Zwanger
alle pijlers
Wie moet er nog meer wachten op vriend(in)/man/vrouw?
maandag 12 september 2011 om 18:47
Hallo allemaal,
Zijn er meer meiden (of mannen) die babykriebels hebben maar waarbij de partner er om wat voor reden dan ook nog niet aan toe is? Hebben jullie zin om mee te praten in plaats van onze lieve wederhelft teveel te belasten met babypraat?
NaamLeeftijd Leeftijd vriend/manHoelang wil jij al? Wanneer wil hij? Wanneer gaan jullie ervoor? Bijzonderheden? Anticonceptie? Rooslove 25 28 Half jaar? Nog even wachten Denk een jaar ongeveer Pil WallabyWannabe2625 Half jaar Over een jaar Volgend jaar Willen emigreren Condooms Min123 26 34 Half jaar April 2012 _puck_ 25 26 1-2 jaar Boekenlegger 23 32 Skiewitje Misstoetsy Broadway 31 32 3/4 jaar ongeveer nu nog niet winter 2012/2013 waarschijnlijk Spiraaltje Magz 26 29 5 jaar, 3 jaar heftig gevoel nu nog niet Condooms Tallulah 26 27 Volgend jaar? Condooms Lionlilly 31 3 jaar half jaar tot jaar Spiraaltje Sweetsunrise 21 25 2 jaar Heeft klapperende testikels september 2012 Eerst afstuderen Nuvaring Jola 33 36 Een jaar Nog niet Pil Milo410 25 23 1,5 jaar nu nog niet eind 2013
Zijn er meer meiden (of mannen) die babykriebels hebben maar waarbij de partner er om wat voor reden dan ook nog niet aan toe is? Hebben jullie zin om mee te praten in plaats van onze lieve wederhelft teveel te belasten met babypraat?
NaamLeeftijd Leeftijd vriend/manHoelang wil jij al? Wanneer wil hij? Wanneer gaan jullie ervoor? Bijzonderheden? Anticonceptie? Rooslove 25 28 Half jaar? Nog even wachten Denk een jaar ongeveer Pil WallabyWannabe2625 Half jaar Over een jaar Volgend jaar Willen emigreren Condooms Min123 26 34 Half jaar April 2012 _puck_ 25 26 1-2 jaar Boekenlegger 23 32 Skiewitje Misstoetsy Broadway 31 32 3/4 jaar ongeveer nu nog niet winter 2012/2013 waarschijnlijk Spiraaltje Magz 26 29 5 jaar, 3 jaar heftig gevoel nu nog niet Condooms Tallulah 26 27 Volgend jaar? Condooms Lionlilly 31 3 jaar half jaar tot jaar Spiraaltje Sweetsunrise 21 25 2 jaar Heeft klapperende testikels september 2012 Eerst afstuderen Nuvaring Jola 33 36 Een jaar Nog niet Pil Milo410 25 23 1,5 jaar nu nog niet eind 2013
maandag 14 november 2011 om 17:50
Ohhh ik durf me bijna niet meer te vertonen hier ZO LANG heb ik al niks meer geschreven! Dames sorry! Ik heb een hele drukke periode achter de rug waarin ik van baan ben gewisseld met een heel zwaar inwerkprogramma van een maand. Alles wat hier geschreven wordt is zooo herkenbaar:-) ik voel me precies zo!
Alleen is er bij ons wel iets veranderd.. Ik ga namelijk volgende week al stoppen met de pil! Vriend en ik hebben er veel over gepraat en ik had nog maar pillen voor tot volgende week. Toen hebben we besloten om dan maar te stoppen om alvast te ontpillen!! Maar... De afspraak
Blijft wel dat we in april pas echt gaan proberen. Maar jullie voelen hem al natuurlijk... Ik hoop en denk stiekem ook wel dat we niet meer ech nog 5 maanden daarop gaan wachten. Dat is ook een beetje de reden dat ik iets minder ben gaan schrijven hier, voor mij wordt het nu al zo echt zegmaar dat ik dat orustige gevoel een heel klein beetje kwijt ben. Daarnaast vind ik het voor jullie gewoon niet echt leuk om dan hier heel blij te gaan roepen dat ik al bijna ga stoppen met de pil, JUIST omdat ik weet hoe wij ons allemaal voelen bij dit soort mededelingen! Ik
Kan me echt zo goed voorstellen dat jullie nu denken: shit,zij wel..... Omdat ik die gevoelens ook altijd heb/had! En zeker in dit
Topic... Ik
Hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik bedoel! Ik voel mezelf ook weer niet zo belangrijk dat ik denk dat jullie helemaal van de wap zijn door iemand die jullie niet kennen, maar wil jullie gevoelens toch een beetje "sparen" voor zover ik dat kan. Ik hoop dat jullie dat snappen.. en verder ben ik natuurlijk onwijs blij voor mezelf:-)
Alleen is er bij ons wel iets veranderd.. Ik ga namelijk volgende week al stoppen met de pil! Vriend en ik hebben er veel over gepraat en ik had nog maar pillen voor tot volgende week. Toen hebben we besloten om dan maar te stoppen om alvast te ontpillen!! Maar... De afspraak
Blijft wel dat we in april pas echt gaan proberen. Maar jullie voelen hem al natuurlijk... Ik hoop en denk stiekem ook wel dat we niet meer ech nog 5 maanden daarop gaan wachten. Dat is ook een beetje de reden dat ik iets minder ben gaan schrijven hier, voor mij wordt het nu al zo echt zegmaar dat ik dat orustige gevoel een heel klein beetje kwijt ben. Daarnaast vind ik het voor jullie gewoon niet echt leuk om dan hier heel blij te gaan roepen dat ik al bijna ga stoppen met de pil, JUIST omdat ik weet hoe wij ons allemaal voelen bij dit soort mededelingen! Ik
Kan me echt zo goed voorstellen dat jullie nu denken: shit,zij wel..... Omdat ik die gevoelens ook altijd heb/had! En zeker in dit
Topic... Ik
Hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik bedoel! Ik voel mezelf ook weer niet zo belangrijk dat ik denk dat jullie helemaal van de wap zijn door iemand die jullie niet kennen, maar wil jullie gevoelens toch een beetje "sparen" voor zover ik dat kan. Ik hoop dat jullie dat snappen.. en verder ben ik natuurlijk onwijs blij voor mezelf:-)
dinsdag 15 november 2011 om 16:49
Min123 wat spannend, stoppen met de pil! Ik ben juist ontzettend blij voor je. En hoop dat minman ook snel overstag gaat. Een waarschuwing, ik ben 2 maanden geleden gestopt en moest ontzettend 'ontpillen', stemmingswisselingen, gevoelige borsten... Geen pretje
@appelkruimel: nee, hier wordt de datum niet naar achteren geschoven, op één keer na en toen ben ik heel boos geworden. Misschien scheelt het dat wij echt een afspraak hebben en die verbreek je in mijn ogen niet zomaar.
@appelkruimel: nee, hier wordt de datum niet naar achteren geschoven, op één keer na en toen ben ik heel boos geworden. Misschien scheelt het dat wij echt een afspraak hebben en die verbreek je in mijn ogen niet zomaar.
dinsdag 15 november 2011 om 16:59
@min123: Wat leuk voor je!!! Wat ontpillen betreft, ik heb daar weinig last van gehad, maar nu, dik anderhalf jaar later zit ik weer op hetzelfde ongesteldheidsschema voor ik aan de pil begon, een jaar of 8 geleden... En das niet fijn (veeel langer ongesteld, eerst een week steeds beetje bloedverlies voor eht doorbreekt, veel meer buikpijn etc). Maar aan de andere kant is dat voor mij wel een teken dat alles net zo werkt als voorheen.
Ik hoop voor je dat minman eerder overstag gaat. Hier gaat het wel goed geloof ik, wij hebben geen duidelijke afspraak, want Magzman zegt ' ik ben er aan toe als ik er aan toe ben en daar kan ik geen datum aan hangen'. Maar ik heb nu het idee dat hij er nu wel aardig in de buurt komt... Gister vroeg ik: heb jij al babykriebels? Maar dan geeftie gewoon geen antwoord... helemaal niks, terwijl het eerst was van nee, nu nog niet, blablabla. het is net alsof hij nu nog niet hardop durft te zeggen van wel omdat het dan zo echt wordt ineens of zo... Ik denk dat ik hem ook de tijd moet gunnen om aan de babykriebels te wennen
Al met al verwacht ik stiekem (en oei oei oei waarom doe ik dat nou straks krijg ik er spijt van!) dat we dit jaar nog gaan beginnen. Maar goed, glas is halfvol, ik heb altijd hoop, etc etc en nog meer dooddoeners. Positivo ben ik ook he!
Hoe is het met de rest? Tabel lijkt inderdaad niet veel toe te voegen omdat er natuurlijk ook niet zo veel veranderd... Maar ik vind hem wel handig om even omhoog te scrollen om te kijken wat de situatie van verschillende personen ook al weer was.
@Martje: Het blijft lastig he, er zo mee geconfronteerd worden elke keer... En veel mensen die dat dan weer niet begrijpen. Maar wij wel hoor, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje!
Ik hoop voor je dat minman eerder overstag gaat. Hier gaat het wel goed geloof ik, wij hebben geen duidelijke afspraak, want Magzman zegt ' ik ben er aan toe als ik er aan toe ben en daar kan ik geen datum aan hangen'. Maar ik heb nu het idee dat hij er nu wel aardig in de buurt komt...
Gister vroeg ik: heb jij al babykriebels? Maar dan geeftie gewoon geen antwoord... helemaal niks, terwijl het eerst was van nee, nu nog niet, blablabla. het is net alsof hij nu nog niet hardop durft te zeggen van wel omdat het dan zo echt wordt ineens of zo... Ik denk dat ik hem ook de tijd moet gunnen om aan de babykriebels te wennen Al met al verwacht ik stiekem (en oei oei oei waarom doe ik dat nou straks krijg ik er spijt van!) dat we dit jaar nog gaan beginnen. Maar goed, glas is halfvol, ik heb altijd hoop, etc etc en nog meer dooddoeners. Positivo ben ik ook he!
Hoe is het met de rest? Tabel lijkt inderdaad niet veel toe te voegen omdat er natuurlijk ook niet zo veel veranderd... Maar ik vind hem wel handig om even omhoog te scrollen om te kijken wat de situatie van verschillende personen ook al weer was.
@Martje: Het blijft lastig he, er zo mee geconfronteerd worden elke keer... En veel mensen die dat dan weer niet begrijpen. Maar wij wel hoor, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje!
dinsdag 22 november 2011 om 06:51
oww ik kom hier ook veels te weinig....
ik las de vraag waarom we niet toch toen de spiraal eruit hebben laten halen.
dit is omdat we afgesproken hebben om nog een jaar te wachten en dat dit uitstrijkje zich voordeed was ineens wel erg plotseling.
het is wel een beetje raar wat vanochtend gebeurde.. ik ging plassen en voelde ploep en toen een schrijnend gevoel. geen ping in de wc pot en ook niet het schrijnend gevoel van binnen zoals bij blaasontsteking en nu heb ik een "ik wordt ongesteld" buikkrampje al een half uur...
dadelijk onder de douche maar even touwtjes zoeken.
we zijn er nu ondertussen wel helemaal zeker van dat hier een baby komt (als het allemaal lukt natuurlijk. teveel ellende heel dichtbij gezien om dat te kunnen vergeten) ook afgesproken dat het inderdaad eind december 2012 gaat worden dat de spiraal eruit gaat als hij dat nu nog niet is haha.
vanochtend wel meteen tegen manlief verteld wat er gebeurd was en hij bleef er vrij rustig onder hihi. zou toch wat zijn als je eindelijk alles concreet hebt dat dat ding gewoon besloten heeft te vertrekken!
zal wel een idee zijn van mijn pa.. het is mooi geweest dame, maak mij nu maar eens opa! (alle gekke dingen hangen wij op aan mijn pa die bijna 2 jaar geleden overleden is)
ik las de vraag waarom we niet toch toen de spiraal eruit hebben laten halen.
dit is omdat we afgesproken hebben om nog een jaar te wachten en dat dit uitstrijkje zich voordeed was ineens wel erg plotseling.
het is wel een beetje raar wat vanochtend gebeurde.. ik ging plassen en voelde ploep en toen een schrijnend gevoel. geen ping in de wc pot en ook niet het schrijnend gevoel van binnen zoals bij blaasontsteking en nu heb ik een "ik wordt ongesteld" buikkrampje al een half uur...
dadelijk onder de douche maar even touwtjes zoeken.
we zijn er nu ondertussen wel helemaal zeker van dat hier een baby komt (als het allemaal lukt natuurlijk. teveel ellende heel dichtbij gezien om dat te kunnen vergeten) ook afgesproken dat het inderdaad eind december 2012 gaat worden dat de spiraal eruit gaat als hij dat nu nog niet is haha.
vanochtend wel meteen tegen manlief verteld wat er gebeurd was en hij bleef er vrij rustig onder hihi. zou toch wat zijn als je eindelijk alles concreet hebt dat dat ding gewoon besloten heeft te vertrekken!
zal wel een idee zijn van mijn pa.. het is mooi geweest dame, maak mij nu maar eens opa! (alle gekke dingen hangen wij op aan mijn pa die bijna 2 jaar geleden overleden is)
En doooooor!
dinsdag 3 januari 2012 om 12:26
Hey meiden,
Ik heb net dit topic doorgelezen en wil ook graag met jullie meeschrijven als dat mag! Wat ontzettend fijn om te lezen dat er meer meiden (en een enkele man ) zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik! Ik dacht serieus altijd dat ik de enige was! Ff korte introductie:
Ik ben 26, vriendlief is 29. Sinds ongeveer een jaar rammelt het bij mij, het laatste halfjaar hoorbaar! De reden dat mijn vriend nog wil wachten is heel logisch, we wonen nu tijdelijk ergens en zijn druk zoekende naar een koop of huurhuis. Daarnaast is mijn vriend nog niet zo lang geleden afgestudeerd en heeft hij een tijdelijke baan ( die hij vreselijk vindt!) Hij solliciteert zich een slag in de rondte, maar de banen liggen nu eenmaal niet voor het oprapen. Wanneer hij een baan heeft en wij zicht hebben op een huis waar we langer kunnen blijven, willen we beginnen. Dat zal ( hopenlijk) tegen het voorjaar/zomer van 2012 zijn! Zo lang is het wachten dus al niet eens meer, maar om te voorkomen dat mijn vriend helemaal gek wordt van mijn gepraat hierover, vind ik het erg fijn om met jullie mee te kunnen lezen en schrijven en de o zo herkenbare gevoelens te delen!
Ik heb net dit topic doorgelezen en wil ook graag met jullie meeschrijven als dat mag! Wat ontzettend fijn om te lezen dat er meer meiden (en een enkele man ) zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik! Ik dacht serieus altijd dat ik de enige was! Ff korte introductie:
Ik ben 26, vriendlief is 29. Sinds ongeveer een jaar rammelt het bij mij, het laatste halfjaar hoorbaar! De reden dat mijn vriend nog wil wachten is heel logisch, we wonen nu tijdelijk ergens en zijn druk zoekende naar een koop of huurhuis. Daarnaast is mijn vriend nog niet zo lang geleden afgestudeerd en heeft hij een tijdelijke baan ( die hij vreselijk vindt!) Hij solliciteert zich een slag in de rondte, maar de banen liggen nu eenmaal niet voor het oprapen. Wanneer hij een baan heeft en wij zicht hebben op een huis waar we langer kunnen blijven, willen we beginnen. Dat zal ( hopenlijk) tegen het voorjaar/zomer van 2012 zijn! Zo lang is het wachten dus al niet eens meer, maar om te voorkomen dat mijn vriend helemaal gek wordt van mijn gepraat hierover, vind ik het erg fijn om met jullie mee te kunnen lezen en schrijven en de o zo herkenbare gevoelens te delen!
woensdag 4 januari 2012 om 16:05
Hoi meiden, ik ontdek hier net dit topic maar volgens mij kom ik op het verkeerde moment binnenvallen want het valt hier een beetje stil, of niet? Ik ga toch een poging doen mee te schrijven.
Iets over mezelf: ik ben 31, sinds 6 jaar samen met mijn vrouw. Sinds het afgelopen jaar heb ik echt het gevoel klaar te zijn voor een kindje. Mijn vrouw twijfelt echter, al jaren. Ivm vermoeidheidsklachten kan ze maar halve dagen werken en slaapt ze vaak ‘s middags. Ze twijfelt ernstig of dat wel te combineren valt met een kind. Ze wil wel moeder worden en als ze dit probleem niet zou hebben, zouden we waarschijnlijk al een kind hebben zegt ze. Ik heb daar natuurlijk ook zorgen over, maar denk bij mezelf: als het alleenstaanden lukt om een kind op te voeden, dan gaat het ons ook zeker lukken. Niet dat ik haar twijfels niet serieus neem! Maar helaas is mijn vrouw iemand die altijd beren op de weg ziet en heel bang is voor het onbekende. Terwijl ik in haar een supergoeie mama zie (denk dat ze het beter zou doen dan ikzelf).
Vorig jaar hadden we eindelijk de knoop doorgehakt en besloten dat we er over ongeveer 1,5-2 jaar voor zouden gaan. Voor ons als lesbisch koppel is het natuurlijk wat lastiger om een kindje te krijgen en dus moesten we eigenlijk op onze kinderwens anticiperen. We hebben ons dus in juni ingeschreven bij een spermabank (wachttijd ongeveer 1,5 jaar). Daarna hebben we een flinke relatiecrisis gekregen en het onderwerp kinderen dus even op een laag pitje gezet. Gelukkig gaat het tussen ons nu weer een stuk beter en stabieler. Recent hebben goede vrienden van ons een kindje gekregen waardoor het toch weer gaat spelen bij ons allebei en vooral bij mij. Ik zou degene zijn die zwanger wordt en probleem is dat ik door een operatie maar 1 eierstok heb. Mij is altijd verteld dat dit geen problemen oplevert voor de vruchtbaarheid maar ik zou het liefst toch niet al te lang meer wachten…
Ik moet zeggen dat ik nog niet in het stadium ben waarin ik er dagelijks mee bezig ben of me rot of jaloers voel wanneer anderen in mijn omgeving zwanger zijn. Het mag voor mij nog best een jaartje duren voor we echt gaan beginnen. Maar ik vind het wel fijn mijn verhaal kwijt te kunnen en jullie verhalen te lezen. Het is tussen ons nogal een beladen onderwerp en ik wil er niet al te vaak over beginnen. Vrouwlief heeft aangekondigd dat ze dit jaar definitief wil uitzoeken of en wanneer ze het wil en daar wil ik haar rustig de tijd voor gunnen. Heb wel het gevoel dat we er langzaam samen naartoe groeien dus dat is positief.
Iets over mezelf: ik ben 31, sinds 6 jaar samen met mijn vrouw. Sinds het afgelopen jaar heb ik echt het gevoel klaar te zijn voor een kindje. Mijn vrouw twijfelt echter, al jaren. Ivm vermoeidheidsklachten kan ze maar halve dagen werken en slaapt ze vaak ‘s middags. Ze twijfelt ernstig of dat wel te combineren valt met een kind. Ze wil wel moeder worden en als ze dit probleem niet zou hebben, zouden we waarschijnlijk al een kind hebben zegt ze. Ik heb daar natuurlijk ook zorgen over, maar denk bij mezelf: als het alleenstaanden lukt om een kind op te voeden, dan gaat het ons ook zeker lukken. Niet dat ik haar twijfels niet serieus neem! Maar helaas is mijn vrouw iemand die altijd beren op de weg ziet en heel bang is voor het onbekende. Terwijl ik in haar een supergoeie mama zie (denk dat ze het beter zou doen dan ikzelf).
Vorig jaar hadden we eindelijk de knoop doorgehakt en besloten dat we er over ongeveer 1,5-2 jaar voor zouden gaan. Voor ons als lesbisch koppel is het natuurlijk wat lastiger om een kindje te krijgen en dus moesten we eigenlijk op onze kinderwens anticiperen. We hebben ons dus in juni ingeschreven bij een spermabank (wachttijd ongeveer 1,5 jaar). Daarna hebben we een flinke relatiecrisis gekregen en het onderwerp kinderen dus even op een laag pitje gezet. Gelukkig gaat het tussen ons nu weer een stuk beter en stabieler. Recent hebben goede vrienden van ons een kindje gekregen waardoor het toch weer gaat spelen bij ons allebei en vooral bij mij. Ik zou degene zijn die zwanger wordt en probleem is dat ik door een operatie maar 1 eierstok heb. Mij is altijd verteld dat dit geen problemen oplevert voor de vruchtbaarheid maar ik zou het liefst toch niet al te lang meer wachten…
Ik moet zeggen dat ik nog niet in het stadium ben waarin ik er dagelijks mee bezig ben of me rot of jaloers voel wanneer anderen in mijn omgeving zwanger zijn. Het mag voor mij nog best een jaartje duren voor we echt gaan beginnen. Maar ik vind het wel fijn mijn verhaal kwijt te kunnen en jullie verhalen te lezen. Het is tussen ons nogal een beladen onderwerp en ik wil er niet al te vaak over beginnen. Vrouwlief heeft aangekondigd dat ze dit jaar definitief wil uitzoeken of en wanneer ze het wil en daar wil ik haar rustig de tijd voor gunnen. Heb wel het gevoel dat we er langzaam samen naartoe groeien dus dat is positief.
woensdag 4 januari 2012 om 17:18
Ik zag net dit topic en ook dat ik in het begin als eens heb gereageerd.Sta zelfs in de tabel! Was me er niet bewust van dat het nog steeds een actief topic is! Ik rammel trouwens al jaren. Dat ik het zelf serieus zou willen is denk ik zo ongeveer een half jaar tot jaar. Daarvoor wilde mijn gevoel ook heel erg, maar zou het zelfs als het helemaal aan mij had gelegen worden uitgesteld vanwege de omstandigheden.
In mijn omgeving wordt de laatste tijd zoveel over kinderen en baby's en alles wat daar bij komt kijken gepraat.. heel leuk en ik ga overal gretig op in, maar als ik dan thuis ben rammelt het helemaal aan alle kanten. Dan wordt het allemaal zo echt.Enige voordeel is dat vriend op die manier ook 'bewerkt' wordt hihi.
@fotogravin: Welkom!
Jullie situatie is wel dubbel lastig dan ja. Eigenlijk is je vriendin vooral bang dat ze het niet aan zou kunnen ipv het nog niet willen als ik het goed begrijp. Hebben jullie het wel eens concreet erover hoe je het zou doen met opvang werk enz.? Misschien dat het haar helpt als er meerdere senario s concreet zijn.. of is dat al iets wat jullie proberen?
Lijkt me wel heel lastig om zo afhankelijk te zijn op dit moment. Ik ken het gevoel, omdat ik mijn wens moet uitstellen, maar ik weet wel dat vriend het ooit en ook niet over heeeel veel jaar pas wil. Misschien een idee om het er met een buitenstaande eens samen over te hebben?
Ik zou me iig goed kunnen voorstellen dat het spanningen met zich meebrengt van beide kanten..
In mijn omgeving wordt de laatste tijd zoveel over kinderen en baby's en alles wat daar bij komt kijken gepraat.. heel leuk en ik ga overal gretig op in, maar als ik dan thuis ben rammelt het helemaal aan alle kanten. Dan wordt het allemaal zo echt.Enige voordeel is dat vriend op die manier ook 'bewerkt' wordt hihi.
@fotogravin: Welkom!
Jullie situatie is wel dubbel lastig dan ja. Eigenlijk is je vriendin vooral bang dat ze het niet aan zou kunnen ipv het nog niet willen als ik het goed begrijp. Hebben jullie het wel eens concreet erover hoe je het zou doen met opvang werk enz.? Misschien dat het haar helpt als er meerdere senario s concreet zijn.. of is dat al iets wat jullie proberen?
Lijkt me wel heel lastig om zo afhankelijk te zijn op dit moment. Ik ken het gevoel, omdat ik mijn wens moet uitstellen, maar ik weet wel dat vriend het ooit en ook niet over heeeel veel jaar pas wil. Misschien een idee om het er met een buitenstaande eens samen over te hebben?
Ik zou me iig goed kunnen voorstellen dat het spanningen met zich meebrengt van beide kanten..
woensdag 4 januari 2012 om 20:50
@puck
welkom terug. Ik heb ook eerder geschreven in dit topic.
Ik studeer nog. Mijn vriend is al een half jaar klaar met studie.
Hij heeft een eigen bedrijf. We zijn bijna 5,5 jaar samen.
Hij heeft al sinds ik hem ken een kinderwens. Ik heb er sinds
ruim een jaar acuut last van. Ik schrok er zelf van. Dit gevoel
verwachtte ik pas over jaren te krijgen. Ik ben pas 23 jaar oud.
In mijn omgeving is het normaal om pas vanaf dertigste aan
kinderen te denken. Mijn vriend is trouwens al 32.
welkom terug. Ik heb ook eerder geschreven in dit topic.
Ik studeer nog. Mijn vriend is al een half jaar klaar met studie.
Hij heeft een eigen bedrijf. We zijn bijna 5,5 jaar samen.
Hij heeft al sinds ik hem ken een kinderwens. Ik heb er sinds
ruim een jaar acuut last van. Ik schrok er zelf van. Dit gevoel
verwachtte ik pas over jaren te krijgen. Ik ben pas 23 jaar oud.
In mijn omgeving is het normaal om pas vanaf dertigste aan
kinderen te denken. Mijn vriend is trouwens al 32.
donderdag 5 januari 2012 om 07:47
Bedankt voor jullie reacties!
@puck: het is inderdaad dat ze bang is dat ze het niet aan kan. Een kind kan je niet meer teruggeven als het toch niet lukt. Maar ze ziet eigenlijk altijd beren op de weg. Dit is ook zo gegaan voordat we een huis kochten, huisdieren namen, trouwden... Ik was er altijd eerder aan toe dan zij en moest haar altijd "overhalen". Niet zo zeer omdat ze er niet aan toe was want achteraf vond ze het dan ook fijn, maar meer omdat ze gewoon veel moeite heeft met veranderingen en met keuzes maken. Daar ging onze relatiecrisis ook deels over, dat zij zich door mij gedwongen voelt in een bepaalde richting terwijl ze zelf wil kiezen. Daarom probeer ik haar ook lucht te geven mbt het kinderissue. Ik merk wel dat ze zelf de laatste tijd uit zichzelf dingen zegt als "als wij kinderen hebben, dan..," dus heb wel het idee dat ze er naartoe groeit. En wat betreft de praktische dingen vast uitzoeken, daar heb je helemaal gelijk in. Ze maakt zich bv zorgen om de financiën dus heb ik aangeboden om een soort begroting te maken van alle kosten die erbij komen kijken. Dat helpt dan inderdaad wel.
@boekenlegger: wow, wat heftig, een kinderwens die zo plotseling komt opzetten terwijl de omstandigheden en nog niet naar zijn en het in je omgeving ook niet speelt.
Wat betreft onze situatie: nee, ze heeft het nog niet echt aanvaard en gaat ook regelmatig over haar grenzen heen. De ziekte die ze heeft is grillig en onvoorspelbaar en kan bv ook over gaan. De toekomst is dus onzeker. Waar ik zelf van baal is dat ze met haar arts niet echt spreekt over behandelingen etc, terwijl die er wel zijn. Ze moet volgende week weer naar het ziekenhuis voor jaarlijkse controle dus ik ga vragen of ze onze eventuele kinderwens eens wil voorleggen en wil vragen of er bv bepaalde medicijnen zijn tegen de vermoeidheid...
@puck: het is inderdaad dat ze bang is dat ze het niet aan kan. Een kind kan je niet meer teruggeven als het toch niet lukt. Maar ze ziet eigenlijk altijd beren op de weg. Dit is ook zo gegaan voordat we een huis kochten, huisdieren namen, trouwden... Ik was er altijd eerder aan toe dan zij en moest haar altijd "overhalen". Niet zo zeer omdat ze er niet aan toe was want achteraf vond ze het dan ook fijn, maar meer omdat ze gewoon veel moeite heeft met veranderingen en met keuzes maken. Daar ging onze relatiecrisis ook deels over, dat zij zich door mij gedwongen voelt in een bepaalde richting terwijl ze zelf wil kiezen. Daarom probeer ik haar ook lucht te geven mbt het kinderissue. Ik merk wel dat ze zelf de laatste tijd uit zichzelf dingen zegt als "als wij kinderen hebben, dan..," dus heb wel het idee dat ze er naartoe groeit. En wat betreft de praktische dingen vast uitzoeken, daar heb je helemaal gelijk in. Ze maakt zich bv zorgen om de financiën dus heb ik aangeboden om een soort begroting te maken van alle kosten die erbij komen kijken. Dat helpt dan inderdaad wel.
@boekenlegger: wow, wat heftig, een kinderwens die zo plotseling komt opzetten terwijl de omstandigheden en nog niet naar zijn en het in je omgeving ook niet speelt.
Wat betreft onze situatie: nee, ze heeft het nog niet echt aanvaard en gaat ook regelmatig over haar grenzen heen. De ziekte die ze heeft is grillig en onvoorspelbaar en kan bv ook over gaan. De toekomst is dus onzeker. Waar ik zelf van baal is dat ze met haar arts niet echt spreekt over behandelingen etc, terwijl die er wel zijn. Ze moet volgende week weer naar het ziekenhuis voor jaarlijkse controle dus ik ga vragen of ze onze eventuele kinderwens eens wil voorleggen en wil vragen of er bv bepaalde medicijnen zijn tegen de vermoeidheid...
donderdag 5 januari 2012 om 15:43
Ha, jullie zijn er weer! Nog geen tijd gehad om bij te lezen maar dat komt later wel. Ik heb namelijk Groot Nieuws! Nee, ik ben niet zwanger, en we gaan ook nog niet beginnen, maar... We gaan trouwen!! Magzman heeft me een week geleden ten huwelijk gevraagd en we gaan proberen om in augustus in het bootje te stappen. 
Sorry, moest het toch even delen.
Wat het baby-front betreft, daarmee zullen we waarschijnlijk wachten tot na het trouwen. Heerlijk ouderwets en ik vind het ook best romantisch dat hij eerst wil trouwen. Dus... wat dát betreft nog even geduld!!
Sorry, moest het toch even delen.
Wat het baby-front betreft, daarmee zullen we waarschijnlijk wachten tot na het trouwen. Heerlijk ouderwets en ik vind het ook best romantisch dat hij eerst wil trouwen. Dus... wat dát betreft nog even geduld!!
donderdag 5 januari 2012 om 15:57
Ik weet niet of er nog iemand bijkan?
Ik heb ook al een tijdje een kinderwens, maar nog niet heel hevig (ik kijk niet naar babyspulletjes ofzo). Het is eerder zo dat ik me vaak bedenk dat het wel leuk zou zijn, en liever niet te laat moeder zou worden. Mijn man denkt er redelijk hetzelfde over, maar wil liever nog wachten. Hij is bang voor de impact op ons (sociaal) leven (terecht ook wel natuurlijk ).
Daarbij komt ook nog dat ik graag van werk zou veranderen, en het dus niet echt een goed moment is. Zwanger solliciteren is geen pretje, en ik vind het ook niet echt correct om een nieuwe job te beginnen, en meteen zwanger te zijn. Dus hoop ik snel werk te vinden. Anderzijds weet ik dat ik misschien geen nieuw werk zal vinden op vrij korte termijn, en wil ik die kinderwens ook niet helemaal op de lange baan schuiven.
Moeilijk allemaal...
Ik heb ook al een tijdje een kinderwens, maar nog niet heel hevig (ik kijk niet naar babyspulletjes ofzo). Het is eerder zo dat ik me vaak bedenk dat het wel leuk zou zijn, en liever niet te laat moeder zou worden. Mijn man denkt er redelijk hetzelfde over, maar wil liever nog wachten. Hij is bang voor de impact op ons (sociaal) leven (terecht ook wel natuurlijk ).
Daarbij komt ook nog dat ik graag van werk zou veranderen, en het dus niet echt een goed moment is. Zwanger solliciteren is geen pretje, en ik vind het ook niet echt correct om een nieuwe job te beginnen, en meteen zwanger te zijn. Dus hoop ik snel werk te vinden. Anderzijds weet ik dat ik misschien geen nieuw werk zal vinden op vrij korte termijn, en wil ik die kinderwens ook niet helemaal op de lange baan schuiven.
Moeilijk allemaal...
donderdag 5 januari 2012 om 16:31
@visje: leuk, nog een ex-trouwtopic'er Herkenbaar, het stukje dat je van werk wilt veranderen. Dat is echt een lastig issue, ook hier. Ik ben op zoek naar iets anders maar vind het wel een beetje spannend. Je krijgt bijna nooit meer meteen een vast contract, dus het beste zou dan zijn eerst het jaarcontract uitdienen, daarna een vast contract en dan zwanger (ik zou superbang zijn om geen verlenging te krijgen als ik binnen het jaar zwanger zou zijn. Ook al omdat ik hoofdkostwinner ben hier). Dus dat betekent nog meer uitstel. Waarom kun je geen nieuw werk vinden op korte termijn? In welke branche zoek je?
@Magz: gefeliciteerd met de verloving!! Trouwen is zo leuk! Lekker ook dat je je nu op de voorbereiding kunt gaan richten, dat leidt misschien een beetje af zodat het wachten minder lang duurt?
@Magz: gefeliciteerd met de verloving!! Trouwen is zo leuk! Lekker ook dat je je nu op de voorbereiding kunt gaan richten, dat leidt misschien een beetje af zodat het wachten minder lang duurt?
donderdag 5 januari 2012 om 16:37
donderdag 5 januari 2012 om 16:46
Is er nog een plekje voor mij?
Ik rammel! Zo hard zelfs dat ik alle stomme argumenten van mijn vriend niet eens hoor.
Ik wil gewoon een baby. En hij nog niet.
Ik ben 29 jaar en we hebben een peutertje van 2. Hier op het forum heet ze de Hooligan. Heerlijke meid, maar druk! Ze lijkt op mij.
Ik ga haar nu even voederen, kom vanavond nog wel even langs en dan zal ik even teruglezen.
donderdag 5 januari 2012 om 17:08
Zo wat een leven ineens hier! Welkom flowerfield!
@werk: ik denk dat wachten op vast contract jaren kan duren. Vriend is 32
dus we willen ook daarom niet te lang wachten.
@huis: we hebben geen standaard eengezinswoning. Bovenwoning
met twee slaapkamers. Het is niet ideaal, maar de eerste paar jaar
is het voldoende denken we.
@ trouwen: magz gefeliciteerd! Hier staat dat nog niet in de planning.
Misschien willen we trouwen met ons kindje erbij. Lijkt ons erg
bijzonder.
@werk: ik denk dat wachten op vast contract jaren kan duren. Vriend is 32
dus we willen ook daarom niet te lang wachten.
@huis: we hebben geen standaard eengezinswoning. Bovenwoning
met twee slaapkamers. Het is niet ideaal, maar de eerste paar jaar
is het voldoende denken we.
@ trouwen: magz gefeliciteerd! Hier staat dat nog niet in de planning.
Misschien willen we trouwen met ons kindje erbij. Lijkt ons erg
bijzonder.
donderdag 5 januari 2012 om 21:49
Mag ik mee-kletsen?!
Ik ben 23 mijn vriend 24, we wonen ruim 2jr samen en zijn 6 jaar bij elkaar.
Sinds een 2.5 maand heb ik rammelende eierstokken. Nooit verwacht dat ik dat nu al zal hebben, het overviel me eigenlijk.
Eind dit jaar vind ik een mooi tijdstip om ervoor te gaan.
Heb mijn vriend gezegt wat ik voel, hij "weet het nog niet", voelt zich nu nog te jong (hij werkt in de jeugdhulpverlening en is wel dol op kinderen).
Hij weet nog niet wat hij eind van dit jaar voelt: "Dat duurt nog zo lang" zegt ie dan.
Dan herriner ik hem er aan dat een jaar zo om is!
Maar hij zegt dat hij er misschien dan wel heel anders over denkt (dus dat is geruststellend)
Ik heb het er nog maar niet teveel over, ik geef hem de tijd om erover na te denken. Ondertussen sta ik te springen om een reactie van: Super, we gaan ervoor! Haha.
Met ouders en vriendinnen heb ik het er niet over, mijn vriendinnen zijn nog niet zover en ik wil het nu nog voor onszelf houden. Met uitzondering van dit forum. Heb zelf ook al een paar topics geopend, heerlijk om gedachtes te wisselen met iedereen die hetzelfde gevoel heeft!
Ik ben 23 mijn vriend 24, we wonen ruim 2jr samen en zijn 6 jaar bij elkaar.
Sinds een 2.5 maand heb ik rammelende eierstokken. Nooit verwacht dat ik dat nu al zal hebben, het overviel me eigenlijk.
Eind dit jaar vind ik een mooi tijdstip om ervoor te gaan.
Heb mijn vriend gezegt wat ik voel, hij "weet het nog niet", voelt zich nu nog te jong (hij werkt in de jeugdhulpverlening en is wel dol op kinderen).
Hij weet nog niet wat hij eind van dit jaar voelt: "Dat duurt nog zo lang" zegt ie dan.
Dan herriner ik hem er aan dat een jaar zo om is!
Maar hij zegt dat hij er misschien dan wel heel anders over denkt (dus dat is geruststellend)
Ik heb het er nog maar niet teveel over, ik geef hem de tijd om erover na te denken. Ondertussen sta ik te springen om een reactie van: Super, we gaan ervoor! Haha.
Met ouders en vriendinnen heb ik het er niet over, mijn vriendinnen zijn nog niet zover en ik wil het nu nog voor onszelf houden. Met uitzondering van dit forum. Heb zelf ook al een paar topics geopend, heerlijk om gedachtes te wisselen met iedereen die hetzelfde gevoel heeft!
Alles weten maakt niet gelukkig...
vrijdag 6 januari 2012 om 00:18
@kimmik88
Welkom hier. Tuurlijk mag je meekletsen, gezellig juist!
Je bent even oud als ik. Ik ben over een maandje al wel weer 24.
Onze ruwe planning is nu september 2012 stoppen met pil, begin 2013 beginnen. De vraag is even wanneer precies. Ik hoop eind mei 2013 mijn master af te ronden. Maar dat kan alleen als ik dit jaar mijn bachelor haal. Dus erg onzeker allemaal.
Welkom hier. Tuurlijk mag je meekletsen, gezellig juist!
Je bent even oud als ik. Ik ben over een maandje al wel weer 24.
Onze ruwe planning is nu september 2012 stoppen met pil, begin 2013 beginnen. De vraag is even wanneer precies. Ik hoop eind mei 2013 mijn master af te ronden. Maar dat kan alleen als ik dit jaar mijn bachelor haal. Dus erg onzeker allemaal.
vrijdag 6 januari 2012 om 00:25
