Wie moet er nog meer wachten op vriend(in)/man/vrouw?

Ik ben begin dertig, met een vaste baan en samen een huis (geen koop). Mijn vriend is iets ouder. Ik begin me steeds vaker te realiseren dat later steeds meer nu is. En nog samen genieten, tja dat doen we al jarenlang en hopelijk doen we dat samen later ook nog.

Het is bij mij meer de verantwoordelijkheid, we hebben nu een erg druk leven en leven nogal bij de dag. Ik ben ook niet zo'n baby en kindertype, maar het lijkt me wel erg leuk om samen een gezin te hebben. Juist het opvoeden, als gezin functioneren en dingen doorgeven aan de volgende generatie lijkt me erg leuk. Maar ja wanneer is een goed moment?

@ Lievelente. Maar dat kan toch dat je er nu nog niet aan toe bent. Er zijn meer mensen die pas midden 30 dat gevoel krijgen. Ik zelf ben eind twintig en een aantal jaar geleden voelde het voor mij net zoals voor jou nu. IK wilde wel een gezin, maar wilde bv mijn wintersport vakantie er niet voor opzeggen. Nu mij dat allemaal niets meer uitmaakt, is het gevoel gewoon heel anders.



Ik ga nu bv liever met vriend en kind naar centerparcs, dan dat ik geen kinderen krijg en nog op wintersport kan.



Bij mij is de omslag heel erg gekomen na mijn emigratie. Wie weet dat ik daarmee al zoveel vrijheid heb geproefd, dat mij dat nu niet meer zo kan interesseren.



En qua verantwoordelijkheid. Ergens lijkt me dat ook heel eng. Een kind is zo ontzettend kwetsbaar en geheel van jou afhankelijk, dat lijkt me best wel eens zwaar. Maar ik denk dat alle ouders en aanstaande ouders die gevoelens hebben.

.

Ik zit op mn werk dus kan niet uitgebreid reageren. Ben geschrokken van de eerste reactie van wereldmeid. Niet zozeer om haar reactie, maar om het feit dat ik blijkbaar zo wanhopig over kom dat iemand kan denken dat ik mijn vriend moedwillig zou belazeren. Ik wil enkel aan een kindje beginnen als mijn vriend er voor de volle 100% achterstaat en zou nooit, maar dan ook nooit zonder zijn weten rommelen met voorbehoedsmiddelen. Zum Kotzen zou ik mezelf dan ook niet willen noemen.

Volgens mij geldt dat inderdaad voor alle meiden hier, en medelijden met onze partners is mijns inziens dan ook niet nodig.



Zo, en nu weer aan het werk.



Welkom trouwens aan sweetsunrise!

Even het topic omhoog halen. Zijn jullie allemaal lekker weekend aan het vieren, of heb ik jullie weggejaagd?

Sorry als mijn reactie hierboven wat kribbig over komt. Ik voelde me denk ik een beetje persoonlijk aangevallen en zie nu in dat dat niet nodig was.



Hoe was jullie weekend?

Mijn weekend verloopt tot nu toe erg fijn. Gisteravond de hele avond met mijn nichtje in mn armen gezeten en geholpen met luier verschonen enzo.

Vandaag gaan mn zus en ik op bezoek bij mn ouders, dus zie ik haar weer. Kan ik me zo op verheugen, het is echt het allerliefste en allermooiste meisje ter wereld!

Verder heb ik lekker rustig aan gedaan. Daar was ik wel aan toe na een stressvolle werkweek.

Hoi dames,



Ik kom even inbreken bij jullie. Jaren terug was er op dit forum eenzelfde soort topic. Iets van "Help ik wil een kind maar mijn vriend (nog) niet". Ik heb daar toen in meegeschreven, want destijds zat ik in dezelfde situatie als jullie nu.

Ik had vreselijk last van rammelende eierstokken, en vriend had nergens last van. Kinderen wilde hij wel, maar 'pas over 10 jaar'. Een half jaar later was dat 5 jaar, weer later 'over een paar jaar'. Maar echt iets zeggen, dat wilde hij niet.

Ondertussen werden er in onze omgeving steeds meer kinderen geboren, wat bij mij ook niet echt meehielp. Mijn vriend en ik hadden er regelmatig gesprekken over, tot huilens aan toe bij mij. Ik was namelijk bang dat het tussen ons in zou komen te staan, of dat hij alleen maar zou toegeven omdat hij mij niet kwijt wilde raken. Dat wilde ik absoluut niet, want een kind krijgen is nou juist iets waar je allebei vol voor moet willen gaan.

Een van mijn beste vriendinnen was toen zwanger en ik besprak het met haar. Zij gaf mij de tip om het helemaal te laten rusten voor een tijdje en daarna aan hem te vragen hoe hij ons leven voor zich zag over een half jaar en over een jaar. Ik hield me een paar maanden stil en stelde hem daarna de vragen. En hij wist het niet. Helemaal niet.

Ik heb toen gezegd dat ik het hem over een half jaar weer zou vragen, en dat ik dan wel een antwoord van hem wilde. (En jaaa... Dat halve jaar klonk toen zo vreselijk lang!) Maar... Zo goed als het kon volgehouden, en een half jaar later weer gevraagd. En toen kwam er uit: over een jaar misschien eens gaan proberen voor een kindje.

En dat gaf zo ontzettend veel rust bij mij!



Het liep allemaal even wat anders uiteindelijk... Het was op dat moment najaar 2008, en met kerst dat jaar vergat ik door alle kerststress compleet 2 dagen achter elkaar de pil te slikken. In mijn eerste week...

We gingen eens tellen en rekenen en we kwam er achter dat het theoretisch mogelijk zou zijn dat ik zwanger geraakt zou kunnen zijn. Dikke stress natuurlijk, huisarts ingeschakeld, en uiteindelijk zaten we daar, met een negatieve test in onze handen. Ik begon keihard te huilen, want ik was er in die paar weken echt van overtuigd dat ik zwanger was. Niet dus. Die negatieve test hakte er hard in, ook bij mijn vriend. Een paar dagen later kwam hij er toen toch mee dat hij eigenlijk toch ook wel veel liever een kindje wilde dan hij had gedacht, dus dat we maar eens moesten gaan denken of ik met de pil zou stoppen. Uiteindelijk heb ik mijn pilstrips toen opgemaakt en ben ik begin mei 2009 echt gestopt. Die extra maanden had ik er graag voor over omdat ik mijn vriend wat tijd wilde geven om aan het idee te wennen, zodat hij niet ineens terug zou krabbelen.



(En dat er nu, na 2,5 jaar nog geen kindje is en we al ruime tijd in de medische molen zitten is shit, maar dat moet en mag je niet vanuit gaan! Bij het grootste deel van de stellen gaat het nog steeds hartstikke makkelijk, en dat is maar goed ook! Babyboom is ook geen representatief programma daarin, want daarin zitten veel meer mensen in de medische molen dan bij het landelijk gemiddelde.)



Ik dacht, ik kom het toch even melden. Misschien hebben jullie iets aan die tip van het even laten rusten...

Hmm... Kom ik 'even' inbreken met zo'n enorme lap tekst... Lekker dan.



Lees ze!

Tallulah: je hebt helemaal niemand weggejaagd met je reactie. Ik was gewoon heel hard weekend aan het vieren, op een manier die nog kan als je geen kindje heb. Vandaar dat ik nu pas uit bed ben. We moeten ook de voordleen ervan inzien! Ik vond je reactie alles behalve kribbig. Je verwoordt het precies zoals ik dat ook zou doen. Onze partners weten heel goed dat we een kinderwens hebben, en vertrouwen ons erin dat we geen dingen saboteren;) . Ik voel me niet aangesproken door wereldmeid, omdat ik wel eens mijn pil vergeet, maar dit altijd aan mijn vriend vertel. Jij hoeft je ook niet aangesproken te voelen, je bent gewoon eerlijk. We weten allemaal wat we bedoelen. En wereldmeid heeft haar reactie ook uitgelegd en teruggenomen.



Karan: bedankt voor je reactie. Fijn om ook een verhaal te horen van iemand die 'verder' is dan wij.

Ik ben gelukkig niet bang dat mijn vriend het nooit wil. We hebben niet de discussies van: ik wil het nu en jij niet. Maar meer: ik wil het zo graag, maar het is verstandig als we nog even wachten...

Wat verdrietig dat jullie al zolang wachten! Ik wens jullie het beste en hoop dat jullie snel een positieve test in handen hebben. En bedankt voor je tips om het te laten rusten. Ik zal het mijn vriend eens vragen of dat voor hem fijner zou zijn...

Bij ons is het net andersom. Mijn man wil al graag kinderen, maar ik wil nog even wachten.



Waarschijnlijk gaan we er aan het einde van het jaar toch wel voor! Het begint tocht steeds meer te kriebelen.



@ Rooslove: Ik denk dat ik die weekenden heel erg ga missen. (Vandaar mijn twijfel nog)

Ik wil ook graag kinderen. Typisch gevalletje "biologische klok". Vriend wil pas over 5 jaar kinderen, maar ik word bijna 32 jaar en wil geen 5 jaar wachten. Financiële situatie is niet ideaal (ik zit nog met € 21.000,- schuld vanwege echtscheiding), we wonen in een mini-huisje (1 slaapkamertje waar écht écht geen wiegje meer bij past) en mijn vriend werkt meer dan fulltime met daarnaast nog een deeltijdstudie (duurt nog 2 à 3 jaar). Ik baal hier wel een beetje van... Appartement staat nog niet te koop, makelaar heeft 't afgeraden, want dan zou mijn vriend (ook) met een flinke restschuld blijven zitten. Maar goed, ik denk altijd, waar een wil is, is een weg. Helaas is die wil er bij mijn vriend niet. Ik overweeg dan ook om weg te gaan, aangezien de kinderwens zo groot is. Poeh, lastig hè?!

Give_love: wat een lastige situatie! Ik snap dat het extra moeilijk is, omdat het praktisch niet op orde is! Mannen zijn wat dat betreft wat praktischer: financien moeten op orde zijn, hoor je vaak. Welkom en sterkte!



All: vergeten te zeggen: ik ben van het weekend 25 geworden!! Wallabewannabe: kan dit in de tabel komen te staan? Dat ik 25 jaar oud ben?



Voor de rest vandaag de babykriebels.. Wat doe je er aan?

Rooslove, van harte gefeliciteerd!! En bedankt voor je geruststellende reactie. 25 is een mooie leeftijd, dat moet je zeker goed vieren en zo te lezen is dat ook gelukt. Super!



Give_love inderdaad een lastige situatie. Heftig dat je er zelfs over denkt om bij je vriend weg te gaan, dat geeft wel aan hoe groot je verlangen om moeder te worden is. Heb je de gevoelskant ook met je vriend besproken? Zoals iemand anders ook al schreef, denken mannen vaak heel praktisch. Uitleggen hoe het voor jou voelt kan misschien helpen om er samen uit te komen?



Karan, bedankt voor het delen van je verhaal. De tip over het laten rusten zal ik meenemen. Ik hoop dat jullie snel een positieve test in handen hebben en als mama en papa door het leven mogen gaan.



Oja en nog een leuk nieuwtje. Vriend heeft namelijk dit weekend aangegeven dat hij eerst verhuisd wil zijn, en daarna goed kan beoordelen of hij al toe is aan een kindje. We trekken op 1 december in ons nieuwe huis, dus dat is te overzien en geeft wel wat rust.

.

Jeej weer een beetje levendigheid hier! Een weer een paar nieuwe meiden ook leuk!

Gefeliciteerd rooslove!!! Leuk gehad?



Ik ga morgen ook even uitgebreid reageren!

Vroeg me alleen nu even af of jullie ook huisdieren hebben? Wij hebben namelijk een kat en vind het ook al zo fijn om voor hem te zorgen, ook een soort kindje haha



Nou weltrusten straks allemaal!

Zoooo ineens weer wat levendigheid hier!



Mijn vriend weet niet dat ik hier schrijf, hij weet wel dat ik hier lees. Ik geloof niet dat het hem iets uitmaakt of ik er wel of niet mee bezig ben. Volgend weekend ga ik naar het kraamfeest van het dochtertje van een vriendin. Ik denk dat ik dat wel lastig zal vinden.



Ik heb het niet vaak over kinderen met mijn vriend. Het heeft ook weinig zin om dat te doen, want ik moet wil gewoon eerst afstuderen.

@WW ja das ook een leuk idee van die foto er heel sneaky tussen doen. Ik vraag me af hoe lang het zou duren bij mijn ouders voordat ze het door hebben haha! Ze hebben het er trouwens wel vaak over hoe geweldig ze het zouden vinden als ze opa en oma worden. Dan wil ik echt zooo graag vertellen: misschien wel volgend jaar! (of nouja, zwanger zijn dan). Wel spannend trouwens voor jullie dat dat waarschijnlijk allemaal in een ander land gaat gebeuren, vind je dat niet heel jammer vanwege het feit dat de opa's en oma's dan zo ver weg zitten?



Jullie hadden het er ook over of je vriend weet dat je hier schrijft. Meteen toen dit topic werd geopend riep ik al: heee een perfect topic voor mij, moet je horen! Haha, dus ja hij weet het en hij vind het heel fijn voor me. Zijn reactie was: mooi, ga maar meteen heeel veel schrijven daar dan hoef ik het niet meer aan te horen (waarschijnlijk zei hij het iets subtieler en ondanks dat het een grapje was vind hij dat denk ik wel echt!) Maar op een leuke manier natuurlijk.



@boekenlegger: ja soms kan dat best lastig zijn he, dat vriendinnen al wel een kindje hebben! Ik ben gister ook op pad geweest met een vriendin en haar zoontje van 11 maanden, maar ik kon er ook wel echt van genieten!



@tallulah: wat fijn dat je wat meer zekerheid hebt! 1 december is het zo! Geeft inderdaad rust he?

Huh ben ik nou van de tabel afgevallen?



@iedereen Wat is er veel geschreven!! Ik zit nu op mijn werk dus kan even niet op iedereen reageren... sorry!



Paar dagen geleden kon ik me weer niet inhouden... Begon weer bij Magzman te ' zeuren' over babies krijgen... Zegtie heel lief: Maak je geen zorgen schat, kinderen krijgen staat bij mij HEEL hoog op de agenda!



Lief he En toch maar wachten wachten wachten....

erg druk weekend gehad daarom niet hier geweest. nu ook weer weg want drukdrukdruk!

Hee meiden, mag ik ook nog meeschrijven? Ik wil namelijk heel graag NU al beginnen maar vriendlief wil nog even wachten. Heeft naar mijn idee ook wel een goede reden hoor, net begonnen met nieuwe baan na een carriere switch. Heb het er dus met hem ook de laatste weken niet meer over gehad (behalve dan dat ik voor mijn verjaardag een baby vroeg ) durfde niet meer omdat ik bang was dat hij er gek van zou worden hahaha. Maar binnenkort wil ik toch wel weer een balletje op gaan gooien en kijken of ik meer duidelijkheid kan krijgen wanneer dan wel.



Als ik mee mag schrijven, gegevens voor in de tabel: ik 33 jaar, vriendlief 36 jaar, kriebels al bijna een jaar, hij 'nog niet', geen bijzonderheden en anticonceptie bestaat uit de pil.