Zwanger
alle pijlers
Zenuwachtig voor de" vader"
zondag 13 mei 2012 om 22:11
Hallo!
Ik ken nu mijn "vriend" 3 maanden. Ik ben 20, hij 26. We hebben nog niet echt een relatie omdat we het beide rustig op wilde bouwen. ik gebruik de prikpil( we hebben beide soa test gedaan)
Echter ben ik er vorige week zondag. nadat ik s'morgens extreem/steken had in buik en bijna flauwviel naar ziekenhuis gegaan. Naar een paar testen en halve dag verder kwamen we er achter dat ik zwanger was. volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik 6 1/2 week.
De vader in kwestie weet het nog niet, hij zit voor zijn werk in buitenland sinds vorige week zaterdag en is woensdag terug.( omdat hij in militaire dienst zitten spreken we mekaar niet omdat ik zijn locatie niet mag weten)
Na het ziekenhuis was ik radeloos, wist niet wat ik moest doen en na paar dagen begon ik het beetje te beseffen.
Ik zelf heb er met mijn ouders overgehad en ondanks dat onverwachts is hou ik het. Ookal moet ik het alleen opvoeden. Ik weet dat het zwaar word maar ik besef ook dat het iets mooi's is.
Ik ben wel bang voor zijn reactie. Ik weet dat hij nog geen kinderen wilt.
Ik weet dat ik niet mag oordelen voor ik het hem verteld heb maar ik ben zo bang en zenuwachtig dat hij me de rug en dus ook zijn kind toekeerd. Ik sta open voor zijn reactie of zijn gedachtes ookal word het geen abortus.
Maar graag wil ik tips of advies van vrouwen die dit ook meegemaakt hebben ? En misschien hoe ze het verteld hebben?
(Ik wil het hem zo snel mogelijk zeggen, dus als hij woensdag terug is vraag ik meteen of die kan komen.)
Hoop dat het verhaal beetje duidelijk is.Ben hier niet zo goed in:$
Liefs
Ik ken nu mijn "vriend" 3 maanden. Ik ben 20, hij 26. We hebben nog niet echt een relatie omdat we het beide rustig op wilde bouwen. ik gebruik de prikpil( we hebben beide soa test gedaan)
Echter ben ik er vorige week zondag. nadat ik s'morgens extreem/steken had in buik en bijna flauwviel naar ziekenhuis gegaan. Naar een paar testen en halve dag verder kwamen we er achter dat ik zwanger was. volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik 6 1/2 week.
De vader in kwestie weet het nog niet, hij zit voor zijn werk in buitenland sinds vorige week zaterdag en is woensdag terug.( omdat hij in militaire dienst zitten spreken we mekaar niet omdat ik zijn locatie niet mag weten)
Na het ziekenhuis was ik radeloos, wist niet wat ik moest doen en na paar dagen begon ik het beetje te beseffen.
Ik zelf heb er met mijn ouders overgehad en ondanks dat onverwachts is hou ik het. Ookal moet ik het alleen opvoeden. Ik weet dat het zwaar word maar ik besef ook dat het iets mooi's is.
Ik ben wel bang voor zijn reactie. Ik weet dat hij nog geen kinderen wilt.
Ik weet dat ik niet mag oordelen voor ik het hem verteld heb maar ik ben zo bang en zenuwachtig dat hij me de rug en dus ook zijn kind toekeerd. Ik sta open voor zijn reactie of zijn gedachtes ookal word het geen abortus.
Maar graag wil ik tips of advies van vrouwen die dit ook meegemaakt hebben ? En misschien hoe ze het verteld hebben?
(Ik wil het hem zo snel mogelijk zeggen, dus als hij woensdag terug is vraag ik meteen of die kan komen.)
Hoop dat het verhaal beetje duidelijk is.Ben hier niet zo goed in:$
Liefs
maandag 14 mei 2012 om 08:12
Veel sterkte en succes met het vertellen aan je vriend. Dat zal een lastig moment zijn. Waarschijnlijk heeft hij tijd nodig om het te laten bezinken dat hij vader wordt.
Met een goede achtervang, zoals je zelf ook al schrijft over je ouders, zul je het ook redden. Wanneer je vriend actief een vader kan en wil zijn, zoals bijv. bij himareable, zal het wel veel makkelijker voor je worden.
Het kindje komt misschien 5 jaar te vroeg, maar je bent geen 15 meer.
Met een goede achtervang, zoals je zelf ook al schrijft over je ouders, zul je het ook redden. Wanneer je vriend actief een vader kan en wil zijn, zoals bijv. bij himareable, zal het wel veel makkelijker voor je worden.
Het kindje komt misschien 5 jaar te vroeg, maar je bent geen 15 meer.
maandag 14 mei 2012 om 08:33
Ik zie echt het probleem niet. To is ondanks prikpil zwanger, wil het houden en heeft het opzicht goed voor elkaar. De vader weet het nog niet maar ze is daar heel realistisch over.
Ik zie eerder meer problemen van de rare reacties van anderen hier.. Waarom abortus? Omdat ze 20 is ? Omdat ze nog geen stabiele relatie heeft ?
Ik zie eerder meer problemen van de rare reacties van anderen hier.. Waarom abortus? Omdat ze 20 is ? Omdat ze nog geen stabiele relatie heeft ?
maandag 14 mei 2012 om 08:49
TO, als eerst even een compliment naar jou.
Hoe volwassen en behoorlijk rustig je reageert op alle berichten hier. Ik vind dat je goede weloverwogen keuze's maakt tot zover deze situatie onverwachts is. Als ik lees hoe je tegenovr de vader staat, kan ik het alleen maar toejuichen.
Tuurlijk blijft het krom dat een moeder in principe de definitieve stem heeft ipv moeder & vader, maar daarbuiten laat je hem totaal vrij in al zijn andere keuze's.
Ik zou het hem gewoon vertellen, maar niet meteen: ik ben zwanger en ik hou de baby. Gewoon eerst dat je zwanger bent, laat het even bezinken, praat erover, samen, maar laat hem ook alleen zijn. kom daarna weer bij elkaar, en laat dan steeds meer blijken dat je deze zwangerschap niet wilt afbreken, toon begrip en ruimte voor zijn gevoelens en waak met definitieve uitspraken zoals: ik houd het, , ik verwacht niks van je etc etc. Mijn advies zou zijn om hem eerst eerst zijn eigen keuze's te laten vormen en daarna pas die van jou te gaan vertellen.
Daarnaast zou ikzelf het gesprek er niet mee over, eerst over zijn eigen ervaringen, wat chitchat en dan ter sprake brengen. Mocht hij weglopen, flabebrgasted zijn, of in paniek raken. Niet er verbaal opspringen maar gewoon even laten..
Hoe volwassen en behoorlijk rustig je reageert op alle berichten hier. Ik vind dat je goede weloverwogen keuze's maakt tot zover deze situatie onverwachts is. Als ik lees hoe je tegenovr de vader staat, kan ik het alleen maar toejuichen.
Tuurlijk blijft het krom dat een moeder in principe de definitieve stem heeft ipv moeder & vader, maar daarbuiten laat je hem totaal vrij in al zijn andere keuze's.
Ik zou het hem gewoon vertellen, maar niet meteen: ik ben zwanger en ik hou de baby. Gewoon eerst dat je zwanger bent, laat het even bezinken, praat erover, samen, maar laat hem ook alleen zijn. kom daarna weer bij elkaar, en laat dan steeds meer blijken dat je deze zwangerschap niet wilt afbreken, toon begrip en ruimte voor zijn gevoelens en waak met definitieve uitspraken zoals: ik houd het, , ik verwacht niks van je etc etc. Mijn advies zou zijn om hem eerst eerst zijn eigen keuze's te laten vormen en daarna pas die van jou te gaan vertellen.
Daarnaast zou ikzelf het gesprek er niet mee over, eerst over zijn eigen ervaringen, wat chitchat en dan ter sprake brengen. Mocht hij weglopen, flabebrgasted zijn, of in paniek raken. Niet er verbaal opspringen maar gewoon even laten..
maandag 14 mei 2012 om 08:55
Wat ik niet snap is waarom je de vader niet kan contacten. Zelfs op uitzendingen (al lijkt dit gezien de locatie eerder een oefening) zijn er mogelijkheden tot contact in uitzonderlijke situaties. Ik neem aan dat je weet wie zijn contactpersoon is voor de dienst. Via diegene kan contact gemaakt worden met de legerleiding om vriend te bereiken.
Ik lees met name een scenario waarin vanuit gegaan wordt dat de vader geen aandeel wil leveren.
Maar wat als hij er na de schrik er wel voor open staat? Dan weet TO het al bijna of meer dan twee weken. Dan is er al een termijnecho geweest. De eerste belangrijke stappen zijn genomen en hij wordt er nu al bewust buiten gehouden.
De beste kerel heeft al geen keuze wat betreft het houden/aborteren. Maar op deze manier wordt zijn keuze om betrokken te kunnen zijn ook beperkt.
Ik lees met name een scenario waarin vanuit gegaan wordt dat de vader geen aandeel wil leveren.
Maar wat als hij er na de schrik er wel voor open staat? Dan weet TO het al bijna of meer dan twee weken. Dan is er al een termijnecho geweest. De eerste belangrijke stappen zijn genomen en hij wordt er nu al bewust buiten gehouden.
De beste kerel heeft al geen keuze wat betreft het houden/aborteren. Maar op deze manier wordt zijn keuze om betrokken te kunnen zijn ook beperkt.
maandag 14 mei 2012 om 09:29
Eens met desert, vertel niet teveel meteen. Wie weet wil hij wel een aandeel in de opvoeding en dan kan het best wel afwerend overkomen als jij alles al helemaal geregeld hebt met jouw ouders. Dat is het scenario als je het alleen gaat doen. Als je het niet alleen gaat doen stel je dan ook open voor zijn ideeën.
Hoe is jouw contact met zijn ouders?
Wordt dit hun eerste kleinkind?
Hoe is jouw contact met zijn ouders?
Wordt dit hun eerste kleinkind?
maandag 14 mei 2012 om 09:34
quote:banaanaap schreef op 14 mei 2012 @ 08:55:
Wat ik niet snap is waarom je de vader niet kan contacten. Zelfs op uitzendingen (al lijkt dit gezien de locatie eerder een oefening) zijn er mogelijkheden tot contact in uitzonderlijke situaties. Ik neem aan dat je weet wie zijn contactpersoon is voor de dienst. Via diegene kan contact gemaakt worden met de legerleiding om vriend te bereiken.
Als ie niet langs gewone kanalen (gsm, mail) te bereiken is, zou ik 'm niet via z'n contactpersoon helemaal over de kling jagen met dit nieuws. Hij kan er toch niets meer aan veranderen als TO bij haar mening blijft, dus kan ie het beter pas horen als ie thuis komt.
quote:Ik lees met name een scenario waarin vanuit gegaan wordt dat de vader geen aandeel wil leveren.
Maar wat als hij er na de schrik er wel voor open staat? Dan weet TO het al bijna of meer dan twee weken. Dan is er al een termijnecho geweest. De eerste belangrijke stappen zijn genomen en hij wordt er nu al bewust buiten gehouden.
De beste kerel heeft al geen keuze wat betreft het houden/aborteren. Maar op deze manier wordt zijn keuze om betrokken te kunnen zijn ook beperkt.Dat is toch helemaal niet relevant? Hij heeft er toch niets over te zeggen als puntje bij paaltje komt en mocht ie er wel voor open blijken te staan er in mee te gaan, is er nog tijd genoeg voor hem om te delen in de echo's indien hij tenminste niet weer naar het buitenland wordt gezonden.
Wat ik niet snap is waarom je de vader niet kan contacten. Zelfs op uitzendingen (al lijkt dit gezien de locatie eerder een oefening) zijn er mogelijkheden tot contact in uitzonderlijke situaties. Ik neem aan dat je weet wie zijn contactpersoon is voor de dienst. Via diegene kan contact gemaakt worden met de legerleiding om vriend te bereiken.
Als ie niet langs gewone kanalen (gsm, mail) te bereiken is, zou ik 'm niet via z'n contactpersoon helemaal over de kling jagen met dit nieuws. Hij kan er toch niets meer aan veranderen als TO bij haar mening blijft, dus kan ie het beter pas horen als ie thuis komt.
quote:Ik lees met name een scenario waarin vanuit gegaan wordt dat de vader geen aandeel wil leveren.
Maar wat als hij er na de schrik er wel voor open staat? Dan weet TO het al bijna of meer dan twee weken. Dan is er al een termijnecho geweest. De eerste belangrijke stappen zijn genomen en hij wordt er nu al bewust buiten gehouden.
De beste kerel heeft al geen keuze wat betreft het houden/aborteren. Maar op deze manier wordt zijn keuze om betrokken te kunnen zijn ook beperkt.Dat is toch helemaal niet relevant? Hij heeft er toch niets over te zeggen als puntje bij paaltje komt en mocht ie er wel voor open blijken te staan er in mee te gaan, is er nog tijd genoeg voor hem om te delen in de echo's indien hij tenminste niet weer naar het buitenland wordt gezonden.
maandag 14 mei 2012 om 09:38
Ik vind je ook heel rustig reageren TO, goed hoor.
Je lijkt heel goed te weten wat je doet en ik hoop voor je dat vriend het ook wil en anders is het prima te doen in je eentje hoor samen met de hulp van je ouders.
Je lijkt heel goed te weten wat je doet en ik hoop voor je dat vriend het ook wil en anders is het prima te doen in je eentje hoor samen met de hulp van je ouders.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
maandag 14 mei 2012 om 09:48
Wil hier toch nog even reageren. Mijn vriend is ook militair en zit toevallig ook veel in Texas. Hij mag wel bellen, maar er zijn inderdaad ook momenten geweest dat dat niet kon. En het is toch veel fijner om zoiets gewoon thuis te vertellen?
Ik ben ook 20 en zwanger. Onvoorzichtig geweest en ook besloten het te houden. Heel lang over nagedacht, mensen begrijpen volgens mij niet helemaal dat een abortus ook heel veel invloed op je leven kan hebben. Na de eerste echo kon ik het niet over mijn hart verkrijgen het weg te halen. Gelukkig is mijn vriend er heel erg blij mee en kunnen we dit samen doen.
Hoop echt het beste voor je! En vind dat je een volwassen beslissing hebt gemaakt.
Ik ben ook 20 en zwanger. Onvoorzichtig geweest en ook besloten het te houden. Heel lang over nagedacht, mensen begrijpen volgens mij niet helemaal dat een abortus ook heel veel invloed op je leven kan hebben. Na de eerste echo kon ik het niet over mijn hart verkrijgen het weg te halen. Gelukkig is mijn vriend er heel erg blij mee en kunnen we dit samen doen.
Hoop echt het beste voor je! En vind dat je een volwassen beslissing hebt gemaakt.
maandag 14 mei 2012 om 09:49
Ze heeft al meerdere keren aangegeven dat ze niks van hem verwacht als hij niet wil, dus ik snap niet dat daar nog over begonnen moet worden.
Verder zie ik ook niet in dat het asociaal is naar haar ouders toe. Er zijn zat ouders van dertigers die op de kleinkinderen passen, dan wordt het alleen maar toegejuicht dat de moeder vooral veel werkt, vaak wordt het dan nog zielig en oneerlijk gevonden als grootouders niet mogen oppassen, maar in haar geval dumpt ze haar kinderen en worden haar ouders enorm benadeeld. Wat is het verschil dan? Of moet je met je ouders overleggen of zij zichzelf wel oud genoeg vinden om opa en oma te worden? Doen mensen die keurig getrouwd zijn en gepland een kind krijgen dat ook allemaal?
Verder zie ik ook niet in dat het asociaal is naar haar ouders toe. Er zijn zat ouders van dertigers die op de kleinkinderen passen, dan wordt het alleen maar toegejuicht dat de moeder vooral veel werkt, vaak wordt het dan nog zielig en oneerlijk gevonden als grootouders niet mogen oppassen, maar in haar geval dumpt ze haar kinderen en worden haar ouders enorm benadeeld. Wat is het verschil dan? Of moet je met je ouders overleggen of zij zichzelf wel oud genoeg vinden om opa en oma te worden? Doen mensen die keurig getrouwd zijn en gepland een kind krijgen dat ook allemaal?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 14 mei 2012 om 10:29
Zo wat een gezeur in dit topic zeg. Baas in eigen buik wil natuurlijk ook zeggen dat de vrouw alleen kan en mag beslissen het kind te houden. Zij is in dit geval wel het centrum als het gaat om abortus/ geen abortus.
To weet je vriend wel over jouw standpunt, dat ondanks de anticonceptie je bij een ongeluk het kind wil houden? Toen wij de condooms aan de kant deden en ik alleen aan de pil was hebben mijn vriend en ik het daar wel over gehad namelijk. Bij een ongelukje geen abortus. Gelukkig zaten we daarin op 1 lijn. Nu ben ik zelf ook net zwanger, gepland en 8 jaar ouder dan jij. Ik snap heel goed hoor dat je geen abortus wil. Ik zou het zelf ook echt niet kunnen.
Wel adviseer ik je om alles goed te regelen. Misschien kun je idd ook nog eens met een maatschappelijk werker praten. Wellicht dat die wat tips kan geven hoe je alles kan regelen en je kan voorbereiden op alle veranderingen die je te wachten staan.
Qua vertellen aan je vriend. Ik zou niet gelijk de echo foto en testen onder zijn neus drukken. Zeg het gewoon. Wacht dan zijn reactie af en handel vanuit daar verder. Sterkte en gefeliciteerd met je zwangerschap!
To weet je vriend wel over jouw standpunt, dat ondanks de anticonceptie je bij een ongeluk het kind wil houden? Toen wij de condooms aan de kant deden en ik alleen aan de pil was hebben mijn vriend en ik het daar wel over gehad namelijk. Bij een ongelukje geen abortus. Gelukkig zaten we daarin op 1 lijn. Nu ben ik zelf ook net zwanger, gepland en 8 jaar ouder dan jij. Ik snap heel goed hoor dat je geen abortus wil. Ik zou het zelf ook echt niet kunnen.
Wel adviseer ik je om alles goed te regelen. Misschien kun je idd ook nog eens met een maatschappelijk werker praten. Wellicht dat die wat tips kan geven hoe je alles kan regelen en je kan voorbereiden op alle veranderingen die je te wachten staan.
Qua vertellen aan je vriend. Ik zou niet gelijk de echo foto en testen onder zijn neus drukken. Zeg het gewoon. Wacht dan zijn reactie af en handel vanuit daar verder. Sterkte en gefeliciteerd met je zwangerschap!
maandag 14 mei 2012 om 10:35
quote:kaetje schreef op 13 mei 2012 @ 22:29:
[...]
Als ik eerlijk ben vroeg ik me dit ook af...
Om contact te kunnen hebben hoef je zijn locatie toch niet te weten? Via webcam of telefonisch (geheim nummer?) zou dat toch gewoon kunnen? Misschien niet dagelijks of heel lang maar contact zou toch wel moeten kunnen?Nou ze hebben natuurlijk pas 3 maanden iets, waarschijnlijk is er wel een manier om hem te bereiken, maar misschien heeft hij dat nog niet gezegd. Mijn man kan ik ook alleen via een speciaal telefoonnummer bereiken op zijn werk, maar dat nummer had ik nog niet toen we 3 maanden samen waren.
[...]
Als ik eerlijk ben vroeg ik me dit ook af...
Om contact te kunnen hebben hoef je zijn locatie toch niet te weten? Via webcam of telefonisch (geheim nummer?) zou dat toch gewoon kunnen? Misschien niet dagelijks of heel lang maar contact zou toch wel moeten kunnen?Nou ze hebben natuurlijk pas 3 maanden iets, waarschijnlijk is er wel een manier om hem te bereiken, maar misschien heeft hij dat nog niet gezegd. Mijn man kan ik ook alleen via een speciaal telefoonnummer bereiken op zijn werk, maar dat nummer had ik nog niet toen we 3 maanden samen waren.
maandag 14 mei 2012 om 10:54
quote:Susan schreef op 14 mei 2012 @ 09:49:
Ze heeft al meerdere keren aangegeven dat ze niks van hem verwacht als hij niet wil, dus ik snap niet dat daar nog over begonnen moet worden.
Het is feitelijk niet van belang wat ze van hem verwacht. Wettelijk gezien brengt vaderschap verplichtingen met zich mee. Haar 'mening' kan zomaar veranderen over een jaar of twee jaar, wanneer ze een minimum-loon baantje heeft, geen vrije tijd en langzaam maar zeker die klootzak die haar zwanger heeft gemaakt gaat haten voor het feit dat ze maatschappelijk gezien mijlenver achterligt op haar leeftijdsgenoten.
Op dat moment weet men (of de sociale dienst) opeens de weg naar het alimentatie-loket goed te vinden.
Ze heeft al meerdere keren aangegeven dat ze niks van hem verwacht als hij niet wil, dus ik snap niet dat daar nog over begonnen moet worden.
Het is feitelijk niet van belang wat ze van hem verwacht. Wettelijk gezien brengt vaderschap verplichtingen met zich mee. Haar 'mening' kan zomaar veranderen over een jaar of twee jaar, wanneer ze een minimum-loon baantje heeft, geen vrije tijd en langzaam maar zeker die klootzak die haar zwanger heeft gemaakt gaat haten voor het feit dat ze maatschappelijk gezien mijlenver achterligt op haar leeftijdsgenoten.
Op dat moment weet men (of de sociale dienst) opeens de weg naar het alimentatie-loket goed te vinden.
maandag 14 mei 2012 om 11:12
Als ik dit topic zo lees, lijkt het erop alsof je beter nooit aan kinderen kunt beginnen als vrouw. Het is alleen maar kommer en kwel. Wat een onzin zeg! Of is dit puur vanuit frustratie omdat degene die zo zuur reageren zelf een kapotte relatie, een depressie of spijt hebben gekregen na de genoorte van hun kind? Ik waardeer het dat TO het kindje laat komen! Dat is pas je verantwoordelijkheid nemen. Zo te lezen gaat dat ook helemaal goed komen met of zonder vader.
maandag 14 mei 2012 om 11:28
Wat een negativieve reacties hier. Natuurlijk is het niet ideaal en volgens mij beseft TO dit ook wel. Maar er is wel goed over nagedacht, waarbij ze ook goed in gedachten houdt dat ze het zonder de vader moet gaan doen.
Misschien valt zijn reactie, na de eerste schrik, ook best mee. Dat weet ze pas na woensdag.
In de zorg ken ik bovendien meerdere mensen die zijn aangenomen (vast contract) terwijl ze zwanger waren. Veel succes met het gesprek met je vriend!!!
Misschien valt zijn reactie, na de eerste schrik, ook best mee. Dat weet ze pas na woensdag.
In de zorg ken ik bovendien meerdere mensen die zijn aangenomen (vast contract) terwijl ze zwanger waren. Veel succes met het gesprek met je vriend!!!
maandag 14 mei 2012 om 11:45
Ik vind helemaal niet dat je meer je verantwoordelijkheid neemt als je het kind ( nu nog een vruchtje) laat komen dan als je dat niet zou doen. Ik vind dat TO zelfbeschikkingsrecht heeft over haar lijf en leven en de afweging mag maken die zij wil.
En ja juridisch heeft en houdt het kind recht op ( financiële ) ondersteuning van de papa.
En ja dat mannen soms tegen hun wil vaders worden is misschien oneerlijk en pech maar hè bruidschatten, vrouwenhandel, ontslagen worden na je huwelijk, geaborteerde meisjesbabies in China, uithuwelijking, geen onderwijs mogen volgen, verplicht levenslang voor je schoonouders moeten zorgen etc etc vrouwen overkomen ook dingen die ze niet willen! !
Amand ik vind je echt een enorme aansteller worden. Goed dat je TO op de mogelijke gevoelens van 'vader' wijst maar die arme mannen zeg tjonge, al 1000en jaren de baas, maar jee wat zielig als er een ongewenst vader wordt.
En ja juridisch heeft en houdt het kind recht op ( financiële ) ondersteuning van de papa.
En ja dat mannen soms tegen hun wil vaders worden is misschien oneerlijk en pech maar hè bruidschatten, vrouwenhandel, ontslagen worden na je huwelijk, geaborteerde meisjesbabies in China, uithuwelijking, geen onderwijs mogen volgen, verplicht levenslang voor je schoonouders moeten zorgen etc etc vrouwen overkomen ook dingen die ze niet willen! !
Amand ik vind je echt een enorme aansteller worden. Goed dat je TO op de mogelijke gevoelens van 'vader' wijst maar die arme mannen zeg tjonge, al 1000en jaren de baas, maar jee wat zielig als er een ongewenst vader wordt.
maandag 14 mei 2012 om 11:49
quote:blijftgewoondametje schreef op 14 mei 2012 @ 11:45:
En ja dat mannen soms tegen hun wil vaders worden is misschien oneerlijk en pech maar hè bruidschatten, vrouwenhandel, ontslagen worden na je huwelijk, geaborteerde meisjesbabies in China, uithuwelijking, geen onderwijs mogen volgen, verplicht levenslang voor je schoonouders moeten zorgen etc etc vrouwen overkomen ook dingen die ze niet willen! !En dat is allemaal de schuld van de vriend van TO! Bloeden zal hij, bloeden!
En ja dat mannen soms tegen hun wil vaders worden is misschien oneerlijk en pech maar hè bruidschatten, vrouwenhandel, ontslagen worden na je huwelijk, geaborteerde meisjesbabies in China, uithuwelijking, geen onderwijs mogen volgen, verplicht levenslang voor je schoonouders moeten zorgen etc etc vrouwen overkomen ook dingen die ze niet willen! !En dat is allemaal de schuld van de vriend van TO! Bloeden zal hij, bloeden!
maandag 14 mei 2012 om 11:57
maandag 14 mei 2012 om 12:05
quote:sabbaticalmeds schreef op 13 mei 2012 @ 22:43:
sneu ook voor je ouder dat ze nu moeten opdraaien voor jouw baby. Wat is er mis met de prille zwangerschap afbreken?
Belachelijke reactie.....
Hartstikke goed dat ze bij haar ouders terecht kan!
Meissie..je lijkt me een hele verstandige volwassen meid van 20.
Tis je overkomen..dus deal with it...
Met zulke lieve ouders weet ik zeker dat het je gaat lukken...ook al zal het af en toe niet makkelijk zijn..maar dat geldt voor alle ouders!!
Gefeliciteerd..
sneu ook voor je ouder dat ze nu moeten opdraaien voor jouw baby. Wat is er mis met de prille zwangerschap afbreken?
Belachelijke reactie.....
Hartstikke goed dat ze bij haar ouders terecht kan!
Meissie..je lijkt me een hele verstandige volwassen meid van 20.
Tis je overkomen..dus deal with it...
Met zulke lieve ouders weet ik zeker dat het je gaat lukken...ook al zal het af en toe niet makkelijk zijn..maar dat geldt voor alle ouders!!
Gefeliciteerd..
