Zwanger
alle pijlers
Zij wil wel, hij wil (nog) niet
donderdag 20 september 2012 om 09:02
Groeiende kinderwens, maar partner wil nog geen kinderen. Zie het om me heen vaak gebeuren, en maak het helaas zelf ook al een tijdje mee.
Eind vorig jaar hij heeft uiteindelijk aangegeven in april 2013 te starten. Nu dus nog maar zeven maanden te gaan. Misschien omdat ik paar dagen terug 28 ben geworden, maar het wachten gaat me steeds moeilijker af.
Ook zie ik het zo gebeuren dat hij het volgend jaar weer wilt uitstellen omdat het financieel toch niet zo goed uitkomt. En dwingen gaat niet, want je moet er wel allebei voor gaan. Het bespreekbaar maken is volgens mij alles wat je kan doen.
Zijn er mensen die zich herkennen in het uitstellen van de kinderwens? Omdat ik het om me heen heb zien gebeuren, ben ik bang dat ik de boot zal missen. Want in je achterhoofd is er altijd een klein stemmetje dat zegt ' je wordt er niet vruchtbaarder op' (Wat natuurlijk niet opgaat voor mannen, al gaat het kwaliteit er wel op achteruit )
Eind vorig jaar hij heeft uiteindelijk aangegeven in april 2013 te starten. Nu dus nog maar zeven maanden te gaan. Misschien omdat ik paar dagen terug 28 ben geworden, maar het wachten gaat me steeds moeilijker af.
Ook zie ik het zo gebeuren dat hij het volgend jaar weer wilt uitstellen omdat het financieel toch niet zo goed uitkomt. En dwingen gaat niet, want je moet er wel allebei voor gaan. Het bespreekbaar maken is volgens mij alles wat je kan doen.
Zijn er mensen die zich herkennen in het uitstellen van de kinderwens? Omdat ik het om me heen heb zien gebeuren, ben ik bang dat ik de boot zal missen. Want in je achterhoofd is er altijd een klein stemmetje dat zegt ' je wordt er niet vruchtbaarder op' (Wat natuurlijk niet opgaat voor mannen, al gaat het kwaliteit er wel op achteruit )
donderdag 20 september 2012 om 16:26
vrijdag 21 september 2012 om 15:01
In principe is 7 maanden natuurlijk te overzien, maar...
Ik denk dat je zelf ongerust bent, denk je dat hij na die 7 maanden of na jullie trouwen ineens geen kinderen te willen of zegt dat hij wel kinderen wil, maar het uit blijft stellen?
En dat de tijd dan doortikt en jij getrouwd en al lijdzaam af moet wachten?
Hoe reëel is dat gevoel? Acht je de kans hierop heel hoog, zou ik toch nog voor je huwelijk een heel goed en zwaar gesprek aan gaan dat het, als het dat is, voor jou echt een breekpunt zou zijn in jullie relatie.
Ik denk dat je zelf ongerust bent, denk je dat hij na die 7 maanden of na jullie trouwen ineens geen kinderen te willen of zegt dat hij wel kinderen wil, maar het uit blijft stellen?
En dat de tijd dan doortikt en jij getrouwd en al lijdzaam af moet wachten?
Hoe reëel is dat gevoel? Acht je de kans hierop heel hoog, zou ik toch nog voor je huwelijk een heel goed en zwaar gesprek aan gaan dat het, als het dat is, voor jou echt een breekpunt zou zijn in jullie relatie.
vrijdag 21 september 2012 om 15:31
@voordeelmuts. Wat voor soort huwelijk willen jullie precies? Gaat het echt om een grote bruiloft met veel gasten en een avondfeest? Of is het een kleine ceremonie met wat familie en daarna een etentje. En wat is ongeveer het budget?
Als jullie voor de laatste optie gaat zou een zwangerschap veel minder een probleem zijn dan bij de 1e optie. Als het nog zeker 7 maanden duurt gok ik op een grote bruiloft en dan heeft je vriend gelijk en moet je geen risico's nemen.
Verder zou ik aanraden om een echt goed gesprek te hebben of hij wel echt kinderen wil. Dat lijkt mij hier namelijk het echte probleem!! Uit jouw antwoorden komt naar voren dat hij nog niet zeker is van zijn keuze, er niet met jou over wil praten en het misschien op de lange baan wil schuiven. Dus wil hij nou wel of niet kinderen??
Ik zou niet eens gaan trouwen als je geen heel duidelijk antwoord hebt op die vraag. En laat je vriend niet wegkomen met vaag gezwetes over leven in het nu, later etc.
Als jullie voor de laatste optie gaat zou een zwangerschap veel minder een probleem zijn dan bij de 1e optie. Als het nog zeker 7 maanden duurt gok ik op een grote bruiloft en dan heeft je vriend gelijk en moet je geen risico's nemen.
Verder zou ik aanraden om een echt goed gesprek te hebben of hij wel echt kinderen wil. Dat lijkt mij hier namelijk het echte probleem!! Uit jouw antwoorden komt naar voren dat hij nog niet zeker is van zijn keuze, er niet met jou over wil praten en het misschien op de lange baan wil schuiven. Dus wil hij nou wel of niet kinderen??
Ik zou niet eens gaan trouwen als je geen heel duidelijk antwoord hebt op die vraag. En laat je vriend niet wegkomen met vaag gezwetes over leven in het nu, later etc.
vrijdag 21 september 2012 om 15:59
To, ik snap je heel goed en zit momenteel in een soortgelijke situatie. Bij ons is alleen de planning begin van het jaar (2013) ongeveer (tenzij er onverwachte dingen gebeuren).
Dat zijn dus maar drie maanden, peanuts. Maar toch heb ik het er soms best moeilijk mee. En wel om het volgende:
-Met name omdat ik al erg lang een kinderwens heb en dit dus al lang uitstel (door eigen verstand en om vriend). De laatste loodjes wegen echt het zwaarst
-Voor mij zijn er nu verstandelijk geen bezwaren meer, dat maakt het wachten ook moeilijker.
- Ik snap de redenatie van vriend niet helemaal. Hij zegt de tijd nodig te hebben aan het idee te wennen, maar al zou het in 1 ronde raak zijn, dan nog heb je 9 maanden de tijd. Mijn irrationele angst is dan ook dat hij tegen die tijd er nog niet klaar voor is (want ja, wat kan er nou veranderen in drie maanden!)
- De angst dat het niet zal gaan lukken is er al en ik wil graag dat het tegendeel, zo snel mogelijk, bewezen wordt.
- Als je dan eenmaal begint ben je zo blij, eindelijk 'kan' het dat elke maand dat het niet lukt me zo n achtbaan lijkt. Hoe langer het wordt uitgesteld, hoe intenser die achtbaan me lijkt.
- Ik ben ook bang dat er onverwachte dingen gebeuren in de tussentijd, waardoor het weer uitgesteld zou worden. Al zou zwanger zijn in zo'n situatie ook lastig zijn natuurlijk, maar mijn wens overheerst.
MAAAR het allerbelangrijkste vind ik dat je het samen echt wil. Als ik in januari twijfel bespeur bij vriend dan wil ik het uit de grond van mijn hart echt niet. Ik wil dat het kindje helemaal gewenst is en de tijd ook samen beleven. Ik hoop dat ik me als het zo ver mag komen extra gelukkig en bevoordeeld voel en dat ik het wachten zo weer vergeet
Dat zijn dus maar drie maanden, peanuts. Maar toch heb ik het er soms best moeilijk mee. En wel om het volgende:
-Met name omdat ik al erg lang een kinderwens heb en dit dus al lang uitstel (door eigen verstand en om vriend). De laatste loodjes wegen echt het zwaarst
-Voor mij zijn er nu verstandelijk geen bezwaren meer, dat maakt het wachten ook moeilijker.
- Ik snap de redenatie van vriend niet helemaal. Hij zegt de tijd nodig te hebben aan het idee te wennen, maar al zou het in 1 ronde raak zijn, dan nog heb je 9 maanden de tijd. Mijn irrationele angst is dan ook dat hij tegen die tijd er nog niet klaar voor is (want ja, wat kan er nou veranderen in drie maanden!)
- De angst dat het niet zal gaan lukken is er al en ik wil graag dat het tegendeel, zo snel mogelijk, bewezen wordt.
- Als je dan eenmaal begint ben je zo blij, eindelijk 'kan' het dat elke maand dat het niet lukt me zo n achtbaan lijkt. Hoe langer het wordt uitgesteld, hoe intenser die achtbaan me lijkt.
- Ik ben ook bang dat er onverwachte dingen gebeuren in de tussentijd, waardoor het weer uitgesteld zou worden. Al zou zwanger zijn in zo'n situatie ook lastig zijn natuurlijk, maar mijn wens overheerst.
MAAAR het allerbelangrijkste vind ik dat je het samen echt wil. Als ik in januari twijfel bespeur bij vriend dan wil ik het uit de grond van mijn hart echt niet. Ik wil dat het kindje helemaal gewenst is en de tijd ook samen beleven. Ik hoop dat ik me als het zo ver mag komen extra gelukkig en bevoordeeld voel en dat ik het wachten zo weer vergeet
vrijdag 21 september 2012 om 16:02
vrijdag 21 september 2012 om 16:10
@Puck, mag ik vragen hoe oud je bent en welke bezwaren er nu nog zijn? Ik zou niet gaan wachten op vage redenen als "over x maanden ben ik er wel klaar voor" etc. Dat is namelijk echt onzin. Sommige mensen zijn er nooit echt klaar voor. En je hebt 9 maanden om aan het idee te wennen.
Als het echt gaat om redenen ivm je medische situatie, een geplande verre vakantie, geen woonruimte, afstuderen, geld etc dan zou ik het mij kunnen indenken. Maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je als vrouw wel een keuze maken (als man heb je nog eindeloos de tijd...)
Als het echt gaat om redenen ivm je medische situatie, een geplande verre vakantie, geen woonruimte, afstuderen, geld etc dan zou ik het mij kunnen indenken. Maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je als vrouw wel een keuze maken (als man heb je nog eindeloos de tijd...)
vrijdag 21 september 2012 om 16:17
quote:evelien2010 schreef op 21 september 2012 @ 16:10:
@Puck, mag ik vragen hoe oud je bent en welke bezwaren er nu nog zijn? Ik zou niet gaan wachten op vage redenen als "over x maanden ben ik er wel klaar voor" etc. Dat is namelijk echt onzin. Sommige mensen zijn er nooit echt klaar voor. En je hebt 9 maanden om aan het idee te wennen.
Als het echt gaat om redenen ivm je medische situatie, een geplande verre vakantie, geen woonruimte, afstuderen, geld etc dan zou ik het mij kunnen indenken. Maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je als vrouw wel een keuze maken (als man heb je nog eindeloos de tijd...)Ik ben pas 26 jaar, dus wat dat betreft geen probleem. Ik geloof ook niet dat het een lul-smoes is van vriend. Ik weet dat hij het ook heel graag wil. Hij is alleen iemand met een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel. We hebben een bepaald spaarbedrag in ons hoofd wat we willen hebben. Dit is bijna bereikt, dus wat mij betreft prima. Hij wil dit eerst helemaal hebben. Ik denk dat het voor hem als soort controle voelt, waar hij heel veel controle moet loslaten.
@Puck, mag ik vragen hoe oud je bent en welke bezwaren er nu nog zijn? Ik zou niet gaan wachten op vage redenen als "over x maanden ben ik er wel klaar voor" etc. Dat is namelijk echt onzin. Sommige mensen zijn er nooit echt klaar voor. En je hebt 9 maanden om aan het idee te wennen.
Als het echt gaat om redenen ivm je medische situatie, een geplande verre vakantie, geen woonruimte, afstuderen, geld etc dan zou ik het mij kunnen indenken. Maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je als vrouw wel een keuze maken (als man heb je nog eindeloos de tijd...)Ik ben pas 26 jaar, dus wat dat betreft geen probleem. Ik geloof ook niet dat het een lul-smoes is van vriend. Ik weet dat hij het ook heel graag wil. Hij is alleen iemand met een erg groot verantwoordelijkheidsgevoel. We hebben een bepaald spaarbedrag in ons hoofd wat we willen hebben. Dit is bijna bereikt, dus wat mij betreft prima. Hij wil dit eerst helemaal hebben. Ik denk dat het voor hem als soort controle voelt, waar hij heel veel controle moet loslaten.
vrijdag 21 september 2012 om 16:24
Ook het feit dat ik nog niet zo lang een nieuwe baan heb.. hij vindt het prettiger dat ik wat meer gewend ben, dat dit wat zekerder is.
Mijn visie is meer: onze relatie is goed, we zijn al heel wat jaartjes samen. We hebben plek voor een kindje in huis en in het hart. We zitten zelf emotioneel stabiel genoeg in elkaar. We hebben genoeg spaargeld om het een poos uit te houden in het vervelendste geval dat we beide onze baan kwijt raken.
Zo ziet hij het ook wel, maar hij mist dat stukje houvast, waarvan hij ook wel weet en toegeeft dit nooit te krijgen.. hij heeft door deze beslissing van begin 2013 al een hoop controle losgelaten. Dat laatste beetje gun ik hem en ik vertrouw rationeel dat dat goed komt. Ik zie het maar zo: ons kindje krijgt een erg verantwoordelijke papa, die heel bewust voor hem/haar gekozen heeft ondanks eigen angsten.
Mijn visie is meer: onze relatie is goed, we zijn al heel wat jaartjes samen. We hebben plek voor een kindje in huis en in het hart. We zitten zelf emotioneel stabiel genoeg in elkaar. We hebben genoeg spaargeld om het een poos uit te houden in het vervelendste geval dat we beide onze baan kwijt raken.
Zo ziet hij het ook wel, maar hij mist dat stukje houvast, waarvan hij ook wel weet en toegeeft dit nooit te krijgen.. hij heeft door deze beslissing van begin 2013 al een hoop controle losgelaten. Dat laatste beetje gun ik hem en ik vertrouw rationeel dat dat goed komt. Ik zie het maar zo: ons kindje krijgt een erg verantwoordelijke papa, die heel bewust voor hem/haar gekozen heeft ondanks eigen angsten.
vrijdag 21 september 2012 om 16:30
vrijdag 21 september 2012 om 16:42
quote:pompedom schreef op 21 september 2012 @ 16:30:
puck, ik vind je vriend juist heel verstandig! Natuurlijk kun je niet alles plannen, maar het lijkt wel alsof hij er heel goed over nedankt en ook echt wel kinderen wil. Lijk me dat jullie een goed compromis gevonden hebben door in 2013 te starten.Super lief Fijn om te horen, dat geeft vertrouwen
puck, ik vind je vriend juist heel verstandig! Natuurlijk kun je niet alles plannen, maar het lijkt wel alsof hij er heel goed over nedankt en ook echt wel kinderen wil. Lijk me dat jullie een goed compromis gevonden hebben door in 2013 te starten.Super lief Fijn om te horen, dat geeft vertrouwen
vrijdag 21 september 2012 om 16:51
quote:pompedom schreef op 21 september 2012 @ 16:45:
Ik snap wel dat je tikkende eierstokken je verstand overnemen, maar het leest heel positief.
Ja idd! Maar ik heb genoeg dingen gepland om naar uit te kijken, zodat ik me dan telkens kan verheugen op iets wat dichterbij ligt dan januari haha.
En ik relativeer ook echt wel.. ik heb geluk dat ik mijn kinderwens deel met mijn vriend en dat voor zo ver wij weten onze gezondheid goed is en niks ons in de weg zal staan. Ik realiseer me ook dat er mensen zijn met kinderwens die geen partner hebben of een medische aandoening oid. Mijn 'probleem' is dus echt wel een luxe probleem.
TO wat ook helpt relativeren is de maanden terugkijken. 7 maanden geleden was het februari. Lijkt dat voor jou heel lang geleden? (voor mij lijkt dat altijd minder lang als ik me voorstel bij de toekomst).
Ik snap wel dat je tikkende eierstokken je verstand overnemen, maar het leest heel positief.
Ja idd! Maar ik heb genoeg dingen gepland om naar uit te kijken, zodat ik me dan telkens kan verheugen op iets wat dichterbij ligt dan januari haha.
En ik relativeer ook echt wel.. ik heb geluk dat ik mijn kinderwens deel met mijn vriend en dat voor zo ver wij weten onze gezondheid goed is en niks ons in de weg zal staan. Ik realiseer me ook dat er mensen zijn met kinderwens die geen partner hebben of een medische aandoening oid. Mijn 'probleem' is dus echt wel een luxe probleem.
TO wat ook helpt relativeren is de maanden terugkijken. 7 maanden geleden was het februari. Lijkt dat voor jou heel lang geleden? (voor mij lijkt dat altijd minder lang als ik me voorstel bij de toekomst).
vrijdag 21 september 2012 om 16:55
vrijdag 21 september 2012 om 16:59
quote:pompedom schreef op 21 september 2012 @ 16:55:
Ik snap het wel hoor, mijn eierstokken tikken ook. En wij wachten waarschijnlijk nog twee jaar, zodat we dan langer samen zijn, genoeg geld gespaard hebben, een beter geschikt huis hebben enz enz. Ik denk dat ik eht aan het eind ook weel moeilijk vind.
oeh dat is dan nog wel lang wachten ja.. maar wel verstandig. Hoe oud ben jij?
Ik vond het wel heel leuk om elke keer weer iets van het lijstje in mijn hoofd af te strepen. Beide afgestudeerd: check, Geschikte woonruimte: check enz. Dan ben je wel heel bewust een situatie aan het creeeren waarin je een kindje wil verwelkomen. Je wil het best voor je kindje en daardoor kun je je nu al trots voelen over je ouderschapskwaliteiten.
Ik snap het wel hoor, mijn eierstokken tikken ook. En wij wachten waarschijnlijk nog twee jaar, zodat we dan langer samen zijn, genoeg geld gespaard hebben, een beter geschikt huis hebben enz enz. Ik denk dat ik eht aan het eind ook weel moeilijk vind.
oeh dat is dan nog wel lang wachten ja.. maar wel verstandig. Hoe oud ben jij?
Ik vond het wel heel leuk om elke keer weer iets van het lijstje in mijn hoofd af te strepen. Beide afgestudeerd: check, Geschikte woonruimte: check enz. Dan ben je wel heel bewust een situatie aan het creeeren waarin je een kindje wil verwelkomen. Je wil het best voor je kindje en daardoor kun je je nu al trots voelen over je ouderschapskwaliteiten.
vrijdag 21 september 2012 om 17:29
quote:evelien2010 schreef op 21 september 2012 @ 15:31:
@voordeelmuts. Wat voor soort huwelijk willen jullie precies? Gaat het echt om een grote bruiloft met veel gasten en een avondfeest? Of is het een kleine ceremonie met wat familie en daarna een etentje. En wat is ongeveer het budget?
Als jullie voor de laatste optie gaat zou een zwangerschap veel minder een probleem zijn dan bij de 1e optie. Als het nog zeker 7 maanden duurt gok ik op een grote bruiloft en dan heeft je vriend gelijk en moet je geen risico's nemen.quote:voordeelmuts schreef op 20 september 2012 @ 13:16:
En ons huwelijk wordt indd intiem, daar we anderhalf jaar geleden al een partnerregistratie (homohuwelijk volgens de ambtenaar) zijn aangegaan. Het sprookjeshuwelijk waar veel mensen naar lijken te verwijzen is bij ons een etentje en een borrel. Met buik geen bezwaar hoor!
@voordeelmuts. Wat voor soort huwelijk willen jullie precies? Gaat het echt om een grote bruiloft met veel gasten en een avondfeest? Of is het een kleine ceremonie met wat familie en daarna een etentje. En wat is ongeveer het budget?
Als jullie voor de laatste optie gaat zou een zwangerschap veel minder een probleem zijn dan bij de 1e optie. Als het nog zeker 7 maanden duurt gok ik op een grote bruiloft en dan heeft je vriend gelijk en moet je geen risico's nemen.quote:voordeelmuts schreef op 20 september 2012 @ 13:16:
En ons huwelijk wordt indd intiem, daar we anderhalf jaar geleden al een partnerregistratie (homohuwelijk volgens de ambtenaar) zijn aangegaan. Het sprookjeshuwelijk waar veel mensen naar lijken te verwijzen is bij ons een etentje en een borrel. Met buik geen bezwaar hoor!
vrijdag 21 september 2012 om 17:30
quote:pompedom schreef op 21 september 2012 @ 17:05:
Bijna 28, al 3 jaar afgestudeerd, maar ik ben AIO dus het is geen vetpot. Ben pas 2 jaar met mijn vriend samen en dat vind ik gewoon te kort en hij ook.
Ja wel logisch dat jullie wat langer bij elkaar willen zijn. Wat betreft financiën, heeft je vriend je wel stabiel/hoger inkomen?
Wij zijn trouwens ook al wat langer afgestudeerd hoor. Is ook wel fijn als je in een beroep/baan ook wel je plekje gevonden hebt. Ik heb nog niet zo lang een nieuwe baan, maar voel me als professional wel een stuk prettiger en stabieler dan 2 jaar terug zeg maar. toen twijfelde ik nog best aan eigen kunnen mbt werk, dan is een kindje ook niet heel handig, dat maakt je dan nog kwetsbaarder.
Bijna 28, al 3 jaar afgestudeerd, maar ik ben AIO dus het is geen vetpot. Ben pas 2 jaar met mijn vriend samen en dat vind ik gewoon te kort en hij ook.
Ja wel logisch dat jullie wat langer bij elkaar willen zijn. Wat betreft financiën, heeft je vriend je wel stabiel/hoger inkomen?
Wij zijn trouwens ook al wat langer afgestudeerd hoor. Is ook wel fijn als je in een beroep/baan ook wel je plekje gevonden hebt. Ik heb nog niet zo lang een nieuwe baan, maar voel me als professional wel een stuk prettiger en stabieler dan 2 jaar terug zeg maar. toen twijfelde ik nog best aan eigen kunnen mbt werk, dan is een kindje ook niet heel handig, dat maakt je dan nog kwetsbaarder.
vrijdag 21 september 2012 om 19:30
quote:haarklover schreef op 21 september 2012 @ 16:37:
Als je stopt met de pil, is dat toch geen dwingen?
Als hij het dan geen 7 maanden uit houdt, is dat zijn probleem...
Als TS inderdaad het gevoel heeft dat het over 7 maanden weer door vriend wordt 'uitgesteld' om 1 of andere reden, vind ik dat eerlijk gezegd nog niet eens zo'n slecht idee...
@voordeelmuts: Hoe zou je vriend reageren als je 'per ongeluk' zwanger bleek te zijn? (niet dat ik nu adviseer om lekker je pil oid te laten slingeren, maar stel dat zoiets zou gebeuren?) Ik heb dat in mijn omgeving namelijk gezien, 2 stellen, waarvan het ene beide wel kinderen wilden, maar 'nu nog niet', en het andere stel was twijfelend, zij wilde wel, maar hij zei altijd: ja, ooit wel...
Stel 1 kreeg een kindje en zowel de papa als de mama vroegen zich af waarom ze het zolang uitgesteld hadden.
Stel 2 kreeg een kindje en papa 'was daar niet aan toe', dus doet mama t nu in dr eentje.
Ze weten in elk geval waar ze aan toe zijn... Dat wel. Maar om zulke dingen te voorkomen: Praat! Vraag hem -op de man af- of hij na de bruiloft echt aan kinderen wil beginnen of dat hij dan weer een uitstelsmoes gaat verzinnen.
Als je stopt met de pil, is dat toch geen dwingen?
Als hij het dan geen 7 maanden uit houdt, is dat zijn probleem...
Als TS inderdaad het gevoel heeft dat het over 7 maanden weer door vriend wordt 'uitgesteld' om 1 of andere reden, vind ik dat eerlijk gezegd nog niet eens zo'n slecht idee...
@voordeelmuts: Hoe zou je vriend reageren als je 'per ongeluk' zwanger bleek te zijn? (niet dat ik nu adviseer om lekker je pil oid te laten slingeren, maar stel dat zoiets zou gebeuren?) Ik heb dat in mijn omgeving namelijk gezien, 2 stellen, waarvan het ene beide wel kinderen wilden, maar 'nu nog niet', en het andere stel was twijfelend, zij wilde wel, maar hij zei altijd: ja, ooit wel...
Stel 1 kreeg een kindje en zowel de papa als de mama vroegen zich af waarom ze het zolang uitgesteld hadden.
Stel 2 kreeg een kindje en papa 'was daar niet aan toe', dus doet mama t nu in dr eentje.
Ze weten in elk geval waar ze aan toe zijn... Dat wel. Maar om zulke dingen te voorkomen: Praat! Vraag hem -op de man af- of hij na de bruiloft echt aan kinderen wil beginnen of dat hij dan weer een uitstelsmoes gaat verzinnen.
