Zwanger
alle pijlers
Zenuwachtig voor de" vader"
zondag 13 mei 2012 om 22:11
Hallo!
Ik ken nu mijn "vriend" 3 maanden. Ik ben 20, hij 26. We hebben nog niet echt een relatie omdat we het beide rustig op wilde bouwen. ik gebruik de prikpil( we hebben beide soa test gedaan)
Echter ben ik er vorige week zondag. nadat ik s'morgens extreem/steken had in buik en bijna flauwviel naar ziekenhuis gegaan. Naar een paar testen en halve dag verder kwamen we er achter dat ik zwanger was. volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik 6 1/2 week.
De vader in kwestie weet het nog niet, hij zit voor zijn werk in buitenland sinds vorige week zaterdag en is woensdag terug.( omdat hij in militaire dienst zitten spreken we mekaar niet omdat ik zijn locatie niet mag weten)
Na het ziekenhuis was ik radeloos, wist niet wat ik moest doen en na paar dagen begon ik het beetje te beseffen.
Ik zelf heb er met mijn ouders overgehad en ondanks dat onverwachts is hou ik het. Ookal moet ik het alleen opvoeden. Ik weet dat het zwaar word maar ik besef ook dat het iets mooi's is.
Ik ben wel bang voor zijn reactie. Ik weet dat hij nog geen kinderen wilt.
Ik weet dat ik niet mag oordelen voor ik het hem verteld heb maar ik ben zo bang en zenuwachtig dat hij me de rug en dus ook zijn kind toekeerd. Ik sta open voor zijn reactie of zijn gedachtes ookal word het geen abortus.
Maar graag wil ik tips of advies van vrouwen die dit ook meegemaakt hebben ? En misschien hoe ze het verteld hebben?
(Ik wil het hem zo snel mogelijk zeggen, dus als hij woensdag terug is vraag ik meteen of die kan komen.)
Hoop dat het verhaal beetje duidelijk is.Ben hier niet zo goed in:$
Liefs
Ik ken nu mijn "vriend" 3 maanden. Ik ben 20, hij 26. We hebben nog niet echt een relatie omdat we het beide rustig op wilde bouwen. ik gebruik de prikpil( we hebben beide soa test gedaan)
Echter ben ik er vorige week zondag. nadat ik s'morgens extreem/steken had in buik en bijna flauwviel naar ziekenhuis gegaan. Naar een paar testen en halve dag verder kwamen we er achter dat ik zwanger was. volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik 6 1/2 week.
De vader in kwestie weet het nog niet, hij zit voor zijn werk in buitenland sinds vorige week zaterdag en is woensdag terug.( omdat hij in militaire dienst zitten spreken we mekaar niet omdat ik zijn locatie niet mag weten)
Na het ziekenhuis was ik radeloos, wist niet wat ik moest doen en na paar dagen begon ik het beetje te beseffen.
Ik zelf heb er met mijn ouders overgehad en ondanks dat onverwachts is hou ik het. Ookal moet ik het alleen opvoeden. Ik weet dat het zwaar word maar ik besef ook dat het iets mooi's is.
Ik ben wel bang voor zijn reactie. Ik weet dat hij nog geen kinderen wilt.
Ik weet dat ik niet mag oordelen voor ik het hem verteld heb maar ik ben zo bang en zenuwachtig dat hij me de rug en dus ook zijn kind toekeerd. Ik sta open voor zijn reactie of zijn gedachtes ookal word het geen abortus.
Maar graag wil ik tips of advies van vrouwen die dit ook meegemaakt hebben ? En misschien hoe ze het verteld hebben?
(Ik wil het hem zo snel mogelijk zeggen, dus als hij woensdag terug is vraag ik meteen of die kan komen.)
Hoop dat het verhaal beetje duidelijk is.Ben hier niet zo goed in:$
Liefs
zaterdag 19 mei 2012 om 00:26
quote:jansenenjanssens schreef op 19 mei 2012 @ 00:24:
Lol Pra!
Echt hoor Armand, ik vraag me af wat er mis gaat in jouw relaties en waar dat op terug te voeren is. Want het gaat toch godsgruwelijk mis als je tot 2 keer toe je gezin in de steek laat.Ik vraag me niet voor het eerst af, hoe het voelt wanneer je je net als jij door het verspreiden van leugens staande probeert te houden tussen mensen die wel verantwoordelijkheid voor hun daden nemen.
Lol Pra!
Echt hoor Armand, ik vraag me af wat er mis gaat in jouw relaties en waar dat op terug te voeren is. Want het gaat toch godsgruwelijk mis als je tot 2 keer toe je gezin in de steek laat.Ik vraag me niet voor het eerst af, hoe het voelt wanneer je je net als jij door het verspreiden van leugens staande probeert te houden tussen mensen die wel verantwoordelijkheid voor hun daden nemen.
zaterdag 19 mei 2012 om 00:29
quote:prada schreef op 19 mei 2012 @ 00:28:
En wordt het ad hominem dan heb je dat grotendeels aan jezelf te danken en aan de weinige zelfreflectie die je hier tentoonstelt.
M.a.w. dat je zelf niet inziet wanneer je moet stoppen zodat je hier prettig verder kunt forummen. En respect toont voor je medeforummers.Dat jouw referentiekader geen raakvlakken met de realiteit heeft, is ook voor jouw rekening.
En wordt het ad hominem dan heb je dat grotendeels aan jezelf te danken en aan de weinige zelfreflectie die je hier tentoonstelt.
M.a.w. dat je zelf niet inziet wanneer je moet stoppen zodat je hier prettig verder kunt forummen. En respect toont voor je medeforummers.Dat jouw referentiekader geen raakvlakken met de realiteit heeft, is ook voor jouw rekening.
zaterdag 19 mei 2012 om 00:31
zaterdag 19 mei 2012 om 00:32
quote:jansenenjanssens schreef op 19 mei 2012 @ 00:31:
Dat denk ik ookLiv. Dat zal niet voor niets zijn geweest. Dus ook in dat geval laat ie tot2 keer n kind in de steek omdat uw niet in staat is tot een normale duurzame relatie met de moeder.Ik hoop echt dat jouw gedrag niet als voorbeeld dient voor kinderen.
Dat denk ik ookLiv. Dat zal niet voor niets zijn geweest. Dus ook in dat geval laat ie tot2 keer n kind in de steek omdat uw niet in staat is tot een normale duurzame relatie met de moeder.Ik hoop echt dat jouw gedrag niet als voorbeeld dient voor kinderen.
zaterdag 19 mei 2012 om 00:32
zaterdag 19 mei 2012 om 00:34
quote:saaaaar81 schreef op 19 mei 2012 @ 00:23:
[...]
Kun je nagaan, hij heeft zelf ook een dochter.
Een dochter die later misschien ook wel moeder wordt. Misschien wel alleenstaand. Hoe zal hij haar dan noemen?
Om te janken vind je niet...
Ik denk dat dochter eerder zal huilen met zo een vader. Hoop dat ze er samen met haar moeder uitkomt en haar moeder niets kwalijk neemt. En dat de therapeuten tegen die tijd nog betaalbaar zijn.
Kijk Armand, dit is pas ad hominem.
[...]
Kun je nagaan, hij heeft zelf ook een dochter.
Een dochter die later misschien ook wel moeder wordt. Misschien wel alleenstaand. Hoe zal hij haar dan noemen?
Om te janken vind je niet...
Ik denk dat dochter eerder zal huilen met zo een vader. Hoop dat ze er samen met haar moeder uitkomt en haar moeder niets kwalijk neemt. En dat de therapeuten tegen die tijd nog betaalbaar zijn.
Kijk Armand, dit is pas ad hominem.
zaterdag 19 mei 2012 om 00:35
quote:jansenenjanssens schreef op 19 mei 2012 @ 00:31:
Dat denk ik ookLiv. Dat zal niet voor niets zijn geweest. Dus ook in dat geval laat ie tot2 keer n kind in de steek omdat uw niet in staat is tot een normale duurzame relatie met de moeder.
Nou ja, eigenlijk vind ik dát nog tot daar aan toe. Mensen maken allemaal fouten, sommige maken ze vaker, dat kan. In het geval dat er kinderen bij betrokken zijn is dat wel extra zuur natuurlijk, maar goed, met goed contact kom je een end.
Maar ik krijg hier nou niet bepaald het gevoel bij dat er een goed contact is. Er spreekt zo enorm veel frustratie uit, daar zit iets grondig mis. En dát vind ik dus wel erg droevig. Voor de kinderen dan.
Time to grow up.
Dat denk ik ookLiv. Dat zal niet voor niets zijn geweest. Dus ook in dat geval laat ie tot2 keer n kind in de steek omdat uw niet in staat is tot een normale duurzame relatie met de moeder.
Nou ja, eigenlijk vind ik dát nog tot daar aan toe. Mensen maken allemaal fouten, sommige maken ze vaker, dat kan. In het geval dat er kinderen bij betrokken zijn is dat wel extra zuur natuurlijk, maar goed, met goed contact kom je een end.
Maar ik krijg hier nou niet bepaald het gevoel bij dat er een goed contact is. Er spreekt zo enorm veel frustratie uit, daar zit iets grondig mis. En dát vind ik dus wel erg droevig. Voor de kinderen dan.
Time to grow up.
