Zwanger
alle pijlers
weer zwanger na afbreken zwangerschap en bang
zaterdag 15 oktober 2011 om 01:43
In januari heb ik helaas mijn zwangerschap moeten afbreken omdat mijn zoontje niet levensvatbaar was. Hij had erg veel afwijkingen en zou nooit buiten de baarmoeder kunnen overleven. Het was de moeilijkste beslissing van mijn leven.
Na een half jaar voelde we ons klaar voor een volgende zwangerschap (ik denk ook niet dat langer wachten uit had gemaakt). Vrij snel was ik zwanger en inmiddels ben ik 12 weken zwanger. Ik heb drie goede echo's gehad met 6 8 en 10 weken. Toch maak ik me enorm zorgen om mijn kindje. De angst is zo groot dat er iets mis is terwijl er geen reden is om aan te nemen dat er wat mis is. Toch is de angst heel groot. Ik kan aan niets anders denken. Helaas heb ik sinds kort ook geen werk meer dus zit ik thuis. Ik probeer afleiding te zoeken maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer positief te zijn en zo min mogelijk stress te hebben maar regelmatig barst ik in huilen uit en weet niet waar ik het moet zoeken. Met 14 weken heb ik de volgende echo maar dat is zo ver weg ik trek het niet meer met wachten. De vorige keer bleek het met 12 weken bij de echo mis te zijn.
Ik ben enorm bang dat het mis gaat en ik niet nog een zwangerschap aan durf en kinderloos blijf. Alles wat ik ooit wilde worden was moeder. Daarbij is mijn nicht ook nog eens in dezelfde maand uitgerekend wat ik haar natuurlijk enorm gun zeker aangezien ze problemen genoeg heeft gehad. Maar ik ben zo bang dat het mis gaat bij ons en we dan de rest van ons leven moeten kijken naar hun met hun kindje dat zo oud is als ons kindje zou zijn. Het klinkt vast idioot maar ik kan niets aan dat gevoel doen. Natuurlijk zal ik dit nooit tegen ze zeggen ik schaam me eigenlijk best wel.
Helaas is niet duidelijk geworden wat er mis was met ons zoontje daarom weten we ook niet exact wat de kans op herhaling is. men denkt niet zo hoog maar ja dan nog kunnen er 10000 meer dingen mis gaan.
Het is een heel lang en warrig verhaal geworden maar ik moest het kwijt en misschien heeft iemand ervaring die ze wil delen.
Na een half jaar voelde we ons klaar voor een volgende zwangerschap (ik denk ook niet dat langer wachten uit had gemaakt). Vrij snel was ik zwanger en inmiddels ben ik 12 weken zwanger. Ik heb drie goede echo's gehad met 6 8 en 10 weken. Toch maak ik me enorm zorgen om mijn kindje. De angst is zo groot dat er iets mis is terwijl er geen reden is om aan te nemen dat er wat mis is. Toch is de angst heel groot. Ik kan aan niets anders denken. Helaas heb ik sinds kort ook geen werk meer dus zit ik thuis. Ik probeer afleiding te zoeken maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer positief te zijn en zo min mogelijk stress te hebben maar regelmatig barst ik in huilen uit en weet niet waar ik het moet zoeken. Met 14 weken heb ik de volgende echo maar dat is zo ver weg ik trek het niet meer met wachten. De vorige keer bleek het met 12 weken bij de echo mis te zijn.
Ik ben enorm bang dat het mis gaat en ik niet nog een zwangerschap aan durf en kinderloos blijf. Alles wat ik ooit wilde worden was moeder. Daarbij is mijn nicht ook nog eens in dezelfde maand uitgerekend wat ik haar natuurlijk enorm gun zeker aangezien ze problemen genoeg heeft gehad. Maar ik ben zo bang dat het mis gaat bij ons en we dan de rest van ons leven moeten kijken naar hun met hun kindje dat zo oud is als ons kindje zou zijn. Het klinkt vast idioot maar ik kan niets aan dat gevoel doen. Natuurlijk zal ik dit nooit tegen ze zeggen ik schaam me eigenlijk best wel.
Helaas is niet duidelijk geworden wat er mis was met ons zoontje daarom weten we ook niet exact wat de kans op herhaling is. men denkt niet zo hoog maar ja dan nog kunnen er 10000 meer dingen mis gaan.
Het is een heel lang en warrig verhaal geworden maar ik moest het kwijt en misschien heeft iemand ervaring die ze wil delen.
zondag 6 mei 2012 om 13:18
Hoi, ik herken je gevoelens helemaal. Ik heb vorig jaar november een miskraam gehad die 6 weken duurde. Nu ben ik opnieuw zwanger (bijna 10 weken) en durf er bijna niet eens blij mee te zijn. Heb afgelopen vrijdag een goede echo gehad maar toch blijf ik me maar zorgen maken dat het alsnog misgaat.
Ik denk dat als je eenmaal zoiets hebt meegemaakt je nooit meer hetzelfde in een volgende zwangerschap staat. Bij mn eerste zwangerschap voelde ik me zo anders, veel vrolijker en gelukkiger. Toen we vorig jaar voor een 2e kindje wilden gaan en ik al snel daarna zwanger bleek kon ik ook mn geluk niet op. En toen ging die zwangerschap gruwelijk mis. Nu ik opnieuw weer zwanger ben heb ik er geen enkele lol meer in en eerlijk gezegd weet ik ook net als jij niet of ik het nog eens zal proberen als het straks weer misgaat.
Ik hoop voor je (net als voor mezelf) dat deze zwangerschap wel goed zal verlopen en dat er straks een gezond kindje mag komen. Maar die angst zal denk ik wel blijven. Je ongeboren kind verliezen is tenslotte niet niks en hakt er diep in.
Ik denk dat als je eenmaal zoiets hebt meegemaakt je nooit meer hetzelfde in een volgende zwangerschap staat. Bij mn eerste zwangerschap voelde ik me zo anders, veel vrolijker en gelukkiger. Toen we vorig jaar voor een 2e kindje wilden gaan en ik al snel daarna zwanger bleek kon ik ook mn geluk niet op. En toen ging die zwangerschap gruwelijk mis. Nu ik opnieuw weer zwanger ben heb ik er geen enkele lol meer in en eerlijk gezegd weet ik ook net als jij niet of ik het nog eens zal proberen als het straks weer misgaat.
Ik hoop voor je (net als voor mezelf) dat deze zwangerschap wel goed zal verlopen en dat er straks een gezond kindje mag komen. Maar die angst zal denk ik wel blijven. Je ongeboren kind verliezen is tenslotte niet niks en hakt er diep in.
