Zwanger
alle pijlers
weer zwanger na afbreken zwangerschap en bang
zaterdag 15 oktober 2011 om 01:43
In januari heb ik helaas mijn zwangerschap moeten afbreken omdat mijn zoontje niet levensvatbaar was. Hij had erg veel afwijkingen en zou nooit buiten de baarmoeder kunnen overleven. Het was de moeilijkste beslissing van mijn leven.
Na een half jaar voelde we ons klaar voor een volgende zwangerschap (ik denk ook niet dat langer wachten uit had gemaakt). Vrij snel was ik zwanger en inmiddels ben ik 12 weken zwanger. Ik heb drie goede echo's gehad met 6 8 en 10 weken. Toch maak ik me enorm zorgen om mijn kindje. De angst is zo groot dat er iets mis is terwijl er geen reden is om aan te nemen dat er wat mis is. Toch is de angst heel groot. Ik kan aan niets anders denken. Helaas heb ik sinds kort ook geen werk meer dus zit ik thuis. Ik probeer afleiding te zoeken maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer positief te zijn en zo min mogelijk stress te hebben maar regelmatig barst ik in huilen uit en weet niet waar ik het moet zoeken. Met 14 weken heb ik de volgende echo maar dat is zo ver weg ik trek het niet meer met wachten. De vorige keer bleek het met 12 weken bij de echo mis te zijn.
Ik ben enorm bang dat het mis gaat en ik niet nog een zwangerschap aan durf en kinderloos blijf. Alles wat ik ooit wilde worden was moeder. Daarbij is mijn nicht ook nog eens in dezelfde maand uitgerekend wat ik haar natuurlijk enorm gun zeker aangezien ze problemen genoeg heeft gehad. Maar ik ben zo bang dat het mis gaat bij ons en we dan de rest van ons leven moeten kijken naar hun met hun kindje dat zo oud is als ons kindje zou zijn. Het klinkt vast idioot maar ik kan niets aan dat gevoel doen. Natuurlijk zal ik dit nooit tegen ze zeggen ik schaam me eigenlijk best wel.
Helaas is niet duidelijk geworden wat er mis was met ons zoontje daarom weten we ook niet exact wat de kans op herhaling is. men denkt niet zo hoog maar ja dan nog kunnen er 10000 meer dingen mis gaan.
Het is een heel lang en warrig verhaal geworden maar ik moest het kwijt en misschien heeft iemand ervaring die ze wil delen.
Na een half jaar voelde we ons klaar voor een volgende zwangerschap (ik denk ook niet dat langer wachten uit had gemaakt). Vrij snel was ik zwanger en inmiddels ben ik 12 weken zwanger. Ik heb drie goede echo's gehad met 6 8 en 10 weken. Toch maak ik me enorm zorgen om mijn kindje. De angst is zo groot dat er iets mis is terwijl er geen reden is om aan te nemen dat er wat mis is. Toch is de angst heel groot. Ik kan aan niets anders denken. Helaas heb ik sinds kort ook geen werk meer dus zit ik thuis. Ik probeer afleiding te zoeken maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer positief te zijn en zo min mogelijk stress te hebben maar regelmatig barst ik in huilen uit en weet niet waar ik het moet zoeken. Met 14 weken heb ik de volgende echo maar dat is zo ver weg ik trek het niet meer met wachten. De vorige keer bleek het met 12 weken bij de echo mis te zijn.
Ik ben enorm bang dat het mis gaat en ik niet nog een zwangerschap aan durf en kinderloos blijf. Alles wat ik ooit wilde worden was moeder. Daarbij is mijn nicht ook nog eens in dezelfde maand uitgerekend wat ik haar natuurlijk enorm gun zeker aangezien ze problemen genoeg heeft gehad. Maar ik ben zo bang dat het mis gaat bij ons en we dan de rest van ons leven moeten kijken naar hun met hun kindje dat zo oud is als ons kindje zou zijn. Het klinkt vast idioot maar ik kan niets aan dat gevoel doen. Natuurlijk zal ik dit nooit tegen ze zeggen ik schaam me eigenlijk best wel.
Helaas is niet duidelijk geworden wat er mis was met ons zoontje daarom weten we ook niet exact wat de kans op herhaling is. men denkt niet zo hoog maar ja dan nog kunnen er 10000 meer dingen mis gaan.
Het is een heel lang en warrig verhaal geworden maar ik moest het kwijt en misschien heeft iemand ervaring die ze wil delen.
zaterdag 15 oktober 2011 om 01:45
Verlammend kan die angst werken he? De natuur gaat haar gang en jij hebt opnieuw af te wachten. Maar weet je? Het kan net zo goed helemaal goed verlopen dit keer.
Waar schaam je je eigenlijk voor? Het is toch logisch dat je zo kan denken? Je misgunt niet je hebt pijn en verdriet om gemis (gehad) wat je wellicht omzet in gedachten als dit. Daar zou ik me niet voor schamen en dat gevoel was (voor mij ooit) heel herkenbaar. Ik deed er niets mee (naar hen) maar ik vond het uiteindelijk wel goed dat ik me zo kon voelen.
Heel veel sterkte
Waar schaam je je eigenlijk voor? Het is toch logisch dat je zo kan denken? Je misgunt niet je hebt pijn en verdriet om gemis (gehad) wat je wellicht omzet in gedachten als dit. Daar zou ik me niet voor schamen en dat gevoel was (voor mij ooit) heel herkenbaar. Ik deed er niets mee (naar hen) maar ik vond het uiteindelijk wel goed dat ik me zo kon voelen.
Heel veel sterkte
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 15 oktober 2011 om 02:48
Wat een moeilijke beslissing heb je moeten maken bij je vorige zwangerschap, een hele heftige stap.
Natuurlijk ben je nu bang, en je mag ook bang zijn. Maar maak jezelf niet gek, probeer realistisch te wezen. Als je de hele dag thuiszit, probeer toch wat afleiding te zoeken. Luister naar de radio, ga een wandelingetje maken.
En huilen is juist goed, je moet het voor jezelf toch een plekje geven?
Natuurlijk ben je nu bang, en je mag ook bang zijn. Maar maak jezelf niet gek, probeer realistisch te wezen. Als je de hele dag thuiszit, probeer toch wat afleiding te zoeken. Luister naar de radio, ga een wandelingetje maken.
En huilen is juist goed, je moet het voor jezelf toch een plekje geven?
zaterdag 15 oktober 2011 om 02:51
zaterdag 15 oktober 2011 om 07:17
zaterdag 15 oktober 2011 om 07:22
Ik zou dit met je huisarts bespreken en naar een psycholoog gaan.
Een eerdere echo zou ik proberen niet te doen. Je kunt nu eenmaal niet elke week een echo laten doen. (nou ja kan misschien wel maar is het slim?)
Het lijkt mij verstandiger om over je angst te praten met iemand die er verstand van heeft.
En verder voor jou, het is vast niet makkelijk voor je.
Een eerdere echo zou ik proberen niet te doen. Je kunt nu eenmaal niet elke week een echo laten doen. (nou ja kan misschien wel maar is het slim?)
Het lijkt mij verstandiger om over je angst te praten met iemand die er verstand van heeft.
En verder voor jou, het is vast niet makkelijk voor je.
zaterdag 15 oktober 2011 om 08:54
Hier een moeder die 3 weken gelden dezelfde beslissing heeft moeten nemen met een zwangerschapsduur van bijna 23 weken. Het enige verschil is dat ik zwanger was/ ben van een tweeling en nu dus nog zwanger ben van 1 overleden kindje en 1 gezond jongetje. Ik herken je angst helemaal. Als ik mijn mannetje een halve dag niet gevoeld heb ben ik als de dood dat er ook wat met hem is. Ik denk dat zorgeloos genieten er gewoon niet meer inzit voor mensen zoalsmons. Je hebt gewoon teveel meegemaakt om onbezorgd een zwangerschap in te gaan. Als het je echt verlamd zou ik professionele hulp vragen. Maar een vriendin van mij die precies hetzelfde heeft meegemaakt zegt steeds maar er worden nog altijd meer gezonde kinderen geboren en daar houd ik mij maar aan vast.
Dikke knuffel
Dikke knuffel
zaterdag 15 oktober 2011 om 09:07
Een afgebroken zwangerschap is loodzware bagage! Bang zijn dat het nu ook weer niet goed gaat, lijkt me normaal. Maar probeer het niet te laten overheersen in je denken? Probeer je ook de toekomst MET kindje voor te stellen? Als de artsen het niet vertrouwen zullen ze je heus wel opnemen hoor!!!
Kijk of je ondersteuning kan krijgen door een psycholoog, of door contacten met andere vrouwen, die iets dergelijks hebben meegemaakt? Praten kan verlichting geven . . . . Heel veel sterkte,
van een ervaringsdeskundige
Kijk of je ondersteuning kan krijgen door een psycholoog, of door contacten met andere vrouwen, die iets dergelijks hebben meegemaakt? Praten kan verlichting geven . . . . Heel veel sterkte,
van een ervaringsdeskundige
zaterdag 15 oktober 2011 om 09:41
Hier ook een lotgenoot...Heel herkenbaar wat je schrijft. Een volgende zwangerschap Is vrij belastend. Zo heb ik dat ervaren. Elke keer maak je weer kleine stapjes en word je wat minder onzeker. Maar de angst hou je in bepaalde mate. Ondersteuning van je gyn/vk is erg belangrijk. Ik vond het erg prettig om tot de 20 wk geregeld echo's te krijgen ( dus wat bibaatje zegt spreek ik tegen..). (mijn zwangerschap is bij 21wk afgebroken). Gewoon vragen om een echo bij 12 weken! Zeker als dat de termijn is waarbij het mis ging is het heel logisch dat je rond die tijd weer een echo wil.
Sterkte!
Sterkte!
zaterdag 15 oktober 2011 om 10:34
Jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn. Wij hebben in december een zwangerschap van 15 weken moeten laten afbreken.
Daarna heel veel verdriet om wat er had moeten zijn. Maar uiteindelijk snel weer geprobeerd zwanger te worden. Want die wens voor een kindje was nog groter geworden.
Uiteindelijk duurde het 9 maanden voordat ik weer zwanger was. Een periode van teleurstelling, maar ook opluchting. Want als ik niet zwanger was, hoefden we niet weer die stressvolle periode van de eerste 12 weken door te komen.
Nu ben ik 7 weken zwanger en as maandag krijg ik de eerste echo. Het had ook eerder gekund. Maar de vk raadde me aan om een weekje extra te wachten omdat de kans erin zat dat ze met 6 weken nog niks zou zien en dat wij dan enorm in de stress zouden schieten.
Ik ben ook bang, maar tegelijkertijd moet ik me voor ogen houden dat het ook goed kan gaan. Mijn zus zei tegen me: geniet er maar van, je hebt nog tijd genoeg om je wel zorgen te gaan maken als het echt niet goed is. En daar heeft ze gelijk in.
Moeilijk is het wel, we zijn voor vanalles bang. Dat het hartje maandag niet klopt bijvoorbeeld. En dat terwijl de vorige zwangerschap daar helemaal niet mis op gegaan is. Je bent gewoon bang voor alles wat mis kan gaan.
Maar probeer toch te genieten. Dat heeft je kindje ook verdiend!
En als het je zelf niet lukt, dan zoek hulp via de huisarts of VK.
Daarna heel veel verdriet om wat er had moeten zijn. Maar uiteindelijk snel weer geprobeerd zwanger te worden. Want die wens voor een kindje was nog groter geworden.
Uiteindelijk duurde het 9 maanden voordat ik weer zwanger was. Een periode van teleurstelling, maar ook opluchting. Want als ik niet zwanger was, hoefden we niet weer die stressvolle periode van de eerste 12 weken door te komen.
Nu ben ik 7 weken zwanger en as maandag krijg ik de eerste echo. Het had ook eerder gekund. Maar de vk raadde me aan om een weekje extra te wachten omdat de kans erin zat dat ze met 6 weken nog niks zou zien en dat wij dan enorm in de stress zouden schieten.
Ik ben ook bang, maar tegelijkertijd moet ik me voor ogen houden dat het ook goed kan gaan. Mijn zus zei tegen me: geniet er maar van, je hebt nog tijd genoeg om je wel zorgen te gaan maken als het echt niet goed is. En daar heeft ze gelijk in.
Moeilijk is het wel, we zijn voor vanalles bang. Dat het hartje maandag niet klopt bijvoorbeeld. En dat terwijl de vorige zwangerschap daar helemaal niet mis op gegaan is. Je bent gewoon bang voor alles wat mis kan gaan.
Maar probeer toch te genieten. Dat heeft je kindje ook verdiend!
En als het je zelf niet lukt, dan zoek hulp via de huisarts of VK.
zaterdag 15 oktober 2011 om 10:39
Lieve TO
Wat rot dat je vorige zwangerschap zo is afgelopen
Je angst is volkomen logisch.
het is ook enorm verdrietig wat je mee hebt gemaakt, zoiets laat een flinke deuk achter.
Ik wil je toch feliciteren met deze zwangerschap!
Wees niet te hard voor jezelf, je hebt niets om je voor te schamen.
Praat erover met je man/vriend, en schrijf het hier van je af.
Veel sterkte
Wat rot dat je vorige zwangerschap zo is afgelopen
Je angst is volkomen logisch.
het is ook enorm verdrietig wat je mee hebt gemaakt, zoiets laat een flinke deuk achter.
Ik wil je toch feliciteren met deze zwangerschap!
Wees niet te hard voor jezelf, je hebt niets om je voor te schamen.
Praat erover met je man/vriend, en schrijf het hier van je af.
Veel sterkte
zaterdag 15 oktober 2011 om 10:46
Ik ben een beetje misplaatst hier wellicht ( ben d'r eentje van de kinderhaters topic), maar toch snap ik je. Ik heb mijn miskraam met 10 weken gehad en kan me voorstellen dat je nu bang bent. Maar vaak gaat het gewoon goed. Gefeliciteerd in elk geval met je nieuwe zwangeschap!
Neem je rust! Ik wens je in elk geval alvast een fijne zwangerschap zonder problemen en een mooi keind aan het einde van de 9 maanden rit
@ Wohman, jij ook!
Neem je rust! Ik wens je in elk geval alvast een fijne zwangerschap zonder problemen en een mooi keind aan het einde van de 9 maanden rit
@ Wohman, jij ook!
zaterdag 15 oktober 2011 om 13:36
Bedankt voor alle lieve reacties. De herkenning is fijn maar zo naar dat het zoveel mensen moet overkomen dit wens je niemand toe.
Natuurlijk weet ik de meeste dingen eigenlijk wel maar verstand en gevoel kunnen zo ver van elkaar liggen. Mijn vriend zegt ook steeds dat ik vertrouwen moet hebben alles gaat toch ook goed? Dat weet ik ook wel maar ik denk dat het ook een soort van zelfbescherming is. Ook onzin natuurlijk als het mis gaat zal ik er hoe dan ook kapot van zijn of ik er nu wel of niet op durf te hopen.
Ik ga denk ik maandag het ziekenhuis bel of er niet eerder een echo mogelijk is. Ik had een beetje het gevoel dat ik maar gewoon sterk moet zijn maar eigenlijk is bang zijn in dit geval natuurlijk niet zo gek.. Misschien kan ik dan ook overleggen of ik met iemand moet/kan gaan praten. Al denk ik dat als het straks allemaal goed zit ik veel meer rust zal hebben.
@ knorretje, heel veel sterkte de rest van je zwangerschap, ik kan me niet eens voorstellen hoe dit moet voelen. Hopelijk geeft je kleine man de kracht om door te gaan ook in de moeilijke tijd die nog gaat komen.
@ Wohman, Heel veel succes met je echo en je zwangerschap natuurlijk.
Natuurlijk weet ik de meeste dingen eigenlijk wel maar verstand en gevoel kunnen zo ver van elkaar liggen. Mijn vriend zegt ook steeds dat ik vertrouwen moet hebben alles gaat toch ook goed? Dat weet ik ook wel maar ik denk dat het ook een soort van zelfbescherming is. Ook onzin natuurlijk als het mis gaat zal ik er hoe dan ook kapot van zijn of ik er nu wel of niet op durf te hopen.
Ik ga denk ik maandag het ziekenhuis bel of er niet eerder een echo mogelijk is. Ik had een beetje het gevoel dat ik maar gewoon sterk moet zijn maar eigenlijk is bang zijn in dit geval natuurlijk niet zo gek.. Misschien kan ik dan ook overleggen of ik met iemand moet/kan gaan praten. Al denk ik dat als het straks allemaal goed zit ik veel meer rust zal hebben.
@ knorretje, heel veel sterkte de rest van je zwangerschap, ik kan me niet eens voorstellen hoe dit moet voelen. Hopelijk geeft je kleine man de kracht om door te gaan ook in de moeilijke tijd die nog gaat komen.
@ Wohman, Heel veel succes met je echo en je zwangerschap natuurlijk.
zaterdag 15 oktober 2011 om 15:13
Ik begrijp heel goed dat je het zo spannend vindt! Zelf ben ik nu voor het eerst zwanger, maar ook al heb ik nog geen nare dingen meegemaakt, ik vind het ook super spannend. Mijn verloskundige zegt altijd dat ik moet bellen als ik het niet uithoud tot de volgende afspraak, omdat het ook niet goed is om ongerust te zijn. Ik denk dus dat het heel goed is om te vragen of je eerder een echo kunt krijgen!
zaterdag 15 oktober 2011 om 17:07
Muisje,
Het is te makkelijk gesteld dat je "maar vertrouwen moet hebben want vaak gaat het goed". Mooie theorie... Probeer de angst niet te laten overheersen, maar geef wel ruimte voor al je emoties.
En meid, lekker bellen maandag voor het plannen van een echo! Daar doen ze echt niet moeilijk over en jij bent na die goede echo weer even gerustgesteld.
Het is te makkelijk gesteld dat je "maar vertrouwen moet hebben want vaak gaat het goed". Mooie theorie... Probeer de angst niet te laten overheersen, maar geef wel ruimte voor al je emoties.
En meid, lekker bellen maandag voor het plannen van een echo! Daar doen ze echt niet moeilijk over en jij bent na die goede echo weer even gerustgesteld.
dinsdag 18 oktober 2011 om 15:44
Op jullie advies het ziekenhuis gebeld en ik kon vandaag komen voor een echo. Gelukkig alles goed met de baby! Mijn zoontje had een buikwanddefect daar was nu niets van te zien, mooi buikje met gevulde blaas en maag en genoeg vruchtwater (was toen ook weinig). Ik ben enorm blij dat ik gegaan ben, hopelijk kan ik nu weer een beetje normaal slapen. Volgende week is de GUO (geavanceerde echo door een arts) hopelijk durf ik er dan echt in te geloven.
Bedankt voor het advies dames.
@wohman (als je mee leest) hoe was je echo? Ik hoop dat je een mooi "knippertje" hebt gezien.
Bedankt voor het advies dames.
@wohman (als je mee leest) hoe was je echo? Ik hoop dat je een mooi "knippertje" hebt gezien.
dinsdag 18 oktober 2011 om 19:16
Hoi,
Ja ik lees nog mee! Ik heb ook een knipperend hartje gezien, en de grootte klopte met de termijn. We waren ontzettend opgelucht. Maar zodra we buiten stonden direct weer die onzekerheid. Stel dat het niet zo blijft?! Het blijft gewoon erg spannend. De vk is gelukkig heel begripvol en gaf aan dat ik zelf de termijn aan moet geven van de bezoeken. Wilde ik elke week komen, dan mocht dat. Ik heb voor nu nog een afspraak bij de gyn staan volgende week. Daarna ga ik 2 weken later weer naar de vk. Ik wil mezelf niet gek maken! Maar als ik het niet meer uithield dan kon ik gerust bellen en eerder komen.
Is jouw vk ook zo begripvol? Of ben je onder behandeling bij een gyn?
Ik krijg met 20 weken een GEO type 1 echo. Een extra uitgebreide 20 weken echo. Denk dat ik dan pas iets meer gerust kan zijn op een goede afloop.
Ja ik lees nog mee! Ik heb ook een knipperend hartje gezien, en de grootte klopte met de termijn. We waren ontzettend opgelucht. Maar zodra we buiten stonden direct weer die onzekerheid. Stel dat het niet zo blijft?! Het blijft gewoon erg spannend. De vk is gelukkig heel begripvol en gaf aan dat ik zelf de termijn aan moet geven van de bezoeken. Wilde ik elke week komen, dan mocht dat. Ik heb voor nu nog een afspraak bij de gyn staan volgende week. Daarna ga ik 2 weken later weer naar de vk. Ik wil mezelf niet gek maken! Maar als ik het niet meer uithield dan kon ik gerust bellen en eerder komen.
Is jouw vk ook zo begripvol? Of ben je onder behandeling bij een gyn?
Ik krijg met 20 weken een GEO type 1 echo. Een extra uitgebreide 20 weken echo. Denk dat ik dan pas iets meer gerust kan zijn op een goede afloop.
dinsdag 18 oktober 2011 om 19:42
Muisje, hier ook heel herkenbaar wat je schrijft. Die angst, pfff dat is gewoon niet goed uit te leggen naar anderen. Angst om 100.000 die mis kunnen gaan. Ik ben in februari bevallenna een zwangerschap van bijna 23 weken. Nu weer zwanger ( 21 weken) en ontzettend onzeker en angstig. ik had gedacht na een goed GUO ( doe hebben we gehad) waf relaxter te zijn. Nu voel ik me wel iets beter, ook omdat de kleine man zich met regelmaat laat voelen. Maar de angst blijft, ik ben zoooo bang voor weer em teleurstelling. Ik durf dan ook niet spulletjes te kopen, kraamzorg aan te vragen, ons aan te melden voor een kdv etc. Ik vind het heel jammer dat de angst voor het verlies zo groot is. En dat terwijl het dus al is uitgesloten dat er sprake is van een afwijking.
Wat mij helpt is afleiding door mijn werk maar daar heb jij nu niets aan. Maar probeer er elke dag even uit te gaan ook al is het maar voor een klein boodschapje.
Fijn dat je een extra echo kon krijgen. Ik heb ook al twee keer tussendoor een extra echo gehad.
En als je toch professionele hulp wilt kan dat natuurlijk via je huisarts.
Je mag ook altijd bij ons komen schrijven: een kindje verliezen tijdens de zwangerschap.
Wohman, wat super dat je weer zwanger bent! Dat had je nog niet verteld, toch???
Wat mij helpt is afleiding door mijn werk maar daar heb jij nu niets aan. Maar probeer er elke dag even uit te gaan ook al is het maar voor een klein boodschapje.
Fijn dat je een extra echo kon krijgen. Ik heb ook al twee keer tussendoor een extra echo gehad.
En als je toch professionele hulp wilt kan dat natuurlijk via je huisarts.
Je mag ook altijd bij ons komen schrijven: een kindje verliezen tijdens de zwangerschap.
Wohman, wat super dat je weer zwanger bent! Dat had je nog niet verteld, toch???
dinsdag 18 oktober 2011 om 19:50
O wat fijn dat het goed was! De onzekerheid snap ik heel goed. Zo bang dat er toch wat mis gaat, wat dan ook. Die eerste weken/maanden zijn voor iedereen al een beetje eng maar na zo een ervaring ben je, je nog veel bewuster van wat er mis kan gaan en hoe veel pijn dat doet. Ik was steeds zo bang voor een miskraam, om dat er nog eens overheen te hebben.. Dat neemt nu gelukkig wel wat af.
Ik loop bij de vk in het ziekenhuis. Gelukkig zijn ze heel begripvol dat is heel fijn. Als er iets is kan ik bellen. Ik kan ook hulp van een psycholoog of iets dergelijks krijgen maar ik wacht even af hoe het gaat na de volgende echo.
Ik heb met 14 en 20 weken een GUO (als ik op internet kijk is dat het zelfde als een GEO?). Maar de vorige keer zagen we de afwijkingen al met de gewone 12 weken echo. Nu gaat het dus tot nu toe goed en ik krijg steeds meer vertrouwen maar ik denk dat het de rest van de zwangerschap wel een beetje spannend blijft.
Sterkte met wachten het lijkt soms eeuwen te duren..
Ik loop bij de vk in het ziekenhuis. Gelukkig zijn ze heel begripvol dat is heel fijn. Als er iets is kan ik bellen. Ik kan ook hulp van een psycholoog of iets dergelijks krijgen maar ik wacht even af hoe het gaat na de volgende echo.
Ik heb met 14 en 20 weken een GUO (als ik op internet kijk is dat het zelfde als een GEO?). Maar de vorige keer zagen we de afwijkingen al met de gewone 12 weken echo. Nu gaat het dus tot nu toe goed en ik krijg steeds meer vertrouwen maar ik denk dat het de rest van de zwangerschap wel een beetje spannend blijft.
Sterkte met wachten het lijkt soms eeuwen te duren..
dinsdag 18 oktober 2011 om 19:57
Jill ook heel veel succes met je zwangerschap. Het blijft denk ik toch wel knagen. Wat als.. Zo lastig dat je nergens meer 100% van kunt genieten. Altijd dat stemmetje. Zo oneerlijk eigenlijk als of het verlies nog niet erg genoeg is overschaduwt het ook je nieuwe zwangerschap.
Aanvraag voor kraamzorg heb ik inmiddels wel gedaan. Ik woon in een grote stad anders schijnt het een probleem te worden. Maar de brief die kwam heb ik maar snel onder in de la gestopt even niet naar kijken en niet aan denken dat ze me gaan bellen.
Aanvraag voor kraamzorg heb ik inmiddels wel gedaan. Ik woon in een grote stad anders schijnt het een probleem te worden. Maar de brief die kwam heb ik maar snel onder in de la gestopt even niet naar kijken en niet aan denken dat ze me gaan bellen.
