Wat te doen met een overgebleven embryo..?

smorre schreef: ↑

03-01-2024 09:52

Voor wat betreft het onderwerp van dit topic merk ik bij mezelf dat voor mij de meest logische oplossing toch wel ‘doneren aan de wetenschap’ is.

Het embryo is immers een stapje in het proces van de wetenschap. Als je een stapje verdergaat kan het tot een zwangerschap bij jou (of iemand anders) leiden. Als je dat niet wil, geef het dan terug aan de wetenschap. Dan kan er iets anders mee gedaan worden. En blijft het dus een stapje in het proces van de wetenschap. Voor mij is dat het meest logisch.

Het moet wel kunnen. Bij ons was er een stop. Ze hadden er al genoeg.
Uiteindelijk zijn ze bij ons vernietigd. Ik vind het niet fijn maar de alternatieven waren nog vervelender.

lux- schreef: ↑

03-01-2024 09:35

Ohhh theepoes zo herkenbaar, ik heb er nog 6! ik wil geen 8 kinderen dus allemaal terug laten plaatsen en zien wat ervan komt is zéker geen optie hier. Maar doneren aan een ander kan ik mentaal niet aan. Als een van mijn kinderen ernstig ziek zou worden of zou overlijden zou ik dat denk ik een onverdraaglijk idee vinden, dat er elders nog 1-6 andere kinderen van ons rondlopen. Nee, biologisch-genetisch identiek aan aan mijn eigen kinderen doneren aan een wildvreemde, dat kan ik niet.

Ik denk dat wij maar zullen doneren aan de wetenschap. Hopelijk levert dat nog wat op dan voor toekomstige behandelingen van nare aandoeningen. Dan hebben ze in ieder geval een ‘doel’ gehad.

Wat jij schrijft lux, precies dat gevoel heb ik ook. Ik zou het ook niet aankunnen dat er ergens anders nog bloedverwanten van mijn kinderen zouden zijn. Dan is door toevalligheid bepaald welk kind bij mij opgroeit en welke bij de andere ouders. Dat gaat mijn pet te boven.
Al kan ik het zeker begrijpen dat er mensen zijn die daar wel voor open staan, en dat vind ik ook heel mooi. Maar ik kan het niet.

En het is een beetje gek voor mij om over na te denken want ik zit momenteel in een heel andere fase, maar er is ook nog een ongebruikt embryo van ons overgebleven dat niet meer gebruikt zal worden. Gezien onze historie denk ik overigens dat het in ons geval niet eens zou zijn toegestaan om dit embryo aan een ander stel te doneren. Te groot risico op gezondheidsproblemen, dat is een (on)ethische kwestie. Maar voor de wetenschap lijkt het me prima geschikt.

Overigens wel heel erg leuk: in Gent moet je ook toestemming geven voor wel/niet gebruiken van restmateriaal (zaadcellen, onrijpe eicellen, onbevruchte eicellen, follikelvloeistof) en/of embryo's voor de wetenschap, maar dan krijg je ook een korte samenvatting van alle mogelijke lopende wetenschappelijke studies er bij. Zo weet je dus concreet welke dingen ze onderzoeken, en je kunt zelfs per specifiek onderzoek aangeven of je wel of geen toestemming verleent. Ik moet zeggen dat dat voor mij de keuze ook nog iets makkelijker maakt, omdat het meteen veel concreter is. Het zijn echt mooie en bruikbare toepassingen voor in de nabije toekomst.

theepoes schreef: ↑

04-01-2024 22:33

Bedankt!

Het blijft lastig he? Het is dat wij nu moesten kiezen. Maar anders zouden we blijven twijfelen. En nee, ik snap dat je geen 8 kinderen wil.

Inmiddels ons 'afscheidje' gehad. Vooral ook fijn dat het hoofdstuk nu afgesloten is. Dit hoeft nooit weer. Geen prikken meer, niet meer de oneindige inwendige echo's, geen wachtkamermomenten meer, geen puncties, geen hoop, teleurstelling en verdriet. Het is gewoon klaar. Helemaal.

Dus ook als je gaat voor doneren aan de wetenschap, is het misschien wel een aanrader om het hele traject toch met één of ander eigen ritueel af te sluiten.

Wat fijn! En fijn dat dat je zo goed heeft gedaan.

Weet niet of dat hier erg nodig is. Maar zal er eens over nadenken. Voor m’n gevoel is die hele IVF vrij ver weg. Tijdje terug vroeg mijn oudste hoe kinderen eigenlijk in de buik van hun mama komen en toen legde ik uit van een zaadje en eitje en seks en toen bedacht ik me halverwege m’n verhaal opeens: oh wacht, maar jullie niet dus toen heb ik maar gezegd dat het meestal zo gaat maar soms doet de dokter het zaadje en eitje bij elkaar in een bakje en stopt hem dan in de buik van de moeder. En dat dat bij hen is gebeurd.

Mijn zoon keek me erg sceptisch aan alsof ik heel rare dingen vertelde

flipje2 schreef: ↑

04-01-2024 22:43

Wat jij schrijft lux, precies dat gevoel heb ik ook. Ik zou het ook niet aankunnen dat er ergens anders nog bloedverwanten van mijn kinderen zouden zijn. Dan is door toevalligheid bepaald welk kind bij mij opgroeit en welke bij de andere ouders. Dat gaat mijn pet te boven.
Al kan ik het zeker begrijpen dat er mensen zijn die daar wel voor open staan, en dat vind ik ook heel mooi. Maar ik kan het niet.

En het is een beetje gek voor mij om over na te denken want ik zit momenteel in een heel andere fase, maar er is ook nog een ongebruikt embryo van ons overgebleven dat niet meer gebruikt zal worden. Gezien onze historie denk ik overigens dat het in ons geval niet eens zou zijn toegestaan om dit embryo aan een ander stel te doneren. Te groot risico op gezondheidsproblemen, dat is een (on)ethische kwestie. Maar voor de wetenschap lijkt het me prima geschikt.

Overigens wel heel erg leuk: in Gent moet je ook toestemming geven voor wel/niet gebruiken van restmateriaal (zaadcellen, onrijpe eicellen, onbevruchte eicellen, follikelvloeistof) en/of embryo's voor de wetenschap, maar dan krijg je ook een korte samenvatting van alle mogelijke lopende wetenschappelijke studies er bij. Zo weet je dus concreet welke dingen ze onderzoeken, en je kunt zelfs per specifiek onderzoek aangeven of je wel of geen toestemming verleent. Ik moet zeggen dat dat voor mij de keuze ook nog iets makkelijker maakt, omdat het meteen veel concreter is. Het zijn echt mooie en bruikbare toepassingen voor in de nabije toekomst.

Hee flip, long time no see! Hoe is het met jou en de meiden?

Maak ik uit deze post nou goed op dat jullie weer bezig zijn? Wat leuk! Heb ook lang getwijfeld maar ik vind de vrijheid die we inmiddels hebben wel heel fijn. Als ik de baby’s van anderen zie en hun verhalen hoor denk ik vaak bij mezelf ‘poe blij dat dat achter ons ligt’. Dus geloof dat mijn gezin compleet is maar ach, ben pas 34, wie weet krijg ik het nog eens op m’n heupen.