Zwanger
alle pijlers
Wil ik (nu al) kinderen?
zaterdag 14 juni 2014 om 17:30
Allereerst: het voelt enorm heftig op een topic te openen op de 'Zwanger'-pijler! Alsof alles daarmee 'echt' wordt
Mijn man en ik zijn rond de dertig en negen jaar samen. Vroeger dacht ik altijd dat ik later sowieso kinderen wilde en wilde hij niet. Ik heb, oh ironie, serieus overwogen daarom de relatie te verbreken. Enfin, hij schoof wat op richting 'misschien ooit' en ik wat meer richting 'misschien toch maar niet'. Inmiddels is het zo dat ik denk 'waarschijnlijk ooit wel' en dat hij zegt: ja, ik wil kinderen, en ik wil ook niet meer al te lang wachten. En het gaat mij eigenlijk te snel nu!
Ik heb altijd gedacht 'Het komt ooit wel', maar het lijkt erop dat 'ooit' ineens een stuk dichterbij is. Ik ben bang (heel dramatisch ) dat mijn leven voorbij is als er een kindje komt - qua tijd en bestedingsruimte voor mezelf. En ik heb ook geen idee wat ik moet verwachten. Ik zie mezelf (in de verre toekomst) wel als moeder, maar eerder van een ouder kind. Maar ja, daarvoor moet zo'n kindje eerst geboren worden natuurlijk Ik snap natuurlijk dat ik me niet direct hoef te laten bezwangeren omdat mijn man heeft besloten dat hij kinderen wil, maar goed, ooit zal ik de keuze toch moeten maken, dus waarom niet relatief snel in plaats van over een paar jaar?
Gelijkgestemden/advies/tips/help?
PS ik ga er nu, voor het doel van de discussie, vanuit dat het ons gegeven is om kinderen te krijgen. Ik weet dat dat niet vanzelfsprekend is.
Mijn man en ik zijn rond de dertig en negen jaar samen. Vroeger dacht ik altijd dat ik later sowieso kinderen wilde en wilde hij niet. Ik heb, oh ironie, serieus overwogen daarom de relatie te verbreken. Enfin, hij schoof wat op richting 'misschien ooit' en ik wat meer richting 'misschien toch maar niet'. Inmiddels is het zo dat ik denk 'waarschijnlijk ooit wel' en dat hij zegt: ja, ik wil kinderen, en ik wil ook niet meer al te lang wachten. En het gaat mij eigenlijk te snel nu!
Ik heb altijd gedacht 'Het komt ooit wel', maar het lijkt erop dat 'ooit' ineens een stuk dichterbij is. Ik ben bang (heel dramatisch ) dat mijn leven voorbij is als er een kindje komt - qua tijd en bestedingsruimte voor mezelf. En ik heb ook geen idee wat ik moet verwachten. Ik zie mezelf (in de verre toekomst) wel als moeder, maar eerder van een ouder kind. Maar ja, daarvoor moet zo'n kindje eerst geboren worden natuurlijk Ik snap natuurlijk dat ik me niet direct hoef te laten bezwangeren omdat mijn man heeft besloten dat hij kinderen wil, maar goed, ooit zal ik de keuze toch moeten maken, dus waarom niet relatief snel in plaats van over een paar jaar?
Gelijkgestemden/advies/tips/help?
PS ik ga er nu, voor het doel van de discussie, vanuit dat het ons gegeven is om kinderen te krijgen. Ik weet dat dat niet vanzelfsprekend is.
zaterdag 14 juni 2014 om 17:39
zaterdag 14 juni 2014 om 18:41
Goed praten. Hoe is je leven nu? Wat denk je dat er allemaal veranderd?
Hoeveel wil je ( ooit / straks) werken? En je vriend? Hebben jullie familie in de buurt? Heb je vrienden met kinderen of zou je de eerste zijn. Is er een reis of opleiding die je graag wilt doen? Etc . Eerst maar eens ontdekken of jullie al op een lijn zitten.
Hoeveel wil je ( ooit / straks) werken? En je vriend? Hebben jullie familie in de buurt? Heb je vrienden met kinderen of zou je de eerste zijn. Is er een reis of opleiding die je graag wilt doen? Etc . Eerst maar eens ontdekken of jullie al op een lijn zitten.
zaterdag 14 juni 2014 om 18:56
Bij twijfel zou ik het zeker niet doen.
Je leven veranderd natuurlijk heel erg, veel minder tijd, je bent vooral in het begin erg druk met de baby waardoor je weinig tot geen tijd voor jezelf hebt. Zelf ook nog geen kinderen maar hoor het uit omgeving.
Ik zou er wel nu voor gaan als jullie besluiten toch kinderen te willen, ik vind boven de 35 te oud.
Succes met de beslissing.
Je leven veranderd natuurlijk heel erg, veel minder tijd, je bent vooral in het begin erg druk met de baby waardoor je weinig tot geen tijd voor jezelf hebt. Zelf ook nog geen kinderen maar hoor het uit omgeving.
Ik zou er wel nu voor gaan als jullie besluiten toch kinderen te willen, ik vind boven de 35 te oud.
Succes met de beslissing.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
zaterdag 14 juni 2014 om 19:06
Ik heb een zoon van bijna 8 maanden en inderdaad, zeker de eerste maanden ben je ontzettend veel aan het zorgen en blijft er weinig tijdvoor jezelf over. Ik vind dat nu alweer anders en ook ben ik erg blij met mijn werk, dat zie ik echt als tijd voor mezelf nu, want ik heb leuk werk dat ik graag doe. En ikvind het prachtig om dit mee te mogen maken, de liefde voor je kind, zijn ontwikkeling zien, genieten van zijn spel en vrolijkheid.
Je leven is niet voorbij, maar het wordt wel anders.
Je leven is niet voorbij, maar het wordt wel anders.
zaterdag 14 juni 2014 om 19:22
Als je het niet al had krijg je met kinderen ineens een zinvolle taak in het leven. Ik kan niet bedenken wat belangrijker is dan mijn kinderen. Mijn leven was dus ook echt niet voorbij toen ik mijn oudste kreeg, maar soms kijk ik wel uit naar de tijd dat ik weer alleen voor mezelf hoef te zorgen Naast een zinvolle taak krijg je er ook een boel zorgen bij, en opvoeden kost soms bakken energie.
zaterdag 14 juni 2014 om 19:43
Bij twijfel niet doen is goed advies, wat zoals je ziet vaker gezegd wordt. Bij mij was het juist omgekeerd en daarom ook vrij snel besloten het te doen. We wilden het allebei, dus waarom wachten? We zijn allebei midden twintig en hebben een prachtige dochter van ongeveer 6 maanden. Je leven wordt anders, maar ook heel erg verrijkt. Ik vind het heerlijk en heb er geen moeite mee dat ik soms 'eigen' tijd inlever, maar dat is ook omdat ik wist waar in aan begon.
zaterdag 14 juni 2014 om 20:01
Allemaal enorm bedankt voor de reacties tot nu toe!
Ik denk soms: had ik maar een enorme kinderwens (zoals sommigen van jullie), of wist ik juist maar heel zeker dat ik het niet wilde, dat zou 't veel makkelijker maken want dit getwijfel en gepieker de hele tijd is vermoeiend
Ik snap dat er heel veel gaat veranderen. Ik ben er niet bang voor dat ik het niet aankan of zo, ik heb een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel en denk overal altijd heel goed over na (zo ook over deze kwestie, haha). Ik ben alleen bang dat ik alleen nog maar aan het zorgen ben en geen moment plezier meer heb, dat het moeilijker wordt om rond te komen enz.
@blijftgewoondametje, dank voor de tips. Een aantal van deze dingen hebben we al wel besproken. We zijn allebei relatief vaak thuis in het weekend of 's avonds en we werken allebei in een omgeving met veel jonge ouders. We hebben op het moment geen concrete plannen richting reis of opleiding maar ik heb het gevoel dat we met de keuze voor kinderen veel mogelijke routes zouden afsluiten. Ik voel me nog zo aan het begin van mijn carrière staan, bijvoorbeeld, omdat ik kortgeleden van branche gewisseld ben en nog veel ambities heb. Ik weet dat onderzoek aantoont dat moederschap over het algemeen niet goed is voor je carrièreperspectieven.
Maar aan de andere kant dobberen we nu maar een beetje rond, onze studententijd is voorbij en het leven is nog niet al te serieus. Een kind zou een prima zinvolle taak zijn (zoals betjebig zegt). Maar kies je voor kinderen omdat je leven anders niet zinvol of vol genoeg is? Hmm.
@lilalinda: ik heb inderdaad nog geen vriendinnen met kinderen. Ik denk dat het heel anders wordt als ik bij anderen zie hoe leuk het kan zijn - ik kom nu nog nauwelijks met baby's in aanraking. Ik merk wel dat ik ze steeds schattiger begin te vinden
Ik denk soms: had ik maar een enorme kinderwens (zoals sommigen van jullie), of wist ik juist maar heel zeker dat ik het niet wilde, dat zou 't veel makkelijker maken want dit getwijfel en gepieker de hele tijd is vermoeiend
Ik snap dat er heel veel gaat veranderen. Ik ben er niet bang voor dat ik het niet aankan of zo, ik heb een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel en denk overal altijd heel goed over na (zo ook over deze kwestie, haha). Ik ben alleen bang dat ik alleen nog maar aan het zorgen ben en geen moment plezier meer heb, dat het moeilijker wordt om rond te komen enz.
@blijftgewoondametje, dank voor de tips. Een aantal van deze dingen hebben we al wel besproken. We zijn allebei relatief vaak thuis in het weekend of 's avonds en we werken allebei in een omgeving met veel jonge ouders. We hebben op het moment geen concrete plannen richting reis of opleiding maar ik heb het gevoel dat we met de keuze voor kinderen veel mogelijke routes zouden afsluiten. Ik voel me nog zo aan het begin van mijn carrière staan, bijvoorbeeld, omdat ik kortgeleden van branche gewisseld ben en nog veel ambities heb. Ik weet dat onderzoek aantoont dat moederschap over het algemeen niet goed is voor je carrièreperspectieven.
Maar aan de andere kant dobberen we nu maar een beetje rond, onze studententijd is voorbij en het leven is nog niet al te serieus. Een kind zou een prima zinvolle taak zijn (zoals betjebig zegt). Maar kies je voor kinderen omdat je leven anders niet zinvol of vol genoeg is? Hmm.
@lilalinda: ik heb inderdaad nog geen vriendinnen met kinderen. Ik denk dat het heel anders wordt als ik bij anderen zie hoe leuk het kan zijn - ik kom nu nog nauwelijks met baby's in aanraking. Ik merk wel dat ik ze steeds schattiger begin te vinden
zaterdag 14 juni 2014 om 20:50
Het was niet mijn insteek kinderen te krijgen omdat dat zo'n zinvolle invulling van mijn leven zou zijn hoor. Dat is 'slechts' een onvoorziene bijkomstigheid
Ik denk wel dat het een stuk leger zou zijn zonder kinderen. Ik heb zinvol werk, maar dat is maar werk. Vakanties zouden ook anders zijn zonder kinderen, waarschijnlijk met meer diepgang en cultuur. Maar dat is natuurlijk in wezen ook slechts consumptie. Misschien was ik wel kattenvrouwtje geworden. Maar dan wordt je al snel als zonderling gezien
Ik denk wel dat het een stuk leger zou zijn zonder kinderen. Ik heb zinvol werk, maar dat is maar werk. Vakanties zouden ook anders zijn zonder kinderen, waarschijnlijk met meer diepgang en cultuur. Maar dat is natuurlijk in wezen ook slechts consumptie. Misschien was ik wel kattenvrouwtje geworden. Maar dan wordt je al snel als zonderling gezien
zaterdag 14 juni 2014 om 21:00
quote:PlofKipje84 schreef op 14 juni 2014 @ 20:05:
Oeh.... zeggen dat een kind een zinvolle invulling is van je leven vind ik een heftige uitspraak. Ten eerste omdat je leven ook zonder kinderen zinvol is/kan zijn en ten tweede omdat je onbewust je kind de opdracht geeft om zin te geven aan je leven...Waarom zou dat meteen negatief zijn? Iedereen geeft toch een bepaalde invulling aan zijn/haar leven? Studenten doen dat met hun studie, werkende doen dat met hun werk, ouders doen dat met hun kinderen, vrijwilligers doen dat met hun vrijwilligerswerk, reizigers doen dat met hun reizen. Dat ís toch ook een zinvolle invulling van je leven. Wat is daar mis mee? Lijkt me best heel gezond, om op een bepaalde manier je leven in te richten en dat kan met kinderen dus net zo normaal als zonder kinderen. Dat lijkt me geen slechte zaak, hoor . Maar misschien lees ik je bericht wel helemaal verkeerd ofzo, alvast sorry dan .
@TO, ik denk ook over jouw vraag na, maar ik ben nog een stuk jonger, dus ik heb nog wat meer tijd. Desalniettemin lees ik met belangstelling mee, hoor .
Oeh.... zeggen dat een kind een zinvolle invulling is van je leven vind ik een heftige uitspraak. Ten eerste omdat je leven ook zonder kinderen zinvol is/kan zijn en ten tweede omdat je onbewust je kind de opdracht geeft om zin te geven aan je leven...Waarom zou dat meteen negatief zijn? Iedereen geeft toch een bepaalde invulling aan zijn/haar leven? Studenten doen dat met hun studie, werkende doen dat met hun werk, ouders doen dat met hun kinderen, vrijwilligers doen dat met hun vrijwilligerswerk, reizigers doen dat met hun reizen. Dat ís toch ook een zinvolle invulling van je leven. Wat is daar mis mee? Lijkt me best heel gezond, om op een bepaalde manier je leven in te richten en dat kan met kinderen dus net zo normaal als zonder kinderen. Dat lijkt me geen slechte zaak, hoor . Maar misschien lees ik je bericht wel helemaal verkeerd ofzo, alvast sorry dan .
@TO, ik denk ook over jouw vraag na, maar ik ben nog een stuk jonger, dus ik heb nog wat meer tijd. Desalniettemin lees ik met belangstelling mee, hoor .
zaterdag 14 juni 2014 om 21:08
Hier een zoontje van 8 maanden. Het is echt zo: als het je is gelukt om zwanger te raken, heb je 9 maanden te tijd om te wennen en je voor te bereiden op het idee van bevallen en moeder worden.
En de eerste maanden zijn pittig. Maar nu, we hebben een heerlijk kereltje, gaat ie elke week een dagdeel met oma mee op stap. Dan heb ik mijn handen vrij om lekker iets voor mezelf te doen. En het is zo leuk nu. Je hebt zoveel interactie met de kleine man (ligt ie onder de tafel geluidjes te maken, kijk je naar hem, is ie dus je aandacht aan het trekken en kraait ie van plezier dat het hem is gelukt!) en als ie verdrietig is, slaan die kleine armpjes om je nek en legt ie zijn hoofd op je schouder in volle overgave dat jij hem wel komt redden en helpen.
Je leven verandert, maar ik wil never no way niet meer terug zonder hem!
En de eerste maanden zijn pittig. Maar nu, we hebben een heerlijk kereltje, gaat ie elke week een dagdeel met oma mee op stap. Dan heb ik mijn handen vrij om lekker iets voor mezelf te doen. En het is zo leuk nu. Je hebt zoveel interactie met de kleine man (ligt ie onder de tafel geluidjes te maken, kijk je naar hem, is ie dus je aandacht aan het trekken en kraait ie van plezier dat het hem is gelukt!) en als ie verdrietig is, slaan die kleine armpjes om je nek en legt ie zijn hoofd op je schouder in volle overgave dat jij hem wel komt redden en helpen.
Je leven verandert, maar ik wil never no way niet meer terug zonder hem!
zaterdag 14 juni 2014 om 21:24
To,
Als je vriend heel graag wil terwijl jij minder staat te trappelen is hij bereid om een stapje te doen in zijn carrière?
En je zou ook, ik noem maar wat, kunnen afspreken om over twee jaar te 'beginnen' dan sta je toch wel wat steviger in je nieuwe branche?
100 % zekerheid heb je nooit met of zonder kinderen. En met 30 hoef je ook weer geen gillende haast te krijgen.
Maar als jullie nu al zo huiselijk zijn, waarom dan niet nog even flink feesten?
Als je vriend heel graag wil terwijl jij minder staat te trappelen is hij bereid om een stapje te doen in zijn carrière?
En je zou ook, ik noem maar wat, kunnen afspreken om over twee jaar te 'beginnen' dan sta je toch wel wat steviger in je nieuwe branche?
100 % zekerheid heb je nooit met of zonder kinderen. En met 30 hoef je ook weer geen gillende haast te krijgen.
Maar als jullie nu al zo huiselijk zijn, waarom dan niet nog even flink feesten?
zaterdag 14 juni 2014 om 21:28
Oh en ik had geen rammelende eierstokken. Wilde wel kinderen, maar het was geen 'moeten', er was geen 'drang'. Toen we trouwden, gooiden we de anticonceptie het raam uit. Omdat dit zo 'hoorde' en we wel allebei kinderen wilden. 4 maanden later was het raak. En toen dacht ik: uh oh, nu moet ie er straks uit! En hoe moet het dan met mijn werk? En ik ga wel alles bij het oude laten hoor! En op het moment dat ik Dorian vast had, veranderde alles en was het zoals het moest zijn. En nu combineer ik alles met, om en rond Dorian heen.
zaterdag 14 juni 2014 om 21:30
Betjebig, iedereen vult zijn leven op zijn eigen manier in. Maar ik ben erg allergisch voor uitspraken zoals dat kinderen het leven zinvol maken. Want... een kind krijgt dan meteen een "taak" mee bij de geboorte.
Maar misschien komt dat wel door mijn werk in de jeugdzorg waardoor ik denk, kinderen moeten een vrij leven hebben zonder de druk van de verwachtingen van ouders.
Maar misschien komt dat wel door mijn werk in de jeugdzorg waardoor ik denk, kinderen moeten een vrij leven hebben zonder de druk van de verwachtingen van ouders.
zaterdag 14 juni 2014 om 21:35
Ik vond een baby's dus helemaal niet zo lastig. Het zijn nu kleuters, maar toen ze kleiner waren vond ik ze vrij simpel eigenlijk. Om de 3 uur een flesje, sliepen enorm veel toen ze baby waren. En de nachten sliepen ze ook relatief snel door. Toen ze iets ouder waren vermaakten ze zichzelf prima met speelgoed. In de box was ook geen probleem. Het ligt dus ook erg aan de kinderen en je eigen instelling daarin. Vrije tijd, ja daar moest ik inleveren. Maar ik sprak met m'n man ook wel gewoon avonden af die van mij waren en dat ik dingen voor mezelf ging en bijv met vriendinnen op stap ging enz.
zaterdag 14 juni 2014 om 21:42
Soms moet je dingen ook niet moeilijker maken dan het is.
En oh ja, beide kinderen zijn mij gegeven. Het gebeurde eigenlijk per ongeluk en nu achteraf waren dat toch wel de grootste en mooiste cadeautjes ooit. Ik vind t wel belangrijk om naast moeder wel gewoon je eigen dingen te blijven doen. Ik ben niet zo'n moeder-moedertypje. Dat maakt ook dat het moederschap beter te doen is. Dus maak daarin wel hele duidelijke afspraken met je partner.
Succes met de keuze, maar volgens mij weet je diep van binnen al wel waar je voor kiest...
En oh ja, beide kinderen zijn mij gegeven. Het gebeurde eigenlijk per ongeluk en nu achteraf waren dat toch wel de grootste en mooiste cadeautjes ooit. Ik vind t wel belangrijk om naast moeder wel gewoon je eigen dingen te blijven doen. Ik ben niet zo'n moeder-moedertypje. Dat maakt ook dat het moederschap beter te doen is. Dus maak daarin wel hele duidelijke afspraken met je partner.
Succes met de keuze, maar volgens mij weet je diep van binnen al wel waar je voor kiest...
zaterdag 14 juni 2014 om 21:47
quote:Doreia schreef op 14 juni 2014 @ 21:28:
oen we trouwden, gooiden we de anticonceptie het raam uit. Omdat dit zo 'hoorde' ??? Is dit niet een wat érg ouderwetse opvatting? Van wie hoort dat? Als je zomaar stopt met de pil lijkt me dat daar toch al een duidelijke kinderwens achterzit, want 'we zijn nu eenmaal getrouwd' lijkt me een aparte reden....
oen we trouwden, gooiden we de anticonceptie het raam uit. Omdat dit zo 'hoorde' ??? Is dit niet een wat érg ouderwetse opvatting? Van wie hoort dat? Als je zomaar stopt met de pil lijkt me dat daar toch al een duidelijke kinderwens achterzit, want 'we zijn nu eenmaal getrouwd' lijkt me een aparte reden....
zaterdag 14 juni 2014 om 21:48
quote:blijftgewoondametje schreef op 14 juni 2014 @ 21:24:
100 % zekerheid heb je nooit met of zonder kinderen. En met 30 hoef je ook weer geen gillende haast te krijgen.
Maar als jullie nu al zo huiselijk zijn, waarom dan niet nog even flink feesten?
Dit hoor ik ook zo vaak van mensen, maar hoelang moet je dan nog doorgaan met dat flinke feesten? Ik loop al 10 jaar lang feestjes af, heb mezelf drie slagen in de rondte gefeest, maar op een bepaald moment sta je weer in zo'n kroeg met dezelfde lallende mensen en begint het toch ook wat saai en eentonig te worden.
Wij gaan nu voor een kindje en ik vind dit eerlijk gezegd nu al vele malen spannender en avontuurlijker dan de feestjes waar ik de afgelopen jaren kwam.
100 % zekerheid heb je nooit met of zonder kinderen. En met 30 hoef je ook weer geen gillende haast te krijgen.
Maar als jullie nu al zo huiselijk zijn, waarom dan niet nog even flink feesten?
Dit hoor ik ook zo vaak van mensen, maar hoelang moet je dan nog doorgaan met dat flinke feesten? Ik loop al 10 jaar lang feestjes af, heb mezelf drie slagen in de rondte gefeest, maar op een bepaald moment sta je weer in zo'n kroeg met dezelfde lallende mensen en begint het toch ook wat saai en eentonig te worden.
Wij gaan nu voor een kindje en ik vind dit eerlijk gezegd nu al vele malen spannender en avontuurlijker dan de feestjes waar ik de afgelopen jaren kwam.
