergens vandaan. Bij de meeste van mijn vriendinnen is de zwangerschap niet van een leien dakje gegaan. Van miskramen tot vroeggeboortes met dodelijke afloop tot onvruchtbaarheid aan toe. En ik heb gezien wat dat met ze heeft gedaan... In mijn naaste omgeving is een vrouw overleden (doorgebloed in haar kraambed) vlak nadat ze een (gezond) kindje op de wereld heeft gezet. Zo'n situatie gun je niemand!
En dat alles betrek ik nu op mezelf. Ik probeer die negatieve gedachten altijd gauw weer van me af te zetten, maar toch komen ze keer op keer terug. En zoals ik al zei, het zijn geen onrealistische gedachten, ik word er alleen zo moe van dat ik me hier voor die tijd soms al zo druk over kan maken! Normaal ben ik iemand die handelt met de problemen als ze er daadwerkelijk zijn, maar nu... ik zie overal beren...
dinsdag 21 januari 2014 om 20:27
Tsja weet je je weet gewoon niet wat je kunt verwachten als je aan een eerste kind begint.
Hier op den duur een knoop doorgehakt dat we kinderen wilden en ik vond het doodeng.
Inmiddels twee kinderen en het is niet altijd alleen maar leuk.
Maar vaak ook wel
Je gaat ergens voor maar beren op de weg zullen er altijd blijven.
Je weet niet hoe je zwangerschap gaat verlopen. Hier twee keer dikke ellende maar goed het resultaat is wel leuk.
Hier op den duur een knoop doorgehakt dat we kinderen wilden en ik vond het doodeng.
Inmiddels twee kinderen en het is niet altijd alleen maar leuk.
Maar vaak ook wel
Je gaat ergens voor maar beren op de weg zullen er altijd blijven.
Je weet niet hoe je zwangerschap gaat verlopen. Hier twee keer dikke ellende maar goed het resultaat is wel leuk.
dinsdag 21 januari 2014 om 20:39
dinsdag 21 januari 2014 om 20:44
quote:Maleficent schreef op 21 januari 2014 @ 20:39:
Nu ik zelf weer een klein hummeltje heb (bijna 3) maak ik me eigenlijk meer zorgen over hoe het allemaal gaat als hij groot is.
Het zorgen voor een baby is volgens mij een stuk makkelijker dan het zorgen maken over je puber.Dat kan ik je garanderen.
Nu ik zelf weer een klein hummeltje heb (bijna 3) maak ik me eigenlijk meer zorgen over hoe het allemaal gaat als hij groot is.
Het zorgen voor een baby is volgens mij een stuk makkelijker dan het zorgen maken over je puber.Dat kan ik je garanderen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 21 januari 2014 om 20:50
quote:appelflapje* schreef op 21 januari 2014 @ 20:32:
Ik zou willen dat ik de tijd had om me druk te maken over denkbeeldige problemen.. Wat als je morgen plotseling overreden wordt door een vrachtwagen?! Seriously..
Appelflapje, I know... dit is precies wat ik bedoel. Hoe ik 'normaal' ook in het leven sta. Daarom kan ik dat negatieve doemdenken ook niet plaatsen...
Maar stiekem doet het me toch goed om te lezen dat ik niet de enige ben
En tuurlijk, ik ken het gezegde: kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen... Dus daar zal zeker een kern van waarheid inzitten
Ik zou willen dat ik de tijd had om me druk te maken over denkbeeldige problemen.. Wat als je morgen plotseling overreden wordt door een vrachtwagen?! Seriously..
Appelflapje, I know... dit is precies wat ik bedoel. Hoe ik 'normaal' ook in het leven sta. Daarom kan ik dat negatieve doemdenken ook niet plaatsen...
Maar stiekem doet het me toch goed om te lezen dat ik niet de enige ben
En tuurlijk, ik ken het gezegde: kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen... Dus daar zal zeker een kern van waarheid inzitten
dinsdag 21 januari 2014 om 20:53
quote:elko schreef op 21 januari 2014 @ 20:39:
wat een afschuwelijk verhaal van die overleden vrouw!
Inderdaad verschrikkelijk Elko. Ondanks dat het al een tijdje geleden is, ben ik er nog steeds van onder de indruk en krijg ik nog altijd kippenvel en tranen in mijn ogen als ik er aan denk...
Gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap!
wat een afschuwelijk verhaal van die overleden vrouw!
Inderdaad verschrikkelijk Elko. Ondanks dat het al een tijdje geleden is, ben ik er nog steeds van onder de indruk en krijg ik nog altijd kippenvel en tranen in mijn ogen als ik er aan denk...
Gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap!
dinsdag 21 januari 2014 om 21:51
Niemand kan jou garanderen dat je zwangerschap en bevalling van een leien dakje zal gaan. Ook heb je geen zekerheid of je kindje gezond zal zijn. En als dat allemaal wel zo is, blijven de beren op de weg zich aandienen nadat je kindje er is. Wat anderen hierboven al zeggen: als ze groter worden en je moet ze los gaan laten, wordt het allemaal nog veel enger.
En toch hebben veel mensen kinderen. Onbegrijpelijk eigenlijk, hè?
En toch hebben veel mensen kinderen. Onbegrijpelijk eigenlijk, hè?
dinsdag 21 januari 2014 om 22:24
Hai snorretje, ik las net je verhaal en moet even reageren..
ik ben het eens met alle reacties van de andere, je weet nooit hoe het met jou of je kindje zal gaan. Maar weet je, hou er rekening mee dat zodra je zwanger bent, je je ook weer zorgen kan gaan maken, daarna over de bevalling, de eerste nachten met je kindje, de eerste keren ziek, het vallen bij het leren lopen, ben ik wel een goede moeder? Partner? Etc etc.. En weet je? Als je zwanger mag raken zal je voor het eerst je kindje voelen schoppen, zijn of haar warme lijfje tegen je aan, het gevoel na een dag werken en je mag weer naar huis, de schaterlachen, je partner met jullie kindje. Het plezier, het geluk. Dat wil je echt niet missen. En geloof me, het zal echt niet altijd leuk zijn. Dat is het nergens. Succes met het grote loslaten!
Liefs.
ik ben het eens met alle reacties van de andere, je weet nooit hoe het met jou of je kindje zal gaan. Maar weet je, hou er rekening mee dat zodra je zwanger bent, je je ook weer zorgen kan gaan maken, daarna over de bevalling, de eerste nachten met je kindje, de eerste keren ziek, het vallen bij het leren lopen, ben ik wel een goede moeder? Partner? Etc etc.. En weet je? Als je zwanger mag raken zal je voor het eerst je kindje voelen schoppen, zijn of haar warme lijfje tegen je aan, het gevoel na een dag werken en je mag weer naar huis, de schaterlachen, je partner met jullie kindje. Het plezier, het geluk. Dat wil je echt niet missen. En geloof me, het zal echt niet altijd leuk zijn. Dat is het nergens. Succes met het grote loslaten!
Liefs.
