Zwanger
alle pijlers
wel of niet zwanger worden?
maandag 16 december 2013 om 13:15
Hoi! Ik zal me even voorstellen, ik ben Zoë en ik ben onlangs 24 geworden. Ik heb een hele leuke vriend waar ik al bijna 10 jaar mee samen ben. Hij is zelf bijna 25.
We praten eigenlijk al over kinderen, trouwen, huisje boompje beestje sinds een jaar of 18 waren. Nooit heel serieus. Tot zo'n 2 jaar geleden. We willen heel graag een leuk gezinnetje vormen. Het begint nu ook wel te kriebelen moet ik zeggen, vaak even langs de baby spulletjes lopen of bij de h&m toch even naar die schattige kleertjes kijken.
Zelf heb ik het gevoel dat we er klaar voor zijn, hebben vaak gesprekken, maken berekeningen, we hebben 2 kamers over in ons gloed nieuwe huisje.
Er zijn alleen dingen waar ik bang voor ben, ik weet niet of dat normaal is hoor haha. Beide uit een gezin zonder gescheiden ouders alleen toch ben ik zo bang dat onze relatie het niet red. Aan onze liefde ligt het niet! We zijn stapel gek op elkaar en misschien is dat nou het gedeelte dat mij tegen houd. Kunnen we nog steeds wel stapelgek op elkaar zijn en kunnen we lekker uren lang knuffelen op de bank. Eigenlijk als ik dit zo terug lees weet ik niet wat me nou tegen houd, maar het zit me toch niet lekker.
Hadden jullie dit ook, en zijn dit gewoon spanningen? Het onderbuik gevoel zet me toch aan het twijfelen terwijl we het beide zo graag willen binnen nu en een jaar..
We praten eigenlijk al over kinderen, trouwen, huisje boompje beestje sinds een jaar of 18 waren. Nooit heel serieus. Tot zo'n 2 jaar geleden. We willen heel graag een leuk gezinnetje vormen. Het begint nu ook wel te kriebelen moet ik zeggen, vaak even langs de baby spulletjes lopen of bij de h&m toch even naar die schattige kleertjes kijken.
Zelf heb ik het gevoel dat we er klaar voor zijn, hebben vaak gesprekken, maken berekeningen, we hebben 2 kamers over in ons gloed nieuwe huisje.
Er zijn alleen dingen waar ik bang voor ben, ik weet niet of dat normaal is hoor haha. Beide uit een gezin zonder gescheiden ouders alleen toch ben ik zo bang dat onze relatie het niet red. Aan onze liefde ligt het niet! We zijn stapel gek op elkaar en misschien is dat nou het gedeelte dat mij tegen houd. Kunnen we nog steeds wel stapelgek op elkaar zijn en kunnen we lekker uren lang knuffelen op de bank. Eigenlijk als ik dit zo terug lees weet ik niet wat me nou tegen houd, maar het zit me toch niet lekker.
Hadden jullie dit ook, en zijn dit gewoon spanningen? Het onderbuik gevoel zet me toch aan het twijfelen terwijl we het beide zo graag willen binnen nu en een jaar..
maandag 16 december 2013 om 13:19
Nee nooit spanning gevoeld of ik en mijn man het aan zouden kunnen. Maar dat heb ik bij niks. Ik weet dat het stabiel is en dat het goed komt.
En je kunt van te voren niet bevatten wat het is on een gezin te vormen denk ik. Ik ben nu zwanger. Ik kan niet bevatten dat we over enkele weken een gezin zijn. Heel gek.
Maar het komt zoals het komt. Niks is zeker maar je kan er wel met een bepaald gevoel van vertrouwen ingaan natuurlijk. Praat er met je vriend over...
En je kunt van te voren niet bevatten wat het is on een gezin te vormen denk ik. Ik ben nu zwanger. Ik kan niet bevatten dat we over enkele weken een gezin zijn. Heel gek.
Maar het komt zoals het komt. Niks is zeker maar je kan er wel met een bepaald gevoel van vertrouwen ingaan natuurlijk. Praat er met je vriend over...
maandag 16 december 2013 om 13:21
quote:bootje_op_de_golven schreef op 16 december 2013 @ 13:18:
Heb je het kind iets te bieden? Heb je je opleiding afgemaakt en een baan? Dat lijken mij belangrijke criteria. Zo niet, dan ben je nu nog lekker jong om je zaken goed te regelen.We hebben beiden ons grafische vormgeving diploma gehaald en hebben beiden werk. Ik freelance en hij werkt bij een bedrijf. Dus persoonlijk vind ik dat we onze zaakjes goed voor elkaar hebben.
Heb je het kind iets te bieden? Heb je je opleiding afgemaakt en een baan? Dat lijken mij belangrijke criteria. Zo niet, dan ben je nu nog lekker jong om je zaken goed te regelen.We hebben beiden ons grafische vormgeving diploma gehaald en hebben beiden werk. Ik freelance en hij werkt bij een bedrijf. Dus persoonlijk vind ik dat we onze zaakjes goed voor elkaar hebben.
maandag 16 december 2013 om 13:24
maandag 16 december 2013 om 13:33
Ik heb en had geen twijfel aan mijn relatie (hoewel deze 'pas' 2,5 jaar oud is). Ben zelf ook 24, dus aan je leeftijd zal het denk ik niet liggen. Maar waar ben je dan precies bang voor? En ik ben het eens met Boerderijgeit: bij twijfel (nog) niet doen! Pas wanneer je zeker bent van alles, dan kan het! En je hebt nog tijd genoeg!
Ik heb ook getwijfeld hoor... maar nooit voor, zoals ik bij jou begrijp, mijn relatie. Mijn twijfels lagen meer bij: ga ik helemaal stoppen met werken als het kindje er is? Zo ja, wil ik dat dan ook echt? Wat wil ik allemaal opgeven voor hem/haar.
Ik heb ook getwijfeld hoor... maar nooit voor, zoals ik bij jou begrijp, mijn relatie. Mijn twijfels lagen meer bij: ga ik helemaal stoppen met werken als het kindje er is? Zo ja, wil ik dat dan ook echt? Wat wil ik allemaal opgeven voor hem/haar.
maandag 16 december 2013 om 13:38
quote:nova89 schreef op 16 december 2013 @ 13:33:
Ik heb en had geen twijfel aan mijn relatie (hoewel deze 'pas' 2,5 jaar oud is). Ben zelf ook 24, dus aan je leeftijd zal het denk ik niet liggen. Maar waar ben je dan precies bang voor? En ik ben het eens met Boerderijgeit: bij twijfel (nog) niet doen! Pas wanneer je zeker bent van alles, dan kan het! En je hebt nog tijd genoeg!
Ik heb ook getwijfeld hoor... maar nooit voor, zoals ik bij jou begrijp, mijn relatie. Mijn twijfels lagen meer bij: ga ik helemaal stoppen met werken als het kindje er is? Zo ja, wil ik dat dan ook echt? Wat wil ik allemaal opgeven voor hem/haar.ik snap wat je bedoelt en het is niet zo dat ik twijfel aan onze relatie maar meer dat het door m'n hoofd gaat van, wat als hij weg valt. Red ik het dan waar kan ik naartoe. En dat soort dingetjes.
Ik heb en had geen twijfel aan mijn relatie (hoewel deze 'pas' 2,5 jaar oud is). Ben zelf ook 24, dus aan je leeftijd zal het denk ik niet liggen. Maar waar ben je dan precies bang voor? En ik ben het eens met Boerderijgeit: bij twijfel (nog) niet doen! Pas wanneer je zeker bent van alles, dan kan het! En je hebt nog tijd genoeg!
Ik heb ook getwijfeld hoor... maar nooit voor, zoals ik bij jou begrijp, mijn relatie. Mijn twijfels lagen meer bij: ga ik helemaal stoppen met werken als het kindje er is? Zo ja, wil ik dat dan ook echt? Wat wil ik allemaal opgeven voor hem/haar.ik snap wat je bedoelt en het is niet zo dat ik twijfel aan onze relatie maar meer dat het door m'n hoofd gaat van, wat als hij weg valt. Red ik het dan waar kan ik naartoe. En dat soort dingetjes.
maandag 16 december 2013 om 13:56
quote:zoetje123 schreef op 16 december 2013 @ 13:38:
[...]
ik snap wat je bedoelt en het is niet zo dat ik twijfel aan onze relatie maar meer dat het door m'n hoofd gaat van, wat als hij weg valt. Red ik het dan waar kan ik naartoe. En dat soort dingetjes.
Als hij wegvalt? Als in... om het maar heel cru te zeggen... dood? Of bedoel je meer als jullie relatie het toch niet blijkt te redden?
Wat mijn vriend en ik hebben gedaan (maar hij is dan ook wel een man die dat soort dingen heel nauwkeurig neemt): wij zijn naar de notaris gegaan en hebben die dingen schriftelijk vastgelegd. Ook hebben wij een aantal verzekeringen afgesloten die ervoor zorgen dat ik financieel niet in de problemen ga komen, mocht mijn vriend weg vallen.
En tja, als je relatie het niet blijkt te redden... Dan ga je er toch wel van uit dat hij ook voor het kind zou zorgen? Dat jij er niet in je eentje mee 'opgescheept' zou zitten? Bespreek het eens samen zou ik zeggen. Mijn vriend en ik hebben bijvoorbeeld afgesproken dat hij me, wanneer het niet blijkt te werken (waar we natuurlijk niet vanuit gaan ), mij en ons kind financieel zal ondersteunen.
Tja, allemaal van die doemscenario's waar je niet van uit moet gaan, maar waar je wel iets op moet verzinnen, mocht het ooit op zoiets uit lopen...
[...]
ik snap wat je bedoelt en het is niet zo dat ik twijfel aan onze relatie maar meer dat het door m'n hoofd gaat van, wat als hij weg valt. Red ik het dan waar kan ik naartoe. En dat soort dingetjes.
Als hij wegvalt? Als in... om het maar heel cru te zeggen... dood? Of bedoel je meer als jullie relatie het toch niet blijkt te redden?
Wat mijn vriend en ik hebben gedaan (maar hij is dan ook wel een man die dat soort dingen heel nauwkeurig neemt): wij zijn naar de notaris gegaan en hebben die dingen schriftelijk vastgelegd. Ook hebben wij een aantal verzekeringen afgesloten die ervoor zorgen dat ik financieel niet in de problemen ga komen, mocht mijn vriend weg vallen.
En tja, als je relatie het niet blijkt te redden... Dan ga je er toch wel van uit dat hij ook voor het kind zou zorgen? Dat jij er niet in je eentje mee 'opgescheept' zou zitten? Bespreek het eens samen zou ik zeggen. Mijn vriend en ik hebben bijvoorbeeld afgesproken dat hij me, wanneer het niet blijkt te werken (waar we natuurlijk niet vanuit gaan ), mij en ons kind financieel zal ondersteunen.
Tja, allemaal van die doemscenario's waar je niet van uit moet gaan, maar waar je wel iets op moet verzinnen, mocht het ooit op zoiets uit lopen...
maandag 16 december 2013 om 14:40
Bij al mijn zorgen heb ik me niet 1 moment afgevraagd wat er zou gebeuren als man en ik het samen niet meer zouden redden. Mijn zorgen gingen meer om financiën e.d. En dat wijst zich vanzelf wel na berekenen en herberekenen. Toen moest man nog zover zijn om het ook te willen en daarna hebben we nog even gewacht om te kijken of het geen snel voorbijgaande wens was om het maar zo te zeggen.
Je zit met zijn tweeën in een relatie en dat is voor beide gewoon werk aan de winkel. We kunnen het doen zoals mijn ouders: Elkaar de tent uitvechten tot je niet eens meer bij elkaar in dezelfde ruimte kunt zitten zonder je te gedragen.
We kunnen het doen zoals meer stellen doen: Opgeven zonder ervoor gevochten te hebben.
Maar liever doen we het zoals schoonouders het doen: Met vallen en opstaan, werk aan de winkel en niet opgeven als het even niet leuk meer is, maar zorgen dat het weer leuk wordt.
Maar dan niet ten koste van alles. Bij elkaar blijven voor de kinderen is iets wat ik niet zal doen. Voor je het weet doen we het dan net als mijn ouders. En er zijn dingen die ik niet zal accepteren en andersom.
Niks mis met even wachten als jij twijfelt of jullie het samen wel redden. Hoe zijn jullie nu samen als jullie stress hebben? Want stress ga je krijgen als je aan kinderen begint.
Je zit met zijn tweeën in een relatie en dat is voor beide gewoon werk aan de winkel. We kunnen het doen zoals mijn ouders: Elkaar de tent uitvechten tot je niet eens meer bij elkaar in dezelfde ruimte kunt zitten zonder je te gedragen.
We kunnen het doen zoals meer stellen doen: Opgeven zonder ervoor gevochten te hebben.
Maar liever doen we het zoals schoonouders het doen: Met vallen en opstaan, werk aan de winkel en niet opgeven als het even niet leuk meer is, maar zorgen dat het weer leuk wordt.
Maar dan niet ten koste van alles. Bij elkaar blijven voor de kinderen is iets wat ik niet zal doen. Voor je het weet doen we het dan net als mijn ouders. En er zijn dingen die ik niet zal accepteren en andersom.
Niks mis met even wachten als jij twijfelt of jullie het samen wel redden. Hoe zijn jullie nu samen als jullie stress hebben? Want stress ga je krijgen als je aan kinderen begint.
maandag 16 december 2013 om 15:35
Zal ik dan maar de partypooper zijn? Als je denkt aan kinderen moet je naar mijn mening ook denken aan alleenstaand ouderschap. Je partner kan overlijden, zo ziek worden dat je er "niks aan hebt" of er domweg vandoor gaan.
Ben je niet bereid het in je eentje te doen of ben je bang dat je dat niet aan kunt? Begin er dan ook (nog) niet aan.
Ben je niet bereid het in je eentje te doen of ben je bang dat je dat niet aan kunt? Begin er dan ook (nog) niet aan.
