Zwanger
alle pijlers
Zit er echt niemand in hetzelfde schuitje??? Op naar de hersteloperatie!
woensdag 11 oktober 2006 om 19:10
Hoi hoi,
We hebben al een hele lange weg gehad om er te komen, maar nu gaat het eindelijk gebeuren. De hersteloperatie van de sterilisatie van mijn man!
Graag zou ik hierover willen schrijven met vrouwen van mannen die binnenkort ook de operatie ondergaan. Om ervaringen te delen, samen kletsen over de vorderingen, tegenslagen (die er hopelijk niet komen) enz. En dus samen te 'kletsen' naar onze zwangerschappen.
Dus zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zitten en hier over willen babbelen?
Misschien tot schrijfs
Groetjes Tessa
We hebben al een hele lange weg gehad om er te komen, maar nu gaat het eindelijk gebeuren. De hersteloperatie van de sterilisatie van mijn man!
Graag zou ik hierover willen schrijven met vrouwen van mannen die binnenkort ook de operatie ondergaan. Om ervaringen te delen, samen kletsen over de vorderingen, tegenslagen (die er hopelijk niet komen) enz. En dus samen te 'kletsen' naar onze zwangerschappen.
Dus zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zitten en hier over willen babbelen?
Misschien tot schrijfs
Groetjes Tessa
donderdag 15 mei 2008 om 22:24
Bij ons wil het tot nu toe nog niet lukken. Nog niet zwanger dus.
Het zaad is begin april gecontroleerd, en dat zag er goed uit.; er zaten 87 miljoen zaadcellen in. Ik hoop dat het gauw gaat lukken, ik ben net 39 geworden, dus de tijd dringt voor mijn gevoel!!!!
Verder denk ik niet dat je dit soort operaties van de belasting mag aftrekken. Ik heb een ooglidcorrectie gehad vorig jaar en die mocht ik ook niet aftrekken ( wat een woordkeuze bij dit topic )
Ik hoop dat het verder allemaal goed gaat met jullie!!!!
Het zaad is begin april gecontroleerd, en dat zag er goed uit.; er zaten 87 miljoen zaadcellen in. Ik hoop dat het gauw gaat lukken, ik ben net 39 geworden, dus de tijd dringt voor mijn gevoel!!!!
Verder denk ik niet dat je dit soort operaties van de belasting mag aftrekken. Ik heb een ooglidcorrectie gehad vorig jaar en die mocht ik ook niet aftrekken ( wat een woordkeuze bij dit topic )
Ik hoop dat het verder allemaal goed gaat met jullie!!!!
vrijdag 16 mei 2008 om 21:20
dinsdag 20 mei 2008 om 10:55
Hallo allemaal,
Ben op dit forum terechtgekomen omdat ik zocht naar ervaringen van stellen n.a.v. hersteloperatie bij de man. Echt veel was er niet te vinden, behalve dan dit forum! Ik zie dat het topic gestart is in oktober 2006, maar dat er nog steeds op gereageerd wordt. Indrukwekkende verhalen allemaal! Wij staan nog helemaal aan het begin; mijn man wordt 11 juni geopereerd. We hopen zo dat het gaat lukken!
Ben op dit forum terechtgekomen omdat ik zocht naar ervaringen van stellen n.a.v. hersteloperatie bij de man. Echt veel was er niet te vinden, behalve dan dit forum! Ik zie dat het topic gestart is in oktober 2006, maar dat er nog steeds op gereageerd wordt. Indrukwekkende verhalen allemaal! Wij staan nog helemaal aan het begin; mijn man wordt 11 juni geopereerd. We hopen zo dat het gaat lukken!
woensdag 21 mei 2008 om 10:49
Hallo meiden,
Ik heb, net als Reminder hierboven, het internet afgespeurd naar ervaringen met een hersteloperatie. Ook hier terecht gekomen. Maar omdat wij nog aan het begin van het traject staan, heb ik een tijd lang mee gelezen en niet zelf gereageerd. Maar nu zijn er dus meer meiden zoals ik, die nog maar net beginnen.
Mijn man staat pas sinds een week op de wchtlijst en ze zeggen dat het ongeveer anderhalve maand duurt voordat we worden opgeroepen. Mijn man ziet er wel tegenop omdat zijn sterilisatie destijds ook best pijnlijk was en het lang door bleef zeuren. Ben benieuwd wanneer we wat horen.
Als ik het goed heb gelezen is vandaag de man/vriend van Netjenetje aan de beurt. Ik wuil jullie veel sucees en sterkte wensen. Ik hoop dat het enigszins meevalt. Ben benieuwd naar de ervaringen.
Mutsefluts, wel positief dat de test goed uitpakte voor jullie. Er staat dus weinig in de weg om zwanger te raken. En ach, over je leeftijd. Tuurlijk zeggen ze dat je minder vruchtbaar wordt naarmate je ouder wordt. maar er zijn ook zat vrouwen die nog makkelijk zwanger raken hoor! Ik hoop het vor je.
Reminder, voor jullie staat het dus ook voor de deur. Best al snel zeg. Mag ik vragen wat jullie verhaal achter de hersteloperatie is?
Hoop dat we lekker kunnen kletsen over alles wat ons nog te wachten staat.
Groetjes Touwtje
Ik heb, net als Reminder hierboven, het internet afgespeurd naar ervaringen met een hersteloperatie. Ook hier terecht gekomen. Maar omdat wij nog aan het begin van het traject staan, heb ik een tijd lang mee gelezen en niet zelf gereageerd. Maar nu zijn er dus meer meiden zoals ik, die nog maar net beginnen.
Mijn man staat pas sinds een week op de wchtlijst en ze zeggen dat het ongeveer anderhalve maand duurt voordat we worden opgeroepen. Mijn man ziet er wel tegenop omdat zijn sterilisatie destijds ook best pijnlijk was en het lang door bleef zeuren. Ben benieuwd wanneer we wat horen.
Als ik het goed heb gelezen is vandaag de man/vriend van Netjenetje aan de beurt. Ik wuil jullie veel sucees en sterkte wensen. Ik hoop dat het enigszins meevalt. Ben benieuwd naar de ervaringen.
Mutsefluts, wel positief dat de test goed uitpakte voor jullie. Er staat dus weinig in de weg om zwanger te raken. En ach, over je leeftijd. Tuurlijk zeggen ze dat je minder vruchtbaar wordt naarmate je ouder wordt. maar er zijn ook zat vrouwen die nog makkelijk zwanger raken hoor! Ik hoop het vor je.
Reminder, voor jullie staat het dus ook voor de deur. Best al snel zeg. Mag ik vragen wat jullie verhaal achter de hersteloperatie is?
Hoop dat we lekker kunnen kletsen over alles wat ons nog te wachten staat.
Groetjes Touwtje
woensdag 21 mei 2008 om 14:04
Hoi Touwtje, ik zie dat jij ook nieuw bent hier. Heb even je profiel bekeken, maar kan niet zien hoe oud je bent. Het verhaal achter de operatie en daarmee dus de wens om, als het ons gegeven is, een kindje te krijgen? Dit is mijn tweede huwelijk. Met mijn eerste man was ik tien jaar getrouwd en heb ik nooit een kinderwens gehad. Mijn huidige man (de liefde van mijn leven) heeft een dochter van vier uit een vorige relatie. Wij zijn nu drie jaar samen, waarvan twee jaar getrouwd. Op een bepaald moment was het er: de kinderwens. Bij ons allebei trouwens. Tot dan vond mijn man 1 kind 'genoeg'. Het voelt gewoon ontzettend goed en we hopen dan ook dat de operatie lukt en dat er een zwangerschap volgt!! Overigens hadden wij ons intakegesprek op 25 april. De operatie vindt nu plaats op 11 juni, dus echt lange wachttijden zijn er niet. En jij Touwtje? Wat is jouw verhaal?
donderdag 22 mei 2008 om 09:01
Hoi Reminder,
Mijn leeftijd staat inderdaad niet bij mijn profiel; ik ben net 37 geworden. Ook wat ouder dus. Was ook een van de eerste dingen die de uroloog vroeg; mijn leeftijd. En kwam gelijk met het verhaal dat de leeftijd van de vrouw ook nogal bepalend is voor een zwangerschap na een hersteloperatie.
Nou goed, de kans is nog altijd aanwezig nietwaar.
Mijn verhaal is nogal gecompliceerd. Mijn man en ik hebben samen al twee kinderen van 7 en 5. Uit een vorige relatie heeft mijn man er ook nog twee, van 13 en 14. Die wonen om het weekend bij ons en ook in de vakanties.
Ruim 2 jaar geleden besloten wij om nog voor een derde (vijfde voor mijn man) te gaan. Niet lang daarna was ik zwanger. Deze zwangerschap is in een drama geeindigd. Met 16 weken kwamen we erachter dat het kindje niet meer leefde. Om een lang verhaal kort te maken. Het is een beetje uit de hand gelopen en ben ik met spoed naar het ziekenhuis gereden om gecurreteerd te worden. Veel te veel bloed verloren, bloedtransfusie gehad, weken uit de running geweest etc etc. Een half jaar daarna was ik weer zwanger. Helaas ging dit weer mis, deze keer met 10 weken. Dat dit een grote impact op ons leven heeft gehad moge duidelijk zijn. We hebben daarom een pauze ingelast van ongeveer een half jaar. Daarna nog een keer zwanger geraakt en dit ging mis met 5 weken. Toen waren we er wel effe klaar mee. Die periode werd ook mijn man plotseling ontslagen en zat 3 maanden thuis. Dat is de tijd dat hij begon over een sterilisatie. Hij zat toen slecht in zijn vel en kon alle spanningen en emoties en eigenlijk niet meer bij hebben. Ik ben er toen mee accoord gegaan puur op verstandelijke basis. We wilden rust. Geen spanningen meer elke maand, niet meer verplicht vrijen, geen teleurstellingen meer. De zomer na de sterilisatie was heerlijk; enorm genoten. Mijn man vond en goede en erg leuke baan hier vlak bij. Iedereen zat goed in zijn vel en toen kwam de klap bij mij. Eerst dacht ik nog dat ik me zo ellendig voelde omdat ik mijn miskramen niet genoeg verwerkt had, maar ik kwam er steeds meer achter dat de kinderwens bij mij nog enorm leefde. Veel gepraat, lang gewacht en uiteindelijk toch de stap genomen om de hersteloperatie te ondergaan. Voor anderen is ons verhaal misschien moeilijk te begrijpen.Ik heb al vaak gehoord: "meid, wees toch blij met alles wat je al wel hebt". Dit staat ook niet ter discussie; ik ben een enorm bevoorrecht met zo'n prachtig gezin, maar toch knaagt het heel erg.
Ondertussen is het een lang verhaal geworden. Maar ik vind het dan ook fijn om alles zoveel mogelijk van mij af te schrijven.
Bij ons gaat het dus lastig worden. De sterilisatie is nog maar een jaar geleden gedaan en dus misschien wel een goede kans op herstel. Maar of ik bij mij ook goed blijft gaan is maar de vraag. Met twee gezonde kinderen doen ze geen onderzoek naar de miskramen en is het puur pech volgens de gyn.
Hoe oud ben jij en hoe lang is je man al gesteriliseerd?
Groetjes Touwtje
Mijn leeftijd staat inderdaad niet bij mijn profiel; ik ben net 37 geworden. Ook wat ouder dus. Was ook een van de eerste dingen die de uroloog vroeg; mijn leeftijd. En kwam gelijk met het verhaal dat de leeftijd van de vrouw ook nogal bepalend is voor een zwangerschap na een hersteloperatie.
Nou goed, de kans is nog altijd aanwezig nietwaar.
Mijn verhaal is nogal gecompliceerd. Mijn man en ik hebben samen al twee kinderen van 7 en 5. Uit een vorige relatie heeft mijn man er ook nog twee, van 13 en 14. Die wonen om het weekend bij ons en ook in de vakanties.
Ruim 2 jaar geleden besloten wij om nog voor een derde (vijfde voor mijn man) te gaan. Niet lang daarna was ik zwanger. Deze zwangerschap is in een drama geeindigd. Met 16 weken kwamen we erachter dat het kindje niet meer leefde. Om een lang verhaal kort te maken. Het is een beetje uit de hand gelopen en ben ik met spoed naar het ziekenhuis gereden om gecurreteerd te worden. Veel te veel bloed verloren, bloedtransfusie gehad, weken uit de running geweest etc etc. Een half jaar daarna was ik weer zwanger. Helaas ging dit weer mis, deze keer met 10 weken. Dat dit een grote impact op ons leven heeft gehad moge duidelijk zijn. We hebben daarom een pauze ingelast van ongeveer een half jaar. Daarna nog een keer zwanger geraakt en dit ging mis met 5 weken. Toen waren we er wel effe klaar mee. Die periode werd ook mijn man plotseling ontslagen en zat 3 maanden thuis. Dat is de tijd dat hij begon over een sterilisatie. Hij zat toen slecht in zijn vel en kon alle spanningen en emoties en eigenlijk niet meer bij hebben. Ik ben er toen mee accoord gegaan puur op verstandelijke basis. We wilden rust. Geen spanningen meer elke maand, niet meer verplicht vrijen, geen teleurstellingen meer. De zomer na de sterilisatie was heerlijk; enorm genoten. Mijn man vond en goede en erg leuke baan hier vlak bij. Iedereen zat goed in zijn vel en toen kwam de klap bij mij. Eerst dacht ik nog dat ik me zo ellendig voelde omdat ik mijn miskramen niet genoeg verwerkt had, maar ik kwam er steeds meer achter dat de kinderwens bij mij nog enorm leefde. Veel gepraat, lang gewacht en uiteindelijk toch de stap genomen om de hersteloperatie te ondergaan. Voor anderen is ons verhaal misschien moeilijk te begrijpen.Ik heb al vaak gehoord: "meid, wees toch blij met alles wat je al wel hebt". Dit staat ook niet ter discussie; ik ben een enorm bevoorrecht met zo'n prachtig gezin, maar toch knaagt het heel erg.
Ondertussen is het een lang verhaal geworden. Maar ik vind het dan ook fijn om alles zoveel mogelijk van mij af te schrijven.
Bij ons gaat het dus lastig worden. De sterilisatie is nog maar een jaar geleden gedaan en dus misschien wel een goede kans op herstel. Maar of ik bij mij ook goed blijft gaan is maar de vraag. Met twee gezonde kinderen doen ze geen onderzoek naar de miskramen en is het puur pech volgens de gyn.
Hoe oud ben jij en hoe lang is je man al gesteriliseerd?
Groetjes Touwtje
donderdag 22 mei 2008 om 09:10
Pffff Touwtje, wat een verhaal!! Dat maakt wel indruk! Ik vind jouw verhaal juist heel goed te begrijpen. Tegen gevoel kun je niets doen; het steekt altijd de kop weer op. Misschien heeft de rust jullie wel 'goed' gedaan; heeft de rust jou goed gedaan zodat je lichaam deze keer wel 'meewerkt'. De geest is immers sterker dan het lijf... Ik ben 36, word in juli 37 jaar. Mijn man is drie jaar geleden gesteriliseerd, volgens de uroloog een positief element. groetjes!
donderdag 22 mei 2008 om 20:14
Hallo,
Nou de operatie is geslaagd......!!!!!!!
Al kon de uroloog nix zeggen over de kwaliteit van het sperma. Dat kan dus pas over 3 maanden. Maar in het VU komt het eigenlijk nooit voor (volgens hun) dat zo'n operatie niet slaagt, al lees ik zulke dingen wel eens op internetforums.....
Maar goed, hoe het verder gaat is nog steeds spannend. De operatie met ruggeprik viel mijn vriend allemaal super mee. Ook nu heeft hij weinig pijn, hij doet wel rustig aan, maar niet vanwege de pijn, maar omdat dat natuurlijk beter is voor de wond. Al valt die wond ook enorm mee. Al met al een geslaagde dag dus! Op naar de controle over 3 maanden!! Dat wordt dus nog spannend!!!!!
Nou de operatie is geslaagd......!!!!!!!
Al kon de uroloog nix zeggen over de kwaliteit van het sperma. Dat kan dus pas over 3 maanden. Maar in het VU komt het eigenlijk nooit voor (volgens hun) dat zo'n operatie niet slaagt, al lees ik zulke dingen wel eens op internetforums.....
Maar goed, hoe het verder gaat is nog steeds spannend. De operatie met ruggeprik viel mijn vriend allemaal super mee. Ook nu heeft hij weinig pijn, hij doet wel rustig aan, maar niet vanwege de pijn, maar omdat dat natuurlijk beter is voor de wond. Al valt die wond ook enorm mee. Al met al een geslaagde dag dus! Op naar de controle over 3 maanden!! Dat wordt dus nog spannend!!!!!
vrijdag 23 mei 2008 om 11:07
Netjenetje,
Watg goed zeg dat de operatie zo goed verlopen is. En ook fijn dat de pijn en de wond tot nu toe meevallen. Hoe heeft je man/vriend vrij van zijn werk? Ziekte verzuim of gewoon vrije dagen opgenomen? En wat heeft jullie uroloog verteld over de herstelperiode? Sorry, dat ik zoveel te vragen heb, maar ik probeer me maar zo goed mogeliojk voor te bereiden op alles wat er bij ons nog komen gaat.
Reminder, dat is bij jullie dus ook positief; dat je man nog niet zo lang geleden gesteriliseerd is. Aan de andere kant zijn er ook zat verhalen van mannen die langer gesteriliseerd waren en die ook nog een een zwangerschap tot stand hebben gebracht. Als ik mij niet vergis, ook bij Tessa; die dit topic gestart is.
Wat jij zegt over de rust, dat heb ik ook. Het voelt ook veel rustiger in mijn hoofd. Ondanks dat het mij bezig houdt, of het nog gaat lukken, ben ik er niet meer zo geobsedeerd door als een tijd geleden. Klinkt gek, maar goed. Gevoel is altijd lastig uit te leggen.
Hoe doen jullie dat met werk enzo? Weet de buitenwereld ook waar jullie mee bezig zijn?
Groetjes Touwtje
Watg goed zeg dat de operatie zo goed verlopen is. En ook fijn dat de pijn en de wond tot nu toe meevallen. Hoe heeft je man/vriend vrij van zijn werk? Ziekte verzuim of gewoon vrije dagen opgenomen? En wat heeft jullie uroloog verteld over de herstelperiode? Sorry, dat ik zoveel te vragen heb, maar ik probeer me maar zo goed mogeliojk voor te bereiden op alles wat er bij ons nog komen gaat.
Reminder, dat is bij jullie dus ook positief; dat je man nog niet zo lang geleden gesteriliseerd is. Aan de andere kant zijn er ook zat verhalen van mannen die langer gesteriliseerd waren en die ook nog een een zwangerschap tot stand hebben gebracht. Als ik mij niet vergis, ook bij Tessa; die dit topic gestart is.
Wat jij zegt over de rust, dat heb ik ook. Het voelt ook veel rustiger in mijn hoofd. Ondanks dat het mij bezig houdt, of het nog gaat lukken, ben ik er niet meer zo geobsedeerd door als een tijd geleden. Klinkt gek, maar goed. Gevoel is altijd lastig uit te leggen.
Hoe doen jullie dat met werk enzo? Weet de buitenwereld ook waar jullie mee bezig zijn?
Groetjes Touwtje
zondag 25 mei 2008 om 15:28
Mijn vriend zit in de ziektewet. Z'n werk weet ervan, maar in deze situatie mag je de ziektewet in. (dit mag bij alle operaties en het herstel ervan, ook bij operaties die niet noodzakelijk zijn voor je gezondheid) Bijna alle informatie kregen wij van een verpleegkundige ipv uroloog. Herstel duurt niet lang. De dag na de ingreep kan het wat zwellen en blauw worden en er kan wat wondvocht uit komen. De dagen erna moet het beter worden en niet verslechteren. 10 Dagen strak broekje dragen. Ook de komende tijd niet sporten of zwaar tillen. Je mag gelijk weer douchen. Ook sex hoef je niet te laten, al lijkt het mij vrij pijnlijk. Mijn vriend zijn hechtingen zien er goed uit, niet ontstoken ofzo. Zijn bal is wel blauw en dik. Maar weinig last!! De zwelling is nog niet afgezakt. Wondvocht heeft hij niet gehad.
Als je nog meer vragen hebt, stel maar hoor, geeft nix!!
Als je nog meer vragen hebt, stel maar hoor, geeft nix!!
maandag 26 mei 2008 om 14:30
Helaas is het deze maand weer niet gelukt. Afgelopen weekend weer ongesteld geworden. Ik had zo gehoopt dat het gelukt was, ik was steeds misselijk en ik had opgezette borsten (En we hadden heel wat afgeklust!). Maar weer gaan voor de volgende ronde. Ik heb nu ovulatietesten besteld, wie weet gaat het dan wel lukken.
Hoe gaat het nu met jullie allemaal?
Hoe gaat het nu met jullie allemaal?
maandag 26 mei 2008 om 14:36
O, ik had nog niet gezien dat jullie nog gepost hadden!
Netjenetje: fijn dat de operatie geslaagd is!!!!
Touwtje: Wij hebben tegen de buitenwereld niets gezegd, alleen een collega wist het, maar dat kwam omdat de operatie van mijn man werd uitgesteld en ze belden net op mijn werk en toen moest ik even een traantje laten! We hadden net alles geregeld met vrij nemen en kinderopvang en toen ging het weer niet door. Het was een heel gedoe om met het werk alles weer opnieuw te moeten regelen. mijn man is maar een paar dagen in de ziektewet geweest, er heerste toen heel veel griep, dus dat kwam goed uit!
Netjenetje: fijn dat de operatie geslaagd is!!!!
Touwtje: Wij hebben tegen de buitenwereld niets gezegd, alleen een collega wist het, maar dat kwam omdat de operatie van mijn man werd uitgesteld en ze belden net op mijn werk en toen moest ik even een traantje laten! We hadden net alles geregeld met vrij nemen en kinderopvang en toen ging het weer niet door. Het was een heel gedoe om met het werk alles weer opnieuw te moeten regelen. mijn man is maar een paar dagen in de ziektewet geweest, er heerste toen heel veel griep, dus dat kwam goed uit!
donderdag 29 mei 2008 om 10:26
Mutselfluts, wat jammer dat je weer ongesteld bent geworden. Wel spannend dat het nu ook elke maand ineens wel raak kan zijn. Heb jou verhaal net even opgezocht. Maar dat is wel heftig zeg. Zes jaar lang blijven rondlopen met je verdriet.
Wij zeggen ook weinig tegen de buitenwereld. Wel mijn moeder en een goeie vriendin weten het. Ook hier is dat lastig met het regelen. Kids, school enzo. Maar goed, we weten nog niet eens een datum, dus we moeten het nog maar even afwachten. Kan me voorstellen dat je even volschoot toen het wordt afgezegd hoor. Het neemt toch een hoop spanning met zich mee. Gelukkig is dat nu allemaal achter de rug voor jullie.
Ovulatietesten heb ik nog nooit gebruikt. Heb jij een onregelmatige cyclus?
Netjenetje,
Wat goed dat de operatie meevalt en je vriend weinig last heeft. Mijn man ziet er wel tegenop, maar op de een of andere manier is het ook nog ver weg omdat we nog geen datum weten.
Nu maar op naar een herstelde man en vruchtbare dagen...
Hoe zit het met jouw cyclus?
Reminder,
Het schiet al op toch? Wanneer is de operatie ook alweer? Begin juni toch? Zijjn jullie erg zenuwachtig? Zijn hier allemaal vrij positieve verahelen gelukkig.
Groetjes Touwtje
Wij zeggen ook weinig tegen de buitenwereld. Wel mijn moeder en een goeie vriendin weten het. Ook hier is dat lastig met het regelen. Kids, school enzo. Maar goed, we weten nog niet eens een datum, dus we moeten het nog maar even afwachten. Kan me voorstellen dat je even volschoot toen het wordt afgezegd hoor. Het neemt toch een hoop spanning met zich mee. Gelukkig is dat nu allemaal achter de rug voor jullie.
Ovulatietesten heb ik nog nooit gebruikt. Heb jij een onregelmatige cyclus?
Netjenetje,
Wat goed dat de operatie meevalt en je vriend weinig last heeft. Mijn man ziet er wel tegenop, maar op de een of andere manier is het ook nog ver weg omdat we nog geen datum weten.
Nu maar op naar een herstelde man en vruchtbare dagen...
Hoe zit het met jouw cyclus?
Reminder,
Het schiet al op toch? Wanneer is de operatie ook alweer? Begin juni toch? Zijjn jullie erg zenuwachtig? Zijn hier allemaal vrij positieve verahelen gelukkig.
Groetjes Touwtje
vrijdag 30 mei 2008 om 10:07
Hoe bedoel je met mijn cyclus? Wanneer ik ongesteld moet worden? Hahaha wel grappig trouwens dat ik daar nu voor het eerst in mijn leven rekening mee mag houden bij het klussen, wat voorheen dan ook geen klussen genoemd hoefde te worden.... Halverwege week 24 moet ik ongesteld worden, dus ovulatie waarschijnlijk net achter de rug.... Wel jammer, aangezien mijn vriend zich nog niet in staat voelt om te gaan klussen, ondanks dat hij zo goed als geen last heeft. Is misschien ook wel eng om na zo'n operatie een zaadlozing te hebben, ivm hechtingen en gevoeligheid etc.
Jammer dat jullie nog geen datum hebben voor de operatie. Al ben je er dan natuurlijk nog niet. Voor het gevoel, weten we nog niks, aangezien we over een paar maanden nog een semenonderzoek hebben. Maar goed, je weet maar nooit, wie weet hebben we dat onderzoek niet nodig, hahahaha ik laat de hoop niet varen!! Hoop voor jou dat het niet lang meer duurt, het wachten (wat wij 9 maanden hebben moeten doen) valt niet mee. Je was het liefst al gister al aan de beurt, dan kan je verder, veel succes ermee!!
Jammer dat jullie nog geen datum hebben voor de operatie. Al ben je er dan natuurlijk nog niet. Voor het gevoel, weten we nog niks, aangezien we over een paar maanden nog een semenonderzoek hebben. Maar goed, je weet maar nooit, wie weet hebben we dat onderzoek niet nodig, hahahaha ik laat de hoop niet varen!! Hoop voor jou dat het niet lang meer duurt, het wachten (wat wij 9 maanden hebben moeten doen) valt niet mee. Je was het liefst al gister al aan de beurt, dan kan je verder, veel succes ermee!!
woensdag 4 juni 2008 om 09:12
Hoi netjenetje,
Ja, ik bedoelde met je cyclus of je een beetje weet wanneer je je ei hebt zogezegd. Hoe is het nu met je vriend? Ik kan effe niet terug vinden wat jou verhaal is achter de hersteloperatie. Als je zin hebt vind ik het wel leuk om dat te lezen. Kan ik me wat beter inleven in jou situatie.
Hoe is het met de anderen?
Groetjes Touwtje
Ja, ik bedoelde met je cyclus of je een beetje weet wanneer je je ei hebt zogezegd. Hoe is het nu met je vriend? Ik kan effe niet terug vinden wat jou verhaal is achter de hersteloperatie. Als je zin hebt vind ik het wel leuk om dat te lezen. Kan ik me wat beter inleven in jou situatie.
Hoe is het met de anderen?
Groetjes Touwtje
woensdag 4 juni 2008 om 21:57
hallo, ik ben hier op deze foum terecht gekomen omdat mijn man afgelopen 21 april een herstel operatie heeft gehad..
ik baal als een stekker want we hebben vandaag uitslag gehad van de uroloog, dr is een doorgang en dr is zaat aanwezig alleen beweegt t niet.. we wilde nadat hij zich 4 jaar geleden na ons 2e kindje heeft laten steriliseren toch nog een 3e.. en deze wens was uiteindelijk zo groot geworden dat we er toch voor gegaan zijn.. alles was heel goed verlopen tot nu dan het telefoontje dat t zaat niet beweegt. maar dat kan zomaar veranderen zegt de man.. naja.. ik snap er niks meer van. nu krijg hij in september een onderzoek met daarin t resultaat hoeveel kans we nog hebben.. ik ben nu al zo dat ik nergens meer op reken.. jeetje dit had ik niet verwacht.. zo``n rare mededeling. andere kant denk ik ik heb niks te klagen ik heb al 2 kinderen.. naja we zullen zien hoe en wat t allemaal brengen gaat heb al zo veel gekke dingen gelezen.. succes allemaal met de operatie! en t gaat zeker goedkomen bij jullie! X kellebel
ik baal als een stekker want we hebben vandaag uitslag gehad van de uroloog, dr is een doorgang en dr is zaat aanwezig alleen beweegt t niet.. we wilde nadat hij zich 4 jaar geleden na ons 2e kindje heeft laten steriliseren toch nog een 3e.. en deze wens was uiteindelijk zo groot geworden dat we er toch voor gegaan zijn.. alles was heel goed verlopen tot nu dan het telefoontje dat t zaat niet beweegt. maar dat kan zomaar veranderen zegt de man.. naja.. ik snap er niks meer van. nu krijg hij in september een onderzoek met daarin t resultaat hoeveel kans we nog hebben.. ik ben nu al zo dat ik nergens meer op reken.. jeetje dit had ik niet verwacht.. zo``n rare mededeling. andere kant denk ik ik heb niks te klagen ik heb al 2 kinderen.. naja we zullen zien hoe en wat t allemaal brengen gaat heb al zo veel gekke dingen gelezen.. succes allemaal met de operatie! en t gaat zeker goedkomen bij jullie! X kellebel
donderdag 5 juni 2008 om 20:50
@ Touwtje
Mijn vriend is 15 jaar ouder. Hij is 44, ik 29. We gaan inmiddels ruim 8 jaar met elkaar. Hij heeft uit een eerdere relatie 3 kinderen. Hij heeft zich laten steriliseren, vlak na de laatste 2 er waren (tweeling). Op dat moment was hij getrouwd en ging er vanuit dat dat zo zou blijven, wat naderhand dus niet het geval was...... Ik heb nog geen kinderen, maar zou daar dolgraag verandering in brengen!!
Mijn cyclus, hahaha. Ik ben vrij regelmatig ongesteld, ergens halverwege zou het dan het geval moeten zijn geloof ik??? Hahahaha nog nooit bij stil gestaan! Maar goed, de middelste 2 weken gewoon wat extra rekening houden met eventule vruchtbaarheid, maar wat ruim nemen.
Met manlief gaat het uitstekend. Het wondje is mooi geheeld. Er is amper nog wat te zien, ook is het niet meer blauw of gezwollen. Dus hij kan weer "gewoon" gebruikt worden
Wel houdt hij nog een beetje rekening ermee, aangezien het aan de binnenkant misschien nog niet helemaal geheeld is (duurt volgens mij iets langer) dus geen extreme zware dingen sjouwen etc.
@Kellebel;
Volgens mij kan dat wel kloppen hoor, dat dat nog veranderen kan. Wij kunnen pas over 3 maanden dat semenonderzoek doen, volgens mij heeft dat een reden. Het lichaam moet leren begrijpen dat de zaadcellen niet meer vernietigd hoeven te worden, dus kan nog beter worden. Maar goed, wil je ook geen valse hoop geven. Bij mijn vriend is geen zaad afgenomen (of gevonden??)tijdens de operatie, dus hierover weten wij nog niks. Maar het zal vast op den duur iets beter worden, anders kunnen die onderzoeken ook wel veel eerder gebeuren, toch?
Verder bestaat er ook nog de mogelijkheid om zaad uit de bijbal te halen(googlen op mesa of pesa) en vervolgens ivf of icsi te doen. Daar heb ik op internet al het een en ander over gelezen, aangezien wij ervanuit gingen dat we daar gelijk mee moesten beginnen ipv hersteloperatie.
Mijn vriend is 15 jaar ouder. Hij is 44, ik 29. We gaan inmiddels ruim 8 jaar met elkaar. Hij heeft uit een eerdere relatie 3 kinderen. Hij heeft zich laten steriliseren, vlak na de laatste 2 er waren (tweeling). Op dat moment was hij getrouwd en ging er vanuit dat dat zo zou blijven, wat naderhand dus niet het geval was...... Ik heb nog geen kinderen, maar zou daar dolgraag verandering in brengen!!
Mijn cyclus, hahaha. Ik ben vrij regelmatig ongesteld, ergens halverwege zou het dan het geval moeten zijn geloof ik??? Hahahaha nog nooit bij stil gestaan! Maar goed, de middelste 2 weken gewoon wat extra rekening houden met eventule vruchtbaarheid, maar wat ruim nemen.
Met manlief gaat het uitstekend. Het wondje is mooi geheeld. Er is amper nog wat te zien, ook is het niet meer blauw of gezwollen. Dus hij kan weer "gewoon" gebruikt worden
Wel houdt hij nog een beetje rekening ermee, aangezien het aan de binnenkant misschien nog niet helemaal geheeld is (duurt volgens mij iets langer) dus geen extreme zware dingen sjouwen etc.
@Kellebel;
Volgens mij kan dat wel kloppen hoor, dat dat nog veranderen kan. Wij kunnen pas over 3 maanden dat semenonderzoek doen, volgens mij heeft dat een reden. Het lichaam moet leren begrijpen dat de zaadcellen niet meer vernietigd hoeven te worden, dus kan nog beter worden. Maar goed, wil je ook geen valse hoop geven. Bij mijn vriend is geen zaad afgenomen (of gevonden??)tijdens de operatie, dus hierover weten wij nog niks. Maar het zal vast op den duur iets beter worden, anders kunnen die onderzoeken ook wel veel eerder gebeuren, toch?
Verder bestaat er ook nog de mogelijkheid om zaad uit de bijbal te halen(googlen op mesa of pesa) en vervolgens ivf of icsi te doen. Daar heb ik op internet al het een en ander over gelezen, aangezien wij ervanuit gingen dat we daar gelijk mee moesten beginnen ipv hersteloperatie.
zaterdag 7 juni 2008 om 10:58
Hallo meiden,
Hier een beetje zieke Touwtje. Heb ongelofelijk veel pijn in mijn keel, helemaal dik en gezwollen. Ook koortsvlagen enzo. Bah, echt rot. En dan nog wel in het weekend. Het begon al op donderdag, maar omdat mijn man gewoon moest werken heb ik me maar met een zooitje pillen door de dag heen geworsteld. Nu zijn ze met z'n allen de hort op en kan ik effe bijkomen. Krui[p dus zo mijn bedje weer in, maar wilde effe reageren.
Netjenetje,
Wat super dat de genezing van je vriend zo voorspoedig verloopt. Wat een spannende gedachte dat je nu zwanger zou kunnen raken. Je hebt je leeftijd wel mee hoor!
Hoi Kellebel,
Allereerst welkom hier. Wat een rot bericht zeg. Bewogen de zaadjes allemaal niet of gewoon te weinig? Ik weet er natuurlijk niks van maar het verhaal van Netjenetje klinkt heel waarschijnlijk. Ik hoop dat er verbetering in zit hoor!
Volgende keer reageer ik iets uitgebreider, maar ik kruip snel mijn bedje weer in!
gr Touwtje
Hier een beetje zieke Touwtje. Heb ongelofelijk veel pijn in mijn keel, helemaal dik en gezwollen. Ook koortsvlagen enzo. Bah, echt rot. En dan nog wel in het weekend. Het begon al op donderdag, maar omdat mijn man gewoon moest werken heb ik me maar met een zooitje pillen door de dag heen geworsteld. Nu zijn ze met z'n allen de hort op en kan ik effe bijkomen. Krui[p dus zo mijn bedje weer in, maar wilde effe reageren.
Netjenetje,
Wat super dat de genezing van je vriend zo voorspoedig verloopt. Wat een spannende gedachte dat je nu zwanger zou kunnen raken. Je hebt je leeftijd wel mee hoor!
Hoi Kellebel,
Allereerst welkom hier. Wat een rot bericht zeg. Bewogen de zaadjes allemaal niet of gewoon te weinig? Ik weet er natuurlijk niks van maar het verhaal van Netjenetje klinkt heel waarschijnlijk. Ik hoop dat er verbetering in zit hoor!
Volgende keer reageer ik iets uitgebreider, maar ik kruip snel mijn bedje weer in!
gr Touwtje
maandag 9 juni 2008 om 13:51
Hallo allemaal,
Tijdje niet op het forum geweest door allerlei ontwikkelingen, zie mijn reactie op het topic 'wondertje in 2009?'. Maar nu is het nog maar twee dagen tot de hersteloperatie; woensdag a.s. is het zover... We beginnen nu toch wel een beetje nerveus te worden hoor!
Netjenetje, dat is geen leuk bericht zeg! Wat een tegenvaller! Hopelijk komt er nog verandering in...
Tijdje niet op het forum geweest door allerlei ontwikkelingen, zie mijn reactie op het topic 'wondertje in 2009?'. Maar nu is het nog maar twee dagen tot de hersteloperatie; woensdag a.s. is het zover... We beginnen nu toch wel een beetje nerveus te worden hoor!
Netjenetje, dat is geen leuk bericht zeg! Wat een tegenvaller! Hopelijk komt er nog verandering in...
maandag 9 juni 2008 om 20:02
@ reminder;
Tegenvaller? Omdat er nog geen zaad gecheckt is?? De arts heeft er nl niks over gezegd verder hoor. In negatieve zin, bedoel ik dan. Zaad zal er toch op de een of andere manier zijn(lijkt mij), dood of levend, dus volgens mij valt dat wel mee, anders had hij het er wel even bij vermeld.
Dus woensdag aan de beurt?? Spannend hoor!! Maar zoals het ziekenhuis tegen ons zei; de operatie op zich is bij het VU nog niet mislukt!! Dus hetgeen erna, das cruciaal.....Dus hou dat maar in je achterhoofd, dat scheelt misschien wat stress. Ik dacht dat we gelijk alles zouden horen, hoe we er voor stonden zeg maar, maar de zenuwen zijn er nu dus niet minder om geworden....pffff....
Maar iig heel veel suxes!!!
Het "klussen" is hier van start gegaan, alleen wel na mijn vruchtbare dagen, maar goed, mijn vriend moest ook even tot rust komen he...... Komende week mijn nod, hahahahha zal vast wel niks aan de hand zijn, aangezien ik niet vruchtbaar was, maar toch houdt het me bezig. Ben ook nog niet gewend aan het feit dat er gewoon een kleine kans in zit, terwijl dat de afgelopen jaren gewoon niet aan de orde was.
Zie wel op tegen het semenonderzoek, wie weet dat dan alle hoop vervliegd. Maar goed dat duurt nog ruim 2 mnd.....
Tegenvaller? Omdat er nog geen zaad gecheckt is?? De arts heeft er nl niks over gezegd verder hoor. In negatieve zin, bedoel ik dan. Zaad zal er toch op de een of andere manier zijn(lijkt mij), dood of levend, dus volgens mij valt dat wel mee, anders had hij het er wel even bij vermeld.
Dus woensdag aan de beurt?? Spannend hoor!! Maar zoals het ziekenhuis tegen ons zei; de operatie op zich is bij het VU nog niet mislukt!! Dus hetgeen erna, das cruciaal.....Dus hou dat maar in je achterhoofd, dat scheelt misschien wat stress. Ik dacht dat we gelijk alles zouden horen, hoe we er voor stonden zeg maar, maar de zenuwen zijn er nu dus niet minder om geworden....pffff....
Maar iig heel veel suxes!!!
Het "klussen" is hier van start gegaan, alleen wel na mijn vruchtbare dagen, maar goed, mijn vriend moest ook even tot rust komen he...... Komende week mijn nod, hahahahha zal vast wel niks aan de hand zijn, aangezien ik niet vruchtbaar was, maar toch houdt het me bezig. Ben ook nog niet gewend aan het feit dat er gewoon een kleine kans in zit, terwijl dat de afgelopen jaren gewoon niet aan de orde was.
Zie wel op tegen het semenonderzoek, wie weet dat dan alle hoop vervliegd. Maar goed dat duurt nog ruim 2 mnd.....
dinsdag 10 juni 2008 om 08:57
Goeiemorgen meiden,
Ondertussen ben ik weer een beetje opgekrabbeld. Nog wel steeds hele dikke klieren in mijn keel. Slaap en eet nog erg beroerd. Nog niet aan het werk dus. Volgende week weer hoor.
Reminder,
Heb je verhaal net even opgezocht in dat andere topic. Wel heftig zeg. Wat een vreselijke ziekte is dat toch. Kan me voorstellen dat de operatie dan even naar de achtergrond verdwijnt. Maar goed, nu is het morgen al. Spannend zeg. Wel vroeg moeten jullie er zijn. Enig idee hoe laat hij dan weer naar huis mag? Of moet hij een nachtje blijven?
Netjenetje,
Zo, dus al aan de klus geweest! Goed zeg. Wel speciaal gevoel he; het idee dat je zwanger kan raken van een vrij partij. Heb ik altijd als heel intens ervaren. Dat mis ik ook echt nu.
Bij ons nog geen duidelijkheid over de datum. Ik heb vorige week gebeld, maar toen was er nog niks bekend. Mijn man belt vandaag nog effe. Dat had de uroloog zelf geadviseerd, om vaak even te bellen. Geen idee waarom. Ik hoop zelf natuurlijk zo snel mogelijk. Maar volgende week is het niet echt handig. Dan ga ik dat weekend daarna namelijk met mijn moeder een weekendje weg en is mijn man alleen met de kids. Maar ach. dikke kans dat het nog weken duurt. Ik ga me wel druk maken als het zover is.
Gr Touwtje
Ondertussen ben ik weer een beetje opgekrabbeld. Nog wel steeds hele dikke klieren in mijn keel. Slaap en eet nog erg beroerd. Nog niet aan het werk dus. Volgende week weer hoor.
Reminder,
Heb je verhaal net even opgezocht in dat andere topic. Wel heftig zeg. Wat een vreselijke ziekte is dat toch. Kan me voorstellen dat de operatie dan even naar de achtergrond verdwijnt. Maar goed, nu is het morgen al. Spannend zeg. Wel vroeg moeten jullie er zijn. Enig idee hoe laat hij dan weer naar huis mag? Of moet hij een nachtje blijven?
Netjenetje,
Zo, dus al aan de klus geweest! Goed zeg. Wel speciaal gevoel he; het idee dat je zwanger kan raken van een vrij partij. Heb ik altijd als heel intens ervaren. Dat mis ik ook echt nu.
Bij ons nog geen duidelijkheid over de datum. Ik heb vorige week gebeld, maar toen was er nog niks bekend. Mijn man belt vandaag nog effe. Dat had de uroloog zelf geadviseerd, om vaak even te bellen. Geen idee waarom. Ik hoop zelf natuurlijk zo snel mogelijk. Maar volgende week is het niet echt handig. Dan ga ik dat weekend daarna namelijk met mijn moeder een weekendje weg en is mijn man alleen met de kids. Maar ach. dikke kans dat het nog weken duurt. Ik ga me wel druk maken als het zover is.
Gr Touwtje
dinsdag 10 juni 2008 om 22:52
hallo, ben ik weer us.. @netjenetje en touwtje,
ja hoop het natuurlijk wel.. vin t zo zonde als t voor niks geweest zou zijn maar touwtje de zaatjes bewogen helemaal niet.. beetje vreemd. maar gek hè dat ze zo snel al n onderzoek hebben gedaan.. maar nu moeten we eind juli bellen voor een afspraak in augustus voor een groot onderzoek, dan mag t ook niet langer dan een uur oud zijn het sperma van mijn man. nu was het zo van breng maar een keer.. heeel wat anders dus. daarom vertrouw ik die uitslag ook echt niet! maar dames heel veel succes en lees met jullie verhalen mee! fijn al die herkennings puntjes! groetjes!
ja hoop het natuurlijk wel.. vin t zo zonde als t voor niks geweest zou zijn maar touwtje de zaatjes bewogen helemaal niet.. beetje vreemd. maar gek hè dat ze zo snel al n onderzoek hebben gedaan.. maar nu moeten we eind juli bellen voor een afspraak in augustus voor een groot onderzoek, dan mag t ook niet langer dan een uur oud zijn het sperma van mijn man. nu was het zo van breng maar een keer.. heeel wat anders dus. daarom vertrouw ik die uitslag ook echt niet! maar dames heel veel succes en lees met jullie verhalen mee! fijn al die herkennings puntjes! groetjes!
