Zwanger
alle pijlers
Wie wil luisteren? Paniekaanval na stilgeboorte en miskraam
vrijdag 18 augustus 2023 om 23:59
Hi lieve lezers,
Wie wil even de tijd nemen dit te lezen en even te luisteren.
Ik ben afgelopen april bevallen van onze stilgeboren zoon. Tot grote blijdschap 5 weken geleden weer een positieve test in handen. Ik schreef toen dolblij en doodsbang tegelijk.
Afgelopen maandag werd onze nachtmerrie helaas weer werkelijkheid. Waar we eerder 2 kloppende hartjes zagen was het nieuws van de gynaecoloog nu niet goed: jongens het ziet er niet goed uit. Beiden embryo’s niet gegroeid en geen hartactie. Omdat ik ook enorm ziek was weer vd zwangerschap besloten niet de miskraam af te wachten, maar deze op te wekken met medicatie. Dit is vandaag gebeurd. Verschrikkelijk veel bloedverlies, nog in het ziekenhuis geweest omdat het even echt de verkeerde kant op ging.
Gelukkig na een aantal uren ter observatie toch naar huis.
Nu lig ik in bed. Partner is enorm lief en een mega grote hulp, maar ik heb zulke paniek in mn lijf.. ik krijg het maar niet kwijt.
Weer leeg.. weer niks..
Ik voel me zo gefaald.
Net al een oxazepam ingenomen in de hoop iets te kalmeren, maar weet gewoon echt even niet meer waar ik het zoeken moet.
Hoe verwerken we deze 2e klap nu weer, terwijl we nog zo middenin de eerste klap zitten.
Auw.. mn hart doet zo verschrikkelijk zeer
Liefs een heel verdrietige april
Wie wil even de tijd nemen dit te lezen en even te luisteren.
Ik ben afgelopen april bevallen van onze stilgeboren zoon. Tot grote blijdschap 5 weken geleden weer een positieve test in handen. Ik schreef toen dolblij en doodsbang tegelijk.
Afgelopen maandag werd onze nachtmerrie helaas weer werkelijkheid. Waar we eerder 2 kloppende hartjes zagen was het nieuws van de gynaecoloog nu niet goed: jongens het ziet er niet goed uit. Beiden embryo’s niet gegroeid en geen hartactie. Omdat ik ook enorm ziek was weer vd zwangerschap besloten niet de miskraam af te wachten, maar deze op te wekken met medicatie. Dit is vandaag gebeurd. Verschrikkelijk veel bloedverlies, nog in het ziekenhuis geweest omdat het even echt de verkeerde kant op ging.
Gelukkig na een aantal uren ter observatie toch naar huis.
Nu lig ik in bed. Partner is enorm lief en een mega grote hulp, maar ik heb zulke paniek in mn lijf.. ik krijg het maar niet kwijt.
Weer leeg.. weer niks..
Ik voel me zo gefaald.
Net al een oxazepam ingenomen in de hoop iets te kalmeren, maar weet gewoon echt even niet meer waar ik het zoeken moet.
Hoe verwerken we deze 2e klap nu weer, terwijl we nog zo middenin de eerste klap zitten.
Auw.. mn hart doet zo verschrikkelijk zeer
Liefs een heel verdrietige april
zaterdag 19 augustus 2023 om 00:06
Wat ontzettend verdrietig voor jullie!
Je hebt niet gefaald, je hebt ontzettend veel pech.
Ik kan me je hartzeer niet voorstellen, het lijkt me echt heel pijnlijk dit!
Dat je miskraam nu de herinnering aan de geboorte van je zoontje weer bovenhaalt, samen met alle heftige gevoelens die daarbij horen lijkt me ontzettend naar maar ook heel logisch.
Rouw lieve vrouw, en wees verdrietig.
Om nu, om toen, om alles.
Ik hoop dat de ergste heftigheid snel wat wegebt zodat je pijn een beetje meer hanteerbaar wordt. Voor zover dat kan.
Sterkte!!
Je hebt niet gefaald, je hebt ontzettend veel pech.
Ik kan me je hartzeer niet voorstellen, het lijkt me echt heel pijnlijk dit!
Dat je miskraam nu de herinnering aan de geboorte van je zoontje weer bovenhaalt, samen met alle heftige gevoelens die daarbij horen lijkt me ontzettend naar maar ook heel logisch.
Rouw lieve vrouw, en wees verdrietig.
Om nu, om toen, om alles.
Ik hoop dat de ergste heftigheid snel wat wegebt zodat je pijn een beetje meer hanteerbaar wordt. Voor zover dat kan.
Sterkte!!
zaterdag 19 augustus 2023 om 00:06
ik heb je gelezen. 
Ik wens je wat rust, en troost in het echte leven, en hoop voor de toekomst.
Probeer wat te slapen, je lijf heeft hard gewerkt en moet de komende dagen nog steeds hard werken, dus probeer jezelf wat te vertroetelen met lekker eten en rust. Sterkte. Het wordt beter.
Ik wens je wat rust, en troost in het echte leven, en hoop voor de toekomst.
Probeer wat te slapen, je lijf heeft hard gewerkt en moet de komende dagen nog steeds hard werken, dus probeer jezelf wat te vertroetelen met lekker eten en rust. Sterkte. Het wordt beter.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 19 augustus 2023 om 00:08
Hè wat verdrietig zeg. Dat is ook wel heel veel wat jullie te verwerken hebben.
Heel veel sterkte, hopelijk kun je ergens een beetje rust vinden straks.
En het is makkelijk praten vanaf de zijlijn, maar wel lief blijven voor jezelf hoor. Ik kan me voorstellen dat het voelt als falen, maar je kunt er echt niets aan doen.
Heel veel sterkte, hopelijk kun je ergens een beetje rust vinden straks.
En het is makkelijk praten vanaf de zijlijn, maar wel lief blijven voor jezelf hoor. Ik kan me voorstellen dat het voelt als falen, maar je kunt er echt niets aan doen.
zaterdag 19 augustus 2023 om 00:12
Wat ontzettend verdrietig voor jou en je partner om dit mee te maken.
Probeer inderdaad even te slapen of kijk nog even een simpel programma op tv.
Als je onrustig bent, gaat slapen ook niet altijd meteen. Misschien je gedachten opschrijven. Huilen mag.
Heel veel sterkte
Probeer inderdaad even te slapen of kijk nog even een simpel programma op tv.
Als je onrustig bent, gaat slapen ook niet altijd meteen. Misschien je gedachten opschrijven. Huilen mag.
Heel veel sterkte
Only dead fish go with the flow
zaterdag 19 augustus 2023 om 00:16
Dankjewel lieve lieve mensen van het forum.
Ik kijk nu maar een beetje een serie, maar alles gaat aan me voorbij.
Die paniek, die druk op mn borst.. het voelt soms letterlijk alsof ik geen lucht meer krijg.
Morgen mag ik nog rusten. Zondagmiddag komen mn 2 oudste jongens terug van hun vader. Dan moet ik weer aanstaan. Ik hou zoveel van ze, maar wanneer mag je als moeder zeggen dat het je misschien gewoon even echt niet lukt
Ik kijk nu maar een beetje een serie, maar alles gaat aan me voorbij.
Die paniek, die druk op mn borst.. het voelt soms letterlijk alsof ik geen lucht meer krijg.
Morgen mag ik nog rusten. Zondagmiddag komen mn 2 oudste jongens terug van hun vader. Dan moet ik weer aanstaan. Ik hou zoveel van ze, maar wanneer mag je als moeder zeggen dat het je misschien gewoon even echt niet lukt
zaterdag 19 augustus 2023 om 00:26
Wat jullie hebben meegemaakt is intens verdrietig en de pijn is rauw. Heel, heel veel sterkte.
Niet voor nu, maar misschien voor op een dag in de toekomst; VOOK, dat is de Vereniging van Ouders voor Overleden Kinderen. Daar vind je altijd een luisterend oor, herkenning en steun.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 19-08-2023 06:40
47.69% gewijzigd
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
zaterdag 19 augustus 2023 om 01:22
Op het moment dat je merkt dat het je gewoon echt even niet lukt.april88 schreef: ↑19-08-2023 00:16Dankjewel lieve lieve mensen van het forum.
Ik kijk nu maar een beetje een serie, maar alles gaat aan me voorbij.
Die paniek, die druk op mn borst.. het voelt soms letterlijk alsof ik geen lucht meer krijg.
Morgen mag ik nog rusten. Zondagmiddag komen mn 2 oudste jongens terug van hun vader. Dan moet ik weer aanstaan. Ik hou zoveel van ze, maar wanneer mag je als moeder zeggen dat het je misschien gewoon even echt niet lukt
Als moeder moet je ook/juist voor jezelf zorgen, door voor jezelf te zorgen, zorg je indirect ook voor hen. Je kunt je overweldigende verdriet vast en zeker voor even wat naar de achtergrond schuiven en gewoon weer aanstaan, maar dat brengt je uiteindelijk van de regen in de drup:
Ten eerste merken je zoons gelijk dat je een masker op hebt (dat voelen kinderen). Dat creëert een onrustig/onveilig gevoel bij kinderen, ze voelen dat het eigenlijk niet gaat maar je zegt/doet alsof het wel gaat.
Ten tweede, je kunt het niet oneindig volhouden. Als jij over je mentale grenzen blijft gaan, zal het uiteindelijk je lichaam zijn die aan de noodrem trekt en dan ben je nog veel verder van huis. De periode voor herstel wordt er alleen maar langer van en de gevolgen worden alleen maar groter.
zaterdag 19 augustus 2023 om 01:23
Ik hoop dat je al slaapt, maar toch een tip. Ik ben altijd alleen geweest met mijn kinderen en dat geeft wellicht een wat andere dynamiek. Mijn tip aan jou is: vertel gewoon aan je kinderen, 'sorry jongens, mama voelt zich niet zo lekker dus jullie moeten je even zelf vermaken'. Of hoe je dat dan ook wil verwoorden. Mijn ervaring is dat kinderen dat prima aankunnen. Hou je in ieder geval niet groot, maar deel gewoon met ze dat het even niet zo lekker gaat. Dat merken ze namelijk toch wel en daar open over zijn laat ook zien dat ze je kunnen vertrouwen omdat je eerlijk bent tegen ze. Mama's zijn ook mensen (dat zeg ik ook vaak letterlijk tegen die van mij.)april88 schreef: ↑19-08-2023 00:16Dankjewel lieve lieve mensen van het forum.
Ik kijk nu maar een beetje een serie, maar alles gaat aan me voorbij.
Die paniek, die druk op mn borst.. het voelt soms letterlijk alsof ik geen lucht meer krijg.
Morgen mag ik nog rusten. Zondagmiddag komen mn 2 oudste jongens terug van hun vader. Dan moet ik weer aanstaan. Ik hou zoveel van ze, maar wanneer mag je als moeder zeggen dat het je misschien gewoon even echt niet lukt
Am Yisrael Chai!
zaterdag 19 augustus 2023 om 01:44
Helemaal mee eens, je hoeft kinderen niet in detail te vertellen hoe je je voelt. Maar ik denk dat het heel belangrijk is om ze, op een voor hun leeftijd/ontwikkeling/persoonlijkheid gepaste manier, uit te leggen dat je even heel verdrietig bent en dat je het daardoor even moeilijk hebt, dat het tijdelijk is en dat je liefde voor hen nog steeds even groot is en dat ook zo zal blijven.fashionvictim schreef: ↑19-08-2023 01:23Ik hoop dat je al slaapt, maar toch een tip. Ik ben altijd alleen geweest met mijn kinderen en dat geeft wellicht een wat andere dynamiek. Mijn tip aan jou is: vertel gewoon aan je kinderen, 'sorry jongens, mama voelt zich niet zo lekker dus jullie moeten je even zelf vermaken'. Of hoe je dat dan ook wil verwoorden. Mijn ervaring is dat kinderen dat prima aankunnen. Hou je in ieder geval niet groot, maar deel gewoon met ze dat het even niet zo lekker gaat. Dat merken ze namelijk toch wel en daar open over zijn laat ook zien dat ze je kunnen vertrouwen omdat je eerlijk bent tegen ze. Mama's zijn ook mensen (dat zeg ik ook vaak letterlijk tegen die van mij.)
Het is juist een belangrijke les voor een kind om te zien dat het oké is om grenzen aan te geven en dat emoties er mogen zijn. Dat liefde en grenzen samen kunnen gaan.
zaterdag 19 augustus 2023 om 03:53
Och, wat een ongelooflijk verdriet!
En dat verdriet mag er zijn, hoe zwaar ook. Ook voor je oudste kinderen: ‘mama voelt zich niet goed’ is een prima uitleg.
Uit ervaring mee een miskraam weet ik wat voor emotionele rollercoaster het is. De hormonen maken de rit extra heftig.
Wees lief voor jezelf, laat voor je zorgen als het even zelf niet lukt. Ik hoop dat je wat kunt rusten nu.
En dat verdriet mag er zijn, hoe zwaar ook. Ook voor je oudste kinderen: ‘mama voelt zich niet goed’ is een prima uitleg.
Uit ervaring mee een miskraam weet ik wat voor emotionele rollercoaster het is. De hormonen maken de rit extra heftig.
Wees lief voor jezelf, laat voor je zorgen als het even zelf niet lukt. Ik hoop dat je wat kunt rusten nu.
zaterdag 19 augustus 2023 om 07:38
zaterdag 19 augustus 2023 om 07:58
zaterdag 19 augustus 2023 om 08:10
Wat vreselijk TO!
Ik weet heel goed wat je doormaakt en hoe verdrietig het is. Hier 2 miskramen en een ZOL (allemaal in 5 maanden tijd). Vergeet ook niet het trauma wat ik hier aan heb overgehouden en nog steeds geen levend kindje in mijn armen.
Het enige wat helpt is: tijd, huilen, je omgeven met mensen die weten hoe dit is en de hoop dat het wel goed komt.
Weet dat alle gevoelens die je nu voelt normaal zijn. Wees echt niet te streng voor jezelf. Je bent zo sterk en laat die emoties je die voelt er ook zijn.
Ik zit in een facebook groep met vrouwen die soortgelijke verhalen hebben, dat geeft mij heel veel steun. Er worden ook verschillende tips gegeven. Misschien wil je daar ook lid van worden?
Sterkte lieve TO.
Ik weet heel goed wat je doormaakt en hoe verdrietig het is. Hier 2 miskramen en een ZOL (allemaal in 5 maanden tijd). Vergeet ook niet het trauma wat ik hier aan heb overgehouden en nog steeds geen levend kindje in mijn armen.
Het enige wat helpt is: tijd, huilen, je omgeven met mensen die weten hoe dit is en de hoop dat het wel goed komt.
Weet dat alle gevoelens die je nu voelt normaal zijn. Wees echt niet te streng voor jezelf. Je bent zo sterk en laat die emoties je die voelt er ook zijn.
Ik zit in een facebook groep met vrouwen die soortgelijke verhalen hebben, dat geeft mij heel veel steun. Er worden ook verschillende tips gegeven. Misschien wil je daar ook lid van worden?
Sterkte lieve TO.
zaterdag 19 augustus 2023 om 08:35
Dag lieve lieve forummers,
Met de oxazepam is het me gelukt een paar uur te slapen. Waar ik eerst wakker werd met een soort licht gevoel. Had namelijk voor het eerst niet gedroomd (of niet bewust iig) is de paniek nu alweer aanwezig. Soort van stampende olifant op mn borst.
Ik wil zo graag weer verder slapen. Toen was het eventjes rustig in mn kop, maar ook niet teveel grijpen naar medicijnen. Iemand nog tips?
Het is me te ingewikkeld om op iedereen afzonderlijk te reageren nu. Sorry daarvoor, maar mijn hoofd loopt over en ben snel mn concentratie nog kwijt.
Liefs
Met de oxazepam is het me gelukt een paar uur te slapen. Waar ik eerst wakker werd met een soort licht gevoel. Had namelijk voor het eerst niet gedroomd (of niet bewust iig) is de paniek nu alweer aanwezig. Soort van stampende olifant op mn borst.
Ik wil zo graag weer verder slapen. Toen was het eventjes rustig in mn kop, maar ook niet teveel grijpen naar medicijnen. Iemand nog tips?
Het is me te ingewikkeld om op iedereen afzonderlijk te reageren nu. Sorry daarvoor, maar mijn hoofd loopt over en ben snel mn concentratie nog kwijt.
Liefs
zaterdag 19 augustus 2023 om 09:00
Wat een verdriet, TO..heel veel sterkte!april88 schreef: ↑19-08-2023 08:35Dag lieve lieve forummers,
Met de oxazepam is het me gelukt een paar uur te slapen. Waar ik eerst wakker werd met een soort licht gevoel. Had namelijk voor het eerst niet gedroomd (of niet bewust iig) is de paniek nu alweer aanwezig. Soort van stampende olifant op mn borst.
Ik wil zo graag weer verder slapen. Toen was het eventjes rustig in mn kop, maar ook niet teveel grijpen naar medicijnen. Iemand nog tips?
Het is me te ingewikkeld om op iedereen afzonderlijk te reageren nu. Sorry daarvoor, maar mijn hoofd loopt over en ben snel mn concentratie nog kwijt.
Liefs
Het is heel moeilijk (bijna onmogelijk) om te slapen als je in paniek bent: je lijf zit vol stresshormonen die er juist voor zorgen dat je van alles kunt behalve slapen. Ik snap dat je graag nog even slaapt, maar laat dat even los als je dat kunt. Dat gaat 'm nu even niet worden, maar komt wel weer.
Probeer je te ontspannen, bijvoorbeeld met ademhalingsoefeningen of door wat afleiding te zoeken: misschien een luisterboek of even radio luisteren. Probeer niet te vechten tegen de paniek: het voelt rot maar je bent veilig en het gaat weer voorbij! Probeer geen slaap af te dwingen want dat lukt je niet en leidt alleen tot frustratie. Blijf lekker rustig liggen (of ga er gewoon uit) en doe vanmiddag nog een dutje. Geef je even over aan alle emoties (dus ook paniek)!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
